177 ทากัตซูกิ มาโกโตะพบกับฉากการสังหาร
เจเน็ต-ซังถามว่าว่าผมอยากเป็นสามีของเธอมั้ย
(ฮยยยู้ นั่นน่าประทับใจ เฮ้นั้น จิโกโลสมองกลวง!) (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะ…ผมควรจะทำอะไร?
(หืม? ทำตามใจขอบงเธอสิ) (โนอาห์)
อึก…แต่นี่ไม่ใช่บางอย่างที่ผมควรให้โนอาห์-ซามะตัดสินใจ…
นี่เป็นปัญหาของผม
“ถ้านายเข้าร่วมกับตระกูลวาเลนไทน์ นายจะได้ที่ดินจำนวนมาก ชั้นพูดนั้น แต่นายจะต้องจัดการกับมัน ดังนั้นมันจะไม่สร้างปัญหาให้นาย ชั้นไม่ถือที่นายจะเป็นนักผจญภัยต่อไป และมันโอเคถ้านายอยากจะเล่นไปทั่วทุกวัน อ้า นายก็มีภรรยาน้อยมากได้เท่าที่นายต้องการ ลูซี่-ซังและอายะ-ซังนั้นแน่นอนว่ายินดีต้อนรับด้วย” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังเรียงคำพูดทีละคำทีละคำ ไหลมาเหมือนกับเธอได้เตรียมมันมาก่อนหน้า
เนื้อหามันก็ล่อลวงด้วย
พูดอีกอย่าง ผมขี้เกียจไปทั่วได้
แต่…คือที่ผมคิดเมื่อผู้เล่นอาร์พีจีถูกใช้งาน
「{คุณจะเข้าสู่การอวสานแบบเป็นสามีของเจเน็ต?}」
{ใช่}
{ไม่}
ไอ้เวรนี่!
ขณะที่ผมสงสัยว่ามันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่มันโผล่ออกมา และมันอยู่นี่ แสดงตัวออกมาตอนนี้แปลกที่สุด!
ฮ่าาห์…ผมถอนหายใจยาวๆ
“ชั้นหมั้นกับเจ้าหญิงโซเฟียแล้ว” (มาโกโตะ)
ผมปฏิเสธเจเน็ต-ซังระหว่างที่บอกสาเหตุ
แต่เจเน็ต-ซังยังยิ้มอยู่
“นั่นไม่มีปัญหา ชั้นคุยกับเจ้าหญิงโซเฟียได้” (เจเน็ต)
“…….หือห์?” (มาโกโตะ)
คำตอบที่ผมได้มันเกินกว่าความคาดหวังของผม
เธอพูดอะไรน่ะตอนนี้
“งั้น นายจะพูดว่ามันไม่มีปัญหาตราบใดที่เจ้าหญิงโซเฟียยอมรับ?” (เจเน็ต)
“ไม่ เดี๋ยวก่อน” (มาโกโตะ)
ไม่ใช่ว่าเธอรับมันเหมือนผมโอเคกับสิ่งนี้เหรอ?
“อาหารมาแล้ว ชั้นรู้จักหัวหน้าพ่อครัวที่นี่ ชั้นเลยให้เค้าทำเมนูพิเศษ” (เจเน็ต)
มากกว่านั้น เธอเปลี่ยนเรื่อง
“เจเน็ต-ซัง อืม…” (มาโกโตะ)
“เจเน็ต-ซามะ ฮีโร่ของโรเซส-ซามะ; ผมจะอธิบายอาหารที่นี่ วัตถุดิบคือ…”
ด้วยเหตุผลบางอย่างหัวหน้าพ่อครัวเริ่มอธิบาย?!
ในท้ายที่สุด อาหารได้จบระหว่างที่มันยังมัวๆ
อย่างที่คาดได้กับร้านอาหารที่ตระกูลวาเลนไทน์เป็นลูกค้าประจำ มันเป็อาหารค่อนข้างอร่อย
◇◇
ผมกลับมาที่โรงแรม
เจเน็ต-ซังได้ตามผมมาเหมือนมันเป็นธรรมชาติ
มากกว่านั้น เธอเกาะผม
แน่นอนว่าผมขอให้เธอแยกจากผมเมื่อเราถึงที่โรงแรม
“ชั้นกลับมาแล้ว…” (มาโกโตะ)
ผมเปิดประตูอย่างประหม่า
“มาโกโตะ! ในที่สุดนายก็กลับมา!” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง! นี่มันแย่แล้ว นี่มันแย่แล้ว!” (อายะ)
ทันทีที่ผมเข้ามาที่ห้องโถง ลูซี่และซา-ซังวิ่งมาหาผม
เกิดอะไรขึ้น?
“เจ้าหญิงโนเอลและฮีโร่แห่งแสง-ซามะมา!” (ลูซี่)
“ฟู-จังอยู่ในปัญหาแล้ว!” (อายะ)
“เจ้าหญิงเหรอ?” (มาโกโตะ)
บางอย่างเกิดขึ้นอีกแล้วเหรอ? คือที่ผมคิดขณะที่ผผมรีบตามทั้งสองคนไป
“ออราเคิลแห่งความมืด ฟูเรีย…เธอเกาะแกะเรียวซูเกะ-ซังมากไปแล้วนะ” (โนเอล)
“โอ้ เรียวซูเกะได้มาหาชั้นนะ รู้มั้ย? มีปัญหาเหรอ?” (ฟูเรีย)
“เค้าเป็นคู้หมั้นของชั้น ถอยห่างจากเค้าได้แล้ว” (โนเอล)
“ผู้หญิงเข้มงวดจะถูกเกลียดนะ รู้มั้ย?” (ฟูเรีย)
“อะไร…” (โนเอล)
ฉากการสังหารได้เกิดขึ้นอยู่ในห้องที่โรงแรม
เจ้าหญิงโนเอวได้กอดอกและจ้องฟูเรีย-ซัง
ฟูเรีย-ซังมีมือวางอยู่บนไหล่ของซากุไร-คุงและยิ้ม
“…เฮ้ เธอทั้งสองคน ใจเย็น…” (ซากุไร)
“หุบปาก เรียวซูเกะ” (ฟูเรีย)
“เรียวซูเกะ-ซัง ได้โปรดเงียบแป้ปนึง” (โนเอล)
“…”
ซากุไร-คุงและเจ้าหญิงโซเฟียตื่นตกใจ
(…พวกเธอทำอะไรกันอยู่?) (มาโกโตะ)
โดยเฉพาะเจ้าหญิงโซเฟีย
ผมถอนหายใจและเข้าหาพวกเธอทั้งสี่
จากลูซี่และซา-ซังเจ้าหญิงโนเอลได้มาด้วยกันกับเจ้าหญิงโซเฟียและซากุไร-คุง เพื่อที่จะมาดูสภาพของฟูเรีย-ซัง แต่จบที่ความคัดแย้ง
เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังทะเลาะกัน
“เฮ้ยย ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
ผมโบกมือและเรียกเพื่อในวัยเด็กของผม
แม้ว่าเขาเท่เมื่อเขาเป็นคนแรกที่ต่อต้านฮีโร่อเล็กซ์
ยังไงซะ เขาตัดสินใจเรื่องผู้หญิงไม่ได้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว
“?!”
ฟูเรีย-ซังตอบสนองกับเสียงของผมก่อนซากุไร-คุง
เธอลดมือของเธอที่วางอยู่บนไหล่ของซากุไร-คุงและวางทั้งสองมือไว้ข้างหลังเธอ
และจากนั้น เธอเว้นระยะจากซากุไรคุงเล็กน้อย
“เจ้าหญิง จีบกับซากุไร-คุงพอดีๆ” (มาโกโตะ)
“น-นั่นไม่ใช่นะ!” (ฟูเรีย)
เสียงของเธอแตกขณะที่เธอปฏิเสธมัน
มันไม่ใช่เหรอ?
ได้โปรดหยุดมันอย่างน้อยก็ต่อหน้าเจ้าหญิงโนเอลได้มั้ย
เธอได้ช่วยเรามากมายนะ เห็นมั้ย
หลังจากนั้น เจ้าหญิงโนเอลและซากุไร-คุงหันมาทางผม
“มาโกโตะ-ซัง นายลำบากนะวันนี้” (โนเอล)
“เจ้าหญิงโนเอล ขอบคุณมากสำหรับการช่วยเหลือที่นั่น” (มาโกโตะ)
ผมขอบคุณเธอที่เธอช่วยปิดผมเมื่อผมถูกเปิดเผยว่าเป็นสาวกของเทพมาร
ในทันนั้น สายตาเธอไปสู่ข้างผม
“เจเน็ต ดูเหมือนเธอจะอยู่ด้วยกันกับมาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)
“ใช่…ยังไงซะ มันไม่มีอะเกี่ยวข้องกับพี่ โนเอล-เน่ซามะ…” (เจเน็ต)
เจ้าหญิงโนเอลและเจเน็ตซังรู้สึกว่าจะแข็งๆ
““……””
บรรยากาศที่กระอักกระอ่วนเล็กน้อยวิ่งมาระหว่างเจ้าหญิงโนเอลและเจเน็ต-ซัง
“มาโกโตะ-ซัง” (โนเอล)
เหมือนพยายามจะเปลี่ยนอารมณ์ เจ้าหญิงโนเอลพูดขึ้นมา
“อัลเธน่า-ซามะได้ยอมรับที่นายตามเทพธิดาของนาย คิดถึงความสำเร็จที่สปริงล็อกและเกรทคีธ นี่มันธรรมชาติ ที่แปลกคือที่เอสเธอร์-ซังพูด…เธอไม่ได้เหมือนแบบนั้นมากก่อน…” (โนเอล)
เธอพูดอย่างเดียวกันกับแม็กซิมิเลี่ยน-ซัง
ว่านิสัยของเธอเปลี่ยน
..แต่ออราเคิลนั่นคงจะ…
มาปรึกษากับโนอาห์-ซามะเกี่ยวกับเรื่องนี้ทีหลังเธอ
“ทากัตซูกิ-คุง นายออกไปที่ไหนมา? มีความลือว่าโป้ป-ซามะพยายามจะส่งเทมพลาร์เพื่อจัดการกับนายโดยตรง มันจะดีสุดถ้านายไม่ออกไปข้างนอกมาก” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงพูดอย่างกังวล
เขาเพิ่งพูดว่าอะไรนะ?!
“ชั้นไม่รู้เรื่องนั้น…ชั้นจะใช้แปลงรูปเมื่อชั้นออกไป ขอบคุณ ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
“ไม่ ชั้นบอกนายว่ามันดีกว่าที่จะไม่ออกไปข้างนอกเลย…” (ซากุไร)
ซากุไร-คุงทำสีหน้ามีปัญหากับที่ผมพูด
“อัศวินของชั้น คุยกับออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเธอร์ว่ายังไง?” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังเข้าร่วมวงสนทนา
““เอ๋?!””
เจ้าหญิงโนเอลและซากุไร-คุงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“มาโกโตะ-ซัง! นายไปเจอเอสเธอร์-ซังเหรอ?!” (โนเอล)
“นายคิดอะไรของนายน่ะ ทากัตซูกิ-คุง!” (ซากุไร)
“มันเป็นประสบการณ์ที่ออกผลดีจริง” (มาโกโตะ)
ผมแบ่งข้อมูลที่ผมได้จากออราเคิลแห่งโชคชะตา
เจเน็ต-ซังก็เสริมที่ผมพูดด้วย ดังนั้นไม่ควรจะมีความแตกต่างกับข้อมูลมาก
แต่เจเน็ต-ซัง เธอใก้ลกับผมมากไปแล้ว
“…หืมม ชั้นออราเคิลแห่งโชคชะตาก็เห็นอนาคตของชั้นไม่ได้ ชั้นตกใจ เธอแม้แต่ส่งฮีโร่ใส่เราด้วยนั่น” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังพูดนี่ไม่พอใจ
“แต่นี่มันโล่งใจ เพราะทั้งหมดฟูจังจะไม่ทำอะไรแบบนั้น” (อายะ)
“…หรือเหมือนกับ ชั้นกังวลเกี่ยวกับซากุไร-คุงมากกว่า” (มาโกโตะ)
ผมไม่มั่นใจว่าจะทำมันดีมั้ย แต่ผมบอกพวกเข้าเกี่ยวกับอนาคตของฮีโร่แห่งแสงที่ตายที่ออราเคิลแห่งโชคชะตาบอกผม
…คุณพูดได้ว่านี่อย่างที่คาด แต่ซากุไร-คุง {รู้เกี่ยวกับมันอยู่แล้ว}
มันดูเหมือนว่าพวกเขาอยู่ในความรีบที่จะให้ซากุไร-คุงมีลูกส่วนหนึ่งก็เพราะเรื่องนนั้น
“นายไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นหรอก ทากัตซูกิ-คุง อนาคตที่เห็นด้วยเวทมนตร์แห่งโชคชะตาไม่แน่นอน 100% เพราะทั้งหมดมันเป็นเวทมนตร์ที่มีผลให้เลี่ยงอนาคตที่ไม่ดี” (ซากุไร)
“ใช่…แต่ระวังตัวนะ โอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมบอกนี่กับเพื่อนในวันเด็กของผมที่แข็งแกร่งแต่ใจดีเกินไป
“มันโอเค เรียวซูเกะ-ซัง มาโกโตะ-ซัง ประเทศแห่งแสงจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเลี่ยงอนาคตที่ฮีโร่แห่งแสงตาย!” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลยืนยันอย่างทรงพลัง
เขาถูกรัก
“ในฐานะคนที่ใช่เวทมนตร์แห่งโชคชะตา ชั้นคิดว่ามันจะดีกว่าที่ไม่เปลี่ยนอนาคตนั่นนะ” (ฟูเรีย)
คนที่โยนนั่นเข้ามาคือฟูเรีย-ซัง
“ฟูริ? เธอพูดอะไรน่ะ?!” (ลูซี่)
“เจ้าหญิง เธอหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)
ลูซี่และผมแน่นอนว่าวิจารณ์คำพูดของฟูเรีย-ซัง
“เปลี่ยนอนาคตมันง่ายที่จะพูดมากกว่าทำ โอกาสที่ฮีโร่แห่งแสงจะถูกแทงนั้นสูงกว่า มันดีกว่าที่จะคิดว่าจะช่วยเขายังไงหลังจากที่เขาถูกแทงแล้ว ออราเคิลแห่งแสงนั่นใช้ชุบชีวิตได้ ดังนั้นถ้าเธอชุบชีวิตเขาหลังจากที่เขาถูกแทง มันควรจะดีกว่าที่ไม่สร้างปัญหาจากการเปลี่ยนอนาคต ใช่มั้ย” (ฟูเรีย)
“งั้นมันมีวิธีคิดแบบนั้นด้วย หือห์” (มาโกโตะ)
เข้าใจแล้ว…ผมพยักหน้าประทับใจ
“ชั้นก็คิดแบบนั้นด้วยเหมือนกัน ถ้าเราเปลี่ยนอนาคตโดยที่ไม่เห็นภาพเต็มๆทั้งหมด มันจะแม้แต่แพร่ผลของมันไปหาสิ่งอื่นได้ นี่คือที่ปราชญ์ผู้ยิงใหญ่ซามะกังวล” (ซากุไร)
ดูเหมือนซากุไร-คุงก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของฟูเรีย-ซัง
ถ้ามันเป็นคำพูดของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ มันน่าเชื่อถือจริงๆ
“น-นั่นไม่ดีนะ! ปล่อยอนาคตที่เรียวซูเกะ-ซังโดนแทงมันแค่…!” (โนเอล)
“ช่างเป็นผู้หญิงที่ไม่เข้าใจอะไรซะเลย มันมีโอกาสที่มันจะสร้างอนาคตที่ไม่ดีแทน” (ฟูเรีย)
เจ้าหญิงโนเอลได้อยู่ฝั่ง ‘เปลี่ยนอนาคต’
ฟูเรียซังอยู่ฝั่ง ‘ตามโชคชะตาแล้วปรับตัวเข้ากับมัน’
ผมเข้าใจทั้งสองความเห็น แต่…
อ้าา เจ้าหญิงโนเอลและฟูเรีย-ซังเริ่มเถียงกันอีกแล้ว
สองคนนี้ไม่สนิทกันจริงๆ
(ซากุไร-คุง ชั้นปล่อยที่เหลือไว้ให้นายนะ) (มาโกโตะ)
ผมคิดอย่างนั้นอย่างสบายใจ
ชายที่เป็นที่นิยมลำบากจริงๆ
ให้ตายสิ…
งั้นตอนนี้ เมื่อผมได้บอกข้อมูลกับทุกคนแล้ว มากลับไปที่การฝึกแบบเดิมเถอะ
(มาโกโตะ หยุดทำเป็นเหมือนนายลืมส่วนที่สำคัญที่สุด) (โนอาห์)
หืม? ท่านพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ โนอาห์-ซามะ?
“พูดถึงแล้ว ฮีโร่มาโกโตะ เจเน็ต-ซัง” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟีย ที่เงียบจนถึงตอนนี้ ไหลเข้ามา
“อ้าา โซเฟีย…เอ๋?” (มาโกโตะ)
เธอดึงแขนผม
“นายจะเกี่ยวแขนจนถึงเมื่อไหร่?” (โซเฟีย)
“อ้า” (มาโกโตะ)
อุ้ปส์
ผมไม่ได้สังเกตว่าเจเน็ต-ซังเกี่ยวแขนกับผมอีกครั้ง
เจ้าหญิงโซเฟียดึงผมและล็อคแขนของเธอไว้กับผม
“มีปัญหาเหรอ?” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังยิ้มด้วยหน้าที่สดชื่น
เธอไม่ปล่อยแขนผม
“ชั้นมี ถอยจากเค้าเดี๋ยวนี้นะ” (โซเฟีย)
“โอ้ชั้น ชั้นเจเน็ตวาเลนไทน์นะ รู้มั้ย? แม้ว่ามันเป็นคำสั่งจากเจ้าหญิงของโรเซส ชั้นไม่มีหน้าที่ที่ต้องเชื่อฟัง
เจเน็ต-ซังใช้พลังที่เธอเป็นวาเลนไทน์อยย่างไม่ปราณี
“ฮีโร่มาโกโตะเป็นส่วนนึงของตระกูลโรเซส” (โซเฟีย)
“มันนี้ ชั้นบอกให้มาโกโตะเข้าร่วมตระกูลวาเลนไทน์ ชั้นได้คำตอบที่ดีๆ” (เจเน็ต)
“““เอ๋?!”””
มันไม่ใช่แค่เจ้าหญิงโซเฟีย เสียงของลูซี่และซา-ซังก็ซ้อนกันด้วย ขณะที่พวกเธอจ้องมาที่นี่
ถ้าเป็นแบบนั้น มันจะอันตราย
“เดี๋ยว! นั่นไม่ใช่ เจเน็ต-ซัง!” (มาโกโตะ)
พูดมันให้ถูก!
“…ทากัตซูกิ มาโกโตะปฏิเสธชั้นพูดว่าเค้ามีคู่หมั้นแล้ว” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังพูดมันให้ถูกอย่างไม่เต็มใจ
ทั้ง 3 คนถอนหายใจโล่งใจกับสิ่งนี้
“นั่นทำไมชั้นจะใช้เวลาให้มาโกโตะตกหลุมรักชั้น และดังนั้น ชั้นจะให้เค้าหันมาหาชั้นแน่นอน” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังยิ้มอย่างหวาน
อะ?!
“ไม่มีทางที่ฮีโร่ของโรเซส มาโกโตะ จะงอให้เธอ ชั้นจะไม่อนุญาตมัน” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโนเอลประกาศด้วยตาที่เย็นชา
“สงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น” (เจเน็ต)
แต่เจเน็ต-ซังไม่ทำลายท่าทีที่กล้าของเธอ
เธอพูดว่าเธอจะคุยกับเจ้าหญิงเกี่ยวกับมัน
พอมาคิดว่าเธอจะบังคับมันด้วยพลังของขุนนางศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้า…
“เจ้าหญิงโซเฟีย มันมีมอนสเตอร์อาละวาดในโรเซสไม่นานมานี้ใช่มั้ย? จนถึงตอนนั้ เธอได้รับการช่วยเหลือจากประเทศแห่งไฟและประเทศแห่งแสง อัศวินอากาศทิศเหนือของเราได้ไปที่นั่นและช่วยอย่างบ่อยครั้งในการปราบมอนสเตอร์ แต่เนื่องจากการเตรียมการสู้กับลอร์ดปีศาจ กองทัพต่างประเทศไม่สามาระจะพึงพาได้ มันดูเหมือนว่าเธอได้จัดการมันด้วยนักผจญภัยเพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น แต่นักผจญภัยมีราคาสูง และมันต้องถูกจ่ายเต็มๆแต่ละครั้ง มันมีผลกับการเงินของโรเซส ใช่มั้ย?” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังได้พูดเกี่ยวกับความจริงที่ผผมไม่รู้
“โซเฟีย… นั่นจริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“…มันจริง” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียพูดอย่างเดือดดาล
‘ทำไมเธอไม่บอกชั้น?’ คือที่ผมคิด แต่…นี่มันไม่ใช่ปัญหาที่ผมจัดการได้ด้วยตัวเอง…
“ถ้ามันเกี่ยวกับเงิน ฟูจิยังได้…” (มาโกโตะ)
“จริงๆแล้ว… ลอร์ดฟูจิวาระได้ให้เรายืมเงินจำนวนค่อนข้างมาก” (โซเฟีย)
จริงอ่ะ?
งั้นพวกเขาก็ทำอย่างนั้นไปแล้ว หือห์
และพวกเขาก็ยังมีไม่พอแม้อย่างนั้น…
“ถ้าชั้นแต่งงานกับทากัตซูกิ มาโกโตะ มันจะง่ายต่อการเคลื่อนไหวอัศวินอากาศทิศเหนือ ดินแดนของโรเซสและวาเลนไทน์ห่างกัน ดังนั้นเรานำส่วนหนึ่งของอัศวินอากาศทิศเหนือไว้ที่โรเซสได้ มันจะมีค่าบำรุงรักษา แต่เมื่อพิจารณามอนสเตอร์ที่ปรากฏในสถานการณ์นี้ ชั้นไม่คิดว่าเธอปล่อยมันไว้เฉยๆได้” (เจเน็ต)
ที่เจเน็ต-ซังพูดมีเหตุผล…เมื่อมองผ่านๆ
ผมเป็นมือใหม่เรื่องการเมือง ดังนั้นผมไม่รู้มากเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่ดูจากที่เจ้าหญิงโซเฟียคิดแล้ว มันน่าจะเป็นคำแนะนำที่ดี
“แน่นอนว่า ชั้นจะไม่ขอคำตอบทันที แต่คิดเกี่ยวประเทศของเธอนะ โอเค๊?” (เจเน็ต)
“…โอเค” (โซเฟีย)
เจเน็ต-ซังและเจ้าหญิงโซเฟียได้คุยกันด้วยหน้าที่จริงจังของนักการเมือง และพวกเธอคิดเกี่ยวกับประเทศของพวกเธอ
…ดูไม่เหมือนว่าจะมีอะไรที่ผมพูดกับเรื่องนั้นได้
มันเป็นเรื่องซับซ้อนนอกความรู้ของผม
“เฮ้ เฮ้ มาโกโตะ” (ลูซี่)
ลูซี่ดึงแขนเสื้อผม
เมื่อผมหันกลับไป ลูซี่และซา-ซังได้จ้องอย่างเย็นชา
“ม-มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ทากัตซูกิ-คุง นายทำหน้าเหมือนมันเป็นปัญหาคนอื่น แต่นายคงจะไม่ไปอยู่กับที่ของเจเน็ต-จังเมื่อนั่นถูกตัดสินใจใช่มั้ย ทากัตซูกิ-คุง?” (อายะ)
ไม่ใช่ว่าพูดแบบนั้นมันคลุมเคลือไปเหรอ ซา-ซัง?
“ไม่ ชั้นจะยังเป็นฮีโร่ของโรเซส และเราอยู่ในมักกาเรนได้เหมือนเคย แล้วก็เงื่อนไขของการเป็นภรรยาของเจเน็ต-ซังเห็นว่าเค้าต้องเอาชนะเกรา-ซังได้” (มาโกโตะ)
“ไม่ใช่ว่ามันจะไม่มีผู้สมัครเลยเหรอถ้างั้นอ่ะ…?” (ลูซี่)
ลูซี่พูดความเห็นเดียวกับผมเลย
“อะไร นั่นมันโล่งใจ~ งั้นนั่นหมายความว่าเจเน็ต-จังไม่ได้รักทากัตซูกิ-คุง!” (อายะ)
คิ้วของเจเน็ต-ซังกระตุกกับคำพูดของซา-ซัง
หืม? ไม่ใช่ว่าเรามีการสนทนาแบบนี้มาก่อนเหรอ…?
“เดี๋ยวก่อนนั่น อายะ-ซัง มีบางอย่างที่ชั้นต้องพูด” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังหันไปแล้วมองผม
“ชั้น…ก็รักทากัตซูกิ มาโกโตะ…” (เจเน็ต)
“““!!”””
เจเน็ต-ซังพูดสิ่งหนี้ด้วยหน้าที่แดง
เจ้าหญิงโซเฟีย ลูซี่ และซา-ซังทำสีหน้าช็อก
“มาโกโตะ…ชั้นจะเตรียมห้องให้นายในปราสาทวาเลนไทน์นะ โอเคมั้ย?” (เจเน็ต)
เจเน็ต-ซังวางมือลงบนแก้มของผมและยิ้มอย่างมีเสน่ห์
มันต่างจากเวลาที่เธอเป็นอัศวินเพกาซัสอย่างสิ้นเชิง
ผมได้ยินเสียงกัดฟันของบางคนได้
“…ลืมที่ชั้นพูดเมื่อกี้นี้” (โซเฟีย)
“เอ๋?” (เจเน็ต)
“เราไม่ต้องการการสนับสนุนจากอัศวินอากาศทิศเหนือ! เอามือออกเดี๋ยวนี้นะ!” (โซเฟีย)
“เจ้าหญิงโซเฟีย…ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นทางเลือกที่ฉลาดที่จะตัดสินจากความอิจฉา” (เจเน็ต)
“ชั้นไม่ได้ตัดสินใจผิดพลาดที่นี่” (โซเฟีย)
“ชั้นแม้แต่ใช้เหตุผลกับเธอก็ไม่ได้” (เจเน็ต)
ลมนั้นปั่นป่วน
“…แค่ออกจากเค้าได้แล้ว อัศวินหมดอายุ” (โซเฟีย)
สีหน้าของเจเน็ต-ซังเปลี่ยนกับคำพูดของเจ้าหญิงโซเฟีย
เดี๋ยว โซเฟีย-ซัง?!
“…ช่างเป็นออราเคิลที่หัวแแข็ง นั่นทำไมฮีโร่ต่างโลกคนอื่นวิ่งหนีจากเธอ” (เจเน็ต)
ที่เจเน็ต-ซังพูดทำให้ตาของเจ้าหญิงคมขึ้น
“เจเน็ต หุบปาก” (โซเฟีย)
“มาลองหน่อยมั้ยล่ะ โซเฟีย?” (เจเน็ต)
เจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซังได้จ้องกันในระยะที่จมูกแตะกันได้
อืม…หลายอย่างมันมาแบบนี้ได้อย่างไร?
“โอเค โซฟี่-จัง ใจเย็นลงนิดนึง” (อายะ)
ซา-ซังลากเจ้าหญิงโซเฟียออกไป
(ทากัตซูกิ-คุง ไองี่เง่า) (อายะ)
ผมได้ยินคำพึมพำนั้น
“มา มา ฟูริ มาไปทางนั้นกันเถอะ” (ลูซี่)
ในอีกทางหนึ่ง ลูซี่ได้ลากฟูเรีย-ซังไป
ลูซี่ได้ ‘เบร่’ แล้วแลบลิ้นของเธอออกมา
ซากุไร-คุงและผมสบตากัน
หน้าของเขาหน้าสมเพช และมันเป็นไปได้สูงว่ามันเหมือนกันกับผม เราโดยพื้นฐานแล้วสะท้อนกันเป็นกระจก
(ช่างน่าสมเพช) (โนอาห์)
มันอย่างที่เทพธิดาได้พูดแหละ
◇◇
ซักพักหลังจากนั้น วันที่คล้ายกันดำเนินต่อไป
ในท้ายที่สุด เจเน็ต-ซังได้เริ่มเคลื่อนอัศวินอากาศทิศเหนือไปที่โรเซส
มมันดูเหมือนเมื่อเธอปรึกษาของพี่กับเธอและกัปตัว เกราลท์-ซัง เขาพูดว่า ‘เอาไปมากเท่าที่เธอต้องการเลย!’
เกรา-ซัง แมนจริงๆ!
แล้วก็ นายพลทาริสก้ามาและพูดว่า: ‘ประเทศแห่งไฟจะสนับสนุนมาโกโตะ-โดโนะ’
แม็กซิมิเลี่ยน-ซังพูดว่า: ‘ถ้านายมีปัญหาเรื่องอะไร ชั้นจะมาช่วยได้ตลอดเวลา’
ซากุไร-คุงก็โผล่มาด้วย
ซากุไร-คุงและผมไปกินข้าวนอกบ้านกับฟูจิ-ยังและเรามีความสุขกับเวลาเก่าๆ
มีปัญหาเล็กๆปัญหาหนึ่งนะ
“โอ้ เธอมาที่นี่อีกแล้ว หมดอายุ-ซัง” (โซเฟีย)
“ฮัลโหลนั่น ออราเคิลหัวแข็ง” (เจเน็ต)
ความสัมพันธ์แบบขวากหนามระหว่างเจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซัง
มันไม่เหมือนกับพกวเธอสู้กันอยู่ พวกเธอปรึกษาเกี่ยวกับการจัดการอัศวินอากาศทิศเหนือ
พวกเธอทำอย่างนั้น แต่การสนทนานั้นน่ากลัว
ผมได้ฟังจากด้านข้างระหว่างที่รู้สึกเย็นวาบ
…สองคนนี้ได้พูดกับผมระหว่างนั้น
ลูซี่และซา-ซังได้บ่นทุกวัน
“นายไม่ได้อยู่ด้วยกันกับชั้นเลยหลังๆ มาโกโต” (ลูซี่)
“ทากัตซูกิ-คุง ชั้นเหงา~” (อายะ)
“ชั้นจะไปเป็นเพื่อนการฝึกของเธอ ดังนั้นเราจะหาเวลา!” (มาดกโตะ)
ผมได้สร้างเวลาจากการเฉือนเวลานอน
พอมาคิดว่าเทคนิคตัดการนอนที่ผมฝึกเพื่อไว้เล่นเกมตลอดคืนจะมีประโยชน์ที่นี่
(ให้มันพอดีๆ นายจะทำตัวของนายพัง) (โนอาห์)
อ-โอเค
ใช่ โนอาห์-ซามะ
ขอโทษที่ทำให้ท่านกังวล
…แต่ในท้ายที่สุด ทุกคนได้ดูแลผม ดังนั้นผมไม่ติดกับการรุกของโป้ป เจ้าชายคนแรก หรือออราเคิลเอสเธอร์
นั่นทำไมคนหลายคนรวมตัวกัน
นั่นทำไมพวกเธอมีบางคนอยู่กับผมตลอด
ผมขอบคุณสิ่งนั้น
หลายวันแบบนั้นได้ผ่านไป และเช้าวันหนึ่งอัศวินโรเรสได้วิ่งมาที่เราและหายใจไม่ทัน
ด้วยการรายงานอย่างหนึ่ง
“กองทัพของราชาสัตว์ซากันและราชามอนสเตอร์ทะเลฟอร์เนียสได้เริ่มเดินทัพมาสู่ทวีปตะวันตกครับ!”
สงครามเริ่มแล้ว
เป้าหมายเดือน 4/66
ค่าเน็ต 150/200
กาแฟ 0/300
ค่าไฟ 20/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord