ตอนที่ 163 ฉีกกระชากและกลืนลงท้อง (1)
ราชสีห์ทองคำยักษ์คู่บารของมั่วเซวี่ยนเฝ่ยส่งเสียงคำรามดังสนั่น ทหารจากกองทัพรุ่ยหลินทั้งสองคนกระโดดหลบจากรถเข็นทันทีที่เห็นมันพุ่งเข้ามาทางนี้ โชคดีที่ทั้งคู่เป็นทหารผ่านศึก จึงทำให้พวกเขามีสัญชาตญาณที่เร็วกว่าคนทั่วไป จึงสามารถหลบหลีกการโจมตีของราชสีห์ทองคำยักษ์ได้
มั่วเซวี่ยนเฝ่ยมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยความโกรธแค้น ดวงตาที่แดงก่ำของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
เป็นจวินอู๋เสียที่ทำลายเขา! เป็นนางที่ดับอนาคตอันรุ่งโรจน์และทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการแบบนี้! เขาจะฆ่านาง! เขาจะฆ่าจวินอู๋เสีย!
บรรยากาศในห้องโถงพริบตาเปลี่ยนเป็นตึงเครียด มั่วเฉี่ยนยวนเรียกภูติวิญญาณของเขาที่เป็นหอกยาวสีเงินออกมาแล้วมายืนบังอยู่ข้างหน้าจวินอู๋เสีย “นั่นคือราชสีห์ทองคำยักษ์ เป็นภูติวิญญาณประเภทสัตว์ร้ายที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ของราชวงศ์รัฐชี!”
“ฆ่านางซะ! ไปฆ่านางให้ข้าเดี๋ยวนี้!” มั่วเซวี่ยนเฝ่ยชี้นิ้วไปที่จวินอู๋เสียและสั่งให้ราชสีห์ทองคำยักษ์ทำตามคำสั่งของเขา
โฮกกก!
เสียงคำรามของราชสีห์ทองคำยักษ์ดังสะท้อนไปทั่วท้องพระโรง
ฮ่องเต้ผุดลุกขึ้นจากบัลลังก์ด้วยพระหทัยที่เต้นไม่เป็นส่ำ สายพระเนตรของพระองค์ยามนี้แสดงอารมณ์หลากหลายผสมปนเปกันไป
พละกำลังของราชสีห์ทองคำยักษ์นั้นพระองค์ชัดเจนเป็นที่สุด มันคือภูติวิญญาณประเภทสัตว์ร้ายที่ไม่เพียงแต่จะทรงพลังมากที่สุดในรัฐชี แต่ในผืนแผ่นดินนี้ระดับของมันยังถูกจัดให้อยู่ในอันดับต้นๆ อีกด้วย
มีภูติวิญญาณประเภทเดียวกันเพียงไม่กี่ตนเท่านั้นที่สามารถต่อกรกับมันได้
นี่คือไพ่ลับที่พระองค์ทรงเก็บซ่อนไว้ตลอดมา!
ราชสีห์ทองคำยักษ์คำรามและทะยานเข้าใส่จวินอู๋เสียด้วยกำลังที่มากล้น ขนาดตัวที่ใหญ่โตของมันกับกรงเล็บแหลมคม สามารถฉีกคนเป็นชิ้นๆ ได้ด้วยการตวัดเพียงครั้งเดียว
ในตอนนั้นเอง เงาร่างสีดำขนาดมหึมาก็พุ่งเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าราชสีห์ทองคำยักษ์ มันยืนกั้นอยู่ระหว่างเจ้าสิงโตตัวใหญ่กับจวินอู๋เสีย ก่อนจะตวัดอุ้งเท้าแล้วตบราชสีห์ทองคำยักษ์ให้กระเด็นออกไป
สัตว์ร้ายสีดำตัวใหญ่นั้น แม้ว่าขนาดร่างกายของมันจะไม่ได้ใหญ่โตเท่ากับราชสีห์ทองคำยักษ์ แต่หากเทียบกันในด้านการต่อสู้ กลิ่นอายสังหารรอบตัวของมันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ราชสีห์ทองคำยักษ์ร่นถอย!
มีเพียงมั่วเฉี่ยนยวนเท่านั้นที่จำที่มาของสัตว์ร้ายสีดำขนาดยักษ์ตรงหน้าได้
นี่ไม่ใช่สัตว์ขี่ของจวินอู๋เสียหรืออย่างไร!
สัตว์ร้ายขนาดใหญ่สองตัวเข้าห้ำหั่นกันกลางท้องพระโรง เสียงคำรามและแรงปะทะจากการต่อสู้ทำให้เสาหลายต้นในท้องพระโรงสั่นไหว เนื่องจากทั้งคู่ล้วนเป็นวงแหวนภูติวิญญาณที่จำแลงกายมามิได้มีกายเนื้อจริงๆ ถึงแม้พวกมันจะต่อสู้กันอย่างรุนแรง แต่ก็ไม่ได้มีฉากนองเลือดให้เห็น
พิสูจน์ได้จากบาดแผลทั่วตัวบนร่างของภูติวิญญาณทั้งสองตน แต่กลับไม่มีกลิ่นคาวโลหิตลอยมาเตะจมูกสักนิด
ทุกคนในท้องพระโรงเบิกตากว้าง ทหารจากกองทัพรุ่ยหลินที่ยืนประจำการอยู่ข้างนอกวิ่งเข้ามาในท้องพระโรงแล้วล้อมจวินอู๋เสียกับมั่วเฉี่ยนยวนไว้ตรงกลาง อารักขาความปลอดภัยให้กับพวกเขา
ขณะที่สัตว์ร้ายสีดำและราชสีห์ทองคำยักษ์กำลังพัวพันกัน เสียงร้องคำรามของสัตว์ร้ายฝ่ายหนึ่งที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นอย่างทุกข์ทรมาน ทำเอาคนที่อยู่ในท้องพระโรงทุกคนรีบยกมือขึ้นอุดหู แก้วหูของพวกเขาแทบจะระเบิดแล้ว
“เอ่อ เจ้าต้องการความช่วยเหลือหรือไม่” มั่วเฉี่ยนยวนมองไปที่สัตว์ร้ายสีดำที่กำลังต่อสู้กับราชสีห์ทองคำยักษ์แล้วถามจวินอู๋เสียด้วยเสียงเบา
จวินอู๋เสียส่ายหน้า นอกจากภูติวิญญาณที่ทำสัญญากับจวินชิงแล้ว นี่เป็นภูติวิญญาณประเภทสัตว์ร้ายตนที่สองที่นางได้เห็น เนื่องจากเจ้าแมวดำตัวน้อยของนางไม่อาจเรียกว่าเป็น ‘ภูติวิญญาณ’ ได้เต็มปากเต็มคำ นางจึงละมันไว้ทางหนึ่ง
ฉากการต่อสู้ระหว่างภูติวิญญาณประเภทสัตว์ร้ายสองตน ทำเอาจวินอู๋เสียมองอย่างตื่นตาตื่นใจ นางชักอยากจะรู้แล้วสิว่าเมื่อเทียบกับความสามารถในการต่อสู้ของภูติวิญญาณในโลกนี้แล้ว เสี่ยวเฮยของนางจะสามารถรับมือกับมันได้ถึงระดับไหน
ในชาติก่อน เนื่องจากสัตว์ในโลกของนางต่อให้เป็นชนิดที่ดุร้ายที่สุด ก็ยังคงถูกจัดให้อยู่ในหมวดหมู่สัตว์ธรรมดา พวกมันย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสี่ยวเฮยที่กลายพันธุ์และมีสติปัญญาเหมือนมนุษย์
นางต้องการสังเกตการณ์มากกว่านี้!
สัตว์ร้ายสีดำดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความคิดของจวินอู๋เสีย มันเริ่มพุ่งเข้าหาราชสีห์ทองคำยักษ์อย่างบ้าคลั่ง เขี้ยวยาวของมันฉีกผ่านร่างวิญญาณของราชสีห์ทองคำยักษ์จนกลุ่มก้อนพลังวิญญาณจากบาดแผลที่ไร้เลือด เริ่มสลายตัวและกระจายออกไป
ละอองวิญญาณที่ระยิบระยับราวกับดวงดาว ดูสวยงามราวกับฉากในฝัน ทว่ากับเจ้าราชสีห์ทองคำยักษ์แล้ว มันเปรียบเสมือนนรกก็ไม่ปาน
โฮกกก!
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่ว ราชสีห์ทองคำยักษ์ที่ไม่เคยพ่ายแพ้ให้กับภูติวิญญาณตนใด บัดนี้ทั้งอับอายและโกรธเกรี้ยว แต่เพราะกรงเล็บของสัตว์ร้ายสีดำยังคงกดเหนือปากแผลของมันอยู่ มันจึงได้แต่เร่งพลังวิญญาณในตัวเพื่อดิ้นหนีจากความเจ็บปวดนั้น
อนิจจาที่คู่ต่อสู้ของมันคือเจ้าสัตว์ร้ายสีดำที่มีระดับสติปัญญาเหนือกว่ามนุษย์บางคนเสียอีก มันจะมองความคิดของราชสีห์ทองคำยักษ์ไม่ออกได้อย่างไร ไม่ทันให้ราชสีห์ทองคำยักษ์ได้เร่งพลังวิญญาณสมใจ คมเขี้ยวที่แหลมคมของสัตว์ร้ายสีดำก็กัดกระชากลงไปที่ลำคอของราชสีห์ทองคำยักษ์เต็มแรง!
โฮกกก!
ครั้งนี้เสียงร้องคำรามของราชสีห์ทองคำยักษ์ทำให้เสาในท้องพระโรงหลายต้นเกิดร้าวขึ้นมาจริงๆ หลังจากสัตว์ร้ายสีดำฝังคมเขี้ยวลงไปที่ลำคอของราชสีห์ทองคำยักษ์ มันก็ลากร่างวิญญาณขนาดมหึมานั้นไปกับพื้น ก่อนจะใช้ปากเหวี่ยงมันทิ้งไปอีกทางอย่างไม่แยแส
ตอนที่ 164 ฉีกกระชากและกลืนลงท้อง (2)
ภาพฉากการต่อสู้ที่ดุเดือด ทำเอาใครหลายๆ คนที่อยู่ในท้องพระโรงตะลึงจนอ้าปากค้าง
เมื่อเห็นว่าสัตว์ร้ายสีดำคือฝ่ายที่ยืนอยู่เหนือกว่า ความบ้าคลั่งในดวงตาของมั่วเซวี่ยนเฝ่ยก็คล้ายจะดิ่งลึกมากขึ้นไปอีก
มันเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไรกัน!
ราชสีห์ทองคำยักษ์ของเขาจะพ่ายแพ้ให้กับสัตว์เดรัจฉานสีดำตัวนั้นได้อย่างไร!
ทันใดนั้น มั่วเซวี่ยนเฝ่ยก็รู้สึกได้ว่าส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขากำลังถูกเหวี่ยงให้ขึ้นลงอย่างบ้าคลั่ง รู้สึกเจ็บปวดรุนแรงแล่นไปทั้งร่างราวกับว่ามีใครบางคนกำลังพยายามกระชากวิญญาณของเขาออกไปอยู่ หน้าอกของเขากระเพื่อมขึ้นลงอย่างยากลำบากและลมหายใจของเขาก็ติดขัด เขายกมือขึ้นกุมหน้าอกไว้แน่น ความรู้สึกที่เหมือนกับเส้นเอ็นถูกดึงทึ้ง หัวใจถูกควักออกจากร่างทั้งเป็น ทำให้เขาคิดได้ทางเดียว…
มั่วเซวี่ยนเฝ่ยหันขวับไปมองราชสีห์ทองคำยักษ์ทันที
ภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำเอาทั้งเขาและทุกคนถึงกับลมหายใจสะดุด
สัตว์ร้ายสีดำขนาดใหญ่กำลังกดร่างของราชสีห์ทองคำยักษ์ที่มีขนาดตัวใหญ่กว่าลงกับพื้นใต้อุ้งเท้าของมัน ปากที่มีเขี้ยวแหลมคมเรียงซ้อนกันเป็นทางน่ากลัว กำลังกัดกินเนื้อของราชสีห์ทองคำยักษ์อย่างเอร็ดอร่อยราวกับมื้ออาหารอันโอชะ เพราะภูติวิญญาณไม่มีกายเนื้อที่แท้จริง มันจึงไม่มีภาพโลหิตไหลลงมาให้เห็น เห็นเพียงแต่ละอองพลังวิญญาณกำลังเปล่งแสงระยิบระยับออกมาจากบาดแผลที่ถูกกินนั้น
นี่มัน…นี่มัน…
เป็นไปได้อย่างไรกัน!
มั่วเซวี่ยนเฝ่ยยกมือขึ้นกุมหน้าอก ทุกๆ คำที่ราชสีห์ทองคำยักษ์ถูกเจ้าสัตว์ร้ายสีดำตัวนั้นกินเข้าไป ก็คือความเจ็บปวดแสนสาหัสที่เขาต้องเผชิญ เขาพยายามทำความเข้าใจสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น มองสลับไปมาระหว่างราชสีห์ทองคำยักษ์และสัตว์ร้ายสีดำ จากนั้นแนวความคิดหนึ่งที่น่ากลัวก็ผุดขึ้นในใจของเขา
ไม่จริงใช่หรือไม่…
อย่าว่าแต่มั่วเซวี่ยนเฝ่ยเลย แม้แต่มั่วเฉี่ยนยวนและเหล่าทหารหาญจากกองทัพรุ่ยหลินก็ยังถูกภาพสัตว์ร้ายสีดำตรงหน้า ทำเอาตกใจกลัวจนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง
กลืนกินภูติวิญญาณตนอื่น! ช่างเป็นอะไรที่ไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อน!
เป็นที่รู้กันดีว่าภูติวิญญาณ คือส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณที่ผสานเข้ากับดวงวิญญาณของมนุษย์เจ้าของพันธสัญญา มันไม่มีทางแยกออกจากกันได้ แต่ตอนนี้มันกำลังถูกกลืนกินโดยสิ่งมีชีวิตอื่น!
นี่มันจะน่ากลัวมากเกินไปหน่อยแล้ว!
มั่วเฉี่ยนยวนละสายตาจากภาพตรงหน้าแล้วหันไปมองจวินอู๋เสียโดยไม่รู้ตัว เห็นแต่รอยยิ้มบนใบหน้าของนางค่อยๆ จางหายไป นัยน์ตาของเด็กสาวหดเล็กลง กำลังมองภาพที่สัตว์ร้ายสีดำกลืนกินเหยื่อของมันอย่างครุ่นคิด
จวินอู๋เสียไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามั่วเฉี่ยนยวนกำลังจ้องมองนางอยู่ ตอนนี้ความสนใจทั้งหมดของนางถูกเสี่ยวเฮยดึงดูดเอาไว้หมดแล้ว
ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบัน เสี่ยวเฮยคือสหายคนสำคัญที่อยู่เคียงข้างกายนางเสมอๆ มันติดตามนางไปทุกที่ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณที่ไม่อาจแยกจากกันได้ตลอดกาล
ในชาติก่อน คนเสียสติผู้นั้นใช้ความรู้ทางเทคโนโลยีชั้นสูงมาทำการวิจัยทดลองมากมาย เสี่ยวเฮยก็คือหนึ่งในเหยื่อที่ต้องสังเวยให้กับความบ้าคลั่งนั้น
แมวดำตัวน้อยแต่เดิมเป็นเพียงสัตว์ธรรมดา ทว่าหลังจากที่มันผ่านการทดลองและผ่าตัดซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันก็กลายเป็นสัตว์สังเคราะห์ที่เหลือทิ้งไว้เพียงร่างวิญญาณที่แข็งแกร่งและทรงพลัง ในตอนแรกเสี่ยวเฮยของนางไม่ได้มีสติปัญญาสูงส่งเช่นนี้ ระดับความคิดของมันก็เทียบเท่ากับสัตว์ทั่วๆ ไป คนเสียสติผู้นั้น เล็งเห็นว่ายังสามารถพัฒนาเดินหน้าสร้างความสมบูรณ์แบบให้กับมันได้อีกขั้น จึงทำการผสานร่างวิญญาณของมันเข้ากับดวงวิญญาณของมนุษย์ นี่ถึงทำให้วิญญาณของนางและเสี่ยวเฮยเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์!
จวินอู๋เสียไม่แปลกใจเลยที่เสี่ยวเฮยจะติดตามนางมายังโลกใบนี้ด้วย เพราะหลังจากการหลอมรวมวิญญาณ ดวงวิญญาณของนางอยู่ที่ไหน ดวงวิญญาณของเสี่ยวเฮยก็จะติดตามไปด้วยทุกที่
อาจกล่าวได้ว่า แมวดำของนางเป็นผลผลิตที่เกิดขึ้นจากการทดลองทางวิญญาณ มีสถานภาพคล้ายๆ กับภูติวิญญาณประเภทสัตว์ร้ายของโลกนี้ แต่ไม่ได้เหมือนกันทุกประการเสียทีเดียว
จนถึงตอนนี้ เจ้าแมวดำถึงเพิ่งส่งข้อความมาหาจวินอู๋เสียว่า
เจ้านาย! ข้าสามารถกินเจ้าสิงโตทองคำยักษ์ตัวนี้ได้แหละ แถมยังสามารถดูดซับพลังวิญญาณของมันได้ด้วย
นี่เป็นการค้นพบครั้งใหม่!
จวินอู๋เสียอยากรู้อยากเห็นมาก นางอยากรู้ว่าหลังจากที่เสี่ยวเฮยกินราชสีห์ทองคำยักษ์ตัวนั้นลงไปจนหมดแล้ว มันจะเกิดความเปลี่ยนแปลงเช่นไรบ้าง จะเป็นเพียงแค่อาหารที่ถูกย่อยทั่วไป หรือทำให้มันเกิดการพัฒนากลายพันธุ์ขึ้นอีกครั้ง
แทบทนรอผลลัพธ์สุดท้ายไม่ไหวแล้วสิ!
ราชสีห์ทองคำยักษ์ค่อยๆ ถูกกัดกินต่อหน้าทุกคนในท้องพระโรง สัตว์ร้ายสีดำไม่แยแสสายตาและความคิดหลากหลายที่มองมาที่มันสักนิด ตอนนี้มันกำลังดื่มด่ำเพลิดเพลินไปกับความเอร็ดอร่อยจากเนื้ออันโอชะตรงหน้า
เจ้าสัตว์ร้ายสีดำตัวนี้…สรุปแล้วมันคือตัวอะไรกันแน่ เหตุใดถึงสามารถ ‘กิน’ ภูติวิญญาณตนอื่นได้!