บทที่ 24 ยั่วยุ
ผ่านมาแล้ว 3 วันหลังจากเริ่มถอนมันฝรั่ง อีกนิดจะผ่านปลายเดือนตุลาคมแล้ว
“วันนี้หลังเที่ยงจะออกไปสักแป็บนะครับ”
“เอ๊ะ? อย่างนั้นเหรอ? อย่ากลับมาช้าเกินไปนะ”
“ครับ จะกลับมาก่อนเย็นครับ”
พอถอนมันฝรั่งเสร็จทำให้ที่สวนตรงบ้านมีมันฝรั่งจำนวนมากอยู่ หลังจากนี้จะทำการแบ่งหัวเล็กหัวใหญ่ และนำส่ง 60% ของมันฝรั่งที่ไม่ได้เอาไว้ใช้ปลูกให้กับหัวหน้าหมู่บ้าน ช่วงเก็บเกี่ยวทำให้สวนดูหนาแน่นเอาเรื่องอยู่
เกี่ยวกับการเก็บภาษี จะมีคนขับรถม้ามาตามช่วงเวลาปีละหลายครั้ง ซึ่งครั้งถัดไปคือช่วงต้นเดือนธันวาคม จนกว่าจะถึงตอนนั้นค่อยๆทำการคัดแยกก็ได้
การคัดแยกมันฝรั่งเลยเป็นงานที่เพิ่มขึ้นในช่วงเช้า จนพัฒนากลายเป็นเกษตรกรไปแล้ว
และไปถามงานที่ต้องทำหลังจากทำการคัดแยกมันฝรั่งเสร็จกับเกลด้า ซึ่งดูเหมือนจะมีงานถอนหญ้าตรงสวนอยู่ด้วย ถ้าไม่ทำสิ่งนั้นจะขัดขวางการปลูกช่วงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า แล้วก๋ต้องทำการตรวจสอบว่าทางระบายน้ำเล็กๆมีการอุดตันหรือไม่ กับทำให้ความลึกอยู่ในระดับเดียวกันทั้งหมด มันเป็นการดูแลทางระบายน้ำของสวนที่โรดันทำเอาไว้
(ช่วงนี้เริ่มมีเวลาว่างแล้ว แต่ในที่สุดก็จัดการการ์ดได้สักที)
ผ่านมาแล้ว 3 วันหลังจากที่โรดันฟื้นจากอาการบาดเจ็บ
3 วันก่อน
・สัตว์ F 11 ใบ
・แมลง F 2 ใบ1
・นก F 2 ใบ1
・พืช F 15 ใบ
ปัจจุบัน
・สัตว์ F 16 ใบ
・แมลง G 3 ใบ
・แมลง F 2 ใบ
・นก F 2 ใบ
・พืช F 7 ใบ
(การปรับการ์ดกับเสริมความแข็งแกร่งเลเวล 2 เองก็เสร็จแล้ว)
เพื่อจะให้มีแรงพอทำงานสวนได้อย่างสบาย เลยทำการลดการ์ดพืชแล้วมาเพิ่มการ์ดสัตว์ F แทน และพอทำการจัดการ์ดเสร็จก็ใช้พลังเวทในการเสริมความแข็งแกร่งเลเวล 2 อย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดก็เข้าใจผลของเสริมความแข็งแกร่งเลเวล 2 ส่วนใหญ่แล้ว
เสริมความแข็งแกร่งเลเวล 2
・ใช้พลังเวท 10
・ผล +20 ให้ค่าสเตตัสที่เป็นพรคุ้มครอง 2 อย่าง
(เท่านี้ก็ยืนยันได้แล้วว่าสกิลอื่นนอกจากสร้างต่อให้เลเวลเพิ่มขึ้นก็ใช้ค่าพลังเวทคงที่ไม่เปลี่ยน โดยผสมใช้ 5 เสริมความแข็งแกร่งใช้ 10)
และจากเสริมความแข็งแกร่งเลเวล 1 ไป 2 ค่าสเตตัสของสัตว์อันเชิญจาก +10 กลายเป็น +20 ซึ่งทำการเสริมความแข็งแกร่งเลเวล 2 ให้กับการ์ดที่มีอยู่ทุกใบแล้ว
หลังจากนี้ถ้าเสริมความแข็งแกร่งขึ้นถึงเลเวล 3 แล้วละก็ วางแผนจะทำการเก็บค่าประสบการณ์สกิลของทั้ง 3 สกิลอย่างสร้าง, ผสม และเสริมความแข็งแกร่งให้ไปเลเวล 4 อย่างเท่าๆกัน
ทำการกินอาหารกลางวันระหว่างคัดแยกมันฝรั่งในช่วงเช้า ถึงโรดันจะยังออกจากห้องนอนไม่ได้ แต่อาการค่อยๆดีขึ้น ไม่แน่อาจจะเพราะต้นไม้ของพืช F ที่ปลูกไว้ข้างห้องนอนคอยเยียวยาด้วยก็ได้
หลังจากกินอาหารกลางวันเสร็จ อเลนก็ไปที่สวนอีกครั้ง ตอนนี้ทั้งโรดันและเทเรเซียอยู่ที่บ้าน ทำให้มัชชูเองไม่เหงาและทำตัวเรียบร้อย
จากตะกร้าน้อยใหญ่ที่มีอยู่ ได้เลือกเอาตะกร้าอันใหญ่ที่ดูดีไปวางไว้หน้าต้นไม้ และค่อยๆเอาก้อนหิน 10 ก้อนใส่เข้าไปในตะกร้า เนื่องจากถูกขว้างมาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เหลี่ยมของก้อนหินที่มีขนาดพอๆกับลูกเบสบอสหายไปจนหมด พร้อมกับเหน็บดาบไม้ไว้ตรงเอว
ทำการออกไปข้างนอกทั้งที่แบกตะกร้าไว้อย่างนั้น ในระหว่างที่มุ่งหน้าไปตามคันนาเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่ดินรกร้างที่เกลด้าบอกมา
พอถึงที่ดินรกร้าง ตรงนั้นมีหญ้าที่งอกจนสูงกว่าอเลนอยู่ หญ้าแห้งเหี่ยวซึ่งไม่ถูกทำอะไร มันส่งเสียงแซ่กๆในระหว่างที่เข้าไปข้างใน
ก่อนจะวางตะกร้างไว้สักที่และแหวกเข้าไปข้างใน
(ก่อนอื่นต้องตรวจสอบว่าที่ดินรกร้างมันเป็นยังไงก่อน)
หญ้าที่ขึ้นสูงกว่าส่วนสูง ทำให้ไม่รู้ว่าที่ดินรกร้างนี้กว้างขนาดไหน เลยทำการเดินไปนู้นมานี่เพื่อหาความกว้างคร่าวๆ
(ตรงนี้น่าจะเป็นใจกลางสินะ)
รู้ศูนย์กลางของที่ดินรกร้างแล้ว ทันใดนั้นอเลนเลยเริ่มเหยียบหญ้าที่อยู่ตรงใจกลาง และเหยียบไปเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงเหยียบหญ้าแห้งดังแกร๊บๆท่ามกลางความเงียบ
ในที่สุดก็ทำวงกลมโล่งๆเส้นผ่านศูนย์กลางราวๆ 10 เมตรจนชวนให้นึกถึงครอปเซอร์เคิลที่โด่งดังในอดีตเลย
(ประมาณนี้สินะ)
ทำการออกนอกวงกลมที่มีเส้นผ่านศนย์กลาง 10 เมตรนี้ ก่อนจะหยิบก้อนหินจากในตะกร้าออกมาวางไว้ตรงพื้น และกำดาบไม้แน่น
(อัญเชิญพอนตะ)
ทำการอัญเชิญแมลง G ไว้ตรงใจกลางของที่โล่งๆซึ่งเหมือนครอปเซอร์เคิล กบที่มีขนาดใหญ่พอๆกับกบอเมริกันบูลฟร็อก
(เอาล่ะ ใช้ยั่วยุ)
‘เกโกะ เกโกะ’
ร่างกายของพอนตะ แมลง G กะพริบเป็นสีแดง ฟ้า เหลือง ในระหว่างที่กระโดดไปมา อเลนแอบซ่อนอยู่ในพงหญ้าเพื่อเฝ้าดูสถานการณ์
ผ่านไป 10 นาที
(อืม แย่กว่าที่คาดเอาไว้ซะอีก)
อเลยกำดาบแหงนหน้ามองดูท้องฟ้า ตรงนั้นมีนกเล็กใหญ่บินอยู่หลากหลายชนิด
(เพราะนกบินอยู่บนฟ้าหรือเปล่านะ หรือว่าจำนวนนกมันน้อยไป หรือว่ายั่วยุใช้ไม่ถึงบนท้องฟ้าเหรอ)
ต่อจากนี้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว ซึ่งฟืนเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการก้าวข้ามฤดูหนาว จนถึงตอนนี้ทุกปีโรดันจะทำการล่าเนื้อของเกรซบอร์ไปขาย แล้วทำการซื้อฟืนสำหรับทำให้อบอุ่นจนกว่าจะผ่านฤดูหนาว ตอนนี้ที่บ้านมีน้องชายอยู่ด้วย ถึงอเลนจะอายุ 6 ขวบแต่ก็ยังทนความหนาวไม่ได้ถึงขนาดนั้น
จะได้เนื้อราวๆ 10 กิโลกรัม ต่อการจับได้ 1 ตัว ซึ่งจับได้ทั้งหมด 10 ตัว เกือบครึ่งนั้นหายไปกับค่าฝืน ซึ่งทำการซื้อที่หมู่บ้าน
แต่ปีนี้โรดันไปล่าหมูป่าไม่ได้ ถึงจะบาดเจ็บหนักแต่ได้เนื้อสำหรับการล่า 1 ครั้งกับอาหารเล็กน้อยที่หัวหน้ามู่บ้านเอามาเยี่ยมไข้ แล้วก็เหล่าพวกพ้องที่เคารพในตัวโรดัน ทาสติดที่ดินที่ไปร่วมล่าหมูป่าก็เอาของมาเยี่ยมไขด้วยเหมือนกัน แต่ถ้าเทียบกับเนื้อของเกรซบอร์ 100 กิโลกรัมแล้วละก็ ไม่คิดว่าจะเพียงพอต่อการซื้อฟืนเลย
เพื่อที่จะปกป้องชีวิตใหม่ของครอบครัวที่อยู่ในท้องของเทเรเซีย อเลนเลยจะลองจับนกดู
(เอาเถอะมอนสเตอร์อย่างอัลบาเฮรอนยังพอว่า แต่แถวนี้มีนกที่คล้ายกับนกกระเรียนซึ่งเนื้อที่สามารถกินได้มีอยู่ ราวๆ 2 กิโลกรัม คิดง่ายๆว่าจับได้แค่ 50 ตัวก็เท่ากันแล้ว)
มีมอนสเตอร์นกที่บินขึ้นเหนือเหมือนอัลบาเฮรอนอยู่ แต่ไม่คิดจะทำการจับมอนสเตอร์ มีนกที่บินย้ายถิ่นคล้ายกับนกกระเรียนขนาดใหญ่อยู่ด้วย เพราะตั้งเป้าเอาไว้อย่างนั้นเลยวางกับดักด้วยการให้แมลง G อย่างพอนตะทำการยั่วยุ
ในระหว่างที่หมอบคิดอยู่อย่างนั้น เวลาก็ผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง
(แค่ 1 ตัวไม่ได้ผลงั้นเหรอ คิดถูกสินะที่สร้างเผื่อไว้ 3 ใบ)
และอัญเชิญแมลง G ตัวที่ 2 ออกมา แมลง G ตัวที่ 2 ก็กระโดดยั่วยุอยู่ตรงที่เดียวกับตัวแรก
และผ่านไปอีก 1 ชั่วโมง
(โธ่เว้ย พอนตะแค่ 2 ตัวก็ยังไม่ได้เหรอ หรือว่ามันสูงเกินไปเลยส่งไปไม่ถึง ไม่รู้ระยะของยั่วยุด้วยสิ)
ก๊อง
ก๊อง
ก๊อง
ระฆังบอกเวลาบ่าย 3 ดังขึ้น
(3 โมงแล้วเหรอ วันนี้บอกคุเรนะไว้แล้วว่าไม่ไปเล่นด้วย นี่ไม่ได้พบมาหลายวันแล้วนะเนี่ย)
ตั้งแต่โรดันบาดเจ็บสาหัส ก็ไม่ได้เล่นติ๊ต่างเป็นอัศวินกับคุเรนะเลย ตอนนี้ปฏิเสธไปเพราะมีเรื่องของงานที่บ้าน ถึงสีหน้าของคุเรนะจะดูเศร้าไปครู่หนึ่งแต่ก็ตอบกลับมาว่าเข้าใจแล้ว ทำให้ 2 วันนี้คุเรนะไม่มาที่บ้านของอเลน
(เอาละ เพิ่มอีก 1 ตัวเป็น 3 ตัวดู เท่านี้ก็เอาออกมาหมดแล้ว)
‘เกโกะ เกโกะ’
‘เกโกะ เกโกะ’
‘เกโกะ เกโกะ’
แมลง G พอนตะ 3 ตัวกระโดดไปมาตรงที่ว่างวงกลมของที่ดินรกร้าง สีแดง ฟ้า เหลือง 3 สีมันชวนดูแตกต่างกันอยู่
ถึงจะกำดาบรอ แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ
(ฮึม คาดหวังมากเกินไปสินะ ไม่สิยังเร็วไปที่จะล้มเลิก ไว้เพิ่มการ์ดแมลง G อีกหน่อยแล้วค่อยลองอีกทีพรุ่งนี้ดีกว่า)
ตอนนั้นเอง
ร่างขนาดใหญ่ดิ่งลงมาจากบนท้องฟ้า มันปรากฎตัวขึ้นมาต่อหน้าอเลนที่ถอดใจไปแล้ว ขาที่มีกรงเล็บขนาดใหญ่โจมตีใส่แมลง G จนกลายเป็นฟองแสงและหายไป
‘แกว๊กกกกกกกกก!!!’
สิ่งที่ร่อนลงมาตรงช่องว่างวงกลม มันกางปีกจนมีขนาดเกิน 4 เมตรและส่งเสียงร้องออกมาอย่างดังเพื่อข่มขวัญ
อัลบาเฮรอนลงมาจากท้องฟ้า