ผู้นำเมืองเฉียนซานได้มองไปที่ ลิโป้ ในเวลานี้และหัวเราะเยาะออกมา”ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทำอะไรได้ในตอนนี้”
พลธนูของเขาได้จัดตั้งรูปแบบกองทัพเตรียมอยู่ด้านหลัง แม้ว่า ลิโป้ จะทรงพลังมาก แต่ก็ไม่สามารถหยุดมันได้
ตอนนี้เวลาได้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เขาสามารถบังคับให้ ลิโป้ ออกมาจากประตูเมืองและกองทัพของเขากำลังจะเข้ายึดประตูเมืองในระยะเวลาอันสั้น
แม้ว่าทหารบนกำแพงของอาณาจักรหนานหยาน พวกเขาจะทรงพลังแต่การเผชิญหน้ากับรูปแบบกองทัพแบบนี้พวกเขาได้กลายเป็นไร้ประโยชน์ทันที
“ลุยเข้าไป!”
ผู้นำเมืองเฉียนซานได้กล่าวพูดออกมา
พลธนูที่อยู่ด้านหลังของเขาได้ง้างคันธนูออกไปเพื่อเล็งยิง ลิโป้ ไม่ให้ต่อต้านทหารแนวหน้า
ลิโป้ เต็มไปด้วยความโกรธ หลายครั้งที่เขาต้องการเข้าไปฆ่าทหารเหล่านี้ แต่ทุกครั้งก็ถูกยิงกลับมาด้วยลูกศรพลังปราณ
มันเป็นความรู้สึกที่เสียใจมาก เขาเป็นถึงนักรบระดับ 2 ขั้นปรมาจารย์ แต่กลับถูกบีบบังคับให้จนมุมด้วยลูกศรพลังปราณ
ผู้นำเมืองเฉียนซานที่เห็นใบหน้าของ ลิโป้ ที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกมีความสุขในใจอย่างมาก ยิ่งอีกฝ่ายโกรธมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพิสูจน์ได้ว่า ลิโป้ ไม่มีทางรอดอื่นนอกจากถูกลูกศรของเขาปัก
เขาไม่คาดหวังว่าจะสามารถฆ่า ลิโป้ได้ เพียงแค่ขับไล่อีกฝ่ายออกจากประตูทิศตะวันออกนี้ก็เพียงพอแล้ว
“กองทัพเงาทั้งหมดฆ่าพวกมันซะ!”
ด้วยคำสั่งของ ลิโป้ ทหารเงาที่อยู่บนกำแพงได้ใช้ทุกอย่างที่มีในการฆ่าทหารของเมืองเฉียนซาน
อย่างไรก็ตามการสังหารหมู่ได้เกิดขึ้นไม่นาน เพียงพริบตาเดียวก็ถูกโต้กลับ
แม้ว่ากองทัพด้านหน้าจะเป็นกองทัพไม่กี่พันคน แต่ทหารเงาเองก็มีไม่มากนักทำให้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ถูกกดดันด้วยจำนวนและยากที่จะต่อสู้ต่อไป
ทางด้าน ลิโป้ เองก็ถูกกดดัน ด้วยลูกศรพลังปราณทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวก
ในไม่ช้ากองทัพเงาก็เริ่มสูญเสียพื้นที่
หากเป็นการต่อสู้แบบทหารร้อยต่อร้อยไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะเป็นคู่มือของกองทัพเงา แต่ตอนนี้ ศัตรูมีจำนวนมากกว่าเมื่อถูกปิดล้อมก็ยากที่จะต่อกรได้
โชคดีที่ความแข็งแกร่งของพวกเขาและประสบการณ์ต่อสู้นั้นสูงมากทำให้พวกเขาสามารถยับยั้งศัตรูและลดความสูญเสียไปได้มากที่สุด
ผู้นำเมืองเฉียนซานมองไปด้านหน้าด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ทหารของเขากำลังรุกไล่คนของอาณาจักรซีหยาง และ คาดว่าจะทวงคืนประตูทิศตะวันออกได้ในไม่ช้านี้
และยิ่งไปกว่านั้น…
คนเหล่านี้สวมใส่ชุดเเปลกประหลาดมาก คาดว่าน่าจะเป็นกองทหารพิเศษเช่นเดียวกับจินยี่เหว่ยของอาณาจักรหนานหยาน หากสังหารพวกเขาสำเร็จย่อมเป็นผลงงานที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน
กึบ กุบ !
ขณะนี้เอง ผู้นำเมืองเฉียนซานก็ได้ขมวดคิ้วแน่น เขาได้ยินเสียงเเปลก ๆ มันเป็นเสียงของม้า มีทหารม้าปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเขาได้อย่างไร?
“ท่านแม่ทัพ มีทหารม้า ที่นำโดย ลู่เฟิงปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังพวกเราทั้งใกล้จะมาถึงพวกเราแล้ว”
“อะไรนะ?”
ผู้นำเมืองเฉียนซานคนนี้ หันศีรษะไปอย่างรีบร้อน ภายใต้กรอบสายตาของเขา เขามองเห็นทหารม้าที่พุ่งมาทางด้านหลัง
“เวรเอ้ย ทำไมทหารม้าพวกนี้ถึงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังได้ ประตูทิศตะวันตกแตกไปแล้วงั้นเหรอ?”
ทันใดนั้นความคิดนี้ก็ปรากฏในใจของเขาทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว ถ้าเกิดประตูทิศตะวันตกแตกไปแล้ว เขาจะยึดประตูทิศตะวันออกนี่ไปเพื่ออะไร ท้ายที่สุดเขาก็พ่ายแพ้อยู่ดี!
“เมืองเฉียนซาน จบแล้ว ข้าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป!”
ผู้นำเมืองเฉียนซานได้กัดฟันแน่นและตะโกนขึ้น”กองทัพทั้งหมดฟัง ใช้ทุกอย่างที่มีฝ่าฟันออกไปทางประตูตะวันออกนี้ให้ได้ แน่นอนว่าใครช่วยข้าให้รอดไปได้ข้าจะตบรางวัลให้!”
ภายใต้รางวัลย่อมต้องมีผู้กล้า!
เมื่อทหารกลุ่มหนึ่งได้ยินพวกเขาก็หูหนวกตาบอดตะโกนและรีบวิ่งเข้าไปทางประตูทิศตะวันออก
พลธนูจำนวนมากเองก็ยังคงยิงลูกศรออกไป แต่เมื่อพวกเขาเห็นสหายของตนเองวิ่งออกไปพวกเขาจะปล่อยลูกศรยิงไปได้อย่างไร
ลิโป้ ถึงกับผงะ คนเหล่านี้ โง่หรืออย่างไร เพราะมีลูกศรพลังปราณเขาถึงเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวก หากไม่มีลูกศรพลังปราณและคนเหล่านี้พุ่งเข้ามา ไม่เท่ากับมองหาความตายหรือไม่
ง้าวฟางเทียนในมือของเขาได้พรากชีวิตของทหารเหล่านี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
ทหารหลายคนที่เห็นเริ่มบังเกิดควาวกลัวและไม่กล้าเร่งรีบ
ผู้นำเมืองเฉียนซาน ที่เห็นได้ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ”ใครที่ฝ่าออกไปนอกประตูตะวันออกได้คนแรก ข้าจะให้ 10,000 เหรียญทอง!”
ทันใดนั้นเองจิตวิญญาณต่อสู้ของทหารเหล่านี้ที่อ่อนเเอลงก็เริ่มฟื้นคืน หลายคนได้วิ่งเข้าหาง้าวของ ลิโป้
ในเวลานี้ ลู่เฟิง ได้นำทหารม้าชั้นยอด มาถึงกองกำลังด้านหลังเหล่านี้ เขาไม่ได้พูดพร่ำอะไรใช้ดาบตัดศีรษะทหารที่อยู่โดยรอบ ๆ
พื้นที่ถนนแห่งนี้ค่อนข้างคับแคบเป็นธรรมชาติที่คนเหล่านี้จะไม่สามารถสร้างรูปแบบทหารได้ดี
อีกทั้งทหารม้าภายใต้คำสั่งของลู่เฟิงก็มีไม่มากนักพวกเขาจึงเคลื่อนไหวได้สะดวกการสังหารหมู่ก็เริ่มต้นขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ทหารเหล่านี้ได้ล้มลงทีละคนโลหิตได้ไหลเป็นแอ่งน้ำ
เมื่อเห็น ลู่เฟิง มาถึง ผู้นำเมืองเฉียนซานก็ตัดสินใจละทิ้งทหารเหล่านี้และหลบหนีไป
ลิโป้ เองก็คอยจัดการทหารเหล่านี้ติดตามผู้นำเมืองเฉียนซานหลบหนี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่พลธนูเหล่านี้ต้องการยิงลูกศรพลังปราณใส่ลิโป้ คนเหล่านี้ ได้ถูกลิโป้สังหารอย่างเลือดเย็น
“ฆ่า!”
ลู่เฟิง ได้นำทหารม้าไล่ติดตามทหารไปตลอดทางจนสามารถสังหารคนจำนวนมากท้ายที่สุดก็มีทหารเริ่มยอมจำนน
เมื่อมีคนหนึ่งยอมจำนนอีกหลายคนก็เริ่มยอมจำนนตาม
ท้ายที่สุดก็มีทหารมากกว่า 3,000 คนได้คุกเข่าลงบนพื้น
เพราะพวกเขารู้ตัวดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากประตูทิศตะวันออก ดังนั้นการต่อต้านไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังมองหาความตายหรอกหรอ
มันคงจะดีกว่าที่จะเลือกยอมจำนน เขาได้ยินมาว่า ทหารของอาณาจักรซีหยาง ที่ยอมจำนนก่อนหน้านี้ ก็ได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรมดา พวกเขายังมีโอกาสที่จะใช้ชีวิตต่อสู้ในสนามรบและฆ่าศัตรูเพื่อตนเองได้อยู่
แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือผู้นำเมืองเมืองเฉียนซานได้หายไปแล้วและไม่รู้ว่าเขาได้หายไปไหน
ลิโป้ ได้มาถึงเบื้องหน้าของ ลู่เฟิง และ เห็นทหารเหล่านี้คุกเข่ายอมจำนน เขาก็ไม่ได้สนใจ เขาได้ไปถึงลู่เฟิงและคุกเข่าลงทันที”ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน”
“ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน”
กองทัพเงาคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงบนพื้น
ลู่เฟิงมองไปที่ ลิโป้ ด้วยรอยยิ้ม “เฟิงเชี่ยน เจ้าทำได้ดีมาก วันนี้ที่เมืองเฉียนซานตกอยู่ในมือของเรา ล้วนเป็นผลงานของเจ้า!”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท!”ลิโป้ พูดขอบคุณทันที
ลู่เฟิง มองไปรอบ ๆ และตอบกลับ”ผู้บัญชาการทัพศัตรูอยู่ที่นี่หรือไม่ ข้าต้องการพบเขา ข้าอยากจะเห็นสีหน้าของเขาที่หมิ่นประมาทข้าก่อนหน้านี้!”
ลิโป้ มองไปรอบ ๆ ก็ไม่พบตัวผู้นำเมืองเฉียนซานเขาได้ตอบกลับ”ฝ่าบาท คนผู้นั้นน่าจะยังอยู่รอบ ๆ นี้ เป็นข้าน้อยที่ผิดพลาดไม่สามารถสังหารเขาก่อนหน้านี้ได้ แต่ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เขายังไม่ได้ออกไปจากเมืองเฉียนซาน ข้าน้อยจะให้คนออกไปค้นหาตัว…”
“ฝ่าบาท พบตัวแม่ทัพของเมืองเฉียนซานแล้วพะยะค่ะ”
ก่อนที่ ลิโป้จะพูดจบ ทหารเงาคนนึงก็ชี้ไปที่ประตูทิศตะวันออก
ลู่เฟิง มองขึ้นไปก็เห็นแม่ทัพคนนึงควบม้ากำลังวิ่งออกไปข้างนอก