บทที่ 79: การปะทุของภูเขาไฟ?
พื้นดินสั่นสะเทือนและรอยแตกบางๆก็เริ่มปรากฏขึ้น ภูเขาทั้งลูกที่อยู่ใต้เท้าของเขาดูเหมือนจะกําลังสั่นสะเทือน
“ เกิดอะไรขึ้น?”
การแสดงออกของหวังเต็งเปลี่ยนไป เขาเหลือบมองไปรอบๆตัวเขาและสังเกตว่าต้นไม้เองก็กําลังสั่นสะเทือนด้วยเช่นกัน
ผู้เข้าสอบคนอื่นๆเองก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนเช่นกัน
สําหรับผู้เข้าสอที่อยู่ไกลออกไปพวกเขาก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือน อย่างไรก็ตาม หลังจากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาก็กลับไปล่าสัตว์กลายพันธุ์ต่อ
อย่างไรก็ตาม ผู้เข้าสอบที่อยู่ในบริเวณภูเขาเดียวกันกับหวังเต็งนั้นก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอย่างเต็มที่
การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย ผู้เข้าสอบลังเลและเริ่มสงสัยว่าพวกเขาควรจะออกไปฝในทันทีดีหรือไม่ อย่างไรก็ตาม มันก็มีสัตว์กลายพันธุ์มากมายบนภูเขาแห่งนี้
นอกจากนี้มันก็ยังมีจุดปลอดภัยมากมายบนภูเขาลูกนี้ ดังนั้นมันจึงทําให้พวกเขารู้สึกลังเลที่จะออกไปจากที่นี่
ไม่กี่นาทีต่อมา การสั่นสะเทือนก็หยุดลงราวกับว่ามันไม่เคยปรากฏ
ในห้องควบคุมส่วนกลาง ผู้ว่าราชการเจียงก็กําลังนั่งดูอยู่และถามอย่างใจเย็นว่า “ เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?”
“ บนเกาะนี้มีภูเขาไฟที่ดับแล้ว บางทีมันอาจจะมีการเคลื่อนไหวแปลกๆเกิดขึ้นภายในภูเขาไฟ” เจ้าหน้าที่ด้านล่างรายงานอย่างเร่งรีบ
“ ภูเขาไฟที่ดับแล้ว?” ผู้ว่าราชการเจียงมองมาที่เขา
เจ้าหน้าที่รู้สึกเหงื่อตกไหลอาบหน้าผากขณะที่ผู้ว่าราชการจ้องมองมาที่เขา
“ ไปสํารวจในทันที ความปลอดภัยของผู้เข้าสอบนั้นเป็นสิ่งสําคัญ” ผู้ว่าราชการเจียงกล่าว
“ รับทราบครับ ผมจะรีบจัดการส่งคนไปตรวจสอบในทันที” เจ้าหน้าที่สั่นด้วยความกลัวและตอบ
การประเมินยังคงดําเนินต่อไป
บู้มมม!
แผ่นดินไหวครั้งใหญ่เกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มันรุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อน
โฮกกก!
บรู๊ววว!
ทันใดนั้น สัตว์กลายพันธุ์ในภูเขาก็คํารามและเห่าหอน มันสามารถสัมผัสได้ถึงความกลัวในเสียงของพวกมัน
ผู้เข้าสอบหลายคนกําลังต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ พวกเขาแลกเปลี่ยนหมัดกับสัตว์กลายพันธุ์
แต่เมื่อพื้นดินสั่นสะเทือน ผู้เข้าสอบก็ต้องตกตะลึงไปเมื่อเห็นว่าพวกสัตว์กลายพันธุ์วิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
พวกมันไม่ได้หนีขึ้นภูเขา แต่พวกมันกลับพุ่งลงไปอย่างฉุนเฉียว
บู้มมม!
ในไม่ช้าผู้เข้าสอบก็ตระหนักได้ว่ามันไม่ใช่แค่สัตว์กลายพันธุ์เพียงหนึ่งหรือสองตัวที่หลบหนีเท่านั้น แต่สัตว์กลายพันธุ์ทั้งหมดกําลังวิ่งหนีออกจากภูเขา และฉากนั้นก็น่ากลัวมาก
ยอดเขาโยกไปมา และพื้นดินก็สั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ในวินาทีนี้ ผู้เข้าสอบทุกคนก็ตระหนักได้ว่ามันมีบางอย่างที่น่ากลัวกําลังเกิดขึ้น
“ นี่คือแผ่นดินไหวอย่างงั้นหรอ?”
ผู้เข้าสอบหลายคนเดาในใจ
ในห้องควบคุมส่วนกลาง ผู้ว่าราชการเจียงก็ยืนขึ้นด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ ยุติการประเมินการต่อสู้จริง”
เจ้าหน้าที่ดําเนินการตามคําสั่งโดยไม่ชักช้า จากนั้นเสียงไซเรนก็ดังไปทั่วเกาะ
เสียงที่บาดหูของระบบแพร่ภาพกระจายไปทั่วปาปฐมภูมิ
“ผู้เข้าสอบทุกคน ผู้สอบทุกคน กิจกรรมประหลาดถูกตรวจพบในภูเขาไฟที่ดับ ณ สถานที่สอบ การประเมินการรบจริงจะสิ้นสุดก่อนกําหนด โปรดรีบไปยังทางออกที่ใกล้ที่สุดด้วยความเร็วสูงสุดและออกจากสถานที่สอบ!”
“พูดซ้ำ ผู้สอบทุกคน”
ประกาศซ้ำเพื่อให้แน่ใจว่าผู้เข้าสอบทุกคนได้ยิน
ภูเขาไฟดับ!
ประณามทําไมพวกเขาไม่พูดถึงมันก่อนหน้านี้?
การแสดงออกของผู้เข้าสอบที่ได้ยินการออกอากาศเปลี่ยนไปเล็กน้อย พวกเขาวิ่งไปที่ทางเข้าปาด้วยความเร็วสูงสุด
การแสดงออกของหวังเต็งไม่แตกต่างจากคนอื่นๆ เขาหันหลังและพุ่งลงจากภูเขาโดยไม่ลังเล อย่างไรก็ตาม เขาก็อยู่ลึกเข้าไปในปา ดังนั้นมันจึงมีระยะห่างมากระหว่างเขากับตีนเขา
สัตว์กลายพันธุ์บนภูเขากลายเป็นบ้าไปแล้ว พวกมันพุ่งลงมาจากภูเขาด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ผู้เข้าสอบที่ไม่สามารถทําอะไรได้นอกจากหลบทางให้มัน
อย่างไรก็ตาม นั่นหมายความว่าพวกเขาก็จะติดอยู่บนภูเขา
ผู้สอบบางคนตัดสินใจเสียง พวกเขาต้องการใช้ประโยชน์จากความโกลาหลเพื่อลงจากภูเขา เนื่องจากพวกสัตว์กลายพันธุ์จะไม่รบกวนพวกเขาในตอนนี้
ความคิดของพวกเขาดี แต่ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย สัตว์กลายพันธุ์ที่คลุ้มคลั่งนั้นโจมตีทุกคนและทุกสิ่งโดยไม่สนใจ
สิ่งใดก็ตามที่ขวางทางมัน ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ สัตว์อื่นหรือมนุษย์ พวกมันก็จะถูกโจมตีทั้งหมด
ผู้เข้าสอบรายหนึ่งถูกสัตว์กลายพันธุ์โจมตีและล้มลงกับพื้น ทันใดนั้นเขาก็ถูกเหยียบย่ำและเละเป็นกองเนื้อสับ เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้อง
ผู้เข้าสอบที่เห็นฉากนี้ต่างก็พากันตกใจ พวกเขาไม่กล้าที่จะแสดงท่าที่หยิ่งผยองอีกต่อไป
อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นภาพที่มุมหนึ่งของสถานที่สอบ ในขณะนี้ โศกนาฏกรรมเช่นนี้ก็กําลังเกิดขึ้นทั่วทุกมุมของภูเขา จํานวนผู้เสียชีวิตในปีนี้เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ
เจ้าหน้าที่ในสถานที่สอบต่างก็ทําอะไรไม่ถูกเมื่อต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขาต้องการช่วย แต่ก็ทําอะไรไม่ได้ต่อหน้าฝูงของสัตว์กลายพันธุ์
“ ทุกคน ขึ้นอยู่กับเราแล้ว” ผู้ว่าราชการเจียงกล่าวอย่างไร้อารมณ์ขณะที่เขาเดินออกจากห้องควบคุมส่วนกลาง
“ ต้องยืดเส้นยืดสายสักหน่อยแล้วสินะ”
ผู้นําคนอื่นๆตอบรับอย่างรวดเร็ว พวกเขาเดินออกจากห้องควบคุมส่วนกลางและกระโดดออกจากค่ายไป พวกเขากลายเป็นเงาดําและหายไปในท้องฟ้ายามค่ำคืน
ในขณะนี้หวังเต็งก็กําลังยืนอยู่บนยอดไม้ใหญ่ เขากําลังมองไปยังยอดเขาที่อยู่ไกลออกไป
สายตาแห่งจิตวิญญาณ!
เขาเห็นพลังฟอร์สธาตุไฟที่กําลังโหมกระหน่ำอยู่บนยอดเขา ลูกบอลไฟสีแดงกําลังพุ่งออกมาจากปล่องภูเขาไฟ
มันกําลังจะปะทุ? หรือมันมีอะไรเกิดขึ้นที่นั่นกัน?
หวังเต็งตั้งข้อสงสัยกับตัวเองอย่างเงียบๆ เขามองลงไปที่สัตว์กลายพันธุ์ที่คลุ้มคลั่งและขมวดคิ้วอย่างควบคุมไม่ได้
“ ฉันสงสัยจริงๆว่าหลินซัวหานเป็นยังไงบ้าง?”
“ หืม? พวกเขาเป็นใครกัน?”
ทันใดนั้น เขาก็เห็นร่างสามร่างที่กลืนไปกับออร่าสามสีที่แตกต่างกัน พวกเขากําลังพุ่งขึ้นไปบนภูเขาจริงๆ
สามนักสู้!
ภายใต้สายตาแห่งจิตวิญญาณของเขา เขาก็สามารถมองเห็นธาตุของพวกเขาได้อย่างชัดเจน สีเหลือง สีเขียว และสีน้ำเงิน มันเป็นธาตุดิน ธาตุไม้ และธาตุน้ำ
สีของธาตุน้ำนั้นแตกต่างจากธาตุน้ำแข็ง
ธาตุน้ำแข็งจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม ในขณะที่ธาตุน้ำจะเป็นสีน้ำเงินอ่อน
“ สามคนนี้จะต้องเป็นนักสู้ที่คอยปกป้องผู้เข้าสอบอย่างแน่นอน พวกเขากําลังวางแผนที่จะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อทําตรวจสอบสถานการณ์รึเปล่นะ!?” หวังเต็งไตร่ตรองสักครู่และคาดเดาความตั้งใจของพวกเขา
นักสู้ทั้งสามพุ่งเข้าหาฝูงสัตว์กลายพันธุ์ราวกับไม่มีความเกรงกลัวใดๆ พวกเขากวาดล้างฝูงสัตว์กลายพันธุ์และทําให้เส้นทางที่พวกเขาพุ่งไปนั้นนองไปด้วยเลือด
ความแข็งแกร่ง*3
ความเร็ว*2
ค่าคุณสมบัติเปล่า*1
ค่าคุณสมบัติเปล่า*3
ความเร็ว*2
ค่าคุณสมบัติเปล่า*1
ฟองสบู่จํานวนมากถูกทิ้งท่ามกลางฝูงซากสัตว์กลายพันธุ์
หวังเต็งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ทําไมฉันไม่ไปเก็บมันขึ้นมาล่ะ?
ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงแอบติดตามนักสู้ทั้งสามไปและเก็บค่าคุณสมบัติที่ดรอปออกมา
น่าประทับใจ น่าประทับใจ!
ความสามารถในการทําลายล้างของนักสู้ทั้งสามนั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ!
หวังเต็งทําการเปรียบเทียบอย่างเงียบๆ เขาตระหนักได้ว่าถ้าเขาต้องต่อสู้กับทั้งสาม โอกาสในการชนะของเขาก็มีน้อยมาก
นักสู้ทั้งสามต่อสู้ไปเรื่อยๆจนมาถึงจุดสูงสุดของภูเขา
หวังเต็งตามพวกเขาไป เมื่อเขาเห็นนักสู้สามคนกระโดดลงไปในปล่องภูเขาไฟ เขาก็รู้สึกลังเล เขาควรจะลงไปกับพวกเขาหรือไม่?
มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าภูเขาไฟปะทุขึ้นอย่างกะทันหัน?
ลืมมันไปเถอะ ชีวิตฉันสําคัญกว่า!
หวังเต็งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตระหนักถึงคุณค่าของชีวิตของตัวเอง เขาหันกลับไปและวางแผนที่จะลงจากภูเขา และทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างอยู่ใต้เท้าของเขา
* บัตรประจําตัวผู้เข้าสอบ!”
เขาหเก็บมันขึ้นมา ทันใดนั้นเขาก็สาปแช่งในใจอย่างควบคุมไม่ได้ “ ไอ้เหี้ย! ไอ้เหี้ย! ไอ้เหี้ย! ไอ้เหี้ย! ไอ้เหี้ย! ไอ้เหี้ย!”
ในขณะนั้นการแสดงออกของหวังเต็งก็เปลี่ยนไปน่าเกลียดมาก
“ หลินซัวหาน!”
ทําไมบัตรประจําตัวของเธอถึงมาอยู่ที่นี่กัน?
สายตาของหวังเต็งมองลงไปที่ปล่องภูเขาไฟโดยไม่รู้ตัว และจู่ๆเขาก็สัมผัสได้ถึงลางร้าย
บางทีเธออาจจะเผลอมันตกมันลงในช่วงเวลาที่เธอกําลังตื่นตระหนก เธออาจจะหนีจากภูเขาไปแล้วก็ได้ เขาปลอบใจตัวเองและบังคับตัวเองให้รีบลงจากภูเขา
เขาเดินไปได้สองก้าวก่อนที่จะหยุดเดินและกัดฟัน
“ ไอ้โง่เอ้ย หวังเต็งทําแกถึงโง่อย่างนี้นะ? แกกําลังสร้างปัญหาให้ตัวเองนะ”
หวังเต็งรู้สึกปวดหัวขึ้นมาในทันที และในวินาที่สําคัญ เขาก็ได้หันหลังและกระโดดลงปล่องภูเขาไฟไป