ณัฐณิชามองไปที่ชายตรงหน้าด้วยความตกใจ
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรัศมีที่เย็นชา ราวกับไม่ควรที่จะล่วงเกินเขา แม้แต่เธอเองก็รู้สึกถึงรัศมีเย็นชานั้น
“อภัสราภรณ์ ออกไปจากที่ทำงานของผม”
น้ำเสียงของธราเทพเย็นลงเล็กน้อย เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาท้าทายความเกรงขามของตัวเอง โดยเฉพาะ……ผู้หญิง
ณัฐณิชาเป็นคนของเขา เป็นภรรยาของเขา นี่คือสิ่งที่เขายอมรับต่อหน้าสื่อต่างๆ ตอนนี้ อภัสราภรณ์มาที่นี่เพื่อรังแกณัฐณิชา มันเป็นการไม่ไว้หน้าเขาไม่ใช่เหรอ?
“คุณ…… คุณพูดอะไรนะ? พี่ธราเทพคุณไล่ฉันออกไปเพราะผู้หญิงคนนี้นั้นเหรอ?ฉันโตมากับคุณตั้งแต่เด็กเลยนะ คุณจะทำกับฉันแบบนี้ได้อย่างไร”
อภัสราภรณ์ชี้ไปทางธราเทพและณัฐณิชาด้วยความอึ้ง
เธอกลับมาที่ประเทศจีนในครั้งนี้ เพราะเธอได้ข่าวเรื่องการแต่งงานของธราเทพ ดังนั้นเธอจึงแทบรอไม่ไหวที่จะบินกลับ แต่เมื่อเห็นว่าธราเทพดีกับณัฐณิชาอย่างมากในตอนนี้ ในตอนนี้เต็มไปด้วยความอิจฉา!
“พูดจบยัง?” ธราเทพพูดอย่างย็นชา พร้อมกับสายตาที่เยาะเย้ย “ถ้าคุณพูดจบแล้วก็ออกไป”
หลังจากพูดจบ ธราเทพก็ส่งสายตาให้ผู้ช่วยนรินทร์ แน่นอนอภัสราภรณ์ไม่อยากออกไป แต่เธอไม่สามารถสู้กับผู้ช่วยนรินทร์ได้ ผ่านไปครู่หนึ่งสำนักงานก็เงียบลง
บรรยากาศที่น่าอึดอัดกระจายไปทั่วห้องที่ว่างเปล่า
ณัฐณิชามีความรู้สึกอย่างมากมายอยู่ภายในใจเธอ แม้ว่าเธอจะยากจน แต่เธอก็ใช่ว่าควรที่จะถูกผู้คนรังแก แต่เมื่อกี้…… ธราเทพออกตัวเพื่อตัวเองอยู่หรือเปล่า?
“มานี่ ฉันดูหน้าเธอหน่อย”
ธราเทพเอื้อมมือออกไปสัมผัสคางของณัฐณิชา และสัมผัสที่นุ่มนวลบนริมฝีปากของเธอก็ยังคงอยู่ ณัฐณิชาขมวดคิ้ว เธอตั้งใจจะผลักเขาออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่ธราเทพได้ล็อกมือของเธอไว้เรียบร้อย และโยนเธอไปอยู่บนโซฟา!
เขากดแขนทั้งสองไว้ หรี่ตาและมองตรงเข้าไปในดวงตาของณัฐณิชา……
เขาสายตาสั้นเล็กน้อย มีเพียงผู้ช่วยนรินทร์เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
ดังนั้น ธราเทพมักจะหรี่ตาของเขา ดวงตาสีเข้มของเขาก็มีเสน่ห์อย่างยิ่ง
ตัวอย่างเช่น ในขณะนี้ณัฐณิชามองไปที่ใบหน้าของเขาที่โน้มเข้าหน้า และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นด้วยความตกใจ เขา เขาต้องการทำอะไร? หรือว่าอยากจูบเธออีก
“ธราเทพ นาย… คือ อภัสราภรณ์ออกไปแล้ว ไม่ต้องแสดงแล้ว!”
“แสดง? ใครบอกว่าฉันแสดง?” ธราเทพก็เอนตัวลงมาทันที เขาเป็นคนที่หน้าตาดีอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ตาโตของเขาเต็มไปด้วยความสับสน ราวกับจะหลอกล่อผู้คนให้ก่ออาชญากรรม!
การหายใจของณัฐณิชาก็เริ่มไม่เป็นจังหวะ
“นาย เมื่อกี้นายแค่เล่นละครไม่ใช่เหรอ…”
“ฉันแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของฉันเอง” เมื่อธราเทพเห็นแก้มสีแดงของเธอ ก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น และนิ้วของเขาเลื่อนผ่านใบหน้าของเธอด้วยอุณหภูมิที่อุ่น “ต่อหน้าฉันเก่งดีไม่ใช่เหรอ? ทำไมเมื่อกี้ถึงไม่หลบเลี่ยงล่ะ?หรือจงใจแกล้งทำเป็นอ่อนแอและให้โอกาสฉัน?”
“ไม่ใช่!” ณัฐณิชาตัวสั่นเล็กน้อย เธอปฏิเสธเสียงดัง แต่เห็นรอยยิ้มจาง ๆ ในดวงตาของธราเทพ nจู่ ๆ เธอก็รู้ตัว ธราเทพกำลังเป็นห่วงเธออยู่นั้นเหรอ?
เพราะตนเองถูกตบ เขาแสดงออกว่าเป็นห่วงเธอ……
“เธอคิดว่าฉันจะจูบเธออีกเหรอ?” แต่ยังไม่รอณัฐณิชาแน่ใจ ธราเทพก็ขัดจังหวะความคิดของเธอ “หน้าของเธอ ทำให้ฉันไม่มีอารมณ์จริงๆ”
“นาย–”
ณัฐณิชายังไม่ทันพูดจบ เขาได้ฟังธราเทพพูดอย่างจริงจัง “ณัฐณิชา ตัวตนปัจจุบันของคุณคือภรรยาของฉัน หากคุณออกไปด้วยใบหน้าแบบนี้ จะทำให้คนผู้อื่นสงสัยกันแน่ๆ