วันนี้เทียนหลางกะว่าจะออกไปเที่ยวเล่นในเมืองสักหน่อยเพราะการอุดอู้อยู่แต่ในบ้านนั้นคงจะไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก ดังนั้นเขาจึงอยากชวนเฟิงหยวนไปด้วย แต่ก็ถูกปฏิเสธกลับมาอย่างทันควันโดยบอกว่าเธออยากจะอยู่บ้านและตัดเสื้อคลุมใหม่ให้กับเขาซึ่งตัวของเทียนหลางเองก็ไม่ได้ไม่พูดอะไรมากนักเพราะเขารู้ดีว่าเฟิงหยวนนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบออกไปไหน ก็แน่หล่ะทั้งคู่ใช้เวลาหลายพันปีอยู่กับการเดินทางไปที่โลกต่างๆ มากมายมันก็ต้องมีเบื่อกันบ้างแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในโลกสมัยใหม่ก็ตาม
จุดหมายแรกที่เทียนหลางต้องการจะไปเลยก็คือ ตลาดทองคำ แม้จะมีชื่อว่าตลาดทองคำแต่สิ่งของที่ขายอยู่นั้นส่วนใหญ่จะเป็นสมุนไพรและหยกเสียมากกว่าแต่ที่ได้ชื่อตลาดทองคำนั้นเพราะมีจำนวนเงินที่หมุนเวียนในแต่ละวันเป็นจำนวนมาก ราวกับสายธารทองคำมันจึงถูกเรียกว่าตลาดทองคำ
โชคดีที่ตลาดทองคำไม่ได้ไกลจากบ้านของเขามากนักเทียนหลางจึงขับรถไม่นานก็ถึง เมื่อมาถึงเทียนหลางก็ได้เดินดูสิ่งของที่วางขายเรียงรายตามร้านค้าข้างทางเป็นจำนวนมากเขาตกใจไม่น้อยที่ตลาดทองคำนั้นคึกคักกว่าที่เขาคิดมีผู้คนมากมายเดินซื้อของกันอยู่เต็มไปหมดและร้านค้าก็ทอดยาวไปนับร้อยเมตร
เทียนหลางเดินดูตามร้านค้าต่างๆ อย่างสนใจเขาเห็นสมุนไพรดีๆ เป็นจำนวนมากแต่เขานั้นซื้อเพียงไม่กี่อย่างเท่านั้นเพราะส่วนใหญ่ของพวกนี้ขายเกินราคาไปมากแม้เขาจะไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินก็ตามแต่การใช้จ่ายที่มากเกินไปก็ไม่ใช่นิสัยของเขาสักเท่าไหร่
ในจังหวะที่เทียนหลางกำลังเดินสำรวจแผงลอยอยู่นั้นเขาก็ไปสะดุดกับสิ่งหนึ่งเข้า มันคือดอกไม้สีแดงสดที่แม้มันจะถูกเด็ดออกมานานแล้วก็ตามแต่สีของมันก็ดูจะไม่อ่อนลงเลยแม้แต่น้อยมันยังคงดูดีเหมือนก่อนหน้านี้
‘ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอดอกจือเจื่อที่นี้ แถมยังคุณภาพดีอีกด้วย’
ดอกจือเจื่อนั้นเป็นดอกไม้มีพิษชนิดหนึ่งแม้มันจะมีพิษแต่หากใช้อย่างถูกวิธีมันก็สามารถนำมาเป็นส่วนผสมของยาชั้นดีได้ เทียนหลางเดินไปหาเจ้าของแผงลอยทันทีพร้อมกับชี้ไปที่ดอกจือเจื่อ
”พ่อค้า ดอกไม้สีแดงนี่ขายเท่าไหร่ ?”
พ่อค้ามองหน้าเทียนหลางเล็กน้อยก่อนจะชู 5 นิ้วขึ้นมาเทียนหลางงงงวยเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
”5 เหรียญงั้นเหรอ ?”
พ่อค้าส่ายหน้าทันทีก่อนจะบอกราคาที่แท้จริง
”50 เหรียญพ่อหนุ่ม”
เทียนหลางที่ได้ยินก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตกลงซื้อสำหรับดอกจือเจื่อสามดอกในราคา 50เหรียญนั้นถือว่าถูกมากดังนั้นเทียนหลางจึงไม่ลังเลที่จะซื้อมันในทันที หลังจากซื้อดอกจือเจื่อเรียบร้อยแล้วเทียนหลางก็ยังคงได้สมุนไพรดีๆ ราคาถูกอีกจำนวนหนึ่ง
เทียนหลางเดินไปเรื่อยๆ พร้อมกับเข้าร้านนู้นออกร้านนี้และกว้านซื้อสมุนไพรจำนวนมาก หลังจากเดินมาได้อีกสักพักเทียนหลางก็มาสะดุดอยู่กับร้านขายสมุนไพรร้านหนึ่งซึ่งถูกตกแต่งอย่างหรูหราและใหญ่โตกว่าร้านอื่นๆ ที่เทียนหลางหยุดอยู่ตรงด้านหน้าของร้านนั้นไม่ใช่เพราะความหรูหราของมัน แต่เพราะเขานั้นได้กลิ่นที่คุ้นเคย
เมื่อเทียนหลางเข้าไปด้านในก็ถูกพนักงานร้านสาวสวยต้อนรับอย่างดี
”ไม่ทราบว่าคุณชายต้องการซื้อสมุนไพรชนิดใดคะ ?”
เทียนหลางมองไปรอบๆ ร้านก่อนจะพูดขึ้น
”ไม่ทราบว่าพอจะมีรายการให้ผมดูไหมครับ”
เมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็ก้มหน้าเล็กน้อย
”เดียวดิฉันจะไปเอารายการสินค้ามาให้ รบกวนคุณชายรอสักครู่”
ไม่นานพนักงานก็กลับมาพร้อมกับสมุดรายการในมือของเธอ เทียนหลางรับมาพร้อมกับเปิดดูอย่างผ่านๆ และเลือกสมุนไพรที่ดูเข้าท่าหลังจากเลือกซื้อสมุนไพรอยู่ครู่หนึ่งเทียนหลางก็เริ่มถามหาสิ่งที่เขาสนใจ
”ไม่ทราบว่าคุณมีรายการสินค้าพิเศษรึเปล่าครับ ?”
ทันทีที่พนักงานได้ยินก็แสดงท่าทีตกใจเล็กน้อย
”คุณชายสนใจสินค้าพิเศษของทางร้านงั้นเหรอคะ ?”
”นั่นคือเหตุผลที่ผมมาที่นี้”
”เช่นนั้นตามดิฉันมาทางเลยค่ะ”
เทียนหลางพยักหน้าก่อนจะเดินตามพนักงานสาวไป เหตุผลที่เทียนหลางรู้ว่าร้านนี้มีสินค้าพิเศษก็เพราะภายในสมุดรายการสินค้าของทางร้านนั้นไม่มีสมุนไพรที่เขานั้นตามหา ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าทางร้านนั้นต้องมีห้องวีไอพี หรือรายการสินค้าพิเศษอย่างแน่นอน
เทียนหลางเดินตามพนักงานไปที่ทางเดินบนชั้นสามของตึกก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆ หนึ่ง
”ด้านในนั้นมีสินค้าพิเศษมากมายอยู่ หากคุณชายสนใจสินค้าชิ้นกรุณาเรียกดิฉันได้เลยค่ะ”
”ได้ครับ”
เทียนหลางยิ้มพร้อมกับเดินดูทีละตู้โชว์ ในตู้นั้นมีสมุนไพรหายากจำนวนมากและแต่ละชิ้นนั้นมีอายุราวๆ ร้อยปี ในขณะที่เทียนหลางกำลังเดินดูสมุนไพรพร้อมกับลูกค้าคนอื่นๆ อยู่นั้นเขาก็เจอสิ่งที่เขาตามหานั่นก็คือ ไข่มุกสีฟ้าครามที่กำลังวางอยู่ในชั้นวางด้านบน
‘ไม่คิดเลยว่าจะเจอ ไข่มุกฟ้าครามที่นี้’
ไข่มุกฟ้าครามนั้นเป็นหนึ่งในสมบัติระดับ 5 ถึงแม้มันจะอยู่ในระดับ 5 แต่ก็ไม่สามารถจะดูถูกมันได้เพราะมันมีคุณสมบัติที่หลากหลายเป็นอย่างมากหากคุณนำมันไปปรุงยามันก็จะเป็นส่วนผสมชั้นดีที่สามารถปรุงยาได้หลายชนิด หากจะนำมาใช้ทำเป็นเครื่องประดับคุณก็จะได้เครื่องประดับที่งดงาม และมันยังสามารถช่วยป้องกันผู้สวมใส่จากความตายได้หนึ่งครั้งเรียกได้ว่ามันมีคุณสมบัติที่รอบด้านอย่างแท้จริง แต่สิ่งที่เทียนหลางต้องการจากมันนั้นไม่ใช่การนำมันไปปรุงยาหรือสร้างเครื่องประดับ แต่คือการนำมันไปเลี้ยงต่างหาก
(ระดับของสมบัติเป็นจาก สูง กลาง ต่ำ เป็น 1 ถึง 5)
แม้ไข่มุกฟ้าครามจะมีคุณสมบัติพิเศษมากมายแต่มันก็หาได้ยากเป็นอย่างมากในธรรมชาติ แต่ที่แดนสวรรค์นั้นมีตาแก่คนหนึ่งที่ค้นพบวิธีเพาะเลี้ยงมันให้มันสามารถเพิ่มจำนวนของมันได้และหลังจากที่ตาแก่คนนั้นได้ค้นวิธีเขาก็กลายเป็นเศรษฐีในชั่วข้ามคืน แต่ก็เป็นเรื่องน่าเศร้าที่แม้แต่เหล่าเทพก็ยังคงมีความโลภพวกเขาต่างไล่ล่าตาแก่คนนั้นเพื่อแย่งชิงวิธีเพาะเลี้ยงไข่มุกฟ้าคราม แต่ตาแก่คนนั้นก็ได้หายตัวไปพร้อมกับวิธีเพาะเลี้ยงไข่มุกหลังจากนั้นไม่กี่ร้อยปีเทียนหลางก็ค้นพบเจอวิธีโดยบังเอิญจากตอนที่เขาไปสำรวจสุสานโบราณในโลกระดับกลาง
เทียนหลางไม่รอช้าเรียกพนักงานมาเพื่อถามราคาทันที
”ผมอยากรู้ว่าไข่มุกนั่นราคาเท่าไหร่ ?”
พนักงานเดินมาหาเทียนหลางพร้อมกับบอกราคา
”ไข่มุกสีฟ้าราคา 2แสนเหรียญค่ะคุณชาย”
เทียนหลางที่ได้ยินก็พยักหน้าก่อนจะเอ่ยถาม
”คุณมีมันทั้งหมดกี่เม็ด ?”
”ทางร้านของเรามีไข่มุกสีฟ้าทั้งหมด 3เม็ดค่ะ ไม่ทราบว่าคุณชายต้องการจะรับมันทั้งหมดหรือไม่ ?”
”ได้ครับผมจะซื้อมันทั้งหมด 3เม็ดเลย”
”ได้ค่ะคุณชาย เดียวทางเราจะไปแพ็คสินค้ามาให้”
หลังจากนั้นพนักงานก็หายไปได้หลังก่อนจะกลับมาในเวลาไปนานพร้อมกับถุงใบเล็กๆ ในจังหวะที่เทียนหลางกำลังจะจ่ายเงินนั้นก็ได้มีคนๆ หนึ่งพูดขึ้นจากด้านหลังของเขา
”น้องชายฉันขอซื้อไข่มุกสีฟ้าต่อได้หรือเปล่า ?”
เมื่อเทียนหลางหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าต่อดีคนหนึ่งที่มาพร้อมกับบอดี้การ์ดสามคน เขามองเทียนหลางด้วยท่าทางเย่อหยิ่งเล็กน้อยและเมื่อเขาเห็นว่าเทียนหลางนั้นไม่ได้ตอบกลับข้อเสนอของเขาๆ ก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง
”ฉันขอซื้อไข่มุกสีฟ้าต่อได้ไหม ? ฉันจะให้นายเม็ดละ 2แสน5หมื่นเหรียญ”
”ขอบใจสำหรับเงินจำนวนมากนะ แต่ฉันต้องขอปฏิเสธ”
เทียนหลางตอบปฏิเสธอย่างใจเย็น เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าเทียนหลางปฏิเสธสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น
”ถ้าน้องชายไม่ขายก็ไม่เป็นไร”
เมื่อพูดจบเขาก็เดินจากไปหลังจากที่เทียนหลางได้ไข่มุกฟ้าครามมาแล้วเขาก็เดินหาซื้อสมุนไพรชิ้นอื่นๆ ต่อเมื่อเทียนหลางเดินต่อไปอีกไม่ไกลเขาก็พบเจอกับอีกสิ่งหนึ่งที่เขาต้องการมันเป็นโสมสีแดงเลือดที่มีอายุราวๆ 150ปี
โสมเลือดนั้นมีประโยชน์มากไม่เพียงแต่เป็นส่วนผสมของยาชั้นดีที่ช่วยในการบ่มเพาะ ยังเป็นส่วนผสมสำหรับเม็ดยาหลอมร่างกายอีกด้วย
”พนักงานผมอยากรู้ว่าโสมเลือดนั่นราคาเท่าไหร่ ?”
”โสมเลือดนี้ราคา 1ล้านเหรียญค่ะคุณชาย”
เมื่อได้ยินราคาเทียนหลางก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะตอบตกลง แต่ก่อนที่เทียนหลางจะได้พูดอะไรก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น
”โสดเลือดนั่นเป็นของฉัน ใครก็ห้ามซื้อมัน !!”