ในเมืองไร้ชื่อแองโกร่ารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
จากข้อมูลที่เอ็ดเวิร์ดนำมาและการได้เห็นพี่ชายของตัวเองถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่ชายคนที่สองนัก เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้ากับเหตุการณ์ในครั้งนี้
เมื่อนึกได้ว่าโจรที่เขาพบระหว่างทางมาที่เมืองไร้ชื่อก็เป็นคนของสมาคมลับแห่งดวงตา เขาจึงมองว่าคนพวกนั้นเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา
ตามที่พูดไป ศัตรูของศัตรูก็คือเพื่อน
เมื่อมาถึงจุดนี้ ดูเหมือนว่าการเป็นพันธมิตรกับชนเผ่ามนุษย์กบที่สร้างปัญหาให้กับแส้ดำจะคุ้มค่ากับความพยายาม หากจำเป็นเขายังสามารถให้ความช่วยเหลือและให้ทรัพยากรบางอย่างกับพวกมนุษย์กบได้ แองโกร่าไม่ได้คาดหวังอะไรตอบแทนจากสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำเหล่านี้ มันคุ้มค่าแล้วตราบใดที่พวกมันสามารถดึงดูดความสนใจของสมาคมลับแห่งดวงตาเพื่อให้เมืองไร้ชื่อได้มีเวลาเติบโตและแข็งแกร่งขึ้น
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ ไม่มีเควสใด ๆ จากระบบ เขาจึงต้องสร้างเควสขึ้นมาเอง
เขาควรใช้เหรียญเกมเป็นรางวัลในการออกเควสให้ผู้เล่นไปที่ท่าเรือเกรย์ฟยอร์ด และเจรจากับมนุษย์กบที่นั่นดีไหม
ตอนนี้ผู้เล่นไม่ได้ยากจนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หลังจากทำภารกิจมามากมายและแบกอิฐทุกวัน พวกเขาก็มีเงินออมกันแล้วนิด ๆ หน่อย ๆ แม้ว่าเขาจะมีแบบแปลนของอาคารสำหรับ ‘ร้านค้า’ แต่เขาก็ยังไม่ได้เริ่มสร้างมันเลย ดังนั้นการใช้เหรียญเกมจึงมีข้อจำกัดค่อนข้างมาก แม้ว่าเขาจะให้มันเป็นรางวัล แต่ผู้เล่นก็ไม่อาจไม่ต้องการมัน…
ตอนนี้แองโกร่าเข้าใจแล้วว่าการใช้ผู้เล่นไม่ง่ายอย่างที่คิด พวกเขาไม่ใช่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องฟังคำสั่งของเขา มันเหมือนกับความสัมพันธ์ทางการค้าที่มีประโยชน์ร่วมกันมากกว่า
“ถ้าข้ามีผู้ใต้บังคับบัญชาแทนที่จะเป็นผู้เล่นล่ะก็…” แองโกร่าถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ท้ายที่สุดตัวเขาเองก็เป็นผู้ศรัทธาในเทพเจ้าแห่งเกม ดังนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาที่เขามีก็ต้องศรัทธาในเทพเจ้าแห่งเกมด้วย เมื่อผู้ใต้บังคับบัญชาของเขากลายเป็นผู้ศรัทธาที่แท้จริง และได้รับระบบมา พวกเขาอาจติดเชื้อจากผู้เล่นบ้าบอเหล่านั้น ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นคนแบบไหนหลังจากนั้น…
เมื่อเขารู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ เสียงแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
[ติ้ง! บรรลุเงื่อนไขลับ ปลดล็อกคุณสมบัติใหม่ การรับสมัคร NPC]
[คุณสามารถรับสมัคร NPC จากผู้เล่นได้ผ่านทางการทำสัญญา]
[เมื่อผู้เล่นกลายเป็น NPC พวกเขาจะไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรมของผู้เล่นบางอย่างได้ และระบบของพวกเขาจะถูกร่วมเข้ากับระบบ Overlord เป็นระบบย่อย ‘ผู้ติดตาม’ (ไม่มีผลกับคลาส) จนกว่าพวกเขาจะลาออก]
[ขีดจำกัดสูงสุดของจำนวน NPC ที่สามารถมีได้นั้น ขึ้นอยู่กับระดับลอร์ดของคุณ ตอนนี้คุณสามารถรับสมัคร NPC ได้ 2 คน]
“เชี่ย! ข้าทำได้!”
แองโกร่าอ่านทวนข้อความของระบบใหม่อีกครั้ง เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจ
นี่ไม่ใช่ของขวัญจากเทพเจ้าแห่งเกมที่ทรงเห็นว่าเขาต้องทนทำงานทุกอย่างด้วยตัวเองหรอกหรือ ถ้าเป็นแบบนี้แม้ว่าเขาจะมีพลังไม่มาก แต่เขาก็สามารถรับสมัครผู้ใต้บังคับบัญชาที่ทรงพลังได้!
‘ข้าจะเป็นของท่านตลอดไปท่านเทพเจ้าแห่งเกม!’
ด้วยความคิดนี้เขาจึงรีบไปหาผู้เล่นที่เขาสนิทที่สุด
“วีลา ข้ามีอะไรจะบอกเจ้า!”
“ท่านลอร์ด?” วีลาที่เลือกคลาสเรนเจอร์หลังจากกลายเป็นผู้เล่น มองแองโกร่าที่ร่าเริ่งอย่างสงสัย
หลังจากผ่านไปเพียงครึ่งเดือน เธอก็ค่อนข้างพอใจกับชีวิตที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ก่อนหน้านี้ชาวเมืองยังไม่อาจแม้แต่จะกินให้อิ่มท้อง และหวั่นกลัวว่าจะหนาวตายท่ามกลางฤดูหนาว
แต่เป็นลอร์ดคนนี้นี่เองที่นำศรัทธาที่มีมนต์ขลังของเทพเจ้าแห่งเกม มาทำให้พวกเขาได้เก็บเกี่ยวอาหารจนอิ่มท้อง และซ่อมแซมบ้านเรือน จากนั้นพวกเขาก็ได้ร่วมมือกันป้องกันการโจมตีจากกองทัพเรเวแนนท์ร่วมกับผู้เล่นจากระยะไกล แม้แต่ความเย็นยะเยือกของหิมะก็ไม่อาจหยุดความเร่าร้อนของผู้เล่นที่คอยเติมเต็มความมีชีวิตชีวาให้กับเมืองไร้ชื่อแห่งนี้ได้
เป็นเพราะเหตุนี้ ทำให้เธอหลงรักชายหนุ่มคนนี้ที่อายุน้อยกว่าเธอ 3 ปี
น่าเสียดายที่แองโกร่าเป็นคนโง่ หรือบางทีเขาอาจจะยังเด็กอยู่ เขาดูไม่ออกว่าเธอมีความรู้สึกต่อเขาในเชิงชู้สาว
ขณะที่หญิงสาวจ้องมองไปที่ขุนนางหนุ่มอย่างอ่อนโยน เธอก็คิดว่าบางทีมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นเรื่องนี้ ตราบใดที่เธอสามารถช่วยเหลือเขาได้ เธอก็จะช่วย…
“วีลา เจ้าเต็มใจที่จะมอบอนาคตของเจ้าให้กับข้าหรือไม่” ชายหนุ่มสบตาวีลาและถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ
“ทะ ท่านลอร์ด…”
วีลาที่เคยมีภาพลักษณ์เป็นพี่สาวใหญ่ต่อหน้าผู้เล่นคนอื่น ๆ ตอนนี้กลายเป็นคนขี้อายและลุกลี้ลุกลนเหมือนดั่งสาวน้อย แก้มของเธอแดงระเรื่อทันทีที่เธอมองสบตาเขา ปากของเธออ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี
“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังสงสัย แต่โปรดให้โอกาสข้า! ข้าจะปฏิบัติต่อเจ้าอย่างดี (จ่ายเงินอย่างงาม)! ข้ารู้ว่านี่เป็นเรื่องกะทันหันและข้าก็ไม่ได้หวังให้เจ้าเชื่อในตัวข้า เพราะข้ายังเด็กและยังไม่มีประสบการณ์…” ขุนนางหนุ่มเห็นว่าเธอหวั่นไหว ดังนั้นเขาจึงโน้มน้าวเธอต่อไป
“ไม่! ข้า ข้า…” หญิงสาวหยุดแองโกร่า จากนั้นราวกับว่าคำพูดนั้นใช้ความกล้าหาญของเธอไปจนหมดแล้ว เธอจึงพึมพำเสียงเบาว่า “ข้ายินดี…”
หลังจากพูดออกไปแล้ว ร่างกายของเธอก็อ่อนยวบราวกับว่าเธอได้ใช้พลังไปจนหมดเพื่อพูดคำนั้นออกมา
“จริงหรือ ขอบคุณ!”
แองโกร่าร้องออกมาอย่างมีความสุข ก่อนที่เขาจะดึงม้วนกระดาษออกมาและคลี่ออก เผยให้เห็นว่ามันเป็นสัญญาข้อกำหนดและเงื่อนไข รวมถึงหน้าที่และสิทธิ์ในการเป็น NPC จากนั้นเขาก็ดึงปากกาออกมาแล้วใส่ลงไปในมือของวีลา โดยชี้ไปที่ช่องว่างที่ด้านล่างของสัญญา “เซ็นชื่อของเจ้าตรงนี้!”
“???”
หญิงสาวตัวแข็งทื่อ เธอมองไปที่แองโกร่า จากนั้นมองไปที่สัญญาและมองไปที่เขาอีกครั้ง
“ท่านหมายถึงสิ่งนี้หรอกหรือ?”
แองโกร่าพยักหน้าอย่างไร้เดียงสา “ใช่ จะอะไรอีกล่ะ”
วีลา “…”
แองโกร่าสั่นสะท้าน เขารู้สึกว่ามีออร่าบางอย่างโผล่ออกมาจากหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเขา
เหมือนว่ามันจะเป็นจิตสังหาร?
เขาถามเธออย่างระมัดระวัง “มีอะไรหรือ…?”
วีลาส่ายหัว “ไม่ ไม่มีอะไร”
หญิงสาวอารมณ์เสีย เธอหยิบปากกาและเซ็นชื่อลงไปในสัญญา
ช่วงเวลาต่อมา แองโกร่าก็ได้รับการแจ้งเตือนจากระบบ
[วีลา•นิวแมน ได้กลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณแล้ว]
หลังจากนั้นหน้าจออินเตอร์เฟซระบบของวีลาก็ปรากฏขึ้นมา และมีตัวอักษร R สีเงินอยู่ข้าง ๆ ชื่อของเธอ
ด้านล่างชื่อของเธอคือระดับค่าความภักดี มันเป็น 100 คะแนนเต็ม ซึ่งนั่นทำให้เขาพอใจมาก
ถัดจากนั้นก็เป็นค่าสเตตัส มันแตกต่างจากสเตตัส STR SPD และ INT ของผู้เล่นทั่วไป สเตตัสของ NPC มันถูกแทนที่ด้วยคุณสมบัติใหม่ 3 ประการคือ ยุทธศาสตร์การทหาร การปกครอง และการทูต
อย่างไรก็ตามสำหรับวีลาอาจเป็นเพราะเดิมทีเธอเป็นพรานสาวธรรมดาในเมืองเล็ก ๆ ยุทธศาสตร์การทหารและการปกครองจึงต่ำมาก แต่การทูตมีถึง 42 คะแนนซึ่งถือว่าไม่เลว
หลังจากนั้นเป็นช่องทักษะของ NPC ซึ่งปัจจุบันว่างเปล่า ตามการแจ้งเตือนของระบบ แองโกร่าจะต้องซื้อทักษะให้เธอซึ่งทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกโกง…
ก่อนที่เขาจะได้คุยกับวีลาต่อ นายกเทศมนตรีวัยชราก็วิ่งมาหาเขาอย่างตื่นตระหนก
“ท่านลอร์ด ผู้เล่นที่ชื่อมาร์นี่ได้พาคนมาที่นี่เป็นร้อย ๆ คน ข้าคิดว่าพวกเขากำลังคิดจะโค่นล้มท่าน!”
แองโกร่า “ฮะ ???”