128 เกี่ยวกับผู้ถูกทิ้ง
10 – 13 นาที
แล้ววันต่อมาก็มาถึงหลังจากเรามีความสุขกับยากิโทริเนื้อไก่ออร์แกนิก
เมื่อเราได้รับคำว่าการโหลดสัมภาระข้างในกฤษณะเสร็จแล้ว ในที่สุดเราก็เช็กเอาต์ออกจากโรงแรมแล้วมุ่งหน้าไป ณ เวิร์กช็อปที่กฤษณะอยู่ในการยกเครื่อง
“ในที่สุดเราก็กำลังมาที่บ้าน”
“กฤษณะคือยานของเขา แต่มันก็ค่อนข้างจะเป็นบ้านเราด้วยหือ”
“เพราะทั้งหมดมันค่อนข้างสบายข้างในอ่ะ”
“เพราะทั้งหมดส่วนตัวแล้วพี่คิดว่ามันไม่ดีถ้าการตกแต่งภายในยานไม่เหมาะสมสำหรับการอยู่อาศัยแบบสบายๆ”
ในกรณีขอเอลม่า ภาพของยานทหารรับจ้างปรกติค่อนข้างสปาร์ตันและไม่มีอะไรไร้สาระ ผมกับมีมิไม่ได้ร่วมคิดเห็นอย่างนั้นด้วย และดังนั้นเราเปลี่ยนข้อเสนอสำหรับการตกแต่งภายในของยานแม่ให้สะอาด ใช้งานได้จริง และอยู่อาศัยได้อย่างสูง มันเป็นการใช้ประโยชน์เงินอันหายากของเราทีดีในความคิดเห็นขอผม
พูดถึงแล้ว ปืนขวานซึ่งคืออาวุธสำหรับพาวเวอร์อาร์เมอร์ใหม่ซึ่งถูกออกแบบโดยทีน่าและคุมงานโดยเมย์ ควรจะถูกโหลดไปด้วยกันกับสัมภาระอื่นด้วยเหมือนกัน อืม มันอาจจะดีที่จะลองปืนสักครั้งเมื่อเราเสร็จการยกเครื่องพาวเวอร์อาร์เมอร์ ผมว่าผมจะหางานที่ต้องการใช้งานพาวเวอร์อาร์เมอร์ภายหลัง
นั่นแค่ถ้าจริงๆแล้วมีงานซึ่งต้องการใช้งานพาวเวอร์อาร์เมอร์แล้วเหวี่ยงอาวุธไปรอบๆ ผมไม่คิดว่าโคโลนีนี้มีงานประเภทเหล่านั้นพร้อมอยู่… เดี๋ยว บางทีมันมี? หืมม เพราะทั้งหมดโคโลนีนี้ค่อนข้างใหญ่ และมันดูค่อนข้างอยู่มานานแล้วด้วย มีการจราจรยานอยู่เยอะ ดังนั้น ‘คนเหล่านั้น’ อาจซุ่มซ่อนอยู่บางที่ด้วยเหมือนกัน ใช่ ผมแน่ใจว่าพวกเขาซุ่มซ่อนอยู่…… มืม ถ้ามีงานอันเกี่ยวข้องกับ ‘พวกเขา’ ผมจะยิ่งกกว่าแฮปปี้ในการจะรับมัน
“ทำไมจู่ๆพี่ทำหน้าเหมือนคิดๆล่ะ ฮิโระซามะ?”
“ยังไงซะ ตั้งแต่พี่ให้พาวเวอร์อาร์เมอร์ยกเครื่องแล้วรับอาวุธใหม่ พี่กำลังคิดว่าจะรับงานซึ่งอนุญาตให้ให้พี่ใช้มันเพื่อทดสอบมันในสนามจริงน่ะ”
“โอ้ ถ้าอย่างนั้นนั่นน่ะเหรอ ใช่ เพราะทั้งหมดมันจะไม่ทำฉันตกใจถ้างานประเภทเหล่านั้นมีพร้อมอยู่ในโคโลนีนี้”
เอลม่าดูเชื่อมั่นขณะเธอพยักหน้า
“อะไรที่พี่ทั้งสองกำลังคุยกันเหรอ?”
มีมิเอียงหัวของเธออยู่ในความสับสนมากเพราะเธอไม่เก็ตอะไรซึ่งผมกับเอลม่ากำลังพูดถึงกัน มันดูเหมือนเธอโนไอเดียอย่างสิ้นเชิงเลย
“เทอร์เมนไพร์มค่อนข้างจะเป็นโคโลนีใหม่ ฉันเลยเดาว่า ‘พวกเขา’ ยังไม่ได้โผล่มาที่นั่น แต่โคโลนีแบรดไพร์มนี้ดูเหมือนมันอยู่ที่นี่มานานแล้ว ดังนั้นบางทีมาตรการต่อต้านสำหรับการรับมือกับ ‘พวกเขา’ ไม่มีประสิทธิภาพดีแล้ว หรือบางทีพวกเขาแค่ยอมแพ้ทั้งหมดแล้ว”
“……?”
มีมิยังคนไม่เก็ตว่าอะไรซึ่งเอลม่ากำลังพูดถึงแล้วเอียงหัวของเธอในความสับสนต่อไป
“ฉันพูดเกี่ยวกับผู้ถูกทิ้งน่ะ หรือจะเรียกพวกเขาว่าพลเมืองผิดกฎหมายจะเข้าใจสำหรับน้องมากกว่า?”
“อ้า……”
ในที่สุดมีมิก็เข้าใจว่าอะไรที่เอลม่ากำลังพูดถึงแล้วสีหน้าเธอก็เปลี่ยนเป็นขุ่นมัว ผู้ถูกทิ้งคือคำพูดซึ่งถูกใช้เรียกคนผู้ถูกทิ้งโดยรัฐบาลของจริงแล้วสู้เพื่อตัวเอง พูดอีกอย่าง เหมือนมีมิก่อนผมจะช่วยเธอไว้มาก
ในเทอร์เมนไพร์ม แลกเปลี่ยนกับการที่รัฐบาลพื้นฐานแล้วไม่สนใจเกี่ยวกับพวกเขาสักหนึ่งเสี้ยวสมอง พวกเขาถูกอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ในโคโลนีนานตราบใดที่พวกเขาอยู่ในบล็อกเฉพาะแล้วไม่ก้าวเลยไปจากนั้น โคโลนี มอบแค่อากาศซึ่งหายใจได้เท่านั้น สิ่งอื่นๆอันจำเป็นสำหรับการมีชีวิตจะต้องถูกหามาด้วยมือของพวกเขาเเอง พูดตรงๆ พวกระดับสูงในโคโลนีจะไม่สนใจจริงๆถ้าพวกเขาหิวจนตาย
และนั่นแน่นอนว่ามีพวกเขาออยู่เยอะที่ขึ้นมาแล้วตายจากไปแค่แบบนั้นเลย แลกเปลี่ยนกับการไม่กำจัดพวกเขาเข้มงวด คนระดับสูงจะไม่สนใจพวกเขาสักนิดด้วย พวกนั้นคือคนผู้ไม่ได้ถูกปฏิบัติว่าเป็นพลเมืองถูกต้องตามกฎหมาย และส่วนใหญ่ ไม่ได้ถูกปฏิบัติเหมือนผู้คนตั้งแต่ทีแรก
นั่นคือผู้ถูกทิ้งคืออะไร
พวกเขาอาจเป็นอดีตพลเมืองปรกติผู้เสียตำแหน่งเนื่องด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างหรืออย่างอื่น คนผู้ถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยยานอันเขาหรือเธอกำลังอาศัยอยู่ พวกแอบขึ้นยานผู้แอบออกจากยานแล้วตั้งรกรากข้างใน… ต้นกำเนิดพวกเขาหลากหลายอย่างมากมาย โคโลนีค่อนข้างเก่าแก่เหมือนแบรดไพร์ทควรมีผู้ถูกทิ้งเหล่านี้เยอะกำลังอาศัยอยู่ข้างใน
“แต่นั่นมันเกี่ยวอะไรกับงานทหารรับจ้างอ่ะ?”
“บางเวลา เราถูกจ้างให้รับมือกับผู้ถูกทิ้ง เป็นหรือตาย”
“เอ๋!?”
มีมิแสดงสีหน้ากลัวอย่างมาก อืม ผมเดาว่าเธอจะกลัว นั่นเพราะเบสิกแล้วเรากำลังพูดเกี่ยวกับการนำพาวเวอร์อาร์เมอร์ออกมาแล้วใช้มันเป็นอาวุธเพื่อฆ่าผู้ถูกทิ้งจำนวนมาก
“มันไม่เหมือนว่าเราถูกจ้างเพื่อกำจัดผู้คนเหมือนเหล่านั้นผู้อยู่ในบล็อกสามเทอร์เมนไพร์ม หนึ่งผู้เราถูกจ้างเพื่อจับหรือฆ่าคือเหล่านั้นในฝั่งเงามืดของภาพรวม พูดอีกอย่าง มันคนเหล่านั้นผู้เกี่ยวข้องกับแก๊งและมาเฟีย และกลุ่มองค์กรอาชญากร”
“……พวกเขาเป็นคนแบบไหนเหรอ?”
“โอ้ มีเยอะเลย บางผู้คนติดอาวุธพวกเขาเอง ยึดเซกชันของโคโลนีแล้วยุ่งกับระบบท่อเพื่อที่จะได้รับออกซิเจนและสารเคมีหลากหลาย บางคนดีลกับโจรสลัดแล้วมอบข้อมูลมีประโยชนเพื่อแลกเปลี่ยนกับเงินและผลประโยชน์ บางคนไปไหนขนาดว่าลักพาตัวพลเมืองธรรมดาแล้วทำพวกเขาป็นเหยื่อของจริง”
“อึก……”
มีมิเปลี่ยนเป็นหน้าน้ำเงิน ผมก็ตกใจด้วย ผมรู้เกี่ยวกับกลุ่มมาเฟียติดอาวุธเหล่านั้น แต่พอมาคิดว่านัjนจริงๆแล้วมีคนเหล่านั้นผู้ทำการกินมนุษย์เป็นประจำด้วย……ช่างเป็นหนึ่งความตกอกตกใจ
“……เอ่อ ถ้าหนูเช่าสถานที่ฝึกสำหรับทดสอบแทนล่ะคะ? เพราะทั้งหมดหนูค่อนข้างไม่อยากจะเข้าไปเกี่ยวกับอะไรแบบนั้นเลย”
“นั่นจะดี เพราะทั้งหมดมีคนเหล่านั้นในหมู่พวกเราทหารรับจ้างผู้เชี่ยวชาญในงานประเภทเหล่านั้น ปล่อยไว้ให้พวกเขาดีกว่า มันไม่เหมะกับเธอฮิโระ”
“ใช่ เธอพูดถูก”
และดังนั้นเอง เราได้เหลียวมองหลืบลึกแห่งความมืดมิดใต้ชีวิตโคโลนี
—————————————————————
“ดีจ้ะ ทุกคน”
“เรารอพี่อยู่เลยนะ”
“ฮ-เฮ้”
เมื่อเรามาถึงเวิร์กช็อป เราพบทีน่ากับวิสเกอร์กำลังรอเราอยู่ในนั้นแล้ว ผมไม่เจอหัวหน้าช่างทีไหนเลย โอ้ ใช่ เขาไปทำการฝึกใหม่ ผมเชื่อว่า เขาต้องอยู่ระหว่างนั่นตอนนี้
“มีอะไร เธอสอง?”
“เพราะในที่สุดเราก็ส่งมอบมัน เราสงสัยว่าเราลองขี้กฤษณะได้ด้วยเหมือนกันมั้ย เราเลยมาที่นี่แล้วรอคุณทั้งหมดน่ะ”
หลังจากพูดอย่างนั้น ทีน่าทำตาสุนักตัวน้อยผู้เติมเต็มด้วยคำคาดหวังกับตัวผม ผมไม่ได้ถึอที่จะพาพวกเธอไปบินจริงๆ
“เราแค่จะบินในโรงจอดสาธารณะรู้ป่ะ?ไ
“มันไม่เป็นไร เราแค่อยากได้รับประสบการณ์ว่ากฤษณะบินยังไงด้วยร่างกายเราเป็นการส่วนตัวน่ะ มันโอเคมั้ยนะ บอส?”
“ได้ ฉันไม่ถือ”
ทีน่าแสดงรอยยิ้มสุขล้นปรี่ วิสเกอร์ถอนหายใจโล่งใจ ผมไม่คิดว่ามันเป็นบางอย่างซึ่งต้องตั้งใจขนาดนั้น
“ไม่ว่ายังไง ไปข้างหน้าแล้วเตรียมยานก่อนเถอะ เราจำเป็นต้องทำขั้นตอนอะไรอื่นเพื่อเอามันออกมั้ย?”
หลังจากทำขั้นตอนซึ่งจำเป็นเสร็จกับรองผู้บริหารเวิร์กช็อป ทุกคน รวมถึงสองพี่น้อง ในที่สุดก็ขึ้นกฤษณะ
“เมย์ ไปเช็กดูว่าพวกเขาทำอะไรแปลกๆมั้ย”
“ค่ะ ปล่อยให้หนูเลยค่ะ นายท่าน”
ทันทีเมื่อเราเข้ายานแล้วปิดประตูแล้ว ผมให้เมย์เช็กภายในเพื่อจะดูว่ามีอะไรผิดปรกติหรือไม่ เมย์ดำเนินเพื่อเช็กแต่ละเซกชันอย่างทั่วถึง เริ่มจากห้องคาร์โก้ หลังจากเห็นอย่างนั้น ทีน่าทำยิ้มมุมปากอย่างอึดอัด
“คุณระวังจริงๆนะบอส……”
“ฉันไม่อยากจะตกใจหลังจากทั้งหมด”
“เราจะทำดีที่สุดเพื่อให้ได้รับความเชื่อใจของคุณนะ”
“……ฉันหวังอย่างนั้น”
นั่นพูด มันจะยากในการวางความเชื่อใจอย่างสมบูรณ์ในพวกเธอตราบใดที่พวกเธอยังเป็นพนักงานสเปซดเดวิร์ก
ส่วนตัวแล้ว ผมพบว่าพวกเธอน่าสนุกดี แต่จากมุมมองของพวกเธอ พวกเธออาจให้ความสำคัญกับผลประโยชน์ของสเปซดเวิร์กเหนือผลประโยชน์พวกเธอเอง
“ยังไงซะ เมื่อเราบินออกอวกาศ มันซาโยนาระชีวิตบริษัทอันอึดอัด”
“มันเป็นอิสระดีเมื่อไม่มีหัวหน้ากำลังหายใจรดต้นคอของเราตลอดเวลา ไม่ใช่เหรอ พี่สาว?”
“เราดื่มเหล้าทั้งหมดซึ่งเราอยากดื่มได้ด้วย!”
“หนูรอคอยมันเลยล่ะ”
“……”
เฮ้สเปซดเวิร์ก นี่โอเคจริงๆไหม? คุณโอเคกับการส่งสองคนนี้หรือ?
อืม ผมเข้าใจว่ามันจะยากจริงๆ อะไรซึ่งผมหมายถึงคือมันจะยากในการจะขึ้นยานทหารรับจ้าง โดยเฉพาะของเรา แล้วทำตัวเหมือนสปายบริษัท
ตั้งแต่แรก แม้ว่าพวกเธอสามารถจะแอบผ่านการเฝ้าดูของเมได้ พวกเธอจะมีเวลายากจริงๆในการส่งดาต้าซึ่งเก็บรวบรวมได้กลับไปสู่สเปซดเวิร์ก มันจะง่ายกว่าถ้าเราทำงานกันหนึ่งหรือสองระบบดาวห่างจากแบรด แต่ทรจ.เหมือนเราปรกติแล้วกระโดดไปทั่วระบบดาวเป็นสิบๆเพื่อหางานและผลกำไร
มันจะยากจริงๆในการจะส่งข้อมูลกลับไปในสถานการณ์นั้น
สเปซดเวิร์กคือบริษัทที่เป็นเจ้าของหลายโคโลนีอุตสาหกรรมในอาณาจักร ดังนั้นพวกอาจไม่จำเป็นต้องส่งข้อมูลกลับไปสู่สาขาแบรดตรงๆ แตมันจะยังค่อนข้างยาก
ถ้าพวกเธอทำงานได้ไม่ดีแล้วถูกค้นพบ พวกเธอจะถูกโยนทิ้งแล้วติดดาวอยู่ในดาวเคราะห์อยู่อาศัยไม่ได้ หรือโคโลนีอวกาศที่ถูกทิ้ง หรืออาจจะแม้แต่โยนออกไปในอวกาศเปิด… อย่างน้อยผมเคยได้ยินเหตุการณ์เหล่านั้นเกิดขึ้น
ไม่ต้องสงสัยว่าการปฏิบัติการจารกรรมคือกิจการอันเสี่ยงมากสำหรับพี่น้อง แล้วเราไม่รู้ตรงๆว่าคำสั่งแบบไหนที่พวกเธอได้รับจากสเปซดเวิร์กด้วย
แต่บางทีสเปซดเวิร์กจะพิจารณารับอัพเดตว่าเราสร้างชื่อให้ตัวเราได้อย่างไรระหว่างใช้ยานแม่โมเดลล่าสุดจากบริษัทของพวกเขาว่าเป็นกิจการซึ่งได้ผลกำไรมากกว่าเทียบกับการทำเรื่องลับๆล่อๆ ด้วยปัจจัยนั้นใส่เข้าไป ผมไม่คิดว่าพวกเธอจะทำอะไรหลังผมที่จะทำลายความสัมพันธ์ของการทำงาน แต่มันยังไม่รู้แน่นอน
“ไม่ว่ากรณีไหน เราไม่ได้รับคำสั่งแปลกๆจากบริษัทนะ พวกเขาแค่บอกเราให้ทำงานของเราดีที่สุดเท่าที่เราทำได้เพื่อจะได้รับความเชื่อใจของคุณนะ บอส”
“มันเหมือนพี่สาวพูดน่ะ หรือ หนูจะไม่ทำแม้ว่าพวกเขาสั่งเราให้สปายหรือบางอย่าง เพราะทั้งหมดเมซังน่ากลัว”
“มันเป็นไปไม่ได้”
“จริงๆนะ”
พี่่สาวพยักหน้าหากันในความเข้าใจกัน หืม ได้ ฉันเก็ตพวกเธอทั้งสอง มันจะเป็นกิจการน่ากลัวแน่นอนในการจะแอบหลังผมแล้วทำอะไรลับๆล่อๆบนการเฝ้าดูของเมย์หลังจากทั้งหมด ถ้าผมเป็นพวกเธอ ผมก็ไม่ทำอะไรแบบนั้น ผมจะไม่กล้าแม้ว่าบริษัทจะยืนกราน เพราะทั้งหมดผมไม่อยากจะตาย
“โอเค พวกเธอ มาจบการคุยน่าเบื่อทั้งหมดนั่นสำหรับตอนนี้เถอะ เราจะเป็นสหายในอ้อมแขนจากตอนนี้ไป ดังนั้นมาพยายามสนิทกันเถอะ”
“นั่นถูกต้อง อยากแรกให้เฮดเชฟต้มชาผ่อนคลายๆให้เราก่อนเถอะ”
“โอ้ ถ้าอย่างนั้นพวกคุณมีเท็ตซุจินโมเดลล่าสุดติดตั้งหือ หนูสนใจแน่นอนเลยนะ”
“อืม……”
วิสเกอร์มองผมอย่างตั้งใจด้วยดวงตามองขึ้นมา ได้ ได้ ฉันผิดเอง
“…….เมนูของหวานก็อร่อยด้วย ฉันแนะนำพุดดิ้ง”
“หนูรอคอยมันเลยนะ”
“วิสเกอร์ทำรอยยิ้มโล่งใจ ผมสงสัยว่าจริงๆแล้วนั่นจงใจมากเท่าไร แต่ผมเดาว่าผมจะปล่ยมันไว้ตรงนั้นก่อนตอนนี้ ผมปล่อยพี่น้องให้มีมิ และดำเนินการเช็กยาน คาร์โก้ควรจะเพิ่มมามาก ผมเลยจะจัดระเบียบพวกมัน
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl