81 – ผู้ต้องสงสัย
นี่เป็นคนแรกที่เอี้ยนลี่เฉียงฆ่านอกเหนือจากคนในตระกูลหง
เมื่อผู้คุ้มกันคนหนึ่งพยายามหยิบเกาทัณฑ์เอี้ยนลี่เฉียงก็ยิงลูกศรไปที่ฝ่ามือของเขาทันที
เขาปล่อยลูกศรอีกสองดอกทำให้องครักษ์ของตระกูลหงคนอื่นๆที่ยืนอยู่ด้านข้างหวาดกลัว พวกเขารีบลนลานหลบหนีออกไปจากลานแห่งนี้
เอี้ยนลี่เฉียงวิ่งต่อไปทางด้านหลังของคฤหาสน์ ในขณะที่เขาวิ่งเขาเปลี่ยนน้ำเสียงของเขาและตะโกนอย่างแหบแห้ง
“ตระกูลหงได้ว่าจ้างข้าให้จัดการพ่อและลูกจากตระกูลเอี้ยน แต่หลังจากเสร็จงานพวกเขาก็ปฏิเสธที่จะจ่ายเงิน ข้ามีนามว่างูจงอางมาที่ตระกูลหงในวันนี้เพื่อขอความยุติธรรม
นี่เป็นความแค้นระหว่างตระกูลหงและข้า ใครก็ตามที่กล้าออกมาขวาง อย่าได้โทษว่าข้าไร้ความปราณีก็แล้วกัน…”
หลังจากได้ยินคำพูดของเอี้ยนลี่เฉียงไม่มีใครกล้าหยิบเกาทัณฑ์ที่หล่นอยู่บนพื้น ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีใครหรอกที่ต้องการจะตาย
กลุ่มองครักษ์และคนรับใช้ของตระกูลหงเกิดความปั่นป่วนวุ่นวายหลังจากที่ผู้คุ้มกันคนหนึ่งถูกสังหาร พวกเขาตะโกนและทำท่าเหมือนพยายามไล่ตามเอี้ยนลี่เฉียง อย่างไรก็ตามมีผู้คนมากมายชะลอฝีเท้าอย่างมีนัยสำคัญอย่างลับๆ
ในที่สุดเอี้ยนลี่เฉียงก็มาถึงสวนด้านหลังของคฤหาสน์ตระกูลหงเขากระโดดออกจากกำแพงของสวนและวิ่งไปตามเส้นทางชนบท
องครักษ์และคนรับใช้ของตระกูลหงยังคงไล่ตามออกมาข้างนอกด้วยคบเพลิงของพวกเขา แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปได้ไกลเกินสิบวาทันใดนั้นลูกศรก็พุ่งเข้าหาพวกเขาจากด้านหน้า
มันกระทบกับคบเพลิงในมือของผู้คุ้มกันคนหนึ่งพร้อมกันนั้นลูกศรอีกลูกยังยิงทะลุหมวกของผู้คุ้มกันอีกคนไปปักที่พื้น เปลวไฟที่ลุกไหม้ของคบเพลิงระเบิดออกกระจายไปทุกที่
ในความมืดประกายไฟนับไม่ถ้วนพ่นลงบนใบหน้าและมือของคนที่ถือคบเพลิงมันลวกทำร้ายเขาจนต้องกรีดร้องดิ้นรนอย่างทุรนทุราย
ผู้คุ้มกันที่ถูกยิงหมวกตกพื้นใบหน้าซีดเผือดเมื่อเขาสัมผัสศีรษะและไม่เห็นหมวกที่อยู่บนนั้น จู่ๆขาของเขาก็อ่อนน้ำปัสสาวะไหลออกมาโดยไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อเห็นร่างตรงหน้ากลมกลืนไปกับความมืดในที่สุดเสียงฝีเท้าขององครักษ์และคนรับใช้ทั้งหมดจากตระกูลหงก็ช้าลง พวกเขาแต่ละคนกลืนน้ำลายอย่างประหม่าและมองหน้ากันและกัน ไม่มีใครกล้าที่จะไล่ตามร่างนั้นอีกต่อไป
ในช่วงเวลานี้เสียงกรีดร้องแสงจากกองไฟที่คฤหาสน์ของตระกูลหงทำให้ผู้คนทั้งเมืองหลิวเหอตื่นตระหนกรีบออกมาจากบ้านทันที
…
ทางฝั่งตระกูลเอี้ยน พ่อบ้านลู่ยืนอยู่ที่ลานขณะที่เขาสังเกตเห็นแสงจากไฟที่มาจากด้านตะวันออกของเมืองหลิวเหอ รวมทั้งเสียงรบกวนจากภายนอก
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เกิดเหตุที่ตระกูลหงเรื่องนี้มีความเกี่ยวข้องกับเอี้ยนลี่เฉียงหรือไม่?
…
เขาแจ้งให้ผู้พิทักษ์สองคนจากตระกูลลู่เตรียมตัวไว้ให้พร้อม จากนั้นส่งโจวเถี่ยซูออกไปข้างนอกเพื่อถามข่าวและค้นหาว่าเกิดอะไรขึ้น
โจวเถี่ยซูกลับมาในอีกครึ่งช่วยามให้หลังและบอกเขาว่าคฤหาสน์ที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลหงกำลังลุกเป็นไฟและมีผู้บาดเจ็บล้มตายมากมาย
เมื่อได้ยินเช่นนั้นการแสดงออกที่ตื่นเต้นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพ่อบ้านลู่
“พ่อบ้านลู่ท่านบอกว่าเอี้ยนลี่เฉียงยังไม่กลับมาข้าหวังว่าเขาจะสบายดี!” โดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเอี้ยนเต๋อชางค่อยๆเดินออกจากห้องนอนด้วยตัวเอง
เขามาที่ลานบ้านและดูแสงของเปลวไฟที่มาจากทิศทางของ คฤหาสน์ตระกูลหงด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ ใช่แล้ว นายน้อยเอี้ยนเพิ่งออกไปซื้อของบางทีเขาอาจจะติดธุระอย่างอื่นอาจารย์เอี้ยนไม่ต้องเป็นห่วง…” พ่อบ้านลู่ทำได้เพียงพยายามพูดอย่างใจเย็นให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
หลังจากคุยกันเสร็จพวกเขาก็ไปรอที่ลานกว้าง พวกเขารอนานกว่าครึ่งชั่วยามแต่ละคนมีสภาพจิตใจที่ไม่มั่นคง เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูผู้คุ้มกันจากตระกูลลู่ก็เปิดประตูออกมาพบว่าเอี้ยนลี่เฉียงยืนอยู่ข้างนอกด้วยมือเปล่า
ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นการกลับมาของเขา
ใบหน้าของเอี้ยนลี่เฉียงไม่ได้ดูผิดปกติ ในทางตรงกันข้ามเขาดูเหมือนจะค่อนข้างผ่อนคลาย ทันทีที่เขาเห็นเอี้ยนเต๋อชางกำลังรอเขาอยู่ที่ลานบ้านเขาก็เริ่มที่จะขอโทษ
“ ข้าคิดจะขึ้นภูเขาไปเก็บเห็ดให้ท่านพ่อ แต่ไม่คิดว่าจะหลงทางหลังจากที่ท้องฟ้ามืดลงข้าอาศัยแสงไฟจากเมืองเดินลงเขาและทำตะกร้าและจอบที่แบกกลับมาหายไปด้วย”
เอี้ยนเต๋อถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เห็นเอี้ยนลี่เฉียงเขาไม่กังวลกับการสูญเสียสิ่งของที่มีมูลค่าเพียงเล็กน้อย …
“โอ้ระหว่างทางที่กลับมาที่นี่มีคนจากเมืองบอกข้าว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่ตระกูลหง … ” เอี้ยนลี่เฉียงนั่งอยู่ที่โต๊ะหินในลานบ้านกล่าวกับพ่อบ้านลู่ที่กำลังพินิจพิจารณาเขาอย่างเงียบๆ
“ งูจงอางตัวนั้นกลายเป็นคนนอกกฎหมายแม้จะมีการออกหมายจับเขาแต่เขาก็ไม่เคยออกจากมณฑลชิงไห่ คืนนี้จู่ๆเขาก็บุกเข้าไปในตระกูลหงและสังหารผู้คนมากมายที่นั่น…”
“ อะไรนะงูจงอาง?” พ่อบ้านลู่มีสีหน้าตกใจ เมื่อเขาได้รับข่าวว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่ตระกูลหงและเอี้ยนลี่เฉียงยังไม่กลับมา พ่อบ้านลู่ก็สงสัยว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะเป็นคนลงทำเรื่องพวกนี้
หลังจากได้รับแจ้งว่าผู้ร้ายคืองูจงอางความประหลาดใจของเขาก็ถูกเผยออกมาบนใบหน้า
“ เป็นไปได้ไหมที่พ่อบ้านลู่คิดว่าเป็นคนอื่น?” เอี้ยนลี่เฉียงมองไปที่พ่อบ้านลู่ด้วยรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขา
“ แค่ก แค่ก…” พ่อบ้านลู่ไอสองสามครั้งแล้วรีบโบกมือ
“ ไม่เลยมีเพียงคนนอกกฎหมายอย่างงูจงอางเท่านั้นที่สามารถกระทำเช่นนี้ได้ ตระกูลเอี้ยนก็ควรระมัดระวังตัวให้มากขึ้นในคืนนี้ … ”