บทที่ 213 ผมจะทำให้หุ่นยนต์ซากุระขายไม่ออกแม้แต่ตัวเดียว! (2)
พานเซี่ยงเหนียนมองตามหลี่มู่หยางที่ดูเหมือนจะครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ก่อนจะถอนหายใจ “ถ้าว่ากันตามตรง แค่ค่าใช้จ่ายในการใช้งานดา วินซีหนึ่งครั้งก็สองสามหมื่นหยวนแล้ว คิดดูสิว่ามันแพงแค่ไหน!”
ไป๋เยี่ยถึงกับผงะ! “แพงมากเลยนะครับ ใครจะไปจ่ายไหวเนี่ย”
แต่ถึงกระนั้นก็มีผู้เชี่ยวชาญด้านการตลาดหลายคนมาร่วมงานนี้ด้วย จู่ๆ ก็มีเสียงชายชาวอังกฤษคนหนึ่งดังแทรกขึ้นมา “แขนกลเป็นส่วนประกอบหุ่นยนต์ที่สิ้นเปลืองงบประมาณมาก ผมสงสัยว่าแขนแต่ละข้างของหุ่นยนต์ตัวนี้ใช้งานได้กี่ครั้งบ้างครับ แล้วแขนกลหนึ่งข้างมีราคาเท่าไหร่”
อันดะ คิโยะตอบ “ไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้เลยครับ แขนของหุ่นยนต์ซากุระถูกผลิตขึ้นสำหรับการผ่าตัดบริเวณทวารหนักโดยเฉพาะ นอกจากนี้เรายังได้รับความร่วมมือจากบริษัทมิตซูบิชิในการพัฒนาแขนหุ่นยนต์ขึ้นด้วยครับ ซึ่งถึงแม้ต้นทุนจะต่ำมากแต่ก็มีความทนทานมากเลยนะครับ โดนแขนแต่ละข้างมีราคาเพียงสองหมื่นหยวนเท่านั้น และใช้งานได้ประมาณยี่สิบครั้งครับ”
นั่นหมายความว่าค่าใช้จ่ายขั้นต่ำในการผ่าตัดแต่ละครั้งจะตกอยู่ราวๆ หนึ่งพันหยวน ไม่รวมกับค่าใช้จ่ายอื่นๆ
อย่างไรก็ตาม ราคานี้ก็ถือว่าถูกมากในตลาดหุ่นยนต์แล้ว เพราะว่าแม้แต่การผ่าตัดพีพีเอช[1]ทั่วๆ ไปในปัจจุบันยังมีค่าใช้จ่ายหลายพันหยวน ราคานี้จึงเป็นที่น่าสนใจอย่างไม่ต้องสงสัย
วันแรกของการจัดนิทรรศการจบลงด้วยการที่หุ่นยนต์ผ่าตัดบริเวณทวารหนัก ‘ซากุระ’ จากบริษัทเอดะกลายเป็นดาวเด่นของงาน ทำให้ผู้คนจำนวนมากเริ่มหันไปสนใจหุ่นยนต์ตัวนี้
นี่ถือเป็นก้าวสำคัญสำหรับการพัฒนาวิทยาการด้านการผ่าตัดบริเวณทวารหนักอย่างแท้จริง
พานเซี่ยงเหนียนมองอันดะ คิโยะด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและผิดหวังเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีท่าทีภาคภูมิใจราวกับว่าเขากำลังขึ้นเป็นผู้ชนะ
ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะไม่คาดหวังว่าสักวันประเทศจีนจะผลิตหุ่นยนต์ที่มีความพิเศษกว่าของชาติอื่นและเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในยุครุ่งเรืองของเทคโนโลยีได้บ้างล่ะ
ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์ตอนหัววัน คนอื่นๆ คงจะสนใจหุ่นยนต์ตัวนั้นมากกว่านี้ อย่างไรเสีย ประเทศญี่ปุ่นก็ยังคงพัฒนาเทคโนโลยีต่างๆ ไปได้ไกลกว่าประเทศจีน นี่คือข้อเท็จจริงที่ทุกคนต้องกัดฟันยอมรับให้ได้
ทว่าเหตุการณ์เมื่อเช้านั้นก็ทำให้หลายคนรู้สึกรำคาญใจไม่น้อย ยิ่งมีการเปิดตัวของหุ่นยนต์ซากุระก็ยิ่งทำให้ผู้คนส่วนใหญ่รู้สึกอึดอัดกับงานมากขึ้นไปอีก
ช่วงงานเลี้ยงอาหารค่ำ มีหลายคนกำลังพูดคุยหารือกัน ซึ่งอันดะ คิโยะและคาวาโนะ ชินจิก็ได้กลายเป็นประเด็นหลักในการสนทนาโดยไม่ต้องสงสัยเลย เพราะมีผู้คนจำนวนมากที่สนใจหุ่นยนต์ตัวนี้
ตลาดหุ่นยนต์ผ่าตัดกำลังเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยในปีสองพันห้ามีเคสที่ใช้หุ่นยนต์ผ่าตัดเพียงสองหมื่นห้าพันเคส จนกระทั่งมีสถิติใหม่ในปีสองพันสิบหกซึ่งระบุไว้ว่ามีจำนวนเคสเพิ่มขึ้นเป็นหกแสนห้าหมื่นเคส!
ผู้คนจำนวนมากเริ่มหันมายอมรับในประโยชน์ของหุ่นยนต์ผ่าตัดแล้ว
หลี่มู่หยางรู้ว่าพานเซี่ยงเหนียนเป็นคนอารมณ์ร้อน จึงกล่าวขอโทษเขาไป เพราะจริงๆ แล้ววันนี้เขาไม่ได้มีเจตนาจะขัดอีกฝ่ายแต่อย่างใด ทำให้สุดท้ายทั้งคู่ก็กลับมามองหน้ากันได้อีกครั้ง
พานเซี่ยงเหนียนถอนหายใจ “เฮ้อ ผมเห็นท่าทีเย่อหยิ่งของพวกนั้นแล้วรู้สึกแย่ชะมัดเลย”
หลี่มู่หยางส่ายหัว “ทุกครั้งที่ผมต้องมาเข้าร่วมการประชุมแบบนี้ ผมรู้สึกอึดอัดมากเลยแหละ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ทำอะไรไม่ได้จริงๆ ครั้งนี้ผมไปเรียนที่บอสตันมาตั้งครึ่งปีเลยนะ ผมคิดว่าตัวเองเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้วนะเนี่ย”
จู่ๆ พานเซี่ยงเหนียนก็มองไปทางไป๋เยี่ย “เสี่ยวเยี่ยต้องตั้งใจแล้วละ! ดูสิว่าพวกญี่ปุ่นมันทำตัวเย่อหยิ่งขนาดไหน ต่อไปคุณต้องตั้งใจแล้วนะ!”
พอคิดเช่นนั้นแล้ว พานเซี่ยงเหนียนก็เงียบไปชั่วครู่ คนคนหนึ่งจะไปมีความสามารถขนาดนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อตัวเขาเองยังเริ่มเลอะเลือนเลย
ไป๋เยี่ยถอนหายใจเมื่อเห็นสีหน้าของพานเซี่ยงเหนียน จะไม่ให้อึดอัดได้ไงล่ะ
จู่ๆ ก็มีผู้ชายหลายคนเดินตรงมาที่โต๊ะของไป๋เยี่ย
“พอจะมีเวลาสักหน่อยไหมครับ” เจียลี่ถามไป๋เยี่ยด้วยรอยยิ้ม
ไป๋เยี่ยหันไป พบว่าคนที่เข้ามาทักเขาก็คือผู้อำนวยการสาขาโรคทางทวารหนักของสมาคมศัลยแพทย์นานาชาติที่เป็นพยานให้กับเขาในวันนี้ ไป๋เยี่ยจึงรีบลุกขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับผอ. เชิญนั่งได้เลยนะครับ”
หลี่มู่หยางและพานเซี่ยงเหนียนเห็นว่าเป็นเจียลี่ จึงยืนขึ้นและกล่าวทักทายยิ้มๆ “สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับท่านผอ. เชิญนั่งครับ”
อันที่จริงอันดะ คิโยะและคาวาโนะ ชินจิก็เดินตามมาด้วย ทว่าทั้งไป๋เยี่ยและพานเซี่ยงเหนียนกลับทำเมินทั้งสองคนไป
เจียลี่เห็นดังนั้นก็แสร้งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนจะพูดต่อ “ผมมาหาพวกคุณเพราะอยากให้พวกคุณไม่ถือโทษโกรธกันต่อไปนะครับ ประเทศจีนของเรามีคำกล่าวว่า เมื่อต่างละความแค้น จากศัตรูก็กลายเป็นมิตร ถูกไหมล่ะครับ เพราะฉะนั้นผมเลยขอให้พวกเขามาขอโทษพวกคุณครับ”
“ในความเป็นจริง การแพทย์แผนจีนนั้นมีส่วนร่วมในการพัฒนาวิทยาการด้านการรักษาโรคบริเวณทวารหนักอย่างมากจริงๆ ทั้งยังวางรากฐานการรักษามาช้านาน ช่วยเร่งให้องค์ความรู้ต่างๆ ในแขนงนี้ก่อตัวขึ้นตามมาทีหลัง”
เมื่อทุกคนเห็นว่าผู้อำนวยการออกปากมาเองแบบนี้ก็พากันเงียบ ทั้งอันดะ คิโยะและคาวาโนะ ชินจิจึงกล่าวพลางยกแก้วขึ้น “วันนี้ทางเราทำหน้าที่ได้บกพร่องจริงๆ ขอโทษทุกท่านด้วยครับ”
เจียลี่มองไป๋เยี่ยด้วยแววตาชื่นชม “ชื่อของคุณคือไป๋เยี่ยใช่ไหมครับ คุณเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆ วันนี้พวกเราตรวจสอบสิ่งที่คุณพูดแล้ว พบว่าข้อมูลทั้งหมดนั้นอ้างอิงได้จริงๆ พวกเราจะเพิ่มข้อมูลทางประวัติศาสตร์เหล่านั้นลงไปในไทม์ไลน์การพัฒนาวิทยาการด้านการรักษาโรคบริเวณทวารหนักนะครับ”
ทันทีที่ทุกคนได้ยินดังนั้น ก็ตาเป็นประกาย นี่คงเป็นข่าวน่ายินดีที่สุดของวันนี้แล้ว
ทว่าเจียลี่นั้นมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกเยอะ หลังจากนั่งคุยกันสักพัก เขาก็ขอตัวออกไปก่อน แล้วจึงลุกขึ้นเดินไปทันที แต่ก็ไม่วายที่จะเอ่ยชมไป๋เยี่ยต่ออีกสักหน่อย
อย่างไรก็ตาม ทั้งคาวาโนะ ชินจิและอันดะ คิโยะก็ไม่ได้ลุกไปไหน แต่กลับหันมาพูดคุยกับพวกไป๋เยี่ยแทน
อันดะ คิโยะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หุ่นยนต์ซากุระของเราผ่านการรับรองจากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาของสหรัฐอเมริกาและจดทะเบียนในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่นๆ เรียบร้อยแล้วครับ พวกเรายังพยายามร่วมมือกับประเทศจีนด้วยนะครับ ถึงตอนนั้นพวกเราคงจะมีโอกาสได้ร่วมมือกันหลายครั้งนะครับ”
หลี่มู่หยางยิ้มพร้อมกับตอบรับพวกเขาไปตามมารยาท ในขณะที่พานเซี่ยงเหนียนหันไปคุยกับไป๋เยี่ย
อันดะ คิโยะเห็นดังนั้นก็ไม่โกรธอะไร เขายืนขึ้นพลางชายตามองไป๋เยี่ยเล็กน้อย “จริงๆ แล้ว การเคารพประวัติศาสตร์ก็เป็นสิ่งถูกต้อง แต่สิ่งที่ผู้คนควรค่าแก่การเรียนรู้มากที่สุดคือการก้าวไปตามกาลเวลา แทนที่จะจมอยู่กับอดีตนะครับ”
“นี่ พ่อหนุ่ม คุณเก่งมากเลยนะ ถ้ามีโอกาสก็มาศึกษาดูงานที่คณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยโตเกียวได้นะ พวกเราพร้อมเปิดรับทุกคนจากทั่วทุกมุมโลกอยู่แล้วครับ”
ไป๋เยี่ยยิ้ม “ผมมีคำถามครับ”
อันดะ คิโยะผงะ “หืม ว่ามาเลยครับ”
ไป๋เยี่ย “คุณลงทุนกับการวิจัยหุ่นยนต์ไปเท่าไหร่ครับ”
อันดะ คิโยะตะลึงกับคำถามของไป๋เยี่ย ลงทุนไปเท่าไหร่เหรอ นี่เขากำลังสงสัยเรื่องการลงทุนในงานวิจัยของเรางั้นเหรอ
“เราใช้เวลาหลายปี ใช้กำลังคนและทรัพยากรมากมายเลยครับ ก็คงต้องบอกว่าเราลงทุนไปหลายพันล้านหยวนเกือบๆ หมื่นล้านหยวนน่ะครับ”艾琳小說
“แต่ผมคิดว่าประเด็นนั้นมันไม่สำคัญหรอกนะ เพราะสิ่งที่พวกผมจะทำคือการสร้างปาฏิหาริย์และเปิดศักราชใหม่”
ไป๋เยี่ยเบ้ปาก “เยอะจริงๆ ครับ เป็นการลงทุน ลงกำลังคนและทรัพยากรไปกับสิ่งที่ไร้ความหมายจริงๆ ครับ ผมขอชื่นชมในความเอื้อเฟื้อของบริษัทคุณจริงๆ”
อันดะ คิโยะไม่มีท่าทีโกรธแม้แต่น้อย เขาได้แต่ยกยิ้ม “คนเรามักใช้คำพูดเพื่อโน้มน้าวคนอื่น หาใช่เพื่อปลอบใจตัวเองนะครับ”
พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปทันที
พานเซี่ยงเหนียนได้ยินไป๋เยี่ยพูดแบบนั้นก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “คุณหมายความว่าไงน่ะ เสี่ยวเยี่ย”
ไป๋เยี่ยยกยิ้มอย่างมีเลศนัย “ผมจะทำให้หุ่นยนต์ซากุระขายไม่ออกแม้แต่ตัวเดียว! ไม่ว่าพวกเขาจะลงทุนไปเท่าไหร่ พวกเขาก็จะต้องขาดทุนมากเท่านั้น!”
[1] การผ่าตัด PPH (Postpartum Hemorrhage) คือ การผ่าตัดเพื่อรักษาภาวะตกเลือดหลังคลอด