202 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ได้รับความช็อก
“โบสถ์งูได้ถูกกวาดล้างแล้ว!” (ฟูจิ)
พูดว่าอะไรน้าาาาาา?!
นี่คึอที่ไอรา-ซามะบอกว่า ‘ชั้นได้เล่นไพ่ของชั้นแล้ว’ เหรอ?
แต่ยังไงล่ะ?
“ฟูจิ-ยัง แค่อะไรเกิดขึ้น…?” (มาโกโตะ)
“ชั้นยังไม่รู้รายระเอียด แต่…ที่ชั้นรู้คือนั่นมันโดยคำสั่งของออราเคิลแห่งเทพธิดาและโป้ป ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของไฮแลนด์ เอล็กซานเดอร์-โดโนะ เคลื่อนไหวคนเดียวไปที่ทวีปปีศาจ และโจมตีที่ซ่อนของโบสถ์งู เห็นว่าเค้าฆ่าอาร์คบิชอปทั้งหมดของโบสถ์งูที่ซ่อนอยู่ที่นั่นด้วย” (ฟูจิ)
“…ข-เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
ผมได้ถูกอธิบายรายละเอียดมากพอ
จริงๆเลย เครื่องข่ายข้อมูลของฟูจิ-ยังนี่มันอะไรกัน?
“ไม่ว่ายังไง ฮีโร่ไฮแลนด์ที่เหม่อลอยนั่นทำด้วยตัวเค้าเองเหรอ? ไม่ใช่ด้วยกันกับอัศวินแห่งแสงและเทมพลาเหรอ?” (มาโกโตะ)
“นั่น…เห็นว่าพวกเค้าไม่ได้เคลื่อนไหวกองทัพน่ะ เขาเคลื่อนไหวคนเดียว-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
ฟุมุ งั้นเขาก็แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อจริงๆ
ไม่ใช่ว่าเราจะสามารถกำจัดลอร์ดปีศาจได้ง่ายกว่านี้ด้วยการช่วยของฮีโร่เอล็กซ์เหรอ?
ด้วยเหตุผลบางอย่างเขาได้ทำอะไรแยกกับซากุ-คุงในแผนก่อนหน้านี้
“สมาชิกหัวหน้าของโบสถ์งู มีหัวที่ถูกตัดแสดงอยู่ที่ข้างหน้าปราสาทไฮแลนด์ หัวของอาร์คบิชอปไอแซคที่นายได้ข้องเกี่ยวอย่างลึกซึ้งด้วย ทักกิ-โดโนะ…” (ฟูจิ)
“เอ๋?! เค้าด้วยเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมช็อก
เขาทำให้มอนสเตอร์ต้องห้ามอาละวาดที่โฮรัน สร้างการแตกตื่นของมอนสเตอร์ในซิมโฟเนีย อยากจะชุบชีวิตลอร์ดปีศาจในประเทศแห่งไม้ และคนที่เสนอ (น่าจะ) แผนของกองทัพลอร์ดปีศาจที่ใช้ประโยชน์จากประเทศแห่งไม้
อาร์คบิชอปไอแซค
เข้าใจแล้ว…ไอแซค-ซังตายแล้ว หือห์
มากกว่านั้น หัวเขาถูกจัดแสดง
ในท้ายที่สุด ผมไม่เห็นหน้าเขาระหว่างที่เขายังมีชีวิต
สงสัยจังว่าหน้าตาเขาเป็นอย่างไร
“ทักกิ-โดโนะ อยากจะไปดูมั้ย?” (ฟูจิ)
ฟูจิ-ยังถามผมอย่างลังเล
“ไม่…ไม่ไปจะดีที่สุด” (มาโกโตะ)
ผมส่ายหัวไปข้างๆ
อย่ามาทำอะไรอย่างการไปดูศพคนตายเถอะ
แม้ว่าศัตรูที่มีปัญหาจะจากไปแล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่างมันทิ้งความขมปากไว้
“แล้วก็มีข่าวใหญ่อีกข่าว-เดซุ โซ!” (ฟูจิ)
“โฮฮฮ่” (มาโกโตะ)
ฟูจิ-ยังพูดในน้ำเสียงที่สนุกและปัดอารมณ์ที่ซีเรียสออกไป
“เจ้าหญิงโนเอลได้สำเร็จการทดสอบของพระเจ้า และได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะแล้ว!” (ฟูจิ)
“บททดสอบของพระเจ้า?” (มาโกโตะ)
ผมเอียงหัวของผม
“ฮีโร่มาโกโตะ โนเอล-ซามะได้ก้าวข้ามบททดสอบของพระเจ้าและได้พลังเดียวกันกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะ” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียปรากฏตัว
ใช่ มีเรื่องนั้นอยู่ด้วย
เข้าใจแล้ว งั้นเจ้าหญิงโนเอลก็ได้เป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์ หือห์
“ทักกิ-โดโนะ สกิลของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา-ซามะ ‘เพลงการเดินทัพแห่งชัยชนะ’ เป็นสกิลในตำนาน ที่เปลี่ยนหลายพันคนให้เป็นเหมือนกองทัพนึงในคนคนเดียว-เดสุ โซ” (ฟูจิ)
เข้าใจแล้ว…สกิลบัฟ หือห์
บัฟหลายพันคนในทีเดียวค่อนข้างบ้าคลั่ง
ปรกติแล้วเวทมนตร์บัฟบัฟได้แค่ไม่กี่สิบคนมากที่สุด
งั้นมันก็เป็นสกิลพิเศษของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะ หือห์
“นายจะบอกว่าเจ้าหญิงโนเอลใช้นั่นได้เหรอ?” (มาโกโตะ)
“ใช่ มันดูเหมือนโนเอล-ซามะได้ถูกมอบความไว้วางใจไว้ด้วยเพลงการเดินทัพแห่งชัยชนะ” (โซเฟีย)
“ได้ยินแล้วมั่นใจเลย” (มาโกโตะ)
แต่ผมอยากได้ความมั่นใจก่อนสงครามนะ โอ้ยังไงซะ มันดีที่ว่าอย่างน้อยเราก็ไปถึงการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
“พูดุถึงแล้ว มาที่นี่ด้วยธุระเหรอ เจ้าหญิงโซเฟีย?” (ฟูจิ)
“ฟูจิยังเปลี่ยนการสนทนาเหมือนอ่านใจของผม
“ใช่ นั่นถูกแล้ว ชั้นขอโทษสำหรับลอร์ดฟูจิวาระ แต่ชั้นจะขอยืมมาโกโตะและพาเค้าไปหาเจ้าหญิงโนเอล” (โซเฟีย)
“แน่นอน-เดซุ โซ นำเค้าไปเลย!” (ฟูจิ)
เอ๋
ตัดสินใจโดยไม่รอคำตอบผมเหรอ?
แต่ยังไงซะ เธอเป็นเจ้านายของผม ดังนั้นผมจะไปนะ
เจ้าหญิงโซเฟียและผมมุ่งหน้าไปที่ปราสาทไฮแลนด์
“นั่น…” (มาโกโตะ)
มีคนหลายคนรวมกันอยู่ทีพลาซ่าข้างหน้าปราสาทไฮแลนด์
ดูเหมือนพวกเขาดูหัวของสมาชิกหัวหน้าของโบสถ์งู
มีแม้แต่คนที่โยนหิน
…พูดไม่ได้จริงๆว่ามันไร้รสนิยม
โบสถ์งูเป็นกลุ่มที่สวดเรื่องอิสระของกึ่งปีศาจ และวิธีของพวกเขาสุุดขีดและเป็นการก่อการร้ายแบบไม่เลือกเหยื่อ
ไฮแลนด์และคาเมลอน ที่โบสถ์เทพธิดามีอิธทิพลมาก ตกเป็นเป้าหมายอยู่บ่อยครั้ง และเห็นได้ชัดว่ามันธรรมดา สำหรับคนธรรมดาที่จะถูกร่างแห
พวกเขาต้องเป็นคนที่เสียครอบครัวไปเพราะพวกเขาแน่
ถ้าการดูสภาพที่น่าสมเพชของศัตรูที่พวกเขาเกลียด ลดอารมณ์ที่ขมขื่นของเขาไป นั่นเองมันก็มีความหมายด้วย…น่าจะนะ
คนดูคุยกันอยู่
ผมฟังสิ่งที่พวกเขาพูดด้วยเงี่ยหู
“ช่างโล่งใจ รู้มั้ยว่ากี่ครั้งแล้วที่พวกเค้าเข้ามาเกะกะธุรกิจของชั้น”
“ใช่ ต้องขอบคุณฮีโร่-ซามะและโป้ป-ซามะ”
“ใครจะรู้ว่ากี่คนแล้วที่เสียชีวิตไปเพราะพวกเค้า…”
“แต่โป้ป-ซามะใจดีจัง พวกเค้าควรจะแค่ลบล้างกึ่งปีศาจไปให้หมด”
“จริงๆเลย ถ้าเราปล่อยดินแดนที่สกปรกอย่างลาโฟรเอจไว้ สมาชิกหัวหน้าคนใหม่ของโบสถ์งูจะเกิดมาแน่นอน”
“ประเทศแห่งความมืดควรจะถูกเผา”
“เพราะพวกเค้า…พ่อของชั้น…!”
“กึ่งปีศาจควรจะหายไปจากโลกนี้เลย!”
ผมไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไรดี
โบสถ์งูเต็มไปด้วยกึ่งปีศาจ แต่มันไม่เหมือนกึ่งปีศาจทั้งหมดตามโบสถ์งู
ซิสเตอร์ของเด็กๆในสลัมเขตที่ 9 เป็นกึ่งปีศาจที่สงบสุข ที่ตามเทพธิดาแห่งแสง
แต่สำหรับคนทั่วไป กึ่งปีศาจเองต้องดูชั่วร้ายทั้งหมด
ลาโฟรเอจ…คือบ้านเกิดของฟูเรีย-ซัง
เพื่อนร่วมชาติของฟูเรีย-ซังใช้ชีวิตทุกนาทีของชีวิตในความยากจนชั้นใต้ดิน
จะมีวันที่พวกเขาอยู่โดยสบายใจได้มั้ย?
ผมควรจะปรึกษาเรื่องนี้กับไอรา-ซามะ
เมื่อคิดอย่างนี้ เจ้าหญิงโซเฟียและผมข้ามประตูรั้ว
◇◇
“…ขอโทษ ฮีโร่มาโกโตะ ชั้นนัดไปแล้ว แต่…” (โซเฟีย)
“เลขาของเจ้าหญิงโนเอลทำคิวสองเท่า ดังนั้นมันไม่ใช่ความผิดของเธอ เจ้าหญิงโซเฟีย” (มาโกโตะ)
เมื่อเราไปที่ปราสาทไฮแลนด์ เจ้าหญิงโนเอลไม่อยู่
เจ้าหญิงโซเฟียได้พูดไปว่า ‘นี่หมายความว่ายังไง?!’ แต่คำตอบนั้นเป็นอะไรที่เย็นชาอย่าง ‘โนเอล-ซามะทำเรื่องอื่นอยู่ มาลองทีหลัง และปรับกำหนดการของท่าน’
แม้ว่ามันความผิดของพวกเขา…นั่นเป็นการปฏิบัติที่ย่ำแย่
มีความต่างในเจ้าหญิงคนต่อไปของประเทศใหญ่ ซึ่งก็คือไฮแลนด์ และเจ้าหญิงของประเทศเล็กๆ หือห์
พวกเราไม่มีทางเลือกนอกจากจะจัดการพบกันไว้ใหม่ในกำหนดการ และกำหนดการนั้นมันหลายวันจากตอนนี้ไป
พวกเราเตาะแตะกลับมาที่ห้องที่โรงพยาบาล
“โอ้ ชั้น ยินดีต้อนรับกับมา มาโกโตะ-ซามะ โซเฟีย-ซัง”
““เอ๋?””
และจากนั้น เมื่อเรากลับไปที่ห้องที่โรงพยาบาล เจ้าหญิงโนเอลอยู่ที่นั่น
เกิดอะไรขึ้น?!
แล้วผมก็สงสัยทำไมมีเทมพลาร์มากมายในโรงพยาบาล!
พวกเขาทั้งหมดเป็นคนคุ้มกันของเจ้าหญิงโนเอล หือห์
“เห็นว่าเธอมาเพื่อเจอกับเจ้าหญิงโซเฟียและอัศวินของชั้น” (ฟูเรีย)
ฟูเรีย-ซังแปรงหลังของแมวดำในอารมณ์ที่ไม่ดี
ลูซี่และซา-ซังดูเหมือนจะประหม่าเองด้วย กับตัวตนของคนต่อไปในบัลลังก์ของไฮแลนด์
“เกิดอะไรขึ้น โนเอล-ซามะ?!” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของเธอ
งั้นตอนนี้ ที่ผมควรจะพูดที่นี่คือ…
เจ้าหญิงโนเอล ยินดีด้วยกับเรื่องของบททดสอบของพระเจ้า” (มาโกโตะ)
“ขอบคุณมาก มาโกโตะ-ซามะ โซเฟีย-ซัง ชั้นขอโทษแทนกับความหยาบคายของเลขาของชั้นด้วย ชั้นจบการนัดและมุ่งหน้ามาที่นี่” (โนเอล)
“ไม่มีทางน่า…ชั้นปลื้มกับเรื่องนี้” (โซเฟีย)
โออ้
เธอให้ลำดับความสำคัญเรามากกว่า หือห์
เจ้าหญิงโซเฟียแข็งไปกับเรื่องนี้
แต่กำหนดการของเจ้าหญิงโนเอลต้องแน่นแน่ๆ
งั้นทำไมเธอมาที่นี่ล่ะ?
ผผมเอียงหัวของผม เจ้าหญิงโนเอลหัวเราะคิกคักขณะที่เธอมาทางนี้
“มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)
“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)
มีอะไรเหรอ?
“มันดูเหมือนว่านายได้เป็นอัศวินผู้คุ้มกันของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ…เมื่อนับการปราบลอร์ดปีศาจเมื่อวันก่อน ปราสาทไฮแลนด์เต็มไปด้วยการคุยเกี่ยวกับนาย” (โนเอล)
“อย่างนั้นเหรอ…?” (มาโกโตะ)
นั่นเป็นเกียรติจริงๆ
ยังไงซะ ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ซามะเป็นคนที่เป็นที่นิยม
ค่าของความเป็นที่นิยม หือห์
“เรียวซูเกะ-ซังคุยเกี่ยวกับนายอยู่ตลอด มาโกโตะ-ซามะ ได้โปรดอยู่กับเราต่อไปเพื่อกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ด้วยนะ โอเคมั้ย?” (โนเอล)
เธอจับมือผมเบาๆแล้วมองดูผม
ผมรู้สึกดังแสงได้อาบผมอยู่
น-นี่คือพลังของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์-ซามะ?
ตาที่เย็นชาของลูซี่ ซา-ซัง และเจ้าหญิงโซเฟียได้แทงหลังผม
แต่มันดูเหมือนพวกเธอห้ามตัวเองเพราะเจ้าหญิงโนเอล
“ชั้นจะพยายาม” (มาโกโตะ)
ผมให้คำตอบที่ปลอดภัย
“ต้องทำอย่างนั้นให้แน่นอนนะ โอเคมั้ย?!” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลเข้าหาหนักกว่าเดิม
เดี๋ยว เธอใกล้เกินไปแล้ว
ผมกำลังจะสร้างระยะ เมื่อ
“อย่าทำสนิทเกินไปกับอัศวินของชั้นได้มั้ย?” (ฟูเรีย)
ผมถูกดึงโดยฟูเรีย-ซัง
“โอ้ ชั้น ขอโทษสำหรับเรื่องนั้น ออราเคิลแห่งความมืดฟูเรีย” (โนเอล)
“ฮึ่ม” (ฟูเรีย)
เจ้าหญิงโนเอล {ไม้แม้แต่จะมอง} ฟูเรียซัง ขณะที่เธอแยกออกไป
“ไฮแลนด์มีฮีโร่และนักสู้ที่พึ่งพาได้มากมาย ใช่มั้ย? อัศวินของชั้นนั้นอ่อนแอ ดังนั้น อย่าให้เค้าเข้าไปเกี่ยวกับธุระของเธอได้มั้ย ออราเคิลแห่งแสงโนเอล?” (ฟูเรีย)
“แน่นอน ไฮแลนด์จะยืนอยู่ข้างหน้าในการต่อสู้กับกองทัพลองปีศาจ แต่ทุกคนควรจะจับมือกัน แล้วก็ ชั้นเป็น {หญิงสาวศักดิ์สิทธิ์} แล้ว” (โนเอล)
“เข้าใจแล้ว งั้นเธอก็อวดสินะ?” (ฟูเรีย)
“ไม่ ชั้นไม่ได้ทำอย่างนั้น ไม่มีความจำเป็นต้องพูดมันอย่างนั้น ฟูเรีย” (โนเอล)
ฟูเรีย-ซังและเจ้าหญิงโนเอลไม่สบตากัน
แต่น้ำเสียงของพวกเธอสงบนะ…
บรรยากาศมันเป็นขวากหนามและไม่สบาย
เจ้าหญิงโนเอลต้องได้สังเกตบรรยากาศ เธอหันมาทางผมและยิ้มดั่งจะเปลี่ยนเรื่อง
“ใช่แล้ว! ชั้นมีข้อความมาให้นาย มาโกโตะ-ซามะ” (โนเอล)
“ชั้น?” (มาโกโตะ)
“มันดูเหมือนเรียวซูเกะมีอะไรอยากจะคุยด้วย ได้โปรดไปเจอเค้าทันที” (โนเอล)
เจ้าหญิงโนเอลพูดสิ่งนั้น
(…หืม?) (มาโกโตะ)
แต่คำพูดของเจ้าหญิงโนเอลกวนใจผมตะหงิดๆ
(แต่ซากุไร-คุงโผล่มาที่นี่ค่อนข้างบ่อยนะ…) (มาโกโตะ)
จริงๆแล้ว เขามาให้ห้องที่โรงพยาบาลไม่นานมานี้
เขาจะคุยกับผม ฟูเรีย-ซัง และซา-ซัง
และในเวลานั้น มีแค่การคุยทั่วไป…
นั่นหมายความว่าเขาอยากจะคุยกันแค่เราสองคนเหรอ?
“ตอนนี้เมื่อมาพูดถึงแล้วฮีโร่แห่งแสง-ซามะไม่ได้อยู่กับเธอวันนี้” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียกระโดดเค้ามาในการสนทนานี้
“ใช่ เพราะทั้งหมดเรียวซูเกะยุ่งนะ ชั้นก็ไม่มีเวลาว่างเยอะในกำหนดการไปซักพักนึงเลยล่ะ” (โนเอล)
รอยยิ้มของเจ้าหญิงโนเอลมีความเศร้าอยู่บางๆ
โอ้ อย่างนั้นเหรอ?
ซากุไร-คุงและเจ้าหญิงโนเอลใช้วิถีชีวิตที่กำหนดการไม่ตรงกัน หือห์
แต่มันดูเหมือนมันจะเป็นความคิดที่แย่ที่จะบอกเจ้าหญิงโนเอลว่า ซากุไร-คุงได้แอบมาที่นี่
เมื่อผมมองซา-ซัง เธอส่งสายตาเหมือนจะบอกว่า ‘นายเข้าใจ ใช่มั้ย?’
ผมรู้ ผมรู้
ผมอ่านบรรยากาศได้นะ ผมจะให้เธอรู้ไว้
“โอ้ชั้น แต่เรียวซูเกะมาที่นี่บ่อยครั้งไปนะ ไม่ใช่ว่านั่นถูกเหรอ อัศวินของชั้น?” (ฟูเรีย)
“เก่ะห์” (มาโกโตะ)
เฮ้ย!
อย่าพูดอะไรที่ไม่จำเป็นสิ ฟูเรีย-ซัง!
อ้า รอยยิ้มบนหน้าของโนเอลหายไปแล้ว
ฟูเรียได้แกล้งทำหน้า ‘อุ้ปส์’
อันธพาลนั่น เธอตั้งใจทำ ไม่ใช่เหรอ
“…ฟูเรีย ที่เธอพูดนั้นจริงมั้ย?” (โนเอล)
“ชั้นไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น ลืมมันซะ” (ฟูเรีย)
“ชั้นไม่ได้เจอเค้ามาเป็นอาทิตย์แล้วนะ รู้มั้ย?!” (โนเอล)
“เข้าใจแล้ว เธอลำบากสินะ ชั้นสงสารเธอ” (ฟูเรีย)
“และแม้อย่างนั้น เค้ามาเจอกับเธอเนี่ยนะ?!” (โนเอล)
“เฮ้ อย่าจับมือชั้น นั่นเจ็บนะ” (ฟูเรีย)
“เรียวซูเกะ-ซัง! ผู้หญิงคนนี้ดีขนาดนั้น?!” (โนเอล)
อ้าา เจ้าหญิงโนเอลจะหลุดแล้ว
“พูดนั่นกับเจ้าตัวเองซี่” (ฟูเรีย)
“…ชั้นทำไม่ได้” (โนเอล)
“ฮ่า! ใส่หน้ากากนักบุญต้องลำบากจริงๆ” (ฟูเรีย)
“ชั้นไม่อยากได้ยินมาจากคนที่เสน่ห์คนโดยไม่เลือกนะ” (โนเอล)
“ห๋า?” (ฟูเรีย)
“อะไรล่ะ?” (โนเอล)
ฟูเรีย-ซังและเจ้าหญิงโนเอลจ้องกันที่ระยะเผาขน
เราปล่อยให้สิ่งนี้ดำเนินต่อไปไม่ได้!
“โอเค เจ้าหญิง หยุด” (มาโกโตะ)
“โนเอล-ซามะ ใจเย็นๆ” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟีย และผมดึงพวกเธอห่างกัน
ทั้งสองคนเหมือนหมากับแมวเลย
ผมคิดว่ามันช่วยไม่ได้เมื่อซากุไร-คุงอยู่ แต่แม้ว่าเขาไม่อยู่ มันเป็นแบบนี้
“ขออภัยกับนิสัยของชั้น โซเฟีย-ซัง ถ้าอย่างนั้น ไปเจอกับเรียวซูเกะ-ซังนะ มาโกโตะ-ซามะ โอเคมั้ย?” (โนเอล)
“อ-โอเค” (มาโกโตะ)
เจ้าหญิงโนเอลยิ้มอย่างสง่างาม
ผมพยักหน้ารัวๆ
“…ฟุฟุฟุ เรียวซูเกะ-ซัง ชั้นจะคุยกับนายยาวๆเลยคืนนี้” (โนเอล)
ผมจบที่การได้ยินเจ้าหญิงโนเอลพึมพำขณะที่เธอจากไปด้วยเงี่ยหู
น-นี่นมันแย่แล้ว
เจ้าหญิงโนเอลไปทางยันเดเระ*
«TLN: รักจนฆ่า»
ขอโทษ ซากุไร-คุง
ผมอธิษฐานให้เขาในหัวใจของผม
เจ้าหญิงโซเฟียวิ่งตามหลังเจ้าหญิงโนเอลไป
ดูเหมือนเธออยากจะปรึกษาโนเอลเกี่ยวกับอะไรบางอย่าง
การเองเวลาจากคนที่ยุ่งมันลำบากจริงๆ หือห์
และในแบบนี้ เวลาที่สงบสุขก็กลับมาสู่ห้องของโรงพยาบาล
(งั้นตอนนี้…การเคลื่อนไหวต่อไปควรจะเป็น…) (มาโกโตะ)
มันเป็นคำขอหายากจากเจ้าหญิงโนเอล
มาทำนั่นให้มันเสร็จเร็ซๆเถอะ
ผมไปที่คาตานะที่อ่อนโยนเพื่อถามฟูจิ-ยัง
“ฟูจิ-ยัง ฟูจิ-ยัง” (มาโกโตะ)
“โอ้ มีอะไร ทักกิ-โดโนะ?” (ฟูจิ)
“ชั้นมีคำขอ…” (มาโกโตะ)
◇◇
ที่ที่ผมคุยกับซากุไร-คุงได้
ตอนนี้มันไม่ง่ายที่จะได้เวลามาจากซากุไร-คุงที่เป็นส่วนแกนกลางของการปราบลอร์ดปีศาจ
แล้วดังนั้น ผมให้ฟูจิ-ยังปรับมันให้ผม
ผมคิดว่าฟูจิ-ยังควรจะใช้เวลากับเรื่องนี้ แต่…
“โยโกยามะ-โดโนะเป็นคนที่ดูแลกำหนดการของซากุไร-โดโนะ-เดสุ โซ เมื่อชั้นบอกว่า ‘ทักกิ-โดโนะอยากจะเจอเขา’ เขาปรับกำหนดการด้วยลำดับความสำคัญสูงที่สุด” (ฟูจิ)
มันเป็นอย่างนั้น
ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว โยโกยามะ ซากิ-ซังเป็นผู้หมวดของกองพลของซากุไร-คุง ใช่มั้ย
คอนเนคชั้นของเพื่อนร่วมชั้นนั้นแข็งแกร่ง
ผมสามารถที่จะนัดได้ในวันถัดไปเลย
ผมรอซากุไร-คุงในบาร์ของถนนที่เจริญรุ่งเรืองของไฮแลนด์
มันเสียงดัง แต่คุณภาพของลูกค้าไม่แย่
มันดูเหมือนไม่ต้องกังวลอะไรว่าจะไปข้องเกี่ยวกับคนแปลกๆ
ผมกินมันฝรั่งทอดและไส้กรอกอย่างอิดโรยขณะที่ผมดื่มเบียร์เพื่อรอ
ซากุไร-คุงอยากจะคุยเรื่องอะไรกัน
เป็นไปได้มั้ยว่าเขาเห็นฟูเรีย-ซังจูบผม (บนหน้าผาก) เมื่อวันก่อน?!
ไม่ บนเกาะของผม นั่นไม่นับ…
(จริงเหรอ?) (โนอาห์)
นั่นใช่แล้ว โนอาห์-ซามะ
(ระวังการนอกใจที่นองเลือด~☆) (โนอาห์)
“ไม่ ไม่ มันไม่มีอะไรอย่างนั้น ไม่มี ไม่มี” (มาโกโตะ)
…ไม่มี ใช่มั้ย?
ระหว่างที่ผมคิดอะไรโง่ๆ…
“เฮ้ยา ทากัตซูกิ-คุง ขอโทษที่ต้องรอ” (ซากุไร)
“ฮ-เฮ้ยา นั่น ซากุไร-คุง” (มาโกโตะ)
เพื่อนสมัยเด็กที่ไม่กระฉับกระเฉงของผม (ฮีโร่แห่งแสง) ปรากฏตัว
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 0/200
กาแฟ 0/300
ค่าไฟ 0/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord