บทที่ 805 คุณชายกำลังทำการจัดเตรียมใช่หรือไม่?
“เจ้าพูดจาไร้สาระอันใด?!”
บรรพจารย์เหยียนตวาดออกมา เมิ่งจีผู้นี้ถึงกลับกล้าเอ่ยวาจาเช่นนี้ออกมา!
มันไม่เชื่อในสิ่งที่เมิ่งจีเอ่ยออกมาแม้แต่น้อย อีกทั้งยังแทบทำให้มันหัวเราะจนตาย กล่าวออกมาได้เช่นไรว่าพลังต้นกำเนิดเบื้องหลังพวกมันถูกกวาดล้างไปแล้ว
จะเป็นไปได้อย่างไร!
แม้ว่ามันจะไม่รู้สิ่งใดเกี่ยวกับพลังที่อยู่เบื้องหลังของพวกมันมากนัก แต่รู้ว่าเป็นเพราะพลังนี้ทำให้พวกมันกระโดดออกจากจักรวาลโกลาหลเดิมได้ เช่นนี้แล้วจะเป็นพลังที่สามารถทำลายได้โดยง่ายตามใจชอบอย่างนั้นหรือ?
คิดอันใดอยู่!
จักรวาลโกลาหลแห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตที่สามารถกระโดดออกไปได้ที่ไหนกัน?
มีพลังไม่ถึงแม้กระทั่งเศษเสี้ยวต้นกำเนิดของพวกมัน กลับกล้าพูดจาโอหังเช่นนี้!
มันไม่รู้จริง ๆ ว่าเมิ่งจีกล้าพูดออกมาเช่นนี้ได้อย่างไร!
“เจ้าไม่รู้ก็ไม่แปลก ไม่เช่นนั้นเจ้าจะกล้ามาวิ่งเต้นก่อเรื่องวุ่นวายในอาณาจักรแห่งนี้ได้อย่างไร!”
เมิ่งจียิ้มออกมา บรรพจารย์เหยียนไม่รู้อันใดจริง ๆ หากบรรพจารย์เหยียนรู้ ต่อให้มีความกล้ามากกว่านี้สักหมื่นเท่า ก็คงไม่กล้าเหยียบย่างเข้ามาภายในอาณาจักรแห่งนี้แน่
“เจ้าแน่ใจหรือว่าจะไม่ให้โอกาสข้า?!”
บรรพจารย์เหยียนมองไปทางเมิ่งจี ไม่ได้โต้เถียงอันใดอีก เนื่องจากมันไม่มีเรื่องอันใดให้โต้แย้ง มันรู้ดีว่าพลังเบื้องหลังพวกมันน่ากลัวเพียงใด ไม่มีทางเกิดเรื่องอย่างที่เมิ่งจีกล่าวอย่างแน่นอน
มันย้อนกลับไปยังคำถามก่อนหน้า
“แน่นอน... ย่อมเป็นไปไม่ได้!”
เมิ่งจีจรดปลายพู่กันเขียนคำว่า ‘ฆ่า’ ลงบนอากาศ ก่อนส่งมันออกไป
นี่คือพู่กันที่คุณชายมอบให้ อักษรที่เขียนออกมาย่อมทรงพลังอย่างยิ่งยวด
“เช่นนั้นข้าก็จะสู้กับเจ้าจนถึงที่สุด!”
บรรพจารย์เหยียนไม่คำนึงถึงสิ่งใดแล้ว วาจาก็ไม่จำเป็นต้องเอ่ยอันใดอีก ดึงเดือยกระดูกออกมาทันทีพร้อมพุ่งไปด้านหน้า!
พลังพิศวงนั้นไม่ธรรมดา แข็งแกร่งกว่าพลังอื่น ๆ ภายใต้สถานการณ์ปกติแล้ว หากเมิ่งจีใช้พู่กันที่คุณชายมอบให้เขียนคำว่าฆ่า การปราบปรามผู้ที่อยู่ในขั้นเดียวกันย่อมเป็นเรื่องง่ายดาย
แต่กลับบรรพจารย์เหยียนไม่ได้เป็นเช่นนั้น
บรรพจารย์เหยียนนั้นไม่ธรรมดา คู่ควรกับการเป็นบรรพจารย์ของดินแดนแห่งนั้น ตัวมันที่ออกมาจากดินแดนต้นกำเนิด ดุร้ายเสียยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตพิศวงตนอื่น ๆ!
เดือยกระดูกในมือของมันเองก็ไม่ธรรมดา ของสิ่งนี้มาจากแดนต้นกำเนิดเช่นเดียวกัน เคยถือครองโดยบรรพจารย์ผู้หนึ่ง ก่อนจะถูกสงครามครั้งใหญ่ทำให้ตกลงมายังโลกเห่งนี้ หลังจากนั้นเมื่อมันตระเวรไปทั่วนครพิศวง จึงได้รับเดือยกระดูกนี้มา
“ฆ่า!”
มันระเบิดพลังออกมาอีกครั้งโดยใช้พลังทั้งหมด บังคับให้อักษร ‘ฆ่า’ ต้องถอยรนกลับ!
“โอ้?”
เมิ่งจีเลิกคิ้วเล็กน้อย ดวงตาทอประกายแปลกใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตพิศวง รับรู้ได้ทันทีว่าพลังพิศวงนั้นไม่ธรรมดา ทั้งยังแข็งแกร่งอย่างมาก ห่างชั้นไกลเกินกว่าพลังปกติทั่วไป
ทว่าเขาก็ไม่ได้กังวลแต่อย่างใด เพราะเขายังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดออกมา!
“ฆ่า!”
บรรพจารย์เหยียนตะโกนออกมา พลังถูกผลักดันไปจนถึงขีดสุด พลังพิศวงแผ่กระจายออกจากร่างควบแน่นกลายเป็นรูปแบบแทบทุกประเภทมุ่งตรงไปหมายสังหารเมิ่งจี!
พลังที่ควบแน่นเหล่านั้นมีทั้งอยู่ในรูปของสัตว์ร้ายและอาวุธหลากหลายประเภท แต่ละอันล้วนมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง!
นี่เป็นวิชาลับอันน่าสะพรึงกลัวที่มาจากดินแดนต้นกำเนิด บรรพจารย์เหยียนนับว่าทุ่มทุกอย่างออกมาจริง ๆ กระทั่งมหาวิชาสังหารใต้ก้นหีบยังถูกนำออกมาใช้
“ทลาย!”
เมิ่งจีใช้พู่กันเขียนอักษร ‘ทลาย’ ออกมาอย่างรวดเร็ว พลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งใส่พลังที่ควบแน่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ ทำลายพลังที่ควบแน่นอย่างรวดเร็ว!
“ระเบิดเสีย!”
บรรพจารย์เหยียนกัดฟัน เรียกศาสตราพิศวงออกมาหลายชิ้น ก่อนกระตุ้นพลังพิศวงที่อยู่ภายในให้พวกมันทั้งหมดระเบิดออกมาสังหารเมิ่งจี!
ช่วงที่มันทำลายนครพิศวงต่าง ๆ อยู่นั้น มันก็ปล้นชิงของทั้งหมดในนครพิศวงเหล่านั้นมาด้วย ทำให้ได้รับของดีมาจำนวนไม่น้อย
ในสงครามครั้งนั้น พวกมันสามารถบุกมาได้จนถึงแดนบรรพโกลาหลในอาณาจักรแห่งนี้ ไม่ต้องสงสัยเลย ยามนั้นจะต้องมียอดฝีมือจำนวนมากเข้าร่วมในการต่อสู้ ไม่เช่นนั้นคงเป็นไปไม่ได้ที่จะบุกเข้าไปถึงแดนบรรพโกลาหลได้
และเหตุนี้เองทำให้มีศาสตราพิศวงมากมายหลงเหลือเอาไว้
บรรพจารย์เหยียนนำศาสตราพิศวงจำนวนมากออกมาเพื่อสังหารเมิ่งจีอย่างไม่ตระหนี่แม้แต่น้อย
สิ่งนี้ย่อมต้องส่งผลต่อเมิ่งจี
อย่างไรเสียศาสตราพิศวงเหล่านี้ก็ไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไป
อีกด้านหนึ่ง เจ้าหลวงเองก็กำลังถอยออกไปอย่างเงียบ ๆ มองหาโอกาสหลบหนีจากไป
เขาตระหนักได้เป็นอย่างดี สุดท้ายไม่ว่าใครจะเป็นผู้ชนะ เขาก็ล้วนจบไม่ดีอย่างแน่นอน
บรรพจารย์เหยียนก็มองการประจบประแจงของเขาออกแล้ว ย่อมต้องไม่ยอมปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน
ไม่ต้องพูดถึงเมิ่งจีเลย ย่อมต้องสังหารเขาทิ้งจนสิ้น
เขาไม่อาจไม่วิ่งหนีได้!
“ช่างชวนโมโหยิ่งนัก! อ๊ากกก!”
บรรพจารย์เหยียนมองเห็นถึงการเคลื่อนไหวของเจ้าหลวง หัวใจและปอดโกรธจนแทบระเบิดออกมา
มันกำลังตกที่นั่งลำบากโดยที่เจ้าหลวงมีส่วนเอี่ยว ตอนนี้มันกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่ด้านหน้า แต่เจ้าหลวงกลับใช้โอกาสนี้หนีไปเงียบ ๆ!
นี่มันน่าคับแค้นเกินไปแล้ว！
ทว่ามันก็ไม่มีทางเลือกอื่น ไม่มีทางจะปลีกตัวออกไปจัดการกับเจ้าหลวงได้
เมิ่งจีมุ่งเป้ามาที่มัน การโจมตีล้วนดุดันเป็นอย่างยิ่ง แม้มันนำศาสตราพิศวงออกมาต้านทาน ก็แทบไม่อาจป้องกันไหว แทบไร้พลังโดยสิ้นเชิง
อัก!
ในตอนนั้นเอง มันพลันถูกโจมตีเข้าอย่างจัง จนต้องกระอักเลือด ทั่วทั้งร่างใกล้จวนจะระเบิดออก!
มันรีบดึงสมาธิกลับมา ไม่กล้าใจลอยอีกต่อไป เพียงแค่แบ่งสมาธิไปดูสถานการณ์ทางฝั่งเจ้าหลวง ก็ถึงกับถูกโจมตีเข้าอย่างหนัก!
“แม้ว่าข้าจะต้องตาย ก็จะไม่ปล่อยให้เจ้ามีจุดจบที่ดี!”
มันกู่ร้องออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว พยายามดึงเอาพลังทั้งหมดในร่างออกมาอย่างสุดชีวิต ก่อนเริ่มต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง!
เมิ่งจีไม่ได้มอบทางเหลือรอดให้กับมัน ดังนั้นมันจะสามารถรอดได้ด้วยการสังหารเมิ่งจีเท่านั้น!
การระเบิดพลังออกมาครั้งนี้น่ากลัวเป็นอย่างยิ่ง สามารถกดดันเมิ่งจีกลับได้ เจ้าหลวงที่รอโอกาสนี้อยู่ รีบพุ่งตัวหนีออกไปจากที่แห่งนี้อย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย!
“ตาย ตาย ตาย!”
ดวงตาของบรรพจารย์เหยียนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำระหว่างต่อสู้อย่างสุดชีวิต ครั้งนี้ไม่เมิ่งจีตายก็เป็นมันที่ตาย!
แม้เมิ่งจีจะถูกกดดัน แต่นั้นก็เป็นเพียงแค่ช่วงสั้น ๆ เท่านั้น
“ตาย!”
เมิ่งจีใช้พู่กันเขียนคำว่า ‘ตาย’ ให้ระเบิดพลังออกมา ให้ที่สุดคำว่า ‘ตาย’ ก็สังหารบรรพจารย์เหยียนลงได้
เขาหอบหายใจ การต่อสู้ครั้งนี้กินแรงไปมากจริง ๆ
สิ่งมีชีวิตพิศวงยากจะจัดการลงได้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่จะสามารถเป็นภัยคุกคามใหญ่ได้ถึงเพียงนี้!
ส่วนเรื่องที่เจ้าหลวงหนีไปแล้ว เขาไม่กังวลแม้แต่น้อย
“สภาพแวดล้อมของอาณาจักรแห่งนี้เปลี่ยนแปลงอย่างมาก ใช้เวลาอีกเพียงไม่นาน ความแข็งแกร่งของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในอาณาจักรก็จะเพิ่มขึ้นเป็นอย่างรวดเร็ว มันผู้นั้นก็จะไม่ถือว่าเป็นภัยคุกคามแต่อย่างใด…”
เมิ่งจีเอ่ย จากนั้นเขากับยอดฝีมือจากสถานศึกษาก็ออกจากที่นี่ กลับไปด้านในสถาบันเพื่อพักผ่อนและพักฟื้น
เขาใช้พลังไปจำนวนมาก จำเป็นต้องพักฟื้น ไม่เช่นนั้นอาจเกิดปัญหาขึ้นได้
…
ภายในเมืองชิงซาน
หลี่จิ่วเต้าถือพู่กัน วาดภาพจักรวาลอันเปี่ยมไปด้วยดวงดาราที่ได้เห็นจากโลกในแท็บเล็ตออกมาจำนวนมาก
แน่นอน ภาพวาดเหล่านี้ไม่ใช่ทั้งหมดที่เขาต้องการจะวาด เขายังไม่ได้เดินชมให้ทั่วทั้งจักรวาลของโลกในแท็บเล็ตเลย
“คราวนี้ไม่เพียงแต่สภาพแวดล้อมของอาณาจักรแห่งนี้จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ทว่าสภาพแวดล้อมของทั้งจักรวาลโกลาหลแห่งนี้ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวงเช่นกัน!”
ลั่วสุ่ยที่กำลังฝนหมึกให้หลี่จิ่วเต้าเอ่ยออกมาในใจพร้อมด้วยความรู้สึกมากมาย
ภาพสถานที่ต่าง ๆ ที่คุณชายวาด นำพาการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่มาสู่ทั้งอาณาจักร และตอนนี้คุณชายก็ได้วาดจักรวาลหมื่นดาราขึ้นมา คาดเดาได้เลยว่า หลังจากที่คุณชายวาดภาพจักรวาลหมื่นดาราเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทั่วทั้งจักรวาลโกลาหลจะประสบกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!
“คุณชายกำลังทำการจัดเตรียมใช่หรือไม่?”
นางคิดขึ้นมาในใจ รู้สึกว่านี่อาจเป็นการเตรียมการล่วงหน้าของคุณชาย
อนาคต… ดูแล้วน่าจะหนักหนาอย่างแท้จริง!