118 ฮีโร่แห่งแสงได้มาสู่ที่มักกาเรน
◇มุมมอง คริสเตียน่า มักกาเรน◇
ห้องออฟฟิศในที่อยู่อาศัยของลอร์ดศักดินาของมักกาเรน
คนที่หันหน้าเข้าหากันอยู่คือฉัน -คริสเตียน่า- และพี่สาวของฉัน ไวโอเล็ต มักกาเรน
“คริส, ยอมแพ้กับการเป็นลอร์ดศักดินาซะ ชั้นได้การสนับสนุนของตระกูลโรแลนด์ของประเทศแห่งแสง, รู้มั้ย?”
ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะยิ้มอย่างสง่างาม
ฉันกัดฟัน
หนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า, ตระกูลโรเลนด์
จุดยืนของพวกเขาก้าวข้ามราชวงโรเซส
แม้อย่างนั้น, พวกเขาเป็นขุนนางต่างชาติ
ขุนนางของต่างประเทศปรกติแล้วจะไม่มีอิทธิพลมากขนาดนั้น
แต่ประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งน้ำได้เป็นพวกกันมาเป็นเวลานาน, และพวกเขาเหนือกว่าอย่างชัดเจน
แม้แต่ราชวงศ์โรเซสก็ไม่อาจมองข้ามเจตนาของตระกูลโรแลนด์
“ฟุฟุ, ไม่มีน้องสาวคนไหนที่ก้าวข้ามพี่สาวได้”
“ย-ยังก่อน, ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะ! ชั้นยังไม่ยอมแพ้!” (คริส)
โอเน่-ซามะใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อให้ได้ตระกูลโรแลนด์มาเป็นผู้อุปถัมภ์
มอนสเตอร์ได้กระฉับกระเฉง, ดังนั้นเราต้องเพิ่มกำลังรบและเตรียมอาหาร, แต่กระนั้น, เธอทำอย่างนั้น
แม้ว่ามันเป็นเพื่อการมาเป็นลอร์ดศักดินา, ไม่มีจุดหมายถ้าสภาพทางการเงินของมักกาเรนตกเป็นสีแดง!
“ดูเหมือนการต่อสู้ได้ถูกตั้งแล้ว…”
ทันที่ที่ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะกำลังจะประกาศชัยชนะของเธอ…
“คริส-โดโนะ, ชั้นมีบางอย่างจะพูดด้วย”
“ฟูจิวาระ-ซามะ?” (คริส)
สามีของฉันเปิดประตูแล้วเข้ามา
“มันดูเหมือนฮีโร่แห่งแสง, ซากุไร-โดโนะ, ได้มาที่มักกาเรน-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
““เอ๋?””
จังหวะเวลานี้มันอะไรกัน?
“ฮีโร่แห่งแสง…ราชาคนต่อไปของไฮแลนด์?”
ไวโอเล็ต-โอเน่ซามะพึมพำสิ่งนี้ด้วยความตะลึง
นั่นใช่แล้ว, หลังจากฮีโร่แห่งแสงได้ปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, ในฐานะสามีของหมายเลขหนึ่งของบัลลังก์ของไฮแลนด์, เจ้าหญิงโนเอล, เขาได้ถูกกำหนดให้เป็นราชาคนต่อไป
“ท-ทำไมคนแบบนั้น…?!”
ท่าทางที่มั่นใจของก่อนหน้านี้ได้หายไปและเธอได้กระสับกระส่าย
(เขามาเพื่อเจอฮีโร่ของโรเซส, มาโกโตะ-ซามะเหรอ…? หรือเขามีวัตถุประสงค์อื่น?) (คริส)
จากดันนะ-ซามะ, ฮีโร่แห่งแสง-ซามะและมาโกโตะ-ซามะ มีความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่แข็งแกร่ง
“ชั้นจะไปพบกับซากุไร-โดโนะแต่, เธอจะทำอะไรเหรอ, คริส-โดโนะ?” (ฟูจิ)
“ช-ชั้นจะไปกับนายด้วย! โอเน่-ซามะ, เราจะคุยกันภายหลัง” (คริส)
“……”
ไม่มีการตอบสนองมาจากไวโอเล็ต-โอเน่ซามะ
◇มุมมอง มาโกโตะ◇
“ผู้เกิดใหม่ผู้ยิ่งใหญ่ของผู้กอบกู้-ซามะได้มาสู่มักกาเรน!”
““““““เชียส!””””””
ทางเข้าของสมาคมนักผจญภัยได้เสียงดังเหมือนกับงานเทศกาล
พูดอีกอย่างคือ, เหมือนปรกติ
“ฮ่าฮ่า…”
ซากุไร-คุงหัวเราะด้วยสีหน้าที่มีปัญหา
“พวกนี้เสียงดัง, ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ, เรียวซุเกะ?”
ฟูเรีย-ซังอยู่ในชุดที่ฉูดฉาดเล็กน้อย และได้นั่งอยู่ข้างเขา
หลังจากซากุไร-คุงได้เป็นกัปตันของอัศวินแห่งแสง, เขาได้ไปรอบๆเพื่อมอบคำทักทายให้กับราชวงศ์ของทั้งหกประเทศในทวีป, และขุนนางผู้นำทั้งหลาย
แต่ปรกติแล้ว มันจะจบแค่ที่การไปเมืองหลวงนะ
(งั้นเค้ามาที่มักกาเรนเพราะเค้าเป็นห่วงเกี่ยวกับฟูเรีย-ซัง) (มาโกโตะ)
นั่นคือความรัก
แต่ข้ออ้างคือเขามาเพื่อทักทายเจ้าหญิงโซเฟียที่อยู่ที่มักกาเรน
ซากุไร-คุงไม่อยากจะเด่นมาก, ดังนั้นเขามีปัญหาที่ชื่อของเขาได้ถูกพูดในเสียงที่ดังซ้ำแล้วซ้ำอีก
แต่เขาดูโล่งใจเมื่อเขามองฟูเรีย-ซังที่ข้างเขา
พูดถึงแล้ว, อัศวินแห่งแสงที่มากับเขาเห็นว่าพักผ่อนที่ที่พักของพวกเขา
เพราะพวกเขาตามซากุไร-คุงที่มาที่นี้ด้วยความเร็วเต็มที่, พวกเขาทั้งหมดเหนื่อย
ดูเหมือนการเป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มฮีโร่นั้นไม่ง่ายเลย
“ซากุไร-คุงดูเหมือนสนุกอยู่เลย” (อายะ)
“ฟูริทำหน้าแบบนั้นได้ด้วย, หือห์ แม้ว่าเธอดูเหมือนจะอารมณ์เสียอยู่ตลอด” (ลูซี่)
ซา-ซังและลูซี่ได้พยายามจะไม่เข้าไปขวางทางทั้งสองคน
พูดถึงแล้ว, เราได้บอกซากุไร-คุงว่าชื่อปลอมของฟูเรีย-ซังคือฟูริ
พวกเราได้มีการฉลองของพวกเรากับคนรู้จักของเรา ที่สามารถก้าวข้ามอันตรายของมอนสเตอร์ไปได้
“มาโกโตะ-เซ็นไป! ทำได้ดีมากครับวันนี้! ผมจะเทเครื่องดื่มให้พี่!”
นักสู้ชายของปาร์ตี้ของยีนพูดกับผม
เขาเป็นนักผจญภัยมือใหม่, แต่ตัวเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ, ดังนั้นผมบอกได้ว่าเขาฝึกมามากมาย
ชื่อของเขาคือโทนี่
“อ้า, ขอบคุณ, โทนี่” (มาโกโตะ)
เอลได้ถูกเทลงไปในแก้วใบใหญ่
…แต่ผมดื่มมันมากขนาดนั้นไม่ได้นะ
“มาโกโตะ, โทนี่อยากจะคุยกับนาย สนิทกับเค้าไว้, โอเคนะ?” (ยีน)
โอ้, ยีน, นายได้เสียงเหมือนนักผจญภัยรุ่นพี่ไปแล้ว
“มาโกโตะ-ซัง, นั่นเป็นเวทมนตร์ที่น่าทึ่ง! พี่ใช้เวทมนตร์แบบนั้นได้ยังไง?! ให้ผมดูกล้ามพี่นิดนึงได้มั้ย?!” (โทนี่)
“ไม่, กล้ามเนื้อไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเวทมนตร์…” (มาโกโตะ)
“อุโอออ้, นี่เป็นกล้ามเนื้อของฮีโร่ มันแน่นอนว่ารู้สึงยอดเยี่ยมที่ได้สัมผัส!” (โทนี่)
เฮ้ย! แกสัมผัสเยอะเกินไปแล้ว
ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบและสร้างระยะ
“มาโกโตะ-ซัง, อยากไปผจญภัยด้วยกันครั้งหน้ามั้ยครับ?!” (โทนี่)
เขาได้ปิดระยะทันที
“อา, โอเค บางเวลาอื่นละกัน” (มาโกโตะ)
“หลังจากผจญภัย, ไปที่บ่อน้ำพุร้อนกันครับ! ผมจะถูหลังให้พี่!” (โทนี่)
“……”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ก้นผมรู้สึกอยู่ในความอันตราย
[คุณจะไปผจญภัยกับโทนี่ไหม?]
ใช่
ไม่ ←
ผู้เล่นอาร์พีจี-ซัง?
แต่มันพิมพ์ผิดนะ เขาบอกว่าบ่อน้ำพุร้อน, ไม่ใช่ผจญภัย
…มันพิมพ์ผิด, ใช่มั้ย
“ยีน-เซ็นไป, พี่จะมากับเราด้วย, ใช่มั้ย?!” (โทนี่)
“ใช่, มาไปด้วยกันบางเวลาเถอะ” (ยีน)
ดูเหมือนพวกพ้องของยีนจะมีลักษณะบุคลิกภาพที่แข็งแกร่งจริงๆ
ผมไม่ได้อยู่ในสมาคมเมื่อตอนเรียนอยู่, ดังนั้นนี่เป็นครั้งแรกที่ผมมีรุ่นน้อง
มันไม่ได้รู้สึกแย่ที่ถูกชื่นชม
ผมมองไปที่ทิศทางของเอมิลี่, ลูซี่, และซา-ซัง, สนใจว่าพวกเขาทำอะไรนิดหน่อย
“ลูซี่-โอเน่ซามะ! ฝนอุกกาบาตนั่นน่าทึ่งไปเลย!”
นักเวทย์สาวในปาร์ตี้ของยีนได้พูดกับลูซี่
ผมสีน้ำตาลแดงของเธอ และดวงตาสีเกาลัดนั้นน่ารัก
ชื่อของเธอคือโมนิก้า, ใช่มั้ย?
“อืม, โมนิก้า, มันร้อนที่อยู่ใกล้ชั้นมาก…” (ลูซี่)
มันยากที่จะเห็นลูซี่ถูกกดดัน
“ลูซี่-โอเน่ซามา, พี่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อไปเลย! อยากไปผจญภัยกับเราครั้งหน้ามั้ย?” (โมนิก้า)
“อ-โอเค, ไปด้วยกันกับเอมิลี่และคนอื่นนะ, โอเค๊?” (ลูซี่)
เธอได้ถูกชวนที่นั่นด้วย
มันอาจจะเป็นความคิดที่ดีที่จะไปผจญภัยด้วยกันบางครั้ง
“ฮ่าาห์ ฮ่าาห์…ผิวของลูซี่-โอเน่ซามะสวยมาก, แล้วก็ร้อนจริงๆ หนูอยากถูกโอบกอดโดยแขนนี้…” (โมนิก้า)
“ฮ-เฮ้! เอมิลี่, ไม่ใช่ว่าสาวนี้เมาแล้วเหรอ?” (ลูซี่)
ลูซี่ความช่วยเหลือจากเพื่อนของเธออย่างลนลาน
“จริงเหรอ? เธอเป็นสาวที่ดีนะ เธอเป็นสมาชิกของปาร์ตี้ฮีโร่, ดังนั้นรักษานักเวทย์รุ่นน้องที่ชื่นชมเธอสิ เฮ้, อายะ, ชั้นได้ยินมาว่าเธอคุ้นเคยกับลาเบรินทอส นั่นจริงมั้ย?” (เอมิลี่)
“อืม, ค่อนข้างน่ะ” (อายะ)
เอมิลี่ไม่ได้ใส่ใจลูซี่และเริ่มคุยกับซา-ซัง
ซา-ซังเล่นบทไม่รู้เรื่อง
มันไม่ใช่ ‘ค่อนข้าง’, ใช่มั้ย?
“ปาร์ตี้ของชั้นคิดจะไปที่ลาเบรินทอสต่อไป เธอสอนชั้นนิดหน่อยได้มั้ย? รางวัลจะเป็นร้านของหวานลับของมักกาเรน” (เอมิลี่)
“ปล่อยชั้นได้เลย!” (อายะ)
ดูเหมือนการเจรจาสำเร็จไปได้ด้วยดี
“ลูซี่-โอเน่ซามะ, หนูรู้สึกเมาอ่า~ พาหนูไปที่ห้องหนูได้มั้ย?” (โมนิก้า)
“ใจเย็น, โมนิก้า ดื่มน้ำก่อนเลย” (ลูซี่)
พยายามเข้านะ, ลูซี่!
ผมก็ได้รับการชวนที่เราร้อนจากโทนี่, ดังนั้นผมเลยปล่อยไว้ที่ยีนแล้วเปลี่ยนเก้าอี้
“โอ้, มาโกโตะ-คุง ขอบคุณสำหรับงานดีๆวันนี้”
“แมรี่-ซัง, ทำได้ดีมากครับ วันนี้เป็นวันที่ลำบากจริงๆ” (มาโกโตะ)
ผมนั่งข้างแมรี่-ซังที่เพิ่งเสร็จงานสมาคมของเธอ
“มอนสเตอร์มาที่เมืองบ่อยมั้ยหลังๆ?” (มาโกโตะ)
“ใช่ นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วเดือนนี้…ถ้าเป็นแบบนี้, มันอาจจะแย่” (แมรี่)
สีหน้าของแมรี่-ซังที่ได้สดใสตลอดเมื่อดื่ม ได้มืดมนครั้งนี้
แน่นอนว่า มันจะน่ากลัวที่มีบางอย่างแบบนั้นเกิดขึ้นวันนี้
วันนี้ ซากุไร-คุงได้ปรากฏตัวมาอย่างโชคดี, แต่มันดูเหมือนปรกติจะเป็นลูคัส-ซัง และนักผจญภัยผู้มีประสบการณ์คนอื่นที่จะทำอะไรกับมัน
แต่ผู้มีประสบการณ์ได้ถูกเรียกตัวไปบ่อยไม่นานมานี้ และไม่อยู่
แมรี่-ซังพูดว่า: ‘จำนวนของคนที่บาดเจ็บได้เพิ่มขึ้น…และมันมีปัญหา’
เธอรู้สึกแย่
“มีอะไรที่ชั้นทำได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมถามเธอ, เธอทำสีหน้าช็อก
และจากนั้น, เธอยิ้มให้ผม
“อ้าา, มาโกโตะ-คุงที่พึ่งพาไม่ได้นั่นได้เท่ขึ้น นายควรจะหมายอาณาเขตของชั้นให้เร็วกว่านี้นะ…” (แมรี่)
เธอมอบแซนวิชหมัดให้ผม
“มันเจ็บ” (มาโกโตะ)
ใช่ ใช่, นี่คือที่แมรี่-ซังควรจะเป็น
“โอเค, มาดื่มเถอะ! เพื่อฉลองมาโกโตะ-คุงที่ได้เป็นฮีโร่!” (แมรี่)
“เราได้ฉลองนั่นไปแล้วมากกว่าสิบครั้งนะ” (มาโกโตะ)
แมรี่-ซังได้กลับไปที่ทรงปรกติของเธอแล้ว
“ว่าแต่, นั่นคือฮีโร่แห่งแสง-ซามะ? เค้ามีความสัมพันธ์แบบไหนกับขุนนางสาวที่เป็นที่เล่าลือ, ฟูริ-จัง?” (แมรี่)
แมรี่-ซังกระซิบกับผมด้วยความสนใจ
“คู่กัน, น่าจะ?” (มาโกโตะ)
“?! เอ๋?! แต่ฮีโร่แห่งแสง-ซามะมีเจ้าหญิงของไฮแลนด์—” (แมรี่)
“อ้าา, นั่นโกหกน่ะ ได้โปรดลืมมันนะ” (มาโกโตะ)
“มันกวนใจชั้นแล้วตอนนี้! แอบบอกชั้นทีสิ!” (แมรี่)
ผมชำเลืองไปที่ซากุไร-คุงและฟูเรีย-ซัง ระหว่างที่ไหล่ผมได้ถูกเขย่า
“เฮ้, เรียวซูเกะ, ชั้นได้ถูกโจมตีโดยราชาก็อบลินเมื่อเร็วๆนี้” (ฟูเรีย)
“เอ๋? ก-เกิดอะไรขึ้นล่ะ?!” (ซากุไร)
“ชั้นควบคุมเค้าด้วยเวทมนตร์เสน่ห์และนักเวทย์-ซังกำจัดมัน ชั้นอาจจะมีพรสวรรค์ในฐานะนักผจญภัย” (ฟูเรีย)
“…อย่าทำสิ่งอันตรายหลายอย่างมากเกินไปสิ” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงหัวเราะคิกคัก
ฟูเรีย-ซังบอกซากุไร-คุงเกี่ยวกับเหตุการณ์ไม่นานมานี่ในกำลังใจที่สูง
ซากุไร-คุงดูเหมือนจะสนุกที่ได้ฟังสิ่งนี้
คนหล่อสดชื่นซากุไรคุง และ สาวที่สง่างามผมดำยาว ฟูเรีย-ซัง; ทั้งสองคนดูเป็นภาพที่งดงามด้วยกันจริงๆ
นักผจญภัยผู้หญิงที่อยากจะคุยกับซากุไร-คุง, และนักผจญผู้ชายที่มีเป้าหมายที่ฟูเรีย-ซัง แม้แต่เข้าใกล้ก็ไม่ได้
ช่างสงบสุข
{ผมนึกถึงการคุยที่ผมมีกับซากุไร-คุงหลังจากปราบมังกรเขียว}
◇◇
มังกรเขียวสูญสิ้นไปโดยไร้เสียง
สกิลของผู้กอบกู้ในตำนาน, ดาบแห่งแสง, นั้นน่ากลัวเหมือนเช่นเคย
“นายช่วยเราไว้นั่น, ซากุไร-คุง ทำไมนายมาที่มักกาเรน?” (มาโกโตะ)
ผมไปหาเขาระหว่างที่มอบคำขอบคุณ
“ชั้นได้เป็นกัปตันอัศวินของอัศวินแห่งแสง, ชั้นเลยไปรอบๆเพื่อทักทายราชวงศ์ในแต่ละประเทศ ชั้นมาที่โรเซส, ชั้นเลยคิดว่าจะโผล่มาที่มักกาเรนน่ะ” (ซากุไร)
เขาตอบอย่างมีความสุข
ผมยิ้มกับสิ่งนั้น
“นายมาเพื่อเจอฟูเรีย-ซัง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“…ย-ยังไงซะ, นั่นก็ส่วนหนึ่ง” (ซากุไร)
น่า น่า, นายหลอกผมไม่ได้หรอก
“แต่มันโอเคเหรอ? นายมีภรรยาและลูกในประเทศแห่งแสง, ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
คนสวย 20 คน!
ฟูเรีย-ซังอยู่บนนั้นอีก?! นายทำให้ผมอิจฉา!
ผมพยายามถามเขาด้วยอารมณ์แหย่ๆที่เบาๆ
แต่สีหน้าของซากุไร-คุงได้มืดลง
“จริงๆแล้ว…ชั้นไม่ได้เห็นหน้าลูกของชั้นเลย…” (ซากุไร)
“หือห์?” (มาโกโตะ)
รอเดี๋ยวก่อนนะ
นายไม่เคยเห็นหน้าลูกของนายเองเหรอ?
นั่นอะไรน่ะ?
เขาบอกผมว่าลูกของเขาเป็นลูกของฮีโร่แห่งแสง, แต่พวกเขา 《ไม่ใช่》ลูกของราชวงศ์
แต่เรื่องที่มีปัญหาคือเขาเป็นสามีของเจ้าหญิงโนเอล, และเขาจะเป็นราชาคนต่อไปของไฮแลนด์
ลูกของราชาคนต่อไป ที่ไม่มีเลือดของราชวงศ์
พวกเขาอาจจะเป็นตัวกระตุ้นการพิพาทของลูกหลานในอนาคต
เพราะสิ่งนั้น, ซากุไร-คุงได้ถูกห้ามเจอกับแม่เมื่อลูกได้อยู่ที่นั่น
ราชาที่จะมาเป็นราชาคนต่อไปของไฮแลนด์ หลังจากซากุไร-คุงต้องเป็นลูกที่มีเลือดของราชวงศ์
แต่ออราเคิลแห่งแสง, เจ้าหญิงโนเอล, ยังมีลูกไม่ได้
เจ้าหญิงโนเอลจะมีลูกได้เมื่อเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ได้ถูกกำจัด และความสงบสุขมาที่โลกนี่
ราชาคนต่อไปต้องไม่มีความรู้สึกกับลูกที่ไม่มีเลือดของราชวงศ์
ลูกของซากุไร-คุงเป็นเพียงแต่ {‘อะไหล่ของฮีโร่แห่งแสง’}
เห็นว่าพวกเขาจะได้ถูกเลี้ยงในฐานะทหารในที่ที่ซากุไร-คุงไม่รู้
เห็นได้ชัดว่านั่นเป็นกฎ
…นั่นมันเละเทะ
“ต-แต่ถ้าเจ้าหญิงโนเอลไม่สามารถที่จะมีลูกล่ะ…” (มาโกโตะ)
“ถ้าเป็นแบบนั้น, ลูกของเจ้าชายคนที่หนึ่งหรือสองจะได้บัลลังก์ต่อไป เมื่อนั่นเกิดขึ้น, ภรรยาของพวกเขาเห็นว่าจะเป็นลูกสาวของชั้น” (ซากุไร)
ซากุไร-คุง หัวเราะอย่างไร้พลัง
ผมหัวเราะกลับไม่ได้
ราชวงศ์ของไฮแลนด์อยากจะได้สายเลือดของฮีโร่แห่งแสงไม่ว่าอย่างไร
ความมืดของไฮแลนด์นั้นลึก
สีหน้าที่ซากุไร-คุงได้แสดงในทันทีนั้นคือความเหนื่อย
ไม่ใช่ว่าสภาพจิตใจเขาอันตรายนิดหน่อยเหรอ…?
“ซากุไร-คุง, นี่อาจจะฟังดูแย่แต่…” (มาโกโตะ)
‘ออกจากประเทศแล้วมาผจญภัยกับเราในมักกาเรน’, คือที่ผมอยากจะบอกเขา
…แต่ผมทำไมได้
“พวกเรามาที่โลกคู่ขนาน, แล้วพวกเขายินดีต้อนรับเราที่ไม่มีคนรู้จักในฐานะแขกบ้านแขกเมือง ไม่ใช่แค่ชั้น, แต่เป็นเพื่อนร่วมชั้นทั้งหมดที่มากับเรา ชั้นจะทำที่ชั้นทำได้” (ซากุไร)
เขากลับไปที่สีหน้าสดชื่อเหมือนเดิมของเขา, และพูดสิ่งนี้อย่างเฉียบขาด
“…เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
เขาไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ ตั้งแต่นานมาแล้ว
เขาเป็นคนดีเกินไป, เขาเป็นที่พึ่งพาของคนมากมาย, ผมรู้สึกถึงความรู้สึกของความรับผิดชอบ…และไม่สามาถปฏิเสธหน้าที่นั้น
เขาตรงข้ามกับผมที่หนีจากสิ่งที่ผมจัดการได้ไม่เก่ง และแค่เล่นเกมตลอดเวลาอย่างผมโดยสิ้นเชิง
นั่นทำไม ผมไม่เก่งกับการจัดการกับซากุไร-คุงตั้งแต่นานมาแล้ว
เขานั้นแพรวพราวเกินไป
“โอเค! ไปที่บาร์กันเถอะ! ชั้นรู้จักร้านเนื้อเสียบไม้อร่อยๆ!” (มาโกโตะ)
ผมเกี่ยวแขนกับซากุไร-คุง และพูดในน้ำเสียงที่ร่าเริง
“ท-ทากัตซูกิ-คุง? ชั้นได้ยินมาว่าโซเฟีย-ซามะ อยู่ในมักกาเรน, ชั้นเลยต้องไปมอบคำทักทาย” (ซากุไร)
“เจ้าหญิงโซเฟียไปที่ถิ่นฐานอื่น เดี๋ยวเธอก็กลับมา, ดังนั้นไปเจอกับฟูเรีย-ซังก่อนเถอะ!” (มาโกโตะ)
“อ-โอเค…” (ซากุไร)
ผมลากซากุไร-คุงที่ลนอย่างบังคับ, เรียกซา-ซัง, ลูซี่, และฟูเรีย-ซัง, และทำใช้ชายที่ซีเรียสเกินไปมากคนนี้ได้พัก
◇◇
เมื่อซากุไร-คุงได้สนทนากับฟูเรีย-ซังดูเหมือนเขาจะมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจเขาจริงๆ
นั่นโล่งใจ
“เฮ้ เฮ้, เรียวซูเกะ, น้ำนี่อร่อย ลองดื่มมันสิ” (ฟูเรีย)
“อย่างนั้นเหรอ อ้าา, มันดื่มง่าย…” (ซากุไร)
อ้า, ฟูเรีย-ซัง! ถ้าเธอเสนอเหล้านั่นให้ซากุไร-คุง…
“อ-เอ๋? เรียวซูเกะ?” (ฟูเรีย)
อาา, เขาหลับไป
เห็นซากุไร-คุงราบลงไปกับโตะ, ฟูเรีย-ซังได้ลนและสับสน
เวร, ผมไม่ได้บอกฟูเรีย-ซังว่าซากุไร-คุงนั้นคออ่อนกับแอลกอฮอล์
ยังไงซะ, เขาจะตื่นหลังจากซักพัก
พักผ่อนให้สบายนะ, ซากุไร-คุง
ทั้งหมดเพราะกลางคืนมันยาวนาน
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord