ตอนที่ 136 คําแนะนําของกุยแก
เย่เฉินมองไปยังเหล่าทหารของเมืองหลลุนฮุยที่กําลังตื่นเต้นอย่างมาก ยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วพูดว่า:
“ รีบความสะอาดสนามรบ รวบรวมม้าศึกและนําพวกมันกลับไปยังหุบเขาหลุนฮุย จา กนั้นแบ่งคนออกไปเพื่อนําเชลยศึกเหล่านี้กลับไปยังเมืองหลุนฮุย”
“ครับ ท่าลอร์ด!” ทหารตอบพร้อมกัน และจากนั้นก็แยกย้ายไปทํางานในทันที
กลุ่มหนึ่งหามผู้บาดเจ็บ อีกกลุ่มหนึ่งควบคุมเหล่าเชลย อีกกลุ่มนําม้าศึกกลับไป
คนอื่นๆ รีบทําความสะอาดสนามรบและรวบรวมอาวุธ ชุดเกราะ และสิ่งของต่างๆที่ดร็อปจากศพทหารม้าอูหวน
ในเวลานี้กุยแกก็เดินเข้ามา โค้งคํานับและกล่าวด้วยความยินดี: “ขอแสดงความยินดีกับท่านลอร์ดที่ตัดศีรษะและสังหารผู้นําของเผ่าอูหวน และเก็บเกี่ยวม้าได้เป็นจํานวนนับไม่ถ้วน”
เย่เฉินอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นจึงกล่าวว่า “กุยแก ข้านั้นไม่ได้ใช้กลยุทธ์ของเจ้าเจ้าผิดหวังหรือไม่?
“ท่านลอร์ด ข้าจะผิดหวังได้อย่างไร” กุยแกประหลาดใจเล็กน้อยจากนั้นก็ส่ายหัวและยิ้ม
“สนามรบไม่แน่นอน บางครั้ง ข้อมูลที่ผิดพลาดนํามาซึ่งหายนะ โชคดีที่ทหารม้าอูหวนเหล่านี้ไม่เคยเห็นรูปแบบการต่อสู้สมรภูมิพยัคฆ์ขาว มิฉะนั้น ครั้งนี้ข้าเกรงว่าฝั่งของเราต้องสูญเสียหนักเอาการ”เย่เฉินถอนหายใจแล้วกล่าวว
“ความแข็งแกร่งของท่านลอร์ดนั้นไม่ธรรมดา เพียงแค่ท่านลงมือต่อสู้ด้วยตอนเอง ก็ไม่มีใครจะเทียบเคียงท่านได้” กุยแกยิ้มเล็กน้อยแล้วพูด
” หยุดประจบ!” เย่เฉินจ้องไปที่กุยแก แล้วถามต่อ: “เมื่อใดที่เจ้าคิดว่าเหมาะสมที่สุดที่จะส่งกองกําลังไปยังเมืองปักเป้ง?”
กุยแกยิ้มทันทีเมื่อได้ยินคําถามของเยู่เฉิน จากนั้นยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้วและพูดว่า “สามวันต่อจากนี้”
” เพราะอะไร?” เย่เฉินขมวดคิ้วก่อนจะถาม
กุยแกโค้งคํานับแล้วพูดว่า
“นายท่าน เตียนอุยยังไม่ได้กลับมาถึงเมืองหลุนฮุย หากท่านไปที่เมืองปักเป้ง ท่านต้องให้เตียนอุยหรือเตียวเพิ่งคนใดคนหนึ่งเป็นผู้นําทัพ อีกคนปกป้องเมืองเอาไว้ มิฉะนั้นจะไม่มีแม่ทัพในเมืองหลุนฮุยหากเกิดความผิดพลาด จะไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยได้”
“แล้วถ้า…” เย่เฉินเอ่ยขัดกุยแกขณะที่เขาพูด
“นายท่าน! ไม่!”
กุยแกดูกังวลเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่เขาต้องกังวล
เย่เฉินผงะไปครู่หนึ่ง เขาไม่คิดว่าปฏิกิริยาของกุยแกจะรุนแรงขนาดนี้ เขายังไม่พูดไม่ทันจบ
“เจ้ารู้ว่าข้าต้องการจะพูดอะไร?” เย่เฉินถามด้วยความสงสัย
“ท่านลอร์ดต้องการจัดทัพออกไปด้วยตัวเอง โจมตีเมืองปักเป้ง และให้เตียวเมิ่งคุ้ มกันในนครหลุนฮุย?” กุยแกถอนหายใจแล้วพูด
มารดามมันเถอะ…เขาคาดเดาสิ่งที่ข้าคิดถูกหมดเลย..
เย่เฉินวางแผนที่จะนําทัพไปโจมตีเมืองปักเป้งด้วยตัวเองและปล่อยให้เตียวเพิ่งประจําการอยู่ที่เมืองหลุนฮุย
เมื่อเตียนอุยกลับถึงเมืองหลุนฮุย ให้เขานําทัพมาสมทบที่เมืองปักเป้ง
ในการทําเช่นนั้นเย่เฉินก็จะสามารถฆ่าเตียวหุ่น และยึดเมืองปักเป้งได้โดยเร็วที่สุด และตัดเส้นทางเติบโตของกองซุนจ้าน
ท้ายที่สุด ในประวัติศาสตร์ การที่กองซุนจ้านมีอํานาจในอิวจิ๋วก็เพราะการปราบกบฏอิวจิ๋วในครั้งนี้
และเมืองหลุนฮุยของเย่เฉินอยู่ในอิวจิ๋ว ทางตะวันตกของเหลียวหนิง เย่เฉินไม่ต้องการให้อิวจิ๋วถูกควบคุมโดยกองซุนจ้าน นั่นจะจํากัดการพัฒนาของเยเฉินในอนาคตเป็นอย่างมาก
อย่างไรก็ตามกุยแก ดูเหมือนจะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้เลย
หลังจากเห็นการแสดงออกของเยเฉิน กุยแกก็ถอนหายใจแล้วโค้งคํานับพร้อมพูดอย่างเคร่งขรึมว่า:
“ท่านลอร์ดของข้า ข้าขอให้ท่านโปรดล้มเลิกความคิดนี้ ท่านเป็นเหนือหัวแห่งนครหลุนฮุย ดังนั้นจะปล่อยให้เป็นข้อผิดพลาดไม่ได้! มิฉะนั้น นครหลุนฮุยจะได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง!ถึงท่านลอร์ดจะเป็นคนของอีกโลกหนึ่ง และท่านก็มีความสามารถในการฟื้นคืนชีพได้แต่เมื่อลอร์ดถูกฆ่าตายในการต่อสู้โชคของลอร์ดจะค่อยๆ หายไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นได้โปรดคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบ “
เย่เฉินตกตะลึงทันทีเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้คาดคิดว่าเหตุผลของกุยแกจะเป็นเรื่องนี้
แน่นอนว่าเยู่เฉินรู้ว่าสิ่งที่กุยแกพูดนั้นเป็นเรื่องจริง แต่เย่เฉินไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย
เพราะเยู่เฉินมีความมั่นใจอย่างมาก
เทคนิคการบ่มเพาะเก้าโคจรศักดิ์สิทธิ์เป็นเทคนิคระดับโกลาหล แม้ว่าเยู่เฉินจะพึ่งก้าวหน้าไปเพียงเล็กน้อยแต่เขาก็กลายเป็นขุนพลระดับจักรพรรดิแล้วและเขาสามารถกลายเป็นแม่ทัพมหาจักรพรรดิได้ตลอดเวลา
รากฐานของเยเฉินนั้นแข็งแกร่งมากและร่างกายของเขาก็ไม่ได้ด้อยกว่า มันสามารถอธิบายได้ว่าเป็นการต่อต้านสวรรค์อย่างแท้จริง
แน่นอนว่ามันฝืนสวรรค์ได้แต่ในเขตพื้นที่มือใหม่
ในขณะนี้ ร่างกายของเยู่เฉินหากไม่ใช่อาวุธระดับภูมิภาคก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลแก่เขาได้
แม้ว่าจะเป็นอาวุธระดับภูมิภาค แต่ก็สามารถทําลายการป้องกันของเยเฉิน ได้เท่านั้น หากคุณต้องการสร้างความเสียหายอย่างรุณแรงให้กับเย่เฉินต้องมีอาวุธระดับสวรรค์เป็นอย่างน้อย
ยิ่งไปกว่านั้นเยู่เฉินยังมีชุดเกราะและหอกสังหาร
ตราบใดที่เย่เฉินไม่ต้องการที่จะได้รับบาดเจ็บ มันก็ยากที่จะทําร้ายเขาได้
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เยู่เฉิน ก็อดยิ้มไม่ได้แล้วพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
“ในโลกนี้ มีคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถทําร้ายข้าได้ เตียวหุ่นไม่ใช่ขุนพลระดับสองเขาจะต่อต้านข้าได้อย่างไร!”
“ท่านลอร์ด โปรดคิดอีกครั้ง!” กุยแกผงะไปครู่หนึ่งแล้วโค้งคํานับอีกครั้ง
มารดามันเถอะ
ใบหน้าของเยเฉินแข็งค้าง แต่เขาไม่ได้คิดว่ากุยแกจะไม่เห็นด้วยกับการนําทัพออกไปของเย่เฉินขนาดนี้
ช่างเถอะ กองซุนจ้านไม่ได้จัดการเตียวหุ่นอย่างรวดเร็วนัก….
คาดว่ายังคงต่อสู้กับกลุ่มกบฏกลุ่มนี้อยู่ มันยังไม่จนมุม..
ก็ดีเหมือนกัน..
ไม่ได้ออกจากเกมมาหลายวันแล้ว ข้าควรออกจากเกมไปดูว่าตอนนี้โลกภายนอกเป็นยังไงบ้า
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินพยักหน้าแล้วพูดว่า:
“ตกลง ข้าจะทิ้งอาหาร อาวุธยุทโธปกรณ์ให้เจ้า อีกสามวันข้าจะนํากองทหารออกสํารวจ”
“ทราบแล้ว ท่านลอร์ด!” กุยแกโล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้จากนั้นก็โค้งคํานับแล้วตอบกลับ