“หือ? นี่นายหมายความว่ายังไง?”
“เพราะฉะนั้นวันนี้ตอนกลางวันเธอไม่ต้องออกไปไหนแล้ว”
“……”
กว่าจะมีความรู้สึกที่ดีต่อธราเทพเล็กน้อยผุดขึ้นในใจของฉัน และแล้วก็หายไปในทันที
ณัฐณิชาผลักธราเทพออก ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยไฟร้อน “ธราเทพ!ถ้านายคิดว่าหน้าที่ของนายหญิงณัฐณิชาคือการที่ช่วยนายเลือกดอกพีชแล้วต้องโดนตบด้วย นั้นฉันคิดว่าฉันไม่เหมาะสม!”
เธอไม่ใช่กะหล่ำปลีตัวเล็กที่จะให้ผู้อื่นรังแก
ณัฐณิชาพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชา เดิมใบหน้าของเธอก็เล็กอยู่แล้ว แต่ตอนนี้อาจเป็นเพราะความตื่นเต้น หรืออาจเป็นเพราะถูกตบ แก้มของเธอจึงแดงและดูตลกเล็กน้อย
“ถุย”
ธราเทพอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เหลือบมองไปที่ใบหน้าของณัฐณิชา ณัฐณิชาก็เข้าใจทันที
เธอปิดใบหน้าของเธอและมองไปที่ธราเทพอย่างโกรธ ธราเทพเก็บอาการหัวเราะ และพูดอย่างเย็นชาว่า “เธอยังมีสิทธิ์เลือกหรือ?ไม่อยากรู้ว่าใครเป็นเจ้าของจี้นี้แล้วเหรอ?”
ธราเทพรู้ทันณัฐณิชาได้ดี
ณัฐณิชาก็ทำอะไรไม่ได้ในขณะนี้
เธออาจจะแกร่งในเรื่องอื่นๆ แต่นี่เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้…
เธอมาจากไหนกันแน่ ทำไมพ่อแม่ของเธอถึงละทิ้งตัวเอง? เรื่องนี้คอยหมุนเวียนในหัวสมองเธอ ทรมานเธอถึงทุกวัน
ณัฐณิชาดูเหมือนลูกบอลที่แบนเรียบไม่มีลม ดวงตาของเธอมืดมนลง“ธราเทพ นายใช้เพียงอุบายนี้เองเหรอ?”
“อืม?”
“นายไม่รู้เกี่ยวกับจี้นี่ด้วยซ้ำ ใช่หรือไม่?” ณัฐณิชากัดริมฝีปากของเธอ แต่ในดวงตาเธอนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย เธอไม่ได้สงสัยธราเทพ แต่แค่ต้องการกระตุ้นเขา
ใครจะไปรู้ว่าธราเทพไม่ได้มีท่าทีที่กังวลอะไรเลย เขายักไหล่ แล้วพูดอย่างเฉยชาว่า “ถ้าไม่เชื่อฉัน เธอก็ไปได้ แต่… เราจดทะเบียนสมรสด้วยกันแล้วนะ ไม่ว่าเธอจะไปถึงไหน เธอก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงนี้ได้.”
“…”คนเจ้เลห์!
เฉลียวฉลาดจริงๆ!
ณัฐณิชากัดฟันแน่น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เมื่อเห็นใบหน้าที่สงบของธราเทพ เธอก็รู้สึกว่าตนเองโดนเล่นงาน เธอเตรียมที่จะออกไป แต่อยู่ๆ ธราเทพก็ลุกขึ้นยืนเหลือบมองเธอด้วยสายตาที่เฉยชา
“เธอเป็นแบบนี้แล้วยังจะไปไหนอีก?”
“ฉันจะออกไปสงบอารมณ์” มองไปที่นายแล้ว มันอดไม่ได้ที่อยากจะฆ่าคน
“ออกไปด้วยใบหน้าแบบนี้ เธออยากให้คนอื่นรุมมองเธอเหรอ?” ธราเทพพูด พูดจบเหลือบมองเธอด้วยหน้าตาที่ประชด
ความโกรธของณัฐณิชานั้นถึงขีดสูงสุด แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร ธราเทพก็ลุกขึ้นและเตรียมพร้อมที่จะออกไป“ฉันมีประชุม เธออยู่ตรงนี่แหละ”
คำพูดของเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ออกคำสั่ง แต่ณัฐณิชาไม่ได้สังเกตถึง ธราเทพมองหน้าของตนเองก่อนแล้วค่อยเดินจากไป
หลังจากที่ธราเทพออกไป บรรยากาศในสำนักงานก็กลับมาเป็นปกติ
ณัฐณิชาถูใบหน้าของตนเอง และอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง
“เจ็บ……”อภัสราภรณ์ช่างโหดร้ายจริงๆ!
เธอเป็นใครกันแน่?
ณัฐณิชาจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาค้นดู ลูกคุณหนูเหมือนธราเทพ น่าจะมีข้อมูลของเธอทางออนไลน์ใช่ไหม แต่ทันทีที่เธอจะหยิบโทรศัพท์ออกมา ประตูก็ถูกเปิดออก ณัฐณิชาคิดว่าธราเทพกลับมาแล้ว และลุกขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้คือเธอนอนอยู่ ถ้าเกิดธราเทพเห็น ก็จะบ่นเธอว่าทำไมไม่นั่งดีๆ
“นายหญิงครับ นี่สำหรับท่านครับ เพื่อลดอาการบวมครับ”