บทที่ 65 ซื้อของ
ผ่านมาอีกราวๆครึ่งปีจนมาถึงปลายเดือนกันยายน วันนี้เป็นวันหยุดของอเลน
ถ้าเป็นตามปกติคงวิ่งอยู่ใกล้ๆเมืองแกรนเวล แต่วันนี้วิ่งอยู่ในเมือง ตั้งใจว่าจะเอาเงินที่สะสมมาเกือบ 10 เดือนออกไปซื้อของ
ตอนสิ้นเดือนเมษายน พ่อบ้านเรียกให้ไปที่ห้องพักพ่อบ้าน และบอกผลพิธีประเมินของมัชชูให้ทราบ
เขาบอกออมาว่ามัชชูมีพรสวรรค์ของผู้ใช้หอก
ไวเคานต์คาร์เนลดีใจที่ลูกของตัวเองไม่มีพรสวรรค์ แต่พออเลนได้ยินอย่างนั้นกลับรู้สึกยินดี
และฝากให้คนส่งสารไปบอกด้วยว่าอเลนแข็งแรงดีและขยันขันแข็งอยู่ที่เมืองแกรนเวล ทำให้พูดขอบคุณพ่อบ้านออกไป
อเลนเดินไปในเมือง
“โอ้! สวัสดี”
(หือ?)
“อ๊ะ สวัสดีครับ”
โดยส่งเสียงทักทายกลางเมือง โดยคนที่หน้าตาคุ้นๆ
“ตอนโน้นขอบคุณมากเลยนะครับ”
“ไม่หรอกครับ ถ้าปลอดภัยก็ดีแล้วครับ”
ดูเหมือนจะเป็นพ่อค้าที่เคยช่วยตอนออกไปนอกเมืองก่อนหน้านี้ เขาโค้งศีรษะให้ เนื่องจากผู้ใหญ่โค้งศีรษะให้กับเด็กทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาให้ความสนใจ
ตั้งแต่เป็นนายพรานได้ช่วยเหลือพ่อค้าและนักเดินทางอย่างพ่อค้าคนนี้อยู่หลายคน ถึงฤดูหนาวนักผจญภัยจะไม่ค่อยออกมาทำงานสักเท่าไร แต่พอฤดูใบไม้ผลิก็เริ่มออกมากัน ซึ่งได้ช่วยนักผจญภัยเหล่านั้นหลายคนอยู่เหมือนกัน
จะมีประมาณเดือนละ 1 ครั้ง ที่สัตว์อัญเชิญนก E จะมาขอความช่วยเหลือในระหว่างที่ตามหาศัตรู
เนื่องจากเป็นงานของนายพรายด้วยเลยไปช่วยเหลืออย่างเต็มที่ ถ้าจำเป็นต้องใช้สมุนไพรแห่งชีวิตจะกำส่วนที่เป็นใบเอาไว้แล้วใช้ออกไป ถึงจะต้องใช้หินเวทระดับ E ถึง 5 ก้อน แต่ไม่ได้เสียดายอะไรขนาดนั้น
“โอ๊ะ อเลน เจอตัวสักที”
พอได้รับการขอบคุณจากพ่อค้าในเมือง ก็มีคนส่งเสียงทักมา
นักผจญภัยที่เหน็บดาบไว้ตรงเอว ข้างๆ มีนักผจญภัยหญิง 2 คนยืนอยู่
“อ๊ะ คุณเรเวน สวัสดีครับ คุณริต้ากับคุณมิลซี่เองก็สวัสดีครับ”
“ถ้างั้น ไปกินข้าวกันเถอะ”
“ครับ”
ตอนนี้เป็นช่วงก่อนเที่ยง เลยโดนชวนไปกินข้าว แล้วทั้ง 4 คนก็เข้าไปในร้านอาหารตรงถนนสายหลัก
(จะว่าไป เพิ่งเคยเข้าร้านอาหารในเมืองเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย)
งานของคนรับใช้ฝึกหัดกับการออกล่าทำตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นยันพระอาทิตย์ตก นอกจากเรื่องพวกนั้นแทบไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่เคยมาเล่นในเมืองเลยสักครั้ง ถึงจะมาเมืองนี้เกือบ 1 ปีแล้ว แต่มีร้านและสถานท่ที่ไม่เคยไปอยู่มาก
“เอ้า ยังรวบรวมอยู่ใช่ไหม?”
ระหว่างที่รออาหาร เรเวนก็มอบถุงเล็กๆมาให้
“เอ๊ะ? จะดีหรือครับ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
พอลองเปิดถุงดู ก็พบว่าข้างในมีหินเวทระดับ E ประมาณ 100 ก้อน ทุกครั้งมี 100 ก้อนพอดี ครั้งนี้เองก็น่าจะมี 100 ก้อนเช่นกัน เท่านี้ก็ 500 ก้อนแล้ว เพราะอย่างนี้ทำให้หินเวทระดับ E มีเพิ่มมากขึ้น เลยทำการเก็บหินเวทลงในถุงผ้า
เรเวนเองคงรู้ก่อนหน้านี้แล้วว่าเป็นคนของตระกูลแกรนเวล รู้ได้อย่างไรนะหรือ เพราะว่ามีนักผจญภัยหลายคนที่ได้รับความช่วยเหลือและอาจจะบอกต่อๆกันไปเรื่อยๆก็ได้
ถึงจะโดนรู้ไปแล้วแต่ถ้ามีธุระก็ยังนัดพบกันอย่างนี้อยู่
“แล้ว เรียกมามีอะไรเหรอ?”
ยังไม่ได้บอกธุระ เนื่องจากไปยังที่พักของพวกเรเวนแล้วแต่เขาไม่อยู่ เลยฝากให้ประชาสัมพันธ์ช่วยบอก ว่า วันนี้ให้มาตรงลานกว้างใจกลางเมืองที
“จริงๆแล้ว ว่าจะไปล่าให้ห่างออกจากเมืองอีกสักหน่อยครับ เลยอยากจะให้ช่วยบอกลักษณะเด่นของมอนสเตอร์ระดับ C ให้หน่อยครับ แล้วก็จำนวนที่มอนสเตอร์ปรากฏตัวต่อครั้งด้วยครับ”
“““!”””
พวกเรเวนทั้ง 3 คนประหลาดใจ แล้วอาหารก็ยกมาเสิร์ฟ อาหารเนื้อน่าอร่อยที่ราคาหลายเหรียญเงิน
“เธอรู้หรือเปล่า? ต่อให้นักผจญภัยระดับ C ถ้าโชคร้ายอาจจะตายได้เหมือนกันนะ”
“ใช่แล้วครับ ดังนั้นเลยอยากจะให้ช่วยบอกข้อมูลเกี่ยวกับมอนสเตอร์ให้ฟังหน่อยครับ”
ตอนที่พบกันครั้งก่อนได้รับการบอกเรื่องระดับของนักผจญภัย โดยจะเริ่มตั้งแต่ระดับ E เหมือนกับมอนสเตอร์ และมีจนถึงระดับ S ตามปกติถ้าปราบมอนสเตอร์ระดับเดียวกันก็ค่อนข้างยากแล้ว ถ้าโชคร้ายอาจจะถึงตายได้
อเลนยังอายุแค่ 8 ขวบเลยยังเป็นนักผจญภัยไม่ได้ ถ้าหากเลิกเป็นคนรับใช้ฝึกหัดแล้วว่าจะไปเป็นนักผจญภัยอยู่ ถึงจะไม่ใช่ข้อมูลที่เร่งด่วน แต่ก็ถามเผื่อเอาไว้ก่อน
พวกเรเวนเป็นนักผจญภัยระดับ C การบาดเจ็บตอนเดือนธันวาคมปีที่แล้ว พวกเรเวนโดนมอนสเตอร์ระดับ C อย่างมดเกราะเข้าโจมตี เนื่องจากมันมาเป็นฝูงทำให้ค่อนข้างอันตราย
อเลนตัดสินใจแล้วว่าจะเปลี่ยนสถานที่ล่าจากมอนสเตอร์ระดับ D เป็นระดับ C
เหตุผลก็คือ
・จำนวนก็อบลินลดลง
・เนื่องจากเลเวลที่เพิ่มขึ้น ทำให้การจะเพิ่มเลเวลด้วยก็อบลินเป็นเรื่องที่ยาก
・เดือนหน้าจะอายุ 9 ขวบ ทำให้ปลดค่าสเตตัสเพิ่มอีกนิดหน่อย (จากเดิม ค่าพลัง 0.8 เท่า กลายเป็น 0.9 เท่า)
・มีสต็อคของหินเวทระดับ E จำนวนมากที่ได้รับมาบ้าง จากการล่าบ้าง ต่อให้เปลี่ยนสถานที่ล่าและใช้สิ้นเปลืองขึ้นก็ไม่เป็นไรแล้ว
・เสริมความแข็งแกร่งเพิ่มจากเลเวล 4 เป็นเลเวล 5 แล้ว
ก่อนหน้านี้เล็กน้อย ตอนงานเลี้ยงอาหารเย็นได้ยินรายงานจากหัวหน้ากลุ่มอัศวินที่บอกบารอนแกรนเวลว่า ครึ่งปีนี้จำนวนของชาวบ้านที่ได้รับความเสียหายจากก็อบลินลดลงไปครึ่งต่อครึ่ง
ระหว่างเมืองกับเทือกเขามังกรขาวไม่ได้มีแค่ก็อบลิน บางทีอาจจะมีสาเหตุอื่นด้วยก็ได้ แต่ช่วง 9 เดือนมานี้อเลนล่าก็อบลินเกินหมื่นตัวไปแล้ว
ช่วงนี้ใช้เวลานานกว่าจะหาก็อบลินเจอ ไหนๆก็สะสมหินเวทได้เยอะแล้ว เลยว่าจะไปท้าทายกับระดับถัดไปดู
ในระหว่างที่รับประทานอาหาร ก็ทำการฟังและจดข้อมูลของมอนสเตอร์ระดับ C ลงในสมุดเวทมนตร์
พอกินอาหารเสร็จแล้ว เลยออกไปซื้อของต่อ ไปซื้อชุดป้องกันหลังจากผ่านมาแล้ว 9 เดือน
“ยินดีต้อนรับ”
ทั้ง 4 คนเข้าไปในร้านที่เรเวนแนะนำ ถึงเจ้าของร้านจะเห็นว่าพาเด็กมาด้วย แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ
“แล้วอยากได้แบบไหนเหรอ?”
“นั่นสิครับ อยากได้แบบที่ไม่ขัดขวางการเคลื่อนไหวครับ”
เรเวนนึกถึงตอนที่พบกันครั้งแรกแล้ววิ่งจากไป
“ถ้างั้นไม่ใช่ชุดเกราะจะดีกว่าสินะ เอาเป็นขุดทนทานที่เบาๆละกัน”
ในระหว่างที่ปรึกษากับเรเวน…
“ถ้าเป็นอเลนคุง อย่างนี้น่าจะดีกว่า? เนอะมิลซี่?”
“อะ อืม”
ริต้าเอากางเกงขาสั้นมา และทำการตรวจสอบขนาดของกางเกงว่าพอดีกับอเลนหรือเปล่า เหมือนพี่สาวที่มาเลือกชุดให้กับหลายชายเลย
(อืม เหมือนชุดเด็กอนุบาลหรือเด็กประถมเลยแฮะ)
“นี่ราคาเท่าไรเหรอครับ?”
ให้ความสำคัญกับความสามารถมากกว่าภาพลักษณ์ ไม่สิสนแค่ความสามารถเท่านั้น
สมัยที่อเลนยังเป็นเคนอิจิ จะตามหาชุดป้องกันที่เน้นพลังป้องกัน ขึ้นอยู่กับเกมก็จะมีความสามารถในการต้านทานชนิดต่างๆ ทั้งต้านทานเวทมนตร์บ้าง ต้านทานดีบัฟบ้าง อุปกรณ์ป้องกันไม่ได้ต้องการอะไรอย่างอื่นนอกจากพลังป้องกันและความต้านทาน ไม่สนใจว่ามันภาพลักษณ์มันจะเป็นอย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเกมออนไลน์จะมีส่วนที่ไว้ให้แต่งตัวอยู่แล้ว แต่ไม่เคยใช้มันสักครั้ง
ถ้าหากชุดตัวการ์ตูนเป็นชุดที่แข็งแกร่งที่สุดแล้วละก็ จะสวมโดยไม่ลังเลเลย
หลังจากนี้ตั้งใจจะทำการเคลื่อนที่และล่าไปเรื่อยๆ ดังนั้นเลยให้ความสำคัญกับความสามารถในการเคลื่อนไหว และทำการคิดถึงสิ่งที่สำคัญกว่าพลังป้องกัน สิ่งนั้นคือประสิทธิภาพในการหาค่าประสบการณ์
“เอ่อ น่าจะ 2 เหรียญทอง”
“ช่วยบอกชุดที่เหมือนกับอย่างนี้แต่ไม่ใช่ชุดเกราะ แล้วราคาอยู่แถวๆ 5 เหรียญทองให้ทีครับ”
คิดจะใช้เงินครึ่งหนึ่งกับชุดอยู่แล้ว
“ว้าว รวยนะเนี่ย”
“ถ้างั้น น่าจะพวกนี้แหละ”
・ผ้าคุลมเดธสไปเดอร์ 5 เหรียญทอง
สีน้ำตาลอ่อน สามารถต้านทานพวกเบรสได้เล็กน้อย และต้านทานอย่างอื่นระดับกลาง
・ ฮู้ดไวท์แบท 6 เหรียญทอง
สีขาว ต้านทานเบรสระดับกลาง
(โหๆ ราคาประมาณนี้เลยเหรอ)
“เบรสเนี่ยพวกมอนสเตอร์ระดับ C ไม่ใช้กันใช่ไหมครับ”
“ก็ใช่อยู่ มอนสเตอร์ที่อยู่ระหว่างทางไปเทือกเขามังกรขาวไม่มีใช้เลย ถ้าคิดถึงการรับมือกับความหนาว หรือพักแรมข้างนอกแล้วผ้าคลุมน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ?”
เรเวนให้คำแนะนำที่ตรงประเด็น ผ้าคลุมมีความต้านทานที่ดีกว่า ถึงจะคิดว่าของราคาแพงกว่าน่าจะมีพลังป้องกันที่สูงกว่าก็ตาม แต่ทำตามคำแนะนำที่ให้ความสำคัญกับความสามารถเป็นหลักดีกว่า
“ถ้าอย่างนั้นขอผ้าคลุมนี้ครับ”
เริ่มทำการเตรียมตัวสำหรับการปราบมอนสเตอร์ระดับ C