ตอนที่ 210 กระตือรือร้น

เสน่ห์รักคุณหนูต่างสกุล

หัน​ซื่อ​ยัง​ไม่​ค่อย​เข้าใจ​กฎระเบียบ​ของ​จิง​เฉิง​มาก​นัก​ ​แต่​ครอบครัว​ของ​นาง​มี​การ​เตรียมการ​เอาไว้​อย่างดี​ ​ได้​ทำการ​ซื้อ​ตัว​ป้า​รับใช้​ที่​เข้าใจ​กฎระเบียบ​ของ​จิง​เฉิง​อย่างถ่องแท้​มา​ให้​ผู้​หนึ่ง​ตั้งแต่​เนิ่นๆ​ ​แล้ว​ ​หัน​ซื่อ​จึง​เรียก​ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​มาคุ​ยด​้วย

ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​ก็​ไม่รู้​เหมือนกัน​ว่า​เป็น​เพราะเหตุใด​ ​แต่​ยังคง​อธิบาย​ตามที่​ตัวเอง​เข้าใจ​ว่า​ ​“​แม่นาง​ซือ​ใช้​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​เป็น​สถานที่​ออกเรือน​ ​ความจริง​แล้ว​ถือเป็น​เรื่อง​ดี​ ​ความจริงฮู​หยิน​หรือ​นาย​หญิง​ที่​ดูแล​งาน​ต่างๆ​ ​ใน​บ้าน​ของ​แต่ละ​จวน​สมควร​มาร​่ว​มงาน​ด้วย​ ​แต่​ตระกูล​ซือ​เป็น​ขุนนาง​ต้องโทษ​ ​คน​มามาก​เกินไป​ก็​ดู​ไม่​ค่อย​ดีนัก​”

หัน​ซื่อ​ไม่​ค่อย​พอใจ​กับ​คำอธิบาย​ดังกล่าว​ของ​นาง​นัก​ ​กล่าวว่า​ ​“​เช่นนั้น​เหตุใด​คน​ถึง​มากั​นมา​กมาย​ขนาด​นี้​?​ ​หาก​อ้างอิง​จาก​สิ่ง​ที่​เจ้า​กล่าว​มา​ ​ทุกคน​น่าจะ​ส่ง​แค่​ของขวัญ​มาก​็​พอแล้ว​”

ป้า​รับใช้​ผู้​นั้น​ค่อนข้าง​มีไหวพริบ​ ​รีบ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​จะ​ไป​สืบ​ข่าว​ดู​เดี๋ยวนี้​เจ้าค่ะ​”

หัน​ซื่อ​พยักหน้า​ ​เวลา​ผ่าน​ไป​หนึ่ง​ถ้วย​ชา​ ​ป้า​รับใช้​คน​นั้น​ก็​กลับมา​ด้วย​สีหน้า​ผิดปกติ​ ​กระซิบ​รายงาน​นาง​ว่า​ ​“​ว่า​กัน​ว่า​อยาก​มาดู​ว่า​คุณหนู​สกุล​หวัง​หน้าตา​เป็น​อย่างไร​เจ้าค่ะ​”

เช่นนั้น​ก็​สัมพันธ์​กับ​คำพูด​ของ​จ่าง​กง​จู่​แล้ว

หัน​ซื่อ​กลอกตา​ไปมา​อย่าง​ใช้​ความคิด​ ​ลุกขึ้น​ไปหา​หวัง​ซีที​่​เรือน

หวัง​ซี​ไม่​คิด​จะ​ออก​ไป​ส่ง​ซือ​จู​ออกเรือน​ ​อ้างว่า​อากาศ​หนาว​เกินไป​ ​นาง​สูด​อากาศ​เย็น​เข้าไป​แล้ว​ไอ​อย่างรุนแรง​ ​จึง​จุด​ท่อ​ทำความ​ร้อน​อยู่​ใน​ห้อง​รอง​ฝั่ง​ตะวันตก​ ​เกล้าผม​เป็น​มวย​อย่างที่​ทำเป็น​ปกติ​ ​สวม​เสื้อ​แขน​แคบ​พอดี​ตัว​สีชมพู​ของ​ผล​ท้อ​ลาย​แปด​ขุมทรัพย์​ ​กำลัง​นั่งเล่น​ปริศนา​ตาราง​ตัวเลข​กับ​พวก​ไป๋​กั่ว​อยู่​บน​ตั่ง​ตัว​ใหญ่​ข้างหน้า​ต่าง

เห็น​หัน​ซื่อ​เข้ามา​ ​นาง​ให้​สาวใช้​ไป​ชง​พุทรา​จีน​ผสม​ลำไย​และ​ดอกกุหลาบ​ ​ยัง​กล่าว​ด้วยว่า​ ​“​ข้า​ชอบ​เติม​ขิง​ลง​ไป​ใน​ชา​เล็กน้อย​ ​ดื่ม​แล้ว​ขจัด​ความ​เย็น​ได้​ ​เพียงแต่ว่า​มีรส​เผ็ด​บ้าง​ ​เจ้า​อยาก​เติม​สักหน่อย​หรือไม่​”

หัน​ซื่อ​ไม่เคย​ดื่ม​ชา​ประเภท​นี้​มาก​่อน​ ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​ขอ​ลอง​ชิม​ดู​ว่า​อร่อย​หรือไม่​”

ท่าทาง​เบิกบาน​เป็น​อย่างยิ่ง

หวัง​ซีป​ระ​ทับ​ใจ​ใน​ตัวนาง​มาก

ไป๋​กั่ว​เก็บ​ปริศนา​ตาราง​ตัวเลข​ ​ยก​ขนม​และ​ผลไม้​เข้ามา​ ​หวัง​ซีกับ​หัน​ซื่อ​นั่ง​ดื่ม​ชา​อยู่​บน​ตั่ง

หัน​ซื่อ​ถาม​นาง​ว่า​ไม่​คิด​จะ​ไป​กินเลี้ยง​ที่​งานมงคล​ของ​ซือ​จู​ใช่​หรือไม่

หวัง​ซีพ​ยัก​หน้า​ ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​กับ​นาง​เข้ากัน​ไม่​ค่อย​ได้​ ​ก็​อย่า​ไป​เห็น​หน้า​ให้​ต่าง​คน​ต่าง​เกลียด​กัน​ดีกว่า​ ​เสียบร​รยา​กาศ​เปล่าๆ​!​”

หาก​เป็น​เช่นนี้​ ​มิ​เท่ากับ​ว่า​พวก​สะใภ้​และ​คุณหนู​ทั้งหลาย​ที่มา​ดูตัว​หวัง​ซี​เหล่านั้น​ก็​ไม่ได้​เห็น​คน​แล้ว​หรอก​หรือ

หัน​ซื่อ​รู้สึก​ว่าน​่า​สนุก​ยิ่งนัก​ ​ครุ่นคิด​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เช่นนั้น​ข้า​อยู่​เป็นเพื่อน​เจ้าที่​นี่​ก็แล้วกัน​!​ ​เจ้า​เอง​ก็​รู้​ ​ข้า​หา​ได้​รู้จัก​คน​เหล่านั้น​”

หวัง​ซีพิ​นิจ​พิจารณา​หัน​ซื่อ​นาน​ขึ้น​อีก​เล็กน้อย

บ้าน​รอง​นั้น​ไม่ว่า​ตอน​ไหน​ก็​ล้วนแล้วแต่​พยายาม​ดึง​ความสนใจ​มา​ไว้​ที่​ตัวเอง​ทั้งสิ้น​ ​หัน​ซื่อ​เหมือน​จะ​ไม่รู้​ก็​ไม่​ปาน

หัน​ซื่อ​เห็น​แล้ว​เม้มปาก​หัวเราะ​ ​กล่าวว่า​ ​“​เนื่องจาก​พวก​ข้า​เป็นบ้า​นร​อง​ ​เรื่อง​เผยโฉม​หน้า​ออก​ไปรับ​ความสนใจ​เช่นนี้​ ​ควร​ปล่อย​ให้​เป็นเรื่อง​ของ​บ้าน​หลัก​ถึง​จะ​ถูก​ ​ข้า​อยู่​กับ​เจ้าที่​นี่​ได้​ดื่มได้​กิน​อย่าง​พูน​พร้อม​ ​ไม่รู้​ว่าน​่า​สำราญใจ​กว่า​ข้างนอก​มากมาย​เท่าไร​ต่อ​เท่าไร​ ​อีก​อย่าง​ ​ขนม​ของ​เรือน​เจ้า​อร่อย​มาก​ ​ใน​จิง​เฉิง​ก็​มีชื่อเสียง​มาก​เช่นกัน​ ​โอกาส​เช่นนี้​ต่างหาก​ถึง​เป็น​สิ่ง​หา​ได้​ยาก​ยิ่ง​”

หา​ได้​ยาก​ยิ่ง​ที่​บ้าน​รอง​จะ​มี​คน​มอง​อะไร​ปรุโปร่ง​เช่นนี้​สัก​คน​หนึ่ง

หวัง​ซียิ​้ม​ไม่​กล่าว​อะไร​ ​เพียง​ถาม​นาง​ว่า​ชอบ​ขนม​อะไร​จะ​ได้​ให้​ไป๋​กั่ว​ไป​หยิบ​มา​ให้

หัน​ซื่อ​เอง​ก็​ไม่​เกรงใจ​ ​จิ้ม​ขนม​ที่​เรือน​หวัง​ซีทำ​บ่อยๆ​ ​มาส​อง​สาม​ชนิด​ ​ให้​ป้า​รับใช้​ข้าง​กาย​ไป​แจ้ง​นาย​หญิง​รอง​สัก​คำ​หนึ่ง​แล้วก็​พูดคุย​สัพเพเหระ​กับ​หวัง​ซี

หวัง​ซีก​ล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​เช่นนี้​ไม่เป็นไร​หรือ​”

นาย​หญิง​รอง​ไม่​ค่อย​ชอบ​นาง​สัก​เท่าไร

หัน​ซื่อ​โบกมือ​อย่าง​ไม่ใส่ใจ​นัก​ ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​หา​ได้​อาศัย​กินข้าว​ของ​นาง​ ​นาง​จะ​ทำ​อะไร​ข้า​ได้​ ​นาง​ยัง​หวัง​ให้​พ่อ​ข้า​ช่วย​สนับสนุน​สามี​ข้า​ด้วย​”

แต่​หลังจาก​สนับสนุน​เสร็จ​แล้ว​เล่า​?​ ​ไม่ต้อง​ใช้ชีวิต​แล้ว​หรือ

หวัง​ซีกะ​พริบตา​ปริบๆ

หัน​ซื่อ​ราวกับ​มอง​ความสงสัย​ใน​ใจ​ของ​นาง​ออก​ ​หัวเราะ​ฮ่า​ไป​หลายครั้ง​ ​กล่าว​ชม​หวัง​ซี​ว่า​ ​“​เจ้า​ช่าง​น่ารักน่าเอ็นดู​นัก​!​ ​ไม่​แปลกที่​คุณหนู​จำนวนมาก​ใน​จิง​เฉิง​ต่าง​ชอบ​เล่น​กับ​เจ้า​!​”

หวัง​ซี​ไม่เข้าใจ

หัน​ซื่อ​กล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​เดิม​ก็​เป็นการ​ร่วมมือ​ผ่าน​การดอง​กัน​ระหว่าง​สอง​ตระกูล​อยู่​แล้ว​ ​ข้า​ถูกใจ​ที่​คุณชาย​สาม​หน้าตา​ดี​ ​นิสัย​ก็​ไม่เลว​ ​ส่วน​พ่อแม่​สามี​ข้า​ถูกใจ​ที่​บ้าน​พวก​ข้า​ช่วย​สนับสนุน​คุณชาย​สาม​ได้​ ​เจ้า​คิด​ว่าด้วย​เหตุนี้​คุณชาย​สาม​จะ​เห็น​ข้า​เป็น​ดัง​หยก​ดัง​อัญมณี​ตลอดไป​หรือ​ ​รอ​วันใด​ที่​บ้าน​พวก​ข้า​ช่วยเหลือ​คุณชาย​สาม​ไม่ได้​จริงๆ​ ​แล้ว​ ​ต่อให้​ข้า​ทำดี​มาก​เพียงใด​ ​พวกเขา​ก็​หยิบยก​เรื่อง​ไม่ดี​ออกมา​ได้​อยู่ดี​ ​แทนที่​ถึง​เวลา​นั้น​ต้อง​รับ​ความขมขื่น​ ​เหตุใด​ไม่​ฉวยโอกาส​ตอนที่​ทุกคน​ยัง​เป็นมิตร​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่​ตัว​อยาก​ทำ​เสีย​ตั้งแต่​ตอนนี้​เล่า​”

หวัง​ซี​หันไป​ชูนิ​้ว​โป้ง​ให้​นาง​ทันที

เป็นจริง​ตามนั้น​ ​ตอนที่​ผู้อื่น​ยัง​ชอบ​เจ้า​ ​เจ้า​ทำ​อะไร​ก็​ถูกต้อง​ไป​หมด​ ​แต่​ถ้า​ผู้อื่น​ไม่​ชอบ​เจ้า​แล้ว​ ​เจ้า​ทำ​อะไร​ก็​ผิด​ไป​เสีย​ทุกอย่าง​ ​เหตุใด​ไม่​ฉวยโอกาส​ตอนที่​ยัง​มี​คน​ชอบ​เจ้า​ ​อยาก​ทำ​อะไร​ก็​ทำ​สิ่ง​นั้น​ ​ทำให้​ตัวเอง​ได้​มีความสุข​สักหน่อย​เล่า

นาง​ใช้​ชา​แทน​สุรา​ ​ดื่ม​คารวะ​หัน​ซื่อ​ถ้วย​หนึ่ง

หัน​ซื่อ​ดื่ม​ชา​อย่างสบายใจ​ไป​แล้ว​ ​ทั้งสอง​คนรับ​ประทาน​มื้อ​เที่ยง​ด้วยกัน

คนที​่​อยู่​ใน​งานเลี้ยง​ด้านนอก​ถึง​ได้​ค้นพบ​ว่า​หวัง​ซี​ไม่​มาร​่ว​มงาน​แต่ง​ของ​ซือ​จู​ ​จึง​มีสะ​ใภ้​สาว​และ​เหล่า​คุณหนู​ที่​ทน​ไม่ได้​แล้ว​มารวม​ตัว​กัน​ ​ปรึกษา​กัน​ว่า​จะ​ไป​เดินเล่น​ที่​สวนดอกไม้​ด้านหลัง

มีคุณ​หนูท่าน​หนึ่ง​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ได้ยิน​ว่า​คุณหนู​หวัง​อาศัย​อยู่​ที่​สวน​ร่ม​หลิว​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​ซึ่ง​ตั้งอยู่​ทาง​สวนดอกไม้​ด้านหลัง​ด้าน​นั้น​ ​วันนี้​อากาศ​ไม่เลว​เลย​ ​งานแต่ง​ของ​คุณหนู​ซือ​จัด​ถึง​ยาม​โหย​่ว​ ​พวกเรา​นั่ง​อยู่​ที่นี่​ก็​น่าเบื่อ​ ​ไม่​สู้​ไป​เดินเล่น​ที่​สวนดอกไม้​ด้านหลัง​กัน​ดีกว่า​”

มี​คน​ตอบรับ​ทันที

คน​เจ็ด​ถึง​แปด​คน​พา​ข้า​รับใช้​เดิน​ไป​ที่​สวนดอกไม้​ด้านหลัง

สวน​ร่ม​หลิว​สะดุดตา​เป็นอย่างมาก

ทั้งที่​เป็น​ฤดูหนาว​อัน​หนาวเหน็บ​ ​ทว่า​กลับ​มีด​อก​ท้อ​สีชมพู​โผล่​พ้น​กำแพง​ออกมา

คน​เหล่านั้น​ยืน​เจื้อยแจ้ว​อยู่​นอก​กำแพง​ ​“​นี่​เป็น​ของปลอม​กระมัง​ ​ฤดูกาล​นี้​จะ​มีด​อก​ท้อ​บาน​ได้​อย่างไร​ ​อาจารย์​ที่​เฟิง​ไถยัง​ไม่มี​ฝีมือ​เช่นนี้​เลย​!​”

“​นี่​ประจวบเหมาะ​ให้​พวกเรา​ได้​เข้าไป​ชม​สักหน่อย​พอดี​มิใช่​หรือ​ ​ดอก​ท้อ​บาน​ใน​ฤดูหนาว​!​”

มีสะ​ใภ้​ยัง​สาว​ผู้​หนึ่ง​สั่ง​ให้​คน​ข้าง​กาย​ไป​เคาะ​ประตู

คนที​่​มา​เปิด​ประตู​คือ​ไป๋​กั่ว

ดวง​หน้า​ของ​นาง​เต็มไปด้วย​ความสงสัย

สะใภ้​ยัง​สาว​ผู้​นั้น​รีบ​กล่าวว่า​ ​“​พวก​ข้ามา​ร่วมงาน​มงคล​ของ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​เห็นที​่​นี่​มีด​อก​ท้อ​บาน​ก็​เลย​ประหลาดใจ​นัก​ ​ไม่ทราบ​ว่า​ดอกไม้​นี้​เป็น​ของจริง​หรือ​ของปลอม​?​ ​ให้​พวก​ข้า​เข้าไป​ชม​สักหน่อย​ได้​หรือไม่​”

ดอก​ท้อนี​้​หวัง​ซี​เป็น​คน​พา​คนสวน​ช่วยกัน​ปลูก​ออกมา​ ​ปกติ​สวน​ร่ม​หลิว​มี​แขก​มา​เยี่ยม​เพียง​ไม่​กี่​คน​ ​ช่วงเวลา​ดอกไม้​บาน​ใกล้​จะ​ผ่านพ้น​ไป​แล้ว​ ​ทว่า​ดอก​ท้อ​ที่​งดงาม​ขนาด​นี้​กลับ​มี​คน​รู้​เพียง​ไม่​กี่​คน​ ​ไป๋​กั่ว​รู้สึก​เสียดาย​เหลือเกิน

นาง​ทำความเคารพ​คุณหนู​ทั้งหลาย​ด้วย​รอยยิ้ม​แย้ม​ ​กล่าวว่า​ ​“​ข้า​ต้อง​ไป​สอบถาม​คุณหนู​ใหญ่​ของ​พวก​ข้า​ก่อน​ ​นี่​เป็น​ดอกไม้​ที่​คุณหนู​ใหญ่​ของ​พวก​ข้า​ปลูก​ออกมา​”

ผู้อื่น​ต่าง​คิด​ว่า​หวัง​ซี​เป็น​ญาติ​ที่มา​เกาะ​จวน​หย่ง​เฉิง​โหว​ ​ไป๋​กั่ว​และ​คนอื่นๆ​ ​จึง​มักจะ​ยกย่อง​หวัง​ซี​อย่าง​เงียบๆ

ครั้งนี้​ก็​ไม่​เว้น

คน​กลุ่ม​นั้น​ลิงโลด​ด้วยความยินดี​ ​เร่ง​ให้​ไป๋​กั่ว​รีบ​ไปรา​ยงาน

ไม่นาน​ไป๋​กั่ว​ก็​กลับมา​ ​นอกจาก​เชิญ​พวก​นาง​เข้าไป​แล้ว​ ​ยัง​เตรียม​ขนม​น้ำชา​และ​เบาะ​นั่ง​มา​ให้​ด้วย​ ​เตรียม​เอาไว้​ให้​พวก​นาง​ได้​พักผ่อน​ใน​ศาลา​ที่อยู่​ข้างๆ​ ​หลังจาก​ชมดอกไม้​เสร็จ​แล้ว

ดอก​ท้อ​ดังกล่าว​เป็นการ​ทาบกิ่ง​ ​ไม่รู้​ว่า​มัน​บาน​ได้​อย่างไร

คน​เหล่านั้น​ชมดอกไม้​อยู่​ที่นั่น​กว่า​ครู่ใหญ่​ ​ก็​ไม่เห็น​นาย​ของ​บ้าน​ออกมา​กล่าว​ทักทาย​พวก​นาง​เสียที

มี​คน​ใจร้อน​เอ่ย​ถาม​ไป๋​กั่ว​ว่า​ ​“​เชิญ​คุณหนู​ของ​พวก​เจ้า​ออกมา​ได้​หรือไม่​ ​พวก​ข้ามี​เรื่องมาก​มาย​อยาก​ขอให้​นาง​ช่วย​ชี้แนะ​ ​ดอกไม้​ของ​พวก​เจ้า​ปลูก​ได้​งาม​นัก​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​คนสวน​ที่​บ้าน​มีฝีมือ​เยี่ยมยอด​มาก​”

ไป๋​กั่ว​ไม่ได้​คิด​อะไร​มาก​ ​เมื่อก่อน​เวลา​ที่นาย​ท่าน​ผู้เฒ่า​ของ​พวกเขา​ไป​พัก​อยู่​ที่​บ้าน​ตากอากาศ​ ​ก็​บังเอิญ​เจอ​บัณฑิต​ที่​ไป​เดินป่า​เล่น​แม่น้ำ​อยู่​บ่อยๆ​ ​เช่นกัน​ ​เมื่อ​เห็น​ทิวทัศน์​บ้าน​ตากอากาศ​ของ​พวกเขา​แตกต่าง​จาก​ที่อื่น​ก็​มักจะ​เข้ามา​ขอ​คำ​ชี้แนะ

นาง​ไปรา​ยงาน​หวัง​ซี

หวัง​ซี​เอง​ก็​ไม่ได้​คิด​อะไร​มาก

ญาติ​ของ​บ้าน​รอง​ที่มา​ร่วมงาน​แต่ง​ยัง​วิ่ง​มา​เด็ด​ดอกไม้​ของ​นาง​เลย​!

นาง​ไป​พบ​สะใภ้​และ​คุณหนู​เหล่านั้น

เหล่า​สะใภ้​และ​คุณหนู​ทั้งหลาย​เมื่อ​เห็น​นาง​ออกมา​แล้ว​ต่าง​เผย​ความประหลาดใจ​ออกมา​ให้​เห็น

หวัง​ซีคุ​้น​และ​ชิน​กับ​สายตา​เช่นนี้​แล้ว​ ​ไม่ได้​แสดง​ความผิดปกติ​ออกมา​ ​เชิญ​พวก​นาง​ไป​ดื่ม​ชา​ที่​ห้อง​อุ่น​ตามปกติ

หัน​ซื่อ​ได้ยิน​แล้ว​รีบ​ตาม​ไป​ด้วย​ ​เห็น​ใบหน้า​ที่​เคย​เห็น​จาก​ที่​งาน​ของ​ซือ​จู​สอง​สาม​คน​ ​ก้มหน้า​ลง​มุม​ปาก​ยก​ยิ้ม​ ​จากนั้น​ถึง​เดินตาม​เข้าไป

มี​เด็กสาว​อายุ​ราวๆ​ ​สิบห้า​สิบ​หก​ปี​ผู้​หนึ่ง​กำลัง​ขอให้​หวัง​ซีช​่วย​ชี้แนะ​ว่า​ปลูก​ดอก​ท้อนี​้​อย่างไร​ ​ยัง​บอก​ด้วยว่า​เมื่อ​กลับ​ไป​แล้ว​อยาก​ลอง​ปลูก​ดู​บ้าง

หวัง​ซีก​ล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​ก็​ไม่ได้​แปลก​พิสดาร​อะไร​ ​ที่​ตรงนี้​เคย​สร้าง​เรือน​เพาะชำ​เอาไว้​หลัง​หนึ่ง​ ​เมื่อ​ดอกไม้​บาน​แล้วก็​รื้อ​เรือน​เพาะชำ​ออก​ ​ได้​ดูด​อก​ไม้​เพียง​ช่วง​ที่​มัน​บาน​เท่านั้น​”

“​สร้าง​เรือน​เพาะชำ​…​แล้ว​…​ก็​รื้อ​?​”​ ​เด็กสาว​ผู้​นั้น​อ้าปากค้าง

สร้าง​เรือน​เพาะชำ​ต้อง​ใช้​เงิน​จำนวนมาก

จากนั้น​ก็​รื้อ​ออก​ไป​ง่ายๆ​ ​อย่างนั้น​หรือ

เด็กสาว​เปิด​หน้าต่าง​ออก​ ​มอง​สำรวจ​ต้น​ท้อ​สอง​ต้น​นั้น

หวัง​ซี​รู้สึก​ว่า​เด็กสาว​คน​นี้​ช่าง​น่าสนใจ​ยิ่ง​ ​ได้ยิน​นาง​แนะนำตัว​เอง​ว่า​แซ่เจี่ย​ ​น่าจะเป็น​คน​ของ​จวน​เซียง​หยาง​โหว​ ​เพียงแต่​ไม่รู้​ว่านาง​เป็น​สกุล​สาย​รอง​หรือว่า​สาย​หลัก​ ​ก่อนหน้านี้​ไม่เคย​เจอ​มาก​่อน​ ​หวัง​ซี​ถาม​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​คุณหนู​ห้า​ไม่ได้​มาร​่ว​มงา​นม​งค​ลด​้วย​หรือ​”

เด็กสาว​คน​นั้น​ตอบ​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​มา​ ​นาง​ไปหา​คุณหนู​ซือ​แล้ว​”

ทุกวันนี้ฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​จวน​เซียง​หยาง​โหว​ไป​ไหน​ล้วน​พา​คุณหนู​ห้า​ไป​ด้วย​ ​เนื่องจากฮู​หยิน​ผู้เฒ่า​เป็น​หญิง​หม้าย​ ​จึง​ไม่​เข้าร่วม​งานรื่นเริง​เช่นนี้​ ​ให้​คุณหนู​ห้า​เป็น​คน​ไป​เยี่ยมเยียน​ซือ​จู​ ​ก็​ถือเป็น​มารยาท​ที่​เหมาะสม​แล้ว

หวัง​ซีกับ​คน​เหล่านี้​ล้วน​เป็น​คนแปลกหน้า​ต่อกัน​ ​ยัง​อยาก​ถาม​อีก​สอง​สาม​ประโยค​ ​ทันใดนั้น​มี​คน​แต่งกาย​เหมือน​สะใภ้​คนเล​็ก​ผู้​หนึ่ง​ชี้​ตุ้มหู​ของ​นาง​พลาง​กล่าว​ขึ้น​ว่า​ ​“​ท่าน​ทำ​จาก​ที่ใด​หรือ​ ​งดงาม​ยิ่งนัก​!​”

เนื่องจาก​วันนี้​ไม่​คิด​จะ​ออกจาก​บ้าน​ ​หวัง​ซีจึง​แต่งกาย​ค่อนข้าง​ธรรมดา​สามัญ​ ​ที่​สวม​อยู่​เป็น​ตุ้มหู​รูป​โคมไฟ​ ​เพียงแต่ว่า​ใน​โคมไฟ​ใส่​ทับทิม​หกเหลี่ยม​ขนาด​เท่า​เม็ด​ถั่วเขียว​เอาไว้​เม็ด​หนึ่ง​ ​ส่าย​ไหว​กลิ้ง​ไป​กลิ้ง​มา​อยู่​ข้างใน​ตาม​การขยับ​ตัว​ของ​หวัง​ซี​ ​ต่าง​จาก​ตุ้มหู​โคมไฟ​ปกติ​ทั่วไป​ที่​อัญมณี​ที่​ฝัง​อยู่​ด้านใน​ขยับเขยื้อน​ไม่ได้​ ​แบบ​ของ​ตัว​โคมไฟ​ก็​ค่อนข้าง​พิเศษ​กว่า​ ​วาง​โครง​ทีละ​เส้น​ๆ​ ​ไม่​เหมือน​โคมไฟ​ทั่วไป​ ​ใช้​ความชำนาญ​ฝัง​ดอกไม้​หรือไม่ก็​รูปคน​ใน​ดง​ปักษา​บุษบา​ ​ค่อนข้าง​มี​เอกลักษณ์​เฉพาะตัว

หวัง​ซี​อด​ลูบ​ตุ้มหู​ของ​ตัวเอง​ไม่ได้​ ​ยิ้ม​ตอบ​ว่า​ ​“​เอา​มาจาก​ที่​บ้าน​”

สะใภ้​ท่าน​นั้น​มีท​่า​ทาง​ผิดหวัง​เป็น​อย่างยิ่ง

หวัง​ซีก​ล่าว​ยิ้ม​ๆ​ ​ว่า​ ​“​หาก​เจ้า​ชอบ​ ​ก็​ให้​ร้าน​ทำ​เครื่องประดับ​มา​เอา​แบบ​ที่​ข้า​ได้​”

สะใภ้​ท่าน​นั้น​ยิ้ม​ยินดี​ขึ้น​มาทัน​ที​ ​กล่าวว่า​ ​“​ที่​บ้าน​ข้า​เอง​ก็​มี​เครื่องประดับ​จำนวนมาก​เช่นกัน​ ​วัน​ไหน​เจ้า​ไป​เป็น​แขก​ที่​บ้าน​ข้า​สักวัน​ ​ไปดู​ว่า​เจ้า​ชอบ​หรือไม่​”

หวัง​ซีจำ​ได้​ว่านาง​เป็น​คน​ของ​จวน​เว​่​ยกั​๋​วกง

เนื่องจาก​คนที​่​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​เว​่​ยกั​๋​วก​งคื​อพี​่​ชาย​น้องชาย​และ​หลานชาย​ของ​เว​่​ยกั​๋​วกง​ ​ไม่มี​สัก​คนที​่​เป็น​ลูก​แท้ๆ​ของ​เว​่​ยกั​๋​วกง​ ​นาย​หญิง​ของ​บ้าน​ก็​เป็น​หลาน​สะใภ้​คน​หนึ่ง​ของ​เว​่​ยกั​๋​วกง​ ​สถานการณ์​ซับซ้อน​เป็น​อย่างยิ่ง​ ​นาง​รู้สึก​ว่า​ตน​คง​ไม่มี​โอกาส​ได้​ไป​เยี่ยม​นาง​ ​แต่​ยังคง​ตอบรับ​อย่าง​ยิ้มแย้ม

นี่​ราวกับ​ได้​เปิด​บานประตู​บางอย่าง​ออก​ก็​ไม่​ปาน​ ​ทุกคน​พลัน​สนุกสนาน​ครึกครื้น​ขึ้น​มา​ ​คน​นี้​ถาม​หวัง​ซี​ว่า​กำไล​หยก​บน​มือ​ใช่​หยก​จักรพรรดิ​เขียว​ใน​กลุ่ม​มรกต​หรือไม่​ ​คน​นั้น​ถาม​หวัง​ซี​ว่า​อาภรณ์​ชุด​นี้​ตัด​จาก​ร้าน​ไหน​ ​ลาย​ปัก​ปัก​ได้​โดดเด่น​ยิ่งนัก​ ​ยัง​มี​คน​ถาม​ว่า​ชาด​ของ​หวัง​ซี​ซื้อ​มาจาก​ที่ใด​อีกด้วย​…​หวัง​ซี​รู้สึก​ว่า​ตัวเอง​เหมือน​กลายร่าง​เป็นห​มัว​มัว​ผู้ให้​คำ​ชี้แนะ​ที่​กำลัง​สอนสั่ง​พวก​นาง​เรื่อง​การสวม​ใส่​อาภรณ์​และ​เครื่องประดับ​ไป​แล้ว

หัน​ซื่อ​ที่​ดู​อยู่​ด้าน​ข้าง​หัวเราะ​ไม่​หยุด​ ​ยัง​ถือโอกาส​ถาม​หวัง​ซีด​้วย​ว่า​หาก​ต้องการ​ทำ​เครื่องประดับ​ ​มี​ร้าน​อะไร​แนะนำ​หรือไม่

หวัง​ซี​เอง​ก็​พยายาม​ตอบ​เท่าที่​นาง​รู้​ ​แต่​ยิ่ง​อยู่​ความสงสัย​ใน​ใจ​ก็​ยิ่ง​เพิ่มมากขึ้น

ถึงแม้ว่า​คำถาม​ที่​พวก​นาง​ถาม​มา​จะ​พบเห็น​ไม่บ่อย​นัก​ ​แต่​ก็​ใช่​ว่า​มี​เพียง​นาง​เท่านั้น​ที่​ตอบ​ได้​ ​ท่าที​ของ​พวก​นาง​ดูป​ระ​จบ​ประแจง​และ​กระตือรือร้น​มากเกินไป

ยกตัวอย่างเช่น​คุณหนู​หก​สกุลปั​๋ว​ ​หาก​ไป​ถาม​นาง​ ​นาง​ย่อม​ตอบ​ได้ดี​กว่า​ตน​อย่างแน่นอน

……………………………………………………..