บทที่ 186 งานใหญ่ที่เหล่าซุนไม่กล้ารับช่วงต่อ

หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า

บทที่ 186 งานใหญ่ที่เหล่าซุนไม่กล้ารับช่วงต่อ

บทที่ 186 งานใหญ่ที่เหล่าซุนไม่กล้ารับช่วงต่อ

เช้าตรู่

โจวอี้ยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องนอนของเขา สายตาจับจ้องไปที่รถตู้ Mercedes Benz ที่แล่นไกลออกไปเรื่อย ๆ

เขารู้สึกเศร้าใจมาก

เขาโน้มน้าวไม่สำเร็จ และทำได้แค่หลับไปพร้อมกับถังหว่านที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

“แต่นี่ก็ถือว่าความสัมพันธ์ของเราก้าวหน้ามากขึ้น” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา

เขาอาบน้ำและทำอาหาร

ดูแลลูกทั้งสามคน

หลังจากส่งลูกสาวไปโรงเรียนแล้ว โจวอี้กลับมาที่วิลล่าก็เห็นซุนเหมาไฉ ชายชราตัวเล็ก ๆ ที่นำวัตถุดิบยามามากมาย

“นายน้อยโจว นี่คือรายการวัตถุดิบยา กรุณานับด้วย!” ซุนเหมาไฉปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“อาหู่ นายช่วยฉันนับพวกมันที” โจวอี้มอบรายการให้ถงหู่และชงชาให้ซุนเหมาไฉด้วยตัวเอง จากนั้นเขาก็ยิ้มและถามว่า “มีเรื่องใหญ่ที่ผมต้องการให้คุณช่วย”

“พูดมาเลย!” ซุนเหมาไฉรีบพยักหน้า

“ในรายการนี้มีสมุนไพร 24 ชนิด ผมต้องการให้คุณหาซื้อให้หมดภายในสิบวัน” โจวอี้กล่าว

“ขอดูก่อนว่าเป็นสมุนไพรอะไร”

ซุนเหมาไฉไม่กล้าที่จะสัญญาอย่างรีบร้อน เขารับรายการวัตถุดิบยามาดูอย่างระมัดระวัง

ยิ่งเขาดูรายชื่อของวัตถุดิบยาต่าง ๆ สีหน้าของเขายิ่งดูแย่ลง หลังจากอ่านจบแล้ว สีหน้าของเขามืดมนไม่ต่างจากถ่านไม้

สมุนไพร 24 ชนิดนี้ไม่เพียงมีมูลค่าสูงเท่านั้น แต่ยังมีความต้องการสูงในตลาดยา และสิ่งที่ทำให้ซุนเหมาไฉทำอะไรไม่ถูกคือมีสมุนไพร 4-5 ชนิดที่เขาไม่เคยได้ยินชื่อพวกมันเลยด้วยซ้ำ

“นายน้อยโจว ผมเป็นแค่คนหาสมุนไพรเองนะ” ซุนเหมาไฉยิ้มอย่างขมขื่น

“เพราะคุณเป็นคนหาสมุนไพร คุณก็เลยเหมาะที่จะช่วยผมหาสมุนไพรในรายการนี้ ไม่ว่าคุณจะติดต่อนักหาสมุนไพรคนอื่นหรือหาหมอสมุนไพร ตราบใดที่คุณซื้อสมุนไพรทั้งหมดให้ผมภายในสิบวันได้ คุณก็จะทำเงินได้มากมาย” โจวอี้กล่าว

“ผมทำไม่ได้” ซุนเหมาไฉส่ายหัว

เขารู้ตัวเองดี ไม่ต้องพูดถึงภายในสิบวันหรอก ถึงจะร้อยวัน เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถหาสมุนไพรทั้ง 24 ชนิดนี้ครบ

ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้

“นายน้อยโจว คุณรู้เรื่องนิทรรศการวัตถุดิบยาที่เมืองฉู่ไหม”

“ผมไม่รู้”

“อีกห้าวันนับจากนี้ นิทรรศการวัตถุดิบยาขนาดใหญ่ในประเทศจะจัดขึ้นที่ตลาดวัตถุดิบยาของเมืองฉู่ ผู้ผลิตวัตถุดิบยารายใหญ่ทั้งหมดในประเทศจะนำวัตถุดิบยาไปเข้าร่วม งานนี้จะมีวัตถุดิบยาล้ำค่าและหายากมารวมกันเป็นจำนวนมากให้ได้หาซื้อหรือนำไปขาย” ซุนเหมาไฉ กล่าวอย่างจริงจัง

“หมายความว่ายังไง? อยากให้ผมไปงานนี้เหรอ?”

“ใช่! คุณสามารถซื้อสมุนไพรที่คุณต้องการได้ด้วยตัวเอง! โดยไม่ต้องเสียเงินผ่านคนกลางด้วย”

“เจ้าเฒ่าทารก…” โจวอี้ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “มีเกณฑ์ในการเข้าร่วมงานนิทรรศการนี้ไหม”

“มี! นอกเหนือจากผู้ผลิตที่เข้าร่วมแล้ว คนอื่น ๆ ต้องแสดงใบรับรองเงินฝากอย่างน้อยหนึ่งล้าน หรือเป็นแพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน คนเก็บสมุนไพรที่เลี้ยงชีพด้วยการเก็บสมุนไพร สมาคมการแพทย์ที่มีชื่อเสียง…” ซุนเหมาไฉกล่าวถึงเงื่อนไขหลายประการ

“เข้าใจแล้ว อีกห้าวันไปกับผม!”

“ตกลง ผมจะไปกับคุณ” ซุนเหมาไฉตอบรับอย่างมีความสุขทันที

หากเขาสามารถติดตามนายน้อยแห่งภูเขาชางหลางเข้าชมนิทรรศการวัตถุดิบยาได้ เรื่องนี้จะทำให้บรรดาสหายนักเก็บสมุนไพรของเขาอิจฉา และทำให้พ่อค้าวัตถุดิบยานับไม่ถ้วนเข้าหาเขาด้วย

เป็นความฝันที่งดงามจริง ๆ

“จริงสิ หลังจากนี้คุณว่างไหม?” โจวอี้ถามขึ้น

“ว่าง!”

“ถ้างั้นผมจะให้รายชื่อวัตถุดิบยากับคุณ เอามันไปให้ใครบางคน และช่วยคนคนนั้นซื้อวัตถุดิบยาในช่วงห้าวันนี้ เขาเป็นเพื่อนของผมเอง”

“ไม่มีปัญหา!”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ซุนเหมาไฉก็นำเงินที่ได้รับจากโจวอี้มาพร้อมกับใบรายการวัตถุดิบยาไปหาหวงไห่เทา

ที่ชั้นสองห้องหนังสือ

ถงหู่เข้ามาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบ

“พี่ชาย ฉันตรวจสอบเสร็จแล้ว ปริมาณถูกต้อง และคุณภาพของวัตถุดิบยาก็ดี นอกจากนี้ เหล่าซุนยังนำเมล็ดยาบางส่วนที่อยู่ในลำต้นมาด้วย”

“ให้ฉันดูหน่อย”

โจวอี้ตรวจสอบและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

เขาพบว่ามีวัตถุดิบยาล้ำค่าสองชนิดซึ่งไม่ใช่วัตถุดิบยาที่เขาเคยขอ รายการนี้ไม่ระบุราคา แต่ระบุว่า ‘ฟรี’

นอกจากนี้ โสมป่าที่เขาขอให้เหล่าซุนช่วยขุดก็ไม่ได้ระบุราคามาเช่นกัน

“ตาแก่นั่นจัดการเรื่องต่าง ๆ เก่งมาก” โจวอี้ยิ้ม “แล้วนายจะกลับไปเมื่อไหร่”

“ไม่กลับไปจนกว่าจะหมดปัญหา” ถงหู่ตอบ

โจวอี้เงียบไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มออกมา “ปัญหาของฉันไม่มีที่สิ้นสุดหรอก นายสามารถอยู่ที่นี่ได้ตลอดเวลา อีกอย่างก็ช่วยดูแลเด็ก ๆ ด้วยถ้าฉันยุ่ง”

“ได้!”

ณ เซี่ยงไฮ้

บ้านบรรพบุรุษของตระกูลฮวงฟู่ซึ่งเป็นวิลล่าสไตล์สวนมีอาคารแบบคลาสสิก อีกทั้งยังมีศาลาและคานแกะสลัก

ตระกูลนี้มีสมาชิกจำนวนมาก แต่สมาชิกในตระกูลฮวงฟู่ที่มีคุณสมบัติที่จะอาศัยอยู่ในบ้านของบรรพบุรุษมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น ซึ่งทุกคนล้วนเป็นสมาชิกครอบครัวสายตรงของตระกูลฮวงฟู่

พ่อของฮวงฟู่เหวินเยว่คือผู้นำตระกูลฮวงฟู่

แม้ว่าปีนี้ฮวงฟู่เหวินเยว่จะอายุสามสิบหกปีแล้ว แต่เธอก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้เธอดูเหมือนมีอายุแค่ยี่สิบหกหรือยี่สิบเจ็ดปีเท่านั้น แต่เธอมักแสดงบรรยากาศที่มืดมนออกมา

เวลานี้เธอยืนอยู่เงียบ ๆ ในห้องนอนชั้นสองของอาคาร สายตามองไปที่สามีหน้าซีดของเธอบนเตียง และดวงตาของเธอก็พลันฉายแววดุร้าย ข้างหลังเธอมีชายชราคนหนึ่งท่าทางธรรมดา แต่ไม่สามารถซ่อนแรงกดดันที่รุนแรงของเขาได้

“มันคือใคร?” ฮวงฟู่เหวินเยว่ถามอย่างเศร้าหมอง

“โจวอี้”

“บอกรายละเอียดมา ฉันจะเอาคนไปฆ่ามัน”

“ลืมไปซะเถอะ! อีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่าย ๆ” เจิ้งเทียนเหอยิ้มอย่างขมขื่น

“ตระกูลฮวงฟู่ของฉันไม่เคยถูกใครรุกรานได้ง่าย ๆ แม้ว่านายจะเป็นลูกเขย แต่ก็นับได้ว่านายเป็นครึ่งหนึ่งของตระกูลฮวงฟู่ หากใครกล้าทำร้ายนาย มันต้องชดใช้!” คนที่พูดคือฮวงฟู่โม่ชาง :ซึ่งเป็นปู่ของฮวงฟู่เหวินเยว่ และยังเป็นผู้นำตระกูลฮวงฟู่รุ่นก่อนหน้านี้

“แต่…อีกฝ่ายเป็นศิษย์สำนักโอสถ” เจิ้งเทียนเหอกล่าว

สำนักโอสถ?

สีหน้าของฮวงฟู่โม่ชางแปรเปลี่ยนไป

“แล้วยังไง? ไม่ใช่ว่าสำนักโอสถมีศิษย์น้อยเกินไปจนไม่กล้าออกมาจากภูเขาเหรอ? หรือต่อให้เป็นศิษย์สำนักโอสถก็ต้องชดใช้ถ้าพวกมันกล้าทำร้ายคุณ!” ฮวงฟู่เหวินเยว่กล่าวอย่างโอหัง

“หุบปาก!” ฮวงฟู่โม่ชางตวาด

“ท่านปู่…” ฮวงฟู่เหวินเยว่ดูตกตะลึง

“เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก!” ฮวงฟู่โม่ชางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ทำไม?”

“หลานโง่ นี่เธอเชื่อจริง ๆ เหรอว่าสำนักโอสถนั่นมีศิษย์ไม่กี่คน? และเธอคิดว่าพวกเขาเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในภูเขาและป่าจริง ๆ งั้นเหรอ ช่างโง่เขลาที่สุด! อย่างน้อย 60% ของโอสถพิเศษในโลกของผู้ฝึกยุทธ์ทั้งหมดก็ปรุงมาด้วยฝีมือคนของสำนักโอสถ! ถ้าพวกเขามีจำนวนน้อย พวกเขาจะหลอมปรุงยาได้มากมายขนาดนั้นได้ยังไง!”

“ยิ่งไปกว่านั้น มีผู้ฝึกยุทธ์กี่คนในโลกของผู้ฝึกยุทธ์ที่ต้องการยาที่หลอมปรุงจากสำนักโอสถเพื่อพัฒนาความสำเร็จของพวกเขา? ด้วยทรัพยากรบ่มเพาะมหาศาลที่เหนือกว่าทุกคนซึ่งสามารถผลิตได้เอง พวกเขาจะอ่อนแอได้ยังไง?”

“แล้วก็นะ มีตระกูลและนิกายเก่าแก่มากมายที่ต้องการใกล้ชิดกับสำนักโอสถเพื่อให้ได้มีโอกาสซื้อยามากขึ้น”

“คนของสำนักโอสถมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมสืบทอดมาจากรุ่นสู่รุ่น กี่ตระกูลเก่าแก่และสาวกนิกายโบราณกี่คนที่เป็นหนี้คนจากสำนักโอสถ?”

“ฉันกล้ายอมรับอย่างไม่อายว่าต่อให้ตระกูลฮวงฟู่ของเราจะแข็งแกร่งมากกว่านี้สิบเท่า เราก็ไม่สามารถทำให้คนในสำนักโอสถระคายหนังได้”

“ทางที่ดี เราควรจะประจบเพื่อให้ได้รับสิทธิ์ซื้อยาจากพวกเขาให้มากกว่าเดิม!”