168 กีฬาเลือด
25 – 32 นาที
—————————————————————
【–มุมมอง เอเกอร์–】
「ถ้าอย่างนั้นหนูจะปล่อยซูไว้กับพี่นะ」
เมลยิ้มขณะเธอมอบลูกสาวสี่ขวบ ซู ให้ผม
「ป่าป๊า~」
「เอ้า เอ้า」
ผมอุ้มเด็กอ่อนผู้ครึ่งล่างเปลือย
「ฉี่~」
เด็กอ่อนผู้ยังไม่สามารถนั่งส้วมได้ถูกอุ้มที่ความสูงมากกว่าปรกติเมื่อเธอทำธุระของเธอ
เมื่อซูเสร็จผมก็อุ้มลูกสาวสามขวบผู้ดิ้นๆ มิวด้วย
「ป่ะป๊า นิยู้วว~」
「ซู มิล ไม่ดีใจเหรอ ป่าป๊าให้หนูฉี่ฉี่」
「ป่ะป๊า เอากอด~」 「ยกหนูฉูง ฉูง~」
「รออีกนิด ยังมีอีกหนึ่ง」
ผมอุ้มคนสุดท้าย
「เอ้า เอ้า อย่าร้องให้แล้วปล่อยออกมาให้หมด」
เด็กน้อยคนสุดท้ายปัสสาวะระหว่างสะอื้น
จำนวนที่เด็กนี้ปล่อยออกมาไม่เหมือนสองก่อนหน้า
「น-น่าอายจัง………! ออออออุ่……」
หนึ่งท้ายสุดคือซีเลีย
เพราะทั้งสองแขนถูกห่อรัด เธอต่อต้านไม่ได้ขณะแค่ครึ่งล่างเท่านั้นเปิดเผยแล้วทั้งสองขาถูกยกขึ้นเพื่อเธอจะได้ปล่อยปัสสาวะออกมาได้
「หม่าม๊าา พี่ตัวใหญ่ฉี่」
「ออกมาเยอะจัง~」
「ปุ่่-」
เมลช่วยไม่ได้นอกจากหัวเราะขณะเด็กน้อยไร้เดียงสาชี้อะไรซึ่งเกิดขึ้นออกมา ก่อให้ซีเลียเกิดตะโกนกลับไป
「เมลซัง! ทำไมหนูต้องผ่านการอับอายขายขี้หน้าอย่างนี้ด้วย」
เมื่อลีอาห์ไม่อยู่รอบๆ
ซีเลียขอให้ผมพาเธอไปห้องน้ำแทน เมื่อผมทำ เมลแค่ปรากฏว่าอยู่ในห้องน้ำกับเหล่าลูกสาวน้อยๆด้วยกันแล้วเธอเสนอว่าให้ทำด้วยกันทั้งหมด
ซีเลียต่อต้านความคิดระหว่างเมลยืนกราน แต่ซีเลียต้องปล่อยมันออกไปทั้งหมดในทางเดินขณะพวกเธอถกเถียงกันดังนั้นเธอไม่มีทางเลือกนอกจากยอมแพ้
「ใครจะรู้ล่ะ พี่แค่ผู้หญิงวัยกลางคนผู้ถูกผลักออกข้างโดยสาวอายุน้อยๆ พี่จึงไม่รู้ ซู มิล ได้โปรดดูพี่คนนี้ฉี่อีกนะ」
「โอ้วววว—-!!」
—————————————————————
「……นั่นมันน่าอับอาย」
ซีเลียผู้กลับสู่เตียงร้องไห้เหมือนสาวน้อยผู้เสียซิง
「หนูไปทำอะไรบางอย่างให้เมลโกรธเหรอ?」
「หนูไม่รู้ แต่การมีเด็กตัวน้อยๆดูหนูฉี่มัน」
「ฮ่าฮ่า พวกเธอรู้จักหนูเป็นฉี่ฉี่โอเน่จังแล้วตอนนี้」
「ศักดิ์ศรีของหนู……」
ซีเลียผู้น่ารักแม้แต่มีบางอย่างแบบนั้นด้วยหรือ?
ขณะผมปลอบโยนเธอโดยการลูบหัวแล้วจูบเธอซ้ำๆ ประตูเปิดแล้วลีอาห์เข้ามา
「หนูถึงบ้านแล้ว~ หนูซื้อขนมหวานมา นี่ได้มั้ย」
เธอส่งมอบขนมผลิตใหม่ๆจากร้านซึ่งซีเลียเรียกร้อง เห็นได้ชัดว่าพวกมันเป็นผสมกันระหว่างครีมกับของหวานอบ
「ขอบคุณมากๆเลย……หอมมากจัง」
ลีอาห์นั่งข้างเตียงแล้วป้อนขนมหวานสู่ซีเลีย
พวกเธอทั้งสองยิ้มขณะพวกเธอคุยเกี่ยวกับหัวเรื่องอันหลากหลายเกี่ยวกับของหวานแล้วก็ร้านค้าต่างๆที่ทำพวกมัน
ผมตัดสินใจออกกจากห้อง
「เอ๋ พี่จะไปแล้วเหรอ มาสเตอร์?」
「เอเกอร์ซามะ? ขอโทษที่ปล่อยท่านไม่ได้เข้าร่วมวงสนทนาเลยนะคะ」
「ไม มันไม่เป็นไร พี่จะกลับมาในสองหรือสามชั่วโมง」
ผมมอบหหนึ่งจูบสู่ซีเลีย จากนั้นมอบหนึ่งให้ลีอาห์ด้วยเช่นกัน
ผมคิดว่าผมจะอยู่กับซีเลียถ้าเธอจะอยู่คนเดียว แต่เธอควรจะไม่เป็นไรถ้าลีอาห์อยู่กับเธอ
นอกจากนี้ มันดีกว่าสำหรับสองสาวให้เป็นเพื่อนกันเพราะพวกเธอค่อนข้างจะอายุไล่เลี่ยกัน
ผมไม่คิดว่ามันเป็นความคิดอันดีสำหรับผมผู้จะเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นที่พวกเธอใกล้ชิด
「มันเหมือนฉันเป็นพ่อเลย」
ผมหัวเราะคิกคักเบาๆขณะผมออกจากห้อง
ผมยังได้ยินเสียงสาวๆจากข้างในห้องได้
「ถ้าอย่างนั้นเขาไป」
「มันช่วยไม่ได้ ฉันจะรู้สึกไม่ดีถ้าเขาใช้เวลาของเขาทั้งหมดไปกับฉัน」
「ซีเลียจัง เธอเห็นนั่นมั้ย?」
「……เห็น」
「มันเริ่มใหญ่มากๆ」
「เขานอนกับฉันทุกวันเลยดังนั้นเขาไม่สามารถจะกินพวกผู้หญิงได้ มันจะไม่เป็นไรถ้าเขาใช้ฉันเพื่อทำให้ตัวเองพอใจโดยไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับแขนของฉันได้…… ถ้าเขาจะอยู่แบบนั้นวันนี้ด้วย ถ้าอย่างนั้นลีอาห์ควรจะช่วยเขาผ่อนคลายนะ」
「เธอไม่เป็นไรกับเรื่องนั้นเหรอ?」
「ใช่ ฉันจะชอบให้เธอทำมากกว่าเมลซังหรือสาวคนอื่นๆ」
「ถ้าอย่างนั้น…… ฉันต้องฉีกเสื้อผ้าเขาแล้วดูดเขาบนเตียง」
「อย่าเล่นอะไรบ้ากามมากๆสิ! แค่นอนกับเขาปรกติก็ได้นี่!」
「เออ๋~? แต่ฉันได้ยินข่าวลือจากเมดว่าซีเลียจังให้มาสเตอร์ดื่มฉี่เธออ้ะ~」
「อีเมดปากสว่างนั่น! ถ้าฉันหายนะ ฉันจะไปตีตูดเธอให้เต็มมือเต็มไม้เลย! โอ๊ะ โอ้ย โอ้ย……」
「เห้นมั้ย เธอจะโดนแบบนั้นแหละเมื่อเธอพยายามลุกขึ้นกระทันหัน」
ช่างเป็นการสนทนาอันน่าพึงพอใจ – ผมควรจะปล่อยให้พวกเธอมีเวลาเหมือนแบบนี้มากขึ้นจริงๆ
แต่ผมต้องปลดปล่อยเมล็ดพันธุ์ของผมจริงๆหรือมันอาจระเบิดจริงๆ ผมควรหาบางคนนอนด้วยระหว่างผมทำได้ตอนนี้
「อ๊ะ」
เมื่อผมเลี้ยวหัวมุมในทางเดิน ผมชนกับเมดผู้ทำความสะอาด
มันเป็นเมดอายุน้อยผู้ผมไม่เคยเจอมาก่อน น่าจะสมัครเข้ามาใหม่
「หนูขอโทษมากๆค่ะ!」
「ฉันไม่โกรธ ที่สำคัญมากกว่านั้น…… หนูค่อนข้างน่ารักนะ」
ผมโอบแขนรอบไหล่เมดแล้วนำพาเธอใกล้กับผม เอาเจี๊ยวครึ่งแข็งดันสู่ท้องเธอ ต่อมา ผมเอื้อมอ้อมร่างเธอเพื่อถูตูดเธอช้าๆแล้วนำพาปลายของหูเธอเข้าในปากผม
「อ๊า……」
「หนูไม่มาเป็นของพี่หรือ ?」
ดวงตาของเมดเปิดกว้างในความตกใจแต่ในท้ายที่สุดเธอแก้มแดงเขินแล้วพยักหน้า
ตัดสินจากที่หน้าตากับท่าทางเธอเด็กมากเท่าไร เธออาจจะเป็นหนึ่งซิง
ผมรับมือเธอแล้ววางมันบนรอยปูดโด่ในกางเกงของผมขณะผมนำเธอไปสู่ห้องซึ่งปัจจุบันว่างไว้สำหรับแขก
「อ๊าน! อ๊านน! ครอล นั่นเสียวอ้ะ~」
「อย่างนั้นเธอชอบแบบนั้นเหรอ! แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ!?」
「ม่าย~ อย่ากัดหัวนมฉัน……อ๊า! ทำมันจากข้างหลังมันน่าอายอ้ะ!」
「「……」」
ครอลกำลังทับเอลม่าอยู่บนเตียงแล้วแทงเจี๊ยวเล็กเขาเข้าไปในสาวอย่างตั้งอกตั้งใจ
「ฉันรักเธอ! ฉันรักเธอ อัลม่าา!」
「ฉันก็รักเธอด้วย! จูบฉันที~」
「……เราไปกันดีมั้ย ?」
「……ค่ะ」
ผมจะปล่อยให้สองคนเหล่านี้มีห้องไปเพราะพวกเขาไม่ได้แม้แต่จะรู้ตัวว่าประตูเปิดแล้วระหว่างพวกเขามีเซ็กส์กัน
ช่างเป็นเจ้าหยาบคนสำหรับการใช้ห้องแขกเพื่อมีเซ็กส์
ในท้ายที่สุดห้วงอารมณ์หายไปสิ้นแล้วผมแค่มอบจูบลึกๆให้เมดหนึ่งครั้งเท่านั้น
มันทำให้เจี๊ยวผมยิ่งแข็งไปมากขึ้นอย่างไม่จำเป็น
—————————————————————
「อ๊ะ ยินดีต้อนรับ~」 「ฮาร์ดเลตต์ซามะ! ยินดีต้อนรับ!!」
ผมตัดสินใจแวะร้านเลติเซียเพื่อกินอาหารเที่ยงสายๆหน่อย
แน่นอนว่าผมก็มีแผนจะให้เธอดูแลครึ่งล่างผมด้วย
「ถ้าอย่างนั้นบางอย่างร้ายแรงแบบนั้นเกิดขึ้นกับซีเลียซามะ」
「ใช่ แต่ต้องขอบคุณนะ เธอจะฟื้นกลับมมาถ้าเราแค่ให้เวลามันสักหน่อย」
「พวกยามเมืองก็คุยเกี่ยวกับมันด้วยรู้มั้ย? พวกเขาพูดว่าเขาต้องเป็นโจรผู้มีทักษะถ้าเขาสามารถจะเอาชนะซีเลียซามะได้」
ผมเกลี้ยกล่อมพวกเขาว่าจริงๆแล้วมันเป็นแวมไพร์ไม่ได้ผมเลยแค่พูดว่ามันเป็นโจรมือฉกาจ ผมมอบเงินสู่ทหารม้าเบาผู้อยู่ที่นั่นเพื่อปิดปากพวกเขาและแม้แต่เตือนพวกเข้าว่าถ้าพวกเขาได้ไปบอกใครสักคนเกี่ยวกับอะไรซึ่งเกิดขึ้น เหล่าเมีย เหล่าลูกสาว และเหล่าแม่ทั้งหมดจะถูกผมขโมยไป
「อ่ะ~ มันเสร็จแล้ว」
เลติเซียเรียงอาหารบนโต๊ะและนำป้ายซึ่งเขียนว่า “พัก” ขึ้นแสดงนอกร้านเพื่อยืนยันว่าไม่มีลูกค้าอื่นในร้าน
「ขอโทษเกี่ยวกับนี่ พี่แค่อัดอั้น」
「ไม่ ไม่~ เพราะทั้งหมดหนูรักการบริการลอร์ดศักดินาซามะ…… ว้าา! มันแข็งแล้ว ถ้าพี่ชอบ พี่รับเราทั้งสองพร้อมกันได้……」
「……บางอย่างเกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับพวกผู้ชายแล้วพี่ไม่อยากจะคิดถึงเกี่ยวกับมันอีกครั้ง」
「ช่างโชคร้าย」
「อออุ่…… ถ้าแค่ผมเกิดมาเป็นผู้หญิง」
ผมรู้สึกสงสารชารอนขณะเขาปิดหน้า แม้นั่นพูด ชารอนค่อนข้างน่ารักเทียบกับสัตว์ประหลาดนั่น
เขาจะดูเป็นแบบนั้นหลัง 15 ปีไหม
「ถ้า…… ฮาร์ดเลตต์ซามะจะรักผม ถ้าอย่างนั้นผมจะต้ดมันออก!!」
「ยังไงซะ หนูมีข้อเสนอ ถ้าพี่ต่อต้านกับเซ็กส์จริงๆถ้าอย่างนั้นพี่ปล่อยให้สองเราบริการด้วยปากเราได้มั้ย? เพราะทั้งหมดชายและหญิงเกิดมาพร้อมปากเดียวกัน」
「ไม่ พี่กำลังรู้สึกถึงบางอย่างต่างไปอย่างสิ้นเชิงตอนนี้」
「ฮาร์ดเลตต์ซาม้าา~……」
ชารอนปิดตาของเขาแล้วเปิดปาก พันลิ้นเขารอบนิ้ว
เขาปรากฏว่าเหมือนสาวและมีการเคลื่อนไหวลิ้นอันค่อนข้างซุกซน เลติเซียช่วยให้กำลังใจเขาระหว่างคลานลิ้นเธอบนนิ้วเดียวกัน
ผมสงสัยว่ามันจะดีเท่าไรถ้านิ้วนั้นถูกสับเปลี่ยนด้วยเจี๊ยวผม
มันจริงว่าถ้าพวกเธอแค่ดูดผมมันจะไม่สำคัญว่าอะไรห้องอยู่ ณ หว่างขา
「ได้โปรดปล่อยให้เราบริการพี่……」
「เราจะกลืนเมล็ดพันธุ์พี่ทั้งหมดด้วย……」
พวกเธอทั้งสองเข้าหาผมอย่างช้าๆแล้วเลติเซียวางมือของเธอบนเจี๊ยวผมคนแรก ตามมาทันทีด้วยชารอน
「ได้โปรดมอบการอนุญาตให้เราบริการพี่」
「มาดูดมันเถอะ……」
เจี๊ยวผมอยู่ที่ขีดจำกัดของมันแล้ว
แค่เมื่อผมกำลังจะไม่สนใจส้นตีนอะไรสักอย่างแล้วแทงระดอเข้าไปในปากพวกเธอแล้วจับหัวไว้ มันเกิดขึ้น
「มันแค่ผ่านบ่ายไปหน่อยแล้วเธอพักแล้วเหรอ? ฉันหิวมากเลย~」
「ถ้าฉันไม่ได้กินเนื้อจากร้านนี้ ฉันทำเต็มที่ไม่ได้ตอนบ่าย~ ฉันจะรอแป้ปนึงดังนั้นทำอะไรบางอย่างให้ฉันหน่อยสิ~」
สาวๆผู้เข้ามาน่าจะเป็นเพื่อนของเลติเซียเพราะพวกกเธอรู้จักกัน พวกเธอเมินป้ายนอกร้นแล้วเข้าในร้านอยู่ดี
「โอ้ว」 「โอ่ว้า」
ผมมีครึ่งล่างเปิดเปลือยหน้าพวกเธอพร้อมเจี๊ยวผมชี้สู่เลติเซียกับชารอนขณะพวกเธอแลบลิ้นออกมา
「ลอร์ดศักดินาซามะ! อุว้าาาาาาาา~ หนูขอโทษมากๆค่า!」
「เดี๋ยวก่อน ชารอนจังคือผู้หนุ่มนี่! ลอร์ดศักดินาแม้แต่จัดหนุ่มๆเหรอตอนนี้-!」
พวกเธอทั้งสองออกนอกร้านในความตื่นตกใจ
「……ฉันจะไปหลังจากฉันกินเสร็จ หนูเอาป้ายลงได้」
「อืม……」
「ออุ ผมใกล้กับการได้ดูดมันมาก」
ที่แห่งนี้ก็แค่ทำเจี๊ยวผมแข็งขึ้น
—————————————————————
「มันแน่นอย่างคาด」
ผมสามารถจะซ่อนมันได้อย่างไรก็ไม่รู้แต่ผมรู้สึกถึงน้ำหนักของไข่ผมเมื่อผมกำลังเดินได้ ถ้าผมไม่ปลดปล่อยภาระผมออกมา ผมจะป่วย มันจะสายเกินไปถ้าผมรอจนกว่ากลางคืนเพื่อมุ่งหน้าสู่ซ่องผมจึงคิดเกี่ยวกับการไปร้านระบำเปลื้องผ้าที่ผมชักว่าวออกสักหน่อยด้วยตัวผมเองได้ นานเท่าไรกันแล้วตั้งแต่ผมช่วยตัวเอง?
「นุ ถ้าอย่างนั้น นายอยู่ข้างนอกนี้」
ผมหันไปอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อผมได้ยินคำพูดออกมาหาผมในน้ำเสียงดุๆพร้อมกับตัวเสียงอันงดงาม
「บรินฮิลด์เหรอ? ทำไมเธออยู่ที่นี่?」
ผมบลอนด์อันเงางามพัดสะบัดกับสายลม เรือนร่างผอมเพรียวห่อหุ้มอยู่ในชุดไม่เปิดเผยสีดำสนิทและเธอถือร่มอันดำเทากันในมือละเอียดละออ
ไม่เกี่ยวว่าสายตาเธอชี้ไปล่างจากผมมาก หน้าตาของความขยะแขยงซึ่งเธอมอบให้ผมค่อนข้างทนไม่ไหว
ต่อจากผู้หญิงคือชายตัวใหญ่แต่งชุดดำคล้ายๆกัน ซิกฟรีดยืนโด่พร้อมสีหน้านิ่งกับสายตาเย็นชาเป็นน้ำแข็ง
「นายพูดด้วยตัวเอง ว่านายจะเสนอเลือดของนายเอง มันใช้เวลามากเกินไปอันจะส่งประกาศมาดังนั้นฉันรับธุระมาด้วยตัวเองแล้วทนแสงแดดแสนน่ารำคาญนี้แล้วมานี่」
「นั่นใช่ มันเป็นประมาณหนึ่งอาทิตย์แล้วตั้งแต่ตอนนั้น」
มันจริงกับลูซี่ด้วยแต่เธอไม่ได้จำเป็นต้องดูดเลือดบ่อยขนาดนั้นแค่เพื่อรอดชีวิต
แต่มันดูเหมือนเธอเริ่มอยากมันหลังจากประมาณสัปดาห์เพราะรสชาติของมัน
「แน่นอนเธอยินดีในการจะได้-」 「รอก่อน เราเริ่มคุยหลังจากนายนำฉันไปสู่ที่หลบแดดก่อน ที่นี่ไม่โสภา」
แน่นอน ฉันจะนำเธอตรงไปสู่โรงแรมแห่งรักทันที
ผมคุ้มกันผู้หญิงสู่โรงแรมซึ่งค่อนข้างหรูหราเมื่อนำมาเทียบกันที่มีแค่ผู้คนร่ำรวยไม่กี่คนมาใช้ได้ พนักงานร้านตกใจเมื่อเขาเห็นหน้าผมแต่นำผมไปสู่ห้องดีที่สุดโดยไร้คำพูดทันทีเมื่อเขาเห็นว่าผมดึงบรินฮิลด์มาด้วย
มันดูเหมือนซิกฟรีดจะเดินในแถวๆนั้น
「ฟุมุมันแออัดและดูจนๆแต่ฉันเดาว่ามันไม่เป็นไร ฉันไม่ได้จะอาศัยอยู่่ที่นี่ นอกจากนี้ มันไม่เปียกที่นี่」
ไม่สำคัญว่าเธอตะตกแต่งภายในถ้ำมากเทาไร มันดูเหมือนความชื้นทำให้สิ่งต่างๆไม่สบายตัวสำหรับเธอ
「ถ้าเธออยากได้ ฉันเตรียมที่สำหรับเธอให้มาอาศัยใกล้กับราเฟนมั้ย?」
「นั้นเป็นความกังวลไม่จำเป็น แม้ว่าฉันไม่ชอบมันมากเท่าไร ฉันจะไม่ตายจากการโดนแสงแดดถ้าจำเป็น ฉันจะหาที่อยู่ด้วยตัวฉันเอง」
ซิกฟรีดพูดมาแล้ว่ามันไม่เป็นไรสำหรับเขาด้วยเหมือนกัน
ผมเดาว่าพวกเธอไม่ได้ใส่ใจกับแวมไพร์คนอื่นมากมายนัก
「อาหารเรามาถึงเมื่อวานนี้ พวกเขาสุขภาพดีและอร่อยมากกว่าหนึ่งผู้เราเคยกินกันในอดีต พวกคนรับใช้ก็พอใจด้วย」
「ฉันดีใจ」
「คนรับใช้ไม่ได้แค่จะเอาเลือด แต่รักการฉีกร่างกายออกจากกันนานๆครั้งเพื่อเครื่องในด้วย พวกเขาพูดว่าพวกเขาชอบเหยื่อสดๆผู้ลุกขึ้นสู้ มันคือพฤติกรรมอันโง่เขลาถ้านายถามฉัน」
ช่างน่าสงสาร แต่คนเหล่านั้นเป็นอาชญากรผู้ก่อบาปกรรมร้ายแรง
ผมเดาว่าผมจะเป็นเหยื่อเธอเวลานี้
ขณะเราสนทนา บรินฮิลด์ถอดเสื้อผ้าเธอ ถ้าเลือดทำเสื้อเธอเลือ
มันจะทำให้มันยากในการจะกลับบ้านอย่างไม่ถูกสังเกต
ผมมีเหตุผลเดียวกันแล้วก็ถอดเสื้อผ้าผมออกเช่นกัน
เป็นธรรมดา เจี๊ยวผมอันเติมเต็มด้วยความใคร่เปิดเผยและยืนพร้อมรับคำสั่ง
「……ทำไมองคชาตนายโด่?」
「เพราะเธอสวย」
ทุกครั้งที่บรินฮิลด์นำหนึ่งชิ้นของเสื้อผ้าหรือกางเกงในออกไป มุมของเจี๊ยวผมชันสูงขึ้นจนกว่าเธอเปลือยเต็มๆและเอ็นผมพื้นฐานแล้วขึ้นมาชนกับท้องของผม
「ช่างเป็นความต้องการจะมีเซ็กส์หนึ่งเลยนะ ฉันไม่รู้ว่ามันแค่เพราะนายหยาบคายหรือซื้อสัตย์」
「บรินฮิลด์…… ฉันจะให้เธอดูดเลือดมากเท่าที่เธอต้องการ ดังนั้น ทำไมเธอไม่ให้ฉันโอบกอดเธอล่ะ?」
ผมเคลื่อนที่เข้าไปจับไหล่เธอแต่เธอปัดมือผมออกไป
เธอมีพละกำลังอันมหาศาลอย่างคาดกับแวมไพร์ มือผมยังคงชาหลงจากนั้น
「โง่ นายคิดว่าฉันจะให้พวกมนุษย์ต่ำช้าใช้ฉันเป็นรูเรอะ? แต่ถึงอย่างไร มันใหญ่มากนะ…… นายเป็นออร์คหรือบางอย่างเหรอไงเนี่ย?」
「เมื่อฉันอยู่ในที่เดียวกันกับความสวยงามเช่นเธอ มันยิ่งใหญ่ขึ้นเข้าไปอีก」
「เออออ้ ฉันแน่ใจว่านั่นแค่เยินยอเพื่อให้ฉันยอมให้นายเข้าไปข้างใน พอได้แล้ว แค่งอตัวลง」
ครั้งนี้ก็ไม่ดีด้วย
ผมยอมแพ้แล้วงอตัวเพื่อให้เทียบกับบรินฮิลด์ผู้ค่อนข้างจะเตี้ยกว่าและเสนอคอผมให้กับเธอ
「ฮั่ม」
「ออุ่-」
เขี้ยวผู้หญิงเจาะคอผม
เธอเจาะเนื้อผมโดยไม่ลังเลแล้วเริ่มดื่มเลือดของผม
「อึก อึก…… ฮ่าา ฮ่าา มันอร่อยจริงๆ รสชาติอันไม่ธรรมดา อึก อึก อึก」
เธอดูดเลือดผมต่อไปด้วยพลังอันยิ่งใหญ่น่้ำซึ่งเล็ดออกมาทำเรือนร่างเปลือยเราเปียก
ปรกติแล้วแผลแบบนี้จะถึงตาย แต่เห็นได้ชัดว่ามันรักษาและเลือดจะหยุดไหลเมื่อเธอดูดเสร็จ
อะไรที่มาถึงไม่นานหลังจากเธอฝังเขี้ยวเข้าไปในผมแล้วเริ่มดึงเลือดไปคือความเสียวแรงกล้า ผมยังไม่ได้แม้แต่จับมันกระนั้นผมรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของไข่ผมได้และน้ำเงี่ยนหล่อลื่นเริ่มเล็ดออกจากปลายเจี๊ยวของผม
「ฮึ่ม รางวัลหนึ่งสำหรับการมอบเลือดอร่อยให้อย่างนี้」
บรินฮิลด์เอื้อมมือเธอลงสู่เจี๊ยวผมแล้วชักผมระหว่างดูดต่อ
「อาา…… นั่นรู้สึกดี」
เธอไม่ได้กังวลเกี่ยวกับการถูมันแรงเกินไปแต่จริงๆแล้วนั่นมอบการกระตุ้นยิ่งแรงและรู้สึกค่อนข้างดี สะโพกผมเริ่มเคลื่อนไหวเป็นธรรมดา
「ไม่ไหว……」
ผมกัดฟันเพื่อเลี่ยงจากการจะแตกในท่าทางไม่น่าดูแค่จากมือเธอ
คอของสาวสวยดูดเลือดจากผมเปิดเผย…… ความสามารถสร้างการตัดสินใจด้วยเหตุผลเริ่มทื่อจากการเสียเลือดและกำลังรู้สึกเงี่ยน
「บรินฮิลด์!」
「กิ่ย้าาา! นายทำอะไร!!?」
ผมกัดคอน่ารักข้างหน้าผม
มันทำให้เธอแยกปากจากกายผมแล้วตะโกนใส่ผม
「ขอโทษ! แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันจะเป็นแค่คนเดียวเท่านั้นผู้ถึงจุดสุดยอด」
「เหมือนฉันจะสนถ้านายแตกสุดเอ็น! ใครสติดีๆจะกัดคอแวมไพร์กัน!? หยุดมันนะ เจ้าบ้า! อ๊าา!」
ผมคิดว่าบรินฮิลด์จะซัดผมกระเด็นล้มทันทีแต่เธอหยุดเคลื่อนไหว ผมตรวจดูเธอระหว่างปากผมยังงับคอเธอ
「……กัดแรงกว่านี้อีกหน่อย」
นี่คือโอกาสของผม!
「แบบนี้หรือ?」
ผมฝังฟันสู่เธอแรงขึ้นอีกนิดกว่าก่อนหน้า ผมรู้สึกสึงการสั่นส่งผ่านสู่ผมจากเรือนร่างผู้หญิง
「ยิ่งกว่านี้ กัดฉันให้แรงกว่านี้」
「แต่ถ้าแรงกว่าน้้นแล้ว……」
แม้แต่ตอนนี้ ยังมีรอยฟันเด่นชัดทิ้งอยู่บนคอผู้หญิง ถ้าผมกัดแรงกว่านี้ มันจะฉีกทะลุผิวหนังเธอ
「เจ้าโง่เขลาเบาปัญญา ดั่งนายจะทิ้งแผลเป็นบนร่างกายฉันได้หรอก แค่ทำตามฉันสั่ง」
「ได้ ถ้าอย่างนั้น…… อย่าถือถ้าฉันทำ」
ผมกัดลงยิ่งแรงขึ้นและฝังพวกมันเข้าไปสู่คอขาวๆ
มันเจาะทะลุผิวหนังเธอแล้วเลือดแดงเข้มเล็ดออก
「อ๊าาาาา…… แรงอีก! กัดลงไปยิ่งแรงกว่านี้อีก! โอออออ้!」
บรินฮิลด์กัดเข้าไปในผมแรงคล้ายกันด้วยเขี้ยวเธอ
เลือดเธอไหลเข้ามาในปากผม แต่มันไม่ได้รสชาติดีหรือแย่
「คิ่ย้าา!」
ผมผลักผู้หญิงกำลังยืนลงสู่เตียงแล้วไต่ขึ้นไปบนเธอระหว่างเราดูดกันและกัน เธอส่งเสียงน่ารักหนึ่งออกมาจากนั้นผมจินตนาการไปแล้วมันเพิ่มความเงี่ยนผมสูงขึ้น
เรากลิ้งไปทั่ว เปลี่ยนท่าที่ผมอยู่ข้างบนชั่วครู่แล้วจากนั้นเธอขึ้นอยู่บนทันทีต่อมา เอ็นผมถูกสีเข้ากับผิวเนียนเหมือนไหมระหว่างนั้นกลิ้งตลบแรงแล้วเล่นเนินน้อยบนหน้าอกเธอ
「เฮ้ ! นายหยุดนั่นได้มั้ย ฉันไม่ได้ขอให้ถูกจับนะ!」
「สวยมาก…… ฉันไม่เคยได้มีวันได้เคยเห็นความสวยเท่านี้มาก่อน」
「อ๊าา อย่าเอาปากไปที่นั่น! ……นายเคยเห็นมันบนสาวคนนั้น ไม่ใช่เหรอ?」
ก่อนผมรู้มัน หัวผมฝังระหว่างขาบรินฮิลด์ น้ำขุ่นข้นหยดจากหว่างขา แวมไพร์เงี่ยนเป็นพิเศษเมื่อพวกเธอดูดเลือดดังนั้นเธอควรจะมีอารมณ์ตอนนี้
แม้ว่าตอนเด็กๆ ผมยังสามารถใช้เอ็นผมเพื่อทำให้ลูซี่เสียว
บรินฮิลควรจะโหยหาเซ็กส์แน่นอน
「บรินฮิลด์ ได้โปรด…… ให้ฉันทำมัน ฉันจะทำใหเธอรู้สึกดีแน่นอน」
「……นายกำลังพูดนั่นอีกแล้วเหรอ?」
「ได้โปรด เจี๊ยวฉันกำลังจะระเบิดแล้ว…… ให้ฉันได้แตกข้างใน…… ความงามไร้ผู้เทียบเคียงหนึ่งนี้……」
ผมขอร้องเธอด้วยหัวผมหันหน้าลงบนเตียง
บรินฮิลด์มองดูเอ็นตั้งโด่ของผมจากนั้นที่ช่องคลอดเปียกๆและหัวนมแข็งๆบนหน้าอกอันปูดเล็กน้อยของเธอ
「……….. เอออ้! ช่างแม่มันละ ทำอย่างที่ต้องการเลย!」
「บรินฮิลด์! ฉันรักเธอ!」
「คิ่ย้าา! อย่างทำมันกระทันหันมากสิ เธอมันใหญ่ดังนั้นมันจะไม่ใช่ง่ายๆที่-」
「รับนี่! …….ฮึ่ม !」
ผมกระโจนใส่สาวขณะเธอนั่งบนเตียงจับแขนเธอเหนือหัว กระแทกเอ็นโคตรแข็งสุดขีดเข้าไปในเธอ
「อุ่กเกี๊ยะะ! ฉันบอกเธอให้ใจ-…… อู้ววว-! งงงงี้!!」
ถึงขีดจำกัดของผมแล้ว ผมรั้งสะโพกไม่ได้อีกแล้วจากนั้นเหวี่ยงสะโพกผมเต็มแรง
บรินฮิลด์อยู่ฝั่งตัวเล็กเทียบกับผู้หญิงอื่นทั้งหมดของผม แต่ผมยังใช้กำลังดิบเถื่อนเพื่อดันเจี๊ยวผมเข้าไปข้างในตลอดทางถึงโคน ผมจูบริมฝีปากเธอเพื่อกีดกันการครวญซึ่งเธอปล่อยออกมาโดยไม่ได้เจตนา
เลือดอันผมลิ้มรสในนั้นต้องเป็นของผมเอง
「มันบีบรัดลงฉันมากๆ! ช่างเป็นรูอันมหัศจรรย์ที่เธอมี!」
รูเนื้อซึ่งแคบโดยแก่นแท้ไม่ฉีกขาดหรือหวั่นไหวแม้ว่าการรวมเป็นหนึ่งเดียวอันหยาบกร้านของกายเราและรักษาการรัดแน่นอย่างดุร้ายบนเจี๊ยวของผม ผมมั่นใจว่ามันจะแข็งแรงพอที่จะฉีกเจี๊ยวชายธรรมดาขาดสะบั้น แต่เพราะเจี๊ยวผมแข็งสุดเท่าที่มันจะแข็งได้ มันยังยืดรูเธอบานได้
แน่นอนว่ามันดันเข้าไปสู่มดลูกเธอและผมยังเห็นทรงเจี๊ยวของผมปูดโปนหลังผิวบางของบรินฮิลด์ ณ ท้องเธอด้วยทุกการแทง
「เออ้ เพราะนายทำตามหวัง อย่างนั้นฉันจะทำนี่!」
บรินฮิลด์กัดลงคอผมระหว่างผมกำลังแทงสะโพกผม อย่างไรก็ตาม ไม้เนื้อของผมที่ดันต้านกับจุดอ่อนเธอยิ่งขยายมากขึ้นไปอีก
「อุ่โอออออออออ้!!」
「ค-เอ็นยักษ์นี้ยังยิ่งใหญ่ขึ้นอีกเรอะเนี่ย!?」
บรินฮิลด์กำลังกัดบนคอผมขณะผมซั่มเธอและงับลงไหล่เธอ เซ็กส์ดุร้ายก่อให้เราเกิดม้วนตกเตียงแล้วทำโต๊ะเก้าอี้ล้มกระเด็นเจี๊ยวนระหว่างเรากลิ้งไปรอบๆพื้น
ผมอยากมีความสุขกับนี่อย่างไม่มีวันสิ้นสุด แต่ผมใกล้ถึงจุดสุดยอดหลังจากอยู่ที่ขีดจำกัดของผมตั้งแต่แรกแล้วเจี๊ยวของผมก็เริ่มกระตุก
「อย่างงั้นในที่สุดนายก็จะแตก…… เอาเลยอย่างงั้้น ปล่อยมันทั้งหมดออกมา ฉันเสร็จกับมื้ออาหารฉันแล้วด้วย」
บรินฮิลด์เป็นห่วงเกี่ยวกับผมอย่างน่าตกใจ
เธอควรสามารถใช้กำลังทั้งหมดของเธอเพื่อผลักผมไปไกลๆด้วยมือที่อยู่เหนือหัวของเธอไม่ว่าเมื่อไหรก็ตามที่เธอต้องการ
ครั้งสุดท้ายเมื่อเธอดื่มเลือดผมไปมันทำให้ผมหมดสติดังนั้นเธอต้องควบคุมตัวเธอเองในเวลานี้
「จะแตกแล้ว……」
「อุมุ ฉันจะรับมันไว้ข้างใน เร็วๆเข้าแล้วแตกเลย」
「พูดว่า………………ได้โปรด」
「……เจ้าบ้า」
บรินฮิลด์เปลี่ยนน้ำเสียงเธอหลังจากสาปแช่งผมขณะผมพยายามยืดเยื้อช่วงเวลาก่อนผมถึงจุดสุดยอด
「เอเกอร์ เธอกลายเป็นหล่อมากเลย ทำเต็มที่แล้วปล่อยเมล็ดพันธุ์ของเธอนะ…… เด็กน้อยของฉัน」
เธอลูบหัวผมแล้วแทงลิ้นเข้ามาในหูของผม
ภาพที่ผมเห็นขาวโพลนแล้วผมได้ยินอะไรดีดหัก
「ก๊าาาาาาาาาา!!」
「หืม? เธอตะโกนซะดัง แต่ไม่มีอะไรกำลังออกมา นายพลาดเรอะ?」
「น-นั่นไม่ใช่…… มันกำลังขึ้นมาตอนนี้」
ผมแตกสุดเอ็นเพราะผมเก็บมันไว้ข้างในมากเกินไป ความหนาเน่นของเมล็ดพันธุ์ข้นของผมเกือบจะเหมือนมวลของแข็ง
ผมได้ยินเสียงน้ำสร้างขึ้นในเจี๊ยวผมแล้วผมรู้สึกว่าเจี๊ยวผมขยายได้
เมล็ดพันธุ์ไต่ขึ้นช้าๆสู่ปลายเจี๊ยวผมแล้วเทออกไป
「อย่างงั้นรกะดอนายยิ่งใหญ่บะลั่กคั่กขึ้นไปอีกได้ยังไงก็ไม่รู้……อุว้าาา!」
พอดีเมื่อน้ำหวานเทสาดออกไป ผมได้ยินน้ำถูกปั้มเข้ามดลูกบรินฮิลด์ขณะมันขยาย เธอตกอกตกใจเมื่อรูปลักษณ์เธอคล้ายผู้หญิงท้องชั่วครู่แต่เธอลูบท้องเธออย่างอ่อนโยน
「มากเท่าไหร่ที่เธอ-……กุ่ เธอยังกำลังแตกอยู่อีกเหรอ? นี่รู้สึกแน่นเล็กน้อยแล้วเนี่ย……」
「บรินฮิลด์ เธอดีที่สุด ฉันรักเธอ เธอคนเดียวเท่านั้นจะเป็นผู้หญิงของฉัน!」
「อย่ามาพูดคำพูดไม่จริงใจระหว่างกำลังแตกในฉันนะ! อุ่กกก มากเท่าไหร่ที่เธอจะแตกเนี่ย? เฮ้ อย่ามาเปลี่ยนท่าระหว่างยังแตกอยู่ซี่!」
ผมตัดสินใจจะจบการน้ำแตกอันดูเหมือนจะอยู่ไปตลอดการในท่าผู้หญิงอยู่บน
ขณะผมทรุดล้มบนเตียงบรินฮิลด์ล้มสู่อกของผม
「นั่นดีจัง…… ฉันคิดว่าแม้แต่วิญญาณฉันก็จะถูกดึงออกมา」
「เธอทำตามใจจริงๆเลยนะ…… เธอจะทำมดลูกฉันพังถ้าฉันเป็นมนุษย์นะ รู้ป่าว?」
「เธอไม่ชอบมันเหรอ?」
「…..ไม่ใช่อย่างนั้น」
บรินฮิลด์พักหัวเธอสู่อ้อมอกผมอย่างเขินๆอายๆ
ไม่มีความหมายสำหรับเธอในการจะรักษารูปลักษณ์์ ผมจึงมั่นใจว่าเซ็กส์ทำเธอพอใจ
「กัดกันและกันมันตื่นเต้นดีนะ ไม่คิดอย่างงั้นหรือ?」
ลูซี่ก็ชอบมันมากด้วย
「……ฉันจะไม่ปฏิเสธนั่น เลือดอร่อยขนาดนี้แล้วเซ็กส์หลังจากห่างหายไปนานเติมเต็มให้ฉันค่อนข้างพอใจ อยากได้รางวัลไหม เด็กน้อย?」
แวมไพร์ผู้สง่างามหัวเราะคิกคัก
「ถ้าอย่างนั้นเธอจะทำอะไรอย่างที่ฉันต้องการครั้งหน้าเมื่อเรามีเซ็กส์ได้ไหม?」
「อย่าคิดว่าฉันจะตอบรับตกลงอย่างมีความสุขครั้งสอง!」
หัวของเธอเด้งขึ้นจากอกของผม
กระน้น หน้าตาเธอดูค่อนข้างพึงพอใจแล้วผมเกือบมั่นใจว่าเธอจอยากทำมันครั้งหน้า
แม้ว่ามีบรรยากาศฉันมิตรในห้วงอากาศ สีหน้าบรินฮิลด์กลับสู่หนึ่งจริงจัง
「เฮ้ ไม่พิจารณามาเป็นของฉันเหรอ?」
ผมสงสัยว่านี่เกี่ยวกับอะไร
「มันจะน่าผิดหวังในการจะเสียเลือดอร่อยๆของเธอ แต่ฉันอยากให้เธอมารวมเข้ากับพลังของฉันในฐานะส่วนหนึ่งของตระกูลฉัน แน่นอนเธอจะไม่ถูกคัดทิ้งเหมือนกูล ปรกติแล้วคนเหล่านั้นผู้มีอายุอ่อนแอและเปราะบาง แต่เธออาจสามารถรับใช้เป็นผู้ช่วยฉันได้แม้ว่าจะยังเก็บรักษากายมนุษย์ของเธอไว้」
「ฉันไม่อยาก…… เป็นแวมไพร์」
「ยังไงซะ ฉันคิดไว้มากขนาดนั้นแล้ว」
เธอไม่ได้หมกมุ่นเกี่ยวกับมันและนั่นตรงๆ
「ขอโทษ」
「ไม่ต้องรู้สึกผิด มันแค่ข้อเสนอเล่นๆ」
「ฉันต้องยังอยู่เป็นมนุษย์」
「มันเพราะเธอจะผิดหวังถ้าเธอกลายเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับเราหรือ?」
「หืม? เธอพูดถึงเรื่องอะไร?」
「ไม่ ช่างมันเถอะ ถ้าเธอต้องการความแข็งแกร่งของฉัน แค่ให้ฉันรู้ ฉันจะให้เธอยืมมันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉัน」
ผขอบคุณแต่การเปลี่ยนผันเหตุการณ์กระทันหันนี้คืออะไรกัน?
「ฉันก็เป็นผู้หญิงด้วย และมันจะไม่ทำให้ฉันพอใจเมื่อได้รับรู้ว่าคนผู้ฉันมีเพศสัมพันธ์ด้วยตายไปแล้ว แค่นั่นแหละ」
หน้าขาวเหมือนป่วยเธอดูเหมือนมันได้รับสีแดงแสนเจือจาง
จากนั้นเธอดำเนินการลดหน้าเธอสู่หว่างขาของผ
เธอน่าจะอยากใช้ปากเธอเพื่อทำให้ผมเสียว
「เอาเลย」
ผมอ้าขาเปิดแล้วเปิดเผยเอ็นผม
「อุ่มุ โอบกอดฉันอย่างเห็นแก่คัว แล้วเมินข้อเสนอฉันอีก ชายผู้ไม่เกรงใจต้องได้รับ-……」
ผมมีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับนี่
บรินฮิลด์เปิดปากเธอกว้าง
「นี่!」
「—-!!」
เธอทำอะไรซึ่งคิดไม่ได้แล้วกัดลงเจี๊ยวผม
ผมปล่อยเสียงจับใจความไม่ได้ออกไป
บนการตอบสนองน้ำใสในไข่ผมพ่นออกไป
「อ่ะฮ่าฮ่า เลือดจากไม้เธอก็อร่อยด้วย บางทีฉันจะกินส่วนของฉันจากที่นี่ครั้งต่อไป!」
「กุ่อ้าาาาา!」
「เดี๋ยว เธอ…… ทำไมเธอโด่แข็ง!? เจ้าสัตว์ติดเซ็กส์! รับนี่!」
「อุ่โออออออออ้!」
เมื่อเวลาเราเสร็จเซ็กส์อันแรงกล้าของเรา มันเย็นแล้ว
「เธอไม่ต้องกลับไปเหรอ? ให้ฉันไปส่งเธอมั้ย?」
「ไม่ มันไม่เป็นไร มันจะไม่นานจนกว่าตะวันตกตินอย่างสมบูรณ์แล้วฉันจะสามารถกลับไปได้ภายในชั่วโมงตอนกลางคืน อย่ากังวลเกี่ยวกับฉันแล้วรีบกลับบ้านเธอเถอะ」
ถ้าอย่างนั้นเธอเดินทางบนเส้นทางซึ่งปรกติใช้ว่าหลายชั่วโมงได้ในชั่วโมงเดียว
ผมอยากอยู่นานกว่านี้มากๆแต่ผมต้องกลับไปและป้อนอาหารค่ำให้ซีเลีย
ผมบอกเธอไปว่าผมจะออกไปข้างนอกแค่สองหรือสามชั่วโมงเท่านั้นดังนั้นแน่นอนเลยว่าเธอจะงอนอยู่ตอนนี้
「ได้เลย อย่างงั้นฉันจะมุ่งหน้าออกไปก่อน…… กลับมาราเฟนอีกบ้างนะ」
ทันทีเมื่อผมจากลาห้องผมได้ยินเสียงถอนหายใจโล่งใจของบรินฮิลด์
แม้ว่าโรงแรมนี้เป็นสถานที่หรูหรา มันแค่โรงแรมแห่งรัก กำแพงและประตูเลยไม่ได้สร้างมาดีขนาดนั้น
ผมสงสัยว่าเธอคงคิดว่าผมไม่ได้ยินเธอ
「อาา–………………เหนื่อยมาก นั่นเหลือเชื่อ……」
ผมดีใจที่เธอพอใจ
「ใครจะคิดว่าฉันรู้สึกเสียวขนาดนั้นได้จากการดูดกัน…… พวกผู้ชายส่วนใหญ่ที่ฉันเจอจะสลบไปแล้วตอนนี้」
นั่นดีผมจะต้องดูว่าผมให้บรินฮิลด์เป็นผู้หญิงของผมไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งได้ไหม
「กระนั้น เอ็นยักษ์มันแข็งและยาว…… แล้วมันจะไม่หยุดยิงเมล็ดพันธุ์ของมันเลย จริงๆแล้วน้ำหวานของเขาแข็งเหรอ?」
จริงๆแล้วผมอยากให้เธอท้อง แต่ลูซี่ไมเคยได้มีวันท้องแม้ว่าผมจะแตกไปข้างในอย่างเหลือเฟือ ดังนั้นโอกาสของผมกับหนึ่งนี้ค่อนข้างเบาบาง
「ฉันแสดงบทบาทว่าใจเย็นและเก็บศักดิ์ศรีไว้ได้แต่…… ฉันยืนขึ้นไม่ได้」
ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมเธอบอกให้ผมออกไปก่อน
ผมรู้สึกโล่งใจที่ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แต่ผมผู้รู้สึกดี
「ซิกฟรีด นายอยู่ที่ไหน? แบกฉันกลับไป!」
แม้แต่ก่อนผมจะรู้ตัว ผู้ชายตัวใหญ่มากในสีดำยืนข้างผมหน้าประตู
เขาฆ่าเวลาทีไหนสักแห่งเมื่อบรินฮิลด์กับผมมีเซ็กส์กันหรือ?
เขาชำเลืองมองผมชั่วครู่ก่อนเข้าห้อง
ผมมั่นใจว่าถ้าเธอรู้ว่าผมได้ยินเธอ เธอจะอารมณ์ไม่ดี
ผมจะแค่จากไปอย่างรวดเร็ว
ผมจำเป็นต้องซื้อบางอย่างให้ซีเลียมีกำลังใจขึ้นด้วย
ผมสามารถจะกลับมาบ้านบนขาอันไม่มั่นคงแล้วซีเลียก็มุ่ยหน้าอย่างคาด
「หนูมันบ้าที่กังวลว่าท่านจะดื่มด่ำไปกับผู้หญิงใดๆไม่ได้」
「เขาเหม็นน้ำหอม」
「อย่าพูดนั่นแล้วมากินขนมหวานเหล่านี้เถอะ」
「อย่าคิดว่าหนูเป็นผู้หญิงง่ายๆ งั่มงั่ม…… ผู้ทำให้ดีใจได้ด้วยแค่จากการเสนอ-……งั่มมื้มม」
อารมณ์เธอดีขึ้นหลังจากชิ้นที่สาม —————————————————————
【–มุมมอง บุคคลที่สาม–】
โรงแรม
「ดาน่า ลอร์ดศักดินากลับบ้านไปแล้วดังนั้นได้โปรดทำความสะอาดห้องที」
「โอเคคคค ป่าป๊า」
สาวน้อยผู้ถูกเรียกว่าดาน่าคือลูกสาวของเจ้าของโรงแรมแห่งรักนี้ มันไม่ใช่งานหนึ่งซึ่งเธอภาคภูมิใจได้จริงๆแต่มันคือธุรกิจครอบครัวเธอเลยช่วยมันไม่ได้
ไม่นานหลังจากลอร์ดศักดินาออกไปจากห้อง เลดี้ผมบลอนด์ผู้มาด้วยกันกับเขาก็ออกไปด้วย
พนักงานสร้างความวุ่นวายเกี่ยวกับควมสวยจนไม่น่าเชื่อขนาดไหนของเธอ
ดาน่านำไม้ถูพื้นละผ้าจากนั้นยืนอยู่ตรงหน้าประตู
「ลอร์ดศักดินาซามะไม่มีใครเทียบเมื่อมันเป็นเรื่องเซ็กส์แล้วก็มีเอ็นใหญ่มากฉันเลยต้องเตรียมตัวเองถึงจุดๆนึง」
เพราะธรรมชาติของโรงแรมแห่งรัก มันไม่ได้หายากอันจะเห็นน้ำต่างๆกันฉีดพ่นไปทุกที่
อย่างไรก็ตาม เขาพิเศษ
ดาน่าคุยกับโสเภณีชั้นสูงบ่อยครั้งในสายอาชีพของเธอ บางคนซึ่งรวมไปถึงหญิงผู้เคยหลับนอนกับลอร์ดศักดินา จุดเดียวกันที่เเห็นด้วยกันโดยพวกเธอทั้งหมดคือ
“เจี๊ยวเขาใหญ่มาก”
“เขาไม่มีใครเทียบในเรื่องเซ็กส์”
“จำนวนเมล็ดพันธุ์ที่เขาน้ำแตกขยายท้องของเธอ”
“ฝีมือเขาเหลือเชื่อ”
สาวเต็มไปด้วยความกลัวว่าฉากภัยพิบัติแบบนั้นจะกำลังรอเธออยู่ในห้องแต่ก็สงสัยในเวลาเดียวกันด้วยเหมือนกัน
「ได้เลย ฉันพร้อมแล้ว! โฮ่ย!」
เธอเหวี่ยงประตูเปิด
「กิ่ย้าาาาาาาาา!!」
พวกพนักงานทั้งหมดรวมกันในห้องเมื่อพวกเธอได้ยินเสียงร้องลั่น
「ล-เลือด-!!」
เลือดฉีดพ่นไปทั้งหมดทั่วห้องจากเตียง พื้น และแม้แต่กำแพงทุกทิศทาง
มีจดหมายแห่งการขอโทษแล้วก็เงินพอจะเปลี่ยนเครื่องเรือนทิ้งไว้บนโต๊ะ
「ลอร์ดศักดินาซามะ อย่าบอกฉันจะว่าเขาฆ่าคนที่เขายู่ด้วย……」
「เธอพูดอะไรน่ะ? สาวคนนั้นกลับไปอย่างมีความสุขกับคนรับใช้ของเธอนะ」
「แต่ไม่คิดเหรอว่านี่ไม่ปรกติอ่ะ?」
ทุกคนแลกเปลี่ยนความคิดในการเอะอะแต่คิดความจริงไม่ออก
ในท้ายที่สุด ทุกคนสรุปกับ “ลอร์ดศักดินามีเซ็กส์อันแรงกล้าขนาดนั้นจนทั้งห้องปกคลุมไปด้วยเลือด”
「ดาน่า~ ฟัง ฟัง ไม่นานมานี้ลอร์ดศักดินาซามะคลั่งไคล้อยู่กับฉันและ-」
「ม่ายยยยยยย-!! ฉันไมอยากฟังเรื่องเลือดสาด!」 —————————————————————
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูหนาว ปีใหม่
เว้น – ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
คู่นอน: 145, เด็กๆผู้เกิดแล้ว: 32 —————————————————————
แปลโดย: wayuwayu
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบ ได้โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปล ติดตามข่าวสาร สปอนเซอร์ตอน ช่องทางติดต่อ Facebook : wayuwayu แปล / X : @wayutl