221 หลักสูตรเก็บกวาด
“――เนีย・ลิสตัน ทำไมไม่ลองต่อสู้กับ อีสจากหลักสูตรเก็บกวาดล่ะ”
โอ๊ะ?
วันรุ่งขึ้นหลังมีลูกศิษย์ชั่วคราวชื่อมิโตะ
ซิลเลนที่หดหู่ใจก็พูดว่า「เราจะไปทำให้ความรู้สึกกลับมาเป็นปกติก่อน」แล้วกลับไปที่ปราสาท วันนี้ฉันจึงไปโรงเรียนคนเดียวเป็นครั้งแรกหลังจากผ่านมาระยะหนึ่ง
ขณะที่ฉันเดินผ่านประตูโรงเรียน ฉันก็ได้พบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีผิวสีแทนที่ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่ต่างแดนเรียกตัวเอาไว้
“เมื่อกี้คุณพึ่งบอกว่าอยากสู้กับฉันเหรอคะ?”
“ไม่ได้พูดแบบนั้น แต่ก็น่าสนใจอยู่”
เธอดูอายุประมาณสิบสี่หรือสิบห้าปี มีผิวสีแทน และมีผมสั้นสีน้ำตาลแดงเกือบดำ แม้ว่ามองแวบแรกจะดูเหมือนเด็กผู้ชายก็ตาม แต่เธอเป็นผู้หญิงแน่นอน
เหตุผลที่เธอพูดในลักษณะที่ค่อนข้างโบราณ อาจเป็นเพราะเป็นชาวต่างชาติจากต่างประเทศจริง ๆ
……เดาว่ามีคนอื่นนอกเหนือจากฉัน นักเรียนต่างชาติ ไม่สิ เป็นไปได้ไหมที่ทั้งครอบครัวจะย้ายมาที่นี่
“ขอโทษที เธอพูดกะทันหันไปหน่อย ฉันเลยฟังไม่ชัด คุณพูดว่าอะไรนะ?”
“เธออยากสู้กับอีสจากหลักสูตรเก็บกวาดไหม?”
สาวน้อยพูดช้า ๆ เพื่อให้ฉันได้ยินเธออย่างถูกต้อง ไม่สิ เป็นเพราะจู่ ๆ ก็มาพูดหนอก ออกเสียงได้ดีเลย
แต่ถึงอย่างงั้นฉันก็ยังไม่เข้าใจ ฉันไม่เข้าใจความหมายของคำพูด
“อีส?”
“อืม”
เธอพยักหน้าและเชิดหน้าอก บางทีสาวน้อยคนนี้อาจจะชื่ออีส
“หลักสูตรเก็บกวาดคืออะไร?”
“หลักสูตรศาสตร์การต่อสู้น่ะ”
……อืม เข้าใจล่ะ เข้าใจล่ะ ฉันคิดว่าเหมือนเคยได้ยินชื่อนี้อยู่เหมือนกัน
“พูดโดยสรุปก็คือ……..คุณกับหลักสูตรเก็บกวาดต้องการต่อสู้กับฉันด้วยเหตุผลบางอย่าง?”
“อืม”
ฟุมุ งั้นเหรอ
ม๊า ไม่มีทางที่ฉันจะไม่สนใจถ้าได้ยินเรื่องการต่อสู้
――แต่ยังไงก็ตาม
“เน๊”
ฉันจับทหารจักรกลหญิงคนหนึ่งที่กำลังหัวเราะคิกคักและพยายามเดินผ่านไป ฉันจำใบหน้าของเธอได้ กี่ครั้งแล้วที่คุณมีส่วนร่วมน๊า
“คุณหัวเราะเยาะเธอทำไม? แล้ว『หลักสูตรเก็บกวาด』ที่พูดถึงคืออะไร?”
“ปะ ปล่อยนะ！ จู่ ๆ ก็ทำอะไรกันย๊ะ！”
“แปลกจังเน๊?”
ฉันดึงแขนของเธอให้เข้ามาใกล้ขึ้น คว้าหน้าอกให้เธอก้มลงมาอีก
และจากนั้นก็ถามคำถามกับเธอด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เธอดูกังวล
“คุณเลือกต่อสู้ก่อนจริงไหม? คุณจะบอกว่าไม่ได้เลือกสิ่งนี้เองเหรอ? ช่วยหยุดทำตัวเหมือนเหยื่อได้ไหม?”
“อะ อะ อะไรเล่า！ แค่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับซิลซามาะนิดหน่อย！ ยังไงก็พวกหลักสูตรทั่วไปอยู่ดีล่ะน๊า！”
“คุณไม่หนวกหูไปหน่อยเหรอ? คุณเป็นคนเริ่มการต่อสู้ก่อนน๊า――หืม?”
พอฉันหันกลับไป…….อีสก็มองมาที่ฉันด้วยรอยยิ้มอันดุร้ายบนใบหน้า
“――ดีจังน้า เธอ ดีน้า เป็นนักสู้น้า”
…………
“แม่นั้นอ่อนแอ นักรบจะปกป้องผู้อ่อนแอ ดังนั้นยกโทษให้เธอซะ ความภาคภูมิใจของเธอจะถูกทำให้มัวหมอง”
……โห๊ว คุณต้องการแก้ปัญหาแบบนักรบกับฉันเหรอ
“น่าสนใจเน๊ คุณน่ะ”
จู่ ๆ ฉันก็เริ่มสนใจแล้ว
ฉันไม่รู้ว่าเธอเรียกฉันไว้เพื่ออะไร แต่ฉันอยากได้ยินเรื่องจากเธอ
ระหว่างพักรับประทานอาหารกลางวันในวันนั้น ฉันนำ「กล่องอาหารกลางวันแห่งความรักโอโจซามะ」ติดตัวมาด้วย ฉันกำลังไปเยี่ยมชมห้องเรียนของชั้นประถมศึกษาปีที่ 7 หลักสูตรเก็บกวาดของอีส
“เนีย！ มาแล้ว！”
ฉันมองเข้าไปในห้องเรียน และ อีสก็ออกมาผลักฉันเข้าไปในห้องเรียน
――นี่เป็นห้องเรียนเล็ก ๆ ที่เงียบเหงาสำหรับหลักสูตรทั่วไปด้วยเช่นกัน แต่มีนักเรียนสามคนอยู่ภายใน
ชายหนุ่มร่างใหญ่ เด็กชายรูปร่างปานกลาง และสาวน้อยร่างเล็ก
และอีสสินะ
“เนียล่ะ！ ดูสิ！ ไมค์ดูสิ！”
“เห็นแล้วน๊า”
เด็กชายรูปร่างปานกลางตอบอย่างห้วน ๆ
“นอกจากนี้ยังมีเสียงสุด ๆ เนีย・ลิสตัน นักเรียนต่างชาติที่เลือกจกสู้กับหลักสูตรทหารจักรกล”
“นักรบล่ะ！ นักรบล่ะ！”
“ก็เคยได้ยินเรื่องนั้นอยู่หรอก ………เอ๊ะโตะ ขอโทษที? คิดว่าบางทีอีสอาจจะบังคับเชิญเธอมาสินะ…….”
เด็กชายรูปร่างปานกลางที่ดูเหมือนเป็นพี่ชายคนโตพูดจาใจดีกับฉัน
“ไม่ค่ะ ไม่เลย นอกจากนี้อีสกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างอยู่………ฉันสนใจเรื่องนั้นมากเลยจนอยากถามคะ”
“อะ อ้า………เอ๊ะโตะ……..จะ จะพูดยังไงดี……….”
ยังไงดีเหมือนอยากจะหลีกเลี่ยงล่ะ ทำไมล่ะ คุณวางแผนที่จะต่อสู้กับศัตรูที่ยากลำบากอย่างงั้นเหรอ ไม่เห็นต้องกังวลเลย น่าตื่นเต้นดีออก
“ทหารจักรกล！”
ความตื่นเต้นของฉันถูกรบกวนด้วยการเข้ามาขัดของอีส
“ทหารจักรกล！ ต่อสู้！ หลักสูตรเก็บกวาด！ เทศกาลที่กำลังมาถึง！ สู้！”
…………
“………ฮะๆๆๆ……….ม๊า ก็ความรู้สึกทำนองนั้น……….”
…………
“เอ๊ะ? หลักสูตรนี้จะไปต่อสู้กับทหารจักรกลในเทศกาลฤดูหนาวนี้อย่างงั้นหรือคะ? และก็เลยเรียกฉัน?”
“ขอโทษเน๊ะ มันคงจะน่ารำคาญมากที่ได้ยินเรื่องไร้สาระแบบนี้ เป็นการดีกว่าที่จะไม่เข้ามาเกี่ยวข้องกับพวกเราน่ะ”
……โอะ โอ้
“ฉันเองที่ควรจะพูดขอโทษค่ะ ฉันเสียสมาธินิดหน่อยค่ะ”
“เอ๊ะ?”
ทหารจักรกลสินะ…….มันไม่สนุกเลยที่จะต่อสู้กับสิ่งที่อ่อนแอแบบนั้นเลยน๊า ยิ่งไปกว่านั้น ในปีนี้แทนที่จะเป็นทหารประจำการ แต่กลับให้นักเรียนหลักสูตรทหารจักรกลแทน
ฉันไม่รู้สึกอยากเข้าร่วมเลยน๊า
…………
แต่เดี๋ยวก่อน?
กะแล้วฉันรู้สึกสนใจเรื่องนี้นิดหน่อย
“ฉันคิดมาตลอดทางเลย ช่วยเล่าเรื่องให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมคะ?”
“เอ๊ะ? อยากฟังเหรอ?”
อยากฟังสิ
เมื่อวันก่อน ลูกศิษย์คนใหม่ของฉันก็ตัดสินใจที่จะต่อสู้กับทหารจักรกลเหมือนกัน
ถ้าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ ฉันจะแนะนำให้กับซิลเลน
“พวกเราหลักสูตรเก็บกวาด ……….เอ๊ะโตะ พูดให้เข้าใจง่าย ๆ เดาว่าน่าจะเหมือนกันทหารฝึกหัดล่ะนะ ในสนามรบ พวกเราคือคนที่ทำในสิ่งที่ทหารจักรกลทำไม่ได้ยังไงล่ะ”
อีสกับชายหนุ่มร่างใหญ่วิ่งไปที่ไหนสักแห่งเพื่อให้แน่ใจว่าทีอาหารกลางวันทำหรับทุกคน
ระหว่างนี้ก็นั่งลงและแนะนำตัวเองกัน
คนที่มีรูปร่างปานกลางและมีความสูงปานกลางคือ ไมค์・เอ็นคาร์โด้
เขาเป็นลูกชายของนักผจญภัย และได้เรียนรู้วิชาดาบจากพ่อตั้งแต่อายุยังน้อย
และ สาวน้อยที่นิ่งเงียบตลอดเวลาก็คือ ฮอลโลว์・กิฟเวนส์
สิ่งเดียวที่ไมค์แนะนำให้ฉันรู้จักคือชื่อของเธอ ดังนั้นจึงไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่านั้น แต่ตอนนี้ไม่เป็นไร
“ทหารฝึกหัด เข้าใจล่ะ ……….แล้วหลักสูตรเก็บกวาดคืออะไรคะ?”
“ฮะ ฮ่าๆๆ………เป็นชื่อสามัญล่ะ หลักสูตรเก็บกวาดสินะ
งานของทหารในแนวหน้าของมาเวเลียก็คือ การเก็บกวาดสัตว์อสูรที่ถูกทหารจักรกลสังหาร และเก็บหินเวทมนตร์ ฯลฯ ทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง
พวกเราจะทำความสะอาดสนามรบที่ทหารจักรกลทิ้งไว้เบื้องหลัง นั่นล่ะหลักสูตรเก็บกวาด”
งั้นเหรองั้นเหรอ
“ฉันได้ยินบางอย่างที่พูดยากแล้วสิเน๊”
“ไม่สำคัญหรอก จริง ๆ แล้วก็เป็นสิ่งที่สามารถหาข้อมูลได้ง่าย ๆ อยู่แล้วถ้าหาสักหน่อย”
――แล้ว
“ทำไมคุณถึงบอกว่าหลักสูตรเก็บกวาดต้องการต่อสู้กับทหารกลล่ะคะ?”
“ถ้าถามว่าทำไม……..ก็เป็นเพราะอีสโกรธล่ะเน๊ะ เธอโกรธเพราะโดนพวกนักเรียนทหารจักรกลล้อเลียน ดังนั้นก็เลยตัดสินใจสู้น่ะ”
อาร๊า
“หรือก็คือการต่อสู้เน๊ะ?”
“ม๊า นั่นสินะ พวกเราสี่คนในหลักสูตรเก็บกวาด อาจจะได้สู้กับทหารจักรกลหนึ่งคน……นั่นคือสิ่งที่เรากำลังคุยกันอยู่”
“อาจจะได้ต่อสู้?”
“ก็อย่างที่เดาได้ การต่อสู้ระหว่างทหารมีเลือดเนื้อและทหารจักรกลไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เกรงว่าทางโรงเรียนเองก็จะไม่อนุญาตเหมือนกัน จริง ๆ แล้วดูเหมือนคงต้องยอมแพ้ล่ะ”
ม๊า เน๊ะ
ในฐานะคนที่ทำลายทหารจักรกลไปมากกว่าห้าสิบนายเมื่อวันก่อน แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่การต่อสู้ระหว่างทหารมีเลือดเนื้อกับทหารจักรกลไม่มีทางได้รับอนุญาตได้ง่าย ๆ หรอก เพราะถ้าทำไม่ดีก็จะมีคนตายแน่นอน
“แล้ว ไมค์มีแรงจูงใจไหม? ดูเหมือนอีสจะมีแรงจูงใจสูงมากนะ”
“อื~ม ……….ม๊า ก็จะทำล่ะนะ”
ไมค์ที่เคยเป็นพี่ชายที่ใจดีมาจนบัดนี้กลับมีสีหน้าเคร่งขรึมและเย็นชา
“การถูกหัวเราะเยาะใส่ถือเป็นเรื่องปกติ แต่การที่เพื่อนถูกหัวเราะเยาะใส่เป็นเรื่องที่ยอมไม่ได้จริงไหมเน๊ะ เรื่องแบบนั้นสะสมมาหลายปีแล้ว คิดว่าถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องเหวี่ยงกำปั้นอย่างน้อยสักหนึ่งครั้งได้แล้ว ต่อให้จะต้องพ่ายแพ้ก็ตาม”
ฟุอืม ใช่ เข้าใจล่ะ
“ดีจังเน๊ ฉันตอบรับความโกรธนั่น”
ฉันไม่รู้ว่าฉันจะลงมือได้มากแค่ไหน
แต่เรื่องนี้ ฉันก็อยากจะดูจนจบเหมือนกัน
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
ไร้สาระ
ทั้งๆที่เริ่มร้อนแล้ว แต่ฝุ่นหนาจัดจนต้องปิดหน้าต่างปิดบ้าน กลายเป็นเตาอบเรียบร้อย ฮา
อาบน้ำเสร็จแทบไม่อยากใส่เสื้อผ้าเลย ฮา