201 ทากัตซูกิ มาโกโตะพูดกับเทพธิดาแห่งโชคชะตา
เทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ
เธอยังถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งโชคลาภด้วย
คนที่ติดตามเทพธิดาแห่งโชคชะตาเป็นคนที่มาจากประเทศแห่งการค้า คาเมลอน
อย่างที่ชื่อบ่งบอก มันเป็นประเทศที่การค้าเจริญรุ่งเรือง และมีพ่อค้ามากมาย
แม้ว่าเป็นประเทศของพ่อข้าที่เป็นนักสัจนิยม คาเมลอนเห็นว่ามีคนที่เคร่งศาสนาจำนวนมากอย่างผิดปรกติ
แต่ผมได้ยินมาว่าการปฏิบัติของพวกเขาพิเศษ
ปล่อยเรื่องศาสนาไว้…
ผมกำลังมองไอรา-ซามะที่ยืนอยู่ข้างหลังเออร์-ซามะ
เทพธิดาเล็กๆได้จ้องผม
“เธอ…ยังมีสติแม้ว่ามองเทพธิดาโดยตรง หือห์” (ไอรา)
“…?” (มาโกโตะ)
นั่นคือที่เออร์-ซามะพูดกับผมก่อนหน้า
ความสวยของไอรา-ซามะนั้นเหนือมนุษย์ และเสียงที่ออกมาจากท่าน ไม่เหมือนอะไรที่คุณพบได้ทุกที่
“ไม่ใช่ว่าชั้นบอกเธอเหรอ? เค้าเป็นสาวกของชั้น งั้นมันเป็นเรื่องที่แน่นอน” (โนอาห์)
“เธอตกใจด้วย ไม่ใช่เหรอ ไอรา-จัง? มาโกะ-คุงมองเทพเจ้าได้โดยตรง” (เออร์)
แต่มันไม่น่าประทับใจด้วยเสน่หาของเออร์-ซามะ และโนอาห์-ซามะที่มีเสน่ห์จะทำให้ทุกอย่างตาค้างได้นะ
พวกท่านต้องอ่านความคิดของผม คิ้วของไอรา-ซามะกระตุก
“มันทำให้ชั้นโกรธจริงๆ เธอจะบอกว่าชั้นด้อยกว่าโนอาห์เหรอ?” (ไอรา)
“น่า น่า ไอรา-จัง มันเป็นเรื่องของรสนิยม” (เออร์)
“ฮึ่ม” (ไอรา)
เออร์-ซามะพยายามจะปลอบโยนไอรา-ซามะ แต่อารมณ์ของเธอไม่ดีขึ้นเลย
“ฟุฟุฟุ ช่างเป็นเด็กที่น่ารัก” (โนอาห์)
“อะ โนอาห์-ซามะ?!” (มาโกโตะ)
ในทางกลับกัน โนอาห์-ซามะอารมณ์ดี
เธอขยี้ผมของผม
แม้ว่ามันอยู่ในฝันของผม ผมได้กลิ่นที่หวานของท่าน
ไม่ว่าอย่างไร ทำไมไอรา-ซามะมาที่นี่ล่ะ?
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (ไอรา)
ดั่งจะตอบคำพูดของผม ไอรา-ซามะเรียกชื่อของผม
“เธอช่วยฮีโร่แห่งแสง และช่วยในการปราบลอร์ดปีศาจ… ทำได้ดีมาก” (ไอรา)
“โอเค…” (มาโกโตะ)
แตผม่ไม่ได้ทำมันเพื่อท่านนะ
“หึ้ห์?” (ไอรา)
อ๊ะ เหี้ย
แม้ว่าผมไม่พูดมันออกมาดังๆ ท่านอ่านใจของผม
หลุดปากครับ หลุดปาก (แต่ไม่ได้พูดมันนะ)
“คุคุคุ… เธอซื่อสัตย์จริงๆ มาโกะ-คุง” (เออร์)
ไหล่ของเออร์-ซามะสั่น
“มาโกโตะ ซึนเดเระคนนี้พยายามที่จะขอบคุณเธอที่เติมเต็มความผิดพลาดของเธอ เพราะเธอมีโอกาส พูดที่อยู่ในใจออกมาอย่างที่เธอต้องการเลย” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะยกนิ้วและขยิบตาให้ผมขณะที่เธอพูดแบบนี้
โฮ่ห์!
งั้นมันเป็นอย่างนั้น
ช่างเป็นเทพธิดาที่เข้าหายาก
“จึ!” (ไอรา)
ไอรา-ซามะกอดอกและไม่ปฏิเสธมัน
นั่นหมายถึงมันเป็นอย่างที่โนอาห์-ซามะพูด
ผมยื่นคำขอกับหนึ่งในเทพธิดาที่คุมโลกนี้ได้
นี่เป็นช่วงเวลาที่สำคัญ
ผมหันกลับไปหาที่ที่ไอรา-ซามะอยู่
“ผมขออะไรก็ได้เหรอ?” (มาโกโตะ)
“แน่นอนสิ! ชั้นเป็นเทพธิดานะ ชั้นมอบให้เธอได้ทุกอย่าง” (ไอรา)
‘ฮึ่ม’ ไอรา-ซามะพองอกที่เรียบร้อยของเธออย่างภาคภูมิใจ
“ตอนนี้ พูดสิ่งที่ต้องการออกมา!” (ไอรา)
โออ้!
ประโยคนั้นจากเทพธิดา
ช่วยไม่ได้ที่จะตื่นเต้นกับสิ่งนี้
ได้เลย งั้นผมมีหนึ่งคำขอ
“ได้โปรดปล่อยโนอาห์-ซามะจากวิหารทะเลลึก!” (มาโกโตะ)
ด้วยสิ่งนี้ ผมได้ปลดปล่อยโนอาห์-ซามะแล้ว! ย้าหู้!
แต่หน้าของไอรา-ซามะแข็งไปกับคำพูดของผม
“ห-เหมือนชั้นจะทำอย่างนั้นได้น่ะ!” (ไอรา)
“เอออ๋~” (มาโกโตะ)
สิ่งที่ผมได้กลับมาคือคำว่าไม่
ทำไม?
ผมชำเลืองมองโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ
เออร์-ซามะถอนหายใจ
โนอาห์-ซามะยักไหล่
“มาโกะ-คุง โนอาห์ถูกผนึกอยู่ในวิหารทะเลลึกเป็นการลงโทษจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ยังไงซะ มันเหมือนห้องขังเหรอ? นายทำไม่ได้แม้ว่าน่าแค่กำจัดลอร์ดปีศาจ” (เออร์)
“เออร์ นั่นเป็นวิธีที่ย่ำแย่ที่จะพูดมัน มันฟันดูเหมือนชั้นเป็นผู้ต้องหา” (โนอาห์)
“ไม่ได้ ‘ฟังเหมือน’ มันเป็นเพราะเธอทำเละในดินแดนสวรรค์เยอะแยะในอดีต…” (เออร์)
“ไม่ใช่ว่านั้นโอเคเหรอ? บางอย่างเล็กๆเหมือนการขโมยสมบัติศักดิ์สิทธิ์จากคลังของราชาเทพเจ้า…” (โนอาห์)
“ไม่มีทางที่นั่นจะโอเค! สมบัติศักดิ์สินธิ์ของป่าป๊านั้นมีพลังมากพอที่จะทำลายดาวเคราะห์ได้เลยนะ รู้มั้ย?!” (เออร์)
เออร์-ซามะและโนอาห์-ซามะได้ทะเลาะกันที่นั่น
สมบัติศักดิ์สิทธิของราชาเทพเจ้าจูปิเตอร์เหรอ?!
ทำลายดาวเคราะห์
ว้าว การสนทนาของเทพธิดาอยู่ในระดับนึงไปเลย
มันดูเหมือนมันเป็นคำขอที่เป็นไปไม่ได้
“มาโกโตะ-คุง ทางเดียวที่จะปลดปล่อยโนอาห์ ผู้ศรัทธาของโนอาห์ต้องไปที่วิหารทะเลลึก และ{พบกับโนอาห์โดยตรง}” (เออร์)
เงื่อนไขที่ผมถูกบอกก่อนหน้า
“นั่นเป็นทางเดียว หือห์…” (มาโกโตะ)
“ยังไงซะ ถ้ามันเป็นเรื่องที่ไอราทำอะไรเกี่ยวกับมันได้ ชั้นจะไม่มีปัญหาอยู่นี่หรอก” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะหัวเราะคิกคัก
ฮ่าาา…ผมคิดว่าเป็นความคิดที่ดี
ยังไงซะ ไม่มีการตกลงที่หวานแบบนั้น
มาวางแผนปล่อยโนอาห์-ซามะด้วยตัวเองเถอะ
งั้นตอนนี้ คำขอของผมสำหรับไอรา-ซามะคือ…
“งั้น ถอนการตีตราว่าเป็นเทพมารจากโนอาห์-ซามะ และทำให้เธอเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 ของโบสถ์เทพธิดา ได้โปรดครับ” (มาโกโตะ)
“น-นั่นเป็นไปไม่ได้!” (ไอรา)
ไอรา-ซามะร้อง
เอ๋ นี่ก็ไม่ดีด้วยเหรอ?
เมื่อผมมองดูโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะที่มีตาเหมือน ‘เลือกอะไรอย่างอื่นสิ’
“ม-ไม่มีอะไรอย่างอื่นเหรอ…?” (ไอรา)
หืมม…
บางอย่างที่เป็นแง่บวกสำหรับโนอาห์-ซามะ…
“งั้น อย่างน้อย…ทำให้โนอาห์-ซามะมีผู้ศรัทธาเยอะได้ แทนที่จะเป็นแค่ 1” (มาโกโตะ)
อย่างน้อยท่านก็ทำได้มากขนาดนี้ ใช่มั้ย?
แต่หน้าของไอรา-ซามะมืดมน
“……ช-ชั้นทำแบบนั้นไม่ได้” (ไอรา)
เอ๋? นั่นก็ด้วยหรือ?
ท่านทำอะไรไม่ได้เลยสิถ้างั้น!
“กุนุนุนุ…” (ไอรา)
ไอรา-ซามะปิดหน้าของท่านในความเดือดดาล
เออ๋…ผมเศร้าจริงๆนะที่นี่ รู้มั้ย
เทพธิดาบอกผมว่า ‘ชั้นจะมอบให้เธอทุกอย่าง’ นะ รูมั้ย?
“อ้า มาโกะ-คุง มาโกะ-คุง สิ่งที่นายพูดขึ้นมาตอนนี้จะมีผลกับข้อตกลงของดินแดนสวรรค์ที่ตกลงกันหลังสงคราม โดยเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์และเทพเจ้าไททันทั้งหมด” (เออร์)
“คนที่เปลี่ยนเรื่องนั้นได้คือจูปิเตอร์ หรืออัลเธน่า ที่ทำหน้าที่เป็นตัวแทนของเค้า ชั้นดีใจที่เธอพยายามจะช่วยชั้นที่นี่ แต่ไอรา ผู้ที่เด็กที่สุดในเทพธิดาทั้ง 7 มีหลายสิ่งที่เธอทำไม่ได้” (โนอาห์)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
ถูกอธิบายโดยเทพธิดาสองคน ผมยอมรับอย่างไม่เต็มใจ
ผมมองดูและเห็นหน้าของเทพธิดาแห่งโชคชะตานั้นแดงและมีน้ำตาในตาของท่าน
ดูเหมือนเธอรู้สึกอายหลังจากพูดว่า ‘อะไรก็ได้’
เธอต้องอ่านความรู้สึกของผม เธอจ้องผมตรงๆ
“ช-ชั้นเป็นเทพธิดาของประเทศแห่งการค้า ที่มากมายที่ชั้นมอบให้ได้คือเงิ…เธอได้ถูกให้เงินโดยเจ้าหญิงและปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ หือห์ แล้วคนรักล่ะ…อย่างที่คาดของฮีโร่ เธอมีเยอะเลย งั้น แล้วดาบหรือชุดเกราะในตำนานล่ะ…เอ๋?! เธอใส่มันไม่ได้?!” (ไอรา)
นั่นเทพธิดาแห่งโชคชะตาสำหรับคุณล่ะ
โดยไม่ต้องรอคำตอบของผม เธอมองดูคำตอบในอนาคตของผม
“ผมเหวี่ยงอาวุธที่หนักกว่ามีดไปไม่ได้…” (มาโกโตะ)
ผมจบที่การทำหน้าที่เศร้าเล็กน้อยกับเรื่องนี้
แม้แต่ไม้เท้าของลูซี่ ยังหนักไปสำหรับผม…
แม้ว่าผมจะฝึกร่างกายผมด้วย
“ม-ไม่มีทางน่า… ไม่มีอะไรที่ชั้นให้เธอได้…” (ไอรา)
เทพธิดาแห่งโชคชะตาที่ทำตัวมั่นใจจนถึงตอนนี้ได้หวั่นไหว
โนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะดูเรื่องนี้ด้วยรอยยิ้มบนหน้าของพวกท่าน
งั้นท่านก็ไม่ช่วยไอรา-ซามะ
หืมม คำขอเบาๆ…
“งั้น อย่างน้อยมอบสกิลให้ผมได้มั้ย?” (มาโกโตะ)
“เอ๋?” (ไอรา)
อะไรที่ผมใช้ได้
อย่างน้อยก็ทำมากขนาดนั้นได้ ใช่มั้ย?
“พูดถึงแล้ว ชั้นได้มอบสกิลของขวัญให้เค้า เวทมนตร์สปิริต” (โนอาห์)
“ออออุ…สกิลของขวัญมัน…” (ไอรา)
ไอรา-ซามะได้มองลงไปข้างล่าง
“ไอรา-ซามะ?” (มาโกโตะ)
“มาโกะ-คุง อย่างที่เราบอกเธอมาก่อน เพื่อที่จะมอบสกิลของขวัญ เธอต้องเปลี่ยนศาสนา นั่นทำไม ถ้าเธอเปลี่ยนไปหาไอรา เธอได้สกิลได้ รู้มั้ย?” (เออร์)
เปลี่ยน หือห์
“ไม่เปลี่ยน แม้ว่าถ้าผมต้องทำ ผมชอบที่จะเป็นเออร์-ซามะมากกว่าไอรา-ซามะ” (มาโกโตะ)
ผมชำเลืองมองเออร์-ซามะขณะที่ผมพูดแบบนี้
เออร์-ซามะบอกผมว่าเธอจะมอบเวทมนตร์น้ำระดับนักบุญให้ผม
นั่นดีกว่าเยอะ
แต่ยังไงซะ เปลี่ยนในตัวเองนั้นไม่ต้องถามเลยนะ
“ฟุฟุฟุ ชั้นรอด้วยมือที่อ้ากว้างสำหรับการเปลี่ยนของเธอมาโกะ-คุง” (เออร์)
“…เธอ…เธอยังไม่ยอมแพ้ที่จะเปลี่ยนมาโกโตะเหรอ?” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะจ้องเออร์-ซามะ
“การต่อสู้ยังไม่จบจนกว่าเธอจะยอมแพ้ โนอาห์☆” (เออร์)
“จบมันได้แล้ว!” (โนอาห์)
สองท่านนี่สนิทกันดีจริงๆ
แล้วก็ การสนทนานั้นมันพบได้อย่างบ่อยในมังงะ
ทำไมพวกท่านรู้เกี่ยวกับมัน? …เพราะพวกท่านเป็ฯเทพเจ้า หือห์
เออร์-ซามะดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ และทุบมือของท่าน
“แล้วอย่างนี้ล่ะ? มาโกะ-คุงจะเปลี่ยนเป็นศาสนาของไอรา-จัง {ชั่วคราว} และหลังจากที่ได้สกิลของขวัญ เค้าจะ{กลับ}ไปหาโนอาห์ สกิลของขวัญไม่หายไปเมื่อถูกมอบแล้ว ดังนั้นมันยอดเยี่ยมนะ รู้มั้ย?” (เออร์)
“น-นั่น! อย่างที่คาดกับเออร์-โอเน่ซามะ! มาทำอย่างนั้นกันเถอะ! โนอาห์! นั่นเป็นยังไง?!” (ไอรา)
“หืมม ชั้นโอเคกับเรื่องนั้น ตราบใดที่มาโกโตะกลับมา” (โนอาห์)
ม-มีวิธีที่เป็นช่องโหว่แบบนี้ด้วยเหรอ…?
แต่ผมถูกสอนโดยวิหารแห่งน้ำว่าการทำแบบนั้นสมควรที่จะได้รับความอับอาบย และจะได้รับการลงทันฑ์จากสวรรค์จากมันนะ
แต่เทพธิดาเองบอกผมเองเลย
งั้นน่าจะไม่มีปัญหากับมัน
“ตอนนี้! เปลี่ยนมาศาสนาของชั้น เทพธิดาแห่งโชคชะตา ชั่วคราว! ด้วยสิ่งนั้น ชั้นจะมอบสกิลของขวัญให้เธอ! เวทมนต์โชคชะตานั้นทรงพลังนะ รู้มั้ย?! ชั้นมอบเทเลพอร์ตและเวทมนตร์เวลาให้เธอได้!” (ไอรา)
ท่านต้องได้ความมั่นใจของท่านกลับมา เธอประกาศสิ่งนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของท่าน
มันจริงที่ว่าผู้ใช้เวทมนตร์แห่งโชคชะตานั้นหายากมากและทรงพลัง
ผมมั่นใจว่ามันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งใหญ่ในอนาคต
[{คุณจะเปลี่ยนเป็นศาสนาของเทพธิดาแห่งโชคชะตา และได้รับสกิลของขวัญ?}]
ใช่
ไม่
ตัวเลือกลอยขึ้นมา
ผู้เล่นอาร์พีจีก็บอกผมด้วย
ว่านี่เป็นตัวเลือกที่สำคัญสุดขีด
อย่างไรก็ตาม ยังไงซะ…คำตอบของผมถูกตั้งไว้แล้ว
“ไอรา-ซามะ…ผมซาบซึ้ง แต่…” (มาโกโตะ)
ผมบอกเธอว่าผมปฏิเสธ
“เอ๋? เออออออออ๋?!” (ไอรา)
“มาโกะ-คุง ทำไมล่ะ?” (เออร์)
“มาโกโตะ ทำไมไม่รับสิ่งที่จะถูกมอบให้เธอล่ะ?” (โนอาห์)
เทพธิดาทั้ง 3 ส่งเสียงในความช็อค
พวกท่านไม่เข้าใจ
ท่านสามคนไม่เข้าใจ
ท่านอ่านใจผมได้ ใช่มั้ย?
“เปลี่ยนศาสนาชั่วคราวแล้วกลับไปหลังจากนั้นเลย? นั่นไม่มี{ศรัทธา}” (มาโกโตะ)
ทันทีที่ผมเปลี่ยนศานา…{ศรัทธา}ของผมต่อโนอาห์-ซามะจะตายไป
“““…”””
เทพธิดาทั้งสามท่านเงียบกับคำพูดของผม
ดูเหมือนพวกท่านเข้าใน
“สาวกของโนอา…รู้สึกเหมือนคนคลั่งศาสนาทุกครั้งเลย” (เออร์)
“ฟุฟุฟุ มาโกโตะน่ารักมาก นี่ นี่” (โนอาห์)
เออร์-ซามะถอนหายใจด้วยหน้าที่ทึ่ง
โนอาห์-ซามะมีรอยยิ้มบนหน้าและขยี้ผมของผมอีกครั้งหนึ่ง
มันจั๊กจี้
“คคคคุ…ชั้นทำอะไรให้เธอไม่ได้ถ้างั้น…” (ไอรา)
ในทางกลับกัน ไอรา-ซามะมีหัวห้อยลง ครวญ
“เห้อ! ชั้นไม่สนอีกแล้ว! เมื่อเธอคิดความหวังได้ มาเจเอสเธอร์ละกัน!” (ไอรา)
พูดสิ่งนี้ เทพธิดาแห่งโชคชะตาหายไป
“อ้าา ไอรา-จังหลุดแล้ว” (เออร์)
“อารมณ์ร้อนง่ายจัง ไอรานั่น” (โนอาห์)
“ผมทำบางอย่างที่ไม่ดีนั่น” (มาโกโตะ)
เธอมีปากเสีย แต่มันดูเหมือนเธอเสนอสิ่งนี้ด้วยความรู้สึกจากใจ
เมื่อผมคิดได้ ผมควรจะขอมัน
“ไม่ว่ายังไง ไอรา-ซามะเห็นอนาคต ใช่มั้ย? งั้นไม่ใช่ว่าเธอรู้ว่าผมต้องการอะไรก่อนหน้าเหรอ?” (มาโกโตะ)
“หืมม ชั้นคิดว่าเธอไม่เห็นอนาคตของเธอนะ มาโกโตะบางทีนั่นทำไมเธอมาถามเธอโดยตรง” (โนอาห์)
เอ๋ ทำไมล่ะ?
“ไม่…เราได้ถูกแสดงเหตุผลเมืองกี้นี้ ระดับความคลั่งศาสนาต่อเทพมารที่ไม่ด้อยไปกว่าโบสถ์งู…” (เออร์)
“เฮ้! หยุดเรียกชั้นว่าเทพมารนะ!” (โนอาห์)
“โอ้ย! อย่าตีชั้นสิ โนอาห์” (เออร์)
ได้ยินที่เออร์-ซามะพูด โนอาห์-ซามะทุบเธอ
เข้าใจแล้ว ยิ่งศรัทธาต่อเทพเจ้าสูงต่อเทพเจ้าที่ไม่ใช่เทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์มากเท่าไหร่ มันยิ่งยากขึ้นที่จะเห็นอนาคตมากเท่านั้น ใช่มั้ย?
“ความผิดพลาดของไอรา-จังก็เพราะนั่นด้วย แผนครั้งนี้เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาโดยโบสถ์งู ศรัทธาของโบสถ์งูต่อเทพเจ้างูถึงความบ้าคลั่ง ศรัทธาของปีศาจสูโบสถ์งูนั้นไม่มากขนาดนั้น ดังนั้นมันไม่มีปัญหาจนถึงตอนนี้ แต่…โบสถ์งูเป็นปัญหา” (เออร์)
“ยังไงซะ ไอราต้องสำนึกตอนนี้ ไม่ใช่เหรอ? เพราะทั้งหมดเธอพูดมาก่อนว่า ‘ชั้นได้เล่นไพ่ของชั้นแล้ว’” (โนอาห์)
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
โบสถ์งูมีปัญหา
ถ้าเรามีมาตรการณ์ป้องกันสำหรับพวกเขา มันจะยอดเยี่ยม
“ที่สำคัญกว่านั้น มาโกะ-คุง คิดเกี่ยวกับคำขอของไอรา-จัง โอเคมั้ย? เพราะทั้งหมดเธอดูเหมือนจะซาบซึ้งกับนาย” (เออร์)
“ใช่ ใช่ มาโกโตะ เพราะทั้งหมดไอราที่หญิงนั้นได้แสดงท่าทางหายากของความเป็นมิตร ฟุฟุฟุ ชั้นแหย่เธอได้ซักพักเลย” (โนอาห์)
“เห้อ โนอาห์ สาวคนนั้นทำตัวเข้มแข็ง แต่ความอดทรจิตใจของเธออ่อนแอ ดังนั้นเก็บมันไว้พอดีๆนะ โอเคมั้ย?” (เออร์)
มันจริงเรื่องนั้น เห็นนั่นมาก่อน เธอดูเหมือนเธอแค่ทำตัวเข้มแข็ง
ไอรา-ซามะอ่อนแอกับการกล้าแสดงออก หือห์
ภาพที่เห็นเริ่มสลัว
ดูเหมือนเราถึงขีดจำกัดแล้ว
“ยังไงซะ ถ้างั้น โนอาห์-ซามะ เออร์-ซามะ…” (มาโกโตะ)
ผมเอ่ยคำลา และโนอาห์-ซามะเข้าหาผม
“มาโกโตะ” (โนอาห์)
“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)
มือที่สวยงามของโนอาห์-ซามะจับแก้มของผม
“ทำได้ดีมากที่กำจัดลอร์ดปีศาจ” (โนอาห์)
“…ขอบคุณ” (มาโกโตะ)
คำพูดของโนอาห์-ซามะซึมเข้าไปในหัวใจของผม
เมื่อผมตอบ หน้าที่สวยของโนอาห์-ซามะเข้าหาผม
“แต่…อย่ากดดันตัวเองล่ะ รู้มั้ย?” (โนอาห์)
คำกระซิบของโนอาห์-ซามะดังในหูผม และสติของผมห่างไกลออกไป
◇◇
เมื่อผมตื่นขึ้นมา ผมอยู่บนเตียงที่โรงแรม
“อย่ากดดันตัวเอง…หือห์” (มาโกโตะ)
ผมพูดกับตัวเอง
ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว ลูซีและซา-ซังบอกอย่างเดียวกันกับผมหลังๆ
บางทีผมควรจะชวนเธอทั้งสองมาเล่นรอบๆที่ไหนซักที่…คือสิ่งที่ผมคิด ขณะที่ผมพยายามจะลุกขึ้นจากเตียงของผม…ตัวของผมโดนกับบางอย่าง
“หืม?” (มาโกโตะ)
ลูซี่หลับอยู่
เอออออออ๋?!
ผมรีบพยายามจะกระโดดออกไป แต่ผมสังเกตุว่าผมโดนบางอย่างอีกฝั่งหนึ่ง
“ซา-ซัง?!” (มาโกโตะ)
ซา-ซังหลับอยู่อีกฝั่งดั่งจะแซนวิชผม
ทำไมผมอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ล่ะ?
อะไรเกิดขึ้นเมื่อคืนเหรอ…?
ถ้าผมจำไม่ผิด ฟูเรีย-ซังร่ายคำสาปหลับกับผม
ในทันทีนั้น ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบ
เสียงฝีเท้าพวกนี้คือ…
“เรามีปัญหาแล้ว-เดสุ โซ! ทักกิ-โดโนะ!”
คนที่กระโดดเข้ามาในห้องผมคือฟูจิ-ยัง
“ข่าวใหญ่ได้—ไม่ ขอโทษที่รบกวน ใช้เวลาตามสบาย-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังกระโดดเข้ามาด้วยแรงส่งค่อนข้างมาก แต่ทันที่ที่เขาเห็นลูซี่และซา-ซังอยู่บนเตียงกับผม เขาปิดประตูอย่างช้าๆ และกำลังจะจากไป
“ดะ เดี๋ยวก่อน!” (มาโกโตะ)
ผมรีบปลุกลูซี่และซา-ซัง
“ฮึนนน ชั้นหลับดีจัง ชั้นหลับได้ดีจริงๆด้วยมาโกโตะอยู่ข้างชั้น” (ลูซี่)
“เตียงของทากัตซูกิ-คุงดีที่สุดจริงๆ” (อายะ)
ทำไมพวกเธอใช้มันโดยไม่ขออนุญาติเจ้าของล่ะ?
ลูซี่และซา-ซังพูดว่าพวกเธอจะไปล้างหน้า
พวกเธอน่าจะไม่กลับมาซักพัก
ที่สำคัญกว่านั้น เรื่องของฟูจิ-ยัง
“งั้น ฟูจิ-ยัง ข่าวใหญ่อะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
“อ๊ะ ใช่!” (ฟูจิ)
สีหน้าของฟูจิ-ยังเปลี่ยนเป็นซีเรียสกับคำถามของผม
“โบสถ์งูถูกกวาดล้างแล้ว!” (ฟูจิ)
พ-พูดอะไรน้าาาาาา?!
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
ค่าไฟ 0/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord