111 เล่ม 4 สู่สเปซดเวิร์ก
เราจะเก็บเรื่องเกี่ยวกับเหล่าคุณๆที่ต้องสงสัย ไว้ในหลังๆใจสำหรับตอนนี้ และใช้าลิฟต์ไปสู้บล็อกทางการค้า และดังนั้น พวกเราทั้งสี่ เริ่มเดินไปรอบๆ แต่…
“มันรู้สึกอึดอั๊ดอึดอีดจริๆในโตโลนีนี้นะ หือ”
“เพดานมันเตี้ยเกินไปอ่ะ”
มีมิถอนหายใจ ขณะที่เธอมองขึ้นไป ใช่ มันเตี้ย หือ เทอร์เมนไพร์ม และเซียร่าไพร์ม ไม่ได้มีเพดานเตี้ยขนาดนี้ ในความเป็นจริง พวกมันค่อนข้างจะสูงขึ้นไปด้วย เทียบกับพวกเขาแล้ว เพดานของโคโลนีนี้ มันชัดเจนว่าเตี้ยเกินไป ดังนั้น ผมเดาว่า ความรู้สึกว่าถูกดัน เพราะเพดานเตี้ยๆนั้นดิ หือ
“เพราะทั้งหมด มีดวอร์ฟใช้ชีวิตอยู่เยอะที่นี่ และพวกเค้าไม่ได้สูงด้วย ตรงๆ เค้ามั่นใจ ว่าพวกเค้าพบวาความสูงขนาดนี้ พอดีกับพวกเค้าแล้ว”
“ดวอร์ฟ?”
เมื่อคุณพูดว่าดวอร์ฟ ภาพที่เข้ามาในใจ คือคนแคระแต่เป็นลุงหนวดๆกล้ามแน่นๆ พวกนั้นนี่ ถูกมั้ย? ดังนั้นมิตินี้ไม่ได้มีแค่เอลฟ์ มันก็มีดวอร์ฟด้วย!
“ใช่ จริงๆแล้ว สเปซดเวิร์กมีพนักงานนดวอร์ฟอยู่เยอะน่ะ เพราะทั้งหมด ดเวิร์ก คืออีกชื่อ สำหรับดวอร์ฟ”
“……โอออ้!!”
ไมต้อสงสัยเลยว่าผมพบว่ามันคล้ายกัน ยังไงก็ไม่รู้ ดเวิร์ก เป็นอีกชื่อของดวอร์ฟจริงๆด้วย ใช่ ผมจำได้แล้วตอนนี้ ผมได้ยินมันมาจากเพื่อนร่วมงาน ถ้าผมจำไม่ผิด มันเป็นชื่อจากตำนานปรัมปราของนอร์ส ใช่ นั่นแหละ เมื่อพูดถึงแล้ว สกิซบราซูนิสก็ชื่อคุ้นๆด้วยเหมือนกัน ผมเชื่อว่ามันมาจากตำนานนอร์สด้วยเหมือนกัน ผมจำไม่ได้ว่าพระเจ้าคนไหนมีชื่อนั้นจริงๆนะ มันเป็นหนึ่งในบริวารสวรรค์ ของพวกเขาหรือบางอย่างเนี่ยแหละ
“มันดูเหมือนเตงรู้บางอย่างหือ”
“ใช่ จริงๆแล้วเค้าจำชื่อของตำนานนอร์สโบราณได้อ่ะ นั้นเจ๋งไปเลยนะ”
เมื่อมาคิดมันดูแล้ว พวกคุณๆบางคนก่อนหน้านี้ เป็นคนแก่และลุงๆจิ๋วๆ เข้าใจแล้ว งั้นนั่นทำไมเพดานของโคโลนีนี้ มันสร้ามาเตี้ยขนาดนี้ มันเพื่อที่จะรองรับพวกเขา พวกเขาสร้างมัน เพื่อที่คนที่ความสูของผม สามารถเดินไปรอบๆได้แค่พอดี โดยไม่ชนเข้าไปกับบางอย่าง นั่นคือความรู้สึก ที่ถูกดันลงมันมาจากนี่เอง
“ตำนานปรัมปราของนอร์สหือ… เมื่อมมาคิดๆดูแล้ว เตงก็ดูเหมือนจะคุ้นกับเอลฟ์ เมื่อเราเจอกันครั้งแรกด้วยนี่”
“หืม? โอ้ ใช่”
เพราะทั้งหมด เอลฟ์และดวอร์ฟ เป็นอะไรที่มีตลอด ในสิ่งที่เป็นแฟนตาซี แน่นอน ว่าผมคุ้นเคยกับพวกเขา
“นั่นค่อนข้างน่าสนใจนะ ไม่ใช่เหรอ? ฮิโระซามะ สมวรจะมาจากที่อื่นไกลๆ แค่พี่เค้าก็คุ้นเคยกับเอลฟ์และดวอร์ฟ และบ้านพี่เค้า แม้แต่มีตำนานเกี่ยวกับพวกเค้าด้วย ถ้าหนูจำไม่ผิด มนุษย์อย่างเราๆ เริ่มจะมีปฏิสัมพันธ์กับเอลฟ์และดวอร์ฟ ทันทีที่เขาขยายตัวเข้าไปในอวกาศ ใช่มะ?”
“ช่าย นั่นถูกแล้ว พวกเค้ายังไม่ได้ก่อตั้งการเดินทาง ในอินเตอร์สเตลล่า จากที่ที่เตงอยู่ ใช่มั้ย ฮิโระ? แม้อย่างนั้น พวกเค้ามีตำนานที่มีเอลฟ์และดวอร์ฟ ลึกลับดีจัง”
“แต่เค้าคิดว่าความจริง ที่มิตินี้คล้ายกับเกมที่เค้าเล่นอยู่ มันยิ่งน่าลึกลับกว่าอีกนะ”
“หืม… นั่นก็จริงด้วย แต่จริงๆแล้วมันอียงน้ำหนักไปทางทฤษฎี ที่เตงจริงๆแล้วเป็นคนของโลกนี้ แต่แค่ความทรงจำของเตงเพี้ยนไป ด้วยเหตุผลบางอย่าง”
“งั้นเตงจะบอกว่า ที่เค้าว่าว่ามาจากต่างโลกเป็นแค่ผลของความทรงจำเค้า ถูกทำให้เพี้ยนเหรือ? จริงๆแล้วนั่นค่อนข้างจะน่าหดหู่นะ… แต่นั่นอ่ะ ยังอธิบายความทรงจำที่เค้ามีเกี่ยวกับโลกเก่าของเค้าไม่ได้นะ และยังมีเรื่องเกี่ยวกับโครงสร้างทางยีเนติคขอเค้าด้วยเหมือนกัน”
ผมจิ้มหัวขอผมด้วยนิ้ว และคิ้วของเอลม่า ขมวดในความคิด
“ใช่ นั่นก็ถูก หือ…… หืม มันค่อนข้างลึกลับจริงๆ”
“ความลึกลับที่ลึกซึ้งเลยละ…”
ผมไม่มีเครื่อแปลภาษาสากล ฝังอยู่ในสมองของผม ซึ่งจิรๆแล้วมันเป็นสแตนดาร์ดสำหรับคนเหล่านั้น ที่อาศัยกันอยู่ในมิตินี้ นอกจากคนที่อยู่ล่างสุดๆของสังคม พลเมืองส่วนใหญ่ มีพวกมัน
และแม้ว่าผมไม่มีการฝัง ผมยังเข้าใจภาษาเอเลี่ยนที่ต่างๆกันได้ไม่เป็นไร หมอสวยๆที่ตรวจสอบผม ก็พบว่ามันน่าสับสน แล้วก็ ข้อมูลยีเนติคของผม มีปัจจัยที่ไม่รู้เยอะ อัดอยู่ในมัน และมีค่ามากที่นี่
มีมิ เอลม่า และผม ไม่ได้เข้าใจจริๆ ว่าอะไรมีค่า อยู่ในโค้ดทางยีเนติคของผม เพราะพวกเราทั้งหมดนั้นค่อนข้างจะเป็นคนธรรมดา เมื่อมันมาถึงเรื่องพวกนั้น เราไม่แม้แต่จะเก็ท 5% ของที่หมอพูดถึง แต่กาารวิจัยยีเนติคของผม ไปได้ดีมั้ยนะ? ผมจะติดต่อกับหมอโชโกะที่ระบบดาวเอลีน วันหลัง เมื่อถามเกี่ยวกับมัน เมื่อผมมีโอกาส
“เรามาถึงแล้ว”
ขณะที่เราครุ่นคิดถึงความลึกลับของดวอร์ฟ เอลฟ์ และต้นกำเนิดของผม ในที่สุดเราก็มาถึงเป้าหมายของเรา มันเป็นตึกที่มีโชว์รูมใหญ่ และป้ายที่มีรูปชายแก่หนวดๆ ในชุดอวกาศ ขี่อะไรที่ดูเหมือนการวาดจรวดอวกาศโบราณที่วาดให้ดูอนาคต เขามีค้อนช่าง ที่เต็มไปด้วยรสชาติไซไฟบนไหล่ของเขาด้วย ค้อนดูค่อนข้างเท่ดีนะ
“ไม่ใช่ว่าป้ายนี้มันไม่มีรสนิยมเกินไปนิดหน่อยเหรอ?”
“เพราะทั้งหมด มันเป็นป้ายคลาสสิคน่ะ เค้าได้ยินมาว่า พวกเค้าใช้โลโก้เดียวกัน มันเป็นร้อยๆปีแล้ว”
“มืม มันก็ไม่เหมาะกับรสนิยมหนูด้วยเหมือนกัน”
เอลม่ายักไหล่ของเธอ และมีมิมอบรีวิวนิ้วโป้งชี้ลงในกับป้าย แต่ ใช่ ผมมั่นใจว่ามันจะไม่เหมาะกับรสนิยมมีมิจริงๆ มีมิดูเหมือนสาวน้อยที่เรียบร้อยสุภาพ แต่รสนิยมแฟชั่นของน้องเค้า เป็นพวกออกพังค์ๆ
แต่อย่างที่พวกเขาพูดกัน ต่างการวาด สำหรับต่างคน โอ้ใช่ โคโลนีนี้ จริงๆแล้วเจ้าของคือสเปซดเวิร์ก และคนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่กัน ทำงานให้บริษัท
ยังไงซะ เราจะไม่ไปถึงไหน โดยแแค่จ้องป้าย ดังนั้นผมคะยั้นคะยอทุกคน ให้เข้าตึกไปข้างใน มีเคาน์เตอร์ใหญ่ที่ดูเรียบร้อย ที่มีพนักงานต้อนรับจำนวนหนึ่ง ยุ่งๆอยู่กับการรับแขกและลูกค้า เพราะพวกเธอทั้งหมด มีชิ้นส่วนจักรกลอยู่ที่ข้างหัวของพวกเธอ แทนที่จะเป็นหูปรกติ พวกเธอทั้งหมด น่าจะเป็นแอนดรอยด์เหมือนเม
“มีค่อนข้าเยอะที่นี่นะ”
แค่เหมือนที่มีมิพูด มีคนอยู่จำนวนมากมาย ที่อยู่กันข้างในล็อบบี้ มีคนที่แต่งตัวเหมือนทหารรับจ้างแบบเรา และคนที่ดูเหมือนพ่อค้า และนักธุรกิจ แล้วก็ยังมีชายหลายคน ที่ตัวเตี้ยๆและมีกล้าม ผู้ที่น่าจะเป็นดวอร์ฟ บางทีพวกเค้าเป็นผู้รับเหมา
“อะไรที่สเปซดเวิร์กถูกรู้จัก นั้น็คือความทนทาน และความมั่นใจได้ของสินค้าขอพวกเค้า พวกมันค่อนข้างจะเป็นที่นิยม กับทหารรับจ้างและบริษัททางการค้า”
“เข้าใจแล้ว”
เรามองหาเคาน์เตอร์ว่าง และเข้าหามัน
“สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู้บริษัทสเปซดเวิร์ก”
แอนดรอยด์พนักงานต้อนรับทักทายเรา ด้วยรอยยิ้มธุรกิจที่ยอดเยี่ยม และคำนับหัวเล็กน้อย มืม เธอมีผมดำทที่ออกน้ำเงินๆ ในทรงบ็อบพร้อมด้วยหน้าม้าที่เรียบร้อย ผมไม่รู้ว่าใครดีไซน์เธอ แค่เขาหรือเธอมีรสนิยมดีนะ
“อะไรคือธุระสำหรับเราวันนี้คะ ท่านลูกค้าที่รัก?”
“เรามีแผนที่จะซื้อยานแม่ซักลำ เรามาที่นี่เพื่อรับคำปรึกษาเรื่องนั้น เราคคิดเกี่ยวกับการซื้อสกิซบราซูนิล แต่เราก็ต้องการจะเช็คชิ้นส่วนทางเลือก ที่ระบดาวของเธอเสนอด้วยครับ”
จากนั้นผมยื่นเทอร์มินัลพกพาของผมให้เธอ เธอพยักหน้าและวางมือลงบนจอของเทอร์มินัล มันดุเหมือนมีที่อ่านดาต้า ใส่อยู่ในฝ่ามือของเธอ
“ท่านเป็นทหารรับจ้างแรงค์ทอง กัปตันฮิโระ ถูกต้องมั้ยคะ? รับทราบ ได้โปรดตามบอทนำทางเข้าไปข้างในเลยค่ะ”
“ขอบคุณ”
รูเปิดขึ้นล่างเคาน์เตอร์ และวัตถุ ที่ขนาดเท่าลูกโบว์ลิง กลิ้งออกมาจากมัน มันดูคล้ายบอท ที่ถูกใช้โดยอินากาวะเทค มันค่อนข้างดูหนัก สำหรบขนาดของมัน บางทีมันเป็นมาตรการของมัน เพื่อเลี่ยงจากการถูกเตะไปทั่วง่ายๆ
“ทางนี้ได้โปรด”
“ด-ได้”
เราตามบอททำทางกกลิ้งๆ ที่ส่องสว่างหลายสี และเราถูกนำมาที่บูทธุรกิจ บอทนำทางผ่านล็อบบี้มาอย่างคล่องตัว และเลี่ยการชนกับผู้คนข้างในเต็มๆ ในที่สุด เราก็มาถึงเป้าหมายของเรากับมันนำทาง
“ทำไมเตงดูบอทนำทางเหมือนพ่อแม่ที่ปกป้องมากเกินไปเลย…?”
“แต่เค้าแค่รู้สึกไม่สบายใจอ้ะ รู้ป่ะ ถ้ามันไปชนกะบางอย่างเข้าล่ะ…?”
“หนูก็ค่อนข้างได้ความรู้สึกนั้นด้วย ฮิโระซามะ”
เอลม่าดูโกรธ แต่มันดูเหมือนมีมิเกทผม เอลม่าแค่ไม่แยแสอะไรพวกนี้มากเกินไปนิดหน่อยน่ะ ช่าย
ประตูห้องส่วนตัว ที่เราถูกนำไปถึง เปิดขึ้น และอะไรที่ผมเห็นข้างใน คือผู้หญิงอายุน้อยๆ ที่ดูอย่างตัดสินใจได้เลย ว่าเป็นนักเรียนประถม คอสเพลย์เป็นผู้ใหญ่ โดยใส่สูทนักธุรกิจ
“……?”
ผมคิดว่าบอทนำทางพลาด และเช็คอีกครั้ง ผมพบว่าบอทนำทาง สแตนบายอยู่ข้างนอก ดูเหมือนนี่ถูกห้องแล้ว หลังจากทั้งหมด
“มีอะไร?”
“ไม่ เอ่อ มีเด็กอายุน้อยๆใส่สูทนักธุรกิจข้างในอ่ะ”
“เธอเป็นเลดี้ดวอร์ฟนะ เตงรู้ป่าว?”
“เอ๋?”
งั้นมิตินี้ จริงๆแล้วมีดวอร์ฟผู้หญิงดิ? และจริงๆแล้วพวกเธอเป็นโลลิถูกกฎหมาย!? แต่ไม่ใช่ดวอร์ฟหญิงก็มีหนวด ในตามเรื่องแฟนตาซีเหรอ…? ไม่ เมื่อมาคิดดูแล้ว มันมีเทรนด์ของดวอร์ฟสาว ถูกเห็นภาพเป็นโลลิถูกกฎหมายไม่นานมานี้ด้วย หือ
ประตูที่ผมปิด ถูกเปิดด้วยการบังคับ ขณะที่ผมสับสน นั่นมือหนักนะ เธอโกรธหรือบางอย่างเหรอ?
“คุณลูกค้าที่รัก ได้โปรดมาข้างใน”
บางทีเธอได้ยินผมจริงๆ สาวน้อย หรือแทนนั่น รอยยิ้มของเลดี้ดวอร์ฟดูบังคับๆจริงๆ ขณะที่เธอกวักมือเรียกเรา เธอเสนอเก้าอี้ให้เรา หลังจากที่เราทำตัวสบายๆแล้ว เราก็นั่งลงหลังโต๊ะออฟฟิศข้างในห้อง
“ขอบคุณที่มาสู่ออฟฟิศหลักของบริษัทสเปซดเวิร์ค ของโคโลนี่แบรด คุณลูกค้าที่รัก หนูเป็นคนที่ถูกแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาของคุณในวันนี้ และชื่อของหนูคือซาร่า หนูดีใจที่ได้ทำงานกับพวกคุณทั้งหมด”
หลังจากที่พุดการละเล่นของเธอเสร็จ เธอแสดงรอยยิ้มธุรกิจ 0 เยนที่สมบูรณ์แบบ
4 / 5
วายุ: และขวานของข้า!
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ@