226 ทากัตซูกิ มาโกโตะ มุ่งหน้าไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจ
ตอนสปอนเซอร์ โดยคุณ วีรภัทร
“อืม…มาโกโตะ-ซามะ? ทางนี้คือที่ที่ปราสาทลอร์ดปีศาจอยู่…” (โมโมะ)
โมโมะดึงแขนเสื้อของผมด้วยความกลัว
ฟาร์มมนุษย์อยู่ข้างหลังปราสาทลอร์ดปีศาจ และปราสาทขนาดยักษ์นี้มองเห็นได้แม้ว่าจากไกลๆ
ผู้ช่วยที่ใกล้ชิดกับลอร์ดปีศาจได้ถูกประจำอยู่ตามตำแหน่งของปราสาทลอร์ดปีศาจ
พวกเขาแข็งแกร่ง และคุณจะถูกกินในพริบตา
นั่นทำไมโมโมะได้สร้างระยะจากปราสาทลอร์ดปีศาจขณะที่เราผ่านวันไป
แต่จากที่เด็กชายพูดก่อนหน้า…
ฮีโร่จะถูกประหาร
ถ้าฮีโร่อาเบลอยู่ในคนเหล่านั้น มันคือภารกิจล้มเหลว
ผมคิดว่าโอกาสที่มันจะเป็นอย่างนั้นสูง
จากตำนานของฮีโร่อาเบล เขาเก่งขึ้นและเก่งขึ้นในครึ่งหลัง
ขี่มังกรศักดิ์สิทธิ์ที่ฝ่าท้องฟ้า และเขาจะไปรอบโลก กำจัดลอร์ดปีศาจ และเริ่มถูกเรียกว่าผู้กอบกู้
ถ้าตำนานนั้นพูดจริง มันเกือบจะไม่มีใครเอาชนะอาเบลเมื่อเขาแข็งแกร่งได้
นั่นทำไมถ้าพวกเขามีแผนที่จะเปลี่ยนอดีต พวกเขาจะเล็งเวลาที่ฮีโร่อาเบลยังพลังไม่ตื่นขึ้น
ลอร์ดปีศาจไบฟรอนที่อาเบล {สมควร} จะปราบก่อน
ฮีโร่ที่เห็นว่าจะโดนประหารด้วยเวลานี้
…มันจะอันตรายถ้าผมไม่ได้ถูกบอกเรื่องนี้
“โมโมะ พี่จะไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจเพื่อช่วยฮีโร่” (มาโกโตะ)
“?!”
ผมบอกวัตถุประสงค์ของผมกับเธอ ดังนั้นเธอต้องคาดถึงมันถึงจุดหนึ่ง แต่แม้ว่าอย่างนั้น หน้าของโมโมะแข็งไปอย่างมาก
“พ-พี่…จะทำมันยังไง…?” (โมโมะ)
“ชั้นไม่รู้ ก่อนอื่น ชั้นจะเก็บข้อมูลบนที่เกิดเหตุ” (มาโกโตะ)
“มีสหายมั้ย…?” (โมโมะ)
“ไม่ ไม่มีแม้แต่คนเดียว” (มาโกโตะ)
“ไม่มีทางน่า…มันเป็นไป—” (โมโมะ)
โมโมะน่าจะกำลังจะพูดว่า ‘มันเป็นไปไม่ได้’ แต่เธอห้อยหัวของเธอลงและเงียบ
“หนู…หนู…” (โมโมะ)
แน่นอนว่านี่จะเกิดขึ้น
ความเชี่ยวชาญเวทมนตร์ของเธออยู่ในระดับที่ว่า เธอแม้แต่ใช้ไดยไม่ร่ายไม่ได้
เธอจะขาดไปในเรื่องของพลังการต่อสู้
นั่นพูดแล้ว แม้ว่าผมจะบอกให้เธอซ่อนที่ไหนบางแห่ง ไม่มีที่ปลอดภัยในฟาร์มมนุษย์
“อยากจะมาด้วยกันกับพี่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“…นั่นโอเคมั้ย?” (โมโมะ)
ในท้ายที่สุด สิ่งเดียวที่ผมคิดได้คือปกป้องเธอในที่ที่ผมเอื้อมถึง
มากที่สุดของทั้งหมด ตัวผมเองอยู่ในความรีบที่นี่
ผมอยากจะรู้เกี่ยวกับสภาพของฮีโร่ที่กำลังจะถูกประหาร
“ไปกันเถอะ” (มาโกโตะ)
“ค่ะ” (โมโมะ)
โมโมะและผมจับมือกับ ผมใช้ซ่อน และรีบไปที่ปราสาทลอร์ดปีศาจ
◇◇
“หืมม ไปต่อไกลกว่านี้ไม่ได้ หือห์…” (มาโกโตะ)
“…มันจะเป็นเรื่องยาก” (โมโมะ)
ตอนนี้เราอยู่ในเนินเขาที่สูงขึ้นมานิดหน่อยใกล้กับเมืองที่อยู่ใกล้ปราสาท
ปราสาทถูกล้อมโดยคูน้ำและกำแพง
อย่างไรก็ตาม แต่แทนที่จะเรียกมันว่ากำแพงที่ปกป้องคนภายนอก มันเหมือนกับมันจะแยกว่า ‘จากที่นี่ไปเป็นที่พิเศษ’
แล้วก็ ส่วนใหญ่ที่อยู่ในบริเวณนี้เป็นปีศาจ
มีเอลฟ์และดวาร์ฟด้วย ที่ดูเหมือนจะเป็นทาสของปีศาจ
ยังมีทาสมนุษย์ด้วย
พวกเขาทั้งหมดจะสวย มีร่างกายที่ยอดเยี่ยม หรือนิสัยที่ดูได้ง่าย
(มันจะเป็นการยากสำหรับชั้นและโมโมะที่จะปนไปกับพวกเค้า…) (มาโกโตะ)
ผมระงับอารมณ์ที่ใจร้อนของผม และมีสมาธิกับการรวบรวมข้อมูลด้วยมองไกลและเงี่ยหู
ปีศาจพูดดัง และผมฟังการสนทนาของพวกเขาได้ง่ายด้วยเงี่ยหู
ผลคือผมเรียนรู้บางอย่าง
– ตอนนี้ไบฟรอนไม่อยู่
– การประหารจะมีขึ้นเมื่อไบฟรอนกลับมา
– ฮีโร่ 3 คนจะถูกประหาร (ไม่รู้ชื่อ)
(ลอร์ดปีศาจไม่อยู่เป็นทั้งโชคดีและโชคร้าย หือห์…) (มาโกโตะ)
ผมก็ยังได้ยินบางอย่างที่น่าสนใจด้วย
การสนทนาของปีศาจบางคน
“เฮ้ เกี่ยวกับฮีโร่ที่ถูกจับ และอยู่ที่พลาซ่า ไม่ใช่เราควรประหารพวกมันเดี๋ยวนี้เหรอ?”
“แก…แกไม่รู้เหรอ? ถ้าแกฆ่าฮีโร่ {ฮีโร่คนต่อไป} จะเกิดขึ้น รู้มั้ย? เพราะทั้งหมดเทพธิดาจะมอบสกิลให้กับฮีโร่ใหม่ นั่นทำไมมันดีกว่าที่จะจับฮีโร่โดยไม่ฆ่า”
“แต่ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพูดเองไม่ใช่เหรอว่า ‘ฆ่าฮีโร่’ ใช่มั้ย?”
“อ้าา เราเห็นว่าต้องฆ่าฮีโร่ {บางคน} อย่างแน่นอน ดังนั้นไบฟรอน-ซามะได้ไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเพื่อยืนยัน”
“เราแค่นำฮีโร่ที่ถูกจับไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้เหรอ…?”
“แก…พูดบ่างอย่างอย่างการพาพวกฮีโร่ชั้นต่ำไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเหรอ ที่นานๆที่จะแสดงตัวน่ะนะ…? ชั้นจะไม่รับผิดชอบกับการลงโทษอะไรก็ตามที่แกจะได้หลังจากทำอย่างนั้นนะ รู้มั้ย?”
“น่ากลัว น่ากลัว ยังไงซะ เพราะทั้งหมดแม้แต่เราก็ไม่เคยเห็นเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ”
“แค่ฟังเสียงนั้นทำให้ชั้นสั่นแล้ว”
“ตอนนี้เหมือนนายพูดถึงมัน มันดีกว่าที่จะจับฮีโร่เป็นๆ ใช่มั้ย…?”
“ใช่ ชั้นนเพิ่งบอกแกเมื่อกี้นี้ ใช่มั้ย?”
“งั้น ทำไมอัศวินสีดำเคน-ซามะฆ่าฮีโร่ทันทีล่ะ?”
“แก…ไม่มีทางที่เคน-ซามะจะทำการตัดสินใจที่มีเหตุมีผล ใช่มั้ย?”
“อ้า ใช่ เพราะทั้งหมดบุคคลนั้น มีน็อตหลายตัวหลวม”
“ใช่… เค้าเป็นบุคคลที่น่ากลัวเท่าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะในความรู้สึกที่ต่างไป”
มันเป็นการสนทนาแบบนั้น
(เข้าใจแล้ว…)
งั้นนั้นเหตุผลที่พวกเขาไม่ประหารพวกเขาทันที
แต่ในท้ายที่สุด ผมไม่รู้ว่าอาเบลอยู่ในกลุ่มนั้นมั้ย
แล้วก็ สาวกคนเก่าของโนอาห์-ซามะมีชื่อเสียงที่ไม่ดี
ผมสงสัยว่าเขาเป็นคนอย่างไร…
ผมรู้สึกอยากเจอเขา และรู้สึกไม่อยาก…
“มาโกโตะ-ซามะ…มันเป็นยังไง?” (โมโมะ)
โมโมะกินผลไม้ที่ดูเหมือนแอปเปิ้ลที่เราเจอระหว่างเดินไปรอบ
ขอโทษ นั่นเป็นอาหารเดียวที่เรามี
“ชั้นคิดเกี่ยวกับการจะไปตอนคืนนี้” (มาโกโตะ)
“ค-คืนนี้?!” (โมโมะ)
“ใช่ เพราะทั้งหมด มันดูเหมือนทุกคนหลับตอนกลางคืน
เรามาถึงใกล้กับปราสาทลอร์ดปีศาจเมื่อวาน
ผมได้เฝ้าดูปราสาทลอร์ดปีศาจและบริเวณใกล้ปราสาททั้งวัน
มีน้อยที่เดินตอนกลางคืน
ผมจะสร้างหมอกด้วยเวทมนตร์ และแอบเข้าไปแบบนั้น
มีคนเฝ้าระวัง แต่พวกเขาขาดความรู้สึกว่าอันตรายแบบใดๆ และอู้
น่าจะไม่มีใครจะโจมตีพวกเขา
ผมคิดว่าฮีโร่ได้โจมตีปราสาทลอร์ดปีศาจ แต่พวกเขาเห็นว่าไม่แม้แต่จะเข้าใกล้ปราสาท
พวกจะสามารถชนะแม้แต่กองทัพลอร์ดปีศาจได้ไหนแบบนี้…?
ระหว่างที่ผมรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องนี้…ผมรอให้กลางคืนมา
“เวทย์น้ำ: [หมอก]” (มาโกโตะ)
พระอะทิตย์และพระจันทร์ไม่สามารถถูกเห็นเพราะเมฆสีดำสนิท
มันน่าจะตีสาม
ผมเข้าหาเมืองของปีศาจระหว่างที่ใช้ซ่อน
ถ้าฟูเรีย-ซังอยู่ที่นี่ ผมใช้คำสาปหลับได้
ยังไงซะ ผมขอบางอย่างที่ไม่อยู่ที่นี่ไม่ได้
เราจะถูกจับโดยคนเฝ้าประตูรั้ว ถ้าเราผ่านประตูรั้วเข้าไป ดังนั้นเราได้ไปทางคูน้ำและกำแพง
ผมสร้างทางในอากาศด้วยเวทมนตร์น้ำ และเคลื่อนไหวโดยเดินบนน้ำ
ผมได้จับมือกับโมโมะตลอดเวลา
หน้าของเธอแข็งจากความตึงเครียด
(ชั้นควรจะสอนสกิลสงบใจกับเธอ) (มาโกโตะ)
จุดที่ผมควรจะสำนึกในครั้งหน้า
ระหว่างที่ผมคิดอย่างนั้น เราได้แทรกซึมเข้าเมืองสำเร็จ
ที่ตรงกลางของเมือง มีปราสาทลอร์ดปีศาจที่ถูกเห็นได้ผ่านหมอก
ผมได้ยินว่าการประหารฮีโร่จะทำที่หน้าปราสาทลอร์ดปีศาจ
มีแสงเวทมนตร์ตามถนนที่ส่องสว่างถนนของเมืองปีศาจ
โมโมะและผมเดินผ่านซอยหลังมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
ตรวจจับเห็นศัตรูมากไปมาก ดังนั้นผมกลัวและหยุดใช้มัน
ผมพึ่งพาแค่ฟังชั่นต์ระวังอันตราย ขณะที่ผมเล็งไปที่กลางเมือง
นี่เป็นที่ผู้ก่อการร้ายรู้สึก เมื่อพวกเขาแทรกซึมแค้มป์ศัตรูเหรอ?
มีปีศาจเดินไปรอบๆ แต่ผมสามารถจะจัดการกับมันได้โดยหมอกหนาและซ่อน เรามาถึงที่ที่ดูเหมือนพลาซ่าอย่างปลอดภัย
〈โมโมะ…เธอโอเคมั้ย?〉 (มาโกโตะ)
〈ค-ค่ะ…แต่หนูกลัวนะ〉 (โมโมะ)
เราซ่อนอยู่ในเงาของตึก และพูดในเสียงที่เบาขณะที่เราตรวจสภาพของพลาซ่า
โมโมะจับมือผมแน่นอน และผมก็ทำอย่างเดียวกัน
มีประมาณ…มอนสเตอร์ 10 ตัวในฐานะผู้เฝ้าระวัง
มีการ์กอย
ช่างมีปัญหา
ผมเห็นกรงจำนวนหนึ่งตรงกลางของพลาซ่า
ผมเห็นคนข้างในได้
(ชั้นควรทำยังไงดี…?) (มาโกโตะ)
การ์กอยนั่งบนเสาใหญ่ที่อยู่ที่นี่ที่นันที่พลาซ่า
พวกมันมองเห็นทั้งพลาซ่า และมันดูเหมือนยากที่จะโจมตีพวกมันไม่ทันตั้งตัว
หืมม ผมอยากจะทำอย่างระวัง แต่ผมไม่อยากอยู่นาน
ผมควรจะทำอย่างไร…?
“[เงี่ยหู]” (มาโกโตะ)
การ์กอยคุยกับอยู่ ผมเลยฟัง
“เฮ้ หมอกวันนี้หนาว่ะ”
“ใช่ มันเป็นวันที่ไม่น่าพึงพอใจ ตัวของชั้นแฉะไปหมดและมันรู้สึกแย่”
“อาา ชั้นอยากจะทำให้ตัวของชั้นแห้งด้วยกองไฟหรืออะไรบางอย่าง…”
“เห็นด้วยเต็มที่ อยากจะพักสั้นๆมั้ย?”
“แต่เราจะถูกดุโดยเรื่องนั้นนะ รู้มั้ย?”
“เราเพียงแค่จะทำให้แห่งที่กองไฟชั่วโมงสั้นๆเอง มันจะทำให้ใจเราโล่ง และมันจะอนุญาตให้เรามีสมาธิมากขึ้น ในการดู”
…การ์กอยเป็นมอนสเตอร์ที่มีจิตใจ
งั้นพวกมันเกลียดความชื้น หือห์
“[หมอก]” (มาโกโตะ)
สำหรับตอนนี้ ผมจะทำสิ่งที่ศัตรูเกลียด
“อึก! หมอกหนาขึ้นอีก”
“ชั้นทนนี่ไม่ได้แล้ว! ชั้นจะไปพัก!”
“อ้า! นั่นไม่แฟร์เลย! ชั้นอยากจะไปด้วย!”
“เฮ้ย! อย่างน้อยทิ้งบางคนไว้เซ่!”
“งั้นนายอยู่ ผู้นำ!”
“อย่ามาล้อเล่นนะ! ชั้นเป็นเจ้านายที่นี่นะ!”
พวกการ์กอยจากไป
มันดูเหมือนพวกมันจะทิ้งไว้อย่างน้อยหนึ่งตัว แต่ถ้าผมเลี้ยวกว้างๆ ผมไปถึงกรงโดยไม่ถูกสังเกตได้
การ์กอยที่ต้องอยู่ข้างหลังบ่นและไม่มีสมาธิกับการเฝ้าของมันเลยซักนิด
พวกมันละเลยงานสุดขีด แต่นั่นโชคดีสำหรับผม
ผมเคลื่อนไหวอย่างช้าๆผ่านหมอกหนาด้วยซ่อนและเข้าหากรง
ข้างในกรง มีชายที่ถูกใส่ตรวนทั้งมือและเท้า และทั้งตัวของเขาถูกมัดในโซ่
เขาดูเหมือนเขาหลับ แต่เมื่อผมเข้าใกล้ เขาตื่นขึ้นในไม่นาน
ชายชี้ตาที่ระวังมาที่ผม
“นาย…เป็นมนุษย์?”
ชายทำหน้าที่ส่งสัย
“ชั้นมาเพื่อช่วยนาย” (มาโกโตะ)
“?!”
ผมพูดนี่ตรงๆ แต่ชายเปิดตาของเขากว้าง
“นั่นจะช่วยชั้นได้มากเลย…แต่กรงนี้เป็นบางอย่างที่คนสนิทของลอร์ดปีศาจ ชูริ สร้างด้วยเวทย์มืด มันยากที่จะเปิด—”
ผมไม่รอเขาพูดเสร็จและนำมีดของโนอาห์ออกมาจากเอว
*คลิ้ง*
ใบมีดของมีดทำเสียงสั้นๆ และซี่กรงขาด
“หือห์?”
ผมเมินชายที่ตกใจ เข้าไปในกรง ตัดโซ่และตรวน
ผมพยายามจะจับพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะไม่ส่งเสียง แต่มันหนักมากผมเกือบจะทำพวกเขาหล่น แต่โมโมะสนับสนุนผม
“โอเคมั้ย มาโกโตะ-ซามะ?” (โมโมะ)
“เธอช่วยพี่นะนั่น โมโมะ” (มาโกโตะ)
“ม-ไม่มีปัญหา…” (โมโมะ)
ดูเหมือนโมโมะมีแรงมากกว่าผม
นี่มันเศร้า
“นาย…แค่นายเป็นใครบนโลกนี้…”
“ผมพูดกับชายที่ตกตะลึง
“ชื่อของชั้นคือมาโกโตะ ชั้นมาที่นี่ภายใต้คำทำนายของอัลเธน่า-ซามะ และมาเพื่อช่วยนาย ฮีโร่ นายเป็นฮีโร่ ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมถาม
ได้ยินคำหนี หน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง
“ชั้นเป็นฮีโร่ดินโวล์ค ขอบคุณ นายช่วยชั้นนะนั่น ชั้นมีสหายอยู่ในกรงอื่น ได้โปรดช่วยพวกเค้าด้วย” (โวล์ค)
มันไม่ใช่อาเบล
แต่มีคนอื่น
แล้วที่นี่ล่ะ?
“เข้าใจแล้ว นายเป็นสหายของฮีโร่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ใช่ นั่นถูกแล้ว… คนที่ถูกจับที่นั่นคือฮีโร่ไม้จูเลียตต้า และฮีโร่สายฟ้า {อาเบล}”
“?!”
ผมปั้มหมัดในใจของผม
{ผมได้ทำการติดต่อกับผู้กอบกู้อาเบลสำเร็จ}
ขอบคุณสำหรับเงิน 75 บาท จาก คุณวีรภัทร
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 175/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord