“เพราะ… งานของเขาซึ่ง… ไม่เพียงพอเล็กน้อย เราจึงปฏิเสธแผนของเขา” เจ้าหน้าที่อีกคนอธิบาย
“แต่ถึงกระนั้น สิ่งที่เขาพูดก็เป็นข้อมูล เมื่อพิจารณาถึงข้อมูลทั้งหมดที่เรามี เราเชื่อว่าดินแดนแห่งมรดกถือเป็นการค้นพบที่มีความหมายมากกว่าที่เราคิดไว้ในตอนแรก หมู่บ้านเก่าแก่แห่งนี้ก็อาจให้ข้อมูลที่มีค่าในยุคนั้นแก่เรา เช่น เอกสารหายากที่ช่วยให้เราเข้าใจเต๋า…” เจ้าหน้าที่จากสำนักงานสมาพันธ์กล่าวเสริม
“เดี๋ยวก่อน คุณไม่ได้บอกว่าถิ่นฐานตั้งอยู่ที่ต่างประเทศเหรอ?”
คนที่พูดก็คือชายหนุ่มที่สวมเสื้อและกางเกงสีขาว เขามีใบหน้าที่ค่อนข้างเย็นชาและผมของเขาถูกมัดไว้ด้านหลังหัวเป็นหางม้า
เมื่อพิจารณาจากรูปลักษณ์ของเขา มีโอกาสสมากที่เขาจะขลุกอยู่กับงานศิลปะบางประเภท
“มันเป็นคนเชื้อสายจีนที่อาศัยอยู่ในอมีเกิ้ล!”
ใบหน้าของเจ้าหน้าที่จากสำนักงานสมาพันธ์มืดลง
ในที่สุดผู้เล่นเบต้าก็เข้าใจ
ทำไมสำนักงานสมาพันธ์จึงรีบรวบรวมทุกคน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าการตั้งถิ่นฐานในดินแดนแห่งมรดกไม่ได้สร้างขึ้นตามสัญชาติ
กล่าวอีกนัยหนึ่ง หากภารกิจเสร็จช้าเกินไปก็มีความเป็นไปได้ที่บางสถานที่ที่มีภูมิหลังทางวัฒนธรรมที่มีชื่อเสียงถูกประเทศอื่นแย่งไป!
“ทุกคน ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อในความสามารถของคุณ”
“พวกคุณทุกคนผ่านการทดสอบ และพวกคุณแต่ละคนล้วนเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ดีที่สุดในเมืองหยางของเรา”
“อย่างไรก็ตามจากข้อมูลข่าวกรอง ภารกิจการตั้งถิ่นฐานนี้เกี่ยวข้องมากกว่าที่เราคิด… ในฐานะสำนักงานสมาพันธ์เมืองหยาง เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะปรับปรุงอัตราความสำเร็จของภารกิจการตั้งถิ่นฐาน
เราควรรักษามรดกทางวัฒนธรรมของประเทศมังกรไว้ในมือของเราเอง”
ชายในชุดขาวพูดอีกครั้งอย่างจริงจังมากขึ้นและด้วยความชื่นชมยินดีที่มากขึ้นในครั้งนี้ “คุณสังเกตเห็นอะไรบางอย่างหรือไม่ จนถึงตอนนี้ เราทำงานในดินแดนแห่งมรดกเพียงลำพังโดยไม่ต้องวิ่งเข้าหาคนอื่น มันปลอดภัยมาก จึงสามารถสรุปได้ว่ากฏกำหนดให้เราแสดงความสามารถส่วนบุคคลของเรา”
ทันใดนั้น ชาวชุดขาวผมยาวก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“หากมีรางวัลคุณภาพสูงสำหรับผู้ที่ทำภารกิจสำเร็จเพียงคนเดียว มันเป็นไปได้มั้ยว่าการได้รับความช่วยเหลือจากโลกภายนอกจะนำไปสู่การประเมินที่ไม่ดีแม้ว่าจะทำภารกิจสำเร็จก็ตามที?”
ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น ผู้เชี่ยวชาญด้านการวิเคราะห์ หลิงเฉินและผู้อำนวยการของสำนักงานต่างก็ตกตะลึง
ท่าทางเขินอายของผู้เชี่ยวชาญหมายความว่าพวกเขาไม่ได้พิจารณาปัญหาดังกล่าวอย่างเห็นได้ชัด
ดังนั้นสีหน้าของพวกเขาจึงดูอึดอัดเล็กน้อย!
“ฉันไม่เห็นด้วย”
เสียงหนึ่งทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง มันเป็นเจ้าอ้วนจูผู้ที่นั่งอยู่ข้างจีเย่
“การทดสอบพรสวรรค์ก่อนหน้านี้มุ่งเป้าไปที่แต่ละบุคคลอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตามอย่าลืมว่าภารกิจหลักในครั้งนี้มุ่งเป้าไปที่การตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ในดินแดนแห่งมรดก เป้าหมายก็คือการกำจัดอันตรายแฝงอยู่ในอนาคต! เป้าหมายทั้งสองแตกต่างกัน มาตรฐานการตัดสินจึงไม่เหมือนกันอย่างแน่นอน นอกจากนี้ฉันเชื่อว่าทุกคนน่าจะสังเกตเห็นสิ่งนี้ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเราในฐานะมนุษย์ในดินแดนแห่งมรดกไม่ได้มีข้อได้เปรียบเหนือสิ่งมีชีวิตอื่นๆ อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับสิ่งมีชีวิตที่ไม่ฉลาดเหล่านี้ มนุษย์มีข้อได้เปรียบที่ชัดเจน พวกเขารู้วิธีทำงานร่วมกัน… ฉันไม่รู้เกี่ยวกับส่วนที่เหลือ อย่างไรก็ตามความยากของภารกิจการตั้งถิ่นฐานนี้ที่ฉันได้รับมานั้นสูงมาก หากฉันทำมันเพียงลำพัง ฉันก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าจะทำสำเร็จในสิบวัน…”
เจ้าอ้วนจูส่ายหัวที่เหมือนกับแตงโมกลมของเขาและมองไปที่ชายผู้ที่มีใบหน้าเย็นชาและมีผมหางม้าที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขา
“คุณจูพูดถูก! แม้ว่าคุณทุกคนจะเก่งที่สุดในสาขาของพวกคุณ แต่ภารกิจนี้แตกต่างจากการทดสอบครั้งก่อน มันเป็นการยากมากที่จะแก้ไขปัญหาโดยใช้ความรู้และทักษะของอาชีพเดียว การประชุมในวันนี้ยังเปิดโอกาสให้ทุกคน เพื่อรับแรงบันดาลใจและแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกันเพื่อค้นหาไอเดีย!”
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าสมาชิกหญิงคนเดียวของสำนักงานกิจการพิเศษเป็นสมาชิกของสำนักงานเลขาธิการเทศบาล แววตาของเธอเต็มไปด้วยความขอบคุณ
“ฉันสามารถแก้ไขปัญหาได้ด้วยตัวเอง ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร!”
ชายผมยาวพูดอย่างเย็นชาก่อนที่จะลุกขึ้นและจากไป
“ฮิๆ เป็นตัวตนแบบไหนกัน… เท่มาก…”
ในบรรดา ‘ผู้เล่นเบต้า’ หญิงทั้งสามคน หนึ่งในนั้นมีผมสั้นฟู เธอกำลังเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่
หบังจากที่ชายหนุ่มผมนาวจากไป เธอก็ลุกขึ้นยืนและจากไปพร้อมกับคำพูดติดตลกว่า “ท่านผู้อำนวยการ ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือในภารกิจของฉันเลย ฉันแค่ต้องหาข้อมูลทางออนไลน์เพื่อแก้ไขปัญหา! สำหรับความตั้งใจของคุณ ฉันจะเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน”
“ลุงโจว ฉันต้องการความช่วยเหลือสำหรับภารกิจของฉันในครั้งนี้… คุณช่วยหาผู้เชี่ยวชาญด้านดนตรีคลาสสิกให้ฉันได้มั้ย?”
อย่างไรก็ตามคนที่เหลืออยู่ในห้องประชุม ในฐานะลูกชายของอสังหาริมทรัพย์ มู่หรงยิ้มและกล่าวกับชายวัยกลางคนด้วยความเคารพ
“คุณจู โปรดบอกฉันได้ตามที่ต้องการหากคุณมีคำขออะไร…”
เจ้าอ้วนจูผู้ที่ช่วยพูดก็ได้รับการปฏิบัติอย่างดีเช่นกัน เจ้าหน้าที่หญิงของเทศกิจช่วยกันจดบันทึก
จีเย่เห็นด้วยกับมุมมองของเจ้าอ้วนจูซึ่งเป๋นมุมมองโดยรวม
มันง่ายมากเพราะในข้อมูลของภารกิจการตั้งถิ่นฐานมีคำกล่าวว่า ‘ไม่ว่าคนเพียงคนเดียวจะทรงพลังมากแค่ไหน ก็ไม่สามารถขาดการสนับสนุนจากเผ่าพันธุ์ของพวกเขาและอารยธรรมที่สร้างพวกเขาขึึ้นมาได้’
ในมุมมองโดยรวม สิ่งนี้บ่งชี้ว่าเขาสามารถยืมความแข็งแกร่งของคนที่เหลือบนโลกได้!
อย่างไรก็ตามบางทีอาจเป็นเพราะความเป็นมืออาชีพของเขา จีเย่คุ้นเคยกับการฝึกความคิดของเขามากกว่า ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เข้าร่วมในการอภิรปายขงอการประชุมเกี่ยวกับกลยุทธ์ของภารกิจ
อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธเจตนาที่ดีของสำนักงานสมาพันธ์ ในทางกลับกันเขาเข้าพบหลิงเฉินผู้ที่เป็นจุดติดต่อของเขา
“คุณช่วยติดต่อผู้เชี่ยวชาญสองสามคนที่มีความรู้เกี่ยวกับงูเช่นเดียวกับมังกรน้ำโบราณ ปีศาจงูและตำนานอื่นๆ ได้มั้ย?”
“มันเป็นข้อดีหากฉันได้ผ่างูและเรียนรู้เกี่ยวกับกายวิภาคของมัน”
“นั่นไม่ใช่ปัญหา”
เมื่อเผชิญกับคำขอของจีเย่ หลิงเฉินก็ไม่พบว่ามันลำบากเลย แต่เขากลับยินดีที่จะช่วยเหลือ
เมื่อพูดถึงแผนกพิเศษที่ยืนเหนือผู้อื่นในทางทฤษฏี แต่พวกเขาก็ต้องยอมลดทิฐิของตัวเองลงต่อหน้า ‘ผู้เล่น’ กลุ่มนี้
นี่เป็นเรื่องที่หายากมาก
นอกเหนือจากสมาพันธ์และการกำกับของดูแลของสื่อ มันก็ยังเป็นเพราะลักษณะพิเศษของดินแดนแห่งมรดก ‘ผู้เล่นเบต้า’ ที่ผ่านการทดสอบสามารถพัฒนาได้ในรูปแบบที่ไม่มีใครคาดเดาได้!