เขาเช็ดคราบเลือดที่มุมปากอย่างหยาบ ๆ แล้วชี้นิ้วว่าเซียวหยาง : “ไอ้หนุ่ม แม่งยืนพูดมันไม่เหมือนกับคนที่ก้มหน้าก้มตาลงมือทำหรอกโว้ย ฉันรักษาไม่ได้ นายก็รักษาไม่ได้หรอก!”
เซียวหยางแค่นเสียงหึออกมา “นายคิดว่าฉันเหมือนนายงั้นเหรอ ถ้ารักษาไม่ได้ฉันไม่มีทางพูดคำพูดพวกนั้นออกมาหรอก ตลกชะมัด!”
เขาหันกลับมา จ้องมองเซ่หงถูด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม แล้วเอ่ยพูด : “ประธานเซ่ ยังจำที่ผมพูดกับคุณเมื่อครู่นี้ได้ไหม?”
เซ่หงถูตัวสั่นไปทั้งตัว ตอนนี้เขาไม่สนเรื่องอื่นแล้ว รีบเข้ามาโค้งคำนับแล้วเอ่ยพูด : “คุณเซียว เมื่อครู่นี้ผมผิดไปแล้ว ผมคิดว่าตัวเองแน่เลยดูถูกคุณ คุณอย่าถือสาคนความรู้น้อยอย่างผมเลยนะ รบกวนคุณช่วยรักษาอาการป่วยของลูกสาวผมด้วยเถอะครับ”
เซียวหยางหยิบบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวนด้วยท่าทีสบาย ๆ เซ่หงถูรีบหยิบไฟแช็กออกมาจุดให้เซียวหยาง แล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มขอร้องอ้อนวอน
“ประธานเซ่ คุณอย่าไปฟังไอ้หมอนี่นะ คุณหนูหมดทางรักษาแล้ว ต่อให้เป็นอาจารย์ของฉันมาเองก็รักษาไม่ได้หรอก แล้วมันเป็นใคร จะรักษาได้ยังไง?” เซวปู้ฝางโวยวาย
“หุบปาก!”
เซ่หงถูตะคอกด้วยความโมโห แล้วจ้องเขม็งเซวปู้ฝางอย่างดุดัน :
“ไอ้เลว ถ้าไม่ใช่เพราะแก ลูกสาวของฉันก็คงไม่กลายเป็นอย่างนี้!”
“เสียแรงที่ฉันอุตส่าห์เชื่อว่าแกมีทักษะการแพทย์เก่งกาจ แต่ความเป็นจริงล่ะ รักษาลูกสาวของฉันจนตาย! คุณเซียวพูดไม่ผิดเลย แกมันก็แค่สวะ!”
เซวปู้ฝางกระทืบเท้าด้วยความโมโห แทบจะอยากเข้าไปอัดพวกเขา
เขาฝึกฝนอย่างยากลำบากอยู่บนเขามาหลายปี ตั้งแต่เด็กก็ได้รับฉายาว่าเป็นหมอเทวดา แม้แต่อาจารย์ยังบอกว่าเขามีพรสวรรค์ด้านการแพทย์
อีกทั้งยังสืบทอดการฝังเข็มผสมผลานสามชั้นที่สูญหายไปนานแล้ว!
แต่วันนี้กลับถูกคนอื่นด่าทอว่าเป็นไอ้สวะครั้งแล้วครั้งเล่า!
“คุณเซียว ลูกสาวของผมไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย ถ้าจะโทษก็โทษผมเถอะนะ ขอแค่คุณช่วยลูกสาวของผม อยากให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ผมมีลูกสาวตอนอายุมากแล้ว ผมขาดเฟยเฟยไปไม่ได้”
เซ่หงถูร้องไห้จนน้ำมูกไหลออกมา เห็นถึงความรักที่เขามีต่อลูกสาว
เซียวหยางส่ายหน้า เอาเถอะ ถือว่าทำความดีสักวันแล้วกัน
“ผมต้องการยืนยันสักเรื่องหนึ่ง เซ่เฟยเฟยตอนเด็กเคยทานอะไรที่เป็นของเย็น ๆ บ้าง เป็นไปได้มากว่าอาจจะทานของผิดไป?”
เซ่หงถูชะงักไปทันที “คุณเซียว คุณ……คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
“ลูกสาวของผมตอนอายุหกขวบ ตามผมไปเก็บยาบนเขา ตอนที่เล่นอยู่บนเขาคนเดียว ได้เข้าไปในถ้ำ หลังจากที่พวกเราตามหาจนเจอ เธอก็เอาแต่พูดว่าทานของเย็น ๆ อย่างหนึ่งเข้าไป”
“พวกเราต่างคิดว่าเธอกลืนน้ำแข็งย้อยในถ้ำเข้าไป แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากครั้งนั้น เธอก็เริ่มป่วย พวกเราพาไปตรวจที่โรงพยาบาล กลับตรวจไม่พบอะไร”
“คุณเซียว หรือคุณรู้ว่าลูกสาวสุดที่รักของผมกลืนอะไรเข้าไป?” เซ่หงถูเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ
เซียวหยางพยักหน้า ถ้าหากเขาทายไม่ผิดล่ะก็ สิ่งที่เซ่เฟยเฟยกลืนเข้าไปน่าจะเป็นผลึกน้ำแข็งเย็นเยือก ผลึกน้ำแข็งเย็นเยือกเกิดขึ้นได้ยากมาก มีความเย็นจัดโดยธรรมชาติ หลังกลืนเข้าไป จะละลายกลายเป็นไอเย็นแทรกซึมเข้าในเลือดและเนื้อ ใช้เครื่องมือทางการแพทย์ตรวจไม่เจอหรอก
พลังเทพมังกรที่เซียวหยางฝึกฝน จัดเป็นพลังหยางและเป็นพลังแข็งแกร่งที่สุด ส่วนผลึกน้ำแข็งเย็นเยือกจัดเป็นพลังหยินและมีพลังที่อ่อนนุ่มที่สุด
ถ้าหากไม่ใช่คนที่ฝึกฝนวรยุทธ์พลังหยิน กลืนผลึกน้ำแข็งเย็นเยือกเข้าไปมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินสามปี แต่เซ่เฟยเฟยมีชีวิตอยู่มาจนถึงอายุขนาดนี้ น่าจะเป็นแพราะเซ่หงถูมีฐานะร่ำรวย อีกทั้งค้าขายเครื่องยาโดยเฉพาะ คงจะหาตัวยาที่มีฤทธิ์ร้อนมากดความเย็นในร่างกายเธอเอาไว้
แต่เซวปู้ฝางกลับใช้วิชาฝังเข็มผสมผลานสามชั้นอะไรนั่น ทำไมไอเย็นในร่างกายของเธอถูกกระตุ้นออกมาจนหมด ส่งผลให้เซ่เฟยเฟยปรอทแตกระเบิดไอเย็นออกมา ร่างกายแข็งเป็นน้ำแข็ง
ถ้าหากไม่รีบช่วย เวลาเพียงหนึ่งก้านธูปผ่านไป ต่อให้เป็นเทพก็ช่วยไว้ไม่ได้
“คุณเซียว รบกวนคุณลงมือเถอะ! ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะ”
เซียวหยางโบกปัดมือ แล้วเอ่ยพูด : “ก็ได้ ผมจะลองดู”
เห็นท่าทางที่มั่นใจของเซียวหยาง เซวปู้ฝางก็แสยะยิ้มออกมา
“เหอะ ทำท่าทางเสแสร้งไปเถอะ ฉันจะคอยดูว่าเดี๋ยวแกจะจบสิ้นยังไง!”
ทำให้คนตายฟื้นขึ้นมา แกคิดว่าแกเป็นฮัวโต๋กลับมาชาติมาเกิดหรือไง เซวปู้ฝางมองเซียวหยางอย่างเคียดแค้น โกรธเกลียดเขาจนถึงที่สุดแล้ว
เซียวหยางไม่ได้สนใจเขา เมื่อมาถึงข้างเตียง ก็พบว่าผิวของเซ่เฟยเฟยถูกน้ำแข็งเย็นยะเยือกปกคลุมไปแล้ว
เขาเปิดผ้าห่มออก ส่งพลังลมปราณมาที่ฝ่ามือ ดวงตาคู่นั้นเพ่งเล็งไปที่ด้านล่างท้องน้อยของเซ่เฟยเฟย มดลูกของผู้หญิงคือแหล่งเก็บลมปราณ ตรงนี้แหละ!
เพี๊ยะ!
เซียวหยางฟาดฝ่ามือลงไป
เพล้ง เพล้ง!
ทุกคนต่างเจอเรื่องสุดตะลึง ผลึกน้ำแข็งที่ปกคลุมผิวของเซ่เฟยเฟยทั้งหมดละลายแตกออกมาเป็นเสี่ยง ๆ เรือนร่างอันงดงามของเซ่เฟยเฟยได้เผยออกมาแล้ว
เพี๊ยะ!
เซียวหยางยกมือขึ้นสูง ๆ อีกครั้ง แล้วฟาดลงอย่างแรง
ป่วยหนักต้องให้ยาแรง เซียวหยางฟาดฝ่ามือลงไปสองครั้ง บริเวณท้องน้อยเริ่มแดงขึ้นมา แต่ทุกคนต่างเห็นกันอย่างชัดเจน ว่าไอเย็นบนร่างกายของเซ่เฟยเฟยหายไปหมดแล้ว และได้เปลี่ยนเป็นไอร้อนออกมา
เรือนร่างของเซ่เฟยเฟย เหมือนกลายเป็นเข่งนึ่งติ่มซำยังไงยังงั้น ใบหน้าที่ขาวซีดในตอนแรก เริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมา
เพี๊ยะ!
เซียวหยางฟาดฝ่ามือลงไปอีกครั้งอย่างไม่เกรงใจ และทันใดนั้น ร่างของเซ่เฟยเฟยก็ยืดตรงโดยอัตโนมัติ ริมฝีปากบางเผยอออกเล็กน้อย ในลำคอเหมือนมีอะไรกลิ้งไปมา
ขณะที่ทุกคนไม่ทันสังเกต ฝ่ามือของเซียวหยางไปพาดผ่านเรือนร่างของเธอไป ผลึกน้ำแข็งเย็นเยือกก้อนหนึ่งได้หล่นเข้าไปในมือของเซียวหยาง แล้วหลอมเข้าไปในเลือดของเซียวหยางอย่างรวดเร็ว เก็บมันไว้กับตัว
“ประธานเซ่ คุณหนูไม่เป็นอะไรแล้ว”
เซ่หงถูรีบเดินเข้ามา มองซ้ายทีขวาที “คุณเซียว หายแล้วจริง ๆ เหรอ?”
“จริงสิ พวกคุณดูที่เครื่องติดตามสัญญาณชีพ!” ทันใดนั้น มีหมอคนหนึ่งร้องออกมาด้วยความเซอร์ไพรส์
เห็นเพียงสัญญาณชีพต่าง ๆ ปรากฏอยู่บนอุปกรณ์การแพทย์ ตัวเลขค่อย ๆ กลับสู่ปกติ
ตอนนี้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพูดอะไรไม่ออก
วิชาฝังเข็มผสมผลานสามชั้นเซวปู้ฝาง เหนื่อยแสนสาหัสแต่กลับทำให้คุณหนูตาย
เซียวหยางฟาดฝ่ามือเข้าไปที่ท้องของคุณหนูสามครั้ง ไม่เพียงแต่ทำให้คุณหนูฟื้นขึ้นมา แต่ยังรักษาอาการป่วยจนหายดีอีกด้วย!
ตัดสินได้อย่างง่ายดาย ว่าใครคือคนเก่งที่แท้จริง โดยไม่จำเป็นต้องพูด
“แค่ก แค่ก……พ่อ!”
ทันใดนั้น มีเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากหัวเตียง เซ่หงถูตัวสั่นไปหมด เขาค่อย ๆ หันกลับไป ตอนที่เห็นลูกสาวท่าทางมึนงงเล็กน้อย เขาก็น้ำตาไหลพราก แล้วเข้าไปกอดลูกสาวสุดที่รักเอาไว้จนแน่น
“เฟยเฟย ดีจังเลย ในที่สุดลูกก็ฟื้นแล้ว ในที่สุดก็ฟื้นแล้ว!”
“ฟาดฝ่ามือเพื่อรักษาอาการป่วย……แกแม่งล้อฉันเล่นหรือไง?”
เซวปู้ฝางแทบจะเอาหัวโขกให้ตาย จนถึงตอนนี้เขายังไม่อยากเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง!
สีหน้าของเขาทมึงถึงจนถึงขีดสุด
“พ่อคะ ใครรักษาอาการป่วยของหนูให้หายดีคะ?” ถึงแม้เซ่เฟยเฟยยังคงอ่อนแออยู่บ้าง แต่เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าความเย็นภายในร่างกายของเธอได้หายไปหมดแล้ว อาการป่วยของเธอรักษาหายแล้ว
“คุณเซียวคนนี้แหละ เขารักษาลูกจนหายดี เขาเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลเซ่ของพวกเรานะ!”
เซวปู้ฝางมองเซียวหยางที่อยู่ตรงหน้าเตียงผู้ป่วย ยืนรับคำยกย่องชื่นชมจากทุกคน ที่จริงสิ่งเหล่านี้ควรเป็นของตัวเอง แต่ตอนนี้กลับถูกเซียวหยางแย่งไป!
เซียวหยางโบกปัดมือ ทว่าหันตัวกลับไปด้วยท่าทางสนุก มองเซวปู้ฝาง “ในเมื่อฉันชนะแล้ว ควรจะทำตามที่พนันกันไว้ได้แล้วนะ”
สีหน้าของเซวปู้ฝาง ดูบึ้งตึงจนเหมือนสามารถกลั่นเลือดออกมาได้เลย
ไอ้สารเลว!
“ไอ้หนุ่ม แกอย่าบังคับฉันนะ!”
ทันใดนั้น เซวปู้ฝางก็ตะคอกออกด้วยความโกรธ จากนั้น ก็มีรังสีอำมหิตที่รุนแรงระเบิดออกมาจากตัวเขา!