ตอนที่ 122 – เบี้ยสงคราม!
*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*
นางหมาปายังคงส่ายหัวเบาๆเช่นเดิมพร้อมกับส่งสายตารังเกียจให้เขา
เย่เทียนพอจะเข้าใจสิ่งที่เธอจะสื่อ: เจ้ายังอ่อนหัดนัก! ประมาณนั้น
เชี่ย…
เย่เทียนสบถในใจ ต่อให้เขาปราบนางหมาป่าได้ เขาก็ไม่สามารถบังคับให้นางเชื่อฟังเขาได้อยู่
แต่สิ่งที่ทําให้เย่เทียนรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยก็คือค่าความภักดีของอิเซร่าที่เปลี่ยนจาก -20 มาเป็น-10.
อย่างน้อยการกระทําของเยเทียนก็ได้ทําให้เธอเลิกเกลียดเขาบ้าง
“ไม่นานเจ้าต้องยอมจํานนต่อข้าแน่!”
เย่เทียนยิ้มแล้วพูดอย่างหนักแน่นจากนั้นก็เดินจากไป
เขาหวังว่าถ้าเขาขี่หมาป่ายักษ์ลงไปในสนามรบ พวกศัตรูคงกลัวหัวหดจนหนีสงครามไปแน่.
“เจ้านายคะ วิคเตอร์กับภรรยาของเขาต้องการขอพบท่านค่ะ…”
เมื่อเขาเดินออกมาจากเขตต้องห้าม แองเจล่าก็รีบรายงานเขาอย่างน้อบน้อม.
“มาแล้วสินะ ค่าทําขวัญของแครสซัสน่าจะอยู่ในมือเขาแล้ว!”
เย่เทียนยิ้ม มันถึงเวลาที่เขาจะได้ดื่มดํากับเบี้ยสงครามของเขาแล้ว
“จะว่าไป เฮร่าอยู่ไหนล่ะ?”
เย่เทียนถามแองเจล่าด้วยความสงสัย
“นางรู้ว่าจะมีแขกมาจึงไปซ่อนตัวแล้วค่ะ”
แองเจล่ายิ้มแล้วตอบ เฮร่านั้นน่ารักมากต่อให้รู้ว่าพ่อแม่จะมา แต่ก็ยังยอมไปซ่อนตัว
“ไปกันเถอะ!”
เย่เทียนยิ้มแล้วเดินไปทางห้องรับแขก
“ฮ่าฮ่าท่านซาตานสหายที่พึ่งพาได้ของข้า, ผู้กอบกู้ตระกูลเวิร์นเนอร์ โปรดให้ข้าแสดงความขอบคุณและความเคารพด้วยอ้อมกอดนี้ด้วยเถิด, ข้าดีใจอย่างสุดซึ้งเลย!”
เมื่อเขาเห็นเย่เทียน วิคเตอร์ก็รีบลุกขึ้นพร้อมหัวเราะอย่างดังจากนั้นก็อ้าแขนไปทางเย่เทียน
“อย่าเลย….ท่านวิคเตอร์, ข้าไม่ชินกับการถูกผู้ชายกอดนะ! มันไม่เหมือนกับท่านหญิงซัลตาน่านะ…”
เย่เทียนจับมือวิคเตอร์อย่างเร็วแล้วปฏิเสธอ้อมกอดเขาไปแล้วพูดติดตลก
“ท่านซาตานผู้ยิ่งใหญ่, ถ้าเช่นนั้นโปรดให้ข้ากอดท่านเถอะ…”
ซัลตานาเองก็ดีใจมากๆ นางเดินไปด้านข้างของเยเทียนพร้อมรอยยิ้มแล้วกอดเขา
“มันเสียมารยาทนา ท่านลอร์ดวิคเตอร์…”
เย่เทียนยิ้มแหยะๆ
“การกอดกันระหว่างชนชั้นสูงเป็นสมบัติของผู้ดีน่ะครับ….ขอบคุณท่านอีกครั้งที่ช่วยตระกูลเวิร์นเนอร์ให้พ้นจากวิกฤต!”
วิคเตอร์พูดจากนั้นก็ขอบคุณเขาอีกครั้งด้วยสายตาที่ซาบซึ้ง
ใช่แล้ว, ถ้าหากเย่เทียนไม่ช่วยพวกเขาที่ศาล แครสซัสคงจะชนะคดีด้วยความช่วยเหลือของเทเรโดแน่แล้วตระกูลของเขาก็จะแบกรับความอับอาย, แก้ต่างไม่ได้แล้วก็จะตกต่ำลงทันที
“อย่าถ่อมตัวมากเลยครับ แครสซัสทําเกินไปจริงๆรอบนี้, เขาควรถูกลงโทษด้วยซ้ํา แต่น่าเสียดาย….”
เย่เทียนยิ้มแล้วพูดพร้อมมีอารมณ์
“โอ, ท่านช่างเป็นชายที่สูงส่งของโรมจริงๆ”
วิคเตอร์เองก็ถอนหายใจ “ถ้ากฏ12โต๊ะถูกเอามาใช้กับเหล่าชนชั้นสูงจริง มันคงจะทําให้ชนชั้นสูงทุกคนในโรมโดนประหารแน่…”
“อย่างน้อยตระกูลเวิร์นเนอร์ก็ไม่โดนด้วยล่ะหนา…”
เย่เทียนยิ้ม
“ครับ ทุกคนนั้นแหละและในไม่ช้าก็จะรวมถึงท่านด้วย!”
วิคเตอร์ยอมรับแต่โดยดี
“แม้ว่าแครสซัสจะไม่ถูกตัดสินประหารชีวิต, อย่างน้อยเขาก็ต้องจ่ายให้ท่านเยอะเลย ใช่ไหมล่ะ!”
ซัลตาน่าจัดทรงผมเบาๆ, ยิ้มให้แล้วพูดกับเย่เทียน, เสียงของน่างช่างอ่อนหวานนัก
“ใช่, แครสซัสรอดโทษประหารมาได้แต่เขาก็ต้องจ่ายค่าทําขวัญให้เรา5ทาเลนตั้ม, ที่ดิน4พัน ช็อก! ที่ดินสุดยอดจริงๆ!
วิคเตอร์น้อมรับคําพูดของภรรยาเขาอย่างมีความสุข
ย็อกคือหน่วยที่ดินในยุคนี้ 1ย็อกเท่ากับ หนึ่งในสี่ของเฮกตาร์ หรือประมาณ2.5 เอเคอร์
4พันบ็อกก็เท่ากับ1พันเฮกตาร์หรือ 2,500 เอเคอร์นั่นเอง
ฮี่ฮี่…ที่ดินมาแล้ว! เงินก็ด้วย!
เย่เทียนคิดในใจ, แผนทําฟาร์มยักษ์ของเขาใกล้จะได้เริ่มแล้ว
ทุกอย่างเป็นไป กัขดหอุบาย ตามแผน
เย่เทียนยิ้ม
“ท่านลอร์ดซาตาน, โปรดวางใจเถิด เราจะทําตามสิ่งที่เราได้ตกลงกันไว้แน่นอน ทันทีที่ค่าทําขวัญมาถึง, เราจะแบ่งให้ท่านทันที! และในเวลาเดียวกัน, เพื่อเป็นการแสดงคําขอบคุณและยกย่องแก่ท่าน, เราอยากจะขอมอบทอง3ทาเลนตั้มให้ท่านด้วย. เราต้องการเพียงแค่ที่ดินหนึ่งในสาม เท่านั้นครับ!”
วิคเตอร์ยิ้มแล้วพูดกับเย่เทียนด้วยความจริงจัง
สิ่งที่เย่เทียนทําในศาลนั้นสุดยอดมากจริงๆ เขาจึงตัดสินใจที่จะพัฒนาความสัมพันธ์กับเย่เทียนและให้เงินเขาเยอะๆ
เย่เทียนที่ถึงแม้จะเป็นหน้าใหม่, จากวันนี้ไปคงไม่มีใครกล้ามาแหยมกับเขาแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยความคุ้มครองจากตระกูลจูเลียส, ไม่นานเขาก็คงได้พุ่งทยานไปสูงกว่าเดิมแน่
เนื่องจากตระกูลเวิร์นเนอร์เสียชื่อเพราะแครสซัส, พันธมิตรส่วนนึ่งของพวกเขาจึงทอดทิ้งไป ณ ตอนนี้ตระกูลของพวกเขากําลังอ่อนแอ สิทธิ์ออกเสียงในสภาก็คงจะลดลงอย่างมากไปพักนึงเลย
ดังนั้นเขาจึงอย่างสร้างสัมพันธไมตรีกับฝ่ายของมาเรียสผ่านเย่เทียน
ตอนนี้เย่เทียนมีสถานะสําคัญต่อทั่วทั้งโรมในฐานะหน้าใหม่เลย เขายังไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ
“ถ้าเช่นนั้นข้าก็ต้องขอขอบคุณท่านวิคเตอร์, ดังที่ท่านทราบ, ในฐานะชนชั้นสูงหน้าใหม่, ข้าเองก็ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรมากมายและข้าก็ไม่มีที่ดินเยอะแยะด้วย. ด้วยของกํานันของท่านข้าคงจะร่ํารวยขึ้นมามากเลย. ความมั่นใจที่ท่านมีให้ข้านั้นน่าทราบซึ้งยิ่งนัก!”
เย่เทียนดีใจมากๆ และเขาก็ไม่กล้าจะผลักไสไล่ส่งต่อตระกูลเวิร์นเนอร์ได้อีกต่อไปหลังได้รับของกํานั้นที่ยอดเยี่ยมเช่นนั้น
วิคเตอร์มอบที่ดินทําขวัญให้เขาตั้ง2ใน3, ตอนนี้เขาก็มีพื้นที่ทํากินตั้ง 1,700 เอเคอร์แล้ว มันน่าประหลาดใจมากจริงๆ
เขาอยากจะซื้อทาสกุลีเยอะๆแล้วเริ่มสร้างไร่ยักษ์ของเขาตอนนี้ทันทีเลย
“ท่านลอร์ดซาตาน, จริงๆข้าเองก็อยากจะมอบทาสสปาต้นให้ท่านเพิ่มอีกแต่ข้าหามาได้มากสุดก็แค่2โหลเท่านั้นเอง. พวกอื่นๆดูเหมือนว่าจะถูกพวกตระกูลใหญ่ๆ กว้านซื้อไปด้วยเงินมหาศาลหมดแล้ว”
วิคเตอร์อธิบายให้เย่เทียนฟังด้วยความรู้สึกผิด
“แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ ขอบคุณท่านเวิร์นเนอร์สําหรับน้ำใจ. หากท่านมีปัญหารอบหน้า, โปรดอย่าลังเลที่จะจ้างข้านะครับ ไม่ใช่แค่เรื่องศาลเท่านั้น ข้ารับรองได้เลยว่าชื่อเสียงของพวกท่านจะไม่มีวันเสียหายแน่!”
เย่เทียนพูดอย่างมั่นใจพร้อมยิ้มให้วิคเตอร์