บทที่ 28: การสังหารหมู่ของนักสู้
ฝูงชนต่างสบตากัน ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นในป่า
หลี่หรงเฉิงก้าวออกมาในขณะนี้และพูดกับโจวไป่หยุน “ ฉันจะไปดูเอง”
“ ก็ได้! ระวังตัวด้วย” โจวไป่หยุนพยักหน้าและตอบ
หลี่หรงเฉิงยิ้ม เขาวิ่งเข้าไปในป่าข้างหน้าและหายเข้าไปในความมืด
“ หลี่หรงเฉิงเป็นศิษย์นักสู้ขั้นสูงใช่ไหม? ในสถานการณ์เช่นนี้ เฉพาะผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้เท่านั้นที่จะมีประโยชน์” ลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยกล่าวด้วยความอิจฉา
หวังเต็งมองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดสนิท เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดกับซูเจี๋ยและเพื่อนๆของเขาว่า “ รอที่นี่ อย่าวิ่งไปรอบๆ ฉันจะไปดูเอง”
“ พี่หวังเต็ง ระวังตัวด้วยนะ” ไป่เว่ยกล่าวอย่างกังวล
หวังเต็งพยักหน้า
เขาเหยียบพื้นและจากนั้นร่างของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างกะทันหัน หวังเต็งแตะนิ้วเท้าลงบนกิ่งไม้อย่างเบาๆ จากนั้นเขาก็บินขึ้นไปบนยอดไม้ขนาดใหญ่ราวกับนก
ทุกคนอุทานด้วยความตกใจ พวกเขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าหวังเต็งที่ดูธรรมดาจะเป็นศิษย์นักสู้เช่นกัน และเมื่อพิจารณาจากความสามารถของเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้ด฿อ่อนแอไปกว่าหลี่หรงเฉิงเลย
ซึ่งนั่นก็หมายความว่าเขาเป็นศิษย์นักสู้ชั้นสูง!
นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาจากทักษะของเขาแล้ว เขาก็มีพลังมากกว่าหลี่หรงเฉิง
ทันใดนั้นความคิดเหล่านี้ก็แวปขึ้นมาในหัวของโจวไป่หยุนขณะที่เธอมองดูหวังเต็ง
หวังเต็งจ้องมองออกไปไกลและระบุทิศทางต้นตอของเสียง จากนั้นเขาก็ออกแรงที่ขาของเขาและปลดปล่อยพลังมหาศาลของเขาภายในเสี้ยววินาที
บู้มมมม!
เมื่อเขาแตะนิ้วเท้าลงบนยอดไม้ สิ่งของทั้งหมดก็ระเบิด และเศษไม้และใบไม้ก็กระจัดกระจายลงมาจากท้องฟ้า
ร่างของหวังเต็งได้พุ่งออกไปเหมือนลูกศรที่ปล่อยออกจากคันธนู เขาฟันฝ่าท้องฟ้ายามค่ำคืนและใช้ต้นไม้จำนวนมากเพื่อเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วผ่านป่ากลางอากาศ
กลุ่มลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยและลูกหลานของข้าราชการต่างตกตะลึง นี่เคือความสามารถที่แท้จริงของศิษย์นักสู้ขั้นสูงหอย่างงั้นหรอ?
ถ้าหลี่หรงเฉิงเห็นฉากนี้ เขาก็จะประณามหวังเต็งที่แสดงออกในที่สาธารณะ
นี่มันเป็นการนำพาเหล่าศิษย์นักสู้ชั้นสูงลงสู้ขุมนรก!
นี่มันไม่ใช่ศิลปะการต่อสู้!
ศิษย์นักสู้ชั้นสูงคนไหนกันที่มีความสามารถแบบเขา? หากศิษย์นักสู้ขั้นสูงทุกคนมีพลังเท่ากับเขา เมืองๆนี้ก็จะเต็มไปด้วยเหล่าศิษย์นักสู้ที่กระโดดไปมาบนหลังคาและปีนขึ้นไปบนกำแพง
ไม่นานหลังจากที่หวังเต็งจากไป หลี่หรงเฉิงก็กลับมา
“ คุณค้นพบอะไรไหม?” โจวไป่หยุนเดินไปข้างหน้าและถาม
หลี่หรงเฉิงส่ายหัว “ เสียงมาจากที่ไกลแสนไกล ฉันได้ตรวจสอบทุกพื้นที่ในบริเวณใกล้เคียงแล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ”
“ ปัง!”
ทันทีที่เขาพูดจบ เสียงระเบิดอันดังกึกก้องก็ปรากฎขึ้นอีกครั้งและกระทบเข้ากับแก้วหูของฝูงชน
จากนั้นบรรยากาศก็เปลี่ยนไปชั่วขณะ
หลี่หรงเฉิงรู้สึกอับอาย
ซูเจี๋ยและเพื่อนๆของเขาส่งเสียงหัวเราะกึกก้องโดยไม่มีการเก็บอาการแต่อย่างใด ซึ่งนี่ก็ทำให้หลี่หรงเฉิงรู้สึกโกรธมากขึ้นไปอีก
“ พวกแกหัวเราะอะกันร! เฮ้ แล้วหวังเต็งอยู่ที่ไหน?” ทันใดนั้นมันก็สังเกตเห็นว่าหวังเต็งได้หายตัวไปแล้ว
“ หลังจากที่คุณจากไป หวังเต็งก็ตามไปดูเช่นกัน” โจวไป่หยุนกล่าว
การแสดงออกของหลี่หรงเฉิงเปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด
เชี่ยอะไรวะ!
ทำไมหวังเต็งคนนี้ถึงได้ชอบขัดขวางเขาไปซะทุกอย่าง!
“ รอกันอีกหน่อยเถอะ บางทีหวังเต็งก็อาจจะนำเอาข้อมูลบางอย่างกลับมา” หนึ่งในลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยแนะนำ
“ ก็ได้ งั้นเราก็รอไปสักครู่เถอะ” โจวไป่หยุนพยักหน้า
…
หวังเต็งบินผ่านป่าไป เขาจะแตะปลายเท้าลงบนยอดไม้ทุกครั้งก่อนที่จะกระโดดไปข้างหน้าอีกครั้ง
พูดตรงๆ เป็นไปไม่ได้เลยที่ศิษย์นักสู้ชั้นสูงธรรมดาๆจะมีพลังเท่าเขา
ยอดไม้ของต้นไม้นั้นบอบบาง ถ้าคุณออกแรงมากเกินไป คุณก็จะตกลงมาได้ ในทางกลับกัน หากความแข็งแกร่งของคุณมีไม่เพียงพอ คุณก็จะไม่สามารถได้รับโมเมนตัมในการกระโดดไปข้างหน้าได้
ศิษย์นักสู้ขั้นสูงธรรมดาทั่วไปจะไม่มีความแข็งแกร่งหรือการควบคุมร่างกายที่โดดเด่นเหมือนหวังเต็ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถทำให้ฝูงชนประหลาดใจด้วยการแสดงที่ตระการตาอย่างหวังเต็งได้
สักพักหวังเต็งก็หยุดลง เขากระโดดลงจากต้นไม้และตกลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา
“ น่าจะอยู่แถวๆนี้แหละ”
หวังเต็งมองไปที่ความมืดรอบๆตัวเขา จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นบางอย่างที่ผิดปกติ
“ มันมีการต่อสู้เกิดขึ้นที่นี่เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา การระเบิดนั้นดังมาก ดังนั้นนี่ก็อาจจะเป็นกสนต่อสู้ของ… นักสู้?”
ทันใดนั้นความคิดนี้ก็ทำให้หวังเต็งสั่นกลัว
“ ถ้าเป็นนักสู้จริงๆ อย่างงั้นฉันก็ควรจะถอยกลับดีกว่า”
ขณะที่หวังเต็งตัดสินใจถอยอย่างชาญฉลาด เขาก็เกิดลังเลในเส้นทางของเขา
“ แต่.. นักสู้จะดรอปฟองสบู่ออกมาในขณะที่พวกเขาต่อสู้ไหมนะ? แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้นกันถ้ามันมีบางอย่างที่ฉันต้องการ?”
ทันใดนั้นหวังเต็งก็หยุดนิ่ง ใจหนึ่งของเขากำลังเตือนเขาว่าความอยากรู้ก็อาจจะฆ่าเขาได้ ในขณะที่อีกใจหนึ่งมันก็บอกว่าความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความเสี่ยงที่ใหญ่ยิ่ง!
“ ทำไมฉันไม่ลองดูก่อนล่ะ? ถ้าสถานการณ์มันไม่ปกติ งั้นฉันก็จะหนีไปทันที”
ในท้ายที่สุด หวังเต็งก็เชื่อมั่นในตัวเองและสำรวจป่าอย่างระมัดระวัง
เขาเดินไปข้างหน้าอีกสิบเมตร และสามารถมองเห็นต้นไม้ที่หักโค่นรอบตัวเขา กิ่งก้านของต้นไม้เหล่านี้แตกเป็นเสี่ยงๆ และมีรอยไหม้ที่ปลายของพวกมัน
นอกจากนี้มันก็ยังมีรูอีกสองสามรูบนพื้นดิน
ขอบหลุมลึกครึ่งหนึ่งถูกไฟไหม้ ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งถูกปกคลุมด้วยเศษน้ำแข็ง
“ นี่…” หวังเต็งเปิดปากพูด เขารู้สึกประหลาดใจ นี่หรือคือพลังของนักสู้อย่างงั้นหรอ?
เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวและสายตาของเขาก็หยุดนิ่ง
ห้ะ?
มันมีร่างร่างหนึ่งนอนอยู่บนพื้น และดูเหมือนว่าเขาจะ… ตายแล้ว
ฟองสบู่ค่าคุณสมบัติสองสามฟองกำลังลอยอยู่ข้างๆร่างของเขา
หวังเต็งวิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งด้วยความปิติยินดี อย่างไรก็ตาม ในขณะเดียวกับที่ความรู้สึกปิติยินดีปรากฏขึ้นในหัวใจของเขา เขาก็รู้สึกได้ถึงความกลัวที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา
ทันใดนั้นหวังเต็งก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาในทันที
เขารู้สึกหนาวตรงสันหลังของเขา ทนใดนั้นหวังเต็งก็ลือกที่จะใช้ฟุตเวิร์คขั้นผู้เชี่ยวชาญของเขาด้วยความเร็วสูงสุดโดยไม่หยุดคิดลังเล
เขาไม่มีเวลามากพอจะไปหลบด้านข้าง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเอียงตัวไปเล็กน้อย…
เฉือน!
ประกายแสงจากดาบพุ่งผ่านอากาศไปทางด้านข้างของหวังเต็ง เสื้อผ้าของเขาถูกผ่าออก และผิวหนังของเขาก็ถูกบาด
เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่
โชคดีที่มันเป็นแค่อาการบาดเจ็บภายนอกเท่านั้น อย่างไรก็ตาม หวังเต็งก็ไม่กล้าที่จะผ่อนคลายเลย อันตรายยังคงปกคลุมอยู่รอบตัวเขาอย่างใกล้ชิด
เกือบจะในเวลาเดียวกันกับเมื่อเขาหลบการโจมตีได้ หวังเต็งก็ได้เอามือล้วงเข้าไปในกางเกง จากนั้นปืนรูนฟอร์สก็ปรากฎขึ้นในมือของเขา เขายิงออกไปหลายนัดตามทิศทางที่แสงแวววาวของดาบปรากฎออกมา
ปัง ปัง ปัง ปัง!
หวังเต็งหยุดยิงหลังจากที่เขายิงจนหมดลูกกระสุน
จากนั้นเขาก็พุ่งไปหลังต้นไม้และใช้มันเป็นที่กำบัง หวังเต็งหอบหายใจในขณะที่หัวใจของเขาขเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เขาสัมผัสได้ถึงความตายที่ลูบไล้แผ่นหลังของเขาในตอนนี้
มันคือใคร?
มันเป็นใคร?
ทำไมมันถึงต้องการฆ่าฉัน?
ป่าเงียบสงัด นอกจากใบไม้ที่ปลิวไสวตามสายลมแล้ว หวังเต็งก็ไม่ได้ยินเสียงอื่นใดอีก
หวังเต็งรอสักครู่ก่อนที่เขาจะโผล่หัวออกมาเล็กน้อยและมองไปยังทิศทางที่ดาบพุ่งออกมา
จากนั้นเขาก็เห็นร่างสีดำกำลังพิงต้นไม้อยู่โดยไม่เคลื่อนไหว และมันก็ยังมีฟองสบู่อีกสองสามฟองลอยอยู่ข้างร่างนี้
การเรืองแสงจางๆจากฟองสบู่ทำให้หวังเต็งแทบจะบ้า ดูเหมือนเขาจะตายไปแล้ว!
ฉันฆ่าเขาหรอ?
เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะไม่ใช่นักสู้?
หวังเต็งเต็มไปด้วยความอยากรู้ ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถถเก็บความอยากรู้ได้อีกต่อไป เขาเดินเข้าไปในทันที อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงมีความระมัดระวังขั้นพื้นฐาน หวังเต็งตั้งสติและเตรียมที่จะต่อสู้ทุกเมื่อ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเข้าใกล้ร่างนั้น เขาก็พบว่าคนๆนั้นได้ตายไปแล้วจริงๆ
มีนัดหนึ่งที่ศีรษะและอีกสองสามนัดที่อวัยวะของเขา ถ้าคนนี้ไม่ตาย เขาก็คงจะไม่ใช่มนุษย์แล้ว
วู้ว
หวังเต็งถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที
เขาแตะเอวก่อนที่จะมองไปที่มือของเขา มันถูกปกคลุมไปด้วยเลือด ฉันช่างโชคดีจริงๆ! ฉันเกือบจะเสียชีวิตแล้ว!
โลกของนักสู้อันตรายจริงหรอ? พวกเขาสามารถฆ่าคนเมื่อใดก็ได้ตามที่พวกเขาต้องการอย่างงั้นหรอ?
หวังเต็งงงงวยในขณะที่เขาศึกษาใบหน้าของศพ ชายคนนี้ไม่ได้ตายอย่างสงบ มันยังคงมีเศษเสี้ยวของความไม่เชื่อและความกลัวตายปรากอยู่บใบหน้าของเขา
บางทีเขาอาจจะไม่ได้คาดคิดว่าจะตายด้วยน้ำมือของฉัน!
หวังเต็งจ้องมองไปที่ฟองสบู่ที่ตกอยู่ข้างๆคนๆนี้
เขาเก็บมันขึ้นมา!
คัมภีร์เพลิงแดง
พรสวรรค์ไฟขั้นเริ่มต้น
พลังฟอร์สธาตุไฟ*2