ตอนที่ 189 หยกวิญญาณ (1)
จวินอู๋เสียที่อยู่ในความมืดจริงจังขึ้นมาทันที นางรู้อยู่แล้วว่าสำนักชิงอวิ๋นไม่ได้ใจดีเยี่ยงนั้น
ฉินอวี่เยียนเห็นมั่วเฉี่ยนยวนปฏิเสธจึงไม่ได้พูดอะไรมากมาย นางพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ความจริงแล้วเรื่องการเปลี่ยนบัลลังก์ของฮ่องเต้รัฐชีอยู่เหนือความคาดการณ์ของเรา ก่อนหน้านี้ท่านพ่อของข้าได้ทำข้อตกลงกับอดีตฮ่องเต้ของพวกเจ้าไว้แล้ว ที่อวิ๋นเซียนมาที่รัฐชีในครั้งนี้ก็เพื่อมาเอาของสิ่งนั้นแต่นางไม่รู้ ตอนนี้อดีตฮ่องเต้ไม่อยู่แล้ว แต่ข้อตกลงระหว่างรัฐชีกับสำนักชิงอวิ๋นยังคงอยู่ ดังนั้นข้าหวังว่าฝ่าบาทจะทำตามข้อตกลงของทั้งสองฝั่งให้เสร็จสิ้น”
“ข้อตกลงอันใดหรือ” มั่วเฉี่ยนยวนตกตะลึงจริงๆ เพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องข้อตกลงส่วนตัวระหว่างบุคคลนั้นกับสำนักชิงอวิ๋นมาก่อน
“มันคือหยกวิญญาณ!” ฉินอวี่เยียนกล่าว
“ท่านหมายถึงหยกวิญญาณนั่นน่ะรึ!” มั่วเฉี่ยนยวนรู้สึกตกใจเล็กน้อย
“ใช่ รัฐชีมีหยกวิญญาณอยู่สองชิ้น ซึ่งเป็นขององค์ปฐมฮ่องเต้ผู้ก่อตั้งรัฐชี เดิมทีแล้วหยกวิญญาณทั้งสองชิ้นนั้นเป็นชิ้นเดียวกัน แต่หลังจากก่อตั้งรัฐชีแล้ว องค์ปฐมฮ่องเต้ผู้ก่อตั้งก็ได้แบ่งหยกวิญญาณออกเป็นสองชิ้น ชิ้นหนึ่งเก็บไว้ในวังหลวง ส่วนอีกชิ้นได้มอบให้ท่านแม่ทัพจวินเสี่ยนที่ร่วมต่อสู้กับท่านมา สำหรับพวกเจ้าหยกวิญญาณนี้อาจเป็นเพียงสัญลักษณ์อย่างหนึ่งเท่านั้น แต่มันมีความสำคัญอย่างมากกับสำนักชิงอวิ๋นของเรา สำนักชิงอวิ๋นยินดีที่จะใช้เม็ดยาล้ำค่ามากมายเพื่อแลกกับมัน และสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่อดีตฮ่องเต้ได้ตกลงไว้แล้ว ครั้งนี้ที่พวกข้ามา หนึ่งคือเพื่อรับอวิ๋นเซียนกลับไป สองคือเพื่อบรรลุข้อตกลงนี้กับรัฐชี เม็ดยาของสำนักชิงอวิ๋นได้ถูกอวิ๋นเซียนส่งมอบออกไปแล้ว จึงถึงคราวที่ฝ่าบาทจะทำตามคำสัญญาบ้าง ฝ่าบาทโปรดมอบหยกวิญญาณทั้งสองชิ้นออกมาให้เราโดยเร็ว” ฉินอวี่เยียนพูดอย่างไม่รีบเร่งด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่น้ำเสียงยิ่งจริงจังมากขึ้นอย่างชัดเจนในภายหลัง
มั่วเฉี่ยนยวนมีอาการปวดหัว เพราะเขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสำนักชิงอวิ๋นจะขอหยกวิญญาณ
หยกวิญญาณอยู่รัฐชีมาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว และไม่มีประโยชน์อื่นใดนอกจากเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของเกียรติยศในยามนั้น จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรหากจะมอบมันให้กับสำนักชิงอวิ๋น
ปัญหาติดอยู่ที่…อีกชิ้นหนึ่งยามนี้ที่อยู่ในมือจวินเสี่ยนนี่สิ
ถ้าเขาจำไม่ผิดหลังจากการเสียชีวิตของลูกชายคนโตของจวินเสี่ยนหรือก็คือบิดาของจวินอู๋เสีย หยกวิญญาณชิ้นนั้นก็ถูกฝังไปพร้อมกับร่างของบิดาของจวินอู๋เสียด้วย หากต้องการนำมันออกมา ก็มีแต่ต้องขุดหลุมฝังศพของจวินกู้!
เหงื่อเม็ดเป้งไหลลงมาจากหน้าผากของมั่วเฉี่ยนยวน เขารู้ว่าคำพูดเหล่านี้จวินอู๋เสียต้องได้ยินมันอย่างแน่นอน
เขาไม่กล้าพูดต่อหน้าคนของสำนักชิงอวิ๋นว่าหยกวิญญาณของสกุลจวินชิ้นนั้นได้ถูกฝังไปพร้อมกับ ร่างของจวินกู้แล้ว มิฉะนั้นดูจากความรุนแรงของสำนักชิงอวิ๋น เกรงว่าพวกเขาจะต้องสั่งให้คนไปขุดหลุมฝังศพของจวินกู้ทันทีแน่
“แน่นอน ข้าจะมอบหยกวิญญาณทั้งสองชิ้นให้ถึงมือทั้งสองท่านโดยเร็วที่สุด” เมื่อเกิดเรื่องขึ้นอย่างกะทันหัน มั่วเฉี่ยนยวนก็ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย ทำได้เพียงแค่รับปากไปก่อนเท่านั้น
ฉินอวี่เยียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและพูดคุยกับเจียงเฉินชิงอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะถูกส่งกลับไปโดย มั่วเฉี่ยนยวน
ในตำหนัก ไป๋อวิ๋นเซียนมองดูมั่วเซวี่ยนเฝ่ยที่ไม่เป็นผู้เป็นคนด้วยความสิ้นหวัง และรอบตัวของนางก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรยากาศที่กดดัน
“สิ้นหวังหรือยัง” เสียงเย็นชาดังมาจากมุมหนึ่งของตำหนัก และเสียงที่คุ้นเคยนั้นทำให้ร่างกายของไป๋อวิ๋นเซียนหนาวสั่นไปทั้งตัว
จวินอู๋เสียกลับมาเป็นใบหน้าเดิมและเดินออกมาจากความมืด แม้ว่านางจะสวมชุดขันที แต่ความเย็นชาของนางทำให้ขาทั้งสองข้างของไป๋อวิ๋นเซียนไร้เรี่ยวแรง
“ข้า…ข้า…” ไป๋อวิ๋นเซียนมองจวินอู๋เสียด้วยความหวาดกลัว
“ไม่มีใครในโลกนี้สามารถช่วยเจ้าได้นอกจากข้า ถ้าเจ้าเข้าใจแล้วเจ้าควรรู้ว่าต้องทำอย่างไร” จวินอู๋เสียมองไป๋อวิ๋นเซียนอย่างเย็นชา
ตอนที่ 190 หยกวิญญาณ (2)
ไป๋อวิ๋นเซียนล้มลงกับพื้น ตัวสั่นไปทั้งตัวอย่างควบคุมไม่ได้
“ข้าเข้าใจ ต่อไปนี้ข้าจะเชื่อฟังเจ้าทุกอย่าง ขอแค่เจ้าให้ข้ามีชีวิตอยู่ต่อไปก็พอ”
จวินอู๋เสียเก็บสายตากลับมาและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ออกไป”
ไป๋อวิ๋นเซียนวิ่งออกจากตำหนักโดยไม่กล้าที่จะอยู่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว พบมั่วเฉี่ยนยวนที่ไปส่งคนกลับมาพอดี เมื่อมั่วเฉี่ยนยวนเห็นสีหน้าของไป๋อวิ๋นเซียน ก็รู้ได้ทันทีว่าคุณหนูท่านหนึ่งถูกคนขู่ให้กลัวอีกแล้ว
เมื่อเขาเดินเข้าไปในตำหนัก มั่วเฉี่ยนยวนก็เห็นว่าคนในวังกำลังส่งมั่วเซวี่ยนเฝ่ยจากอุโมงค์ใต้ดินไปยังคุกใต้ดิน และในห้องก็ถูกจุดด้วยเครื่องหอมเพื่อขจัดกลิ่นเหม็นเน่านั้น
จวินอู๋เสียยืนอยู่ที่นั่นและมองเขาอย่างเงียบๆ
มั่วเฉี่ยนยวนกระแอมกระไอ “เจ้าคงได้ยินทุกอย่างที่ฉินอวี่เยียนพูดเมื่อครู่นี้แล้วกระมัง”
จวินอู๋เสียพยักหน้า
“แล้วเจ้ามีความคิดเห็นเช่นไร” มั่วเฉี่ยนยวนไม่กล้าขอให้จวินอู๋เสียขุดหลุมฝังศพของบิดานางอย่างแน่นอน
“ทำตามที่พวกเขาบอก” จวินอู๋เสียไม่ลังเลแม้แต่เล็กน้อย ก็แค่หยกสองชิ้นเท่านั้น เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะเผชิญหน้ากับสำนักชิงอวิ๋น
“หือ” ดวงตาของมั่วเฉี่ยนยวนเบิกกว้างและมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างไม่เชื่อสายตา
“เจ้า…เจ้าตกลงที่จะมอบหยกวิญญาณให้พวกเขาหรือ”
“ทำไมถึงไม่เล่า” จวินอู๋เสียเอียงศีรษะมองมั่วเฉี่ยนยวน นางไม่เคยได้ยินเรื่องหยกวิญญาณจากปากของจวินเสี่ยนและจวินชิงเลย ถ้ามันเป็นสิ่งสำคัญพวกเขาจะต้องบอกนางแน่นอน แต่นี่ไม่เคยถูกเอ่ยออกมา นั่นหมายความว่ามันก็คงเป็นแค่เครื่องประดับธรรมดาชิ้นหนึ่งเท่านั้น
นางไม่ได้โง่ที่จะมีปัญหากับสำนักชิงอวิ๋นเพียงเพราะเครื่องประดับชิ้นเดียว
มั่วเฉี่ยนยวนเพ่งมองไปที่จวินอู๋เสียด้วยท่าทางเหมือนเห็นผี “ข้าพบว่า ยิ่งข้าได้รู้จักเจ้ามากเท่าไหร่ข้าก็ยิ่งไม่เข้าใจเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ ข้ารู้ว่าเจ้ารักและปกป้องสกุลจวินของเจ้ามาก ยิ่งคนในครอบครัวยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่กระนั้น…เจ้ากลับยอมที่จะขุดหลุมฝังศพของท่านแม่ทัพจวินขึ้นมาก แต่ก็เข้าใจได้ และข้าคิดว่าหากท่านแม่ทัพรู้ ท่านก็คงไม่อยากให้เจ้าเผชิญหน้ากับสำนักชิงอวิ๋น…”
ก่อนที่คำพูดของมั่วเฉี่ยนยวนจะจบลง จวินอู๋เสียก็จ้องไปที่เขา
“เจ้าพูดอะไร”
“เอ่อ…ข้า…ข้าไม่ได้พูดอะไรเลย” มั่วเฉี่ยนยวนหยุดพูดทันที
“เจ้าพูดว่าขุดหลุมฝังศพของใคร” จวินอู๋เสียหรี่ตาลงอย่างเย็นชา
มั่วเฉี่ยนยวนกลืนน้ำลายแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพจวินกู้ หยกวิญญาณชิ้นนั้นของสกุลจวินถูกฝังไปพร้อมกับร่างของท่านแม่ทัพจวินมิใช่หรือ”
สีหน้าของจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปเล็กน้อย
“เจ้าไม่รู้หรือ” มั่วเฉี่ยนยวนสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ
“ข้าไม่รู้” จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว ตอนที่จวินกู้เสียชีวิต จวินอู๋เสียยังเล็กมาก นางจึงไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับท่านพ่อของตัวเองมากนัก นางจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสิ่งของที่ฝังไปพร้อมกับจวินกู้นั้นมีอะไรบ้าง
มั่วเฉี่ยนยวนเข้าใจในทันที ไม่แปลกใจเลยที่จวินอู๋เสียตอบตกลงอย่างง่ายๆ
“แล้วเจ้ายังจะให้พวกเขาอีกหรือไม่” มั่วเฉี่ยนยวนเอ่ยถาม
จวินอู๋เสียขมวดคิ้ว นางกับจวินกู้ไม่เคยพบกันมาก่อนและความรู้สึกของนางที่มีต่อสกุลจวินก็มีสำหรับจวินเสี่ยนและจวินชิงเท่านั้น สำหรับเรื่องขุดหลุมฝังศพ นางไม่ได้คิดว่าไม่เหมาะสม แต่นั่นเป็นลูกชายและพี่ชายของจวินเสี่ยนและจวินชิง ฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถตัดสินใจเองได้
ในใจของจวินอู๋เสีย สิ่งที่นางไม่อยากทำร้ายมากที่สุดก็คือสองพ่อลูกสกุลจวิน
“พรุ่งนี้ข้าจะให้คำตอบเจ้า” จวินอู๋เสียครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในตอนนี้นางจะต้องคุยกับท่านปู่และท่านลุงของนางก่อน อย่างน้อยที่สุด นางจะต้องมั่นใจก่อนว่าหยกวิญญาณได้ถูกนำไปฝังจริงหรือไม่
“ตกลง ข้าจะช่วยเจ้ายื้อคนของสำนักชิงอวิ๋นไว้ เจ้าวางใจเถิด” มั่วเฉี่ยนยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาได้วางแผนไว้แล้วว่าถ้าพรุ่งนี้จวินอู๋เสียไม่สามารถนำหยกวิญญาณมาได้ เขาจะมอบหยกวิญญาณอีกชิ้นหนึ่งที่อยู่ในวังหลวงให้กับฉินอวี่เยียนไปก่อน ให้นางสบายใจก่อนเพื่อยื้อเวลาให้จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียพยักหน้าและออกจากวังหลวงทันที นางจะต้องกลับจวนหลินอ๋องเพื่อปรึกษาหารือเรื่องนี้กับจวินเสี่ยนอยากจริงจัง