*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
———————————————————————————————-
“วิคตอเรีย, นั่นแหละคือชื่อของเจ้าจากนี้ไป. อีกอย่างนึงคือเจ้าต้องจดจำกลิ่นทุกคนที่เจ้าทำร้ายไม่ได้, เข้าใจมั้ย?”
เย่เทียนพูดอย่างนิ่มนวลกับสาวหมาป่า.
“หง่องงงง!”
สาวหมาป่าร้องครวญ.
เย่เทียนค่อนข้างจะหมดหนทาง เพราะดูเหมือนว่าสาวหมาป่านั้นจะไม่เข้าใจคำพูดที่มันยากๆเลย. เขาเลยเดินไปหาไดอาน่ากับคนอื่นๆ แล้วกอดพวกเธอทีละคนๆ แล้วทำท่าสนิทสนมกับพวกเธอ.
เขาอยากจะพูดกับเธอด้วยการกระทำว่าพวกหล่อนไม่เป็นอันตรายต่อเธอ.
“พวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ, เจ้าห้ามทำร้ายพวกเขา, โอเคมั้ย?”
เย่เทียนพูดกับสาวหมาป่าขณะทำท่าทาง.
“หงิง…..”
สาวหมาป่าร้องเบาๆและพยักหน้า.
ความเป็นมนุษย์ของเธอกำลังค่อยๆกลับคืนมา, แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอจะพูดได้เมื่อไหร่.
“ไปกันเถอะ, ข้าจะช่วยเจ้าอาบน้ำ…”
พอรู้แล้วว่าสาวหมาป่าไม่เกลียดหน้าพวกเธออีก เย่เทียนก็โล่งอกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มแล้วก็นำทางเธอไปห้องอาบน้ำ.
“ไดอาน่า, ไปด้วยกันสิ…”
เย่เทียนเล่าเรื่องให้ไดอาน่าฟังว่าถ้าสาวหมาป่าสามารถเป็นเพื่อนด้วยกันได้, มันก็จะช่วยให้เธอฟื้นความเป็นมนุษย์ได้มากเลยทีเดียว.
ห้องอาบน้ำในบ้านเย่เทียนนั้นใหญ่มาก, มันมีเนื้อที่ประมาณ20ตารางเมตรอย่างต่ำเลย.
“โฮ่ง….”
สาวหมาป่าไม่กลัวสระอาบน้ำเลย แต่กลับกันเธอดีใจโลดเต้นที่ได้เห็นน้ำใสๆในสระ.
“ไปเลย!”
เย่เทียนยิ้ม. ถ้าสาวหมาป่ากลัวสระล่ะก็ เขาคงต้องเสียพลังงานลากเธอลงไปอาบแหง.
“ซู้มมม….”
พอเย่เทียนอณุญาต สาวหมาป่าก็โดดลงไปในสระ น้ำล้นออกมาเลยทีเดียว.
“เธอรับผิดชอบเอาแชมพูกับครีมอาบน้ำให้ชั้น อ้อแล้วก็หาหวีมาให้ด้วยนะ….”
เย่เทียนพูดกับแองเจล่าที่กำลังตื่นตัวและหวาดระแวงอยู่.
ของใช้ประจำวันอย่างครีมอาบน้ำ แชมพู แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ฯลฯ นั้นอยู่ในระบบทั้งหมดเลย. แต่ก็ใช้ได้อย่างไม่จำกัด เพราะมันเอาไปขายไม่ได้, มันเพียงพอที่จะให้ทั้งบ้านเย่เทียนใช้เหลือเฟือเลย.
เขาเคยสอนแองเจล่ากับคนอื่นๆให้ใช้ของพวกนี้ด้วย.
พอคุยเสร็จ เย่เทียนก็ถอดเสื้อผ้าออกและลงไปในสระ.
“โฮ่ง…”
พอเห็นเย่เทียนลงมาในสระเหมือนกัน สาวหมาป่าเลยดูมีความสุขขึ้นไปอีก เธอว่ายไปทางเย่เทียนทันที แล้วคลอเคลียกับเขา.
“เอาล่ะ, จริงจังได้แล้ว…..”
เย่เทียนกอดเธอพร้อมเอามือไปเกาคอของเธอ มันทำให้เธอสงบลงทันที. เธอหลับตาแล้วก็ดูชอบมากๆ.
พอสาวหมาป่าสงบลง เย่เทียนก็เอาครีมอาบน้ำที่แองเจล่ายื่นให้ แล้วลูบไปตามตัวเธอ.
มันเป็นงานช้างมาก ถ้าจะล้างขนของสาวหมาป่าเพราะขนเธอยาวมากถึงขนาดมันลากไปกับพื้นเลย.
ดูเหมือนว่าสาวหมาป่าจะชอบน้ำใสๆมาก, นั่นแปลว่าเธอเองก็ใส่ใจเรื่องทำความสะอาดตัวเองอยู่ แต่ก็ทำไม่เป็น ดังนั้นขนเธอก็ยังสกปรกอยู่ดี.
เย่เทียนล้างซ้ำไปซ้ำมา, ใช้หวีสางซ้ำแล้วซ้ำเล่า. ในที่สุดขนของเธอก็หอมและเป็นสีทองงดงามและนุ่มสลวย.
สาวหมาป่าดูมีความสุขมากขณะที่นอนอยู่บนตักของเย่เทียน เพราะเวลาทำความสะอาดขนเธอมันจะได้ทำได้ง่ายๆ. ตาเธอหรี่ลงเล็กน้อยและดูชอบมากๆ ค่าความภักดีก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นทีละน้อย จนถึง90แล้ว.
“ในที่สุดเราก็ทำงานช้างสำเร็จแล้ว, งั้นไปต่อกันเลย…”
เย่เทียนถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วก็เริ่มล้างขนบนตัวเธอ ซึ่งนั่นเป็นงานช้างกว่าอีก.
โกนขนบนตัวเธอดีมั้ยนะ?
เย่เทียนก็คิดเรื่องนี้ก่อนหน้าอยู่เหมือนกัน แต่ก็เลิกคิดไป. เพราะเธอเกิดมาพร้อมกับมันเหมือนกับผมของเธอ. เขากลัวว่ามันจะกลับมายาวเหมือนเดิมหลังจากโกนไปไม่กี่วัน ซึ่งนั่นจะทำให้เธอดูน่าเกลียดกว่เาดิมอีก แล้วเธอก็คงจะไม่ชินกับมันด้วย.
ความจริงแล้ว ขนเธอมันก็ดูสวยงามมากๆ สีทอง, หนานุ่มและลื่นสลวยมาก. ถ้าทำดีๆหน่อยล่ะก็ เวลาคนเห็นอาจจะเข้าใจผิดว่าเป็นขนมิ้งค์สีบลอนด์ที่ชอบอยู่ไม่สุขแน่ๆ.
ราวกับสตรีชั้นสูง.
ทั้งร่างของเธอต้องล้างให้สะอาด, พอมาครึ่งทาง เย่เทียนตั้งใจว่าจะให้ไดอาน่ามาช่วยล้างสาวหมาป่าตรงบริเวณส่วนลับ. เพราะเขาก็ไม่รู้วิธีล้างตรงส่วนนั้นเลย, แต่สาวหมาป่าก็ไม่ให้เขาหยุด.
เย่เทียนเลยต้องจำใจแล้วสู้ต่อไป.
“แฮ่กๆๆๆๆ…”
ขณะมือของเย่เทียนเริ่มขยับ สาวหมาป่าก็ทำเสียงเบาๆด้วยความตื่นเต้น, หน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นแต่ก็ดูชอบมากๆ. จากนั้นเธอก็หลับตาลง ตัวเธอเองก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง.
บ้าเอ๊ย, วิคตอเรีย, หยุดได้มั้ยเนี่ย….
จากนั้นเรื่องน่าอายก็เกิดขึ้น, สาวหมาป่าแตะเห็ดน้อยของเย่เทียนด้วยมือไป, มันทำให้เขาจักจี้ขณะที่รู้สึกดี.
แต่ทว่าสาวหมาป่าไม่เพียงแต่ ไม่ปล่อยมันไปเท่านั้น, เธอยังสนใจกลิ่นของมันด้วย เธอเลยดูเหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่ซักอย่าง. แล้วก็ปล่อยมันไป.
เธอคิดว่าเย่เทียนเป็นเสมือนกับราชาหมาป่า.
อายุ12ปี, บางทีเธออาจจะเริ่มเป็นสาวแล้วก็ได้. ตอนแรกก็ไม่มีอะไรหรอก แต่พอเย่เทียนล้างตัวเธอไปเรื่อยๆ มันก็คงไปกระตุกสวิตช์อารมณ์ของเธอเข้า.
ในเวลาเดียวกันค่าความภักดีของสาวหมาป่าก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง, พุ่งจาก90ไปเกือบถึง100เลย.
“เชี่ยเอ้ย!”
เย่เทียนสบถเงียบๆ. สาวหมาป่าไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว, และเธอเองก็เติบโตมากับแม่หมาป่าด้วย, มันคงทำให้เธอมีสัญชาตญาณของหมาป่ามากกว่า.
เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลย.
แต่ตอนนี้จะทำอะไรได้? ถ้าเขาอยากให้สาวหมาป่ากลับมาเป็นมนุษย์ การช่วยเธอทำความสะอาดร่างกายคือสิ่งที่จำเป็นอันดับแรกเลย.
“โฮ่ง!”
สาวหมาป่าโฮ่งเบาๆขณะมองมาที่เย่เทียนและส่งสัญญาณ.
“ไม่เป็นไรนะ….”
เย่เทียนโกรธเธอไม่ลง. เขาเลยค่อยๆลูบหัวเธอเพื่อทำให้อารมณ์เธอสงบลง.
แน่นอนว่าอารมณ์ของสาวหมาป่าเองก็ค่อยๆสงบลง. ร่างกายก็เริ่มดูผ่อนคลายขึ้น.
“ฟิ้ว…”
ผ่านไปพักหนึ่ง เย่เทียนก็ทำความสะอาดตัวเธอได้สำเร็จ.
ขนสีทองบนตัวเธอให้ความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์หน่อยๆ.
“สุดท้ายแล้ว, ข้าจะแปรงฟันให้เจ้า!”
เย่เทียนบีบยาสีฟันลงบนแปรงแล้วค่อยๆแปรงฟันให้เธอ.
แน่นอนว่าเขาแปรงซ้ำไปซ้ำมาจนกลิ่นปากเธอหายไปเลย.
แล้วเขาก็เปลี่ยนน้ำในสระแล้วล้างตัวเธออีกครั้ง. งานใหญ่เสร็จซักที.
ตอนนี้พระอาทิตย์ก็เริ่มตกดินแล้ว.
บางครั้งเย่เทียนก็ขอให้ไดอาน่าช่วยเขาด้วย พอทำความสะอาดเสร็จแล้ว สาวหมาป่าก็เลยยอมรับตัวพวกเธอ ถึงขนาดว่าหยอกล้อด้วยเลย.
เย่เทียนได้เก็บเกี่ยวผลงานที่ดีที่สุดในวันนี้ ก็คงจะเป็นค่าความภักดีของสาวหมาป่าที่ถึง99นี่แหละ. ความภักดีระดับนี้เป็นเครื่องยืนยันว่าเธอจะไม่ทำร้ายคนใกล้ตัวเย่เทียนอีกต่อไปแน่นอน.