ณัฐณิชาพูดในใจว่า ฉันแค่เป็นคนที่ไม่ชอบกล้ำกลืนความโกรธ ไม่ใช่ใจร้ายอย่างที่คุณคิด
“คุณหวังไว้ว่าตัวเองจะสร้างความประทับใจไว้ในใจผมเหรอ”
ทันใดนั้นธราเทพก็เข้าใกล้ณัฐณิชา ตั้งใจแกล้งเธอ และณัฐณิชายืดตัวขึ้นพอดี ทั้งคู่จึงชนกัน
ชายหนุ่มโอบกอดเอวเธอ ร่างกายของทั้งสองจึงแนบชิดกัน
และเขาก้มศีรษะลงเล็กน้อย สายตามองลงไปตรงหน้าอกที่อวบอิ่มนิดๆ ของณัฐณิชา
ณัฐณิชาเองก็เห็นสายตาของเขา เกิดอาการหน้าแดงทันที แล้วจึงยกมือผลักธราเทพ
“คุณ…คนลามก!”
“เห็นได้ชัดว่าคุณอ่อยก่อน” ธราเทพยิ้มบาง เลิกผ้าห่มขึ้น กำลังจะนอนลง
“นี่ คุณขึ้นเตียงทำไม ไปนอนโซฟา” ณัฐณิชาตกใจถอยหลังอย่างกลัวๆ
“โซฟามันเล็ก ผมนอนไม่ได้”
“งั้นฉันไปเอง”
ณัฐณิชาลุกขึ้นกำลังจะไป แต่จู่ๆ ธราเทพก็ยื่นมือไปดึงเธอกลับลงเตียง โดยเอาร่างกายตัวเองกับที่นอนกักขังไว้อย่างแน่นหนา
ลมหายใจของเขาค่อยๆ หนักขึ้น
ธราเทพนึกไปถึงที่บาร์ในคืนนั้น ครั้งแรกที่เห็นสภาพเธอ เธอเมามาก จับเขาไว้ ตะโกนว่าสุภาพบุรุษผู้เอื้อเฟื้อกับคนถ่อยซ่อนไก่อะไรสักอย่าง
ในตอนนั้น แม้ว่าเขาก็มีอารมณ์ แต่การมีเซ็กส์กับผู้หญิงแปลกหน้า ไม่ใช่สไตล์ของธราเทพ ตอนนี้ทุกครั้งที่เห็นผู้หญิงคนนี้ทำท่าเย่อหยิ่ง แล้วนึกถึงข้อเสนอของเธอในคืนนั้น ก็รู้สึกค่อนข้างเสียใจภายหลัง และอยากหาโอกาสแก้มือ
“ธราเทพ คุณคิดจะทำอะไร!”
ฟังเสียงหายใจหนักขึ้นเหนือศีรษะ หัวใจของณัฐณิชาก็เต้นเร็วขึ้น หัวใจขย้อนขึ้นถึงคอหอย
ธราเทพก้มหน้าลงอย่างมุ่งร้าย เข้าใกล้แล้วกระซิบข้างหูณัฐณิชา “คุณคิดว่ายังไงล่ะ”
เสียงกระซิบต่ำนี้เหมือนตีเข้ากลางใจ!
ณัฐณิชาร่างกายปวกเปียก ราวกับถูกยิงด้วยกระแสไฟฟ้า สมองล้มเหลวทันที เธออ้าปากพะงาบๆ พูดไม่ออกสักคำ
“เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว ก็ควรใช้ชีวิตฉันสามีภรรยา ถูกไหม”
นิ้วมือเรียกยาวเลื่อนช้าๆ ไปตามเส้นผมของณัฐณิชา ณัฐณิชารู้สึกเหมือนตัวเองถูกจี้จุดใบ้ขึ้นมาฉับพลัน
“ฉัน…ฉันป่วยอยู่นะ คุณเอาจริงเหรอ…”
ณัฐณิชากัดริมฝีปาก ความเฉลียวฉลาดและความดื้อรั้นหายไปหมดแล้ว ตอนนี้เหมือนกระต่ายน้อย ที่ภาวนาอย่างน่าสงสารให้สุนัขป่าเทาปล่อยไป
เห็นรูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์ของเธอ ธราเทพก็ถึงกับกลืนน้ำลาย ก่อนจะก้มหน้าลงไปจูบหญิงสาวในอ้อมแขน
จูบของเขาหนักหน่วงและรุนแรง ณัฐณิชาที่ไม่มีประสบการณ์ไม่นานก็หายใจไม่ออก
“อื้อออ……”
ดวงตาของณัฐณิชาเบิกกว้าง ผลักธราเทพออก แต่กำลังของเธอเหมือนแค่การเกา เขาไม่สะเทือนเลย!
แต่ธราเทพกลับมัวเมา กลายเป็นเสพติด เขาไม่เคยคิดเลยว่าริมฝีปากของเธอจะหวานและนุ่มเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะกดจูบลึกล้ำขึ้นโดยสัญชาตญาณ……
“โอ๊ย!”
ทันใดนั้น กลิ่นคาวเลือดก็กระจายที่ปลายลิ้น ธราเทพลืมตาทันที ดวงตาเข้มคมเฉียบ
ณัฐณิชากลัวเขามาก ปากคอสั่นไปหมด “คุณ คุณมันเลว!”
เห็นภรรยาตัวน้อยโกรธจริง ธราเทพจึงปล่อยเธอ ซึ่งแน่นอนว่าจุดประสงค์ก็เพื่อเห็นแก่สุขภาพของเธอ ต่อให้ต้องการใช้ชีวิตคู่ฉันสามีภรรยา ก็ไม่ใช่ตอนนี้
“เอาล่ะ เลิกสร้างปัญหาได้แล้ว ทำตัวน่ารักนอนพักผ่อนไปดีๆ ผมไม่สนใจทำอะไรคนป่วยหรอก”
ธราเทพพูดจบ ก็ปิดไฟหัวเตียง
ณัฐณิชา “???”
ทั้งๆที่ธราเทพรังแกเธอก่อน แล้วทำไมมาให้เธอเลิกสร้างปัญหา!