Chapter 125: หานเฟย, เจ้าคนนิสัยไม่ดี
ทีมเด็กของหมู่บ้านน้ำสวรรค์มีเรือประมงเพียงสามลําในขณะที่ หมู่บ้านตะวันสวรรค์มีเรือประมงเจ็ดลําซึ่งทําให้หานเฟยและสมาชิกในทีมของเขากดดันอย่างมาก
กูหลงยู่เรียกอีกครั้งว่า “เจ้าอ้วนเจ้ารู้ไหมว่าหากมีความขัดแย้งระหว่างทั้งสองฝ่ายสามารถแก้ไขได้ด้วยการต่อสู้”
“ขอโทษทีนะคุณกําลังพูดถึงอะไร กรรมการผู้ตัดสินอยู่ที่ไหนเนี่ย? มีคนอยากต่อสู้โดยไม่มีเหตุผล มาลงโทษเขาที”
ทุกคนมองไปที่หานเฟย นี่มันโอเคจริงๆเหรอ?
กู่หลงยู่เย้ยหยัน “เจ้าอ้วนเจ้าตัดสายเบ็ดของเรา! เจ้าคิดว่าเราไม่รู้เหรอ”
หานเฟยถามว่า “ขอโทษนะคุณคนไหนที่เห็นพวกเราตัดสายเบ็ด? อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระหลักฐานอยู่ที่ไหน”
กู่หลงยู่ต้องการจะฟาดศีรษะของหานเฟยด้วยเบ็ดของเขา แต่เขาไม่มีหลักฐานใด ๆ ตอนนี้น่าจะมีคนสังเกตเห็นเขาแล้ว ตอนนี้พวกเขาไม่สามารถเริ่มการต่อสู้กับพวกเขาได้ เขาโกรธจริงๆ
กูหลงยู่เย้ยหยัน ”ก็ได้! ฉันก็ชอบที่นี่เหมือนกัน มาตกปลาด้วยกันเถอะ! ทุกคนตกปลากัน”
หานเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่มีปัญหา! มาเลย! มาดูกันว่าใครจะชนะ!”
เหอเสี่ยวยูดึงแขนของหานเฟย “ทําไมไม่เปลี่ยนสถานที่ล่ะ เราจะไปจับอะไรได้กับผู้คนมากมายที่นี่!”
หานเฟยยืนยันกับเขาว่า “เรามีพลังงานทางจิตวิญญาณไม่สิ้นสุด เราจะกลัวพวกเขาทําไม? ทุกคนตกปลาได้”
ในระยะไกลบนท้องฟ้า
หัวหน้าหมู่บ้านของตะวันสวรรค์กล่าวกับหมู่บ้านน้ำสวรรค์ว่า “ลุงจําว หัวหน้าทีมเด็กในหมู่บ้านของคุณนั้นแข็งแกร่งจริงๆ!”
หัวหน้าหมู่บ้านเห็นด้วย “ฉันคิดว่าเขาแกร่งดี! หัวหน้าทีมของตะวันสวรรค์ของคุณก็แข็งแกร่งเหมือนกัน แต่ฉันกลัวว่าพวกเขาคงจะต้องเสียใจ”
“เสียใจ? อะไรกัน? คุณไม่เห็นพวกเรามากกว่าพวกคุณสองเท่าเหรอ?”
ทุกๆคนออกหาปลาอย่างต่อเนื่อง เบ็ดตกปลาของหานเฟยยังคงกระตุกและสายก็แกว่งไปมาแต่เขาก็ยังรออยู่
“เหอเสียวยหนูแดงตัวน้อยของคุณอยู่ที่ไหน เจ้าขาวอยากเล่นกับเธอน่ะ”
เหอเสี่ยวยู: “???”
เหอเสี่ยวยูพูดไม่ออก “หานเฟยคุณจะเล่นกับสัตว์วิญญาณหรอ”
“ใช่เขามักจะมากับฉันเพื่อออกไปอาบแดด! เร็วเข้าเรียกปลาคาร์ดินัลของคุณออกมา”
เหอเสี่ยวหยู่ตะลึง หนูแดงผู้น่ารักของฉันต้องไปเป็นเพื่อนเล่นของสัตว์วิญญาณของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่?
จู่ๆหานเฟยก็ร้องเพลงอย่างมีความสุข “เอ้เจ้าเด็กน้อย โปรดอย่าคอยตกปลาฉัน..ไม่งั้นฉันจะถ่มน้ำลายใส่คุณทั้งวัน…อย่าคิดว่าคุณจะหลอกฉันด้วยเหยื่อพลังวิญญาณได้…ฉันบอกได้ง่ายๆ ว่าคุณคือปรมาจารย์ตกปลา…”
ทุกคนมองเขาอย่างทําอะไรไม่ถูก อะไรทําให้เขามีความสุขมากในการร้องเพลงตกปลาในสถานการณ์ที่น่ากลัวแบบนี้
เหอเสี่ยวหยู่ถามว่า “หืม! นี่คือเพลงของปรมาจารย์ตกปลาใช่ไหม พ่อของฉันบอกว่ามีไม่กี่คนที่สามารถร้องเพลงของปราจารย์ตกปลาได้”
“นี่เรียกว่าแร็พ…”
เหอเสี่ยวยู: “???”
หานเฟยก็ชี้ไปที่น้ำ “ดูสิ…เสี่ยวยหนูแดงของคุณจับปลาวิญญาณหายากได้!”
ในเวลาต่อมาหนูแดงก็ลากปลาไข่มุกที่มีขนาดใหญ่กว่าเธอหลายเท่าขึ้นไปบนเรือ
ทุกคน: “???”
คนอื่นๆ ตกตะลึง “ ว้าวสุดยอด!”
กูหลงยู่สบถอย่างลับๆ “เวรเอ้ย ทําไมพวกเขาถึงโชคดีขนาดนี้? ฉันไม่เคยเห็นสัตว์วิญญาณจับปลาวิญญาณหายากได้เลย!”
เหอเสี่ยวหยู่มีความสุขมาก “ว้าวเหนูแดงเยี่ยมมากเลย!”
“เจ้าขาวของฉันนําโชคดีมาให้น่ะสิ”
“ไร้สาระ! หนูแดงจับได้เองต่างหากเล่า”
“เจ้าขาวนําโชคมาให้คุณจริงๆนะ ถ้าคุณไม่เชื่อฉันลองปล่อยให้ หนูแดงออกไปเล่นกับเจ้าขาวอีกสิ”
กุหลงยู่เย้ยหยัน “เฮ้เจ้าอ้วนทําไมเจ้าไม่บอกว่าเป็นเพราะเทพแห่งท้องทะเลสงสารเลยส่งปลาวิญญาณหายากเข้าปากเจ้าล่ะ เจ้าคิดไม่ออกเหรอ”
หานเฟยไม่สนใจเขาและยังคงแร็พต่อไป “ฉันสามารถบอกได้อย่างรวดเร็วว่าคุณเป็นนักตกปลาโดยเฉพาะคนโง่จากหมู่บ้านตะวันสวรรค์…ใครฝันว่าจะจับฉันโดยไม่ใช้เบ็ดตกปลา…”
หานเฟยกลายเป็นจุดสนใจอีกครั้ง
ใบหน้าของกูหลงยู่เปลี่ยนเป็นสีดําและทันใดนั้นเขาก็ยกคันเบ็ด แต่เข้าก็พบว่าเบ็ดหายไป
“เจ้าอ้วนคราวนี้แกจะอธิบายยังไงปลายตะขอเบ็ดตกปลาของฉันหายไปไหน”
“ฮ่าฮ่าคุถามณน่าสนใจจริงๆ คุณไม่เห็นของตัวเองแล้วใครจะเห็นเล่า ทําไมไม่ดูไว้ดีๆ คุณตาบอดหรือเปล่า มันหลวมรึเปล่า”
ใบหน้าของกูหลงยู่เปลี่ยนไปอย่างมาก แปลกจังพลังงวิญญาณบนตอนแรกบนเส้นเอ็นยังอยู่เลยเมื่อกี้? มันควรจะส่งถึงมือฉัน แต่ตอนนี้มันหายไปแล้ว
ดวงตาของกูหลงยู่กลายเป็นสีแดงเพลิงและเขาจับจ้องไปที่หานเฟย “นี่เป็นเพราะแกหรอ”
“อย่ามากล่าวหาฉัน ฉันจะบอกผู้ตัดสินว่าคุณพยายามใส่ร้ายฉัน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณคือผู้นําทีมของคุณ! ใช้สมองของคุณหน่อย”
ทันใดนั้นเขาก็ชี้ไปที่น้ำ “ดูสิ…เหอเสี่ยวยหนูแดงของคุณจับปลาวิญญาณหายากได้อีกตัวแล้ว!”
หนูแดงลอยขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับปลาดาวในปากของเธอ ปลาดาวเป็นสีฟ้าเมื่อมันขึ้นมาจากน้ำ แต่หลังจากนั้นไม่นานก็เปลี่ยนเป็นสีทองซีดและเมื่อมันถูกโยนลงเรือมันก็เปลี่ยนเป็นสีของไม้
“นี่คือ…ปลาดาวเปลี่ยนสีหรือเปล่า”
เหอเสี่ยวหยู่ลูบหัวของหนูแดง “เด็กดีๆไปจับมาเยอะๆเลย”
หานเฟยกลอกตา ไปจับเยอะๆหรอ? อะไรทําให้คุณคิดว่ามีปลาวิญญาณหายากมากมายที่รอให้ปลาคาร์ดินัลของคุณจับกัน?
ในเวลานี้ผู้คนจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์ในที่สุดก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เห็นได้ชัดว่าทีมของหานเฟยมีทักษะบางอย่างที่ง่ายในการตกปลาหายาก
ใบหน้าของกูหลงยู่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ จากนั้นเขาก็พูดกับสมาชิกในทีมว่า ” หยุดเถอะเราเปลี่ยนจุดกันเถอะ”
หานเฟยตะโกนทันที “พวกเราตามไปกันเถอะ”
กูหลงยู่ชะงัก “พวกแกหมายถึงอะไร?!”
หานเฟยลูบท้องของเขาและพูดอย่างไร้เดียงสาว่า “ฉันรู้สึกว่าเราโชคดีกว่าที่ได้เจอคุณ คุณคิดว่าอย่างไรเหอเสี่ยวย?”
“อืมใช่..ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกัน”
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
กูหลงยู่ตะโกนใส่หานเฟยอย่างโกรธ ๆ “ เจ้าอ้วนถ้าเจ้าไม่อยากถูกฆ่าในรอบที่สามหยุดตามพวกเราได้แล้ว!
“ตามไปกันเลย!”
กูหลงยู่: “…”
กูหลงยู่ยอมแพ้ “ก็ได้ฉันล่ะอยากจะดูว่าพวกคุณจะตามได้นานแค่ไหน”
หนึ่งชั่วโมงต่อมาผู้คนจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์ได้ใช้พลังงานวิญญาณจนหมด เมื่อสังเกตเห็นผู้คนจากหมู่บ้านน้ำสวรรค์ทุกคนดูซีดเซียวกูหลงยู่ก็ยิ้มเยาะและพูดกับสมาชิกในทีมว่า “ไปกัน เปลี่ยนที่กันเถอะ อดทนต่อไปอีกหน่อย พวกเขากําลังจะหมดพลังวิญญาณแล้ว”
แต่ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้นหานเฟยก็ชี้นิ้วและเส้นพลังวิญญาณก็เข้าสู่ร่างกายของเซียงหนาน
“อะไรกัน?! ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณหรอ?”
กูหลงยู่รู้สึกราวกับว่ามีปลาหัวเหล็กหมื่นตัวควบม้าอยู่ในใจของเขา คนอ้วนนั่น เป็นผู้รวบรวมวิญญาณหรอ ทําไมถึงมีผู้รวบรวมวิญญาณในหมู่บ้านแบบนั้น?
กูหลงยู่โบกมือและสมาชิกในทีมทั้งหมดก็ลงจอด
ทีมของหานแฟยก็ลงจอดเช่นกันเซียวู่ฉางหัวเราะ “เฮ้พวกตะวันสวรรค์ทําไมคุณถึงไม่บินแล้วล่ะ”
กูหลงยู่มองไปที่ท้องฟ้า พวกเขาหมดเวลาเล่นแล้ว พวกเขาต้องรีบตกปลา
“ทุกคนตกปลาในที่ที่เราอยู่ ปล่อยสัตว์วิญญาณของคุณเพื่อป้องกันเบ็ดตกปลาด้วย”
หลังจากนั้นสักครู่
“เห้ย ตะขอของฉันหายไปแล้ว”
ใบหน้าของกูหลงยู่เปลี่ยนเป็นสีแดง “คุณไม่ได้ให้สัตว์วิญญาณของคุณปกป้องเบ็ดตกปลาไว้หรอ”
ชายคนนั้นพูดอย่างเสียใจ “ฉันทําแล้วนะ! ตะ..แต่มันก็ยังหายไป!”
“ของฉันก็ไปแล้วด้วย”
“ผมด้วย”
กุหลงยู่ถอนเบ็ดตกปลาของเขาทันที เมื่อจ้องมองไปที่สายเบ็ดเปล่าเขาม้วนแขนเสื้อขึ้นแล้วรีบวิ่งขึ้นไปหาหานเฟย
หานเฟยชี้ “อย่ามาโทษเรา เราติดตามคุณเพราะคิดว่ามันโชคดี! ถ้าคุณกล้าทําอะไรฉันคุณจะได้ที่โหล่ในรอบนี้”
ในตอนนั้นเซียงน่านก็เอาปลาไข่มุกขึ้นมาจากน้ำและอุทานด้วยรอยยิ้มว่า “ว้าว เราโชคดีจริงๆด้วยที่ได้ตามพวกเขา”
เซีวู่ฉางยังจับปลาหายากได้อีก ในไม่ช้าหมึกสับสนก็ถูกยกขึ้นจากน้ำ แม้ว่าเขาจะถูกพ่นหมึกไปทั่วใบหน้า แต่เขาก็ยังหัวเราะ “เยี่ยมมาก! เราโชคดีจริงด้วย”
ดวงตาของกูหลงยู่หรี่ลงเป็นเส้นบาง ๆ “ฉันเตือนเลยนะว่าอย่าทําตามฉันมาอีก มิฉะนั้นเราจะฆ่าพวกแกทั้งหมดแม้ว่าเราจะแพ้ในรอบนี้ก็ตาม”
หานเฟยเพียงแค่ยิ้ม เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า มันมืดสนิท!
“เจ้าดําไปกินสิ่งมีชีวิตที่หายากในที่เก็บปลาของพวกเขา”
หลังจากนั้นสักครู่
จู่ๆหานเฟยก็พูดว่า “เราไปกันเถอะ! เราต้องให้ความสําคัญกับการตกปลา ดูเหมือนว่าเราจะใช้โชคที่พวกเขานํามาให้เราหมดแล้ว”
“คุณจะเลิกติดตามเราแล้วใช่ไหม”
“ฉันไม่อยากคุยกับคนโง่”
กูหลงยู่และสมาชิกในทีมของเขาเร่งออกไปทันที
เซียงหนานถามว่า “หานเฟยเราจะตามพวกเขาต่อไปดีมั้ย”
เซีวู่ฉางกล่าวเสริมว่า “ตามพวกเขากันเถอะ พวกเขาไม่กล้าทําอะไรเรา!”
“ใช่! เมื่อพวกเขาอยู่ที่นี่หนูแดงจะทําเรื่องที่น่าทึ่ง”
ทุกคนมองไปที่เหอเสี่ยวยูโดยไม่พูด ทําไมผู้หญิงคนนี้ถึงมีจิตใจเรียบง่ายแบบนั้น เขารู้หรือเปล่าว่าปลาเหล่านี้ถูกจับโดยหนูแดงของคุณจริง ๆ ใช่มั้ย?