ตอนที่ 161 – ทหารที่หายสาบสูญ
ขณะนี้คนสองคนของตระกูลจินไดยังอยู่ในทีมล่าฤดูใบไม้ร่วง หลังจากที่ทุกคนแก้ปัญหาทางกายแล้ว จินได โอริมองไปยังชิ่งไฮวด้วยดวงตาที่สว่างไสว
“คุณพ่อ คนนี้ก็คือชิ่งไฮวเหรอคะ” จินได โอริมองรูปลักษณ์ปานประติมากรรมของชิ่งไฮว แล้วคิดถึงความมีน้ำใจของอีกฝ่ายในขณะนี้
ตอนที่ลูกหลานล้างผลาญคนอื่นล้วนต้องกลั้นปัสสาวะ อีกฝ่ายกลับเดินเล่นสบายใจอยู่ในสถานที่ต้องห้าม ข้างกายยังมีลูกน้องผู้จงรักภักดียี่สิบกว่าคน……
ไม่อาจไม่พูดว่าถุงซีลของชิ่งไฮวมาได้ทันเวลาเกินไปแล้ว
สองวันก่อนทีมล่าฤดูใบไม้รวงยังมีถังน้ำมันไว้ใช้ แต่ปัญหาคือพวกเขาคนมากเกินไป เมื่อวานถังน้ำมันก็เต็มไปด้วยปัสสาวะแล้ว
ถัดจากนั้นหลี่อีนั่วก็สั่งให้ทุกคนห้ามดื่มน้ำ ซึ่งทำให้ทุกคนในตอนนี้เหน็ดเหนื่อยอย่างยิ่ง
ณ ขณะนี้ จินได โอริย่อมรู้สึกว่าชิ่งไฮวดีที่สุด
ในป่าไม้มีเสียงดังครึกครื้น เนื่องจากการมาร่วมกลุ่มของชิ่งไฮว เส้นประสาทอันตึงเครียดของลูกหลานล้างผลาญพวกนั้นจึงผ่อนคลายลงไปได้บ้างในที่สุด
ทุกคนแบ่งปันความปีติของการมีชีวิตรอดหลังภัยพิบัติ ราวกับว่ารอดชีวิตแล้ว
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ หวังปิ่งซูซึ่งเป็นคนที่แรงก์สูงที่สุดจู่ ๆ เอ่ยแปลก ๆ ออกมาว่า “เฮ้ย เสียงที่พวกทหารในป่าไม้ขุดหลุมทำไมหยุดไปแล้วล่ะ คนในป่าไม้พูดหน่อย!”
แต่ว่า ทหารที่เดิมควรจะขุดหลุมฝังในป่าไม้ไม่ได้ส่งเสียงตอบกลับมาเลย
ทุกคนตื่นตัวขึ้นมา!
หลี่อีนั่วเดินไปทางป่าไม้ที่อยู่ด้านข้างช้า ๆ หวังปิ่งซูตามติดอยู่ข้างกายเธอ
ทั้งสองคนมาถึงข้างหลุมก็ตะลึงไป หลุมขุดเสร็จแล้ว แต่ทหารสองนายกลับไม่อยู่แล้ว!
“คุณหนูอีนั่ว มีกลิ่นเลือด” หวังปิ่งซูกล่าวด้วยสีหน้าเยือกเย็น
หลี่อีนั่วพยักหน้า “เกรงว่าพวกเขาจะตายแล้ว”
ทุกคนในทีมล่าฤดูใบไม้ร่วงล้วนสีหน้าเปลี่ยนไป ยืนอออยู่ด้วยกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทั้งหมดรวมกันเป็นก้อน จับจ้องสถานที่ต้องห้ามที่ค่อย ๆ ถูกม่านราตรีครอบคลุมอย่างระมัดระวังตึงเครียด
ในป่าไม้ หลี่อีนั่วไม่ได้มีสีหน้าหวาดกลัวอะไร เธอจับจ้องไปบนพื้นอย่างละเอียด ค้นพบอย่างเหนือคาดว่าบนพื้นหลงเหลือคราบเลือดประหลาด ๆ ด้วย
รอยเลือดนั้นลากยาวเข้าไปในป่าไม้สู่ความมืด
หลี่อีนั่วนั่งยอง ๆ ข้างหลุมฝังจับจ้องไปบนพื้น “แปลก คนสองคนถูกฆ่าพร้อมกัน พวกเราห่างไม่กี่สิบเมตรยังไม่ได้ยินความเคลื่อนไหว กระตุ้นกฎของสถานที่ต้องห้ามใช่รึเปล่า”
เวลานี้ชิ่งไฮวก็เดินมาแล้ว เขากล่าวกับหวังปิ่งซูว่า “สถานที่ต้องห้ามอันตรายจริง ๆ สัตว์ป่าและพืชที่ดุร้ายมีอยู่ทั่วทุกที่ จะสามารถขอให้คุณหวังลงมือได้หรือไม่ครับ ไปในป่าไม้ดูร่องรอยของทหารสองคนนั้นหน่อย”
หวังปิ่งซูคิดแล้วตอบกลับมาว่า “ได้น่ะได้ แต่ว่า……”
ยังพูดไม่จบ หลี่อีนั่วที่นั่งยอง ๆ ข้างหลุมฝังบดขยี้ใบไม้หนึ่งใบ
เธอปรบมือแล้วลุกขึ้นมาดึงแขนของยอดฝีมือแรงก์ B คนนี้ เพียงได้ยินเธอกล่าวกับชิ่งไฮวว่า “ในสถานที่ต้องห้ามอันตรายเกินไป ทหารสองคนไม่มีค่าให้เอ่ยถึง หวังปิ่งซูยังคงอยู่ในทีมคุ้มครองคนที่มากกว่าจะดีกว่า”
พูดจบ หลี่อีนั่วยังกล่าวกับหนานเกิงเฉินในกลุ่มคนว่า “เบบี๋ เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เธอมาอยู่ข้าง ๆ หวังปิ่งซู เขาจะคุ้มครองเธอ”
หนานเกิงเฉินถอนหายใจคำหนึ่ง ตอบรับอย่างซังกะตายว่า “เฮ้อ โอเคครับ”
หวังปิ่งซูฟังออกถึงคำพูดในคำพูดของหลี่อีนั่ว เขามองชิ่งไฮวอย่างไร้เสียงแวบหนึ่ง รู้ว่าคุณหนูใหญ่บ้านตัวเองไม่ไว้วางใจชิ่งไฮวคนนี้
ดังนั้น ชายกลางคนผู้นี้ไม่มีความตั้งใจจะเข้าป่าไม้ไปไล่มือสังหารอีก ทว่าเฝ้าคุ้มครองคนสี่คนอย่างแน่นหนา
หลี่อีนั่ว, หนานเกิงเฉิน, เซียวกง แล้วก็ถึงกับยังมีนักท่องเวลาที่ยั่วยวนเปิดประตูหลังคนนั้น โจวเซวียน
ชิ่งไฮวเห็นฉากนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น จู่ ๆ เขาตะโกนว่า “หัวหน้าหมวดเจ็ด ให้ทุกคนมารวมพล! นับจำนวนคน!”
แต่ทุกคนค้นพบอย่างรวดเร็วว่า ทีมที่เดิมควรจะเป็นทหาร 22 นาย ขณะนี้กลับเหลือเพียง 18 คน
เบื้องลึกจิตใจทุกคนแอบร้องว่าไม่ดีแล้ว ที่สูญหายไม่หยุดอยู่ที่สองคน ทว่าเป็น 4 คน!
หลี่อีนั่ว, ชิ่งไฮว, หวังปิ่งซูพากันไปตรวจสอบหลุมฝัง กลับค้นพบว่ายังมีหลุมฝังอีกหลุมที่เหมือนกับหลุมเมื่อกี้นี้
ล้วนมีคราบเลือดอยู่รอบหลุม ส่วนทหารที่อยู่ข้างหลุมกลับหายไปไม่เห็น!
ในเบื้องลึกจิตใจของชิ่งไฮวจู่ ๆ เกิดความสั่นสะท้านวูบขึ้น ก่อนหน้านี้คนสองคนที่ถูกมองว่าหนีทัพก็เกรงว่าจะไม่ได้หนีไปแล้ว……
เด็กหนุ่มที่อยากฆ่าตนเองคนนั้นไล่ตามทันแล้ว!
อีกฝ่ายสังหารลูกน้องตนเองไปหนึ่งร้อยกว่าคน แล้วยังสังหารเฉาเวย ตอนนี้ไล่ตามมาสังหารตนเองต่ออีก!
แต่ปัญหาคืออีกฝ่ายอาศัยอะไรจึงสามารถฆ่าคนในสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002
สถานที่ต้องห้ามนี้ไม่ใช่มีกฎ “ไม่สามารถฆ่าคน” เหรอ
หรือว่า ทหารที่ถูกลากไปพวกนั้นยังไม่ตาย?
อีกประการ อีกฝ่ายเป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น ทำไมจู่ ๆ มีความแข็งแกร่งขนาดบดขยี้ทหาร?
เดี๋ยวนะ จู่ ๆ ชิ่งไฮวคิดอะไรได้ ในสถานที่ต้องห้ามหมายเลข 002 นี่บังเอิญมีสถานที่แห่งหนึ่งที่สามารถพัฒนาความแข็งแกร่ง!
ทุกคนเงียบกริบอย่างหวาดผวาไปชั่วขณะ
หลี่อีนั่วจับจ้องทุกคนด้วยสีหน้าสงบนิ่ง คนที่รู้ความจริงในขณะนี้เกรงว่าจะมีแค่เธอคนเดียว
ใบไม้ร่วงใบนั้นที่เธอบดขยี้ข้างหลุมฝังเมื่อครู่นี้เป็นมีดใบไม้สารทที่ปักอยู่ในดินใบหนึ่ง
เด็กหนุ่มนั่นจงใจปักมีดใบไม้สารทไว้ข้างหลุม ความจริงแล้วก็คือการเปิดเผยศักดิ์ฐานะออกมา บอกเป็นนัยให้ประสานนอกในกับตนเอง ฆ่าชิ่งไฮวทิ้ง
ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่ากองร้อยสนามของชิ่งไฮวเพราะอะไรสมาชิกลดลง
อีกฝ่ายไม่สามารถทำภารกิจสำเร็จเลย แต่ถูกคนบังคับให้ละทิ้งภารกิจ!
หลี่อีนั่วทอดถอนในใจ: ก่อนหน้านี้ยังรู้สึกว่าอีกฝ่ายมีลักษณะไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อทั้งคนทั้งสัตว์ ไม่คุยกันแปบเดียว ผลคือพริบตาเดียวเด็กหนุ่มนั่นแทบจะฆ่าคนของชิ่งไฮวจนเกลี้ยงไปแล้ว!
แต่เธออยากรู้อยู่บ้างว่าตอนนี้เด็กหนุ่มนั่นต้องการจะทำอะไร
……………………………
ตอนที่ 162 – การฝึกอาชีพเป็นคนใน