152 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกโจมตี
“ตอนนี้ มาฆ่ากันเถอะ”
คนสวยผิวน้ำตาลต่างประเทศคนนี้ได้แถลงอะไรบ้าๆตั้งแต่เจอกันเลย
จากตัวของเธอมีออราสีส้มลอยอยู่จากเธอ
(ฮีโร่ไฟ…โอลก้า โซล ทาริสก้า ฮีโร่ของเทพธิดาแห่งไฟ…) (มาโกโตะ)
วัตถุประสงค์ของเราคือการเจอกับฮีโร่และออราเคิลของเกรทคีธ แต่แง่นั้น มันได้ตรงกับวัตถุประสงค์ของเรา
อย่างไรก็ตาม ฮีโร่ได้อยู่ท่าพร้อมสู้ตรงหน้าผม ไม่ได้ดูเหมือนบางคนที่ผมคุยอย่างมีเหตุผลได้
“?!”
เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว หมัดของฮีโร่ไฟได้เข้ามา
เวร!
(ห-[หลบลีก]!) (มาโกโตะ)
ผมแค่เกือบ…หลบมันไม่ได้
ผมรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกบริเวณไหล่ของผมและได้ถูกส่งบินไป
โอ้ย…
“ทากัตซูกิ-คุง!” (อายะ)
เสียงของซา-ซังสะท้อน
“โอ้…? มันโดน?” (โอลก้า)
ฮีโร่ไฟโอลก้าเอียงหัวของเธออย่างน่ารัก
เธอต่อยผม
“เธอ! เธอทำอะไรน่ะ?!” (อายะ)
ซา-ซังโจมตีฮีโร่ไฟ
“โว้ห์ นั่นทำชั้นตกใจ” (โอลก้า)
เธอพูดว่าเธอตกใจ แต่เธอได้จัดการกับการโจมตีของซา-ซังโดยไม่ลนซักนิด
จริงๆอ่ะ? การโจมตีกายภาพของซา-ซังไม่มีผล?!
“คุห์!” (อายะ)
ผมเห็นสีหน้าที่ปั่นป่วนของซา-ซัง
[เวทมนตร์น้ำ: เข็มน้ำแข็ง]
ผมเล็งไปที่การโจมตีให้ตาบอดเพื่อสนับสนุนซา-ซัง
โดยไม่มีสปิริตน้ำ นี่เป็นขีดจำกัดผม
“หืม?” (โอลก้า)
เธอหลบมันอย่างเป็นธรรมชาติ
ผมใช้งานมันตรงหน้าตาเธอ แต่กระนั้น…เธอสามารถจะหลบมันทันทีที่เธอเห็นมัน?
“น่ารำคาญ” (โอลก้า)
“กุห์!” (มาโกโตะ)
เธอได้ถูกโจมตีโดยซา-ซังมาซักพักแล้ว แต่เธอได้อยู่ตรงหน้าผมได้อย่างไรก็ไม่รู้
[หลบหลีก]!
“เก่ะโฮ่ะ!” (มาโกโตะ)
การกระแทกที่แรงเกิดขึ้นที่ท้องของผม
ผมหลบมันไม่ได้เลยซักนิด?!
เธอโจมตีตามมาทันทีที่เธอเห็นหลบหลีกถูกใช้งาน
“เธอทำอะไรกับทากัตซูกิ-คุงน่ะ?!” (อายะ)
ซา-ซังใช้พุ่งโจมตีของผู้เล่นเกมแอ็คชั่น
“เฮฮฮ๋…เธอน่ารัก แต่แข็งแกร่ง” (โอลก้า)
ฮีโร่ไฟหลบมันง่ายๆ และโจมตีสวนกลับไปหาเธอ
“อ่ะกุห์!” (อายะ)
ซา-ซังได้ถูกส่งบินไป
เธอได้ไปกระแทกกับบ้านใกล้ๆ
“อายะ!” (ลูซี่)
ผมได้ยินการร้องของลูซี่
เวรเอ้ย สัตว์ประหลาดคนนี้มันอะไรกัน?!
ซา-ซังโอเคมั้ย?
“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้น?” “โอลก้า-ซามะอาละวาด” “อีกแล้วเหรอ? เธอสู้กับใครล่ะครั้งนี้?”
ผู้คนที่ได้ยินความวุ่นวายได้รวมตัวกัน
อะไร นี่เป็นประเพณีเหรอ?
“หยุดนะ ฮีโร่โอลก้า!” (โซเฟีย)
เสียงคมของเจ้าหญิงโซเฟียได้ดังก้อง
การเคลื่อนไหวของฮีโร่ไฟได้หยุดทันที
“หืม~? เอ๋ มันโซเฟีย-จัง~” (โอลก้า)
ฮีโร่ไฟโบกมือของเธอด้วยรอยยิ้ม
“โอลก้า! เธอคิดอะไรน่ะ?! โจมตีฮีโร่ของประเทศชั้นและสหายของเค้า!” (โซเฟีย)
“มันแค่ทักทายนิดหน่อยน่ะ~” (โอลก้า)
เธอมีสีหน้าที่เหลาะแหละ และไม่ดูเสียใจเลยซักนิด
(…ทำไมเราได้อยู่ในความเละนี่ทันทีที่เราเข้าเมืองนี้เลยล่ะ?) (มาโกโตะ)
เธอได้มีเป้าหมายไปทีฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำอย่างโจ่งแจ้ง
“แต่ความคาดหวังชั้นสูงหลังจากที่ชั้นได้ยินว่าเค้าเอาชนะลอร์ดปีศาจและเกราลท์นะ~ ฮ่าาห์~ ผิดหวังจัง เจอกัน~” (โอลก้า)
หรี่ตาของเธอและมองลงมาจากข้างบน เธอหัวเราะก่อนจะไป ด้วยการกระโดดครั้งเดียว เธอหายไปที่อื่น
“ผู้หญิงนั่นอะไรน่ะ…” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังได้ซ่อนอยู่ในเงาอย่างกลัว
ขอโทษ แม้ว่าผมเป็นอัศวินผู้คุ้มกันของเธอ ผมลืมเกี่ยวกับเธอ
“ซา-ซัง!” (มาโกโตะ)
ผมรีบวิ่งไปสู่ที่ที่ซา-ซังถูกส่งบินไป
ลูซี่ได้ดูแลซา-ซัง
มันดูไม่เหมือนว่าเธอบางเจ็บจริงจัง
ซา-ซังมองผมและพูด…
“ขอโทษ ทากัตซูกิ-คุง…ชั้นแพ้” (อายะ)
“ไม่ ผู้หญิงคนนั้นมันเพี้ยน” (มาโกโตะ)
ไม่มีความจำเป็นที่ซา-ซังจะต้องรู้สึกกวนใจโดยมัน
ผมดีใจที่เธอโอเค
“ฮีโร่มาโกโตะ คนได้รวมตัวกัน ก่อนอื่นมาไปที่ที่เราพักได้ก่อนเถอะ” (โซเฟีย)
“ใช่ เราต้องให้ซา-ซังได้พัก” (มาโกโตะ)
เรากลับไปที่โรงแรมด้วยการก้าวเท้าที่เร็ว
◇
เราไปที่โรงแรม และตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน เจ้าหญิงโซเฟีย และผมได้รวมกันในห้องใหญ่
การต่อสู้เมื่อกี้นี่ต้องทำให้ซา-ซังช็อก เธอได้ปิดตัวเองอยู่ในห้องของเธอ
ลูซี่และฟูเรีย-ซังได้พยายามจะปลอบเธอ
(ผมควรจะไปตรวจดูเธอภายหลัง…) (มาโกโ๖ะ)
“ฮีโร่มาโกโตะ…ชั้นขอโทษชั้นได้ส่งข้อติเตียนในเรื่องการกระทำที่หยาบคายของฮีโร่ไฟ
ไหล่ของเจ้าหญิงโซเฟียได้สั่น
มันได้น่าหงุดหงิดสำหรบผมด้วย แต่มันรู้สึกเหมือนความโกรธของเจ้าหญิงโซเฟียสูงกว่านั้นอีก
ผมตั้งโล่งจิตไปที่ 99% และพูด
“อะไรของฮีโร่ไฟที่จู่ๆก็มาโจมตีเรา?” (มาโกโตะ)
เธอได้โจมตีเราอย่างชัดเจนเมื่อรู้ว่าเรามาที่นี่
นี่ไม่ใช่บางอย่างที่จะทำกับฮีโร่ของประเทศที่มีเจ้าหญิงอยู่ด้วย
“การโจมตีครั้งนี้…คนใหญ่คนโตในเกรทคีธอาจจะเกี่ยวข้องด้วย” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียมองลงมาและพึมพำสิ่งนี้
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
คนใหญ่คนโตในเกรทคีธ?
นั่นอะไร?
“ฮีโร่-โดโนะ เกรทคีธเป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสอง… นี่แค่ความเป็นไปได้ แต่เกรทคีธส่วนใหญ่ไปเห็นว่ามันน่าพอใจที่ประเทศแห่งน้ำได้กำจัดลอร์ดปีศาจ ประเทศที่อ่อนแอที่สุดของหกประเทศ โรเซส แย่งความเด่นและสามารถที่จะได้รับความสำเร็จในการปราบลอร์ดปีศาจ นี่มันถูกคิดเป็นการสร้างความเสียหายให้ชื่อเสียงของประเทศที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นอันดับสอง”
ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันพูดอย่างเดือดดาล
“เกรทคีธได้ขอโทษสำหรับความหยาบคายของฮีโร่ของพวกเขา… อย่างไรก็ตาม {ด้วยเหตุผลบางอย่าง} มีขาวลือไปทั่วพูดว่า: ‘ฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ มาโกโตะ ไม่เทียบเคียงกับฮีโร่ของประเทศแห่งไฟ โอลก้า การที่เขาได้กำจัดลอร์ดปีศาจเป็นเพียงโชค’ ข่าวลือนั้นต้องถูกแพร่จากบางคนจากเกรทคีธ” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียกัดปากของเธอ
“งั้น การที่ชั้นแพ้มันก็ไม่ดีกับโรเซสเองด้วย…” (มาโกโตะ)
นั่นแย่
แต่ในที่ที่ไม่มีสปิริตน้ำ ไม่มีอะไรที่ผมทำได้
“ม-ไม่! มันไม่เหมือนกับความสำเร็จในการปราบการฟื้นคืนชีพของลอร์ดปีศาจได้ไปแล้ว!” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดต่ออย่างเร่งรีบ
“นั่นใช่แล้ว ฮีโร่-โดโนะ แล้วก็ เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดมันอย่างกว้างๆหลายครั้งว่าเธออยู่ในความสัมพันธ์ที่ดีกับโรเซส นั้นน่าจะเป็นเหตุผลที่เป็นอิทธิพลใหญ่ ว่าทำไมเกรทคีธต้องออกมาทำอะไรรุนแรงแบบนี้”
“ไฮแลนด์และเกรทคีธได้แข่งขันกันในจุดยืนทางทหาร พวกเขาต้องลนที่ประเทศแห่งน้ำได้กระโดดเข้ามาร่วมวงด้วย” (โซเฟีย)
“ฮ่าาห์ นั่นฟังดูซับซ้อน…” (มาโกโตะ)
เรื่องเละเทะระหว่างประเทศ หือห์
มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนสำหรับคนธรรมดาอย่างผม
ยังไงซะ มันเป็นบางอย่างที่ไม่เกี่ยวกับผม
ผมต้องทำงานผมในฐานะฮีโร่
“ฮีโร่-โดโนะ ชั้นแค่บอกนี่เผื่อไว้นะ แต่ชั้นคิดว่าเหตุผลที่เจ้าหญิงโนเอลคิดดีกับเราอย่างเหลือเชื่อ เพราะมาโกโตะ-โดโนะเป็นเพื่อนใกล้ชิดกับฮีโร่แห่งแสง ซากุไร-ซามะ”
“หืม?” (มาโกโตะ)
ผมสั่นกับคำพูดของตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน
“ฮีโร่มาโกโตะ…นายคิดว่านี่ไม่เกี่ยวกับนายเหรอ? ความสัมพันธ์ระหว่างนายสองคนได้เป็นที่รู้ทั่วไปหกประเทศแล้วนะ รู้มั้ย?” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียถอนหายใจในความทึ่ง
เอออ๋…ไม่ มันจริงที่ว่าเรารู้จักกันตั้งแต่วัยเด็ก แต่…
“แม้อย่างนั้น ชั้นไม่คิดว่ามันจะพามาถึงสถานการณ์แบบนี้… ชั้นขอโทษ เราไม่ควรมาที่เกรทคีธ… มากลับโรเซสทันทีเถอะ” (โซเฟีย)
“ไม่ ไม่ ไม่ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด โซเฟีย คนที่ผิดคือคนของประเทศแห่งไฟ” (มาโกโตะ)
ผมรีบปลอบโยนเจ้าหญิงโซเฟียที่ได้รู้สึกแย่
“แล้วก็ ถ้าเราออกทันที มันจะดูเหมือนเราวิ่งหนี มันจะไม่ทิ้งภาพลักษณ์ที่ดี เราได้มาที่นี่แล้ว เราเลยต้องพาบางอย่างกลับไป” (มาโกโตะ)
นั่นเป็นแค่ข้ออ้าง ความจริงคือผมโกรธฮีโร่ไฟที่โจมตีเรากระทันหันและทำให้ซา-ซังรู้สึกแย่
กลับไปแบบนี้จะไม่ทำให้ผมสงบ
“…เข้าใจแล้ว แต่ได้โปรดอยู่นิ่งๆที่โรงแรมซักพักนึงได้โปรด” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียน่าจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไง
ผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
ผมไม่คิดเกี่ยวกับการไปเอาคืนเธอกระทันหัน
ก่อนอื่นคือการรวบรวมข้อมูล แล้วก็…
(ชั้นเหนื่อย…ชั้นควรจะนอนหลังจากที่ตรวจดูซา-ซัง) (มาโกโตะ)
ผมได้ไปที่ห้องของซา-ซัง แต่มันดูเหมือนว่าเธอได้นอนแล้ว ดังนั้นผมคุยกับเธอไม่ได้
◇◇
วันต่อมา
“ทักกิ-โดโนะ! ชั้นได้ยินมาว่านายสู้กับโอลก้า-โดโนะและจบที่การได้รับบาดเจ็บหนัก!”
“ทากัตซูกิ-ซามะ! ได้รับบาดเจ็บมั้ย?! ชั้นได้นำยาที่ทรงพลังมากที่สุดมา อีลิกเซอร์! ได้โปรดดื่มมันอย่างรวดเร็ว!”
ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังได้เข้ามาในห้องด้วยความแข็งแรงที่โดดเด่น
อ-เอ๋?
เรื่องราวมันได้ถูกแต่งเติม?
“ฟูจิ-ยัง ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ” (มาโกโตะ)
ถ้าผมจำไม่ผิด อีลิกเซอร์มีราคาประมาณ 1,000,000จี
ดังนั้นมันเป็นยาที่ต้องกิน…
ผมได้สนใจในรสชาติของมัน
“โออ้…ชั้นได้บินมาที่นี่หลังจากได้ยินว่าทักกิ-โดโนะหมดสติและเจ็บป่วยจริงจัง งั้นนั้นเป็นข้อมูลปลอม…นั่นโล่งใจ…” (ฟูจิ)
“ใช่ พวกเค้าโยนข่าวลือกกันตามใจเลย” (มาโกโตะ)
นี่เป็นงานของเกรทคีธด้วย?
มันทำให้ผมอารมณ์เสียจริงๆ
ผมรู้สึกแย่ที่ทำให้แม้แต่ฟูจิ-ยังและนีน่า-ซังกังวล
ผมอธิบายสถานการณ์ให้กับพวกเขา
ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งน้ำ หือห์
“เข้าใจแล้ว… ความสัมพันธ์ของประเทศแห่งแสงและประเทศแห่งน้ำ มันจริงที่ว่าไฮแลดมีผู้กอบกู้เกิดใหม่ และโรเซสมีฮีโร่ที่กำจัดลอร์ดปีศาจ และเป็นที่พูดคุยกันอยู่ตอนนี้; สำหรับประเทศอื่น นั่นต้องถูกมองเป็นภัยแน่ๆ” (ฟูจิ)
“…การคุยของคนอื่นๆ?” (มาโกโตะ)
ผมขมวดคิ้วให้กับคำพูดของฟูจิ-ยัง
“โอ้? นายไม่รู้เหรอ? ปรากฏตัวอย่างกล้าหาญในสปริงล็อก และไปด้วยกันกับแม่มดสีแดง-ซามะ ฮีโร่ได้ช่วยพวกเขาจากอันตราย คือการคุยทั้งหมดเกี่ยวกับนาย ทักกิ-โดโนะ-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
เฮ้ย เฮ้ย อันนี้ก็แต่งเติมด้วย
ผมได้ถูกเปลี่ยนเป็นหินและติดเตียงในท้ายที่สุดด้วยนะ รู้มั้ย?
“มากกว่านั้น ข้อมูลได้มาจากประเทศแห่งไม้ ที่ปรกติจะไม่มีความสนใจในประเทศอื่น มันเป็นการคุยไปทั่วระหว่างพ่อค้าและเป็นข่าวลือที่ไม่น่าเชื่ออย่างสูง” (นีน่า)
นีน่า-ซังเพิ่มเติมระหว่างที่หูเธอขึ้นและลง
(ชั้นไม่รู้เลยซักนิด…) (มาโกโตะ)
ผมไม่ได้คุยกับฟูจิ-ยังเลยหลังๆ ดังนั้นผมได้ขาดข้อมูล
ผมควรจะให้ความสนใจกับการรวบรวมข้อมูล
หลังจากนั้น เราได้แบ่งปันข้อมูลกัน และจากนั้น ฟูจิ-ยังได้อยู่ในห้อง ระหว่างที่นีน่า-ซังไปตรวจดูซา-ซัง
◇◇
“นั่นต้องลำบากแน่” (ฟูจิ)
“ใช่” (มาโกโตะ)
ฟูจิ-ยังพึมพำอย่างจริงจัง
พวกเราได้ดื่มชาที่นีน่า-ซังเตรียมมา ระหว่างที่เราได้สนทนากันอยู่
ผมรายงานเกี่ยวกับสภาพปัจจุบันของสิ่งต่างๆก่อน
หลังจากนั้น เราได้คุยกันสบายๆ
หลังจากนั้นไม่นาน ผมได้รู้สึกบางอย่างแปลกไปจากหน้าของเพื่อนที่ผมไม่เห็นมาซักพัก
เขาต้องรีบมาที่เมืองหลวงของประเทศแห่งไฟ
ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะความเหนื่อยจากการเดินทางไกล แต่สภาพของเขาต่างไปจากปรกติ
“ตอนนี้ เมื่อชั้นมาคิดดูแล้ว นายบอกว่านายมีธุระที่นี่ในเกรทคีธ ธุระอะไรล่ะ?” (มาโกโตะ)
“นั่น…มันเป็นแค่การสนทนาธุรกิจน่ะ” (ฟูจิ)
เขาได้ซ่อนบางอย่าง
ปรกติเขาจะบอกรายละเอียดกับผม
“มีบางอย่างที่กวนใจนายเหรอ?” (มาโกโตะ”
“…”
“ชั้นไม่ได้บังคับนายให้นายบอกชั้นนะ” (มาโกโตะ)
ผมสร้างปัญหาให้เขาที่นี่เหรอ?
“ไม่…แต่มันไม่ใช่อะไรที่เป็นความลับหรืออะไรบางอย่างนะ” (ฟูจิ)
มันคืออะไร?
เขาลังเลซักพัก
ผมรอคำพูดต่อไปของเขาอย่างเงียบๆ
และจากนั้น ฟูจิ-ยังพูดในเสียงที่เบา
“จริงๆแล้ว…มันดูเหมือนเพื่อนรวมชั้นของเราได้อยู่ในเมืองหลวงในฐานะทาส” (ฟูจิ)
อาา มันคือเรื่องนั้นเหรอ…
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord