209 การเดินทางที่อิ่มใจ
–มุมมองเอเกอร์–
「เรามุ่งหน้าออกไปกันดีมั้ยถ้าอย่างนั้น?」
รถม้าใหญ่มากมายกำลังบรรทุกผมและคนรักของผมออกเดินทางสู่เมืองหลวงของชาติประชาธิปไตยลิบาติส ทอร์โทนท์
ผู้หญิงที่อยู่ข้างในคฤหาสน์คือเมล, ริต้า, และสาวๆคนอื่นในอาคารเสริม
แม่และลูกสาวจากเทรียก็ไม่ได้ไปด้วยเหมือนกันเพราะมันจะกระอักกระอ่วนสำหรับพวกเธอที่ไปเจอคนรู้จักของผมจากลิบาติส
ผมจะให้พวกเธอปกป้องคฤหาสน์เพื่อผม
「พี่ก็อยากเอาสาวๆในอาคารเสริมไปด้วยกันกับพี่ด้วย แต่เพราะทั้งหมดมีพวกเธอเป็นยี่สิบสามสิบคน」
พื้นฐานแล้วมันจะดูเหมือนผมพากองทัพของผู้หญิงมาด้วยถ้าผมทำอย่างนั้น ซึ่งทำไมผมควบคุมตัวเอง
ผมจะชดเชยพวกเธอทีหลัง
「ไม่ว่ายังไง ครอบครัวยังค่อนข้างใหญ่…… ผู้ติดตามคุ้มกันไม่ระวังไม่ได้เลย」
ทั้งหน่วยติดตามคุ้มกันจะปกป้องเราจนกว่าจะถึงพรมแดน แต่เรานำทหารติดอาวุธไปกับเราไม่ได้เมื่อเราข้ามพรมแดนลิบาติส
「การไปเยือนนี้……. มันจะเพื่อเหตุผลในการสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรและดูข้างทางเพื่อที่เราเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับเมืองหลวง ผมมั่นใจว่าลิบาติสจะให้ความปลอดภัยของลอร์ดฮาร์ดเลตต์มั่นใจ」
ในกรณีที่แย่ที่สุด ผมแค่ต้องให้ผู้หญิงหนี
ครั้งนี้ ผมก็นำชายเชื่อใจได้รวมถึงกิโด้และครอลล์ด้วย
ผมแน่ใจผู้ติดตามคุ้มกันไม่กี่คนก็รับมือทุกอย่างได้โดยไม่มีปัญหา
「ผมจะปกป้องหัวหน้า」
「อาา……มันไม่แข็ง……」
กิโด้ดูเหมือนกระฉับกระเฉงระหว่างครอลไม่ได้ดูเหมือนมีแรงผลักดันใดๆเลยสักนิด
หลังๆเขาเป็นแบบนี้ตลอดเวลา
「ฉันจะนำทางท่าน」
เสียงของเลขาเย็นชา
「ฉันจะนำทางดังนั้นฉันจะนั่งในรถม้าแยกกัน」
「ขอโทษ…… อย่าโกรธเลย」
「ไม่ มันไม่ได้กวนใจฉันเลยสักนิด อืมถ้าอย่างนั้น ฉันจะขึ้นรถม้าคันอื่น」
หนูโกรธหลังจากทั้งหมด…… อย่างไรก็ตามหนูใส่แหวนที่พี่ให้
ผมจะมอบสร้อยคอหรือสร้อยข้อมือต่่อ
ผมแน่ใจว่าเธอจะเปิดใจอีกครั้งไม่ช้าก็เร็ว
เสียงดีใจและหัวเราะจากผู้หญิงเติมเต็มข้างในรถม้าที่กำลังเดินทาง
「มันเป็นอะไรมั้ย? อนาสตาเซียและบาร์โตโลมเป็นลูกที่เกิดมาจากพี่ในฐานะภรรยาหลวง ดังนั้นพี่พาพวกเขามาด้วยในรถม้าส่วนตัวได้ ถูกมั้ย?」
นนน่าปล่อยแฝดไว้ที่คฤหาสน์
「มันไม่เป็นไร มีผู้หญิงในคฤหาสน์ที่ดูแลพวกเธอได้…… ผู้หญิงเหลือเฟือ นอกจากนี้ ถ้าบางอย่างเกิดขึ้นกับเรา การปล่อยเด็กๆไว้ข้างหลังหมายถึงตระกูลของเราดำเนินต่อไปได้」
「……」
แคทเธอรีน ผู้นำโรสและแอนโตนิโอมาด้วยกันกับเธอ ทำหน้าไม่มีความสุข
พี่จะทำให้พวกหนูทุกคนจากไปก่อนถ้าบางอย่างเกิดขึ้น ดังนั้นไม่ต้องกังวล
เสียงอ่อนแอพูดมาดั่งว่าจะล้างบรรยากาศตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นช้าๆในรถม้า
(นี่แย่มากสำหรับพี่~ ให้หนูไป~)
เคซี่ หือ อืมมันเป็นการเดินทางนานดังนั้นมันช่วยไม่ได้
(แต่มีเชือกมัดอยู่รอบเอวทำให้หนูดูเหมือนทาสเลย)
ทาสจะมีที่เท้าและสุนัขจะมีอยู่ที่คอ…… แม้ว่าเธอน่าจะเปลี่ยนเป็นวิญญาณอาฆาตทันทีถ้าผมมัดเชือกรอบคอของหนู
มันรอบเอวหนู ดังนั้นมันไม่ควรเป็นปัญหา นอกจากนี้ มันจำเป็นต้องทำเพื่อเดินทางไปทั่วข้างนอก ถูกไหม?
(อ๊ะ จิ้งจอกน่ารัก)
เคซี่เห็นพ่อแม่สุนัขจิ้งจอกและลูกและบินออกไปจากหน้าต่างเพื่อเข้าใกล้พวกมัน
ขณะเธอทำอย่างนั้น ลมแรงพัดผ่าน
(อุว้าาาา ช่วยหนูด้วยยย)
เคซี่ถูกพัดเหมือนหญ้าแห้งในสายลม
ผมบอกเธอแล้ว
ผมจับและดึงเชือกที่ติดกับเธอ
ถ้าไม่มีนี่ เคซี่จะบินอย่างไม่มีจุดจบบนที่ราบเปิดหรือไปติดอยู่ที่เทือกเขา
「โอ้ นี่สนุก」
ถ้าผมดึงเชือกแค่ระยะพอดี เคซี่จะรับลมและยกขึ้นในอากาศ
เหลี่ยมคือดึงมันเมื่อลมพัด
(หยุดน้า ดึงหนูเข้าไปได้แล้ว)
แค่อีกนิด แต่มันก็รู้สึกดีเม่อหนูบินอยู่สูงในท้องฟ้า ไม่ใช่หรือ?
(อีกากำลังจิกหนู, นกด้วย)
ได้ ผมจะดึงเธอกลับ
มันทำยากเพราะลม เธออาจตก
ผมจะรู้สึกไม่ดีกับเธอถ้าเธอตกดังนั้นผมพยายามไม่ให้เธอโดนพื้น……
「อ๊ะ เชือก……」
แค่เมื่อนนน่าพึมพำเชือกมัดกระสอบไปเกี่ยวบนผู้ติดตามคุ้มกันและทำให้เขาตกหลังม้า
「อุ่เกี๊ยะะะะ!!」
(ฟุ่เกี๊ยะะะ)
「อ๊าาา! คริสตอฟโดนชน!!」
「ในที่สุดเขาก็โดนแม้ว่าไม่มีศัตรูที่นี่!」
ฉันผิดเองคริสตอฟ ถ้ามันเป็นเขา ผมมั่นใจว่าเขาจะหมดสติและไม่ได้รับบาดเจ็บ
ที่สำคัญมากกว่านั้น ผมกังวลเกี่ยวกับอารมณ์เคซี่หลังจากเธอไม่เพียงแค่ตกพื้นแต่ก็ถูกเหยียบโดยม้า เปลี่ยนหน้าของเธอเป็นรูปทรงตลกๆ
ผมจะแค่ให้เธอพัก ณ ตักผมและพยายามให้เธออารมณ์ดี
พรมแดนลิบาติส
「เรากำลังรอท่านอยู่ ฮาร์ดเลตต์โดโนะ เราจะมาแทนผู้ติดตามคุ้มกันจากที่นี่ไป ดึงผู้คุ้มกันท่านกลับไปได้มั้ย?」
กองทัพลิบาติสมารวมกันที่ขอบถนนหลัก
ในหมู่พวกเขา ผู้ชายที่ภปรากฏว่าเป็นกัปตันก้าวมาข้างหน้ารถม้าและลดหัวของเขา
「……」
นนน่าไม่มีความสุขเกี่ยวกับที่เขาไม่เรียกผมด้วยตำแหน่งขุนนาง
แต่มันช่วยไม่ได้เพราะไม่มีขุนนางในลิบาติส
「ไม่ว่ายังไง…… พร้อมรึยัง?」
ผมลดเสียงเพื่อบอกสาวๆและพวกเธอทั้งหมดพยักหน้าและเริ่มทำการเตรียมการ
ลีโอโพลต์บอกผมว่าให้ทำให้ลิบาติสคิดว่าผมเป็นคนบ้าเซ็กส์ผู้ไร้ความสามารถคิดแผนการ
「ได้เลย แต่มันไม่เป็นอะไรถ้าฉันมีคนคุ้มกันไม่กี่คนเพื่อปกป้องผู้หญิงของฉัน ใช่มั้ย?」
「แน่นอนครับ ผู้คุ้มกันไม่กี่คนนั้นไม่เป็นไร แต่ได้โปรดให้เราตรวจดูว่าท่านนำของต้องห้ามใดๆมาไหม นี่คือกฎ…… โอ้ว้า!」
เมื่อกัปตันมองข้างในรถม้าจากหน้าต่าง เขาดึงหัวเขากลับทันที
บรรยากาศข้างในรถม้ากลายเป็นเสื่อม
「นายท่าน…… มาทำที่เราเว้นไว้ต่อ แทงเข้ามาในหนูเยอะๆน้า~」
ลีอาห์ฝังหน้าของเธอที่หว่างขาของผมและเลียผมจากข้างบนกางเกงดั่งเธอรอไม่ไหวแล้ว เมื่อผมดันเธอออกไปเบาๆ ลิ้นเธอตวัดขึ้นและลงอย่างลามกเหมือนเธอกำลังเลียเจี๊ยวในจินตนาการ
พวกเขาควรเห็นรูปลักษณ์ตรงกันข้ามและความไม่ปรกติของฉากนี้ระหว่างเด็กและผู้ใหญ่
「หนูด้วย…… หนูไม่คิดว่าหนูรอนานไปกว่านี้ได้ด้วย」
โยกุริแทรกเข้ามาระหว่างผมและกัปตันและแนบตักของผมก่อนถอดเสื้อผ้าของเธอออก
จากมุมมองของเขา เขาน่าจะเห็นเธอได้แค่หลังสวยๆของเธอเท่านั้น แต่เขาควรยังสามารถบอกขนาดหน้าอกของเธอได้จากในเสื้อผ้า
เธอกดหัวผมสู่หน้าอกเหล่านั้นและส่ายร่างกายไปทั่ว
「หนูด้วย」 「ได้โปรดสร้างความรักกับหนู」
คาร์ล่าและมิเรลนำมือของผมแต่ละข้างไปและนำมันไปสู่หว่างขาของพวกเธอเอง
แม้ว่าพวกเธอลดกางเกงในถึงเข่าแล้ว ส่วนที่สำคัญยังถูกซ่อนไม่ให้เห็นใต้กระโปรงของพวกเธอ นิ้วของผมเข้ารูพวกเธออย่างง่ายๆ และเสียงรูชุ่มได้ยินมาได้ขณะผมเกี่ยวพวกเธอ
……จุดประสงค์ของอะไรทั้งหมดนี้แค่การแสดง กระนั้นทำไมพวกเธอเปียกมาก?
「ไม่มีที่สำหรับเรา」
「โอ้ มาทำมันกันเองถ้าอย่างนั้น พี่」
รุและคุกอดกันและจูบกันระหว่างเล้าโลมร่างกายกัน
ขณะเสื้อผ้าเธอกระเซิง ฉากกลายเป็นยิ่งลามกหนักกว่าเดิม
「เอ่อ…… อืม……」
「เราจะขอตัวได้โปรด เราจะรับความรักจากเอเกอร์ซามะแล้วตอนนี้…… นายมีแผนดูเหรอ?」
นนน่า คนเดียวเท่านั้นผู้ไม่ได้ถอดเสื้อผ้าพิธีการ จ้องกัปตันอย่างเย็นชา
เมื่อเธอพองอก มันรู้สึกเหมือนเสื้อผ้าเธอจะฉีกออกจากที่นมขนาดยักษ์ดันเสื้อผ้ามาก
「คิดว่ากำลังดูที่ไหน?」
「มีอะไร นนน่า?」
「ม-ไม่ครับ ช่างมันเถอะ! เราจะติดตามคุ้มกันท่าน ดังนั้นได้โปรดออกเดินทาง!」
กัปตันปิดหน้าต่างในความตื่นตกใจและปีนขึ้นไปบนม้าของเขา ผมรู้สึกเสียใจที่ใช้ประโยชน์เขา แต่นั่นควรเป็นการแสดงที่ดีสำหรับเขา มาเรียกมันว่าเท่ากันแลัวเถอะ
อืม นั่นเป็นจุดจบของการแสดงทั้งหมด
「มันไม่เป็นไรแล้วตอนนี้ ขอโทษที่ให้พวกหนูทั้งหมดทำตัวเป็นผู้หญิงลามกต่อหน้าคนอื่น」
นี่แค่เป็นแผนการนิดหน่อย แค่คิดว่ามันเป็นการกระตุ้นเพื่อไม่ให้เบื่อหน่าย
「ฮ่าา ฮ่าา…… เอเกอร์…… เอเกอร์……!」
「มันรู้สึกดีสำหรับหนูด้วย นิ้วหนาและสากเหล่านั้น…… มันทำหนูเงี่ยน!」
พวกเธอไม่จำเป็นต้องแสดงให้ใครดูอีกแล้ว กระนั้นคาร์ล่าและมิเรลจับแขนผมและบดสะโพกใส่มือผมต่อไป
ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมรีบมากไปไม่ได้
「รุ…… อย่าแทงลิ้นลึกมาก นื้อออ!」
「นื้อโหม่ะ! พี่น่ารักมากพี่สาว」
คุและรุกำลังตั้งใจกับมันมากๆด้วย
「อ๊าาาม!」
「อออุ่!」
มือผมผ่อนและในที่สุดลีอาห์ก็สามารถคว้าลำแท่งของผมได้
เธอใช้การเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลและต่อเนื่องเพื่อนำเอ็นผมออกมาและยัดมันเข้าไปในคอของเธอลึกๆ
ตอนนี้ที่มันมาถึงจุดนี้แล้ว ผมแพ้ไม่ได้
ไม่ต้องพูดถึง มือซึ่งดูเหมือนแคทเธอรีนก็คว้าจากด้านข้างไปสู่ไข่ของผมด้วย
「ฟฟฟู่! อ๊าา! อออุ่!」
โยกุริ ผู้อยู่ที่ตักของผมและกดหัวผมสู่นมขอเธอ ก็ดูเหมือนมีอารมณ์และการเคลื่อนไหวของเธอเข้มข้นขึ้น
เห็นได้ชัดว่าทุกคนเงี่ยนเต็มที่……
ไม่มีทางอื่นนอกจากนี้แล้ว เดาว่าผมจะเริ่มซั่มหมู่
「นี่ไม่ใช่การแสดงอีกแล้ว พวกพี่แค่บ้าเซ็กส์ของแท้」
ซีเลียพูดมันเหมือนเธอเหนื่อยกับการได้เห็นนี่เกิดขึ้น แต่เธอเอาเสื้อผ้าชั้นนอกออกเหมือนเธอรอให้มันเกิดขึ้น
「เดี๋ยวก่อน! พี่เริ่มทำมันจริงแล้วตอนนี้…… ไม่มีที่สำหรับหนู!」
นนน่าผู้โวยวายพยายามหาที่ให้ตัวเองแต่มันเต็มไปหมดแล้วดังนั้นเธอทำไม่ได้
เธอเลยเปิดชุดข้างบนของเธอและฝืนตัวเองเบียดหน้าอกที่ใหญ่เป็นพิเศษของเธอในช่องว่างเล็กๆระหว่างคนอื่นๆ
「เออ้!」
「คิ่ย้าาาาา!!」
นนน่าเหวี่ยงเนินให้ฟาดกับโยกุริและทำเธอล้มไปข้างๆด้วยพลังทำลายล้าง
「เธอมันแย่! เธอมาดันฉันไปไกลๆด้วยนมพวกนั้นได้ยังไง!」
「เพราะเธอเมินฉันในฐานะเมียหลวงและขึ้นไปบนเอเกอร์ซามะ! รับนี่ไปด้วย!」
นนน่าหยิบหัวนมของเธอและชี้พวกมันไปสู่โยกุริ
「ว้าา! อย่าเอาอะไรเหล่านั้นมาใส่ฉัน! เธอจะแทงลูกตาฉันหลุด!」
「เฮ้ ยัยนนน่าโง่ เธอกำลังทำอะไรข้างในรถม้า!? มันจะเหม็นคาวแล้วตอนนี้!!」
เหมือนปรกติ พวกเธอเอะอะใหญ่ มันทำให้ผมยิ้มอย่างไม่ได้ตั้งใจ
「มุ-! เฮ้แก!!」
ซีเลียรีบหยิบบางอย่างและโยนมัน
มันดูเหมือนคริสตอฟกำลังดูอย่างกระฉับกระเฉงผ่านช่องเล็กน้อยในหน้าต่าง
ความแม่นของเธอสุดๆและเธอสามารถปาโดนคริสตอฟได้ผ่านช่องเปิดในหน้าต่าง
「อุ่อ้าาาาา!」
ผมได้ยินการตะโกนและเสียงบางอย่างตกลงที่พื้น
「อาาา! คริสตอฟโดนอีกแล้ว!」
「ศัตรูคืออะไร!? มันคืออีกาเหรอ? หรือมันคือนกหัวขวาน!?」
เราแยกตัวเราจากหน่วยติดตามคุ้มกันและให้กิโด้, ครอล, แม็ก, และคริสตอฟมาด้วยกันกับเราขณะเขาเข้าสู่พรมแดนของลิบาติส
ผู้คุ้มกันจากลิบาติสก็อยู่ด้วยกับเราขณะเราเดินตามถนน ดังนั้นการมีผู้ติดตามคุ้มกันน้อยลงไปหนึ่งคนไม่ควรเป็นอุปสรรคกับเรา
「เฮ้อลิส! ถ้าเธอใส่ในตูดทันที มันจะสรกปกสำหรับคนต่อไป!」
「ห-หนูขอโทษ…… แต่หนูแค่รอไม่ได้เมื่อหนูเห็นบางอย่างหนามาก หนูจะทำความสะอาดมันดีๆหลังจากนั้น」
ผมเดาว่าผมเป็นเอ็นปลอมมีชีวิตของพวกเธอได้สักพักหนึ่ง
ไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น ตอนเย็น เมืองชไลท์
「ร-เราเตรียมโรงแรมสำรหรับให้ท่านอยู่วันนี้แล้ว」
กัปตันของผู้คุ้มกันเคาะรถม้าอย่างกระอักกระอ่วน
ผมคิดว่าเราไปถึงทอร์โทนท์ได้ค่อนข้างเร็วแต่เดาว่าเราไปค่อนข้างช้า
พวกเขาวางแผนการเดินทางเพื่อที่ผมจะค้างคืนในเมืองที่มีสิ่งก่อสร้างดีๆเต็มไปหมดหรือ?
ผมจะไม่เป็นอะไรกับแค่เตียงและหลังคาคุ้มหัว แต่เพราะทั้งหมดผมพานนน่าและเด็กมาด้วย
อาจพูดถึงเคซี่สาวเมืองนั่นก็มีปัญหากับที่โทรมๆด้วย
เห็นว่าเธอกลัวว่าผีจะปรากฏและหลับสบายไม่ได้
「ขอบคุณ มันไม่เป็นไรแล้วตอนนี้ เราไม่ได้ทำมันอีกแล้ว」
เมื่อผมเปิดประตูรถม้าข้างหน้าโรงแรม อากาศสดชื่นข้างนอกทำให้ใจผมโล่งมากๆ
「คนที่ยืนได้ ช่วยคนที่ยืนไม่ได้ แล้วก็ โยกุริไม่ไหวแล้ว ไม่ใช่เหรอ…… เธอสลบเหมือดไปเลย ให้คริสตอฟอุ้มเธอ…… แต่ก่อนหน้านั้น เอาผ้าหรือบางอย่างปิดเธอ เธอยังเป็นผู้หญิงของเอเกอร์ซามะ」
นนน่าออกคำสั่งอย่างเร็วแก่ทุกคน
ผมคิดว่าผมทำได้ดีข้างในรถม้าเพราะว่าเธอหลายคนยืนไม่ได้ตอนนี้
ผมหนักเป็นพิเศษกับโยกุริและเธอไม่มีแม้แต่สติ
「มิตี้และมาเรียยืนไม่ได้เหมือนกันเหรอ? มา พี่จะอุ้มพวกเธอ」
ผมอุ้มพวกเธอบนหลังและพาพวกเธอไปสู่โรงแรม
ผมสามารถได้ยินกัปตันและลูกน้องกำลังคุยกันข้างหลังผม
「ฉันถูกบอกให้ดูนิสัยของเขาบนทางมาที่นี่ แต่…… ฉันควรรายงานว่ายังไง?」
「เขาใคร่สูงและไร้คู่แข่ง…… และเขาเก่งบนเตียงเหรอ?」
「ถ้าฉันรายงานนั่น คนระดับสูงจะคิดว่าฉันเป็นไอ้โง่หรือต่างๆนาๆแนวนั้น!」
「แต่นอกจากนั้น ไม่มีอะไรที่เรารายงานได้เลย เราลองฟังเข้าไปในนั้นและนอกจากได้ยินผู้หญิงครางและบอกว่าเจี๊ยวเขาใหญ่แค่ไหน เราไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย」
「เขาชอบพาผู้หญิงแต่งตัวสวยมาด้วยและดื่มดำในกิจกรรมลามก…… เขาเป็นคนมักความใคร่ที่กำลังดัง รายงานมันแบบนั้น」
「กระนั้น ผู้หญิงทั้งหมดที่เขามีนั้นมหัศจรรย์ ผมอิจฉา」
「……นายอยากไปที่ซ่องเมื่อเราไปถึงเมืองหลวงมั้ย? ฉันเลี้ยง」
ผมแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจการสนทนาและอุ้มผู้หญิงมากกว่าสิบคนเข้าไปในโรงแรม
หลังจากนั้น เราไม่ได้มีประสบการณ์อะไรเป็นพิเศษตอนเรานั่งเป็นวงกลมและกินอาหารเย็นของเรา เรากินอาหารค่อนข้างอร่อยซึ่งมันไม่ได้อร่อยเท่าอาหารที่ทำโดยพ่อครัวในราเฟน และดื่มชาระหว่างมองเมืองขนาดกลางข้างนอกหน้าต่างซึ่งไม่รุ่งเรืองเท่าราเฟนแต่ก็ไม่รกร้างด้วยเหมือนกัน
สาวๆทั้งหมดก็ง่วงแล้วจากการเดินทางและเซ็กส์ตอนบ่าย
「ฟุมุ…… พี่จะไปเดินข้างนอกนิดหน่อย พวกหนูไปนอนก่อน」
「เอ๋? เราจะไม่ทำตอนกลางคืนด้วยเหรอ?」
「เราจะอยู่ในรถม้าทั้งวันพรุ่งนี้ด้วย เรามีเวลาเยอะ แล้วทุกคนก็เหนื่อยแล้ว พวกหนูทั้งหมดสบายๆและผ่อนคลายเถอะวันนี้」
「เพราะทั้งหมดท่านทำเต็มที่ในรถม้าระหว่างทางมาที่นี่……」
ผมมอบจูบหลับฝันดีขณะซีเลียออกความเห็นพร้อมถอนหายใจ
「อาา…… มันไม่แข็งจริงๆ…… ผมอยู่ในรถม้าตลอดเวลาด้วย」
「ครอล นายทำอะไร หลุดลอยไปแบบนั้น?」
ฉันเกือบจูบนายพลาดแแล้ว
ให้ตายเธอ กำลังคิดอะไร? นายเป็นแบบนี้ตลอดทางด้วย
「ช่วยไม่ได้ ฉันจะเอาเงินให้นาย ไปซ่องหรืออะไรแบบนั้น」
เมืองนี้ควรมีซ่อง
ผมแน่ใจว่าปัญหาเขาจะหายไปหลังจากนอนกับสาว
「ไม่ครับ…… ผมจะขอผ่าน ขอโทษครับ」
「อ-อะไรนะ? พูดนั่นอีกทีดิ๊」
ผมคิดว่าผมได้ยินบางอย่างไม่น่าเชื่อ
「ผมไม่อยาก…… ไปซ่อง ตอนนี้…… ไม่มีสาวๆก็ไม่เป็นไร」
「ครอล นายรู้สึกแย่ขนาดนั้น? ……อย่าบอกฉันนะ มันจะไม่ใหญ่ขึ้นอีกแล้วเหรอ!?」
「อ-อะไร? ทำอะไรกระทันหันน่ะครับ!?」
แปลกจริงๆ เขายังดูเหมือนกระฉับกระเฉง
ถ้าเขาไม่สนใจในสาวๆ ผมคิดว่านั่นหมายถึงชีวิตเขามาถึงจุดจบแล้ว
「ไม่ว่ายังไง แค่มากับฉัน บางทีนายจะดีขึ้นถ้านายไปดูรอบๆเมือง」
โรงแรมดูเป็นอาคารที่ดีและดูเหมือนมั่นคงพอ บวกกับทหารลิบาติสกำลังคุ้มกันมัน
บนโอกาสน้อยๆที่บางอย่างเกิดขึ้น อลิสก็อยู่ที่นั่น…… ตราบใดที่เธอปกป้องตูดเธอ มันจะยากสำหรับใครก็ตามที่จะเอาชนะเธอ
ผมคิดว่ามันจะไม่เป็นไรที่จะก้าวไปข้างนอกสักพักสั้นๆ
「หนูจะไปด้วย!」
โออ้ แน่นอนว่าซีเลียมาด้วย
「หนูไปด้วยได้มั้ย? หนูอยากเห็นที่อื่นนอกจาหมู่บ้านที่บ้านหนูอยู่และราเฟนด้วย」
เธอหัวเราะ พูดว่ามันจะเป็นเรื่องราวที่ดีไว้เอาไปเล่าเมื่อเธอกลับไปที่หมู่บ้าน
มิเรลมีกล้ามและเป็นผู้หญิงตัวใหญ่ แต่รอยยิ้มไร้กังวลนั้นมีเสน่ห์ เหมือนของเด็ก
เธอดูเหมือนผอมขึ้นและน่ารักมากขึ้นกว่าเมื่อครั้งแรกที่ผมเจอเธอ บางทีเพราะผมทำให้เธอเป็นผู้หญิงของผม หรือบางทีผมชินกับการเห็นอิริจิน่าผู้ตัวใหญ่กว่า
「โอ้ เธอดื่มได้ด้วย ถูกมั้ย มิเรล? มาออกไปดื่มเหล้าถูกๆกันในบางครั้ง」
「ฮ่าฮ่าฮ่า แค่อะไรที่หนูหวัง เมื่อเราคุยกับแบบนั้น…… มันทำให้หนูนึกได้ถึงวันเก่าๆมากๆ แต่หนูไม่คิดว่าพี่จะเป็นคนใหญ่คนโต」
「เธอพูดถูก…… มันแค่เหมือนเคยก่อนหน้า…… แต่มันไม่เหมือนว่าเรา ยืนพูดกับนายโดยไม่มีคำให้เกียรติได้」
คริสตอฟหัวเราะระหว่างแม็กพยักหน้าเงียบๆ
มันรู้สึกว่านานมากแล้วตั้งแต่ผมพูดกับพวกเขาแบบนี้
「นายลืมเกี่ยวกับนั่นไปเลย ลิบาติสไม่มีระบบขุนนางออยู่ดี นายเอาพวกเขาเป็นตัวอย่างและเรียกฉันแบบไหนก็ได้」
จริงๆแล้วผมไม่ได้ชอบคำนับหัวหรือให้ผู้คนคำนับหัวให้ผม
ตราบใดที่พวกเขาเป็นคนที่ผมไม่เกลียด การถูกเรียกโดยไม่มีคำให้เกียรติไม่ได้ทำให้ผมโกรธ
โชคดีที่ไม่มีใครก็ตามในเมืองนี้ที่รู้จักผม ดังนั้นมันไม่เป็นไรที่จะไปดื่มและทำตัวหยาบคายมากขึ้นนิดหน่อยบ้างนานๆครั้ง
「หนูจะไปด้วยกับท่าน」
แต่มีแค่เหล้าน้ำผึ้งอ่อนๆสำหรับหนูนะ ซีเลีย
พี่รู้ว่าหนูรักพวกนี้ แต่หนูยังกินเหล้าไม่เก่ง
「เอ้า เฮฮฮฮฮฮฮ!!」 ชไลท์ไม่ใช่เมืองใหญ่มากดังนั้นบาร์ไม่ได้มีชีวิตชีวา ณ ค่ำคืนอย่างเป็นธรรมชาติ
พวกเราทั้งหมดไปที่ซึ่งหรูหราเกินพอดีเต็มไปด้วยโต๊ะสำหรับเจ็ดคน
「นานๆทีออกมาแบบนี้ดีเหมือนกัน บรรยากาศไม่เป็นระเบียบนี้ดี」
「ใช่ อยู่แต่ในบ้านเหมือนวังตลอดเวลามันอึดอัดเกินไปเนาะ?」
คริสตอฟและแม็กไม่ได้ใช้คำให้เกียรติไร้รสนิยม
แต่แม็กไม่ได้พูดมากตั้งแต่แรก
「ท่านไม่ได้แต่งตั้งผู้คุ้มกัน…… ผมกังวลนิดหน่อย」
แน่นอนกิโด้และซีเลียยังคงใช้คำให้เกียรติ…… จริงๆแล้วมันจะรู้สึกแปลกนิดหน่อยที่พวกเธอพูดปรกติ
「อย่ากังวล ดูทั่วๆสิ」
เราถูกล้อมโดยพลังงานจากคนที่กำลังยุ่งซึ่งปรกติสำหรับบาร์ที่ไว้บริการคนเยอะๆ
มีผู้คนที่ตะโกนดังๆระหว่างดื่มเหล้าลงไป, พวกผู้ชายที่เอนลงโต๊ะและบ่น, และแม้แต่บางคนที่พลักกัน อีกหนึ่งก้าวก็เข้าไปต่อยกัน
「คิดว่ามีคนที่จำหน้าเราได้มั้ย?」
ซีเลียและผมแต่งตัวเรียบร้อยและเป็นระเบียบดังนั้นเราควรไม่โดดเด่น
กิโด้และครอลเป็นแค่ผู้ชายยังเด็กผู้ทำเต็มที่เพื่อจะดื่มหลังจากเพิ่งเริ่มดื่มไม่นานเพื่อให้คุ้นเคยกับเหล้า
「แต่นายเด่นนิดหน่อย」
เมื่อไหล่แม็กโดนชน เขายิ้มมุมปากเงียบๆ
นั่นเพราะคนนี้สูงมากกว่าสองเมตรได้ง่าย ๆพร้อมกับเขาเป็นคนบ้ากล้ามดังนั้นเขาน่ากลัวสุดหัวใจเมื่ออยู่ใกล้ๆ
「ไม่ว่ายังไง…… มีผู้ชายมีกล้ามเยอะรอบๆเราด้วย」
ซีเลียพูดถูก แม็กดึงดูดความสนใจด้วยขนาดของเขาเมื่อเราเข้ามา แต่ไม่มีผู้ชายที่กระดกเหล้าและกัดเนื้อสนใจเรามากหลังจากนั้น
「พูดถึงแล้ว ผู้คนเห็นหนูเป็นยังไง?」
ไม่นานนี้ มิเรลกำลังมีความสงสัยจริงจังเกี่ยวกับตัวตนของเธอและกังวลว่าไม่มีใครจะสนใจเธอ
「อืม หนูคือ…… ผู้หญิงของพี่อย่างแน่นอน」
ผมดึงเธอเข้ามากอดและจูบเธอ
นั่นดึงดูดการแซวจากคนรอบเรา แต่การจ้องเลิกไปอย่างเร็วดั่งการกระทำแบบนั้นเกิดขึ้นบ่อยครั้งที่นี่
มิเรลดีใจที่ผมนำเธอมาด้วยกันกับผม
เธอมีตัวที่ใหญ่และลักษณะท่าทางหยาบกร้านดังนั้นเธอเข้าเป็นหนึ่งได้เร็วกับบรรยากาศบาร์
ถ้านนน่าอยู่ที่นี่ ทุกคนจะจ้องเธออย่างต่อเนื่องโดยไม่ต้องสงสัย
「ชิ หนูน่ะไม่สวยเลยสักนิด」
ผมลูบหัวมิเรลขณะเธอพองแก้ม
ผมสีแดงของเธอสั้นเหมือนเคยๆ แต่มันรู้สึกนุ่มมือกว่าตอนเมื่อนอนกับเธอครั้งแรก น่าจะเพราะเธอดูแลมันอย่างดี
「ถ้าให้เริ่มพูด ผู้หญิงคนอื่นรอบเอเกอร์ทั้งหมดสวย…… พูดจากใจ หนูคิดว่าคาร์ล่าก็สวยมากๆเมื่อตอนก่อนนั้นด้วย…… เทียบกับสาวๆเหมือนนนน่าซัง มันแค่แปลก ความสวยงามไร้คู่แข่งนั้นอะไรกัน ไม่ต้องพูดถึงตัวผอมเพรียวและหน้าอกเหมือนภูเขานั่น นั่นเหมือนใช้รูปลักษณ์เธอหาเรื่องเลย!」
「จริง…… พวกเธอค่อนข้างน่าทึ่ง」
ทุกคนยกเว้นซีเลียพยักหน้ากับคำพูดกิโด้
ผมก็ประทับใจกับนมนนน่าด้วย
และเพิ่มไปอีก แม้ว่าด้วยขนาดนั้น พวกมันยังชี้ไปตรงๆออกไปเมื่อนอนลง
「เมลซังด้วยเหมือนกัน…… อายุ 40 นั้นโกหก ใช่มั้ย? ถ้าเธออยู่ในหมู่บ้านเรา เธอจะดึงดูดพวกผู้ชายทั้งหมดให้ไปจีบเธออย่างเป็นธรรมชาติ ……หนูพยายามยืนยันอายุเธอหลายครั้งในตอนเริ่มและเธอแค่มองดูหนูด้วยดวงตาน่ากลัว」
โอ้ เมื่อตอนที่ชิ้นเนื้อหนึ่งของมิเรลถูกแทงด้วยมีดหรือ? ……อืม การพูดถึงอายุต่อหน้าเมลนั้นเป็นเรื่องต้องห้าม
ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่เธออยู่ใกล้ คนรับใช้ผู้คำนวนอายุเธอก็พูดคำว่า ‘40’ ในเสียงที่เบากว่า
「และพี่ยังมีสาวสวยๆอีกเหลือเฟือด้วย!」
มิเรลเริ่มมีอารมณ์นิดหน่อย บางทีเพราะเหล้า
นั่นยอดเยี่ยม ดื่มเหล้าอีกและปล่อยทุกอย่างออกมาที่นี่ มันจะทำให้อะไรๆง่ายกว่าสำหรับพี่ด้วย
แน่นอนเธอต่างจากความสวยเป็นประกาย ร่ายกายมีกล้ามเพรียวของเธอและบรรยากาศรอบตัวที่พูดด้วยง่ายทำให้เธอมีเสน่ห์
จริงๆแล้ว มันมหัศจรรย์ที่เธอดูเหมือนเติมเต็มไปด้วยความเป็นแม่ด้วย ผมจะเติมเต็มมดลูกของเธอด้วยน้ำเชื้อของผมไม่นานเกินรอ
「ใช่ มันเป็นสัญชาตญาณสำหรับเอเกอร์ซามะที่จะรวบรวมผู้หญิงสวยและขยายมดลูกของเธอ ฮิ้ก」
แม้แต่ซีเลียก็พูดนั่นหรือ? ……เหล้าถูกเจือจางแต่เธอดื่มไป 5 แก้ว…… ไม่ใช่ความผิดของผม
มิเรลกัดประเด็นนั้น
「ปล่าวเล้ยยยย เธอก็ค่อนข้างสวยเอง! ต่างจากฉันไปเยอะ!」
「ความสำคัญที่สุดของหนูคือการรับใช้เอเกอร์ซามะ……」
「แต่เธอนอนกับเขาด้วยนี่?」
「……ใช่」
「ถ้าเธอทำตัวเหมือนเด็กอยากโดนเอาใจ เขาจะดีกับเธอมั้ย?」
「สุดขีดเลยล่ะ…… เขานะวางมือบนแก้มหนูและพูดว่า “พี่รักหนู ซีเลีย” หรือ “ซีเลียที่น่ารักของพี่” และมันทำให้หนูตื่นเต้นถึงแกนใจเลย」
「ก่ะะ—! ผมรับนี่ไม่ได้!」
บางทีผมจะเมินนี่
「ฟังให้ดีนะครอล ผู้ชายควรปกครองผู้หญิง นายต้องไม่ให้พวกเธอข่มนาย」
「เข้าใจแล้ว…… นั่นหมายถึงมากกว่าหนึ่งคนด้วย ใช่มั้ย?」
「แน่นอน นายยังต้องไปอีกไกลถ้าพวกเธอโกรธที่นายนอกใจ ก้าวแรกต้องทำให้พวกเธอพูดอะไรเหมือนกับ “หนูไม่สนถ้าพี่คบผู้หญิงอื่น แต่ให้หนูอยู่ด้วยกับพี่” หรืออะไรเหมือน “หนูอยู่โดยไม่มีพี่ไม่ได้~”」
คริสตอบกำลังบอกบางอย่างกับครอลในเสียงสูงแหลม
หนึ่งในพนักงานหญิงมองดูพวกเขาด้วยสีหน้าขยะแขยง
「มันเหมือนกันบนเตียง อย่างน้อยนายต้องสามารถพูด “เธออยากได้? ถ้าอย่างนั้นทำงานเพื่อเอามัน”」
「ผมว่าแล้ว!」
คริสตอฟจีบผู้หญิงเก่งขนาดนั้น?
ผมจำได้ว่าผมเห็นเขาในบาร์ของราเฟนวันหนึ่งและสาวกอดเขา ขอโดนซั่ม
ถ้าผมไม่ผิดพลาด เธอแม้แต่คุกเข่าคำนับแต่เขาเหยียบหัวเธอละวิ่งหนีในท้ายที่สุด
ปัจจุบันครอลมีผู้หญิงสองคนแล้ว ผมสงสัยว่าเขารู้ไหม
กิโด้และแม็ก…… กำลังพูด?
「หมื้มม」
「น-น่าทึ่ง」
「หื้มม」
「พื้นฐานแล้วนายสามารถได้ยินกล้ามพวกนั้นเกร็งเลยล่ะ……」
「หมื้มมม」
「ฉันอยากได้ร่างกายแบบนั้นด้วย」
ร่างกายท่อนบนของแม็กเปิดเผยและเขาแสดงท่าทางระหว่างกิโด้ชมเขา
กำลังทำอะไรกัน……?
「หมื้มมึ่…… อื๋ออ?」
ขณะแม็กเอามือไปไว้ข้างหลังและงอตัวไปข้างหลัง ผู้หญิงยัดเหรียญทองแดงในกางเกงเขา
เอาจริงๆ พวกนายกำลังทำอะไรกัน?
ผมว่าทุกคนทำเรื่องโง่ๆเพราะเหล้า
ผมก็หัวเราะและแหย่ซีเลียและเมล ถูตูดพนักงานหญิงที่ผ่านผมเป็นครั้งคราว
เวลาที่ออกหยาบกระนั้นสนุกดำเนินต่อไป แต่ ณ ตอนนั้นเอง ประตูเปิดขึ้นอย่างเงียบๆ
「อ-อืม……」
ผู้หญิงอายุประมาณ 30 เข้ามาและบรรยากาศท่วมท้นร้าน
จากอะไรที่ผมเห็นได้ เธอดูเหมือนเป็นสาวผู้ใหญ่ผู้ไม่ได้มาที่นี่บ่อยมาก
ผู้หญิงคุยกับผู้ชายแต่ละคนใกล้ทางเข้า แต่ทุกครั้งที่เธอทำ เธอได้รักการแซวแบบไม่น่าทำ
「ฮี่ฮี่ฮี่ มายกนึงกับเราแทนดีมั้ยเล่า? เราซั่มตูดและจิ๊ได้ในเวลาเดียวกัน」
「กุ่ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!」
「ไม่ล่ะขอบคุณ!」
「เอเกอร์ซามะ?」
「พี่แค่สงสัย」
เธอดูจริงจัง…… หรือออกสิ้นหวังมากกว่า
เธอดูเหมือนเธอเกือบจะร้องไห้แล้ว
และจากนั้น ในที่สุดเธอก็มาถึงโต๊ะเรา
「อ-อืม……」
ส่วนหนึ่งเพราะคำพูดปากเสียที่เธอได้ตอบแทน เธอมองขึ้นมาที่ผมอย่างเกรงกลัว
「มีอะไร? ช่างเป็นความน่ารักเล็กๆ…… ยังไงซะ ได้โปรดนั่ง」
ผมขโมยเก้าอี้จากใต้คริสตอฟและบังคับให้เขาหยุดพูดคำโป้ปดพกลมและเรื่องราวเกี่ยวกับการพิชิตผู้หญิง 100 คน ผู้หญิงวางมือบนหน้าอกเหมือนโล่งใจหลังจากในที่สุดก็ได้รับการตอบสนองที่ดี
หืมม…… หน้าอกเธอขนาดธรรมดดาแต่มันดันเสื้อผ้าที่หลวมๆขึ้นไปผมคาดหวังการเด้งนมได้
ปากเธอดูนุ่มแม้จะเล็ก
มันอาจยากที่จะใส่เจี๊ยวทั้งหมดเข้าไปในนั้น……
ผมควรทำเธอจากข้างหน้าระหว่างจูบเธอ
ถ้าผมทำ ผมจะสามารถรู้สึกถึงความเด้งของหน้าอกของเธอ
「อืม…… ถ้าอย่างนั้น……」
ความคิดซั่มสาวคนนี้ปรากฏในหัวของผมเองโดยอัตโนมัติ
ใช่ ผมน่าจะควรฟังเรื่องที่เธอจะขอ
กลุ่มเดียวเท่านั้นที่กำลังฟังอยู่ตอนนี้คือซีเลีย, มิเรลและตัวผมเอง
「เอ่อ…… ลูกสาวฉันหายตัวไป!」
ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอควรไปคุยกับยามเมือง
เธอพูดต่อ
「ลูกสาวฉัน…… เธอเข้าไปเก็บเห็ดในป่าเมื่อเช้าและไม่กลับมาเลย ฉันคิดว่าเธอผ่านบริเวณนอกป่าทีจะเก็บผักภูเขาได้อย่างปลอดภัยและเข้าไปลึกขึ้น ที่ซึ่งอันตรายมากขึ้น ตอนนี้หนูไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี…… ยามเมืองจะไม่ช่วยนอกเมืองและสามีหนูไปทำธุรกิจที่นครรัฐ ดังนั้นหนูพึ่งใครอื่นไม่ได้เลย」
ถ้าอย่างนั้นนั่นทำไมเธอไปที่บาร์ต่างๆเพื่อหาความช่วยเหลือ เพราะรู้ว่าคนงานและทหารรับจ้างผู้มั่นใจในความแข็งแกร่งชอบรวมตัวกันที่นั่น
ส่วนตัวแล้วผมไม่คิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด แต่เธอต้องไม่มีทางเลือกอื่น
「หนูจะจ่ายคืน…… ดังนั้นได้โปรด ช่วยหนูหาลูกสาวของหนู……」
「เพราะความสงสัยนะ แล้วเธอจะจ่ายยังไง?」
มิเรลค่อนข้างพึ่งพาได้ในเรื่องเหล่านี้
「เงินทั้งหมดที่หนูมี……」
ผู้หญิงหยิบเหรียญเงินไม่กี่เหรียญจากกระเป๋าของเเธอ
ด้วยแค่เท่านั้น มันอาจเกือบไม่พอที่จะจ้างทหารรับจ้างสักคน
อย่างไรก็ตาม ผมไม่ต้องการเงินใดๆ
「เธอจ่ายหลังจากลูกสาวเธอถูกเจอแล้ว ฉันจะจะรับการจ่ายล่วงหน้าด้วย」
「ค-ค่ะ! นี่จะพอมั้ย?」
ผมส่ายหัวอย่างเงียบๆ
หลังจากผมเห็นผู้หญิงดูสลดใจ ผมจับไหล่ของเธอ
「เอ๋!? ทำอะ-……」
「จ่ายล่วงหน้า ฉันจะรับมันตอนนี้」
ผมวางริมฝีปากของผมเข้ากับริมฝีปากดูนุ่มของเธอ
ชัดเจนว่าเธอจะไม่ชอบมันถ้าผมแทงลิ้นเข้าไปในปากเธอ
ผมแยกจากเธอหลังจากจุ๊บเบาๆเร็วๆ
「มันไม่มีประโยชน์ที่จะก้าวเข้าไปในป่าตอนกลางคืน เราจะค้นหาเมื่อมันตอนเช้า」
พูดตรงๆ มีโอกาสตายจากหมาป่าและก็อบลินสูงถ้าคนหนึ่งอยู่ค้างคืนในป่า
ถ้าเราหาของบางอย่างซึ่งเป็นของคนตาย ผู้หญิงจะสามารถยอมแพ้กับการค้นหา และถ้าเราสามารถช่วยลูกสาว มันเป็นไปได้สูงที่เธอจะมอบกายให้ผมตอบแทน
「อืม เราดื่มพอแล้ววันนี้! มามุ่งหน้าสู่เตียงและเตรียมสำหรับพรุ่งนี้เถอะ!」
ผมอุ้มคริสตอฟผู้อยู่บนพื้นและหลับไปแล้ว และแบกเขากลับไปที่โรงแรม
คนอื่นเริ่มพร้อมไปแล้วเหมือนกัน
ผมกำลังคิดว่าทำไมซีเลียเงียบจัด แต่เธอเมาปลิ้นสิ้นเชิง
ผมจะปล่อยเธอไว้ให้มิเรล
「อ-อืม…… ฉันไม่รู้ว่ามันจะช่วยไหม แต่ฉันมีข้อมูล! หลังๆมีข่าวลือว่างูตัวใหญ่โผล่มาในป่า」
ผู้หญิงวิ่งตามเราและบอกผม
ผมไม่คิดว่างูใหญ่ฟังดูน่ากลัวเกินไป อย่างไรก็ตามผมจะยังคงระวัง
「แล้วก็…… มีข่าวลือของผู้หญิงเปลือยครึ่งตัวด้วยเหมือนกัน!」
จอมลวนลามหญิงแห่งพงไพร มหัศจรรย์ ผมหวังว่าผมมจะได้เจอเธอ
ตัวเอก: เอเกอร์ ฮาร์ดเลตต์ 23 ปี ฤดูใบไม้ร่วง
สถานะ: มาร์เกรฟอาณาจักรโกลโดเนีย ลอร์ดศักดินาผู้ยิ่งใหญ่ของบริเวณตะวันออก ราชาแห่งภูเขา เพื่อนของดวอร์ฟ เพื่อนของราชาแห่งอเลส
พลเมือง: 162,000 เมืองหลัก – ราเฟน: 24,000 ลินต์บลูม: 4000
มาชาติประชาธิปไตยลิบาติสด้วย: นนน่า (ยังคงสวยอยู่), ซีเลีย (ผู้ช่วย), คาร์ล่า (ภรรยาน้อย), มิตี้ (ภรรยาน้อย), มาเรีย (ภรรยาน้อย), แคทเธอรีน (ภรรยาน้อย), คุ (คนรัก), รุ (คนรัก), มิเรล (อยู่), ลีอาห์ (คนรัก), เคซี่ (ว่าว), โยกุริ (นักแต่งบทละคร), ปีปี้ (คนรัก), อลิส (สาวเวทมนตร์), แอนโตนิโอ (ลูกชาย), โรส (ลูกสาวบุญธรรม
กิโด้ (ผู้ติดตามคุ้มกัน), ครอล (ผู้ติดตามคุ้มกัน), ชวาร์ซ (ม้าลามก), แม็ก (กล้ามเนื้อ), คริสตอฟ (จัดไป 100?)
สินทรัพย์ 10 700 ทอง (เตรียมการออกเดินทาง -180)
คู่นอน: 223, ลูกเกิดแล้ว: 48
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu