ตอนที่ 24: สวัสดี
เมื่อท้องฟ้ากำลังจะสว่าง เสี่ยวเฉิงก็กลับไปยังสถานีเพื่อเปลี่ยนเครื่องแบบเหมือนทุกวัน เสียงดังที่มาจากการเปลี่ยนกะของเหล่าเจ้าหน้าที่มักจะทำให้พวกนายน้อยหยุนที่กำลังนอนหลับอยู่ในกรงขังพลันสะดุ้งตื่นอยู่ร่ำไป ทันทีที่เห็นเสี่ยวเฉิงผ่านดวงตาที่กำลังง่วงหนาวหาวนอน พวกเขาก็กระโดดขึ้นและจ้องมองด้วยความตกใจ
ระหว่างที่กำลังเปลี่ยนจากชุดเครื่องแบบเป็นชุดลำลอง เสี่ยวเฉิงก็มองไปยังนายน้อยหยุนที่กำลังเผยหน้าซีดพร้อมกับกล่าวคำพูด “คิดว่าเห็นผีกันอยู่หรือยังไง?”
หลังจากที่เสี่ยวเฉิงจากไป นายน้อยหยุนก็กระแทกกรงเหล็กอย่างโกรธเกรี้ยว “ไอ้พวกแก๊งเต่าดำบัดซบ! มันกล้าดียังไง?! ฉันสั่งให้พวกมันไปสั่งสอนไอ้เจ้าหน้าที่ตำรวจลาดตระเวนหน้าโง่คนนั้นไม่ใช่หรือยังไงกัน? ทำไมหมอนั่นถึงไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?!”
ทว่า ชายอีกคนพลันพูดขึ้นด้วยโทสะเช่นกัน “นี่ถือเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ของพวกแก๊งเต่าดำเลยล่ะ! พวกมันเชิดเงินจากเราไปไม่พอ แถมยังไม่ยอมทำอะไรอีก! นี่พวกมันปอดแหกเพียงเพราะหมอนั่นเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจหรือยังไงกัน? ถ้ารู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้ ไปจ้างพวกองค์กรลับใต้ดินเสียจะดีกว่า!”
หลังจากเลิกงาน เสี่ยวเฉิงเองก็ยังไม่ได้รีบกลับบ้าน เขากำลังนั่งอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรอดูผลตรวจเลือดและสภาพร่างกาย
ในตอนนั้นเอง หมอคนหนึ่งก็เดินออกมาพร้อมกับรายงานสุขภาพบนมือ “ผลตรวจออกมาแล้วนะ ตัวอย่างเลือดแสดงให้เห็นว่าสภาพร่างกายของคุณยังคงปกติดี แล้วหมอก็ยังตรวจสารเคมีที่คงตกค้างอยู่ในร่างกายให้แล้วด้วย ไม่มีอะไรผิดปกติเลย ทุกอย่างดีหมด”
เสี่ยวเฉิงพลันขมวดคิ้วและลุกขึ้นยืน “คุณหมอ… ตรวจละเอียดแล้วแน่นะครับ?”
คุณหมอถึงกับขมวดคิ้ว “นี่คุณกำลังตั้งคำถามกับหมออยู่เหรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ ผมหมายความว่า… ผมควรตรวจทุกส่วนในร่างกายแล้วก็พวกเซลล์เม็ดเลือดด้วยไหมครับ?” เสี่ยวเฉิงรีบอธิบายทันที
“นี่คือรายงานการตรวจสุขภาพร่างกายทั้งหมดของคุณ” คุณหมอพลันชี้นิ้วอย่างเคร่งขรึม “ข้อมูลทั้งหมดบอกว่าคุณปกติดี คุณไม่ได้เป็นอะไรเลย”
“แต่บางครั้งผมก็รู้สึกแปลกไป ผมได้ยินเสียงทุกอย่างรอบตัวดังมาก เหมือนกับประสาทรับฟังของผมมันไวเกินไป” เสี่ยวเฉิงกล่าว “อีกอย่าง มันเป็นแบบนี้มาแทบจะทั้งวันแล้วด้วย…”
คุณหมอมองไปยังเสี่ยวเฉิงอยู่สักพักก่อนที่จะถอนหายใจออกมา “อ่า ยังมีอีกอย่างนะที่คุณน่าจะไปตรวจได้”
“ใช่ไหมล่ะครับ?” เสี่ยวเฉิงรีบตอบกลับ “นั่นแหละคือสิ่งที่ผมต้องการจะบอก คุณหมอช่วยรีบตรวจให้ทีเถอะครับ”
“หมอแนะนำให้คุณไปโรงพยาบาลจิตเวชแล้วก็ตรวจสมองหน่อยนะ หรือไม่ก็ไปหาพวกจิตแพทย์ให้พวกเขาตรวจปัญหาสุขภาพจิตหน่อยก็ได้ สุขภาพก็แข็งแรงดีทุกอย่าง แต่กลับบอกว่าตัวเองผิดปกติ เป็นอะไรของคุณกัน?” คุณหมอพลันบ่นพึมพำ
“หมอครับ ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างพิเศษเกิดขึ้นกับร่างกาย ถ้าหมออยากมีชื่อเสียงเรื่องการค้นพบโรคใหม่หรืออะไรทำนองนั้น ก็ลองศึกษาร่างกายผมดูได้นะครับ หมอคิดว่ายังไงล่ะ?” เสี่ยวเฉิงพลันคว้าตัวหมอที่กำลังจะเดินจากไปและกล่าวคำพูด
ในตอนนี้ เสี่ยวเฉิงพลันรู้สึกว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายของตัวเองเป็นแน่ มันอาจจะเป็นกระบวนการกลายพันธุ์บางอย่างที่เกิดขึ้นจากสารเคมีที่ถูกฉีดเข้าไปในร่างกายตั้งแต่แรกก็ได้
คุณหมอพลันมองไปยังเสี่ยวเฉิงพร้อมสะบัดตัวและตะโกน “ปล่อยตัวหมอเดี๋ยวนี้เลยนะ! ผมว่าตอนนี้คุณน่าจะต้องไปหาจิตแพทย์จริงๆ แล้วแหละ…”
จากนั้น คุณหมอก็เดินจากไปพร้อมกับปล่อยให้เสี่ยวเฉิงยืนสับสนอยู่ตรงนั้น…
ทันทีที่เสี่ยวเฉิงกลับมาที่คอนโด ก่อนที่จะเดินมาถึงหน้าประตู เขาพลันได้ยินเสียงผู้หญิงภายในห้องกำลังพูดคุยกันอยู่ แต่ครั้งนี้พวกเธอไม่ได้มีแค่สองคน เสี่ยวเฉิงได้พลันยินเสียงผู้หญิงคนที่สาม!
ผู้หญิงอีกคนอาจจะเป็นเพื่อนของหรานจิงหรือเซินเหยาหรือเปล่า? ทว่า เสียงของผู้หญิงอีกคนนั้นคุ้นหูไม่น้อยเลย…
เมื่อเสี่ยวเฉิงเดินเข้าไปในห้องและมองไปยังหญิงสาวทั้งสามที่กำลังหัวเราะกันอยู่บนโซฟา เขาก็ถึงกับชะงักอยู่กับที่ทันทีที่เห็นผู้หญิงอีกคน
ในตอนนั้นเอง หญิงสาวทั้งสามคนก็พลันตกตะลึงไปด้วยเช่นกัน ดูจากสีหน้าของทั้งสามแล้ว พวกเธอดูจะรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย