บทที่ 186 งานใหญ่ที่เหล่าซุนไม่กล้ารับช่วงต่อ
บทที่ 186 งานใหญ่ที่เหล่าซุนไม่กล้ารับช่วงต่อ
เช้าตรู่
โจวอี้ยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องนอนของเขา สายตาจับจ้องไปที่รถตู้ Mercedes Benz ที่แล่นไกลออกไปเรื่อย ๆ
เขารู้สึกเศร้าใจมาก
เขาโน้มน้าวไม่สำเร็จ และทำได้แค่หลับไปพร้อมกับถังหว่านที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา
“แต่นี่ก็ถือว่าความสัมพันธ์ของเราก้าวหน้ามากขึ้น” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา
เขาอาบน้ำและทำอาหาร
ดูแลลูกทั้งสามคน
หลังจากส่งลูกสาวไปโรงเรียนแล้ว โจวอี้กลับมาที่วิลล่าก็เห็นซุนเหมาไฉ ชายชราตัวเล็ก ๆ ที่นำวัตถุดิบยามามากมาย
“นายน้อยโจว นี่คือรายการวัตถุดิบยา กรุณานับด้วย!” ซุนเหมาไฉปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
“อาหู่ นายช่วยฉันนับพวกมันที” โจวอี้มอบรายการให้ถงหู่และชงชาให้ซุนเหมาไฉด้วยตัวเอง จากนั้นเขาก็ยิ้มและถามว่า “มีเรื่องใหญ่ที่ผมต้องการให้คุณช่วย”
“พูดมาเลย!” ซุนเหมาไฉรีบพยักหน้า
“ในรายการนี้มีสมุนไพร 24 ชนิด ผมต้องการให้คุณหาซื้อให้หมดภายในสิบวัน” โจวอี้กล่าว
“ขอดูก่อนว่าเป็นสมุนไพรอะไร”
ซุนเหมาไฉไม่กล้าที่จะสัญญาอย่างรีบร้อน เขารับรายการวัตถุดิบยามาดูอย่างระมัดระวัง
ยิ่งเขาดูรายชื่อของวัตถุดิบยาต่าง ๆ สีหน้าของเขายิ่งดูแย่ลง หลังจากอ่านจบแล้ว สีหน้าของเขามืดมนไม่ต่างจากถ่านไม้
สมุนไพร 24 ชนิดนี้ไม่เพียงมีมูลค่าสูงเท่านั้น แต่ยังมีความต้องการสูงในตลาดยา และสิ่งที่ทำให้ซุนเหมาไฉทำอะไรไม่ถูกคือมีสมุนไพร 4-5 ชนิดที่เขาไม่เคยได้ยินชื่อพวกมันเลยด้วยซ้ำ
“นายน้อยโจว ผมเป็นแค่คนหาสมุนไพรเองนะ” ซุนเหมาไฉยิ้มอย่างขมขื่น
“เพราะคุณเป็นคนหาสมุนไพร คุณก็เลยเหมาะที่จะช่วยผมหาสมุนไพรในรายการนี้ ไม่ว่าคุณจะติดต่อนักหาสมุนไพรคนอื่นหรือหาหมอสมุนไพร ตราบใดที่คุณซื้อสมุนไพรทั้งหมดให้ผมภายในสิบวันได้ คุณก็จะทำเงินได้มากมาย” โจวอี้กล่าว
“ผมทำไม่ได้” ซุนเหมาไฉส่ายหัว
เขารู้ตัวเองดี ไม่ต้องพูดถึงภายในสิบวันหรอก ถึงจะร้อยวัน เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถหาสมุนไพรทั้ง 24 ชนิดนี้ครบ
ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้
“นายน้อยโจว คุณรู้เรื่องนิทรรศการวัตถุดิบยาที่เมืองฉู่ไหม”
“ผมไม่รู้”
“อีกห้าวันนับจากนี้ นิทรรศการวัตถุดิบยาขนาดใหญ่ในประเทศจะจัดขึ้นที่ตลาดวัตถุดิบยาของเมืองฉู่ ผู้ผลิตวัตถุดิบยารายใหญ่ทั้งหมดในประเทศจะนำวัตถุดิบยาไปเข้าร่วม งานนี้จะมีวัตถุดิบยาล้ำค่าและหายากมารวมกันเป็นจำนวนมากให้ได้หาซื้อหรือนำไปขาย” ซุนเหมาไฉ กล่าวอย่างจริงจัง
“หมายความว่ายังไง? อยากให้ผมไปงานนี้เหรอ?”
“ใช่! คุณสามารถซื้อสมุนไพรที่คุณต้องการได้ด้วยตัวเอง! โดยไม่ต้องเสียเงินผ่านคนกลางด้วย”
“เจ้าเฒ่าทารก…” โจวอี้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “มีเกณฑ์ในการเข้าร่วมงานนิทรรศการนี้ไหม”
“มี! นอกเหนือจากผู้ผลิตที่เข้าร่วมแล้ว คนอื่น ๆ ต้องแสดงใบรับรองเงินฝากอย่างน้อยหนึ่งล้าน หรือเป็นแพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน คนเก็บสมุนไพรที่เลี้ยงชีพด้วยการเก็บสมุนไพร สมาคมการแพทย์ที่มีชื่อเสียง…” ซุนเหมาไฉกล่าวถึงเงื่อนไขหลายประการ
“เข้าใจแล้ว อีกห้าวันไปกับผม!”
“ตกลง ผมจะไปกับคุณ” ซุนเหมาไฉตอบรับอย่างมีความสุขทันที
หากเขาสามารถติดตามนายน้อยแห่งภูเขาชางหลางเข้าชมนิทรรศการวัตถุดิบยาได้ เรื่องนี้จะทำให้บรรดาสหายนักเก็บสมุนไพรของเขาอิจฉา และทำให้พ่อค้าวัตถุดิบยานับไม่ถ้วนเข้าหาเขาด้วย
เป็นความฝันที่งดงามจริง ๆ
“จริงสิ หลังจากนี้คุณว่างไหม?” โจวอี้ถามขึ้น
“ว่าง!”
“ถ้างั้นผมจะให้รายชื่อวัตถุดิบยากับคุณ เอามันไปให้ใครบางคน และช่วยคนคนนั้นซื้อวัตถุดิบยาในช่วงห้าวันนี้ เขาเป็นเพื่อนของผมเอง”
“ไม่มีปัญหา!”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซุนเหมาไฉก็นำเงินที่ได้รับจากโจวอี้มาพร้อมกับใบรายการวัตถุดิบยาไปหาหวงไห่เทา
ที่ชั้นสองห้องหนังสือ
ถงหู่เข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบ
“พี่ชาย ฉันตรวจสอบเสร็จแล้ว ปริมาณถูกต้อง และคุณภาพของวัตถุดิบยาก็ดี นอกจากนี้ เหล่าซุนยังนำเมล็ดยาบางส่วนที่อยู่ในลำต้นมาด้วย”
“ให้ฉันดูหน่อย”
โจวอี้ตรวจสอบและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
เขาพบว่ามีวัตถุดิบยาล้ำค่าสองชนิดซึ่งไม่ใช่วัตถุดิบยาที่เขาเคยขอ รายการนี้ไม่ระบุราคา แต่ระบุว่า ‘ฟรี’
นอกจากนี้ โสมป่าที่เขาขอให้เหล่าซุนช่วยขุดก็ไม่ได้ระบุราคามาเช่นกัน
“ตาแก่นั่นจัดการเรื่องต่าง ๆ เก่งมาก” โจวอี้ยิ้ม “แล้วนายจะกลับไปเมื่อไหร่”
“ไม่กลับไปจนกว่าจะหมดปัญหา” ถงหู่ตอบ
โจวอี้เงียบไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มออกมา “ปัญหาของฉันไม่มีที่สิ้นสุดหรอก นายสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดเวลา อีกอย่างก็ช่วยดูแลเด็ก ๆ ด้วยถ้าฉันยุ่ง”
“ได้!”
ณ เซี่ยงไฮ้
บ้านบรรพบุรุษของตระกูลฮวงฟู่ซึ่งเป็นวิลล่าสไตล์สวนมีอาคารแบบคลาสสิก อีกทั้งยังมีศาลาและคานแกะสลัก
ตระกูลนี้มีสมาชิกจำนวนมาก แต่สมาชิกในตระกูลฮวงฟู่ที่มีคุณสมบัติที่จะอาศัยอยู่ในบ้านของบรรพบุรุษมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งทุกคนล้วนเป็นสมาชิกครอบครัวสายตรงของตระกูลฮวงฟู่
พ่อของฮวงฟู่เหวินเยว่คือผู้นำตระกูลฮวงฟู่
แม้ว่าปีนี้ฮวงฟู่เหวินเยว่จะอายุสามสิบหกปีแล้ว แต่เธอก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้เธอดูเหมือนมีอายุแค่ยี่สิบหกหรือยี่สิบเจ็ดปีเท่านั้น แต่เธอมักแสดงบรรยากาศที่มืดมนออกมา
เวลานี้เธอยืนอยู่เงียบ ๆ ในห้องนอนชั้นสองของอาคาร สายตามองไปที่สามีหน้าซีดของเธอบนเตียง และดวงตาของเธอก็พลันฉายแววดุร้าย ข้างหลังเธอมีชายชราคนหนึ่งท่าทางธรรมดา แต่ไม่สามารถซ่อนแรงกดดันที่รุนแรงของเขาได้
“มันคือใคร?” ฮวงฟู่เหวินเยว่ถามอย่างเศร้าหมอง
“โจวอี้”
“บอกรายละเอียดมา ฉันจะเอาคนไปฆ่ามัน”
“ลืมไปซะเถอะ! อีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ” เจิ้งเทียนเหอยิ้มอย่างขมขื่น
“ตระกูลฮวงฟู่ของฉันไม่เคยถูกใครรุกรานได้ง่าย ๆ แม้ว่านายจะเป็นลูกเขย แต่ก็นับได้ว่านายเป็นครึ่งหนึ่งของตระกูลฮวงฟู่ หากใครกล้าทำร้ายนาย มันต้องชดใช้!” คนที่พูดคือฮวงฟู่โม่ชาง :ซึ่งเป็นปู่ของฮวงฟู่เหวินเยว่ และยังเป็นผู้นำตระกูลฮวงฟู่รุ่นก่อนหน้านี้
“แต่…อีกฝ่ายเป็นศิษย์สำนักโอสถ” เจิ้งเทียนเหอกล่าว
สำนักโอสถ?
สีหน้าของฮวงฟู่โม่ชางแปรเปลี่ยนไป
“แล้วยังไง? ไม่ใช่ว่าสำนักโอสถมีศิษย์น้อยเกินไปจนไม่กล้าออกมาจากภูเขาเหรอ? หรือต่อให้เป็นศิษย์สำนักโอสถก็ต้องชดใช้ถ้าพวกมันกล้าทำร้ายคุณ!” ฮวงฟู่เหวินเยว่กล่าวอย่างโอหัง
“หุบปาก!” ฮวงฟู่โม่ชางตวาด
“ท่านปู่…” ฮวงฟู่เหวินเยว่ดูตกตะลึง
“เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก!” ฮวงฟู่โม่ชางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ทำไม?”
“หลานโง่ นี่เธอเชื่อจริง ๆ เหรอว่าสำนักโอสถนั่นมีศิษย์ไม่กี่คน? และเธอคิดว่าพวกเขาเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในภูเขาและป่าจริง ๆ งั้นเหรอ ช่างโง่เขลาที่สุด! อย่างน้อย 60% ของโอสถพิเศษในโลกของผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดก็ปรุงมาด้วยฝีมือคนของสำนักโอสถ! ถ้าพวกเขามีจำนวนน้อย พวกเขาจะหลอมปรุงยาได้มากมายขนาดนั้นได้ยังไง!”
“ยิ่งไปกว่านั้น มีผู้ฝึกยุทธ์กี่คนในโลกของผู้ฝึกยุทธ์ที่ต้องการยาที่หลอมปรุงจากสำนักโอสถเพื่อพัฒนาความสำเร็จของพวกเขา? ด้วยทรัพยากรบ่มเพาะมหาศาลที่เหนือกว่าทุกคนซึ่งสามารถผลิตได้เอง พวกเขาจะอ่อนแอได้ยังไง?”
“แล้วก็นะ มีตระกูลและนิกายเก่าแก่มากมายที่ต้องการใกล้ชิดกับสำนักโอสถเพื่อให้ได้มีโอกาสซื้อยามากขึ้น”
“คนของสำนักโอสถมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมสืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น กี่ตระกูลเก่าแก่และสาวกนิกายโบราณกี่คนที่เป็นหนี้คนจากสำนักโอสถ?”
“ฉันกล้ายอมรับอย่างไม่อายว่าต่อให้ตระกูลฮวงฟู่ของเราจะแข็งแกร่งมากกว่านี้สิบเท่า เราก็ไม่สามารถทำให้คนในสำนักโอสถระคายหนังได้”
“ทางที่ดี เราควรจะประจบเพื่อให้ได้รับสิทธิ์ซื้อยาจากพวกเขาให้มากกว่าเดิม!”