บทที่ 78: คืนที่นอนไม่หลับ!
ผู้เข้าสอบที่ถูกต่อยกระเด็นกลับไปนั้นเป็นศิษย์นักสู้ขั้นสูงประเภทพละกําลัง
แต่ในขณะนี้ แม้แต่มันก็ยังรู้สึกถึงกับความแข็งแกร่งของหวังเต็ง
เมื่อกี้หวังเต็งได้รับการโจมตีของมันด้วยมือเปล่า และมาคราวนี้หวังเต็งก็ยังสามารถต่อยมันกระเด็นโดยที่มันไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ลย
นี่เป็นความสามารถของศิษย์นักสู้ชั้นยอดแน่หรอ?
ความแตกต่างนั้นมันมากเกินไป!
ในตอนแรก มันรู้สึกหมั่นไส้หวังเต็งและอยากที่จะเตะเขาออกจากการแข็งขันเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม เมื่อตีดภาพมาที่ปัจจุบัน มันก็รู้ตัวแล้วว่ามันคิดผิด
ในเวลาเดียวกัน มันก็รู้สึกเกลียดหลี่หรงเฉิงเป็นอย่างมาก “ ไอ้เวรนี่ ทําไมมันต้องลากฉันมาหาเรื่องสัตว์ประหลาดเช่นนี้ด้วยนะ”
ตอนนี้มันไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกแย่ เพราะตอนนี้หลี่หรงเฉิงก็กําลังรู้สึกแย่เช่นเดียวกัน
ครั้งสุดท้ายมันได้แพ้ให้กับหวังเต็งด้วยกระบวนท่าเดียว แล้วมาตอนนี้มันก็ยังจะแพ้หวังเต็งด้วยกระบวนท่าเดียวอีก!
ช่องว่างระหว่างมันกับหวังเต็งเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ อย่างงี้แล้วมันควรจะต่อสู้กับหวังเต็งยังไงดี?
หวังเต็งเหลือบมองไปที่ทั้งคู่ มันมีฟองสบู่ค่าคุณมบัติดรอปอยู่รอบตัวพวกมัน
ความเร็ว*5
ความแข็งแกร่ง*12
ทักษะคทาขั้นพื้นฐาน*5
หวังเต็งส่ายหัว ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องธรรมดามาก สําหรับทักษะคทาขั้นพื้นฐาน อืม… เขาพยายามนึกภาพตัวเองโบกคทาขนาดใหญ่ไปรอบๆ
ลืมมันไปเถอะ อาวุธนี้ไม่เหมาะกับเขา!
หวังเต็งขี้เกียจเกินกว่าจะเก็บค่าคุณสมบัตินี้
ฉันเก่งหรือพวกมันอ่อนแอเกินไป?
พวมันคงจะอ่อนแอเกินไป!
หวังเต็งถามตัวเองเป็นครั้งที่สอง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ผู้เข้าสอบที่ดรอปพรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้นออกมา
นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนดรอปพรสวรรค์ประเภทอาวุธ!
“ คนๆนี้จะต้องมีพรสวรรค์อย่างแน่นอน” ในขณะนั้นเอง แววตาชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวังเต็ง
ในอีกด้านหนึ่ง แม้ว่าผู้เข้าสอบจะหมดสติไปแล้ว แต่ในวินาทีนั้นมันก็สัมผัสได้ถึงลางร้ายในทันที
หวังเต็งเดินไปหาผู้เข้าสอบโดยไม่ปลุกมัน
เขาลูบหัวของมันอย่างเอ็นดูจากนั้นก็ตบหัวของมันสองสามครั้ง!
พลังวิญญาณ*0.2
พรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้น*1
ทักษะธนูขั้นพื้นฐาน*2
ทักษะธนูขั้นพื้นฐาน*1
พรสวรรค์ธนขั้นเริ่มต้น*1
พลังวิญญาณ*0.1
หวังเต็งทิ้งชายคนนั้นไว้ตามลําพังเมื่อฟองสบู่ค่าคุณสมบัติหยุดดรอปออกมา
ผู้เข้าสอบตื่นขึ้นจากความเจ็บปวด มันรู้สึกราวกับว่ามันกําลังฝัน และในฝันของมัน มันก็มีคนมาทรมานมันอย่างแสนสาหัส.. นี่มันน่าสงสารจริงๆ!
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มันตื่นขึ้น มันก็รู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทั้งตัว และมันก็อดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
หลี่หรงเฉิงและผู้เข้าสอบอีกคนได้เห็นการกระทําที่โหดร้ายนี้เต็มสองตา กล้ามเนื้อบนใบหน้าของพวกมันกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ และความหนาวเย็นก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของพวกมัน
พระเจ้า เขาจะต้องเป็นปีศาจแน่
เขาไม่ปล่อยแม้แต่คนที่หมดสติไปแล้ว นี่คนๆหนึ่งจะโหดร้ายถึงขนาดนี้ได้ยังไง!
น่ากลัว!
ถ้าพวกเขาไม่ได้บาดเจ็บหนัก พวกเขาก็คงจะหนีไม่คิดหน้าคิดหลังไปแล้ว
ในวินาทีที่พวกมันทั้งสองกําลังคิดอยู่นั่นเอง หวังเต็งก็ได้หันศีรษะทันทีและเหลือบไปมองพวกมันทั้งสอง สิ่งนี้ทําให้พวกมันสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวและการแสดงออกของพวกมันก็บิดเบี้ยว
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกมันเห็นหวังเต็งเดินเข้ามาหาพวกมัน ปีศาจตนนี้
“ หวังเต็ง เจ้าต้องการะทําอะไร?”
หวังเต็งไม่ได้พูดอะไร
“ เราก็หมดสภาพกันขนาดนี้แล้ว แกยังจะต้องการอะไรอีก อย่าให้มันมากเกินไปนะ หวังเต็ง!”
“ หึๆ!”
เมื่อมันได้ยินหวังเต็งหัวเราะอย่างเย็นชา ใบหน้าของหลี่หรงเฉิงก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว มันมองไปที่หวังเต็งที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันและตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “ หวังเต็ง แกอย่าได้ใจให้มากไปหน่อยเลย แกควรจะรู้ว่าอะไรดีสําหรับแกเอง!”
หวังเต็งเดาะลิ้นของเขา เขาไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าหลี่หรงเฉงจะมีฝีปากที่แก่กล้าเช่นนี้
เขายกกําปั้นขึ้นและเล็งไปที่หัวของหลี่หรงเฉิง
เพียงแค่หมัดเดียว วิสัยทัศน์ทั้งหมดของหลี่หรงเฉิงก็ได้เปลี่ยนเป็นสีดํา
พลังวิญญาณ*0.5
โอ้? ไม่เลว!
ดําเนินการต่อ…
ปัก ปัก ปัก!
พลังวิญญาณ*0.1
พลังวิญญาณ*0.1
น่าเสียดายที่หลังจากครอปค่าคุณสมบัติพลังวิญญาณมาได้อีกสองครั้ง หลี่หรงเฉิงก็ได้ฉวยโอกาสในช่วงเวลานั้นและรีบกดปุ่มฉุกเฉิน มันยอมที่จะถอนตัวจากการประเมิน!
ในตอนแรกมันไม่ต้องการที่จะใช้ทางเลือกนี้ อย่างไรก็ตาม หากมันยังอยู่ที่นี่ต่อไปอีก มันก็อาจจะถูกทุบตีจนตายก็ได้!
หวังเต็งต้องการที่จะหันไปหาผู้เข้าสอบอีกคน อย่างก็ตาม ผู้เข้าสอบคนนั้นก็ได้กดปุ่มฉุกเฉินไปแล้วเช่นกัน
ผู้เข้าสอบที่แอบโจมตีหวังเต็งเองในที่สุดก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และมันก็เลือกที่จะกดปุ่มฉุกเฉินด้วยอีกคน
ทั้งสามคนยอมแพ้!
หวังเต็งส่ายหัวและเพิกเฉยต่อพวกมัน เขาหันกลับและเดินจากไป
เมื่อเจ้าหน้าที่ของสถานที่สอบมาถึงและเห็นสภาพที่น่าเศร้าของนักเรียนทั้งสามเขาก็รู้สึกตกตะลึง “ เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
“ เด็กคนนี้มันปาเถื่อนไปหน่อยนะ!”
ในห้องควบคุมส่วนกลาง ทุกคนกําลังมองไปที่ฉากบนหน้าจอด้วยเปลือกตาที่สั่นเทา
“ พวกนายสังเกตเห็นไหมว่าฟุตเวิร์คขั้นพื้นฐานของเขานั้นมาถึงขั้นผู้รู้แจ้งแล้ว?” กู่เหอเฟย อาจารย์ใหญ่ของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้ไปเหลียงถามขึ้น
“ นายพูดถูก หวังเต็งคนนี้เป็นอัจฉริยะ” เจียงหง อาจารย์ใหญ่ของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้เหล่ยติงพยักหน้า
“ สถาบันสอนศิลปะการต่อสู้ไปเหลียงของเราต้องการผู้เข้าสอบคนนี้ มันจะไม่มีใครแย่งเขาไปจากฉันได้” กู่เหอเฟยกล่าว
“ ฮึ่ม เรายังไม่ได้เปิดปากของเราเลย ทําไมนายถึงรีบร้อนเช่นนี้ล่ะ” เจียงหงบ่น
“ ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่จําเป็นต้องสู้กันหรอก เพราะหวังเต็งคนนี้เป็นสมาชิกของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซินของเราต่างหาก” สู่เทียนเต่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข
“ แก!”
กู่เหอเฟยและเจียงหงรู้สึกผิดหวัง ในเวลาเดียวกัน พวกเขาก็จ้องไปที่ผู้เรียนเต่อย่างโกรธจัด
ในที่สุดพวกเขาก็สามารถหาต้นกล้าที่ดีได้ แต่ต้นกล้าต้นนั้นก็ดันเป็นของสถาบันสอนศิลปะการต่อสู้จีซินไปซะแล้ว!
เวลาผ่านไป การสังหารหมู่ในปาเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ผู้เข้าสอบหลายคนได้รับบาดเจ็บระหว่างการต่อสู้ครั้งแรกกับสัตว์กลายพันธุ์ ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสจะกดปุ่มฉุกเฉินและออกไปจากสถานที่สอบไปอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่คนที่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็กัดฟันและอดทน พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้มาแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงค่อยๆชินกับมัน
สําหรับผู้สมัครหลายคน นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เผชิญหน้ากับสัตว์กลายพันธุ์ พวกมันแข็งแกร่งเท่าๆกันกับพวกเขา ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในการฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ แต่พวกเขาก็เริ่มจะคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้หลังจากฆ่าพวกมันไปสองสามตัว
คนส่วนใหญ่เลือกสัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ำเป็นเหยื่อรายแรก หลังจากคุ้นเคยกับสถานการณ์แล้ว พวกเขาก็จะเริ่มมองหาสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางและระดับสูง
โดยเฉพาะเหล่าศิษย์นักสู้ขั้นสูงเหล่านั้น นักเรียนเหล่านี้ต้องการที่จะได้เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนํา ดังนั้นพวกเขาจึงจําเป็นต้องทําผลงานให้ออกมาดีที่สุด และนั่นก็เป็นวิธีเดียวที่จะทําให้พวกเขาได้รับความสนใจจากมหาวิทยาลัยชั้นนํา
กลางคืนตื่นขึ้นบนป่า
หลังจากการต่อสู้ในตอนกลางวัน นักเรียนส่วนใหญ่ต่างก็เริ่มเหน็ดเหนื่อยและหิวโหย อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ต้องหาอาหารและน้ำเพื่อทําให้ให้อิ่มท้อง
นอกจากนี้พวกเขาก็ยังต้องหาที่พักผ่อนสําหรับคืนนี้
ในตอนกลางคืน ปายิ่งอันตรายมากขึ้นไปอีก สัตว์กลายพันธุ์ทุกชนิดจะเริ่มออกมาค้นหาเหยื่อของมัน…
จํานวนสัตว์กลายพันธุ์ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหัน หวังเต็งยืนอยู่บนต้นไม้ใหญ่และมองไกลออกไป เงาของสัตว์กลายพันธุ์จํานวนมากสามารถพบเห็นได้ในป่าทึบ
เขาไม่ใช่คนเดียวที่สังเกตเห็นความผิดปกตินี้ ผู้เข้าสอบคนอื่นๆเองก็ได้สังเกตเห็นเช่นกัน
“ ดีเลย อย่างนี้ฉันก็จะสามารถหาค่าคุณสมบัติเปล่าได้ง่ายขึ้น”
หวังเต็งยิ้มเล็กน้อย วันนี้เขาได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงไปแล้วหกตัว นอกจากนี้เขาก็ยังกําจัดสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางไปอีกเก้าตัว และรวบรวมค่าคุณสมบัติเปล่าไปได้ทั้งหมด 43 คะแนน
“ เอาล่ะ งั้นหาของกินกันก่อนและค่อยล่าต่อดีกว่า”
ขณะที่ความคิดนี้ปรากฏขึ้นในใจของเขา ทันใดนั้นหมูปากลายพันธุ์ก็ได้ปรากฏขึ้นในสายตาของเขา
“ อืม… ดูเหมือนจะกินได้นะ”
หวังเต็งกระโดดลง จากนั้นตาบของเขาก็ทําให้เกิดแสงแววในอากาศ
ฉับ!
เลือดกระเซ็น และหมูปาที่มีผิวหนังหนาตัวนี้ก็ถูกตัดหัวหลุด
ในตอนแรก หวังเต็งตั้งใจออมแรงและฝีมือของเขาไว้เพื่อการฝึก
อย่างไรก็ตาม อะไรจะสําคัญไปกว่าการรวบรวมค่าคุณสมบัติ?
ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงตัดสินใจที่จะปลดปล่อยศักยภาพอย่างเต็มที่และฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ให้ได้มากที่สุด
ด้วยความสามารถของเขา สัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางก็จะถูกทําลายได้ในครั้งเดียว
หวังเต็งสับเนื้อต้นขาชิ้นใหญ่และถือมันไว้ในมือ
จากนั้นเขาก็พบถ้ำบนภูเขาและฝนฝนเพื่อจุดไฟ ใน “การสอบศิลปะการต่อสู้ห้าปี เอกสารจําลองสามปี” นี่ก็นับเป็นความรู้พื้นฐาน เขาฝนฟื้นสองครั้งจากนั้นเปลวไฟเล็กๆก็ปรากฏขึ้น
หวังเต็งย่างต้นขาหมูป่าและกินมันจนอิ่มท้อง หลังจากพักผ่อนไปครู่หนึ่ง เขาก็เดินออกจากถ้ำและออกไปล่าสัตว์กลายพันธุ์ต่อ
คืนที่นอนไม่หลับ
มันเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว
ในห้องควบคุมส่วนกลาง ผลการล่าของผู้เข้าสอบจะถูกฉายบนผนังผ่านโปรเจ็กเตอร์
ผู้นําทั้งหมดมองดูผลลัพธ์อย่างเงียบๆ
“ หยานเผิงจากฮุยหยิงได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปแล้ว 13 ตัว ระดับสูงสามตัว, ระดับกลางสี่ตัวและระดับต่ำหกตัว ผลงานนี้ดีมาก” กู่เหอเฟยกล่าว
“ โจวหรูจากตงไห้ก็ไม่เลวเหมือนกัน เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไป 13 ตัว ระดับสูง 3 ตัว,ระดับกลาง 3 ตัวและระดับต่ำ 7 ตัว เขาอยู่ข้างหลังเพียงหนึ่งก้าวเท่านั้น” เจียงหงกล่าว
“ นอกจากนี้ก็ยังมีตงเฟยจากซีหยานด้วย เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไป 14 ตัว ระดับสูงสี่ตัว,ระดับกลางห้าตัวและระดับต่ำห้าตัว”
เหล่าผู้นําพูดถึงนักเรียนเด่นๆจากโรงเรียนต่างๆ อย่างไรก็ตาม ความสนใจส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ผู้เข้าสอบอันดับหนึ่ง หวังเต็ง!
พวกเขาจะดูผลลัพธ์ของเขาเป็นครั้งคราว
มันขึ้นอีกแล้ว!
ความคิดแบบเดียวกันนี้ปรากฏขึ้นในหัวของผู้นําเกือบจะพร้อมๆกัน
เขาได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปทั้งหมด 28 ตัว เดี๋ยวก่อนนะ! มันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ 29 ตัวแล้วในตอนนี้! สัตว์กลายพันธุ์ระดับสูงอีกตัวหนึ่งเสียชีวิตด้วยดาบของเขา!
ในหมู่พวกเขา 18 ตัวก็เป็นถึงสัตว์กลายพันธุ์ระดับสูง
ผู้นําไม่รู้จะอธิบายหวังเต็งอย่างไร มันดูเหมือนง่ายสําหรับเขาที่จะฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ ส่วนใหญ่เขาจะจบการต่อสู้โดยการเหวี่ยงดาบครั้งเดียว หรือถ้าใจดี เขาก็จะเพิ่มหมัดเข้ามาอีกหนึ่งหมัด
แน่นอนว่าเมื่อย้อนกลับไปดูตอนแรกที่หวังเต็งฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ กับตอนนี้ที่เขาฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ มันก็แตกต่างกันอย่างริบลับ
ตอนเด็กๆเราทําแบบนี้ได้ไหม? ผู้นําทั้งหมดเริ่มถามตัวเอง
คําตอบคือ “ไม่!” หากพวกเขาต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์เข้าจริงๆ พวกเขาก็อาจจะถูกทรมานอย่างบ้าคลั่ง
แม้แต่ผู้ว่าราชการเจียงก็ยังรู้สึกว่ามุมตาของเขากระตุก
ศักยภาพที่เด็กคนนี้แสดงออกมานั้นเกือบจะเทียบเท่ากับบุคคลชั้นนําในสังคม
แต่มันก็เป็นเพียงศักยภาพของเขา
การเติบโตนั้นมีผลตามมา เป็นไปไม่ได้ที่จะทํานายว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต
สองชั่วโมงผ่านไป ปานั้นมืดและเงียบ แต่บางครั้งเสียงคํารามของสัตว์กลายพันธุ์ก็จะทําลายภาพลวงตาอันเงียบสงบนั้น
ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร
แม้ว่าสภาพแวดล้อมนี้จะน่ากลัวและส่งผลกระทบต่อร่างกายของพวกเขา แต่ผู้เข้าสอบทุกคนก็กัดฟันและอดทน
ผู้เข้าสอบบางคนได้ฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ไปแล้วห้าตัว ดังนั้นพวกเขาจึงมีคุณสมบัติเพียงพอแล้ว สําหรับการสอบผ่านหลักสูตรศิลปะการต่อสู้ และเพื่อความปลอดภัย ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะซ่อนตัวอยู่ในที่เปลี่ยวและไม่ออกไปข้างนอก
ในทางกลับกัน หวังเต็งก็ยังคงออกล่าต่อไป เขากําลังมีช่วงเวลาที่สนุกสนานในการสอบครั้งนี้ เขาได้รวบรวมค่าคุณสมบัติเปล่ามา 85 คะแนนแล้ว มันเป็นกําไรมหาศาล
ในปัจจุบัน ร่างสีดําว่องไวจํานวนมากรายล้อมเขา พวกมันปรากฏตัวจากทุกทิศทุกทาง
ขนของสัตว์กลายพันธุ์เหล่านี้เป็นสีเทาอมดํา พวกมันสามารถซ่อนตัวได้ดีภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงตาของพวกมันเปล่งแสงสีเขียวที่น่าขนลุก และมันก็ได้ยินเสียงคํารามต่ำจากปากของพวกมัน
กลิ่นเหม็นโชยพุ่งเข้ามาในจมูกของหวังเต็ง
ร่างของหวังเต็งเคลื่อนไปรอบๆราวกับผีเสื้อเต้นรําท่ามกลางหมู่ดอกไม้ หมาจิ้งจอกและหมาปากลุ่มนี้ยังคงไล่ตามเขา แต่ทุกครั้งที่ดาบของเขาถูกฟันออกไป หนึ่งชีวิตก็จะต้องสูญเสียไป
หลังจากนั้นไม่กี่นาที พื้นดินก็เต็มไปด้วยซากหมาจิ้งจอกและหมาป่า มันมีสัตว์กลายพันธุ์เพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่รอดจากฝันร้ายนี้ไปได้ และก็นับเป็นโชคดีขอพวกมันที่หวังเต็งขี้เกียจจะไล่ตามไป
เขาได้เก็บสัตว์กลายพันธุ์ระดับกลางไปอีกแปดตัว!
ค่าคุณสมบัติเปล่า +16!
หวังเต็งกําลังจะหันหลังและจากไป แต่ทันใดนั้น พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงและรอยร้าวเล็กๆเริ่มปรากฏบนพื้น