ตอนที่ 179 ของปลอม
ป้ายประมูลเป็นสิ่งสําคัญ หากไม่มีก็ไม่สามารถทําการประมูลใดๆได้ และเพื่อให้ได้ป้ายประมูลนี้มาถึงจินซ่ง ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
“ทําไมพวกฉันต้องให้ป้ายประมูลกับแกด้วย? คุณชายถังต้องใช้เส้นสายมากมายกว่าจะได้ป้ายประมูลนี้มาไม่มีเหตุผลอะไรที่พวกเราจะต้องยกให้ตามที่แกบอก!” หวังชางหยางเชิดหน้าตอบ
หลังจากที่ได้เห็นท่าทางตลกขบขันของหวังชางหยางหลินหนานก็อดที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาไม่ได้
เจ้าอ้วนนี้สมกับที่เป็นคู่หูของถังจินซ่งจริงๆ ออกตัวแรงแทนตลอด!
นี่ถ้าไม่ได้เป็นลูกหลานตระกูลหวังหมอนี่คงไม่น่าจะรอดชีวิตมาถึงทุกวันนี้!
“ถ้านายอยากจะได้ป้ายประมูลนี้นัก ฉันก็จะยกให้! แล้วเรื่องในวันนี้ก็ถือว่าจบกัน! แต่ถ้านายยังตามหาเรื่อง พวกเขาไม่เลิกอีกล่ะก็ฉันจะเอาเรื่องนายจนถึงที่สุดแน่!”
แต่คิดไม่ถึงว่าหลี่เฉวียนยู่กลับดึงป้ายประมูลในมือของถังจินซ่งโยนให้กับหลินหนาานไป
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง! ฉันไม่ได้สมองกลวงอย่างที่นายคิด ถ้าเจ้าดั่งสองคนนี้ไม่โง่พอที่จะมาหาเรื่องฉันอีกฉันก็ไม่คิดที่จะเสียเวลาไปมีเรื่องกับพวกมันอยู่แล้ว!”
หลังจากที่ได้ป้ายประมูลมาแล้ว หลินหนานก็ได้ตอบหลี่เฉวียนยู่กลับไป จากนั้นจึงเดินโอบเอวหลิวหยิงหยิงเข้าไปในห้องที่จัดประมูลทันที
“คุณชายหลี่! มีโปรเฟสเซอร์เรย์มอนด์มาด้วย ทําไมจะต้องกลัวมันขนาดนี้..” หวังชางหยางจ้องมองตามแผ่นหลังของหลินหนานไปพร้อมกับกระซิบถามอย่างไม่เข้าใจ
“นายอย่าลืมว่าพวกเรามาที่นี่กันทําไม? พวกเรามาที่นี่เพื่อหาเงิน ไม่ได้มาเพื่อหาเรื่อง! ทําไมต้องให้ความ โกรธครอบงําจนแผนการทั้งหมดต้องพังทลายลง เพราะคนไร้ราคาแบบนั้นด้วย?”
ถังจินซ่งเป็นฝ่ายตอบแทนจากนั้นจึงหันไปถามหลี่เฉวียนยู่ว่า “คุณชายหลี่ ผมพูดถูกมั้ยครับ?”
“นับว่าฉันเลือกคนไม่ผิดจริงๆ คุณชายถัง! นายโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากทีเดียว!”
หลี่เฉวียนยู่เอ่ยชมถังจินซ่ง พร้อมกับพูดต่อว่า “ถ้าไม่รู้จักอดทนอดกลั้น ก็ยากที่จะทํางานใหญ่ได้สําเร็จ! เรื่องเล่นงานไอ้หมอนั้น ยังมีโอกาสอีกตั้งมากมาย แต่ทําไมต้องรีบทําตอนนี้ให้เสียแผนล่ะ..จริงมั้ย?”
หวังชางหยางได้แต่นิ่งอึ้ง เพราะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี แต่แล้วในที่สุดก็พูดขึ้นมาว่า “คุณชายหลี่.. แต่ผมทนเห็นไอ้หมอนั่นอวดดีแบบนี้ไม่ได้จริงๆ!”
หลี่เฉวียนยู่ได้แต่ยิ้มออกมา พร้อมตอบกลับไปด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง! บางครั้งการจัดการกับใครสักคน ก็ไม่จําเป็นต้องใช้กําลังเสมอไป!”
“ยังไงเหรอคุณชายหลี่?!” หวังชางหยางร้องถามออกมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“หลินหนานมันเป็นคนวาจาคมคาย และเก่งกาจก็จริง แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีจุดอ่อนเลยนี่นา!”
“จุดอ่อนงั้นเหรอ?!”
ทั้งหวังชางหยางและถังจินซ่ง ต่างก็ตาโตด้วยความสนอกสนใจที่จะได้รู้ว่าจุดอ่อนของหลินหนานคืออะไร?
พวกเขาทั้งคู่พ่ายแพ้ให้กับหลินหนาน และถูกทําให้ได้รับความอับอายครั้งแล้วครั้งเล่า หากได้รู้จุดอ่อนของหลินหนานเข้าแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องเล่นงานหลินหนานจนตายแน่!
“จุดอ่อนของหมอนั่นก็คือความยากจนยังไงล่ะ?” หลี่เฉวียนยู่ตอบกลับทันที
“ถ้าอยากจะแก้แค้นหมอนั่นจริงๆ ก็ไม่ต้องใช้กําลัง แต่ใช้อํานาจเงินจัดการกับมันแทน! พวกนายสองคนคิด ว่าหมอนั่นมันต้องการป้ายประมูลไปทําอะไรล่ะ?” หลี่เฉวียนยอธิบายให้ชายหนุ่มทั้งสองคนฟังด้วยสีหน้าสงบนิ่ง
“ก็ต้องเอาไปประมูลซื้อสมุนไพรน่ะสิ คงจะเอาไปทําอย่างอื่นไม่ได้แน่!”
ดูเหมือนว่าหวังชางหยางก็พอมีความเฉลียวฉลาดอยู่บ้างเหมือนกัน หลังจากที่ถังจินซ่งได้ฟัง แววตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ปากก็ร้องบอกไปว่า
“จริงด้วย! ฉันลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย! หมอนั่นยากจนจะตายไป ต่อให้มีหลิวหยิงหยิงคอยช่วยเรื่องเงิน ก็ใช่ว่าจะสามารถสู้กําลังเงินของพวกเราสามคนได้นี่!”
ทั้งตระกูลหวัง ตระกูลหลี่ และตระกูลถัง ต่างก็เป็นตระกูลที่ร่ำรวยอย่างมากในเมืองเจียงไฮว และหากเอาความมั่งคั่งของทั้งสามตระกูลมารวมกันก็คงหายากที่หาใครเทียบได้
และต่อให้หลิวหยิ่งหยิ่งทําธุรกิจร่ํารวยมีเงินทองไม่น้อย แต่ก็ยังไม่อาจเทียบเท่าสามตระกูลนี้ได้!
“ฮ่าๆๆ คราวนี้ล่ะพวกเราจะใช้เงินล้างแค้นหมอนั่น! แล้วพวกเราก็จะใช้เงินตบหน้ามัน ให้มันได้รับความอับอายจนแทบกระอักเลือดเลยล่ะ” หวังชางหยางหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ
หลี่เฉวียนยู่พยักหน้าเล็กน้อยพร้อมกับพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ.. พวกเราเข้าไปกว้านซื้อสมุนไพรทั้งหมดกันดีกว่าอย่าให้มีอะไรหลงเหลือไปถึงมือของไอ้หมอนั่นแม้แต่อย่างเดียว!”
หลี่เฉวียนยู่แสยะยิ้มออกมาพร้อมกับพึมพําเสียงเบา “ต่อให้แกจะเก่งมีฝีมือระดับปรมาจารย์ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมก้มหัวให้กับเงินอยู่ดี! นี่ล่ะคือความจริงที่โหดร้าย!”
“ดี! คราวนี้ก็ได้เวลาที่พวกเราจะสั่งสอนสวะอย่างมันบ้างแล้ว!” ถึงจินซึ่งพยักหน้าพร้อมกับคํารามออกมา
ระหว่างที่หลินหนานกับหลิวหยิงหยิงเดินตรงไปที่ห้องประมูลนั้น หลิวหยิงหยิงก็รีบกระซิบบอกหลินหนานทันที
“นี่หลินหนาาน ถึงแม้คุณจะเก่งขนาดไหน แต่คนอย่างหลี่เฉวียนยู่ก็ไม่น่าไว้ใจอย่างมาก แล้วเขาก็ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่ายๆด้วย!”
หลินหนานยักไหล่อย่างไม่สนใจ พร้อมตอบกลับไปว่า “สําหรับผมแล้ว.. หมอนั่นก็แค่ตัวตลกตัวหนึ่ง พวกมันอยากจะทําอะไรก็ปล่อยให้พวกมันทําไป!”
หลิวหยิ่งหยิ่งเห็นสีหน้าที่ดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจของหลินหนาน ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะเตือนหลินหนานว่า
“หลินหนาน คุณประมาทหลี่เฉวียนยู่เกินไป ตระกูลหลี่มีอํานาจอิทธิพลในเมืองเจียงไฮวอย่างมาก แม้แต่สมาคมเมิ่งหลานยังต้องเกรงอํานาจบารมีของพวกเขา!”
หลินหนานยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้กับหลิวหยิงหยิง พร้อมกับถามขึ้นว่า “นี่เถ้าแก่หลิว.. ดูเหมือนคุณกําลังจะเป็นห่วงผมอยู่นะ?”
“คุณชายหลิน พวกเราสองคนก็เหมือนคนที่ลงเรือลําเดียวกันแล้ว ฉันก็ต้องห่วงคุณเป็นธรรมดา!” หลิวหยิงหยิงยิ้มเย้ายวนในขณะเอ่ยตอบ
“น่าเสียดาย! ผมคิดว่าคุณจะเป็นห่วงเพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันซะอีก! ไปหาที่นั่งกันดีกว่า การประมูลกําลังจะเริ่มขึ้นแล้ว!”
หลินหนานคร้านที่จะแหย่หลิวหยิงหยิงอีก หลิวหยิงหยิงเองก็ฉลาดพอที่จะไม่ตอบโต้ และรีบเดินไปหาที่นั่งทันที ส่วนหลินหนานก็เดินตามเข้าไปนั่งข้างๆ
แต่เหตุผลที่หลินหนานกระเซ้าเย้าแหย่หลิวหยิงหยิงนั้น ก็เพื่อให้เธอคลายความตระหนกตกใจกับเหตุการณ์ ที่เพิ่งเกิดขึ้น และหากเมื่อครู่หลี่เฉวียนยู่ไม่ยอมจบ หลินหนานเองก็พร้อมที่จะดึงดันไปถึงที่สุดเช่นกัน
ไม่นานนัก.. พิธีกรในงานก็เดินขึ้นไปยืนบนเวที และหลังจากทักทายแขกตามมารยาทแล้ว พิธีกรชายก็ประกาศผ่านไมโครโฟนทันที
“ท่านสุภาพบุรุษและท่านสุภาพสตรีทุกท่านครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมขอเริ่มการประมูลเลยนะครับ..”
“ของประมูลชิ้นแรกในวันนี้ก็คือ.. สมุนไพรเหอโชว!”
หลังจากที่พิธีกรชายประกาศจบ กล่องใสใบหนึ่งก็ถูกนําขึ้นไปวางไว้กลางเวที ภายในกล่องใบนั้นมีสมุนไพร เหอโชวขนาดเท่าฝ่ามือซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับมนุษย์บรรจุอยู่ และทันทีที่ของประมูลชิ้นแรกถูกนําออกมาโชว์ เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นไม่หยุด
ทุกคนในห้องต่างก็พากันจ้องมองด้วยสีหน้าตื่นเต้น และต่างก็พากันลุกขึ้นยืนมอง ในการประมูลสมุนไพรภายในงานสัมมนานี้ พิธีการจะอธิบายสรรพคุณของสมุนไพรนั้นๆตามจริงจะไม่มีการพูดโอ้อวดเกินจริงแต่อย่างใด
นั่นเพราะทุกคนในที่นี้ ต่างก็เป็นคนในวงการแพทย์ และมีความรู้เรื่องสมุนไพรเป็นอย่างดี แม้ว่าจะมีคนอย่างหลิวหยิงหยิงอยู่บ้าง แต่ทุกคนต่างก็มีคนที่มีความรู้เรื่องสมุนไพรติดตามมาด้วย
“ถึงแม้สมุนไพรเหอโชวูจะมีขายทั่วไปในท้องตลาด แต่สมุนไพรเหอโชวูต้นนี้ได้มาจากป่าลึกบนยอดเขา และน้อยมากที่จะพบสมุนไพรเหอโชวรูปร่างมนุษย์เช่นนี้นะครับท่านผู้มีเกียรติ..”
“เพราะฉะนั้น ราคาเริ่มต้นของสมุนไพรเหอชวนี้จึงอยู่ที่หนึ่งแสนหยวน และการประมูลแต่ละครั้งก็ต้องให้ราคาไม่ต่ํากว่าหนึ่งแสนหยวน..”
“เริ่มการประมูลได้!”
หลังจากที่อธิบายสรรพคุณสมุนไพรเหอโชวเพียงแค่คร่าวๆ พิธีการก็ประกาศให้ทุกคนในงานเริ่มประมูลได้ในทันที
แต่ดูเหมือนว่า สมุนไพรเหอโชูอายุร้อยปีต้นนี้ จะไม่เป็นที่สนใจของผู้ประมูลนัก ราคาจึงขึ้นค่อนข้างช้ามาก
“ความจริงราคาตามท้องตลาดของสมุนไพรเหอโชวูอายุร้อยปีต้นนี้ ต่ําๆก็ต้องมีห้าสิบล้านหยวน แต่ทําไมถึงไม่มีคนสนใจประมูลกันนะ?” หลิวหยิงหยิงขมวดคิ้วพร้อมกับพิมพ์ออกมาด้วยความงุนงงสงสัย
“เพราะมันเป็นสมุนไพรปลอมยังไงล่ะ?” หลินหนานตอบกลับยิ้มๆ