“อากาศในหยุนหัวช่วงนี้มันดูเลวร้ายมาก…มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม??”
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน รองผู้อำนวยการแผนกแพนซึ่งได้สำเร็จการฝึกอบรหลังจากที่เขาได้กลับมายังประเทศจีนและเดินทางมาที่เมืองหยุนหัวเขาพบกับหมอกที่ปกคลุมเมืองหยุนหัวไว้ทำให้พวกเขาหนาวจนตัวสั่นๆ
“มันพิเศษมากจริงๆ”
ฮายาโตะอุเอดะแพทย์จากมหาวิทยาลัยเคโอะพึมพำกับหน้ากากใบหน้าปากและเขาก็ไอสองครั้งในภายใต้หมอกเหล่านั้น
ผู้อำนวยการฝ่ายแพนหัวเราะเสียงดังและพูดว่า “อย่าเชื่อสิ่งที่คุณได้ยินจากข่าวเกี่ยวกับมลพิษทางอากาศของจีนเนื่องจากเมืองหยุนหัวตั้งอยู่ริมทะเลสายลมทะเลจึงพัดเข้ามาในเมืองอย่างต่อเนื่องดังนั้นคุณภาพอากาศ ไม่เลวเลยอย่างที่คิด ”
“จริงเหรอ? อย่างงั้นฉันก็ไม่ต้องสวมหน้ากากแล้วใช่ไหม?” นำเสียงที่ย่อหยิ่งของเสียงของฮายาโตะอุเอดะมันเกิดจากความภาคภูมิใจของเขาที่มาจากประเทศที่พัฒนากว่าอีกทั้งเขายกย่อตัวเองว่าเป็นแพทย์ที่จบมาจากมหาวิทยาลัยเคโดะมันทำให้เขาแสดงกริยาที่เห็นใจต่อเมืองหยุนหัวเพราะมันดูล่าหลังกว่าอีกทั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้มาที่นี้
“แน่นอนว่าคุณไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากากปาก” รองผู้อำนวยการแผนกแพนกล่าว
“โอ้ไม่เป็นไรดีกว่าฉันจะสวมมันไว้” ฮายาโตะอุเอดะโค้งคำนับเล็กน้อยแล้วพูดว่า“ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายความรู้สึกของคุณนะ”
“ไม่เป็นไรๆ แต่มันจะไม่ดูแปลกหรอที่คุณสวมใส่หน้ากากแต่คนอื่นๆเขาไม่สวมกันยังไงก็ดีเมื่อคุณอยู่ในห้องผ่าตัดคุณต้องสวมมันอยู่ตลอดอยู่แล้ว อีกทั้งยังไงคุณก็ต้องอยู่ที่นี้อีกนานและอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่ดี”
ฮายาโตะอุเอดะกระพริบตาด้วยความประหลาดใจและสวมหน้ากากปิดปากอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง เขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ควรจะอยู่แต่ในห้องผ่าตัดเพราะตอนนี้ฉันยังปรับตัวกับอากาศที่นี้ไม่ได้เลย คงต้องใช้เวลาสักช่วงหนึ่งก่อน… ”
รองผู้อำนวยการแผนกแพนหัวเราะพล่าน “วางใจได้ตราบใดที่คุณสามารถรับภาระงานได้คุณสามารถใช้ห้องผ่าตัดของหยุนหัวได้ทั้งวันและวันหยุดโรงพยาบาลของเราไม่เหมือนโรงพยาบาลในญี่ปุ่นเราไม่สามารถปิดห้องผ่าตัดได้อีกทั้งเราก็มีผ่าตัดไปจนถึงกลางคืนเลยที่เดียวสำหรับห้องที่ต้องผ่าตัดต่อเนื่อง”
“และโรงพยาบาลของเราจะปิดห้องผ่าตัดเฉพาะห้องที่ว่างเท่านั้น”
“แต่ในประเทศจีนจะไม่เคยมีห้องว่างเลย อืม … แต่อาจจะเจอห้องพวกนั้นในโรงพยาบาลขนาดเล็กแต่ใครจะรู้ล่ะจริงๆพวกเขาอาจจะทำการผ่าตัดอยู่ตลอดเวลาเหมือนกันก็ได้”
น้ำเสียงของรองผู้อำนวยการแผนกแพนดูหยิ่งพยองและเขาทำสีหน้าเหมือนกับเขารู้ทุกเรื่องในหยุนหัว
ก่อนที่เขาจะเข้ารับการฝึกอบรมเขาได้รับหน้าที่ดูแลโรงพยาบาลขนาดเล็กเหล่านี้เมื่อเขายังอยู่ในประเทศจีน ตอนนี้หลังจากผ่านการฝึกอบรมการในประเทศญี่ปุ่นมาตรฐานทางการแพทย์ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยสนใจโรงพยาบาลขนาดใหญ่ด้วยเช่นกัน
มันสมเหตุสมผลเมื่อคุณคิดว่าคุณจบมากจากมหาวิทยาลัยเคโดะซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในทวีปเอเชียหรือแม้แต่ระดับโลกซึ่งแต่โรงพยาบาลหยุนหัวมันเป็นที่รู้จักกันดีเพียงแค่ในจังหวัดฉางฉี แม้ว่าแผนกศัลยกรรมมือในโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งเป็นแผนกดีเด่นของพวกเขาเป็นแผนกที่โดดเด่นในระดับประเทศ แต่ก็ไม่มีอะไรเทียบได้กับโรงพยาบาลชั้นนำในเมืองหลวง ตอนนี้โรงพยาบาลเจียงยางของมหาวิทยาลัยเซนทัลซาว์ โรงพยาบาลหยุนกลายเป็นเพียงชื่อว่างเปล่า อีกทั้งเมื่อเปรียบเทียบกับโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยสมาพันธ์การแพทย์ปักกิ่งเป็นโรงพยาบาลที่เยี่ยมยอดที่สุดในประเทศและเป็นทางเลือกสุดท้ายก่อนผู้ป่วยจะเสียชีวิตในการฝากชีวิตครั้งสุดท้ายไว้กับโรงพยาบาลดังกล่าว
ดังนั้นเป้าหมายสูงสุดรองผู้อำนวยการแพนคือเรื่องเงินเพียงเท่านั้น
แต่ก่อนหน้านั้นเขาตั้งใจจะสร้างฐานรากของตัวเองในโรงพยาบาลหยุนหัวก่อน
‘ถึงแม้ฉันจะจากไปจากที่นี้แต่สิ่งที่ต้องเป็นของฉันมันก็ยังต้องคงอยู่’
“ไปโรงพยาบาลกันเถอะ รองผู้อำนวยการแพนจ้องมองอย่างเฉิดฉายกับความคิดขอองเขาและเขาหันไปหาฮายาโตะอุเอดะ “ไม่ว่าเราจะพูดอะไรในตอนท้ายของวันสนามรบของหมอก็อยู่ที่ห้องผ่าตัดอยู่ดี”
“คุณหมายถึงศัลยแพทย์”
“ แล้วใครจะไปสนใจหมอในแผนกอื่นๆล่ะ” หัวหน้าแพทย์กล่าวอย่างใจกว้าง น้ำเสียงของเขาเป็นเหมือนตัวละครในละครของญี่ปุ่น
“เมื่อเราอยู่ในเคโดะ เราพบโรคยาก ๆ หลายชนิดที่ยากต่อการวินิจฉัยหรือรักษายากทุก ๆ วันวันเวลาที่เราใช้ในการผ่าตัดทุกวันเกินหกชั่วโมงผลของการฝึกอบรมดังกล่าวควร นำเสนอต่อเพื่อนร่วมงานของฉันตอนนี้ ”
รองผู้อำนวยการแผนกแพนมีหลายสิ่งที่จะพูดในใจ แต่เขาไม่ได้ใส่ใจคำพูดเหล่านั้น เมื่อเปรียบเทียบกับการกระทำแล้วคำพูดต่าง ๆ ล้วนเป็นเครื่องมือสำหรับคนขี้ขลาดที่จะใช้มัน
ฮายาโตะอุเอดะเขามีความมุ่งมันที่แรงกล้าวและเขาก็ติดตามรองผู้อำนวยการแผนกแพนไป
แม้ว่าฮายาโตะอุเอดะจะสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกด้านการแพทย์ แต่เขาต้องการมีโอกาสได้รับการผ่าตัดจำนวนมากในประเทศญี่ปุ้นแต่มันค่อนข้างยากที่จะมีสิทธิ์แบบนั้นในญี่ปุ่น
ดังนั้นเพื่อแลกกับการฝึกอบรมที่เขาได้ติดตามรองผู้อำนวยการแผนแพนมาเพราะเขามีส่วนร่วมหลายครั้งในการผ่าตัดที่ประเทศญี่ปุ่นเขาจึงได้นำฮายาโตะอุเอดะกับมาฝึกฝนต่อที่โรงพยาบาลหยุนหัว
ฮายาโตะอุเอดะจะใช้เวลาสองหรือสามปีในชีวิตอันมีค่าของเขาที่นี่เพื่อทำการผ่าตัดให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และไปถึงเป้าหมายที่เขาต้องการเพื่อเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ จากนั้นเมื่อเขากลับไปที่ประเทศญี่ปุ่น เขาสามารถเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ได้ทันที
แผนกศัลยกรรมมือส่งรถไปรับรองผู้อำนวยการแผนกแพนและฮายาโตะอุเอดะและแผนกก็จัดพิธีต้อนรับเล็กในสำนักงานสำหรับทั้งคู่ที่เดินทางกลับมา
ผู้อำนวยการฝ่ายปัจจุบันของรองผู้อำนวยการแผนกแพน รู้สึกว่ารองผู้อำนวยการแผนกแพนดีกว่ารุ่นของตัวเองที่กลับมาที่จีนก่อนเมื่อประมาณหนึ่งเดือนที่ผ่านมาขณะที่เขายังคงได้รับการฝึกอบรมดังนั้นเขาจึงไม่สนใจพิธีการเหล่านี้
“หมอฮายาโตะฉันจะพาคุณไปเดินชมรอบ โรงพยาบาลหยุนหัว” รองผู้อำนวยการแผนกแพนอยากจะตอบแทนเขาจากการต้อนรับที่ประเทศญี่ปุ่นในครั้งก่อน. โรงพยาบาลหยุนหัวที่เขาจากไปเมื่อสองสามเดือนก่อนจะยังคงเหมือนเดิมเท่าที่เขาจำได้ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย
ส่วนก๊อบลินที่ชั่วร้ายในแผนกฉุกเฉินล่ะ? มันไม่ได้อยู่ภายในใจของรองผู้อำนวยการแผนกแพนอีกต่อไป
หากเขาจะอธิบายตัวเองโดยใช้คำพูดของการ์ตูนญี่ปุ่นในตอนนี้เขาได้เป็นผู้รอบรู้ในเทคนิคเอ็มถังแล้ว
ศัตรูของเขาทั้งหมดเป็นเพียงรางวัลแห่งสงครามที่เขาฝากไว้ในแผนกฉุกเฉิน
“เย่าตี้ คุณจะติดตามรองผู้อำนวยการแผนกแพนไปไหม”
ผู้อำนวยการแผนกจินสั่งเขาอย่างจงใจ
เย่าตี้เป็นแพทย์หลักที่เข้าร่วมในกลุ่มรักษาของรองผู้อำนวยการแผนกแพนเขาได้รับการฝึกฝนจากรองผู้อำนวยการแผนกแพนด้วยตัวเอง ซึ่งเขาไม่ลังเลโดยเขาพยักหน้าและยืนอยู่หน้า รองผู้อำนวยการแผนกแพน แต่เขาก็หลีกเลี่ยงในการจะพูดบางอย่าง
รองผู้อำนวยการแผนกแพนไม่ได้สนใจ ในความเป็นจริงตอนนี้เขามุ่งมั่นอย่างเต็มที่ที่จะสร้างอาชีพของเขาเขาไม่สามารถนำสิ่งอื่น ๆ มาพิจารณาอีกต่อไป
“ห้องผ่าตัดของแผนกมือถูกเปิดเป็นแห่งแรกในเอเชียนอกจากนี้โรงพยาบาลหยุนหัวยังมีห้องผ่าตัดที่ใช้งานร่วมกันในแผนก …
“แม้ว่าคนไข้ของเราจะค่อนข้างคับคั่งจำนวนผู้ป่วยที่เราได้รับมันจะบอกคุณเองว่าโรงพยาบาลของเรามีชื่อเสียงเพียงใด …
“ห้องพักฟื้นเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดในแผนกศัลยกรรมมือศาสตราจารย์ฮายาโตะคุณดูเหมือนจะมีงานวิจัยจำนวนหนึ่งเกี่ยวกับการฟื้นฟูสมรรถภาพใช่ไหม … ”
รองผู้อำนวยการแผนกแพนกำลังเดินและแนะนำสิ่งอำนวยความสะดวกและแผนกต่างๆให้กับ ฮายาโตะระหว่างทาง
ฮายาโตะก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นในขณะที่เขาสังเกตเห็นโรงพยาบาลว่าเขาจะต้องทำงานในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า
วันนี้มีคนอยู่ในห้องพักฟื้นมากขึ้น “รองผู้อำนวยการแผนกแพนชี้ให้เห็น
เย้าตี้กัดฟันของเขาแน่นและพูดว่า “นี่คือผู้ป่วยทั้งหมดจากแผนกฉุกเฉิน”
“หลิงรันทำศัลยกรรมเหล่านี้เหรอ?” น้ำเสียงของรองผู้อำนวยการแผนกแพนนั้นเบาลงเพราะมันเกินกว่าที่เขาคาดไว้
“ใช่เขาเพิ่งจะเพิ่มจำนวนการผ่าตัดเมื่อก่อนหน้าๆ นี้”
“มีจำนวนอย่างเดียวมันเทียบกับคุณภาพไม่ได้หรออก” แพนหัวหัวเราะเบา ๆ
“อย่ามองผู้ป่วยของเขาฉันรู้ว่าเทคนิค เอ็มถังของเขานั้นไม่เลวเลยที่เดียว แต่ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนั้นแพทย์ฝึกหัดที่รู้วิธีการผ่าตัดที่ซับซ้อนยังคงเป็นแค่แพทย์ฝึกหัด”
เย่าตี้ เขาไม่รู้จะทำยังต่อดีเขาบังคับตัวเองให้ตอบว่าใช่ได้แค่เท่านั้น
“เดียวเราจะกลับไปพักก่อนสักสองวันและค่อยเริ่มผ่าตัดกันเลย” รองผู้อำนวยการแผนกแพนกล่าวอย่างมั่นใจ ในขณะนั้นถ้าเขาสามารถเขียนบางคำบนหน้าผากของเขาเขาจะเขียนคำว่า “ขยัน” อย่างแน่นอน
เย่าตี้พยักหน้าและพูดว่า “โอเค”
“ตอนนี้หลิงรันมีการผ่าตัดกี่ครั้งในแต่ละวัน?” รองผู้อำนวยการแผนกแพนมือขณะที่เขาพูดและเขาพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ฉันจำได้ว่าเขาเคยมีประวัติการทำศัลยกรรมห้าครั้งต่อวัน”
“ใช่ แต่ตอนนี้เขากำลังผ่าตัดอีกหลายเคสเพิ่มเติม”
“อื่น ๆ อีกมากมาย?” รองผู้อำนวยการแผนกแพนพล่าน “ฉันจำได้ว่านายบอกว่าแผนกฉุกเฉินเริ่มที่จะทำการผ่าตัดเยื่อหุ้มของเส้นประสาทซึ่งมันจะทำให้เขาจะตายเพราะความเหนื่ออยของเขาเอง อีกทั้งถ้าเขาทำการเย็บเอ็นกล้ามเนื้อเส้นเอ็นและเยื่อหุ้มของเส้นประสาท ทั้งหมดเขาทำการผ่าตัดกี่ครั้งกันเนี่ย?
“แปด.”
“ฮะ?”
“หลิงรันทำการผ่าตัดแปดครั้งต่อวันโดยเฉลี่ยเขาสามารถทำการผ่าตัดได้มากถึงสิบครั้งต่อวัน … ” เธอพึมพำอย่างลังเล
เมื่อฮายาโตะอุเอดะได้ยินคำแปลง่าย ๆ ของรองผู้อำนวยการแผนกแพนเขาก็ตกใจเช่นกัน “เขาไม่กลับบ้านเหรอ?”
“ ส่วนใหญ่แล้วเขาจะอยู่ในห้องผ่าตัด” เย่าตี้ กล่าว
“ปริมาณงานในโรงภาพยนตร์ในจีนนั้นหนักมากจริง ๆ หรือ” ฮายาโตะอุเอดะตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ ความมั่นใจของเขาดูเหมือนจะแตกสลายออกไป