ตอนที่ 141 วิกฤติในโลกความจริง
“คําพูดของท่านลอร์ดนั้นยอดเยี่ยมมาก วันนี้เป็นวันที่ดีจริงๆ เราควรจะฉลองให้วันที่ดีแบบนี้” กุยแกกล่าวด้วยใบหน้าที่มีความสุข
“ท่านลอร์ด นี่มัน ข้าดื่มไม่เก่ง” จูล่งเหลือบมองเย่เฉินด้วยความเขินอายจากนั้นโค้งคํานับ และกล่าว
“ไม่เป็นไร งั้นไม่ต้องเสิร์ฟเหล้าไปฮวา ดื่มอะไรเข้าไปก็ไม่สําคัญ ถ้าตื่นไม่ได้ก็แค่กินอาหาร ที่นี่ไม่มีคนนอก สบายใจได้” เย่เฉินผงะไปครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“ครับท่านลอร์ด” จูล่งรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้แล้วจึงกล่าว
” เสิร์ฟไวน์และอาหาร!” เย่เฉินมองไปที่ประตูและกล่าว
“เจ้าค่ะท่านแม่ทัพ” สาวใช้ตอบแล้วรีบจากไป
ไม่นาน ไวน์และอาหารก็ถูกนําออกมา และงานเลี้ยงต้อนรับจูล่งก็มีชีวิตชีวาอย่างมาก หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เย่เฉินก็กลับไปที่เรือนด้านหลัง พูดคุยกับเตียวหยูและเตียวเสี้ยนและพาผู้หญิงสองคนเข้าพักผ่อน
ตอนเช้าของวันรุ่งขึ้น เย่เฉินอธิบายบางอย่างให้เตียวหยูฟัง จากนั้นจึงออกจากเกมส์ไปกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง
เย่เฉินไม่ได้ออกจากเกมส์มาหลายวันแล้ว หากเป็นแบบนี้ต่อไปร่างกายของเขาฉันน่าจะมีปัญหา
“แครก”
ขณะที่เย่เฉินออฟไลน์ ประตูคลังเกมเพชรก็ค่อยๆ เปิดออก
เย่เฉินก็กําลังลืมตาขึ้น
แม่ไม่ได้ออฟไลน์มาหลายวันแล้ว แต่เขาไม่รู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกายของเขา เย่เฉินอดยิ้มไม่ได้เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้
ลูกปัดดวงดาวนอกจะสามารถทําให้ซิงโครไนซ์ได้ 100% แล้วยังปรับการทํางานของร่างกายให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุดตลอดเวลา
ไม่เลว……
ทันใดนั้นเสียงๆหนึ่งก็ดังมาถึงหูของเย่เฉิน
“คุณเห็นมันไหม เย่เฉินอาศัยอยู่ในกระท่อมสามหลังนี้ เขาควรจะอยู่ที่นั่นในตอนนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่เฉินก็เบิกตากว้าง เจตนาฆ่าฟันที่ทรงอํานาจก็ปะทุออกมา
จ้าวเอ๋อเหอ…
ช่างกล้าจริงๆ!
เย่เฉินรับรูเถึงตัวตนของคนที่พูดได้ในทันที มันคือจ้าวเอ๋อเหอที่เคยอยากเป็นลูกน้องของเขา
ในชีวิตก่อนหน้านี้ เย่เฉินเคยชินกับความโสมมความสกปรกและความน่ารังเกียจโดยธรรมชาติของมนุษย์
ดังนั้นหลังจากที่เกิดใหม่แล้ว เขาจะฆ่าอย่างเด็ดขาดและไม่มีความปราณีใดๆ
อย่างไรก็ตาม เพื่อจัดหาสถานที่ที่สามารถใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านได้ เย่เฉินจึงเลือกที่จะปล่อยจ้าวเอ๋อเหอและลูกน้องของมันไป
เย่เฉินสั่งให้พวกมันมาที่นี่เพื่อทําความสะอาดต้นไม้และวัชพืชบริเวณนี้
ในตอนแรก เยเฉันคิดว่าคนเหล่านี้จะจดจําฉากนั้นได้เมื่อคนมากกว่า 200 คนถูกตัดศีรษะโดยเขา
ดังนั้นหลังจากเคลียร์สถานที่ที่สามารถใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านเสร็จแล้ว เย่เฉินจึงปล่อยพวกมันไป
แต่ในความเป็นจริง เย่เฉินคิดผิด
ถึงหลังจากไปแล้วจ้าวเอ๋อเหอจะหวาดกลัวและไม่กล้ามาที่นี่อีก แต่ตอนนี้มันกลับพาคนอื่นมา
ฟังจากฝีเท้าของคนๆนั้นเย่เฉินซึ่งอยู่ในขอบเขตก่อเกิดปราณระบุได้อย่างชัดเจนว่าชายคนนั้นต้องอยู่ในขอบเขตต้นกําเนิด
แต่ความจริง ศัตรูก็คือศัตรู
แม้แต่การขอความเมตตาก็ไม่สามารถปกปิดตัวตนที่น่ารังเกียจนั้นได้
มันรู้ความลับบางอย่าง มันต้องการผลประโยชน์ และมันก็ขายข้าเพื่อผลประโยชน์
ความปรารถนาและความโลภ สามารถทําให้กลายเป็นคนบ้า บ้าพอที่จะไม่สนใจอันตรายใดๆ
เนื่องจากให้โอกาศแล้วไม่ได้ผล ดังนั้น ก็ฆ่าต่อไป!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฉินก็ลุกขึ้นเดินออกจากคลังเกมระดับเพชรด้วยเจตนาสังหารที่เย็นชา
ในตอนนี้ เสียงสนทนาจากภายนอกก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ถ้าเย่เฉินที่อยู่ที่นี่คือคนเดียวกับเย่เฉินในเกมจริงๆ ข้าจะโอนส่วนที่เหลืออีก 800 ล้านให้เจ้า ถ้าไม่อย่างนั้น เจ้าเตรียมตัวเจอดีได้เลย”
“นายน้อยฮวง เย่เฉินคนนี้แน่นอนว่าเป็นคนเดียวกับเย่เฉินในเกม ลองดูสิ กระท่อมมุงจากทั้งสามหลังนี้เหมือนกันกับกระท่อมที่ปรากฏขึ้นเมื่อใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านในครั้งแรก?”
“หืม อย่าบอกนะว่า ก่อนหน้านี้ข้ายังไม่ทันได้มอง เมื่อเห็นกระท่อมเหล่านี้ดูเหมือนว่าจะเป็นเขาจริงๆ”
“นายน้อยฮวง ที่ข้าพูดไปนั้นเป็นความจริง ลองคิดดู มีคนสร้างสิ่งนี้ขึ้นมาในโลกแห่งความเป็นจริงทันทีที่เกมเริ่มต้น มันหมายความว่าอย่างไร?
ต้องเป็นคําสั่งการสร้างหมู่บ้านที่มีคําว่า “จริง” คนที่รู้ความลับของอุปกรณ์ที่มีคําว่า จริง” ตั้งแต่แรก เกรงว่าจะไม่มีใครอื่นนอกจากเย่เฉินอีกใช่ไหม? ”
“เจ้าพูดถูก นี้อาจเป็นหมู่บ้านหลุนฮุยของเยเฉินจริงๆ ช่างเถอะ ข้าไม่เคยคิดมาก่อนว่าคําสั่ง สร้างหมู่บ้านจะสามารถใช้ได้ในโลกความจริงได้ เมื่อมองย้อนกลับไป ข้าควรจะทุ่มทุกอย่าง เพื่อซื้อมันมาต้องซื้อมันอย่างหนัก
“ฟังนะ นายน้อยฮวง ที่นี่ไม่มีแม้แต่กําแพง แต่ก็ไม่มีพวกมอนสเตอร์เข้ามาแสดงให้เห็นว่า มันเป็นเขตปลอดภัยเช่นกัน”
“นั้นหมายความว่าการใช้คําสั่งสร้างหมู่บ้านในความเป็นจริงนั้นมีความสามารถของเขตปลอดภัยด้วยหรอ”
“นายน้อยฮวง ข้ารับรองเรื่องนี้ได้อย่างแน่นอน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าเก่งมาก ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เจ้าจะติดตามข้าได้ในอนาคต เจ้าจะมีโอกาศที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน”
“ขอบคุณนายน้อยฮวง, เอ๋อเหอจะตั้งตารอนายน้อยฮวงอย่างแน่นอนอย่างแน่นอน!”
“เอาละ! รีบไปจับเย่เฉินให้ข้า แต่อย่าทุบตีเขาให้ถึงตาย ทําให้พิการก็พอ ข้ายังต้องการข้อมูลเกมจากเขา!”
ภายในบ้านมุงจาก เย่เฉินเดินมาถึงประตูและยิ้มออกมาอย่างเย็นชาและผลักประตูออก
ที่นี้คุณสามารถมองเห็นได้คือต้นไม้สูงตระหง่านที่ไม่มีที่สิ้นสุดและวัชพืชขึ้นสูงมากมาย
และท่ามกลางป่าทึบนี้ ผู้คนเดินออกมาอย่างต่อเนื่อง มีผู้คนมากมายอยู่ที่นี้ เย่เฉินมองไปยังรอบๆอย่างเกียจคร้าน
ในสายตาของเย่เฉิน คนเหล่านี้ไม่ว่าจะมีจํานวนมากเท่าไรพวกมันก็เป็นเพียงศพเดินได้
“ไอ้บ้านั่น ออกมาแล้ว! ดูสิ เขาคือเย่เฉินหรือเปล่า” คนผู้หนึ่งผงะเมื่อเขาเห็นเย่เฉินที่กําลังเดินออกมาและตะโกนด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ เขาคือเย่เฉิน! จริงๆ ข้าจําเขาได้เ” อีกคนหนึ่งมองเย่เฉินแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นเย่เฉินจริงๆ ทั้งหมดเป็นของข้าแล้ว! การครอบครองสมบัตินั้นไม่ผิด แต่การบอกให้คนอื่นรู้นั้นผิดมหันต์ ไม่ พวกเจ้าอย่าฆ่าเขา หักขาเขาก็พอ” ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมนาฬิกาแบรนด์เนม หลังจากเห็นเย่เฉินดวงตาของเขาก็เป็นประกายและตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น
เย่เฉินเหลือบมองชายหนุ่ม ใบหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย
เพียงแต่ในสายตาของเย่เฉินมีกลิ่นอายแห่งการสังหารที่แข็งแกร่งถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่ปิดบัง
ด้วยการเคลื่อนไหวมือขวา หอกสีดําสนิทก็ปรากฏขึ้นในมือขวาของเย่เฉินทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่อาวุธที่มีคําว่า “จริง” มิใช่หรือ ข้าก็มีมัน!” ชายคนหนึ่งหัวเราะ และด้วยวิธีเดียวกันนี้ หอกยาวก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาเช่นกัน
” พืบ”
เสียงต่างๆ ดังขึ้น ทุกคนต่างก็เรียกอาวุธของตัวเองออกมา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนเหล่านี้กําลังถืออาวุธที่มีคําว่า “จริง” อยู่ในมือ
ชายหนุ่มมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมดของเขาที่ถืออาวุธ ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนใส่เย่เฉินด้วยความภาคภูมิใจ
“เย่เฉิน เจ้าคิดไม่ถึงละสิ ว่าข้าจะพบเจ้า ข้าขอให้เจ้าร่วมมืออย่างเชื่อฟังและมอบเตียนอุย กุยแก จูล่ง นครหลุนฮุย มอบทุกอย่างให้แก้ข้า มิฉะนั้นข้าจะทําให้เจ้ารู้ว่า ในโลกแห่งความจริงนี้ใครกันแน่ที่เป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด!”