ตอนที่ 122 เดอ ครุช ค่าตอบแทนหมีวันที่หนึ่ง

คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

122 ทำงานต่างประเทศที่แว็ง เดอ ครุช ค่าตอบแทนวันที่หนึ่ง

 

ในตอนเย็น เมื่อได้รับแจ้งว่า「ไม่สามารถขนขึ้นเรือเหาะได้มากกว่านี้อีกแล้ว」พวกเราเลยตัดสินใจถอนตัวกลับกันสำหรับในวันนี้

 

ดาดฟ้าเรือเหาะเต็มไปด้วยศพของสัตว์อสูร

เมื่อดูผลการต่อสู้แบบนี้ ฉันคิดว่าฉันล่าได้ไม่น้อย แต่ในส่วนของร่างกาย ฉันก็รู้สึกเหมือนในที่สุดก็สามารถวอร์มอัพจนเสร็จแล้ว ประมาณนั้น

 

เพราะไม่ว่าตัวไหนก็เหมือนแทบไม่ได้เคี้ยวเลย

แม้ว่าฉันพยายามทำให้สนุกด้วยการเปลี่ยนเทคนิคและวิธีการ แต่โดยพื้นฐานก็อ่อนแอเกินไป

 

เหมือนกับผู้ใหญ่ที่เหยียบบี้มด

ถ้าอย่างงั้นแล้วทำไมร่างกายถึงอบอุ่นได้

 

ม๊า ก็ถ้าถามว่าสนุกไหม ก็ตอบได้เลยว่าสนุกอย่างน่าประหลาดใจ

สมกับเป็นโลกที่สามารถตัดสินกันได้ในกำปั้นเดียว ไร้ความยุ่งยากใจ

 

สิ่งเดียวที่ขัดความสนุกของฉันคือ สัตว์อสูรที่ถูกสั่งห้ามไม่ให้ล่าระหว่างทางล่ะมั้ง

รู้สึกจะเรียกว่าม้าขับขานวารี(มิโคบะ)รึเปล่านะ

 

เป็นม้าลึกลับที่มีร่างกายเป็นน้ำ เพราะการโจมตีทางกายภาพทำอะไรไม่ได้ ฉันจึงต้องใช้「คิ」ประเภทที่นาน ๆ ครั้งจะใช้ที

โอกาสในการต่อสู้กับบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้มีน้อยมาก ดังนั้นฉันคิดว่าจะเป็นประสบการณ์ที่มีคุณค่า

 

“สมกับที่เป็นนักผจญภัยที่ทอร์คโดโนะพามาเอง……”

 

ในตอนแรก กัปตันและลูกเรือต่างชื่นชมยินดีกับผลการต่อสู้ และขับเรือจากเกาะลอยฟ้าแห่งหนึ่งไปยังอีกเกาะอีกแห่งหนึ่งอย่างยินดี แต่ตอนนี้กลายเป็นใบหน้ามีรอยย่นไปหมด

 

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ”

 

ริโนกิสตอบอย่างใจเย็น เมื่อฉันล่าไปมากกว่าเก้าส่วน ริโนกิสพูดว่า「หยุดกันเถอะค่ะ! ถ้ายังล่าแบบนี้ต่อไปจะสูญพันธ์เอาได้นะคะ!」นั่นก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ร่างกายวอร์มอัพไม่เต็มที่

 

ทว่า ม๊า คำตอบนั้นก็แน่นอน

จังหวะนี้มาขายชื่อนักผจญภัยริโนะกันเถอะ

 

――และ ทุกคนย่างฟุตมัชรูมกินด้วยกัน เนื่องจากริโนกิสใช้「คิเคน・เสียงอสนีบาตร」จนครึ่งบนกระจัดกระจายเอาไปขายไม่ได้แล้ว อร่อยจริง ๆ ถ้าฉันเอากลับไปที่โรงแรม พวกเขาจะทำอาหารดี ๆ ให้ฉันได้ไหมนะ

 

ยังเป็นเวลาเย็นอยู่ ดังนั้นจึงยังเร็วไปที่จะกลับมา แต่ก็ช่วยไม่ได้หากไม่สามารถเก็บซากสัตว์อสูรไปได้มากกว่านี้

ฉันไม่รู้ว่าวันนี้ทำเงินไปได้เท่าไหร่ แต่ ม๊า วันนี้ถือซะว่าเป็นการสังเกตการณ์ไปก่อนก็ได้ หลังจากวันพรุ่งนี้ ฉันจะมุ่งเป้าไปที่สัตว์อสูรที่มีราคาสูงอย่างจริงจัง

 

ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรแถวนี้จะอ่อนแอ ในอัตรานี้ฉันแทบรอเจอไม่ไหวแล้ว ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะเล็งไปที่สัตว์อสูรที่มีอันตรายระดับสูงในทันที

มีสัตว์อสูรที่ดูเหมือนจะมีมูลค่าหลายสิบล้านครัมอยู่ มาพิจารณาใส่เป็นเป้าหมายที่ต้องล่าดีไหมน๊า

 

อาจจะดูอันตราย แต่ฉันก็อยากจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างอันตรายนิดหน่อยแบบนั้นเหมือนกัน หวังว่าจะเป็นสัตว์อสูรที่แข็งแกร่ง

 

เมื่อกลับมาถึงที่ท่าเรือ ฉันกับริโนกิสก็ตัดสินใจกลับอย่างรวดเร็ว

 

การเก็บกวาดตกเป็นหน้าที่ของบริษัทเซโดนี

สะดวกจริง ๆ ขอขอบคุณการสนับสนุนส่วนที่ขาดไป

 

“――อะ ยะ ได้โปรดหยุดก่อน! กรุณาหยุดที่ตรงนั้นเลย!”

 

และพอกลับถึงโรงแรมก็ถูกพนักงานโรงแรมหยุดไว้อีกครั้งเหมือนเมื่อวาน

 

ฉันเดาว่าเป็นเพราะสภาพของพวกเรา

เป็นเพราะริโนกิสทำผิดพลาด จนทำให้เหยื่อบาดเจ็บ และเต็มไปด้วยเลือดมากมาย จริง ๆ เลย……ยังเป็นลูกศิษย์ที่ยังฝึกฝนไม่พอ ――อะ นี่คือเห็ดแหละ ช่วยทำอะไรให้ฉันหน่อยได้ไหม?

 

 

 

ในขณะนี้เนีย・ลิสตันกำลังล้างคราบเหงื่อและสิ่งสกปรกบนร่างกายสีขาวในห้องอาบน้ำสาธารณะสำหรับนักธุรกิจซึ่งเป็นห้องที่ริโนกิสทำการเช่า

 

“――กลับมาแล้วเหรอครับ?”

 

กัปตันเรือเหาะที่ได้รับการว่าจ้างจากบริษัทได้มาหาทอร์ค・เซโดนีเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับการซื้อขายและข้อมูลล่าสุดที่โกดังสาขาของบริษัทเซโดนีในเมืองหลวงแว็ง เดอ ครุช 

 

ผู้ชายคนนี้ถูกขอให้ช่วยสนับสนุนนักผจญภัยริโนะ

ไปในที่ที่เธอต้องการไป และทำตามคำขอของเธอให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

และเมื่อริโนะกลับไปแล้วก็ให้มารายงานทันที

 

จากที่ได้ยินมาตอนคุยกันบนเรือความเร็วสูง ริโนะบอกว่าเธอจะไม่ออกล่าสัตว์อสูรในเวลากลางคืน เนื่องจากเป็นดินแดนที่ไม่คุ้นเคย จึงตัดสินใจออกล่าเฉพาะเมื่อยังมีแสงเท่านั้น

 

เขาคิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด

ทว่า เขาคิดตื้นไป

 

“เร็วมากเลยนะครับ”

 

หากมองไปที่ประตูทางเข้าจากในโกดังมืด ๆ จะเห็นได้ว่าภายนอกยังสว่างอยู่ ยังคงเป็นยามเย็น ประกอบกับเป็นหน้าหนาวที่เวลากลางวันสั้นลง แสดงว่าพวกเขากลับมาเร็วมาก

 

มีบางสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นจนทำให้ต้องกลับมาเร็วกว่ากำหนดหรือเปล่าน่ะ

บางทีริโนะอาจจะได้รับบาดเจ็บ

 

ทันใดนั้น ความรู้สึกแย่ๆ ก็แล่นเข้ามาในจิตใจของทอร์ก แต่――

 

“คือ เอ่อ มีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น……”

 

ลางสังหรณ์ของทอร์คถูกต้อง

ยังไงก็ตาม เรื่องไม่ได้เป็นในทางที่ไม่ดี

 

 

 

“――หรือว่า……ไม่จริงหน่า…… !?”

 

「พวกเธอล่าสัตว์อสูรมามากมายจนไม่สามารถแม้แต่จะขนขึ้นเรือได้」คำพูดของกัปตันฟังดูเหลือเชื่อจนต้องขมวดคิ้ว「พูดเกินจริงไปรึ…… 」เขาพึมพำและไม่อยากยอมรับ

เขาคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความเป็นไปได้ที่เป็นไปไม่ได้

 

แต่ 「ไม่จริงหน่า」นั้นแม่นยำ

เขาไม่ได้คิดว่ากัปตันจะเล่าเรื่องตลกไร้สารถ แต่เขาก็คิดว่าคงเป็นการพูดเกินจริงไปหน่อย

 

เมื่อไปดูเรือเหาะเพื่อยืนยันผลการล่ากับกัปตัน ――ก็ตรงตามที่พูดเลย ไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงแม้แต่น้อย

 

เมื่อมองแวบแรกก็ยังไม่มั่นใจมากนัก เนื่องจากมีผ้าคลุมเอาไว้อยู่ แตทอร์คก็รู้ดีกว่าใครว่ามีอะไรอยู่ใต้ผ้าคลุมนั้น เขาตระหนักได้จากผ้าที่โป่งขึ้นเป็นภูเขาอย่างผิดปกติ

 

เป็นเรื่องจริง

พวกเขากลับมาพร้อมกองสัตว์อสูรที่ไม่สามารถขนเพิ่มได้แล้ว ไม่สิ มาพร้อมภูเขาสมบัติต่างหาก

 

“มีซอร์ดเดียร์กี่ตัว!?”

 

กัปตันที่รีบตามมา ตอบคำถามของทอร์คที่เดินอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว ว่า「มีแปดหัว」

 

แปดหัว

บังเอิญจริง

 

เขาสั่งไปสามหัว แต่นั่นก็เป็นเพียง「จำนวนขั้นต่ำที่เขาต้องการ」เพราะหากมากเกินไปอาจเป็นปัญหาได้ แต่ถ้าประมาณแปดหัวเขาก็ยินดีรับซื้อไว้

 

สมมติว่ารับซื้อที่ประมาณห้าแสนครัมต่อหัว

หากใช้เป็นวัตถุดิบและขายไปตามที่ต่างๆ ก็สามารถทำกำไรได้หนึ่งถึงสองร้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาที่มีลักษณะคล้ายดาบมีคุณค่าทางศิลปะสูง และอาจมีราคาได้ถึงล้านครัม ขึ้นอยู่กับรูปลักษณ์ เขาแค่หวังว่าจะได้ผลิตภัณฑ์ที่สวยงามและมีรอยขีดข่วนเพียงเล็กน้อย

 

“มีสโนว์ไทเกอร์ไหม!?”

 

เมื่อมาถึงตอนที่ต้องวิ่งขึ้นทางลาดก็ไม่ใช่การวิ่งที่สบาย ๆ อีกแล้ว เขาเกลียดร่างกายที่หนักของตัวเอง เพราะช่วงนี้ขาดการออกกำลังกาย

 

“มีสองตัวครับ!”

 

ว่าไงนะ

สองตัวเรอะ

 

“มีรอยแผลบนขนไหม!?”

 

“ไม่มีครับ!”

 

ถ้าแบบนั้น――ในหัวของทอร์คกำลังคำนวณมูลค่ากองสมบัติ แต่ก่อนที่จะได้คำตอบ เขาก็มายืนอยู่หน้ากองสมบัติแล้ว

 

“เอาผ้าออกที――”

 

เขาสั่งลูกเรือที่กำลังรวบรวมเชือกอยู่ใกล้ ๆ และในที่สุดเขาก็ถูกจับเข้ากับขุมสมบัติ――

 

“……”

 

และสูญเสียคำพูดทั้งหมด เขาพูดอะไรไม่ออก

 

สมบัติมากมายเข้าตาเขาทันทีจนไม่สามารถโฟกัสได้――เริ่มดูจากด้านหน้าสุด

 

เริ่มจากซอร์ดเดียร์

 

สัตว์อสูรตัวนี้ค่อนข้างดุร้ายเนื่องจากมีเขาที่เหมือนดาบ ต้องใช้นักผจญภัยธรรมดา ๆ สองสามคนกับใช้กับดักเพื่อฆ่าสักตัว

นอกจากนี้ เนื่องจากเดิมทีเป็นสัตว์กินพืชที่มีนิสัยขี้ขลาด จึงสามารถวิ่งหนีได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย

 

แน่นอนว่า หากใช้กับดัก เขาและขนก็มักจะได้รับความเสียหาย ดังนั้นมูลค่าจึงลดลง

 

แต่จะคิดยังไง

ซอร์ดเดียร์อันงดงามกำลังเรียงแถวเคียงข้างกัน

 

“ฆ่าได้ยังไงกัน? ใช้ยาพิษ?”

 

ดูไม่มีร่องรอยอะไรเลย

ริโนะพกดาบไว้กับตัว แต่เหยื่อทั้งหมดที่ฆ่ามาจนถึงตอนนี้แทบไม่มีบาดแผลจากของมีคนเลย

นั่นเป็นเหตุผลที่บริษัทเซโดนีประเมินคุณค่าของเธอไว้สูง ถ้าหากต้องการแค่ฆ่าให้จบ ๆ ไป นักผจญภัยคนอื่น ๆ ก็สามารถทำได้เช่นกัน

 

ไม่คาดคิดเลยว่าจะได้เห็นฝีมือระดับนั้นที่นี่

 

ทว่า หากใช้ยาพิษก็จะไม่สามารถทานเนื้อได้

เนื้อซอร์ดเดียร์มีรสอร่อย มีร้านอาหารและขุนนางมากมายที่ต้องการซื้อ

 

“เธอบอกว่าหักกระดูกคอครับ เช่นเดียวกับสโนว์ไทเกอร์”

 

โกหกหน่า

โฟกัสการตัดสินใจเบลอไปหมด เบลอโดยไม่ตั้งใจ

 

――ก็ดี มาดูสโนว์ไทเกอร์กันดีกว่า

 

หากซอร์ดเดียร์ว่าลำบากแล้ว แต่สโนว์ไทเกอร์ลำบากยิ่งกว่า

หากนับความแข็งแกร่งเฉพาะตัวแล้ว เพียงแค่ตัวเดียวก็สามารถทำลายล้างทีมนักผจญภัยมืออาชีพที่ประกอบด้วยคนมากกว่าหนึ่งโหลได้

 

จึงมีอีกชื่อเรียกหนึ่งว่า 「พายุหิมะแห่งความตาย」

สโนว์ไทเกอร์จะเคลื่อนที่ไปตามพายุหิมะและล่าเหยื่อด้วยพายุหิมะ ก่อนที่จะได้สู้กับมันก็ต้องสู้กับสภาพอากาศที่เป็นศัตรูตัวหลักก่อน

ถ้าโชคร้ายถูกพบเข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเตรียมตัวสำหรับรับความตาย

 

แต่จะคิดยังไง

จะเป็นไปได้อย่างงั้นหรือที่มนุษย์จะสามารถฆ่าและปล่อยให้ขนที่สวยงามเช่นนี้ไม่เสียหาย

 

ต้องมีมูลค่ามากกว่าห้าล้านครัมอย่างแน่นอน ――เดี๋ยวก่อน!

 

“นั่นมันอะไรกัน!?”

 

นี่เขายังเบลออยู่งั้นเรอะ เขาไม่สามารถระงับความตื่นเต้นได้ อาการใจสั่นที่ต่อเนื่องตั้งแต่ขึ้นทางลาดยังคงรุนแรง

 

“ผีเสื้อเรืองแสงครับ”

 

“แค่มองก็รู้แล้วน๊า! ปัญหาคือ ――”

 

ใช่ ปัญหาคือมันถูกจับได้ทั้งเป็น

 

ขวดขนาดไม่ใหญ่หลายขวดวางเรียงรายอยู่ และมีแสงกระพริบอยู่ข้างใน

 

เขามีความรู้เกี่ยวกับสัตว์อสูรทั้งหมด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งงูเพลิงทะเล(คาคาจา)ตัวใหญ่ที่โดดเด่นสะดุดตาก่อนใคร นั่นคือสัตว์อสูรที่ทอร์คสั่งไว้เช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นรูปร่างที่มีขนาดใหญ่แบบนี้ และได้รับการรักษาไว้อย่างสวยงาม

 

ทว่า มากไปกว่านั้น

สิ่งที่ถูกจับกลับมาทั้งเป็น เป็นสิ่งที่ทอร์ที่เคยเห็นสัตว์อสูรมามากมายก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน

 

ผีเสื้อเรืองแสง ก็ตรงตามชื่อ เป็นผีเสื้อที่มีปีกส่องแสงเป็นประกาย

แม้ว่าระบบนิเวศน์ของมันจะยังไม่เป็นที่เข้าใจมากนัก แต่ได้รับการยอมรับว่าเป็นสัตว์อสูร เนื่องจากมีหินเวทมนตร์เล็ก ๆ ที่อยู่ในตัว

 

ปีกที่เรืองแสงจะยังคงส่องแสงต่อไปประมาณครึ่งปีแม้ว่าตัวผีเสื้อจะตายไปแล้วก็ตาม แสงอันสวยงามที่อยู่เพียงชั่วคราวก่อนหายวับไปนั้น เป็นที่นิยมอย่างมากกับบางคน และขายได้ในราคาที่เหมาะสม แต่ ――

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผีเสื้อเรืองแสงที่ยังมีชีวิต

ไม่อยากคิดเลยว่ามูลค่าจะมากแค่ไหน……ไม่สิ นี่คือความเป็นไปได้ หากสามารถขยายพันธุ์หรือเลี้ยงได้ในสภาวะนี้ ก็อาจกลายเป็นอุตสาหกรรมใหม่ได้

 

――มีดราก้อนเฮด และสโนว์แอร์โรว์ที่บาดเจ็บหลายตัว「เธอพาเด็กเล็กตามไปล่าด้วยกัน」ขณะเดียวกันเขาก็มั่นใจว่าได้ยินแบบนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะแปลกใจที่เด็กน้อยคนนั้นแข็งแกร่งพอ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีมากเกินไป ดังนั้นเขาจึงขอให้พ่อค้าจากร้านสาขามาสนับสนุน และก็ทำบัญชีสมบัติต่อไปจนถึงเที่ยงคืน

 

 

 

ผลลัพธ์ของวันนี้

ซอร์ดเดียร์ แปดหัว

4 ล้านครัม

 

ดราก้อนเฮด สิบหกตัว

2 ล้าน 6 แสนครัม สามตัวให้ราคา 5 หมื่นครัมต่อตัวเนื่องจากความเสียหาย

 

แอสซาซินอีเกิล สามตัว

9 แสนครัม

 

สไลม์ประเภทอาศัยแถวขั้วโลก ขนาดใหญ่พิเศษหนึ่งตัว

ส่วนร่างกายถูกทิ้ง มีเพียงหินเวทมนตร์เท่านั้นที่รับซื้อ 7 แสนครัม

 

สโนว์ไทเกอร์ สองตัว

ทั้งสองสภาพดี 4 ล้านครัมต่อตัว

 

สโนว์แอร์โรว์ เจ็ดตัว และไข่สี่ฟอง

5 แสนครัมสำหรับนกห้าตัว อีกสองตัวมีตำหนิให้ 3 หมื่นครัมต่อตัว ไข่หนึ่งฟองต่อ 2 หมื่นครัม

 

งูเพลิงทะเล ตัวใหญ่ยักษ์หนึ่งตัว และปลาจำนวนมากที่ลอยขึ้นมาระหว่างการอาละวาด

10 ล้านครัม นอกจากนี้ค่าหัวเพิ่มเติมจากกิลด์นักผจญภัยอีก 2 ล้านครัม เนื่องจากปลามีจำนวนมากจึงระงับไว้ก่อนชั่วคราว

 

สัตว์ในตำนาน・ม้าขับขานวารี

1 ล้านครัม สำหรับข้อมูล สามารถเพิ่มเติมได้อีกหากให้ข้อมูลเพิ่มเติม

 

ผีเสื้อเรืองแสง สามสิบสามตัว

2 ล้าน 8 แสนครัม ห้าตัวที่จับกลับมาได้ทั้งเป็น ราคาตัวละ 3 แสนครัม

 

ฟุตมัชรูม ขนาดใหญ่พิเศษหนึ่งตัว

มีเพียงหินเวทมนตร์ 2 แสนครัม

 

รวมทั้งหมด 34,490,000 ครัม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ช่วงนี้ปวดเอวกับก้นจนแปลไม่ค่อยออกเลย แถมร้อนอยู่ดีๆจู่ๆฝนก็ถล่มจนมีน้ำมูกไหลไม่หยุดอีก ฮา