175 ทากัตซูกิ มาโกโตะ เป็นสาวกของเทพมาร
“ฮีโร่ผู้บ้าคลั่ง เคน ที่ฆ่าฮีโร่มากมายอย่างเลือดเย็นเมื่อ 1,000 ปีก่อน เทพเจ้าที่ชายคนนั้นติดตามเป็นเทพมารที่ต้องการการทำลายล้างของโลก”
ออราเคิลแห่งเทพธิดาเอสเธอร์พูดต่ออย่างลื่นไหล
(…นี่มันแย่แล้ว) (มาโกโตะ)
เหงื่อเย็นไหลลลงแก้มผม
(ช-ใช่ นี่มันมีปัญหาแล้ว เออร์นั่น เธอไม่ได้บอกเทพธิดาไอราเหรอ?) (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะได้ตื่นเต้นอย่างจริงจังโดยสิ่งนี้ และมันกระตุ้นความไม่สบายใจของผม
(ใช่! แล้วเออร์-ซามะล่ะ?) (มาโกโตะ)
(เธอไม่ได้โผล่หน้ามาเลยหลังๆ) (โนอาห์)
เส้นชีวิตของผม…
“และด้วยการเข้ามาของการฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ สาวกของเทพมารวางแผนที่จะนำความวุ่นวายมาสู่โลกอีกครั้งหนึ่ง สาวกคนนั้นได้แทรกแซงพวกเรา” (เอสเธอร์)
“มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงกัน?! นี่ต้องไม่ถูกมองข้าม!”
คนที่ตามคำพูดของเธอเป็นเจ้าชายคนแรกของไฮแลนด์ (ผมคิดว่า) ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
ผมจำชื่อเขาไม่ได้
“คุณบอกเราว่าเจ้านั่นมันเป็นใครได้มั้ย เอสเธอร์-โดโนะ?”
โป้ปของโบสถ์เทพธิดามอบคำถามสังหารด้วยท่าทางที่ใจเย็น
เออร์-ซามะหายไป
คนที่ผมขอความช่วยเหลือได้ตอนนี้คงจะเป็นคนที่เจ้าหญิงโซเฟียมองอยู่ เจ้าหญิงโนเอล หือห์
แต่เจ้าหญิงโนเอลไร้สีหน้า และผมอ่านไม่ได้ว่าเธอคิดอะไร
“…ฮีโร่ของโรเซส ทากัตซูกิ มาโกโตะ; พูดชื่อเทพธิดาที่นายติดตามมา” (เอสเธอร์)
คำพูดของออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์ทำให้ทุกคนหันมาหาผม
(งั้นตอนนี้ ชั้นควรจะทำยังไง?) (มาโกโตะ)
โกหก?
เงียบ?
แต่ออราเคิลแห่งโชคชะตาดูเหมือนจะมั่นใจอย่างมากว่าผมเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ
มากกว่านั้น ผมไม่อยากที่จะพูดชื่อใครบางคนนอกจากโนอาห์-ซามะที่นี่
(ชั้นไม่ถือนะ รู้มั้ย?) (โนอาห์)
นั่นไม่ใช่ปัญหา
(แต่เธอจะออกจากสถานการณ์นี้ได้ยังไง…?) (โนอาห์)
นั่นแหละปัญหา…
ผมมองรอบๆคนที่มองผม
ซากุไร-คุงมองมาทางนี้เหมือนไม่สบายใจ
และสำหรับลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟีย มันไม่ต้องพูดเลย
สีหน้าของฟูเรีย-ซังมั่นคง
คนอื่นนั้นอย่างตึง รอคำตอบของผม
“ฮ่าาาา…” (มาโกโตะ)
ผมถอนหายใจและมองตรงไปที่ออราเคิลแห่งโชคชะตา
“เทพธิดาที่ชั้นติดตามคือโนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)
ผมประกาศสิ่งนี้อย่างใจเย็นและภาคภูมิใจ
รอบข้างได้ส่งเสียง
…ความจริงที่ว่าผมเป็นสาวกของเทพมารในที่สุดก็ถูกเปิดเผยต่อคนหมู่มาก
มีสามคนที่ได้ยินว่าผมเป็นสาวกของเทพมารแล้วไม่ตกใจ
ออราเคิลแห่งโชคชะตา เจ้าชายคนแรกของไฮแลนด์ และโป้ปของโบสถ์เทพธิดา
ดูเหมือน 3 คนร่วมวางแผนกันทำเรื่องไม่ดี
แต่มันไม่เหมือนว่าสถานการจะดีขึ้นกับข้อมูลนี้นะ
“เทพมารโนอาห์…เทพเจ้าเก่าแก่ที่ถูกกำจัดในสงครามดินแดนสวรรค์…ช่างน่าขยะแขยง เราควรจะแขวนคอเค้าเดี๋ยวนี้เลย”
เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย พูดอะไรวะ ไอ้โป้ปนี่
ผมชำเลืองมองเขา และเขาได้จ้องผมด้วยความคลั่งศาสนา
ดังจะพูดว่า ‘เทพมาร ชั้นจะไม่ยกโทษให้แก ชั้นจะฆ่าแกแน่’
ตาแก่คนนี้น่ากลัว
“ตอนนี้ เดี๋ยวก่อน ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ มีบางคนที่อยากจะทำให้สาวกของเทพมารเป็นส่วนประกอบแกนกลาง ของการเดินทางทางเหนือ ในแง่ของความรับผิดชอบ มันควรจะหนักกว่ากับเธอ ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ โนเอล?”
เจ้าชายของไฮแลนด์ได้มองไปที่เจ้าหญิงโนเอลด้วยรอยยิ้มบนหน้าของเขา
(หืมม…นี่มัน…) (มาโกโตะ)
ดูเหมือนเป้าหมายของเจ้าชายจะไม่ใช่ผม แต่เป็นเจ้าหญิงโนเอล
เขาชี้ความพลาดของเจ้าหญิงโนเอลออกมา เพื่อที่จะลดเธอลงจากต่ำแหน่งผู้สืบทอดบัลลังก์คนที่หนึ่งเหรอ?
เจ้าหญิงโนเอลที่ทุกสายตาอยู่บนเธอ ไร้สีหน้า…ไม่ เธอมองผมและยิ้ม
และจากนั้น เธอได้มาที่นี่อย่างช้าๆ
“มันโอเค มาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลเข้ามาใกล้ผม
“อะไรโอเค?! เจ้านั่นผู้ติดตามของเทพมารนะ รู้มั้ย?!”
“ใช่ นั่นใช่แล้ว และอัลเธน่า-ซามะอนุญาติมัน” (โนเอล)
“““““อะ?!”””””
(เอ๋?) (มาโกโตะ)
(จริงเหรอ?) (โนอาห์)
เสียงที่ตกใจมากมายได้ออกมาจากหลายคนในที่นี้
ขณะที่สำหรับในใจของผม มันมีผมและโนอาห์-ซามะ
…ทำไมท่านตกใจละ โนอาห์-ซามะ?
(เพราะเธอรู้มั้ย ชั้นไม่ได้คุยกับอัลเธน่ามาประมาณ 1,000 ปีแล้ว) (โนอาห์)
(นั่นค่อนข้างเป็นเวลานานนะ) (มาโกโตะ)
งั้นมันก็ตั้งแต่การปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?
“เป็นไปไม่ได้! ไม่มีทางที่อัลเธน่า-ซามะจะพูดบางอย่างแบบนั้น!”
โป้ปได้สร้างความวุ่นวาย
“งั้นทำไมไม่ถามเทพธิดาเองเลยล่ะ? ชั้นให้อัลเธน่า-ซามะลงมาสถิตที่นี่ตอนนี้ได้เลย? ถ้าเป็นอย่างนั้น คุณต้องถามเธอว่า ‘ท่านพูดอย่างนั้นจริงๆเหรอ อัลเธน่า-ซามะ?’ ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์” (โนเอล)
“…ชั้น…ชั้นพูดบางอย่างแบบนั้นไม่ได้”
โป้ปดึงกลับไปด้วยสีหน้าที่ขมขื่น
“นี่-ซามะ มีความคิดเห็นอะไรมั้ย?” (โนเอล)
“……….ไม่”
เจ้าชายจึ้ปาก
“ดังนั้นมั้นเป็นอย่างนั้น มาโกโตะ-ซัง โซเฟีย-ซัง” (โนเอล)
เจ้าหญิงโซเฟียถอนหายใจอย่างหนักและเหมือนจะล้มลงไป แต่อัศวินที่อยู่ใกล้ๆช่วยเธอให้ยืนไหว
(นั่นมันน่าประทับใจ) (มาโกโตะ)
ทุกอย่างได้ถูกดันกลับไปโดยแค่การดึงชื่อของอัลเธน่า-ซามะออกมา หือห์
นั่นเหมือนกับการโกง
ตอนนี้ เธอจะทำอะไรล่ะ? ผมมองกลับไปที่ออราเคิลแห่งโชคชะตา
ออราเคิลเอสเธอร์ยังดูสงบ
ดั่งเธอคาดไว้แล้วว่านี่จะเกิดขึ้น
“ถ้ามันเป็นคำพูดของอัลเธน่า-ซามะ มันก็ช่วยไม่ได้” (เอสเธอร์)
เธอถอยอย่างง่ายๆ
“งั้น จุดต่อไป มีอีกอย่างที่ชั้นต้องพูด” (เอสเธอร์)
เฮ้ย เฮ้ย ยังมีอีกเหรอวะ?
ให้พักหน่อยเถอะว่ะ
“ออราเคิลต้องสาปตรงนั้น ฟูเรีย สาวคนนั้นจะนำภัยพิบัติมาสู่โลกนี้ เราต้องขังเธอไว้ในคุกใต้ดินทันที แต่เราต้องไม่ถูกอนุญาติให้ออกมาจนกว่าจะหลังจากเจ้าปีศาจผู้หญิงใหญ่จะถูกปราบ” (เอสเธอร์)
(หือห์?) (มาโกโตะ)
ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรน่ะ?
“หึ้ห์?! อย่ามาล้อเล่นน่ะ!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังตะโกน
“เธอพูดอะไรน่ะ เอสเธอร์-ซัง?” (โนเอล)
แม้แต่เจ้าหญิงโนเอลก็ลนกับสิ่งนี้
เธอไม่ทันตั้งตัวเพราะการแถลงที่อุกอาจนั้น
“…เอสเธอร์-ซัง เกี่ยวกับออราเคิลแห่งความมืด เธอได้ช่วยเมืองหลวงซิมโฟเนียในอดีต และเราอยู่ในความสัมพันธ์ที่ร่วมมือกันอยู่ตอนนี้ แต่ข้อมูลนั้นสมควรจะได้บอกกับประเทศอื่นไปแล้วนะ” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดสิ่งนี้เหมือนจะวิจารณ์เธอ
“เอสเธอร์-ซามะ ออราเคิลแห่งความมืดตอนนี้ได้ถูกมอบความไว้วางใจให้กับประเทศแห่งน้ำ แต่เธอไม่ได้แสดงการกระทำใด้ๆที่ไม่เป็นมิตร และเธอให้ความร่วมมือโดยที่ไม่ยั้งมือ” (โซเฟีย)
“ในประเทศแห่งไม้ เธอช่วยคนของเราที่กลายเป็นหิน แม้แต่ไม่กินข้าวและไม่นอนบางเวลาด้วย ชั้นจะไม่ยอมให้กระทำอะไรแบบนั้นกับเธอแน่ๆ” (ฟลอน่า)
เจ้าหญิงโซเฟีย และออราเคิลแห่งไม้ฟลอน่า-ซังได้พูดต่อหลังจากเจ้าหญิงโนเอล
นั่นโล่งใจ ทุกคนเป็นพวกกันฟูเรีย-ซัง
“เธอพูดเกี่ยวกับอะไรที่มันเกิดขึ้นแล้วตอนนี้ ใช่มั้ย? ชั้นพูดถึงอนาคตอยู่ที่นี่นะ” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเธอร์ตอบด้วยรอยยิ้มที่เจตนาร้าย
“เมื่อเกี่ยวข้องกับการมองอนาคต ไม่มีใครที่ก้าวข้ามเทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ นั่นก็สำหรับอัลเธน่า-ซามะด้วยเช่นกัน และไอรา-ซามะได้พูด ‘ออราเคิลต้องสาปฟูเรียจะนำพาหายนะมาสู่โลกนี้’ ถ้าเป็นอย่างนั้น อนาคตนั้นได้ถูกสรุปแล้ว หรือเป็นไปได้มั้ยว่า เธอจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น แม้ว่าจะรู้ว่าหายนะจะเกิดขึ้น? ชั้นคงจะตั้งคำถามกับสติของเธอนะ” (เอสเธอร์)
“““……”””
ทุกคนได้ตกอยู่ในความเงียบกับคำพูดของเอสเธอร์
“ตอนนี้ ใครก็ได้ นำออราเคิลแห่งความมืดนี่ออกไป” (เอสเธอร์)
“ไม่” (มาโกโตะ)
“…อัศวินของชั้น?” (ฟูเรีย)
ผมยืนข้างหน้าฟูเรีย-ซัง
ผมเงียบๆกับธุระเรื่องสาวกเทพมารนั่น แต่ครั้งนี้ มันจะไม่ผ่านผม
“ไอ้สาวกเทพมารที่น่าขยะแขยง รู้จุดยืนของตัวเองด้วย” (เอสเธอร์)
“การนำตัวของเจ้าหญิงคือบางสิ่งที่ชั้น ในฐานะอัศวินผู้คุ้มกันของเธอมองข้ามไปไม่ได้” (มาโกโตะ)
ผมจ้องออราเคิลแห่งโชคชะตาและพูดมันให้ชัดเจน
“สาวกของเทพมาร และออราเคิลต้องสาปที่สกปรก เหมาะสมกันดีจริงๆ” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเธอร์บิดเบี้ยวปากของเธอไปเป็นความโหดร้าย
(…อีนี่…) (มาโกโตะ)
เธอดูเหมือน{เธอสนุกอยู่}
ดูเหมือนเธอพบว่ามันสนุกสนานที่จะเล่นกับคนอ่อนแอเป็นของเล่น
ช่วงเป็นนิสัยดีเธอเธอมีที่นี่นะ
(…ช่างน่ารำคราญ) (โนอาห์)
ความรู้สึกเหมือนผมเลย โนอาห์-ซามะ
(เธอเลียนแบบไอราเหรอ? แม้แต่วิธีการพูดของเธอก็เหมือนกัน) (โนอาห์)
เทพธิดาแห่งโชคชะตาก็เป็นแบบนี้เหรอ?
ผมไม่อยากเจอเธอเลย…
“ถ้านายอย่างจะต่อต้านเรา เรามาจัดการกับพวกนายทั้งสองคนเลยเป็นไง?” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเธอร์พูดต่อไปโดยที่รอยยิ้มไม่หายไปเลย
“ยังไงก็ตา การฆ่าออราเคิลต้องสาปจะนำคำสาปแห่งความตายมาถ้าแต่ตัดแขน ชั้นใช้ชุบชีวิตได้” (เอสเธอร์)
เธอเป็นนักเวทย์ระดับนักบุญ หือห์
เพราะทั้งหมดเธอเป็นออราเคิล
อัศวินแห่งแสงที่เรียงกันและฮีโร่ของเทพธิดาทั้งหลายได้มองเราอยู่
ในเวลาที่ผมรู้ตัว มีฝูงชนดั่งจะล้อมซา-ซัง ลูซี่ ฟูเรีย-ซัง และผม
เจ้าหญิงโซเฟียและเจ้าชายเลนเนิร์ดกำลังจะวิ่งมาที่ข้างเรา แต่ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันหยุดพวกเธอ
ในตาของตาแก่ได้พูดว่า ‘ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ชั้นจะสู้ด้วยกันกับนาย’
…งั้นตอนนี้ ผมควรจะทำอะไร
“ตอนนี้ ฮีโร่ที่ถือการปกป้องของพระเจ้าของเทพธิดา ขยี้พวกหมาบ้าสองตัวนั่น” (เอสเธอร์)
ออราเคิลเอสเตอร์ได้ชี้มาที่ผมและสั่ง
ฮีโร่ของทั้งหกเทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ได้รวมกันที่นี่
ถ้าพวกเขาร่วมมือกันและเจับฟูเรีย-ซังและผม ผมคงจะไม่สามารถชนะได้
แต่…
“ชั้นจะไม่สู้กับทากัตซูกิ-คุง แน่นอนว่า ฟูเรียก็ด้วย” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงตอบโดยไม่ข้ามจังหวะไปเลย
ผมเชื่อมั่นในเขา; เพื่อนสมัยเด็กของผม
“หือห์? ไม่มีทางที่ชั้นจะทำอย่างนั้น” (เกราลท์)
“ผ่าน” (โอลก้า)
“ชั้นปฏิเสธ” (แม็กซ์)
ฮีโร่สายฟ้าเกราลท์ ฮีโร่เปลวเพลงโอลก้า ฮีโร่ลมไม้แม็กซิมิเลี่ยน-ซัง; พวกเขาทั้งหมดไม่เคารพคำสั่งของออราเคิลแห่งโชคชะตา
ฮีโร่ของประเทศแห่งดินและประเทศแห่งการค้าค่อนข้างสับสนตรงนี้
(…ไมม่มีใครมา?) (มาโกโตะ)
เอสเธอร์ซังได้พูดซะใหญ่โตนั่น แต่เธอไม่มีความเป็นนิยมมากนะ…
“ฮ่า! เธอไม่ได้ถูกชอบ!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซัง! เธออย่าไปยั่วยุออราเคิลแห่งโชคชะตาสิ!
แต่สีหน้าของออราเคิลเอสเธอร์ไม่เปลี่ยน
เธอยังยิ้มอ่อนๆ
หน้าที่เหมือนเธอเห็นล่วงหน้าทุกอย่างนั่นมันอะไรกัน?
“เจ้าพวกโง่… พอมาคิดว่าพวกนายจะเข้าข้างสาวกของเทพมาร มา อเล็กซานเดอร์” (เอสเธอร์)
วงกลมเวทมนตร์หลายผมได้ปรากฏอยู่ข้างของออราเคิลเอสเตอร์กระทันหัน และจากนั้นชายตัวใหญ่ได้ปรากฏอยู่ข้างเธอ
ความสูงที่ก้าวข้ามของเมตร และกล้ามโต
ชายในชุดเกราะสีขาวปรากฏตัว
“…”
ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งใหม่ของไฮแลนด์ อเล็กซ์
ตาของเขาเหม่อลอย ดั่งจะไม่บอกแม้แต่ว่าเขามองไปที่ไหน
“ฮีโร่แห่งแสง อเล็กซานเดอร์ แสดงพลังของนายให้เค้าดู” (เอสเธอร์)
“…”
ชายตัวใหญ่ไม่พูดอะไรและพยักหน้าเบาๆ
ฮีโร่คนนี้ขาดพลังงาน
ฮีโร่อเล็กซ์นั่นหันมาทางนี้ด้วยตาที่ไม่โฟกัส
และจากนั้น…
{ตัวของฮีโร่อเล็กซ์ส่องแสงสีรุ้ง}
ในทันทีต่อมา ผมได้โดนแรงกดดันที่ท่วมท้นและน่ากลัว
“คุห์!” (มาโกโตะ)
เสียงของผมเล็ดออกไป
มานาได้โหมกระหน่ำราวกับพายุ
และมีลมแรงมากจริงๆโจมตีห้อง
แม้เมื่อผมจะทำเป็นจังหวะเดียวกันกับลูซี่ ไม่มีมานามากขนาดนี้
นี่มัน…มานาเทียบได้กับเวลาของตาแก่ไททัน และเมื่อเออร์-ซามะสถิตบนเจ้าหญิงโซเฟีย
แน่นอนว่ามันไม่เทียบกับเทพเจ้าเหล่านั้น แต่…มันเป็นมานาที่ข้ามความเป็นมนุษย์ไปมาก
“ฮฮฮฮิ้ห์!”
เจ้าชายไฮแลนด์ล้มก้นกระแทก
อย่างเดียวกันเกิดขึ้นกับขุนนางคนอื่นที่ไม่มีประสบการณ์การต่อสู้
พ่อของเกราลท์-ซังยืนอยู่ที่นั่นกอดอกด้วยหน้าที่ซีด
อย่างที่คาดกับตระกูลขุนนางทางทหาร
ฟูเรีย-ซังหน้าซีด แต่ลูซี่และซา-ซังได้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอดั่งจะปกป้องเธอจากมัน
ฮีโร่คนอื่นพร้อมกับซากุไร-คุงเป็นคนแรกที่ตั้งท่าต่อสู้ -แม้ว่าโดยไม่มีอาวุธออกมา
ดูเหมือนทุกคนจะอยู่ข้างเรา
ผมขอบคุณ แต่…
(…พวกเค้าจะสู้กันอย่างจริงจังที่นี่เหรอ?) (มาโกโตะ)
นี่เป็นห้องในปราสาทไฮแลนด์
มากกว่านั้น มีคนที่จุดยืนสูงที่นี่ มากพอที่แม้แต่จะเรียกวันเป็นตัวตนแกนกลางของประเทศของเขา
ผมต้องตั้งคำถามกับสติของเธอแล้ว
“ม-มาหยุดเถอะ! ฮีโร่อเล็กซ์! นายมาทำอะไรในที่แบบนี้?!”
โป้ปตะโกนอย่างดัง
แต่มันน่าสมเพชที่เขาหล่นก้นกระแทกนะ
“ฮีโร่อเล็กซ์ หยุดนี่เดี๋ยวนี้นะ!” (โนเอล)
เสียงของเจ้าหญิงโนเอลสะท้อน
เธอใจถึงจริงๆ
แต่ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งแสงไม่ฟังโป้ปและเจ้าหญิงโนเอล
‘ทำอะไรดี?’ คือหน้าที่ผมทำขณะที่ผมหันหน้าหาออราเคิลเอสเธอร์
“ช่วยไม่ได้ อเล็กซานเดอร์ หยุดมัน” (เอสเธอร์)
“…….”
ฮีโร่อเล็กซ์สงบมานาที่อาละวาดให้กับเสียงของเอสเธอร์
(เค้าเป็นฮีโร่ของไฮแลนด์ แม้อย่างนั้น เค้าไม่ฟังคำสั่งของโป้ปของไฮแลนด์และเจ้าหญิง…) (มาโกโตะ)
ชายคนนี้มันอะไร
อารมณ์ที่กระอักกระอ่วนแพร่ไปในที่นี้
“มาเลื่อนการประชุมไปวันอื่นเถอะ” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลประกาศ
มันแน่นอนว่าไม่ใช่อารมณ์ที่จะพูดหลังจากทุกอย่าง
“เอสเธอร์-ซัง ชั้นมีบางอย่างที่ต้องคุยเป็นส่วนตัวกับเธอ เธอจะมามั้ย?” (โนเอล)
“ค่ะ โนเอล-ซามะ” (เอสเธอร์)
เจ้าหญิงโนเอลมีน้ำเสียงรำคาญเล็กน้อย แต่ตรงกันข้ามกับสิ่งนั้นออราเคิลเอสเธอร์ใจเย็น
(นั่นคืออะไร? …เธออยากจะทำอะไรให้สำเร็จในท้ายที่สุด?) (มาโกโตะ)
เธอไม่ได้ยืนกรานเกี่ยวกับการจะเปิดเผยว่าผมเป็นสาวกของเทพมารจริงๆ
ผมคิดว่าเธอต่อต้านออราเคิลแห่งความมืด และจากนั้นเธอพยายามจะโจมตีเราด้วยฮีโร่
เธอได้ถอยจากนั้นไปง่ายๆด้วย
ตั้งแต่ทีแรก ถ้าเธอเป็นออราเคิลของเทพธิดาแห่งโชคชะตา เธอควรจะรู้อนาคต
ระหว่างที่รู้สึกไม่แน่ใจกับหลายอย่าง เราได้ออกจากห้องและออกจากปราสาทไฮแลนด์
◇◇
“ผู้หญิงคนนั้นมันอะไรกัน?!” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังขึ้นเสียงของเธอ
เมื่อการประชุมได้จบลง กลุ่มของประเทศแห่งน้ำได้อยู่ในห้องของโรงแรมของเมืองหลวงซิมโฟเนีย
พูดถึงแล้ว เจ้าหญิงโซเฟียและเจ้าหญิงโนเอลได้พูดว่าพวกเธอจะไปคุยกันและจากไปไม่นานหลังจากนั้น
“เฮ้…พวกเราจะโอเคมั้ย?” (ลูซี่)
ลูซี่ที่ปรกติแล้วจะเข้มแข็งพูดสิ่งนี้ในน้ำเสียงไม่สบายใจ
“มันโอเค ลู-จัง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ทากัตซูกิ-คุงและชั้นจะปกป้องเธอ ไม่ใช่นั่นถูกเหรอ ฟู-จัง?” (อายะ)
“เธอเข้มแข็งจัง อายะ” (ลูซี่)
“ใช่…ขอบคุณ นักรบ-ซัง
รอยยิ้มของลูซี่และฟูเรีย-ซังกลับมาเล็กน้อย ด้วยคำพูดของซา-ซัง
(มันเป็นความผิดชั้น ไม่ใช่เหรอ…?) (มาโกโตะ)
จุดยืนของผมที่เป็นสาวกของเทพมาร ในที่สุดก็ทำหน้าที่เป็นด่านลบที่ใหญ่
ผมควรจะเตรียมการที่จำเป็นในประเทศแห่งการค้าคาเมลอนก่อนหน้านี้มั้ย
แต่ผมไม่คิดว่าผมจะเจรจากับออราเคิลนั่นได้…
*ก๊อก ก๊อก*
บางคนเคาะประตู
ความเครียดวิ่งเข้ามาในที่นี้ทันที
คนที่เข้ามาเป็นอัศวินผู้หญิงผอมเพรียวที่มาพร้อมชุดเกราะสีทอง เจเน็ต-ซัง
“อะไรบางอย่างเกิดขึ้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
มันควรจะเป็นคืนนี้ที่เราสัญญาว่าจะเจอกัน
ตอนนี้มันเพิ่งเลยกลางวันไปได้นิดหน่อย
“มัน…ต้องลำบากแน่ๆ” (เจเน็ต)
สีหน้าของเจเน็ต-ซังน่ากลัวเล็กน้อย
เธอน่าจะได้ยินเกี่ยวกับความวุ่นวายก่อนหน้านี้
“นายคงจะรู้สึกไม่ดีวันนี้ ดังนั้นมาเลื่อนมันไปเป็นวันหลังเถอะ โอเคมั้ย…? แค่รู้ไว้ว่าพวกเราได้สู้ด้วยกันในสปริงล็อก ชั้นเป็นพวกของนาย ชั้นมาที่นี่เพื่อจะบอกเรื่องนั้น
เจเน็ต-ซังพูดสิ่งนี้และกำลังจะจากไป
“รอเดี่ยว” (มาโกโตะ)
ผมรีบวิ่งไปหาเธอและจับแขนของเธอ
“อืม…มีอะไรเหรอ?” (เจเน็ต)
อัศวินผู้หญิงมองผมด้วยสีหน้าตกใจ
“มีที่ที่ชั้นอยากไป ได้โปรดมาด้วยกันกับชั้นได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
เจเน็นซังเป็นกัปตันของเหล่าอัศวินเพกาซัสในอัศวินอากาศทิศเหนือ ซึ่งทำให้เธอเป็นเพียงผู้นำในบางสถานการณ์เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เธอคือลูกสาวของตระกูลวาเลนไทน์ที่เป็นหนึ่งในขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า
จุดยืนของเธอสูงกว่าคนไหนก็ตามที่นี้ (เจ้าหญิงโซเฟียไม่อยู่)
“ชั้นไม่ถือ…” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังสับสนกับเรื่องนี้แต่เธอ ตกลง
“มาโกโตะ…นายมีแผนจะไปที่ไหน?” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง นายคิดอะไรแปลกๆอีกแล้วเหรอ?” (อายะ)
“อัศวินของชั้น…เล่นไปทั่วกับผู้หญิงในเวลาแบบนี้เหรอ?” (ฟูเรีย)
ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้น ฟูเรีย-ซัง
แต่ผมต้องอธิบายกับสหายของผม
ผมหันไปและพูดความคิดของผม
“ชั้นจะไปที่ของออราเคิลแห่งโชคชะตา เอสเธอร์” (มาโกโตะ)
““““《หึ้ห์?!》””””
ทุกคนในที่นี้ส่งเสียงในความตกใจ
ขอบคุณสำหรับเงิน 50 บาท
ขอบคุณคุณประยุทธสำหรับเงิน 100 บาท
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord