มิร่าหยุดเคลื่อนไหวเมื่อความคิดถึงเข้ามาเติมเต็ม เธอจำวันที่ผมนอนบนตักเธอแบบนี้ได้ ขณะที่เธอลูบหัวผมและพูดคุยเกี่ยวกับการผจญภัยของเธอและความงามของเวทมนตร์ ช่วงเวลาเหล่านั้นช่างมีความสุขและเรียบง่ายจริงๆ
ผมไม่ปล่อยให้มิร่าอยู่คนเดียวนานเลยเริ่มพูดขึ้น
“น้าก็เคยทำแบบนี้กับผมเหมือนกันในตอนที่พ่อสินะครับ มีเพียงคุณเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างผม แม่ใจสลาย ในขณะที่นอร่าถอยกลับเข้าไปในเปลือกของเธอ ขณะที่เอลด้ายังเป็นเด็กที่ไม่เข้าใจถึงความสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้น”
ขณะที่ผมพูด ผมก็ยังคงลูบหัวของมิร่าพร้อมกับความรู้สึกที่ซับซ้อนมากมายของผมที่ส่งผ่านไปยังมิร่า ‘ความกตัญญู’, ‘ความคิดถึง’ และ ‘ความรัก’ อย่างลึกซึ้งทั้งหมดนั้นท่วมท้นมิร่าทำให้จิตใจของเธอผ่อนคลายและซับซ้อนในเวลาเดียวกัน
ผมไม่ให้เวลาเธอและพูดต่อ
“มันช่างมืดมิดและหนาวเหน็บ คฤหาสน์เหมือนตายไปแล้ว ในขณะที่ครอบครัวของผมกำลังโศกเศร้าจึงไม่มีใครมองมาที่ผมเลย แต่ในช่วงเวลาที่หนาวเหน็บนั้นน้าก็ยังคงอยู่ข้างๆ ผมและกลายเป็นแสงสว่างให้ผมในอุโมงค์ที่มืดมิด เรื่องราวของน้า, เสียงของน้า, ทุกอย่างเกี่ยวกับน้าช่วยให้ผมก้าวไปข้างหน้าได้ครับ ผมไม่เคยแสดงออกมาเลยว่าน้ามีความหมายกับผมมากแค่ไหน ไม่ว่าน้าจะเลือกอะไร ผมจะยอมรับมันด้วยรอยยิ้มครับ”
ในขณะเดียวกันมิร่าก็รู้สึกถึงความรู้สึกมากมายมหาศาลที่ท่วมท้นเธอเข้าด้วยกัน ทำให้รอยร้าวในใจของเธอกว้างขึ้น เพราะเธอใช้ตรรกะสำหรับทุกสิ่งและจัดการกับปัญหาด้วยพลังแห่งเวทมนตร์ การประสบกับความรู้สึกเหล่านี้ทำให้เธอสับสน แต่ในขณะที่สิ่งต่างๆ กำลังเริ่มวุ่นวาย ผมก็ลูบหัวเธออีกครั้งขณะที่พูด
“ผ่อนคลายและพักผ่อนบ้างนะครับ คุณทำงานหนักเสมอ ถึงเวลาที่คุณจะพักผ่อนบ้างแล้วนะครับ”
ไม่นานด้วยเหตุผลบางอย่าง ดวงตาของมิร่าก็เริ่มรู้สึกหนักอึ้งเนื่องจากความเหนื่อยล้าและความง่วงนอนที่เข้าครอบงำเธอ
ความรู้สึกที่ผมมอบให้เป็นเหมือนยาบางชนิดที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายและได้รับความรัก…
ไม่นานเปลือกตาของเธอก็ปิดลงก่อนที่เธอจะเดินทางไปยังโลกแห่งความฝัน ผมมองน้าที่หลับไหลพลางถอนหายใจ ในขณะที่ความรู้สึกผิดเล็กๆ ปรากฎขึ้นในหัวใจแต่ผมก็สลัดมันออกอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ผมพูดกับเธอส่วนใหญ่เป็นความจริง นี่คือความรู้สึกแสบร้อนที่ซ่อนอยู่ในออสตินคนก่อน และตั้งแต่ผมมาเป็นเขา ผมก็แค่ใช้มันให้เป็นประโยชน์
ในกรณีนี้ผมไม่มีทางเลือก ผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นและยากที่จะตัดใจ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นภายใต้การจู่โจมด้วยความรู้สึกที่ทรงพลังและจริงใจเช่นนี้ พวกเธอคงตกหลุมรักผมไปนานแล้ว แต่สำหรับมิร่า ผมทำได้เพียงแค่เกาใส่เธอเท่านั้น มันจะเป็นเส้นทางที่ยากลำบาก แต่ผมควรทำสิ่งนี้ให้ได้ ไม่ใช่แค่เพื่อภารกิจแต่สำหรับออสตินคนก่อนด้วย มันถือว่าเป็นของขวัญรูปแบบหนึ่งที่ผมจะให้เขาได้
แถมไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ซักหน่อย ความรู้สึกของออสตินคนก่อนก็เหมือนกันกับผม ความรู้สึกของเขาบุกรุกหัวใจของผมและเพิ่มความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอ
“ผู้หญิงอะไรลำบากขนาดนี้…”
ผมพึมพำขณะมองดูใบหน้าที่สวยงามของมิร่า ไม่นานผมก็ตบมือเพื่อปิดหน้าต่าง เอาผ้าห่มมาปูให้เราทั้งคู่ ปกติห้องจะควบคุมอุณหภูมิให้ดีที่สุด แต่ไม่ใช่ว่าการทำแบบนี้จะทำให้ดูเหมือนผมห่วงใยเธองั้นเหรอ? ผมยังปรับท่าทางของมิร่าให้พอดีเพื่อไม่ให้เธอรู้สึกอึดอัดและแจ้งคฤหาสน์ไปแล้วด้วยว่าผมจะไม่กลับในคืนนี้ แม้ว่าเอลด้าจะตอบกลับอย่างเศร้าๆ แต่สุดท้ายเธอก็ตกลง
ในไม่ช้าก็ได้ยินเพียงเสียงหัวใจเต้นช้าๆ 2 จุดภายในห้องอุ่นๆ
มุมมองของมิร่า :
ค่ำคืนอันสวยงามอันมืดมิดได้ผ่านพ้นไป แสงของวันใหม่ปรากฏขึ้น มิร่าได้ลืมตาขึ้นภายในห้องพักของคณบดี ในตอนนั้นเองที่เธอเกิดสับสนขึ้นมา ในไม่ช้าความทรงจำของคืนที่ผ่านมาก็เติมเต็มความคิดของเธอก่อนที่ความสับสนของเธอจะจางหายไปเป็นความงุนงง เธอจำได้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนตักของออสติน
มิร่าตั้งสติก่อนจะมองไปยังใบหน้าของเขาที่หลับสนิท
‘เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันถึงหลับง่ายขนาดนั้นกัน?’
จิตใจของมิร่าปั่นป่วนเมื่อคิดถึงความคิดนี้ แต่มันไม่ได้อยู่กับเธอนาน เมื่อภาพใบหน้าของออสตินยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอ
เมื่อมองไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่ดูสงบสุข แสงแห่งอดีตก็สว่างไสวในความคิดของเธอ และความรู้สึกผิดที่ปรากฎขึ้นมาเต็มจิตใจของเธอ ตอนนี้เธอพึ่งตระหนักโดยไม่รู้ตัวว่าเนื่องจากคำสารภาพของออสติน ทำให้เธอเริ่มปฏิบัติต่อเขาต่างออกไปเล็กน้อย
‘เห้อออ….กลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกันนะ?’
เธอคิดด้วยรอยยิ้มอ่อนล้า เธอเคยถูกผู้ชายนับไม่ถ้วนสารภาพรักในอดีต ตั้งแต่ราชา, จักรพรรดิ, ไปจนถึงนักบุญแห่งดาบ แต่หัวใจของเธอไม่เคยหวั่นไหวเลย
ดวงตาของเธอสนใจแต่เวทมนตร์เท่านั้น ส่วนสิ่งอื่นๆ นั้นไม่มีความหมายสำหรับเธอ และถึงตอนนั้นเธอก็ไม่เคยเข้าใจว่าพวกเขาหลงใหลอะไรในตัวเธอ เธอเป็นคนสวย ดังนั้นพวกเขาจึงชอบเธองั้นเหรอ?
เหตุผลครึ่งๆ กลางๆ แบบนั้นมันอะไรกัน? เธอมีดีเพียงแค่ความงามและความแข็งแกร่งเท่านั้นหรือ? ผู้ชายเหล่านี้รู้จักอาหารที่เธอโปรดปรานรึเปล่า? เธอชอบอะไร? และชุดโปรดที่เธอชอบหล่ะ? สำหรับเธอแล้ว ความรู้สึกเหล่านี้ล้วนเป็นเรื่องเสแสร้ง หลังจากเหตุการณ์ ‘นั้น’ เธอก็ไม่เคยเชื่อในผู้ชายอีก แต่หัวใจที่เย็นชาของเธอก็พบกับความรู้สึกจริงใจของออสตินอย่างต่อเนื่องและมันก็เริ่มถูกละลายแล้ว
เธอสามารถบอกได้ถึงความรักที่บริสุทธิ์และกว้างขวางของเขาที่มีต่อเธอ บางทีถ้าพวกเธอไม่ใช่ญาติกัน เธอคงตกหลุมรักเขาไปนานแล้ว มันไม่ดีต่อสุขภาพและเป็นการดีที่สุดที่ความรู้สึกของออสตินจะไม่ถูกตอบรับ พวกเธอไม่มีวันได้อยู่ด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นทำไม เธอเจ็บใจนิดหน่อยที่เห็นเขาลืมเธอ?
ความรู้สึกของเธอขัดแย้งกันเองและยิ่งขยายใหญ่ขึ้นเมื่อเธอเห็นออสตินพูดถึงเวทมนตร์ เวทมนตร์สำหรับเธอคือความรักในชีวิตของเธอ และเมื่อเธอเห็นออสตินพูดถึงเวทมนตร์ชั่วครู่ เธอก็รู้สึกว่าหลานชายของเธอร้อนแรงมาก มันเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก แต่เธอก็ไม่ได้เกลียดมัน อันที่จริงเธอชอบมันอยู่นิดหน่อยด้วย
ตอนนั้นเองที่เธอรู้ว่าตัวเองถูกห่มด้วยผ้าห่มและการที่เธอถูกจัดให้อยู่ในตำแหน่งที่สมบูรณ์แบบเพื่อให้เธอรู้สึกสบายตัว ในขณะที่ออสตินนั่งในท่าที่ไม่สบายเท่าไหร่นัก ล้วนเป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แต่ทั้งหมดล้วนแต่นำมาซึ่งความหวานในหัวใจของเธอ มิร่าแม้จะไม่แสดงออกว่า แต่เธอเป็นผู้หญิงแบบดั้งเดิม มันเป็นสิ่งที่เธอได้รับมาจากแม่ของเธอ
เธอไม่ได้สนใจเรื่องเงินทอง, รูปลักษณ์หรืออำนาจของชายคนนั้น เพียงแค่เขาชอบเธอและแสดงความรักและความอ่อนโยนที่เธอสมควรได้รับก็พอแล้ว แม้ว่าเธอจะแสดงท่าทางหงุดหงิดในตอนที่ออสตินลูบหัวเธอด้วยความรัก แต่ในใจเธอนั้นกลับชอบมัน สำหรับเธอแล้วการจูบ, การจับมือ ล้วนเป็นการแสดงความรักอย่างมาก
นั่นจึงเป็นเหตุผลง่ายๆ ที่ออสตินคิดว่ามิร่าเป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสา…
‘ฉันจะทำยังไงดี?’
มิร่าคิดขณะที่มองดูรูปร่างที่ห้าวหาญของเด็กชายที่กำลังเป็นที่กล่าวขานของทั้งสองอาณาจักร ผู้หญิงคนไหนก็ได้ในตอนนี้จะกระโดดโลดเต้นด้วยความสุขที่ได้เป็นผู้หญิงของเขา แต่นี่เขากลับอยู่ที่นี่ ใช้เวลาค่ำคืนอันหนาวเหน็บกับเธอโดยไม่ปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว จะมีสักกี่คนที่รักกันแบบนี้?
‘ถ้า…ถ้าเราไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดหล่ะก็…’
มิร่าคิดขณะเก็บความอิจฉาริษยาที่ท่วมท้นไว้ในตัว…
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต