“คุณชายเฟิง ฉันว่าเรียกคุณแบบนี้เหมาะสมดีนะ คุณว่าไหม “เฉินฮวนฮวนยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วพูดอย่างเป็นทางการว่า “รบกวนจ่ายเงินด้วย ฉันถึงจะทำชานมให้คุณได้”
“……”มุมปากของเฟิงหานชวนกระตุกอีกหลายที แล้วก็หยิบกระเป๋าเงินออกมา สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อจ่ายเงิน
เมื่อได้รับข้อความเงินเข้าแล้ว เฉินฮวนฮวนก็หันตัวกลับไปที่โต๊ะทำงาน เริ่มทำการชงชานม
เห็นสีหน้าที่เอาจริงเอาจังกับการชงชานมของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนเกิดความรู้โกรธที่มาอย่างไม่มีทิศทาง เฉินฮวนฮวนยังคงไม่ได้สนใจคำถามของเขาเหมือนเดิม
สีหน้าที่ทั้งเคร่งขรึมและซีดจางของเขาดูแย่มาก เขาหันหลังกลับไปแล้วก็หาที่นั่งใกล้ๆริมหน้าต่างนั่งลงทันที
เมื่อชงชานมเสร็จแล้ว เฉินฮวนฮวนกะจะหันกลับไปถามเขาว่า “คุณจะเอากลับไปหรือว่าจะดื่ม……”
คำพูดยังไม่ทันพูดจบ เธอก็หยุดค้างไว้ เพราะว่าเธอเห็นเฟิงหานชวนหาที่นั่งนั่งเรียบร้อยแล้ว อย่างนี้ก็แสดงว่าต้องดื่มที่ร้านแล้วแหละ
“คุณชายเฟิง ชานมของคุณเสร็จแล้ว ขอเชิญคุณมารับหน่อย “เฉินฮวนฮวนพูดให้กับเขาด้วยความเกรงใจและความสุภาพ
“เอามาเสิร์ฟหน่อย”สายตาเย็นชาคู่นั้นของเฟิงหานชวนมองออกไปทางหน้าต่าง แฝงด้วยความไม่แยแส
เฉินฮวนฮวนเม้มปากทีหนึ่ง แม้ว่าร้านจะไม่ได้มีกฏว่าต้องไปเสิร์ฟให้ลูกค้า แต่เธอก็ไม่อยากมีปัญหากับเฟิงหานชวน จึงยกชานมแล้วเดินไปยืนอยู่ข้างโต๊ะของเขาเพื่อเสิร์ฟให้เขาแต่โดยดี
เธอนำชานมกับหลอดวางข้างหน้าเฟิงหานชวนแล้วบอกว่า “ดื่มให้อร่อยนะคะ”
กำลังจะหันตัวจากไป ข้อมือก็ถูกมือที่ใหญ่ของชายหนุ่มดึงเอาไว้ เฉินฮวนฮวนยังไม่ทันได้หันกลับไปมอง ก็มีแรงสายหนึ่งดึงเธอไปด้านหลัง
เวลานั้นเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หงายหลังล้มลงไปทันที ล้มลงไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ตามด้วยความรู้สึกร้อนที่เอว เพราะมือที่ใหญ่ของชายหนุ่มได้จับบริเวณเอวของเธอไว้
เฉินฮวนฮวนทำตาโตทันที
กลางวันแสกๆ เฟิงหานชวนกลับกล้าทำกับเธออย่างนี้
“ปล่อยฉัน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย”เฉินฮวนฮวนกัดฟัน รีบด่าว่าเขา
“เฉินฮวนฮวน เวลาฉันโทรหาเธอ เธอบอกว่ายุ่งอยู่ เวลานี้เหมือนจะไม่ได้ยุ่งแล้วนี่ เรื่องนั้น เธอคิดใคร่ครวญไปถึงไหนแล้ว” เฟิงหานชวนจ้องมองเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ถามด้วยเสียงที่หนักแน่น
“เฟิงหานชวน คุณปล่อยฉันก่อน “เฉินฮวนฮวนตื่นเต้นมาก ร่างกายของเธอก็กำลังขัดขืนอย่างสุดฤทธิ์
ตอนนี้เธอยังเป็นพนักงานร้านอยู่ ถ้าหากว่ามีลูกค้าเดินเข้ามากะทันหัน เห็นเธอกำลังลูบๆกอดๆกับผู้ชายในร้านแบบนี้ มันจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมได้
ช่วงเวลานั้น มีร่างคนคนหนึ่งพุ่งเข้ามาในร้านพอดี คนนั้นหยุดตรงเสี้ยวเวลานั้น แล้วจ้องมองเขาสองคนด้วยสายตาที่อึ้งตะลึง
เฉินฮวนฮวนโฟกัสสายตามอง ที่แท้ก็เป็นเฉิงโม่
“หัวหน้าห้อง……”เฉินฮวนฮวนสะดุ้งไปทีหนึ่ง
“พวกคุณตามสบายเลย” เฉิงโม่ก็เหมือนกับว่าสะดุ้งไปด้วยเหมือนกัน ดึงเท้ากลับแล้วก็วิ่งออกจากร้านชานมไปอย่างกับควันบุหรี่ที่จางหายไป
มองออกไปทางหน้าต่าง เฉินฮวนฮวนเห็นร่างที่วิ่งกระโดดไปของเฉิงโม่ มันเหมือนกับนกที่กำลังบินหนีลูกธนู
เธอถอนหายใจยาวทีหนึ่ง
“ทำไม ถูกคนที่กำลังตามจีบเห็นเธออยู่กับฉันแบบนี้ เจ็บใจหรอ”เฟิงหานชวนจ้องมองใบหน้าของผู้หญิงที่อยู่บนตัก โดยเฉพาะลูกปัดหูที่กลมกลิ้งของเธอ ดูแล้วน่ารักเป็นพิเศษ
เขาโน้มตัวเข้ามาด้วยความอดไม่ได้ กัดลงที่ติ่งหูของเธอเบาๆ
เฉินฮวนฮวนรู้สึกเพียงว่าทั้งตัวเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตทีหนึ่ง ตัวสั่นไปหลายที เสี้ยวนาทีที่เธอหันหน้ากลับมา เธอจ้องมองผู้ชายที่อุ้มเธอไว้ด้วยความโกรธ
“เฟิงหานชวน คุณมันไร้ยางอายจริงๆ” เธอโกรธจนเหมือนกับว่าฟันกำลังกระตุกอยู่
“เธอกำลังจะโทษฉัน ที่ไล่คนที่ตามจีบเธอไปหรอ”สีหน้าของเฟิงหานชวนกลับรู้สึกผ่อนคลาย ไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด ยิ่งกว่านั้นคือรู้สึกว่าอารมณ์ดีขึ้นเยอะด้วย
เฉินฮวนฮวนเห็นเฟิงหานชวนที่ไม่รู้สึกละอายใจ และยิ่งกว่านั้นคือเหมือนจะยิ่งไร้ยางอายด้วย เธอโมโหจนหน้าแดง พูดด้วยอารมณ์โกรธ”ตอนนี้เราสองคนไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว คุณมีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน อีกอย่าง คุณก็ลงไม้ลงมือกับฉันไม่ได้หรอก”
“ถ้าอย่างนั้น เธอก็รับปากตอนนี้เลยสิ” ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเฟิงหานชวน ยากมากที่จะเห็นรอยยิ้มอย่างนี้
แต่ว่าเฉินฮวนฮวนก็ไม่ได้เห็นเหมือนกัน เพราะหน้าของเธอมองออกไปข้างหน้า เธอกัดฟันแน่นอยู่อย่างนั้น พูดว่า”ฉันจะไม่รับปาก”
“เรื่องสามวันอะไรนั่นของคุณ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วัน ฉันก็จะไม่รับปาก”
คำปฏิเสธของเฉินฮวนฮวน ทำให้สีหน้าที่ยากจะแสดงออกมาว่ามีความสุขของเฟิงหานชวนนั้นกลายเป็นสีหน้าที่ผิดหวังทันที สายตาที่เย็นชาคู่นั้นเหมือนกับว่าจะมีเกล็ดหิมะโผล่ออกมาได้อย่างนั้น
ผู้หญิงคนนี้ กลับปฏิเสธเขาอย่างนี้เลยหรือ
“เฉินฮวนฮวน เธอคิดดีๆนะ”เขาขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น”ถ้าได้เป็นแฟนของฉันแล้วล่ะก็ เธอก็ไม่ต้องทำงานในที่แบบนี้อีก ถึงขั้นที่ว่าเธอต้องการอะไร ฉันก็จะให้เธอได้ทุกอย่าง”
“ไม่จำเป็นหรอก ขอบคุณที่คุณชายเฟิงอุตส่าห์ให้ความรัก”เฉินฮวนฮวนแทบไม่คิด ก็ตอบกลับไปโดยไม่ลังเลอีกครั้ง
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ทำไมจู่ๆเฟิงหานชวนถึงกลายเป็นแบบนี้ แต่เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองเป็นหญิงชู้ของคนอื่นเด็ดขาด กลายเป็นกิ๊กที่เป็นมือที่สามเข้าไปทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่น
แม้ว่าตอนนี้เฟิงหานชวนจะเป็นโสด แต่อาจจะเป็นเพระาเธอจึงทำให้แฟนคนนั้นถูกเฟิงหานชวนทิ้งก็เป็นไปได้
เวลานี้ เธอรู้สึกว่าร่างกายของผู้ชายนิ่งไปสักพัก จากนั้นเธอก็ถูกเขาผลักออกมา
เธอเดินเซไปข้างหน้าได้สองก้าว ยังดีที่ไหวพริบของเธอดี ถ้าไม่อย่างนั้นเธออาจจะชนกับขาโต๊ะที่วางขวางอยู่ข้างหน้า
เฉินฮวนฮวนหันตัวกลับมาด้วยความโกรธ จ้องไปยังเฟิงหานชวน เป็นเวลาที่เฟิงหานชวนลุกจากเก้าอี้พอดี นัยต์ตาสีดำเข้มสนิทคู่นั้น จ้องเธอไว้ไม่ขยับไปไหน
“เมื่อกี้เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอ”เฟิงหานชวนลูบคอทีหนึ่ง ใบหน้าที่นิ่งเงียบของเขาเหมือนยังมีความโกรธแฝงด้วยเล็กน้อย
ทั้งชีวิตที่ผ่านมาของเขาไม่เคยถูกผู้หญิงปฏิเสธมาก่อน แต่ตอนนี้เขากลับถูกเฉินฮวนฮวนปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า
เขา เฟิงหานชวนก็เป็นคนที่รักศักดิ์ศรีเหมือนกัน ในเมื่อเฉินฮวนฮวนไม่รู้จักของดี ก็ปล่อยไปเถิด
เขาก็ไม่ใช่ว่าจะขาดเฉินฮวนฮวนไม่ได้สักหน่อย
เฉินฮวนฮวนได้ยินประโยคนี้แล้ว ก็เหลือบตามองเฟิงหานชวนทีหนึ่ง แล้วก็ตรงไปยังเคาน์เตอร์ทำงาน
เห็นแผ่นหลังที่เดินจากไปของเฉินฮวนฮวน สีหน้าของเฟิงหานชวนยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่
ผู้หญิงบ้าคนนี้ ถึงกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลยหรอ
เฟิงหานชวนโมโหถึงสุดขีด ก้าวขาอันยาวออก แล้วก้าวยาวๆเดินออกจากร้านชานมไป
หลังจากที่เฉินฮวนฮวนเดินเข้าไปในเค้าน์เตอร์ทำงานแล้ว หันหน้ากลับไปมองที่นั่งของเฟิงหานชวน ถึงได้รู้ว่าเขาได้จากไปแล้ว แต่ว่าชานมแก้วนั้นยังวางไว้อยู่บนโต๊ะ
หล่อนถอนหายใจทีหนึ่ง ตอนนี้เธอได้ทำผิดต่อเฟิงหานชวนแล้วหรอ
แต่ว่า เธอไม่รู้จริงๆว่าเฟิงหานชวนกำลังบ้าคลั่งอะไรกันแน่ อาจเป็นไปได้ว่ากำลังหาวิธีใหม่ในการดูถูกเธอ เธอไม่มีกะจิตกะใจจะเล่นเกมนี้ด้วยจริงๆ
ในสถานการณ์ตอนนี้ แม้แต่สิ่งสุดท้ายที่คุณแม่เหลือไว้ให้เธอ เธอยังเอากลับมาไม่ได้ ได้แต่ใช้ชีวิตด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจอย่างนี้ จะมีใจไปสนใจเรื่องความร่ำรวยได้ยังไง
เอ๋ เดี๋ยวนะ……
เวลานี้ เฉินฮวนฮวนทำตาโตอีก รีบอ้อมออกไปจากเคาน์เตอร์ทำงาน วิ่งออกไปทางหน้าประตู
ตอนเธอวิ่งออกมา ก็เห็นรถของเฟิงหานชวนขับออกไปพอดี
ตอนนี้ เฉินฮวนฮวนเกาผมไปมาด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ
ถ้าเมื่อกี้เธอรับปากเฟิงหานชวนไป เธอก็จะกลายเป็นผู้หญิงของเฟิงหานชวน ถ้าเป็นอย่างนี้เฟิงหานชวนก็สามารถช่วยเธอเอาสร้อยคอของแม่คืนจากหลิวตงรุ่ยแล้วไม่ใช่หรือ