171 บทส่งท้ายอาร์คที่ 7

 

“นายดูเหมือนนายสนุกอยู่นะ ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

 

ซา-ซังและลูซี่อยู่ข้างบนเตียง

 

เจ้าหญิงโซเฟียได้มองลงมาหาผมเหมือนผมเป็นหมูที่กำลังจะส่งไปถูกเชือด

 

ไม่ ผมพูดมันเกินจริงไปที่นี่

 

ตานั้นไม่ได้เย็นชาขนาดนั้น

 

“ฮีโร่-โดโนะ นายตื่นแล้วเหรอ หือห์”

 

คนที่ปรากฏขึ้นข้างหลังเจ้าหญิงโซเฟียคือนายพลทาริสก้า

 

เขาดูไม่เป็นมิตรเหมือนเคย แต่มันดูเหมือนเขาได้ขอบคุณผมในนามของประเทศแห่งไฟ

 

ตอนนี้ที่เขามาพูดถึง ผมหมดสติหรัลงจากที่ใช้เวทมนตร์สปิริต แต่เมืองหลวงโอเคมั้ย?

 

พูดถึงแล้ว ซา-ซัง ลูซี่และเจ้าหญิงโซเฟียมองกัน และหลังจากซักพัก พวกเธอออกไปจากห้อง —ทางหน้าต่าง

 

แต่นี่มันชั้นสามนะ… (ซา-ซังแบกลูซี่แล้วกระโดดออกไป)

 

การทะเลาะกันระหว่างคนอิสระ

 

“ฮีโร่-โดโนะ ชั้นขอบคุณก็ไม่พอกับการช่วยเหลือของคุณครั้งนี้กับประเทศแห่งไฟ และบนนั้น สหายของคุณ ซาซากิ อายะ-โดโนะ ได้เป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศคนใหม่ของเกรทคีธ จากนี้ต่อไป ระเทศแห่งไฟและประเทศแห่งน้ำจะจับมือและ…” (ทาริสก้า)

 

นายพลทาริสก้าพูดขอบคุณ

 

(พูดมากจังเลย) (มาโกโตะ)

 

ผมฟังเขาที่เขาพูดครึ่งหนึ่ง

 

เพื่อสรุปสิ่งที่เขาพูด…

 

จนถึงตอนนี้ ในเวลาของเหตุฉุกเฉิน เนื่องจากความต่างของกำลัง จุดยืนของโรเซสนั้นอ่อนแอ

 

ประเทศแห่งน้ำไม่มีกองทัพที่แข็งแกร่ง

 

แม้ว่าในสนธิสัญญาระหว่างประเทศ ประเทศแห่งน้ำส่วนใหญ่อยู่ในฝั่งที่เสียเปรียบเล็กน้อย

 

นี่เป็นการคุยเกี่ยวกับการแก้ไขนี้ และมีความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันอย่างเท่าเทียมระหว่างประเทศเพื่อนบ้านในอนาคต

 

ระหว่างที่ทำมัน เขาก็บอกให้ผมสนิทกับฮีโร่คนอื่นด้วย

 

มันเกี่ยวกับที่ลูกสาวของเขาสร้างปัญหาให้ผม

 

…คือที่ผมเข้าใจ แต่นายพลได้พูดอ้อมๆ และใช้คำที่เข้าใจยาก ซึ่งมันทำให้ยากที่ผมจะเข้าใจส่วนต่างๆ

 

ผมควรจะถามเจ้าหญิงโซเฟียให้อธิบายมันให้ผมภายหลัง

 

“ฮีโร่มาโกโตะ-โดโนะ ถ้าคุณมีความปรารถนาอะไรบางอย่าง ได้โปรดบอกชั้น” (ทาริสก้า)

 

นายพลทาริสก้าถาม

 

ผมชำเลืองมองเจ้าหญิงโซเฟียและเธอมีหน้าเหมือนจะพูดว่า ‘ชั้นจะปล่อยมันให้นาย’

 

ยังไงซะ ถ้ามันไม่ดี เธอจะหยุดผม

 

ทั้งหมดมันเกี่ยวกับความพยายาม ดังนั้นผมตัดสินใจที่จะถาม

 

“นายพล มีบางอย่างที่ชั้นอยากจะเรียกร้อง” (มาโกโตะ)

 

“โฮ่ห์ มันคืออะไร?” (ทาริสก้า)

 

ตาของนายพลคมขึ้นกับคำพูดผม

 

“เพื่อนของชั้นที่มาที่โลกนี้ได้กลายเป็นทาส ถ้าเป็นไปได้ ชั้นอยากจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ…” (มาโกโตะ)

 

เพื่อนร่วมชั้นของผมคาวาคิตะ-ซังกลายเป็นทาส และผมบอกเขาว่ามันได้ถูกวางแผนว่าเธอจะถูกซื้อโดยขุนนางที่มีอิทธิพล

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อผมพูดอย่างนั้น นายพลทาริสก้าทำสีหน้าน่ากลัว

 

“…ถ้าชั้นจำไม่ผิด เรื่องนั้น…” (ทาริสก้า)

 

“นายพล ชั้นจะบอกเค้า ฮีโร่มาโกโตะ เพื่อนของนาย คาวาคิตะ เคโกะ-ซังได้เป็นอิสระไปแล้ว” (โซเฟีย)

 

“เอ๋?” (มาโกโตะ)

 

จากที่พวกเขาบอกผม มันเกี่ยวกับดาบศักดิ์สิทธิ์ที่พังในการแข่งขันศิลปะการต่อสู้

 

ซา-ซังได้ทำดาบล้ำค่าของเกรทคีธพัง

 

แต่นี่เป็นประเทศของทหาร

 

มันเป็นผลจากการดวลที่ฮีโร่โอลก้าขอเอง ดังนั้น มันต้องตกเป็นความผิดของเธอเอง

 

อย่างไรก็ตาม ปัญหายังอยู่

 

แม้ว่าศึกกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อยู่ที่ปลายฟ้าแล้ว ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นไพ่ตายใช้ไม่ได้ ซึ่งมันเป็นปัญหา

 

พวกเขาจำเป็นต้องซ่อมมันในคราวเดียว แต่เมื่อมันเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ช่างเหล็กทั่วไปทำมันไม่ได้

 

จำเป็นต้องมีช่างเหล็กระดับนักบุญ

 

แต่จำนวนของช่างเหล็กระดับนักบุญในทวีปสามารถนับด้วยมือเดียวได้

 

ทุกคนมีลูกค้ามากมาย และกำหนดการเต็มไปหลายปีไปข้างหน้า

 

มากกว่านั้น ช่างเหล็กระดับนักบุญเป็นคนที่มีจิตวิญญานของช่างสูง ดังนั้นแม้ว่าจะเตรียมเงินไปสูงเกินไป พวกเขาจะไม่ยอมรับมันง่ายๆ

 

แม้ว่ามันเป็นคำขอจากประเทศที่ใหญ่อย่างประเทศแห่งไฟ

 

แย่ที่สุด ฮีโรโอลก้าอาจจะไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้หญิงใหญ่ ซึ่งนั่นทำให้หน้าของคนใหญ่คนโตในเกรทคีธซีดไป

 

คนที่โผล่ขึ้นมาคือฟูจิ-ยัง

 

ฟูจิ-ยัง มีคอนเนคชั่นมากมายกับพ่อค้า เขาได้วางมือไปบนการจองช่างเหล็กระดับนักบุญ ที่พูดว่าเป็นหมายเลขหนึ่งของทวีป พวกเขาสามารถที่จะนัดซ่อมดาบศักดิ์สิทธิ์บัลมุงได้ทันที

 

การซ่อมดาบศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องมีคริสตัลเวทมนตร์หายากและ แร่เวทมนตร์ แต่ฟูจิ-ยังเตรียมมันมาหมดเลย

 

ประเทศแห่งไฟได้ขอบคุณมากในผลงานนี้ และเมื่อเขาถามว่าเขาอยากได้อะไรเป็นรางวัล ฟูจิ-ยังได้เรียกร้องอิสระของเพื่อนเขา

 

และดังนั้น คาวาคิตะ-ซังตอนนี้เป็นอิสระ

 

นี่เห็นว่าเป็นบางอย่างที่เกิดขึ้นก่อนผมจะตื่น

 

(ซา-ซังอุกอาจมาก แต่ฟูจิ-ยังก็อุกอาจไม่แพ้กันเลย) (มาโกโต)

 

การปล่อยตัวของเพื่อนร่วมชั้นและเรื่องของการที่ดาบศักดิ์สิทธิ์พัง

 

ความกังวลได้ห้อมล้อมเขาทั้งหมดทีเดียว

 

สหายของผมซา-ซังทำมันพัง แต่เพื่อนของผมฟูจิ-ยัง ซ่อมมัน; มันรู้สึกเหมือนว่าเราสร้างปัญหาแล้วแก้มันเลยนะ

 

ผมควรจะขอบคุณฟูจิ-ยังภายหลัง

 

“งั้น ไม่มีอะไรแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ไม่มีความกังวลแล้ว

 

“…หืมม แต่…” (ทาริสก้า)

 

นายพลทาริสก้าดูเหมือนจะไม่พอใจกับเรื่องนั้น

 

“ชั้นเตรียมคนสวยหมายเลขหนึ่งของประเทศแห่งไฟได้” (ทาริสก้า)

 

“หือห์?” เขาพูดอะไรแปลกๆ

 

“นายพล” (โซเฟีย)

 

เจาหญิงโซเฟียขัดคำพูดของนายพลทาริสก้า

 

“ถ้านายปรารถนา ลูกสาวชั้นก็โอเค รู้มั้ย?” (ทาริสก้า)

 

ลูกสาวของนายพลทาริสก้า…คนเสพติดการต่อสู้โอลก้า-ซังนั่นน่ะนะ?

 

“…ผมซาบซึ้งกับข้อเสนอ แต่เธอมากไปที่ผมจะรับมือ” (มาโกโตะ)

 

ผมคิดว่าเขาพูดเล่น แต่ผมพยายามจะปฏิเสธอย่างอ่อนโยนเผื่อไว้

 

หลังจากนั้น นายพลดูเหมือนจะครุ่นคิด แต่มันดูเหมือนเขาไม่มีความคิดที่ดีๆ

 

“…งั้น ถ้านายมีปัญหาเรื่องอะไร เรายินดีที่จะช่วยเหลือทุกเวลา” (ทาริสก้า)

 

พูดสิ่งนี้ นายพลทาริสก้าจากไป

 

เจ้าหญิงโซเฟียและผมได้ถูกทิ้งให้อยู่ในห้องตามลำพัง

 

“นายถูกเชื่อใจโดยนายพลมากแล้วตอนนี้” (โซเฟีย)

 

เจ้าหญิงโซเฟียนั่งบนเตียงและมองผมเหมือนจะแหย่ผม

 

“เค้าค่อนข้างใจดีที่นี่” (มาโกโตะ)

 

ครั้งสุดท้ายที่ผมพูดกับเขา เขาพูดเหมือนว่าเขาเหนือกว่า

 

“นายประสบความสำเร็จบางอย่างที่คู่ควรกับเรื่องที่มากเท่านั้น” (โซเฟีย)

 

พูดสิ่งนี้ เจ้าหญิงโซเฟียจับแขนขวาผมที่ห่ออยู่ในผ้าพันแผลหลายชั้น

 

ผม…ไม่รู้สึกถึงสัมผัส

 

เจ้าหญิงโซเฟียมองผมเหมือนจะเศร้าใจ

 

“แขนนี้…ขยับไม่ได้อีกแล้ว ใช่มั้ย? ชั้นได้ยินมาจากฟูริ-ซัง” (โซเฟีย)

 

หืม? นั่นผิดแล้ว

 

“แต่ชั้นขยับมันได้นะ?” (มาโกโตะ)

 

“เอ๋?” (โซเฟีย)

 

พยายามจะระวังและไม่ทำการล่วงละเมิดทางเพศซ้ำแบบเมื่อกี้นี้กับฟูเรีย-ซัง ผมขยับแขนขวาอย่างระวัง

 

มันเป็นเวทมนตร์น้ำที่ผมเชี่ยวชาญ แต่ผมยังไม่ชินกับความรู้สึกของการเคลื่อนไหวแขนของผมเองด้วยเวทมนตร์

 

มันจบที่การเคลื่อนไหวเหมือนซอมบี้

 

แขนขวาของผมขึ้นไปและวางลงไปบนหัวของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

เก่ะห์? นี่มันแย่แล้ว

 

ผมรีบขยับมันออก แต่ผมลนและเคลื่อนไหวมันไม่ได้ปรกติ

 

มันจบที่การขยับแบบหยาบคายและกระอักกระอ่วน ที่ยีหัวของเจ้าหญิง

 

สำหรับเจ้าหญิงโซเฟีย เธอไม่พยายามจะดันมือผมออก และเธอตกใจ แต่ปล่อยมันไว้อย่างนั้น

 

“มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่นายลูบหัวชั้น” (โซเฟีย)

 

“อืม ชั้นขอโทษ แต่ชั้นยังขยับมันดีๆไม่ได้” (มาโกโตะ)

 

ผมใช้มือซ้ายเพื่อจับมือขวาและขยับมันออกจากหัวของเจ้าหญิงโซเฟีย

 

ควรจะทำมันตั้งแต่แรก

 

“พักให้นานกว่านี้ นายเพิ่งตื่นไม่นาน” (โซเฟีย)

 

ผมถูกคะยั้นคะยอโดยเจ้าหญิงโซเฟียให้นอนลงที่เตียง

 

ยังน่าจะมีความเหนื่อยอยู่ในตัวผม เมื่อผมนอนลง ความง่วงโจมตีผม

 

แค่ก่อนที่สติผมจะลอยไป ผมรู้สึกถึงบางคนลูบหัวผม

 

◇◇

 

ผมฝันอยู่

 

ทีกว้างที่ไกลสุดสายตา

 

ฝันเดิม

 

ที่นั้น มีเทพธิดาที่งดงามสองคน

 

…ล้อมโดยภูเขาของเอกสาร

 

“โนอาห์-ซามะ? เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

เออร์-ซามะได้เซ็นเอกสารด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

 

โนอาห์-ซามะได้เขียนบางอย่างอย่างราบรื่นระหว่างที่มีมือหนึ่งอยู่ที่คางของเธอ

 

มันยากที่จะคุยกับพวกท่านในสถานการณ์แบบนี้ แต่ความจริงที่ว่าผมอยู่ที่นี่ นั่นหมายถึงพวกท่านมีบางอย่างจะพูดกับผม

 

“โอ้ มาโกโตะ ไม่ใช่ว่านั่นดีเหรอ? เธอสามารถที่จะช่วยประเทศแห่งไฟจากอันตรายได้ และช่วยเพื่อนร่วมชั้นของเธอ” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะส่งยิ้มมาทางนี้

 

“เฮ้ โนอาห์! อย่าหยุดมือ! มีเอกสารมากกว่าพันใบเหลืออยู่!” (เออร์)

 

“เออร์-ซามะ เอกสารเป็นภูเขานี่อะไรกัน?” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพวกท่านยุ่ง

 

“อะไรเหรอนายถาม? นี่เป็นเอกสารที่ต้องเขียนในการส่งโนอาห์ไปที่ดินแดนมนุษย์! เธอทำบางอย่างโดยไม่ไตร่ตรอง ดังนั้นอธิบายมันน่าปวดหัว! เราได้หลอกนางฟ้าที่ลาดตระเวนอยู่ในดินแดนมนุษย์!” (เออร์)

 

“ข-เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นความผิดผม

 

โนอาห์-ซามะได้ช่วยผมเมื่อผมล้มเหลวที่จะเปลี่ยนรูปเป็นสปิริต

 

โนอาห์-ซามะที่ติดอยู่ในวิหารทะเลลึกได้มาหาผมในทันที

 

เออร์-ซามะเป็นผู้ที่จัดทำสิ่งนั้น

 

“มา มา เออร์ มาพักสั้นๆมา และกินฮาเกน ดาซส์นี่” (โนอาห์)

 

“ทำไมท่านมีนั่นด้วย…?” (มาโกโตะ)

 

โนอาห์-ซามะบางทีมีของมาจากโลก

 

ท่านไปเอามันมาจากที่ไหน

 

“จากอเมซอน” (โนอาห์)

 

ส่งของ?!

 

มันมาด้วยเหรอ?

 

“ชั้นอยากได้คุ้กกี้ & ครีม ชั้นจะไม่ยอมรับอะไรนอกจากนั่น!” (เออร์)

 

“งั้น ชั้นอยากได้ถั่วแมคคาเดเมีย เธอเอาวานิลลาไป มาโกโตะ” (โนอาห์)

 

“…อ-โอเค ขอบคุณ” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ผมกินฮาเกน ดาซส์

 

“โนอาห์-ซามะ เออร์-ซามะ ขอบคุณมากๆที่ช่วยผม” (มาโกโตะ)

 

หลังจากที่เรากินเสร็จ ผมขอบคุณสองคนอีกครั้ง

 

“มันโอเค มันโอเค มันเป็นซักพักแล้วนตั้งแต่ชั้นไปที่ดินแดนมนุษย์ ดังนั้นมันสนุก” (โนอาห์)

 

“เฮ้ นั่น เธอรู้ว่ามันมีปัญหาเยอะแค่ไหนที่ให้เธอออกไปมั้ย…หืม?” (เออร์)

 

โนอาห์-ซามะที่ร่าเริงกับเออร์-ซามะที่เหนื่อยเล็กน้อย

 

เออร์-ซามะนั่นทำสีหน้าตกใจเหมือนกับเธอสังเกตบางอย่างได้

 

“เดี๋ยว! มาโกโตะ-คุง เอาแขนนั่นให้ชั้นดู” (เออร์)

 

เออร์-ซามะมาที่นี่แล้วจับแขนขวาของผม

 

เธอมีน้ำเสียงที่ถามอย่างซีเรียสที่ต่างจากเธอปรกติ

 

ตาของเธอคม และที่สะท้อนอยู่ในมันมือมอขวาที่ห่ออยู่ในผ้าพันแผลหลายชั้น

 

“คลาย” (เออร์)

 

ผ้าพันแผลคลายในทันทีกับคำบงการของเออร์-ซามะ

 

แขนขวาที่เปิดเผยได้ส่องแสงสีฟ้า

 

ผมได้แอบมองที่ห้องพยาบาลแต่…ผมเอาให้คนอื่นดูไม่ได้

 

“…” (เออร)

 

เออร์-ซามะไม่พูดอะไร

 

เธอมาข้างผม ขับแขนขวาผมด้วยกำลัง และจ้องไปที่เดียว

 

“โนอาห์ นี่มันหมายความว่ายังไง?” (เออร์)

 

เออร์-ซามะยกแขนที่เปลี่ยนเป็นสีฟ้าและเอาให้โนอาห์-ซามะดู

 

รอยช้ำเล็กๆเหนือศอกผม

 

ภายในแขนที่ส่องแสงทีฟ้า มีแค่ส่วนนั้นส่องแสงสีแดง

 

“อาา ตรงนั้นเป็นที่จับจับมาโกโตะ” (โนอาห์)

 

“…ตอนนี้เมื่อท่านมาพูดถึงมัน…” (มาโกโตะ)

 

ก่อนดาวหางจะตก โนอาห์-ซามะจับแขนขวาของผม

 

มันร้อนเหมือนเป็นไข้ในทันที แต่ผมจำได้ว่าความเจ็บในแขนผมบรรเทาลงในเวลานั้น

 

“โนอาห์…เธอมอบความเป็นพระเจ้าให้มาโกะ-คุง ไม่ใช่เหรอ?” (เออร์)

 

“โอ้ ชั้น นั่นมีปัญหา ดูเหมือนมันติดกับมาโกโตะโดยไม่ได้ตั้งใจ” (โนอาห์)

 

คำพูดนั้นทำให้เออร์-ซามะเดินไปที่โนอาห์-ซามะอยู่และจับเธอที่คอเสื้อ

 

“นั่นคือที่เธอมีเป้าหมายเหรอ?” (เออร์)

 

น้ำเสียงที่โกรธที่ปรกติแล้วจะคิดไม่ได้ว่ามันมาจากเออร์ซามะที่ปรกติจะใจเย็น

 

“น่า น่า เออร์ ใจเย็น” (โนอาห์)

 

โนอาห์-ซามะเพียงแค่แสดงรอยยิ้มที่คลุมเครือ

 

“ตอบมา! การมอบพลังให้มนุษย์ทุกอย่างนอกจากการปกป้องจากพระเจ้านั้นต้องห้ามนะ เธอเข้าใจว่าเธอทำอะไรลงไปมั้น?” (เออร์)

 

“อ-เออร์-ซามะ? ใจเย็นครับ” (มาโกโตะ)

 

ผมได้ตกใจโดยสภาพที่ไม่เหมือนเดิมของเธอ แต่ผมเข้าไปใกล้เพื่อหยุดพวกท่าน

 

เออร์-ซามะนั่นพูดระหว่างที่จ้องอย่างคมมาทางนี้

 

“มาโกโตะ เหตุผลที่แขนของนายไม่รักษาจากการเปลี่ยนรูปเป็นสปิริต และทำไมนายเคลื่อนไหวมันปรกติไม่ได้ทั้งหมดเพราะความเป็นพระเจ้าของโนอาห์ รอยนั้นที่แขนของเธอ ถ้าพูดมันออกมา มันก็จะเป็นคำสาปของพระเจ้า โนอาห์ได้อำนาจที่จะแทรกแซงดินแดนมนุษย์ผ่านเธอที่เป็นผู้ศรัธทาของโนอาห์” (เออร์)

 

“คำสาปของพระเจ้า…” (มาโกโตะ)

 

ฟูเรีย-ซังพูดว่า ‘แขนนายได้ถูกสาป’ งั้นนั่นมันเป็นอย่างนั้น

 

“ถ้าเธอทำอะไรแบบนั้น พวกเราเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์มองข้ามเธอไม่ได้ มาโกะ-คุง ถ้าอัลเธน่า-เน่ซามะที่เข้มงวดกับระเบียบได้เจอนี่เข้า มาโกะ-คุง อาจจะถูกลบหายไป แต่เค้าช่วยประเทศแห่งไฟ ดังนั้นชั้นไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นในทันทีนะ… โนอาห์ เธอวางแผนอะไรไว้?” (เออร์)

 

“โนอาห์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

 

ผมถามคำอธิบาย และมองเทพธิดาที่ผมติดตาม

 

หน้าของเธอมีรอยยิ้มเหมือนเดิม

 

สวยงามเหมือนเคย

 

“มันเป็นประกันสำหรับครั้งต่อไปที่มาโกโตะล้มเหลวที่จะเปลี่ยนรูปเป็นสปิริต เพราะทั้งหมดชั้นไปที่ดินแดนมนุษย์ทุกครั้งไม่ได้ ถ้าชั้นมอบความเป็นพระเจ้าให้เค้า ชั้นควบคุมสปิริตได้โดยตรง” (โนอาห์)

 

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

ความเสี่ยงในการเปลี่ยนรู้เป็นสปิริตนั้นสูง

 

มันมันเป็นประกัน งั้นมันจะไม่มีปัญหามาก

 

“มาโกะ-คุง…มันไม่ใช่แค่สปิริตที่เธอควบคุม รู้มั้ย ในเวลานั้น นายถูกควบคุมได้โดยความตั้งใจของโนอาห์ เธอโอเคกับเรื่องนั้นเหรอ? มากกว่านั้น เธอจะได้ความสนใจจากเทพเจ้าศักดิ์ศิทธิ์และมารเหมือนกัน พูดจากใจแล้ว มันอยู่นอกความกล้าหาญของเธอที่เป็นมนุษย์ มาโกะ-คุง” (เออร์)

 

(หืมม…) (มาโกโตะ)

 

คำพูดของเออร์-ซามะดันความกังวลให้ผม

 

ผมมองเทพธิดาทั้งสองและตาผมได้สบกับโนอาห์-ซามะ

 

เราได้มองกันหลายวินาที

 

“มาโกโตะ เธอเชื่อใจชั้นมั้ย?” (โนอาห์)

 

“ไม่ใช่นั่นมันชัดเจนเหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“งั้นเชื่อใจชั้น ชั้นจะไม่ทำอะไรแย่ๆ” (โนอาห์)

 

“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)

 

แก้ปัญหา

 

“เดี๋ยว เดี๋ยว เดี๋ยว!” (เออร์)

 

เออร์-ซามะเข้ามาอย่างลนระหว่างโนอาห์-ซามะและผม

 

““มีปัญหาเหรอ?””

 

“มันไม่มีอะไรนอกจากปัญหา!” (เออร์)

 

เออร์-ซามะเกาหัวของเธอและร้อง ‘กกกกี้ห์’

 

“นั่นมันพอที่จะทำให้นายเชื่อใจแล้วเหรอ มาโกะ-คุง?!” (เออร์)

 

“ยังไงซะ โนอาห์-ซามะมีแผนอะไรตลอดโดยพื้นฐานตลอดอยู่แล้ว” (มาโกโตะ)

 

มันเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกเริ่ม

 

แม้อย่างนั้น เธอได้ช่วยผม ดังนั้นผมบ่นไม่ได้

 

ในโอกาสนี้ ถ้าเราปล่อยไว้แบบนั้น เราจะถูกเป่าด้วยอุกกาบาต

 

“ตั้งแต่ทีแรก เธอนั่นคลุมเครือเกินไป เออร์ แม้ว่าชั้นจะมอบความเป็นพระเจ้าให้เค้า ตอนนี้ชั้นอยู่ที่วิหารทะเลลึก ดังนั้นพลังของชั้นถูกผนึก ชั้นทำอะไรไม่ได้” (โนอาห์)

 

“หืมม…” (เออร์)

 

เออร์-ซามะมองดูเราสองคนดั่งไม่มั่นใจ

 

ในท้ายที่สุดเธอถอนหายใจครั้งใหญ่ ‘ฮ่าาาาห์’

 

“มันสงบสุขอยู่ตอนนั้นดังนั้นมันเลยโอเค แต่…เมื่อเจ้าปีศาจผู้หญิงใหญ่ฟื้นคืนชีพ นายอาจจะตกเป็นเป้าเพราะปัจจัยที่นายผิดปรกติ

 

“เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพ; มันจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้เหรอ?” (มาโกโตะ)

 

“หืมม ไอรา-จังไม่พูดอะไร ดังนั้นชั้นคิดว่ายังมีเวลาอยู่นิดหน่อย” (เออร์)

 

“ชั้นจะพูดว่ามันหลายเดือน ไม่ว่ายังไง นี่มันไม่มีวันสิ้นสุด

 

“เธอคิดว่ามันเป็นความผิดใครล่ะ?!” (เออร์)

 

เทพธิดากับไปทำเอกสารต่อ

 

มันจะได้เวลาไปแล้ว คือที่ผมคิดและวิสัยทัศน์ผมเบลอ

 

◇◇

 

ผมตื่นขึ้นในห้องโรงพยายาบาล

 

ไม่มีนาฬิกา ดังนั้นผมไม่รู้ว่าเวลาเท่าไหร่ แต่มันน่าจะดึกตอนกลางคืน

 

ผมพยายามจะลุกขึ้นแต่แขนขวาผมไม่ขยับ

 

ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะใช้มือซ้ายเพื่อยกตัวของผม

 

แขนขวาของผมถูกห่อด้วยผ้าพันแผล และมันไม่ขยับด้วยพลังกายภาพ

 

ผมจำคำพูดนั้นในฝันผมได้

 

ดูเหมือนแขนนี้ไม่เพียงแต่มีมานาของสปิริต แต่พลังของโนอาห์-ซามะด้วย

 

ความเป็นพระเจ้าของเทพเจ้าเก่าแก่ โนอาห์-ซามะ

 

รู้โดยทั่วไปตอนนี้ว่าเป็นเทพมาร

 

พูดอีกอย่างคือพลังของเทพมาร

 

ผมต้องควบคุมนั่น

 

(…เป็นไปได้มั้ยว่า…มันเป็นเวลาของประโยคนั้น?) (มาโกโตะ)

 

ผมได้รู้แจ้ง

 

ผมมองไปรอบๆ

 

ไม่มีใครอยู่ในห้อง

 

ได้เลย

 

“…สงบลง แขนของข้า” (มาโกโตะ)

 

“มีอะไรเหรอ ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)

 

“ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)

 

เธออยู่ที่นี่เหรอ?

 

ดูเหมือนเธอได้ดูผมอยู่ใกล้ๆ

 

แต่อย่าลบตัวตนได้มั้ย!

 

“ม-มันไม่มีอะไร” (มาโกโตะ)

 

ผมใช้โล่งจิตเพื่อแกล้งความสงบ

 

แต่ซา-ซังมองมาทางนี้และยิ้มหรี่ตา

 

“…‘สงบลง…แขนของข้า…’ พรืดดด!” (อายะ)

 

ผู้หญิงคนนี้!

 

เธอเห็นมันหมดเลย!

 

“ลืมมันเดียวนี้นะ!” (มาโกโตะ)

 

ผมกระโจนใส่ซา-ซัง

 

“คย้าา~!” (อายะ)

 

ซา-ซังหลบอย่างราบรื่นระหว่างที่หัวเราะ

 

ผมได้ถูกแหย่โดยซา-ซังเป็นซักพักหลังจากนั้น

 

และในแบบนี้ การผจญภัยในประเทศแห่งไฟได้จบลง

 

 

 

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

ขอบคุณสำหรับเงิน 100 บาท

เป้าหมายเดือน 3/66

ค่าเน็ต 200/200

ค่าไฟ 0/1000

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่

067-3-63958-5

กสิกรไทย

 

แปลโดย: wayuwayu

ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”

pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord