อันรันตะลึง กับผลรายงานการตรวจสอบในมือของเธอ
เธออยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อนมาก และชื่อสองพยางค์ในรายงานการตรวจสอบ แท้ง!
อันหรันถือผลรายงาน โดยรู้ว่าในนั้นต้องเป็นเรื่องจริง แต่ก็ยังอยากจะยืนยันอีกครั้ง จึงถามหมอตรงหน้าว่า : “หมอ นี่ วินิจฉัยผิดหรือเปล่า……”
หลี่ฮุ่ยมองไปที่ผู้หญิงที่เพิ่งกลับมาจากประตูผี และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : “นี่มันวินิจฉัยผิดอะไรกัน! ถ้าเมื่อคืนฉันไม่ช่วยเธอ เธอคงเสียเลือดมากเกินไปและตายแน่! ”
เมื่อวานหลี่ฮุ่ยใช้ความพยายามอย่างหนัก ในที่สุดก็ทุบกระจกรถและลากอันหรันออกจากรถได้
การช่วยเหลือฉุกเฉิน ในที่สุดก็ช่วยชีวิตอันหรันได้
เนื่องจากอันหรันอยู่ในอาการโคม่า จึงไม่มีทางติดต่อกับครอบครัวของเธอได้ ดังนั้น Alto ของหลี่ฮุ่ย ตอนนี้ยังคงถูกRange Rover ยึดไว้ที่กำแพง
ที่นี่กลายเป็นภูมิทัศน์ของโรงพยาบาล มีคนมุงดูมาเป็นเวลานานโดยเพื่อนร่วมงานตอนเช้า และคนไข้ที่มาพบแพทย์
“ฉันท้องได้ยังไง! เป็นไปไม่ได้! ” อันหรันยังคงไม่เชื่อ
เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ที่แม้แต่สิ่งดีๆยังล่าช้า
แต่เธอไม่ได้จริงจังกับมัน ท้ายที่สุดอารมณ์ขึ้นๆลงๆ มากเกินไป ซึ่งอาจทำให้เกิดความล่าช้าได้ง่าย
ตอนนั้นเป็นเวลานานที่สุด ที่ไม่ได้มาเป็นเวลาสามเดือนเต็ม
นอกจากนี้ฮั่วเทียนหลันจะใช้ความปลอดภัยเสมอ และจะไม่ปล่อยให้อสุจิเข้าสู่ร่างกายของเธอ ดังนั้นอันหรันจึงไม่เคยพิจารณาเรื่องการตั้งครรภ์
แต่เธอลืมแล้ว ว่ามีเรื่องบางอย่าง บังเอิญเข้าครั้งแรก
แต่ตอนนี้ผลรายงานของโรงพยาบาลเขียนเป็นขาวดำ และจะไม่เป็นเท็จ
หลี่ฮุ่ยเป็นแพทย์ ความรับผิดชอบตามธรรมชาติของแพทย์คือการช่วยคนเจ็บคนตาย เมื่อเห็นท่าทางมึนงงของอันหรัน บวกกับรถของอันหรัน เธอรู้สึกว่าอันหรันอาจเป็นผู้หญิงที่เป็นมือที่สาม * สำหรับผู้ชายที่ร่ำรวย แต่เธอกำลังตั้งครรภ์และไม่รู้
“เป็นไปไม่ได้ รายงานทั้งหมดเป็นความจริง โชคดีที่คุณยังเป็นผู้หญิง มีอะไรผิดปกติในร่างกายที่คุณไม่สามารถค้นพบได้เหรอ ชีวิตเล็กๆนี้ หายไปแล้ว! ” หลี่ฮุ่ยกล่าวอย่างโกรธเคือง
ความประหลาดใจในใจของอันหรันตั้งแต่แรกเริ่ม กลายเป็นความเศร้า เสียใจ
ลูก……เธอไม่เคยคิดว่าเธอจะมีชีวิตเล็กๆ นี้อีกครั้งกับฮัวเทียนหลัน
ชีวิตเล็กๆ น้อยๆ นี้กำเนิดขึ้น แต่กลับไม่ได้อยู่จนถึงวันที่ออกมา
หัวใจของอันหรันเจ็บปวด เจ็บปวดจนตอนนี้เธอไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป
ถ้ารู้นานแล้ว เธอน่าจะตายในรถ ไปพร้อมกับลูก!
“ทำไมคุณถึงช่วยฉัน? ทำไม! “อันหรันตะโกนอย่างเสียงแหบ
การพูดครั้งนี้ ทำให้หลี่ฮุ่ยโกรธมาก
บ้าตาย เธอเป็นคนดีช่วยผู้หญิงคนนี้ เธอไม่รู้ก็แล้ว แต่ตอนนี้เธอยังโทษตัวเอง
“ฉันเป็นหมอ ฉันจะเห็นเธอตายได้ยังไง? เธอไม่ได้สนใจร่างกายของเธอ ซึ่งทำให้เกิดการแท้งบุตร เด็กไปแล้วก็ถือเป็นความรับผิดชอบทั้งหมดของเธอ! ”
คำพูดของหมอ แทงใจอันหรันทีละประโยค น้ำตาของเธอก็เอ่อล้นออกมาอย่างอดไม่ได้
หลี่ฮุ่ยที่ยังคงโกรธอยู่ เห็นอันหรันท่าทางอันหรันนี้
เธอรู้สึกใจอ่อน และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ : “โอเค หยุดร้องไห้ ฉันรู้สึกหวั่นไหวแล้ว”
หัวใจของผู้หญิงสร้างจากน้ำ อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้เพิ่งสูญเสียลูกไป และเป็นที่เข้าใจได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่สามารถควบคุมได้
อันหรันส่ายหัวและกระซิบ : “ฉันขอโทษ คุณหมอ ฉันใจร้อน คุณช่วยชีวิตฉัน คุณเป็นผู้มีพระคุณของฉัน……”
หลี่ฮุ่ยหาผ้าเช็ดหน้า เช็ดน้ำตาบนใบหน้าอันหรันอย่างแผ่วเบา และถามว่า : “ทำไมคุณถึงมาโรงพยาบาลเอง ครอบครัวของคุณล่ะ? ตอนโทรไปให้มาพักผ่อนอยู่เป็นเพื่อนเถอะ คุณต้องพักผ่อนสักหน่อย ไม่เช่นนั้นร่างกายจะอ่อนแอเกินไป มันจะง่ายต่อโรคที่ตามมา”
อันหรันยิ้มอย่างขมขื่น ส่ายหัวและพูดว่า : “ครอบครัวของฉันไปต่างประเทศหมดแล้ว ไม่สามารถมาได้ คุณหมอ ตอนนี้ฉันสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ไหม? ”
อันหรันพูดจบ ก็จะลุกขึ้น
หลี่ฮุ่ยรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อจับอันหรันไว้ : “ไม่ได้ คุณอยู่อีกสองสามวัน ตอนนี้คุณเดินก็ลำบากแล้ว จะออกจากโรงพยาบาลทำไม! ”
หลังจากได้ยินว่าครอบครัวของอันหรันไปต่างประเทศ หลี่ฮุ่ยก็รู้สึกว่าเป็นข้ออ้างของอันหรัน และยืนยันตัวตนของอันหรันในใจเธอ
เมื่อเห็นท่าทางซีดเซียวของอันหรัน หลี่ฮุ่ยก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจในใจ
คนๆนี้นะ ผลผิดพลาดร้ายแรงกลายเป็นความเกลียดชังตลอดชีวิตจริงๆ เธอสวยมาก ดังนั้นเธอจะสามารถหาคนที่ดีมาแต่งงานกับเธอได้! ”
อันหรันไม่รู้ว่าในใจของหลี่ฮุ่ยเห็นว่าเธอมีสถานะเป็นมือที่สาม เธอส่ายหัวและพูดว่า : “ฉันยังมีอะไรต้องทำอีกมาก ที่สุดในวันนี้ ฉันจะต้องออกจากโรงพยาบาล! ”
เมื่อเห็นท่าทีที่แข็งแกร่งของอันหรัน หลี่ฮุ่ยก็ลังเลและพูดว่า : “นั้นก็ได้! ฉันจะเพิ่มถุงเลือดให้คุณ เพื่อเติมเลือดที่เสียไป คุณต้องพักผ่อนให้ดี และตอนบ่ายค่อยว่ากัน”
อันหรันไม่ใช่คนที่ไม่รู้ความเหมาะสม หมอบอกอย่างนั้น เธอทำได้แค่พยักหน้าเห็นด้วย
หลังจากที่หลี่ฮุ่ยปิดม่านและออกจากห้องผู้ป่วย เธอจำได้ว่าเธอลืมสิ่งสำคัญ
อัลโตของเธอก็ถูกเรนจ์โรเวอร์ของผู้หญิงคนนี้ทับอยู่บนกำแพง! เธอหันหลังกลับเพื่อกลับไปที่ห้องผู้ป่วย แต่ลังเลเมื่อจะเปิดประตูห้อง
ชั่งเถอะ เธอวิ่งหนีไม่ได้ ให้เธอพักผ่อนก่อน
“ดร.หลี่ ยังมีผ่าตัดอีกมากมายรอคุณอยู่ คุณหมอรีบมาเถอะค่ะ! ” เรียกพยาบาลมาจากทางโน้น
หลี่ฮุ่ยก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และเข้าไปในห้องผ่าตัด
อันหรันหยิบโทรศัพท์จากหัวเตียง หลี่ฮุ่ยรู้ใจ เขาหยิบโทรศัพท์ของอันหรันและไปที่ห้องผู้ป่วย
ภาพหน้าจอของโทรศัพท์มือถือเป็นรอยยิ้มที่น่ารักของลั่นลาน อันหรันอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเด็กที่เสียชีวิตก่อนที่เขาจะเกิด
ไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?
ผู้หญิงคงจะน่ารักเหมือนลั่นลาน ผู้ชายคงจะหล่อเหมือนฮัวเทียนหลันแน่นอน
อันหรันคิดไป น้ำตาก็ไหลอีกครั้ง
ฮัวเทียนหลัน คุณรู้ไหม?
คุณฆ่าลูกด้วยมือของคุณเอง!
ตอนเที่ยง หลี่ฮุ่ยมาอีกครั้ง ส่งให้โจ๊กอันหรัน
เมื่อได้ยินว่าเธอชนรถของหลี่ฮุ่ยเข้ากับกำแพง อันหรันรู้สึกอับอายและละอายใจอยู่พักหนึ่ง เธอก็ขอโทษหลี่ฮุ่ยและต้องการโอนเงิน 100,000 ให้หลี่ฮุ่ย
หลี่ฮุ่ยเป็นคนเที่ยงธรรม อย่างน้อยเธอก็คิดเช่นนั้นในใจ
เมื่อเผชิญกับการดึงดูด 100,000 หยวน เธอก็ปฏิเสธ โดยไม่ได้คิด
ถึงอย่างไรตัวเองซื้อรถคันนี้ในราคา 60,000 หยวน แต่หัวใจของเธอเจ็บเป็นเลือด อย่างไรก็ตามแม้ว่า Alto ของเธอจะได้รับการซ่อมแซมแล้ว มันก็จะกลายเป็นรถที่เคยประสบอุบัติเหตุ เมื่อขายมือสองมันจะไร้ค่า
อันหรันเห็นว่าหลี่ฮุ่ยไม่ยอมรับ เธอจึงเสนอที่จะเปลี่ยนเป็นรถคันใหม่ให้หลี่ฮุ่ย
ครั้งนี้หลี่ฮุ่ยลังเล อันหรันเฝ้าดูเธอสั่น
ก็โทรหาเหลียวซิรงทันที และขอให้เธอช่วยซื้อ Alto ชั้นยอด และส่งไปที่โรงพยาบาลของหลี่ฮุ่ย
อันหรันมีเพื่อนน้อย เหลียวซิรงก็เป็นหนึ่งในนั้น
เหลียวซิรงกำลังถ่ายหนัง แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าอันหรันกำลังเล่นอะไรอยู่ แต่ก็ยังคงมอบหมายเรื่องนี้ให้กับลูกน้องหญิงไปจัดการ
หลังจากการถ่ายเลือดให้เสร็จ ใบหน้าของอันหรันมีเลือดเล็กน้อย
หลี่ฮุ่ยผลักอันหรัน และไปตรวจสอบอีกรอบ โดยพื้นฐานแล้วร่างกายของอันหรันยังคงสภาพสมบูรณ์แล้ว ดังนั้นเขาจึงช่วยประคองอันหรันเพื่อให้เธอออกจากโรงพยาบาล
อันแรนอ่อนแอมาก แม้ว่าจะเดินไปไม่กี่ก้าว เธอก็ไม่มั่นคงและอยากจะล้มลง
“เธอเป็นแบบนี้ จะขับรถไหมหรอ? ” หลี่ฮุ่ยถามอย่างเป็นห่วง
อันหรันพูดเบาๆ : “ฉันได้แจ้งบริษัทประกันภัยเกี่ยวกับรถแล้ว และจะมีคนมาลากรถไป และวันนี้รถของคุณจะถูกส่งมาด้วย ขอบคุณมากจริงๆ ที่ช่วยชีวิตฉัน!”
“นั้นฉันจะเรียกรถให้คุณ” หลี่ฮุ่ยไม่ได้รับคำขอบคุณของอันหรัน ถึงอย่างไรคำพูดพิธีรีตองนี้ คุณมาฉันไปมันก็จะกลายเป็นเรื่องน่าอายมาก
“ไปที่ไหน? ” หลี่ฮุ่ยถาม
อันหรันรู้สึกว่างเปล่าในหัวใจของเธอ จู่ๆเธอก็พบว่าไม่มีที่สำหรับเธอในเมืองZใหญ่แห่งนี้
คฤหาสน์ของฮัวเทียนหลันไม่สามารถกลับไปได้อย่างแน่นอน ถ้าฮัวเทียนหลันกลับไป เธอจะไม่สามารถทนต่อการทำร้านของฮัวเทียนหลันได้อีก
แต่ถ้าคุณไปที่บัานฮัว แม้ว่ามันจะไม่ปลอดภัยเท่ากัน แต่อย่างน้อยก็ยังมีฮัวหมู่คุ้มครอง
หลังจากอันหรันแจ้งที่อยู่ หลี่ฮุ่ยก็จงใจพูดว่า : “ที่นั่นมีแต่คฤหาสน์ทั้งนั้น! ”
อันหรันยิ้มและไม่พูดอะไร
หลี่ฮุ่ยรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอควรจะเตือนอันหรันยังไง
เธอกล่าวว่า : “มีบางคำไม่รู้ว่าควรพูดยังไง ดูแล้วคุณดูดีมาก ไม่จำเป็นต้องทำสถานะเสริมหลังนั้น ฉันเป็นนรีแพทย์ ฉันเคยเห็นผู้หญิงมาทำแท้งเยอะมาก ผู้หญิงตอนนี้ มีแต่ไม่รักสุขภาพร่างกายตัวเองเกินไป……”
อันหรันได้ยินความหมายของคำพูดของหลี่ฮุ่ยอย่างคลุมเครือ เธอส่ายหัวและไม่ตอบ
ไม่ว่าเธอจะเป็นเมียหลวงหรือเมียน้อย * หากไม่มีความรักของฮัวเทียนหลันที่มีต่อตัวเอง ก็คงเปลี่ยนเป็นไม่มีความสำคัญอะไรเลย
เมื่อเห็นท่าทางเงียบๆ ของอันหรัน หลี่ฮุ่ยก็พูดไม่กี่คำ ก็หยุดพูด
ถึงอย่างไรแล้วคนเราต่างมีความต้องการไม่เหมือนกัน และไม่สามารถตัดสินคนอื่นด้วยมาตรฐานทางศีลธรรมของตนเองได้
รถที่เรียกยังไม่มา แต่พนักงานที่ส่ง Alto ชั้นนำมาที่นี่แล้ว
ทุกวันนี้การทำสิ่งต่างๆด้วยเงินเป็นเรื่องง่าย ด้วยความสัมพันธ์ของเหลียงซิรง แม้แต่ป้ายทะเบียนก็พร้อมแล้ว ยังคงใช้หมายเลขเดิม
พนักงานหญิงเป็นคนความคิดกำกวม เธอเหลือบมองอันหรันและหลี่ฮุ่ยด้วยสายตาที่ละเอียดอ่อนราวกับว่าเธอมีแผนในใจ
เมื่อรถมา หลี่ฮุ่ยก็ส่งยกเลิกคำสั่งเรียกรถ เธอก็ขับไปส่งอันหรันกลับ
อันหรันกลับไปที่บ้านฮัว ใบหน้าที่ซีดของเธอไม่ได้ซ่อนหลี่รูยาได้
แต่ไม่ว่าเธอจะถามอะไร อันหรันก็ส่ายหัว
ในที่สุดเธอก็ได้แค่ปล่อยให้อันหรันขึ้นไปชั้นบนเท่านั้น ส่วนอันหรันก็กลับไปที่ห้องนอนโดยไม่ได้เคลียร์เตียง ดังนั้นเธอจึงนอนบนเตียงที่เปื้อนเลือด
จนกระทั่งตื่นขึ้นมากลางดึก ก่อนจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอน
เธอนอนบนเตียง พลางคิดว่าต่อจากนี้ควรไปที่ไหน
พูดคุยกับหลี่รูยาเรื่องไม่ระมัดระวังกริยาของเธอ เธอไม่สามารถทำได้ นี่เป็นเรื่องไร้สาระล้วนๆ
แต่เธอยังคงอยู่ในบ้านฮัวต่อไป และเธอก็กลัวที่จะได้เจอฮัวเทียนหลันอีกครั้ง
ทำอะไรไม่ได้ เธอสามารถซ่อนตัวได้
เธอเลื่อนนิ้วไปบนสมุดรายชื่อ พลางคิดว่าจะไปซ่อนที่ไหนดี
เมื่อถึงชื่อของอันเฮา นิ้วของเธอก็หยุดลง
เธอรู้สึกเจ็บปวด ในต่างแดน อันเฮาหลับสบายไหม?
คิดถึงที่เคยฝันนั้น เขาคิดถึงตัวเองใช่หรือเปล่า?
อันหรันตัดสินใจว่าจะไปต่างประเทศในวันพรุ่งนี้ ส่วนเหตุผลก็บอกว่าอารมณ์ไม่ดี อยากออกไปพักผ่อนและสงบสติอารมณ์
ช่วงนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้น คาดว่าฮัวหมู่จะไม่ขัดขวาง
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะรับประทานอาหาร อันหรันก็เสนอความคิดที่จะไปต่างประเทศกับหลี่รูยา
หลี่รูยาก็ไม่ต้องการที่จะเห็นด้วย ถึงอย่างไรอันหรันจะถูกแยกออกจากลูกคนที่สอง และความสัมพันธ์ของเธอจะแปลกแยกมากขึ้นเรื่อย ๆ
แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของอันหรันเธอก็ทนไม่ได้และทำได้แค่เห็นด้วย
เธอหาเพื่อนไม่กี่คนที่อยู่ในประเทศ M ถ้าอันหรันไปแล้วมีปัญหา เพื่อนเหล่านี้จะช่วยแก้ปัญหาได้แน่นอน
อันหรันจองตั๋วรอบบ่าย เก็บเสื้อผ้าไม่กี่ชุด แล้วบินไปประเทศ M