บทที่ 245 เสร็จเรียบร้อย
บทที่ 245 เสร็จเรียบร้อย
“เรียบร้อย!”
หลังผ่านไปสองชั่วโมง อู๋ฝานก็เอ่ยขึ้นมา
เสร็จแล้ว?
ทุกคนต่างมองกองชิ้นไม้ที่มีขนาดแตกต่างกันบริเวณเท้าของอู๋ฝาน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทำเฟอร์นิเจอร์อะไรกันแน่
“ได้เวลาประกอบแล้ว” อู๋ฝานพูดกับตัวเอง ก่อนเริ่มหยิบชิ้นส่วนทั้งหลายขึ้นมา จากนั้นก็เริ่มประกอบ
ขณะที่อู๋ฝานกำลังประกอบอย่างต่อเนื่อง ทันใดนั้นทุกคนก็เริ่มทราบว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร
เก้าอี้กลม!
อู๋ฝานทำเก้าอี้กลมขึ้นมาตัวหนึ่ง ด้วยงานไม้ล้วน ทั้งหมดเป็นโครงสร้างร่องและเดือยบริสุทธิ์!
“เถ้าแก่อู๋ ไม่วาดแบบแปลนก่อนเลยงั้นเหรอครับ? จำได้ยังไงว่าตำแหน่งไหนต้องใช้ชิ้นส่วนอะไร?” ลู่หรงฮวาถาม
ตอนที่อู๋ฝานทำเก้าอี้นี้ขึ้นมา เขาไม่ได้เริ่มประกอบชิ้นงานทีละส่วนตามชิ้นที่กำลังทำแม้สักครั้ง แต่เลือกที่จะประกอบทั้งหมดในขั้นตอนสุดท้าย ตอนที่ชิ้นส่วนทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว ผลลัพธ์ที่ได้จากข้อต่อ ร่อง และเดือยนั้นค่อนข้างแตกต่างไปจากงานฝีมือสมัยใหม่ มันจำเป็นต้องขัดเกลาจนแม่นยำ หากขนาดของชิ้นส่วนทั้งสองไม่สัมพันธ์กัน มันก็จำเป็นต้องทำใหม่ ไม่เหมือนงานฝีมือสมัยใหม่ ที่หากพบว่าไม่เข้ากันก็สามารถซ่อมแซมได้
ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าทักษะงานฝีมือของอู๋ฝานอยู่ในระดับสูง ถึงขนาดที่ว่าไม่เกิดข้อผิดพลาดในการสร้าง
“เขียนทั้งหมดที่ในนี้ครับ” อู๋ฝานชี้นิ้วลงที่ศีรษะของตนเอง “ต่อให้ไม่ใช่เก้าอี้กลม แต่เป็นดีไซน์ของเฟอร์นิเจอร์ของทั้งห้อง ผมก็ไม่จำเป็นต้องวาดออกมาครับ”
อู๋ฝานพูดออกมาด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม กระทั่งคล้ายว่าจะถือดีจนโอ้อวด หากเป็นก่อนหน้านี้ ลู่หรงฮวาและคนอื่นคงรู้สึกว่าชายหนุ่มกำลังคุยโม้ ทว่าตอนนี้ไม่ใช่ เพราะเก้าอี้กลมได้ถูกสร้างขึ้นต่อหน้าต่อตาของพวกเขา ฝีมือของอีกฝ่ายยอดเยี่ยมขนาดไหน พวกเขาได้พิสูจน์ตนเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“เสร็จแล้ว เรียบร้อยครับ!” หลังอู๋ฝานประกอบชิ้นส่วนสุดท้ายเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมปรบมือ “มาลองกันได้ครับ”
“ฉันเองค่ะ” เจ้าหย้าหนานก้าวเข้าไปด้วยความกระตือรือร้น พร้อมนั่งลงบนเก้าอี้
“เป็นยังไงครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
“ไม่เลวค่ะ ไม่สิ ดีเลยค่ะ!” เจ้าหย้าหนานตอบด้วยใจจริง “มั่นคง สบาย และสวยงามค่ะ”
“เถ้าแก่อู๋ ผมต้องขอโทษด้วยครับ” ตอนนั้นเองที่ลู่หรงฮวาเอ่ยขออภัยต่ออู๋ฝานขึ้นมา “ก่อนหน้านี้ผมไม่ควรพูดแบบนั้นออกไปเลย ผมไม่ควรสงสัยทักษะงานฝีมือของเถ้าแก่ ตอนนี้กลายเป็นว่าทักษะงานฝีมือของเถ้าแก่ดีเยี่ยมกว่าพวกเราเป็นไหน ๆ พวกเราไม่รู้ความเองครับ!”
พวกเขาทราบวิธีการทำเก้าอี้กลม ทว่ามันจะเป็นอีกเรื่องหากจะต้องสร้างเก้าอี้กลมโดยโครงสร้างร่องและเดือย อีกทั้งต่อให้พวกเขาทำออกมาได้ มันก็ต้องใช้เวลานาน การทำเสร็จรวดเดียวแบบอู๋ฝาน เรียกว่าไม่มีทางทำได้ พวกเขาไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน! ต่อให้ทำได้ ก็ไม่ได้ออกมาดูดีเท่าที่อีกฝ่ายทำ
ด้วยเหตุนี้อู๋ฝานจึงพิสูจน์ฝีมือตนเองเป็นที่เรียบร้อย ความแข็งแกร่งที่แสดงให้เห็นเกินกว่าคนอื่นในที่นี้จะมีได้ เรียกได้ว่ามีคุณสมบัติสอนทักษะการทำงานแก่พวกเขาอย่างครบถ้วน
“ไม่เป็นไรครับ”อู๋ฝานโบกมือตอบอย่างไม่ใส่ใจ “ผมไม่ใช่คนใจแคบอะไร”
อู๋ฝานมองสำรวจกลุ่มคนพลางเอ่ยขึ้น “เหมือนอย่างที่ทุกคนทราบกันครับ โครงสร้างร่องและเดือยในประเทศของพวกเราถือเป็นงานฝีมืออันเป็นเอกลักษณ์เลยก็ว่าได้ การทำเฟอร์นิเจอร์ด้วยวิธีการนี้จึงไม่ใช่เป็นเพียงแค่เฟอร์นิเจอร์ แต่เป็นงานฝีมือของจริง เป็นผลงานทางศิลปะที่ใช้งานได้ โครงสร้างดังกล่าวในปัจจุบันถูกลดบทบาทลงไปมาก แต่ก็ยังมีความนิยมอยู่ในตลาดเฟอร์นิเจอร์ โดยเฉพาะในตลาดเฟอร์นิเจอร์ระดับสูง ดังนั้นผมเลยวางแผนปรับเปลี่ยนโรงงานเฟอร์นิเจอร์ของเราขึ้นมาใหม่ โดยเริ่มที่จะมุ่งตรงเข้าสู่เส้นทางเฟอร์นิเจอร์ระดับสูง”
“แต่ว่ายกเว้นเถ้าแก่อู๋ ก็ไม่มีใครในพวกเราทำงานตรงนั้นได้ดีเลยสักคนนะครับ” ลู่หรงฮวาตอบแม้จะรู้สึกกระดากใจ ส่วนตัวแล้วเขาทราบดีว่าเฟอร์นิเจอร์โครงสร้างร่องและเดือยนั้นต้องทำขึ้นจากไม้เนื้อแข็ง และเป็นที่นิยมในตลาดเฟอร์นิเจอร์ระดับสูง เพียงแต่พวกเขาทราบแล้วจะทำอะไรได้? หากไร้ซึ่งฝีมือที่ดีมากพอ ก็มีแต่จะอิจฉาตาร้อนกันเปล่า ๆ
“ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะสอนให้เอง” อู๋ฝานยิ้มตอบรับ “เพียงแต่ก่อนหน้านั้น ผมคงต้องขอให้ทำสัญญากับทางโรงงานใหม่ ผมไม่ต้องการให้คนที่ได้รับการสอนแล้วไปเป็นคนของคู่แข่งหรือเป็นคู่แข่งทางการค้าซะเอง แน่นอนว่าการดูแลที่จะมีให้นั้น ก็ไม่แย่อย่างแน่นอนครับ หลังอ่านเนื้อหาสัญญาแล้วค่อยคิดก็ได้ครับ”
“ไม่ต้องคิดแล้วครับ พร้อมเซ็นชื่อเดี๋ยวนี้เลย!” หลังอู๋ฝานพูดจบ ลู่หรงฮวาก็พูดโพล่งออกมา
ก่อนหน้านี้ลู่หรงฮวารู้สึกว่าอู๋ฝานกำลังมาทำให้สถานที่นี้วุ่นวาย และมองว่าโรงงานแห่งนี้คงไร้อนาคตแล้ว จึงคิดที่จะลาออกจากที่นี่เดี๋ยวนั้น แต่หลังได้ดูฝีมือของอู๋ฝานเพียงแค่ครู่หนึ่ง เขาก็เปลี่ยนใจในทันที ตอนนี้เมื่ออู๋ฝานยกเรื่องนี้ขึ้นมา เขาก็พร้อมที่จะทำสัญญาใหม่ที่ถูกกล่าวถึง เป็นการตกลงยอมรับโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำ เขาทราบดีว่าเนื้อหาสัญญาใหม่จะต้องเข้มงวดกว่าที่เคยเป็น และในอนาคตคงยากที่จะเปลี่ยนสถานที่ทำงาน ทว่าเขาไม่สนใจ เขาชอบการดูแลกับบรรยากาศของที่นี่ อีกทั้งยังจะได้เรียนรู้การทำเฟอร์นิเจอร์โครงสร้างร่องและเดือยจากอู๋ฝาน เมื่อนำทั้งหมดรวมกัน มันก็มากพอที่จะทำให้เขาพึงพอใจ ไม่มีความคิดอยากลาออกอีกต่อไปแล้ว
หลังเห็นลู่หรงฮวารับปากตกลงอย่างไม่ลังเล อีกหลายคนต่างก็ร่วมวงด้วยหลังลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาคิดเหมือนลู่หรงฮวา การดูแลของที่นี่แต่เดิมก็ดีอยู่แล้ว แล้วตอนนี้ก็มีเถ้าแก่คนใหม่ที่มีความทะเยอทะยานในวงการ หากสามารถเพิ่มฝีมือของตนเองให้ก้าวหน้าขึ้นได้ เรื่องการเปลี่ยนที่ทำงานในอนาคตก็แทบไม่จำเป็นต้องคิด
“ขอบคุณครับ” อู๋ฝานพึงพอใจกับการตอบรับของพวกลู่หรงฮวา “การตัดสินใจของพวกคุณในวันนี้ ในอนาคตจะต้องรู้สึกภูมิใจอย่างแน่นอนครับ!”
อู๋ฝานไม่ได้พูดเกินจริง ระดับช่างไม้ของตัวเขาคือมาสเตอร์ และในอนาคตมีความเป็นไปได้ว่าจะสามารถก้าวไปถึงระดับปรมาจารย์ ภายใต้การสอนของเขา ตราบเท่าที่พวกลู่หรงฮวาตั้งใจศึกษาอย่างจริงจัง ความสามารถของพวกเขาในภายหน้าย่อมพัฒนามากขึ้น กระทั่งว่าจะมีชื่อเสียงของตนเองในแวดวงช่างไม้ด้วยซ้ำ
“หลังจัดการคำสั่งซื้อของเถ้าแก่เจ้าเสร็จเรียบร้อย ผมจะเริ่มสอนงานช่างไม้และเทคนิคในการสร้างให้นะครับ” อู๋ฝานบอกออกมา
โครงสร้างร่องและเดือยนั้นดี แต่ต้องใช้เวลา มาสเตอร์เช่นอู๋ฝานนั้นไม่เป็นไร ความเร็วในการทำจนแล้วเสร็จถือว่าค่อนข้างเร็ว แต่หากเป็นคนอื่น มันจะต้องใช้เวลานานกว่าจะสร้างเฟอร์นิเจอร์ด้วยโครงสร้างร่องและเดือยออกมาได้ ตอนนี้คำสั่งซื้อที่เจ้าหย้าหนานถืออยู่นั้นค่อนข้างเร่งรีบ อีกทั้งยังไม่มีความจำเป็นต้องใช้โครงสร้างร่องและเดือยแต่อย่างใด ดังนั้นการเร่งผลิตจึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลามากมายนัก
นอกจากนี้คำสั่งซื้อนี้แต่เดิมมันก็เป็นกับดัก เรียกได้ว่าไม่มีความจำเป็นต้องลงแรงทุ่มเทอะไรกับลูกค้ารายนี้เลยด้วยซ้ำ
เมื่ออู๋ฝานตัดสินใจออกมาเช่นนี้ ก็ไม่มีใครเห็นต่างแต่อย่างใด
“ไม่นึกมาก่อนเลยว่าคุณจะทำเฟอร์นิเจอร์ได้จริง ทั้งทำยังได้ดีด้วย เก้าอี้นี้เหมือนผลงานศิลปะไม่มีผิดเลยค่ะ” หลังให้ลู่หรงฮวาและคนอื่นไปจัดการงานที่ค้างคาอยู่ เจ้าหย้าหนานก็เดินออกจากโรงงานเฟอร์นิเจอร์พร้อมกับอู๋ฝาน
“ก่อนหน้านี้ที่ทำข้อตกลงร่วมมือต่อกัน ไม่เชื่อผมเลยสินะครับ” อู๋ฝานหัวเราะ
“จะโทษฉันก็ไม่ได้นะคะ” เจ้าหย้าหนานหัวเราะตอบ “ใครบ้างจะเคยเห็นช่างไม้ยอดฝีมือ ทั้งยังมากพรสวรรค์อายุแค่ยี่สิบกัน?”
มันไม่เคยมีมาก่อน!
ไม่ว่าจะในโลกความเป็นจริงหรือว่าโลกแห่งเกม คนที่อายุราวยี่สิบปี ไม่มีทางครอบครองฝีมือระดับมาสเตอร์ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นที่โลกฝั่งใด อู๋ฝานก็ถือได้ว่าเป็นอัจฉริยะตัวจริงเสียงจริง!
แน่นอนว่าความเป็นอัจฉริยะของอู๋ฝาน มันเกิดขึ้นได้ก็เพราะแหวนที่เขาสวมอยู่