149 ก่อนวันหยุดฤดูร้อน
หลังก่อตั้งสถานีกึ่งออกอากาศของสถาบัน กิจกรรมได้เริ่มขึ้นแล้ว
……ยังไงก็ตาม เนื่องจากฉัน ฮิลเดโทร่า และเรเลียเรดต่างก็มีงานเป็นของตัวเอง ทำให้ถึงดูเหมือนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกัน แต่ก็ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันมากขนาดนั้น
เนื่องจากฮิลเดโทร่าเข้าร่วมด้วย เธอจึงมักจะโผล่หน้าไปบ่อย ๆ แต่ก็ยังไม่ได้ร่วมถ่ายทำด้วยสักครั้ง
“ก็เป็นนักเรียนมัธยมต้นนิหน่า”
เรเลียเรดที่ทำท่าเหมือนจะไปข่มหลังจากทักทาย แต่เมื่อพบว่าสมาชิกใหม่ทั้งหมดเป็นนักเรียนมัธยมต้นที่มีอายุมากกว่า เธอก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไร
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพบว่า โจเซคอตต์・คอยส์ เป็นลูกสาวตระกูลขุนนาง เธอก็คงคิดได้ว่าไม่ควรเลือกที่จะชวนพิพาทกันที่นั่น นับว่ายังคิดรอบคอบอยู่
บางทีอาจเป็นเพราะห้องในหอพักอยู่ติดกัน เรเลียเรดจึงมักมาที่ห้องของฉันก่อนนอนบ่อย ๆ
สำหรับฉัน หลังจากดูแลลูกศิษย์แล้ว ก็อาบน้ำ และถึงเวลาที่ต้องทำการบ้านบ้า ๆ นั่น
ยังไงก็ตาม เรเลียเรดจะมาหลังจากที่ทำการบ้านเสร็จแล้วเสมอ เป็นเด็กที่ขยันจังน๊า
“นี่เป็นชาที่แปลก ๆ จัง”
“ได้ยินว่ามีใบของผลไม้ที่เก็บเกี่ยวช่วงต้นฤดูผสมอยู่ด้วยนะ พวกเขาบอกว่ามีกลิ่นที่ช่วยทำให้รู้สึกสงบลงหรืออะไรสักอย่าง ถ้าดื่มก่อนนอนน่ะ”
นอกจากนี้ในบางครั้ง เธอก็ยังนำใบชามาเองด้วยเป็นครั้งคราว จึงเป็นเรื่องยากที่จะปฏิเสธ
ม๊า ในแง่ของเวลาแล้ว เนื่องจากเป็นจังหวะที่เหลือแค่รอให้ถึงเวลานอน ดังนั้นจึงไม่ได้รบกวนตารางงานอะไรเป็นพิเศษ
“ฮิลเด้ซามะพยายามมาก ๆ เลยน๊า”
และเธอก็ดูเมจิกวิชั่นตรงหน้าฉัน ในขณะที่ฉันกำลังทำการบ้าน
ตอนนี้ เธอกำลังดู「ทำอาหารกับเจ้าหญิง」ถึงช่วงที่ฮิลเดโทร่ากำลังพูดว่า「เนื้อกวางผัดกับ～ซอสสูตรพิเศษที่ทำจากผลไม้ตามฤดูกาล สไตล์ความสนุกของต้นฤดูร้อนอันแสนหวาน～」เป็นเมนูที่ฉันไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าอะไรคือต้นฤดูร้อนอันแสนหวาน อะไรคือความสนุก แต่แรกแล้วอะไรคือสไตล์ เพราะว่าฉันพึ่งมาเห็นตอนที่ทำอาหารจานนี้เสร็จแล้ว
หน้าตาดูเหมือน……เหมือนสเต็กธรรมดา ๆ ที่มีรอยย่างสีน้ำตาลชัดเจน ดูน่าอร่อย
“คุณหนูค่ะ”
ทว่า เมื่ออยู่ภายใต้การดูแลอย่างเข็มงวดของริโนกิส ฉันจึงได้ดูแค่นิดเดียว คุโซ้ ตัวเลขพวกนี้น่ารังเกียจจริง ๆ
“ว่าไปแล้ว ยังไม่ได้ดูเลยนะ”
หืม?
“ยัง?”
“โฮร่า ก็รายการของสถานีออกอากาศของสถาบันไง”
อ้า นั่นสินะ
“ฉันไม่ได้ดูแบบละเอียดนะ เลยไม่รู้เลย”
ยังมีรายการอีกมากมายที่ถูกแบนอยู่ และมีอีกหลายที่ต้องทำ ดังนั้นฉันคิดว่าตัวเองได้ดูน้อยกว่าเรเลียเรดอย่างแน่นอน
ริโนกิสผู้ชื่นชอบเมจิกวิชั่นน่าจะได้ลองดูแล้ว แต่……อ้า ฉันจำไม่ได้เลยว่าได้ยินเรื่องอะไรแบบนั้นจากเธอ
“ดูเหมือนจะซับซ้อนน่าดูน่ะ ฮิลเด้ซามะเองก็ไม่พูดอะไรเลยไม่รู้อะไรเลย”
งั้นเหรอ กำลังดิ้นรนอย่างหนักอยู่รึเปล่าน่ะ
“จากตอนนั้นก็ผ่านมาประมาณหนึ่งเดือนแล้วด้วย”
“หนึ่งเดือนสินะ เร็วจริง”
ม๊า ก็เร็วจริง ที่รู้สึกว่าผ่านไปเร็วมาก ก็เพราะมีเรื่องให้ทำมากมายทุกวัน
ด้วยระดับนี้ ฉันมั่นใจว่าอีกไม่นานก็จะถึงวันหยุดฤดูร้อนแล้ว
――ดูเหมือนว่าภาพสะท้อนที่ถ่ายโดยสถานีกึ่งออกอากาศของสถาบันจะถูกนำไปออกอากาศทางช่องของสถานีออกอากาศของเมืองหลวงหากว่าน่าสนใจ
อย่างที่คาดไว้ พวกเขาไม่ได้หละหลวมขนาดที่จะออกอากาศอะไรก็ตามที่ถูกถ่ายทำ
ยังไงก็ตาม ในเดือนที่ผ่านมานับตั้งแต่ก่อตั้งสถานีกึ่งออกอากาศ ก็ดูเหมือนว่าภาพสะท้อนที่พวกเขาถ่ายจะยังไม่เคยออกอากาศเลย
ฉันไม่รู้ว่าในเดือนที่ผ่านมา พวกเขาถ่ายทำกันไปมากขนาดไหน ถ่ายไปแล้วกี่งาน หรือกำลังทำโปรเจ็กต์แบบไหน ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
บางทีพวกเขาอาจจะยังคงเตรียมตัวกันอยู่ หรือบางทีพวกเขากำลังถ่ายถอดความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ต้องระวังในการถ่ายทำให้แก่คิคิเนียกับโจเซคอตต์อยู่ ฉันคิดว่าก็ไม่ได้แย่อะไรที่จะทำอย่างช้า ๆ และไม่เร่งรีบ
…………
แต่ถ้าฮิลเดโทร่ามาบ่นว่า「เราไม่รู้จะเข้าไปแทรกแซงยังไงดี」ฉันก็เดาว่าพวกเขาคงถ่ายทำเก็บไว้บ้างแล้ว
“เรเลียได้ยินมาบ้างไหมว่าพวกเขากำลังทำเรื่องแบบไหนกันอยู่?”
“ฉันได้ยินมว่า ช่วงแรกพวกเขาโฟกัสไปที่คิคิเนียกัน แค่ประมาณนั้นล่ะนะ น่าสงสัยเหมือนกันว่ากำลังทำอะไรกันอยู่นะ”
ฮ้า ใช้นั่นเป็นศูนย์กลางสินะ ฉันไม่ชอบแม่นั้นเลยน๊า
……ศูนย์กลางสินะ เป็นศูนย์กลาง เน๊
“คุณหนูค่ะ”
ควบคุมเข้มงวดมากจริง ๆ ฉันแค่คิดเรื่องนั้นนิดหน่อยเอง
วันหนึ่งก่อนวันหยุดฤดูร้อน ฉันเกือบลืมไปแล้วว่าพวกเราเคยคุยเรื่องนั้นกัน
“เนีย พรุ่งนี้ว่างไหม?”
ตั้งแต่ที่อยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่สอง เรเลียเรดก็มาหาฉันเกือบทุกวัน และถามคำถามที่ฉันไม่ค่อยอยากตอบ
“ดูเหมือนจะไม่ว่างล่ะ”
พรุ่งนี้ ฉันวางแผนว่าจะพาแกนดอล์ฟไปฝึกอย่างดุเดือดกับอันเซลและเฟรซ่า
จากที่ฉันถามริโนกิส ล่าสุดทั้งสองคนถูกพาออกไปล่าด้วยเสมอ ฉันกำลังคิดที่จะดูอย่างใกล้ชิดก่อนที่พวกเขาจะได้รับบาดเจ็บจากการปะทะกับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเกินไป
แกนดอล์ฟก็ขอให้ฉันดูเขาด้วยเหมือนกัน ดังนั้นฉันเลยจะพาเขาไปด้วย ฉันคิดว่าเขาเองก็ไม่อยากยอมแพ้
“อะ มีแผนแล้วเหรอ ฮิลเด้ซามะเรียกประชุมฉุกเฉินนะ……”
“ก็น่าจะพูดเรื่องนั้นก่อนสิ”
ฉันทิ้งการบ้านเลขบ้า ๆ ไว้เบื้องหลัง หยุดและเงยหน้าขึ้นมอง
“ฮิลเด้เป็นคนเรียกสินะ? งั้นฉันต้องไป”
ฉันอยากจะฝึกอย่างดุเดือดให้กับพวกอันเซล แต่ลำดับความสำคัญของทางนี้สำคัญกว่า พวกนั้นพึ่งกลับจากการล่า ดังนั้นก็คงจะไม่ไปไหนในสองสามวันนี้
“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนสิ ถ้าเป็นธุระของฮิลเด้ซามะ เธอจะตอบตกลงทันทีเลยเหรอ?”
“ยังไม่ชัดอีกเหรอ”
เรื่องอื่นเทียบไม่ได้หรอก
“เอ๊ะ? เอ๊ะ เอ๊ะ? รอเดี๋ยวก่อนสิ? ความแตกต่างนี่คืออะไรกัน? ทำไมคำชวนของฉันถึงตอบไม่กันล่ะ? ทำไมฮิลเด้ซามะถึงได้? ทำไม? ……อาโน๊ พวกเรา เป็นเพื่อนกันสินะ……?”
ด้วยเหตุผลบางอย่างดูเหมือนว่าเรเลียเรดจะกระวนกระวายใจมาก
“ฉันคิดว่าเพื่อนก็คือเพื่อนน่ะ”
“อะ จริงนะ！？ ใช่แล้วสินะ！？ ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ก็ฉันมาหาทุกวัน！ ฉันมองเนียทำการบ้านทุกคืน！ ถ้าบอกว่าไม่ใช่จะเป็นปัญหากับฉันมากเลยนะ！”
ถ้าแค่มาดูฉันจริงก็พอว่าอยู่หรอก แต่
ไอ้การนั่งดูเมจิกวิชั่นกับริโนกิสต่อหน้าคนที่กำลังทำการบ้านอยู่ก็เป็นเพียงตัวน่ารำคาญเท่านั้น
และจริง ๆ แล้ว ฉันต่างหากที่เป็นคนที่เดือดร้อน！
……แต่ ม๊า คิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน อืม คิด ……คิด? ……คิดคิด แน่นอนว่าคิด ……อืม
“เรเลียกับฮิลเด้มีความหมายที่แตกต่างกันนิดหน่อยไงล่ะ
เพราะธุระของเธอส่วนใหญ่เป็นเรื่องส่วนตัวไง แต่คำเชิญของฮิลเด้ต้องเกี่ยวข้องกับเมจิกวิชั่นอย่างแน่นอน หากมองภาพมุมกว้าง ยังไงก็ไม่มีทางที่จะไม่เกี่ยวกับฉัน คิดว่ายังไงก็ต้องเกี่ยวกับเรเลียด้วยแน่นอนน่ะ”
“……อะ ก็ฟังดูมีเหตุผลดี”
แน่นอน
ในทางกลับกัน ความจริงที่ว่าฮิลเดโทร่ากำลังประสบปัญหา ก็หมายความว่ามีบางอย่างกำลังรบกวนกิจกรรมประชาสัมพันธ์เมจิกวิชั่น
พวกเรากับฮิลเดโทร่ามีจุดหมายและความสนใจเดียวกัน หากมีเรื่องที่พวกเราสามารถให้ความร่วมมือได้ พวกเราก็ควรร่วมมือด้วย
เพราะสุดท้ายแล้วก็จะกลับมาเป็นประโยชน์แก่ตนเอง
วันต่อมา
ที่สถานีออกอากาศของสถาบันซึ่งฉันเคยมาเพียงครั้งเดียวในช่วงเปิดเรียน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเหล่าพนักงานของสถานีกึ่งออกอากาศ หลังจากผ่านมานานระยะหนึ่งแล้ว
และจากนั้น ผู้จัดการก็โค้งก้มหัวให้พวกเรา
“――ได้โปรดช่วยด้วยเถอะครับ！ ไม่ว่าโปรเจ็กต์ไหนก็ไม่ผ่านเลยครับ！”
ห๊า โปรเจ็กต์เหรอ
ตอนที่ฉันคิดว่าอยากจะฟังรายละเอียดเพิ่มเติม ก็เป็นฮิลเดโทร่าที่เป็นคนพูด
“อันที่จริง เราได้ลองนำภาพสะท้อนไปเสนอที่สถานีออกอากาศของเมืองหลวงมาแล้วหลายครั้ง แต่ไม่ว่ายังไงก็ดูเหมือนจะไม่สามารถไปถึงจุดที่สามารถออกอากาศได้เลยค่ะ”
อ้า หมายถึงเรื่องที่ว่าหากมีภาพสะท้อนไหนน่าสนใจก็จะได้ออกอากาศทางช่องของเมืองหลวงสินะ
……เข้าใจล่ะ แผนการไม่สำเร็จสินะ
คราวนี้เมื่อฉันลองมองไปที่สมาชิกใหม่ทั้งสามคนที่นั่งอยู่ คิคิเนียที่เคยมีรอยยิ้มคิระคิระโดดเด่นกำลังก้มหน้า โจเซคอตต์ดูไม่อารมณ์บูดมาก ส่วนชาร์ลมีสีหน้าเบื่อหน่าย
…………
ดูเหมือนว่าจะถึงตาพวกเราแล้ว