Chapter 124: หัวร้อน
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปทันทีและเขากระซิบกับคนอื่น ๆ ว่า “เตรียมพร้อมที่จะโจมตี”
หวังไปหยู่และคนอื่น ๆ ยังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ในมือของหานเฟยก็สว่างขึ้น เข้าใช้งานตะขอฉับพลันและพันเกลียวในเวลาเดียวกัน แม้ว่าปูสายฟ้าจะมีชื่อเสียงในด้านความเร็ว แต่ก็ถูกผูกติดในทันที
เมื่อมีแสงแวบผ่านดวงตาของคนอื่น ๆ ปูสายฟ้าที่ผูกไว้ก็ลอยขึ้นมาจากทะเล
จากนั้นหานเฟยได้ทําการระเบิดพลังวิญญาณโจมตีใส่ปู
อีกสามคนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปูสายฟ้าเป็นสิ่งมีชีวิตที่หายากไม่ใช่เหรอ? ทําไมเขาถึงฆ่ามัน? อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะสับสน แต่พวกเขาก็ยังติดตามหานเฟยเพื่อโจมตี
หวังไปยตบกล่องของเขาและดาบก็ลอยออกมา
เหอเสี่ยวยยังใช้การโจมตีด้วยการระเบิดพลังวิญญาณ
เซียขู่ฉางทุบปูด้วยค้อนขนาดใหญ่
การถูกโจมตีโดยปรมาจารย์ตกปลาทั้งสี่คนส่งผลมีรอยแตกที่กระดองของปูสายฟ้าขึ้นอย่างไรก็ตามในช่วงเวลาต่อมาปูสายฟ้าก็กลายเป็นเงาและหายไป
คนอื่นๆตะลึงกันหมด “ปูตัวนี้เป็นสัตว์ร้ายทางวิญญาณหรือเปล่า”
หานเฟยพึมพํา “สัตว์วิญญาณฆ่ายากขนาดนั้นเลยเหรอ? ถูกโจมตีด้วยกําลังทั้งหมดของเรามันได้รับบาดเจ็บเท่านั้น ฉันคิดว่ามันจะฟื้นตัวในเวลาไม่นาน”
ถามว่า “เมื่อกี้มีใครแอบมองฉันอยู่เหรอ”
หวังไปยุมองไปรอบๆ “ออกจากที่นี่กันเถอะ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าเราได้จับปลาทางวิญญาณที่หายากทั้งหมดที่นี่แล้ว”
ขณะที่หานเฟยและพรรคพวกโจมตีปูสายฟ้าซึ่งอยู่ห่างออกไปหลายสิบไมล์มีคนกรีดร้องและอาเจียนเป็นเลือด ดูเหมือนเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส
ถ้าหานเฟยและคนอื่น ๆ อยู่ที่นั่นพวกเขาคงจําได้ว่านี่คือเรือหาปลาจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์ 60
“หลิวจุนยูเกิดอะไรขึ้นหรอ?”
เด็กชายที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสยังคงอาเจียนเป็นเลือด “ สัตว์วิญญาณของฉัน…เกือบถูกฆ่าแล้ว”
กูหลงยู่กัปตันของหมู่บ้านตะวันสวรรค์เปลี่ยนสีหน้า จริงหรอ สัตว์วิญญาณสามารถนํากลับมาได้ทันทีเมื่อเจ้าของออกคําสั่งแม้ว่าจะอยู่ห่างออกไปหลายสิบไมล์ก็ตาม แต่อีกฝ่ายเกือบจะฆ่าสัตว์จิตวิญญาณของหลินจุนยูซึ่งหมายความว่าความเร็วในการตอบสนองของพวกเขานั้นเร็วมากและพวกเขาก็โจมตีสัตว์จิตวิญญาณของหลินจุนยูเกือบจะในทันที
มีคนพูดว่า “หลงยู่พวกเรายังจะท้าทายหมู่บ้านน้ําแห่งสวรรค์อยู่อีกหรอ”
“ไม่ใช่ตอนนี้ พวกเราไม่ได้รับอนุญาตให้ต่อสู้ในรอบแรกและสัตว์วิญญาณของจุนยูสามารถได้รับบาดเจ็บจากพวกมันแม้จะอยู่ใต้น้ําซึ่งแสดงว่าพวกมันมีวิธีการโจมตีที่พิเศษมาก มันจะเสียเวลา ไปเปล่า ๆ แม้ว่าเราจะท้าทายพวกเขาก็ตาม”
กูหลงยู่จะไม่แก้แค้นหานเฟย..แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหานเฟยจะไม่แก้แค้นพวกเขา
ด้วยแสงวาบระหว่างคิ้วของหานเฟยเจ้าดําและเจ้าขาวก็ออกมา ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาเมื่อหานเฟยและเจียงซินกําลังต่อสู้กันที่ก้นทะเล เจ้าดํา เจ้าขาวและดั้งเก้าหางถูกปล่อยให้เป็นอิสระเป็นครั้งคราวตอนนี้พวกเขามาถึงระดับ 13 แล้วโดยเฉลี่ยแล้วความเร็วนี้ไม่เร็วนัก แต่ก็ไม่ช้าเช่นกัน ที่สําคัญที่สุดเจ้าดํามีพลังโจมตีที่รุนแรงมาก!
ในตอนนี้หานเฟยขอให้เจ้าดําแอบติดตามปูสายฟ้า มาสู้กันเถอะ! มาดูกันว่าใครจะ ชนะในตอนท้าย!
เมื่อเรือสามลําจากทีมหานเฟยมารวมตัวกันพวกเขาพบว่าทุกคนยกเว้นหวังไปยและหานเฟยถูกตัดสายเบ็ดหมด
เจียถึงโกรธจัด “ให้ตายเถอะพวกเขาต้องอยู่แถว ๆ นี้แน่ ๆ ”
เฉินซิงกล่าวเสริมว่า “จัดการพวกเขากันเถอะ!”
เซียงน่านหยุดพวกเขา “ไม่ มันไม่มีประโยชน์ มีแต่จะเสียเวลาของเรา มาใช้ตะขอสํารองกันก่อน”
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาใช้วิธีแบบนี้อีกครั้ง” หูคุนไม่ต้องการเสียทรัพยากร
เซียว่ฉางยืนยันกับเขาว่า “ไม่ปูสายฟ้าตัวนั้นกําลังจะตาย มันจะไม่กล้ากลับมาอีกแล้ว”
หานเฟยกล่าวว่า “จริงๆแล้วมันเป็นไปไม่ได้! หากพวกเขาไม่มีผู้รวบรวมวิญญาณในทีมเราจะ จับปลาวิญญาณหายากของพวกเขาได้ง่ายๆ!”
คนอื่นๆมองไปที่หานเฟยทันที หานเฟยชี้! พวกเขาจะต้องไม่มีผู้รวบรวมวิญญาณมิฉะนั้นพวกเขาจะไม่แอบตัดสายเบ็ดของพวกเขาอย่างลับๆ
“ฉันพบพวกเขาแล้ว ฉันพบว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ห่างออกไปประมาณ 30 ไมล์ทางตะวันตกของเรา”
หานเฟยแสร้งทําเป็นว่าเขาเพิ่งรู้และบอกให้รีบไปทางพวกเขา “ไปหาพวกเขากัน”
หลังจากนั้นสักครู่
พวกเขาหยุดอยู่ห่างจากเรือประมงของหมู่บ้านตะวันสวรรค์ประมาณสิบไมล์
หานเฟยมีความรู้สึกที่ดี “มาตกปลาที่นี่กันเถอะ ฉันแน่ใจว่าปลาทั้งหมดจะถูกดึงดูดมาที่นี่ด้วยพลังวิญญาณที่เพียงพอของเรา!”
หานเฟยส่งพลังวิญญาณบางส่วนไปยังร่างกายของคนอื่นและลูกบอลแสงพลังงานวิญญาณ 14 ลูกก็ปรากฏขึ้นใต้น้ํา
หานเฟยตะโกนว่า “พวกเราแต่ละคนมีหน้าที่รับผิดชอบในระดับความลึกตามความ แข็งแกร่งของเราตั้งแต่ตื้นจนถึงลึก”
ในตอนท้ายกูหลงยู่และคนอื่น ๆ กําลังตกปลาและทันใดนั้นพวกเขาก็รู้สึกว่าเบ็ดตกป ลาของพวกเขาสั่นเล็กน้อย พวกเขาดึงเบ็ดของพวกเขาขึ้นทันทีแต่ปลายเบ็ดตกปลาของพวกเขาก็หายไป
เขาตะโกนว่า “ทุกคนชักเบ็ดตกปลาของคุณขึ้น”
จากนั้นพวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าปลายเบ็ดตกปลาของพวกเขาก็หายไปเช่นกัน!เกิดอะไรขึ้น?
ใต้น้ําเจ้าดําและเจ้าขาวถูกโอบเข้าหากันและดูเหมือนว่าจะรอให้พวกเขาวางเบ็ดตกปลาอีกครั้ง
บนพื้นผิว “ไอ้เวรเอ้ย มีคนแอบทําร้ายเรา! หามัน! มันต้องอยู่แถวนี้ที่ไหนสักแห่ง”
เซียว่ฉางถามว่า “หานเฟยให้พลังวิญญาณฉันหน่อย – พลังวิญญาณของฉันไม่เพียงพอ”
“คุณตกได้หรอเหรอ”
“ใช่ มีบางอย่างดูดพลังวิญญาณอย่างบ้าคลั่งเลย”
ขณะที่เซียว่ฉางตะโกนกล้ามเนื้อของเขาก็ปูด
“ฉันรู้สึกว่าได้เจออะไรที่ยิ่งใหญ่ มันหนักเกินไป”
“มันเป็นเต่าหรือปู คุณคิดว่าไง?”
เซียบูฉางรู้สึกตื่นเต้น “ฉันคิดว่ามันเป็นปู!”
ขณะที่พวกเขาพูดปูตัวใหญ่ยาวกว่าสองเมตรก็ไต่ขึ้นและมองไปที่พวกมันอย่างว่างเปล่าราวกับถามว่า “เฮ้พลังวิญญาณของฉันอยู่ที่ไหน?”
“ว้าวปูแซฟไฟร์!”
ใบหน้าของหวังไปยูเปลี่ยนไป “เซียว่ฉางระวังด้วย ฉันไม่อยากเสียโลให้กับปูตัวนี้”
ปูแซฟไฟร์เป็นปูสีเขียวขนาดใหญ่ที่กลายพันธุ์เล็กน้อยในแหล่งตกปลาระดับหนึ่ง หลังจากที่พวกมันกลายพันธุ์กรงเล็บของพวกมันดูเหมือนจะกลายเป็นสว่านสองอันซึ่งสามารถเจาะผ่านเรือประมงได้ แน่นอนว่าแม้ว่าพวกมันจะมีพลังโจมตีที่รุนแรง แต่พวกมันก็เชื่องช้าและบ้าบินและโกรธง่ายบางคนจึงเรียกพวกเขาว่า เจ้าหัวร้อน
หวังไปยยกโล่ขึ้นเพื่อกันการโจมตีและลอยไปในอากาศหลังจากเสียงโครมสนั่น
เหอเสี่ยวยูเหวี่ยงเบ็ดของเธอไปที่ปูอย่างแรง แต่เบ็ดของเธอถูกกรงเล็บที่เหมือนสว่านของปูขวางไว้เธอก็สะดุดล้มลงไปที่ดาดฟ้าเรือ
ดวงตาของเซียว่ฉางก็ส่องประกาย “ภาพลวงตา…คุณมองไม่เห็นฉันคุณมองไม่เห็นฉัน”
หานเฟยพูดไม่ออก เขาแค่อยากจะเตะเซียว่ฉางลงทะเล ใช่มันมองไม่เห็นคุณ แต่ตอนนี้มันจ้องมาที่ฉันและจะต่อยฉันด้วยกรงเล็บอันเบ่อเร่อของมัน!
หานเฟยขยับเบ็ดตกปลาของเขาและพลังวิญญาณจํานวนมากก็ปรากฏขึ้นบนเบ็ดตกปลาของเขา เขาเอาเบ็ดตกปลามาล่อที่หน้าเจ้าหัวร้อน ปูแซฟไฟร์ถูกพลังวิญญาณดึงดูดทันทีและเอื้อมกรงเล็บพยายามที่จะคว้ามัน
หานเฟยถือเบ็ดตกปลาหมุนไปรอบ ๆ และปูแซฟไฟร์ก็ตามพลังวิญญาณบนเบ็ดตกปลาของเขาอย่างใกล้ชิด หานเฟยฮัมเพลง “ชูมือขึ้นแล้วหมุนหมุน ”
แน่นอนว่าในขณะที่เจ้าหัวร้อนหมุนตามเป็นวงกลมและหมุนจนเวียนหัวและเมื่ อหานเฟยถอยคันเบ็ดออกมันก็ยังคงหมุนอยู่ตรงจุดนั้น
เซียว่ฉางตกตะลึง “ว้าว! ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณจัดการได้ง่ายขนาดนี้!”
หวังไปยุมองไปที่รูในโล่ขนาดใหญ่ของเขาและอดไม่ได้ที่จะถามว่า “หานเฟยทําไมคุณรับทําก่อนหน้านี้ล่ะ? ดูโล่ของฉันสิ!”
“คุณไม่รู้หรอว่ามันเป็นสัตว์ที่เชื่องช้าแต่บ้าบิน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของมันนะ ใช้สมองของคุณหน่อยสิ”
ในขณะที่พวกเขาคุยกันเด็กผู้ชายคนหนึ่งในทีมของพวกเขาก็จับปลาลูกบอลได้
“เวรแล้ว”
“โยนมันออกไป
“หมอบ…”
ในขณะที่มีการยิงเหล็กแหลมหลายสิบนัดมีคนอย่างน้อยสี่คนถูกเหล็กแหลมในเรือของเซียงน่านและเด็กชายที่จับปลาลูกบอลได้เปิดใช้งานฝาครอบป้องกันพลังวิญญาณเพื่อป้องกันตัวเองทันทีที่พบว่ามันคือปลาลูกบอลแต่ก็ยังดูเหมือนเม่น
โชคดีที่เขาปกป้องส่วนสําคัญของร่างกายและรอดชีวิตมาได้
หานเฟยแล่นเรือผ่านไปส่งพลังวิญญาณให้พวกเขาแต่ละคนเพื่อให้เติมพลังและพักผ่อน
หานเฟยกําลังจะจากไปและทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น
“เฮ้พวกคุณไหวอยู่มั้ย พวกคุณตกยังไงได้ปลาลูกบอลมาเนี่ย”
เซียงน่านถามว่า “พวกจากจากหมู่บ้านตะวันสวรรค์รึเปล่า? เป็นเรื่องแปลกที่จู่ๆลูกชิ้นปลาก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ มันต้องเป็นกลอุบายของพวกเขาแน่”
ขณะนี้ห่างออกไปหลายสิบเมตรเรือประมงเจ็ดลําจอดเทียบท่า
กูหลงยู่ร้องออกมา “เจ้าอ้วนไม่เลวที่เจ้าพบพวกเรา แต่เมื่อคุณทําลายเบ็ดของเราเราจะยังปล่อยให้คุณตกปลาอย่างมีความสุขได้อย่างไรกัน”