“นายรอก่อนแล้วกัน”
ชิร่าพูดแล้วเดินไปที่ล็อกเกอร์ของเธอก่อนจะเปิดมันแล้วหยิบลูกแก้วสื่อสารออกมา
ไม่กี่วินาทีต่อมาก็มีเสียงดังออกมาจากลูกแก้ว
“ชิร่า มีอะไรเหรอ?”
เสียงนั้นสงบและพูดตามตรงอาจฟังดูทะแม่งๆ เล็กน้อย มันเป็นเสียงของหัวหน้าตระกูลฮิลโคลว์ดนั่นเอง
เมื่อได้ยินเสียงนั้นชิร่าก็พูดขึ้น
“พ่อคะ! พ่อติดต่อสายลับให้ดูแลหนูหรือคะ?”
“เอ่อ?….เปล่า”
“แล้วทำไมผู้ชายคนนี้ถึงบอกว่าเขาถูกคัดเลือกโดยคุณพ่อหล่ะคะ!”
พูดดังนั้นเสร็งแล้วเธอก็ชี้ลูกแก้วมาทางผม
เมื่อเห็นมันแล้วผมก็ยืนขึ้นก่อนจะโค้งคำนับอย่างสุภาพบุรุษขณะที่พูด
“Sleeper agent H-019 ขอรับ ใช้งานตามกฎกำหนดลำดับความสำคัญขอรับ”
“H-019?”
เมื่อได้ยินคำพูดของผม เสียงที่สับสนก็รั่วไหลออกมาจากลูกแก้วก่อนที่ชายคนนั้นจะพูด
“โอ้ นายคือสายลับที่ถูกกำหนดมาเพื่อปกป้องลูกสาวของฉันสินะ แต่มันจะทำงานก็ต่อเมื่อนายสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติไม่ใช่เหรอ? ดังนั้นบอกฉันมาหน่อยว่ามีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”
หลังของผมยืดตรงขณะที่มองเข้าไปในลูกแก้วก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและสงบ
“ตามคำสั่งที่สั่งไว้ กระผมทำตามตารางที่ได้รับคำสั่งตั้งแต่เข้ามาในสถาบันขอรับและเมื่อคุณหนูชิร่าเริ่มเข้าเรียนที่สถาบัน กระผมก็เริ่มปกป้องเธอจากความมืดและได้ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีความผิดปกติปรากฏขึ้นใกล้เธอขอรับ ทุกอย่างเรียบร้อยดีจนกระทั่ง…..”
“จนกระทั่ง…..?”
เสียงนั้นดังขึ้นมา
ผมผงกหัวขณะพูดต่อ
“จนกระทั่งเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว กระผมเริ่มสังเกตเห็นว่าเธอดูจะถูกจับตามองมากขึ้น มันค่อนข้างรอบคอบแต่กระผมก็ยังสังเกตเห็นมันได้อยู่ขอรับ กระผมพยายามเผชิญหน้ากับพวกมันแต่กลับไม่สามารถแงะอะไรออกมาได้เลย หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้พุ่งสูงขึ้น ในที่สุดกระผมก็เลือกที่จะลงมือขอรับ”
“อืม…..เข้าใจแล้ว”
เสียงพูดที่ดูสงบนิ่งเกี่ยวกับข่าวนี้ดังขึ้นมา เขาควรจะเป็นอย่างที่ผมค่อนข้างแน่ใจว่าตอนนี้เขาน่าจะสังเกตเห็นแล้วว่ามีใครบางคนกำลังจับตามองไปที่ครอบครัวของเขาอยู่ หากเป็นตระกูลที่ล่มสลายอื่นๆ พวกเขาคงไม่สังเกตเห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้ค่อนข้างชัดเจนว่านี่ไม่ใช่พวกตระกูลที่ล่มสลายธรรมดา
ไม่มีตระกูลไหนที่อ่อนแอจะมีกำลังพอที่จะซ่อนตัวและรับมือกับพวก sleeper agents ได้ น้อยนักที่จะมีกำลังคนมากพอที่จะซ่อนการกระทำที่ก่อกวนของพวกมันไว้ในส่วนลึก และจากสิ่งที่ผมอ่าน ผมบอกได้ว่าพ่อของชิร่าซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลคนปัจจุบันไม่ใช่คนที่จะยุ่งด้วยได้ ดังนั้นการกระทำแต่ละอย่างของผมควรได้รับการวางแผนและคำนวณอย่างดี
ด้วยสติปัญญาของเขา เขาจะไม่โดนจัดการได้ง่ายๆ เชื่อผมเถอะ เขาจะใช้เส้นสายอื่นที่นี่เพื่อจับตามองผมแน่ๆ เขาเป็นคนระมัดระวังตัว แต่นั่นก็ดีตรงที่ว่าคนที่เข้ามาขุดคุ้ยเบื้องหลังของผมมีแต่จะตกลงไปในตาข่ายที่ผมสร้างขึ้นเท่านั้น
“ดังนั้นนายเลยเข้ามาปกป้องชิร่าด้วยตัวเองงั้นเหรอ?”
“ไม่ใช่ขอรับ กระผมไม่คิดว่าตัวเองมีคุณสมบัติครบถ้วนสำหรับมัน แต่กระผมยังสามารถเป็นเกราะป้องกันสุดท้ายของคุณหนูได้อยู่ขอรับ และกระผมก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอกนะครับนายท่าน”
“ดี…คอยจับตาดูเธอไว้ และฉันยังให้อำนาจแก่นายในการตัดสินใจแทนชิร่า หากสถานการณ์ลุกลามถึงขั้นนั้น”
“กระผมจะพยายามทำตามความคาดหวังของนายท่านให้ได้ขอรับ”
ผมโค้งคำนับในขณะที่คำตอบบินไปอย่างราบรื่น แต่แล้วชิร่าก็เข้ามาแทรกแซง
“ไม่ค่ะ! หนูไม่ต้องการให้เขามีอำนาจเหนือหนูค่ะพ่อ”
เธอโอดครวญขณะทำตัวไม่ถูก แต่คราวนี้พ่อของเธอไม่ลดละ
“มันจะไม่เกิดขึ้นและนั่นถือเป็นที่สิ้นสุดแล้ว ปล่อยให้ความโกลาหลเข้าครอบงำตามระเบียบ”
“ปล่อยให้คำสั่งส่องแสงมืดมนที่สุดเมื่อความโกลาหลมืดมน”
ทั้งผมและชิร่าพูดพร้อมกัน
เมื่อตอบสนองต่อคำพูดสุดท้ายที่พ่อของเธอพูด และลูกแก้วในมือของเธอก็มืดลงโดยทิ้งชิร่าที่ไม่พอใจไว้เบื้องหลัง แต่ผมยังคงทำท่าทางสูงส่งตลอดเวลาก่อนที่ท่าทางของผมจะผ่อนคลาย และหน้าตาที่เคารพของผมก็หายไป
“หวังว่าเธอจะฟังฉันต่อจากนี้นะ”
“นาย! ออกไปซะ!”
ชิร่ากรีดร้อง แต่ผมกลับยิ้มในขณะที่เดินไปยังโซฟาและนั่งลงบนโซฟาโดยเอาขาอยู่เหนือโซฟา ทำราวกับว่ามันเป็นบ้านของตัวเอง
“เฮ้ ให้เกียรตินายหญิงในอนาคตมากกว่านี้หน่อยสิ”
“ไม่ เธอยังไม่ใช่นายหญิงคนนั้น และคนเดียวที่จะสั่งฉันได้คือหัวหน้าตระกูล”
“ไอ้สารเลว!”
พูดจบเธอก็ชักดาบออกมาชี้โดยเล็งมายังท้องของผม ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ต้องการจะฆ่าผม แต่เธอใจร้ายจริงๆ ทำร้ายผมเพียงเพราะผมไม่หลีกทางให้เธอเท่านั้น แตกต่างจากในเกมอย่างสิ้นเชิง แม้ว่าการโจมตีจะรวดเร็วในสายตาของผม แต่มันก็ยังช้าเหมือนเต่าอยู่ดี
ผมขยับมือและปัดป้องการโจมตีของเธอ และก่อนที่เธอจะรู้ตัวดาบของเธอก็หลุดออกไปแล้ว ขณะที่เธอจบลงในอ้อมกอดของผมโดยหันหลังให้ผมและมือของเธอก็ถูกรั้งไว้
ขาของผมขยับขณะที่มันรั้งเธอไว้ มือของผมจับเธอแน่นขณะที่ดึงมือเธอไปข้างหลัง ตอนนี้เธออยู่ในการควบคุมของผมอย่างสมบูรณ์แล้ว
“ไอ้สารเลวปล่อยฉันนะ! ถ้าพ่อฉันรู้เรื่องนี้ หัวแกได้หลุดออกจากบ่าแน่!”
เธอกรีดร้องขณะที่พยายามจะควบคุมตัวเอง แต่มันก็ไร้ประโยชน์ ต่อหน้าความแข็งแกร่งดั่งสัตว์ร้ายของผม มันช่างไร้ประโยชน์
ผมจับเธอแน่นขณะหัวเราะเบาๆ ในไม่ช้าก็มีทองคำเหมือนกุญแจมือปรากฏอยู่ในมือของผม และก่อนที่เธอจะทันได้ตอบสนองผมก็วางมันลงบนเธอเพื่อตัดการใช้มานาของเธอได้อย่างมีประสิทธิภาพ
“แกทำอะไรฉัน!?”
ชิร่าถามทั้งที่ยังไม่ยอมถอย
ผมไม่พูดอะไรขณะลุกขึ้นวางเธอลงบนโซฟาพร้อมกับที่ความกระหายเลือดของผมเริ่มไหลออกมาจากร่างกาย ทำให้ชิร่าที่กำลังจะตะโกนอีกครั้งตัวแข็ง
ผมมองเธอด้วยสายตาเย็นชาขณะที่พูด
“ฟังนะ เธอใจแตกคิดว่าผมเป็นคนเดียวที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ ที่แทบเท้าเธอ ฉันไม่ใช่คนที่จะกระโดดอยู่แทบเท้าเธอ เข้าใจไหม? ฉันจะปกป้องเธอ แต่นั่นจะเป็นด้วยวิธีของฉัน”
ว่าแล้วผมก็วางมือบนใบหน้าของเธอที่เชิดขึ้นขณะที่ทำให้เธอมองตาผมโดยที่ความกระหายเลือดของผมมุ่งไปที่เธอ ในขณะที่มือของผมจับคางของเธออย่างแรง แต่ผมกลับพบสิ่งที่น่าประหลาดใจมาก ใบหน้าของเธอสว่างขึ้นด้วยสีแดง ในขณะที่ผมเห็นชิร่าถูขาของเธออย่างสิ้นหวัง
‘โอ้…น่าสนใจ’
เมื่อเห็นการพัฒนานี้ผมก็ยิ้มออกมา มันเป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดมาก่อนเลย แต่แน่นอนว่ามันจะมีประโยชน์สำหรับผม ใครจะคิดว่าเธอเองก็มีด้านนี้เหมือนกัน
“พ-พ่อของฉันต้องไม่ชอบใจแน่”
ชิร่าพูดพร้อมกัดฟันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสับสน แต่ผมทำเพียงแค่ยักไหล่ก่อนจะพูดต่อ
“ทำตามที่เธอต้องการได้เลย แต่พ่อเธอจะไม่เคลื่อนไหวหรอกนะ และทั้งหมดที่ฉันทำก็เพื่อความปลอดภัยของเธอ จำเอาไว้”
พูดดังนั้นแล้วผมก็กำลังจะปล่อยคางของเธอ แต่แล้วดวงตาของเธอก็เงยขึ้นเหนือหัวขณะที่เธอคร่ำครวญออกมา
“อ๊าาา~~”
‘เชี่ยไรฟะ?’
เห็นแล้วผมก็พูดไม่ออก ผมรู้ว่าเธอชอบ แต่ไม่คิดว่าเธอจะเสร็จจากการที่ผมแค่จับคางของเธอแรงๆ เท่านั้น!
เมื่อมองลงไป ผมก็เห็นได้ว่าเธอหมดสติจากการถึงจุดสุดยอดไปซะแล้ว ผมได้แต่ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ แต่แล้วผมก็ยิ้มออกมา หมายความว่าทุกอย่างจะเป็นไปในทิศทางที่ดีกว่าที่ผมคิดไว้มาก
การจัดการชิร่าในลักษณะนี้คงทำให้เธอโกรธแน่ๆ
ผมออกจากห้องไป เมื่อเห็นว่าเธอมีปฏิกิริยาอย่างไร ผมมั่นใจ 100% ว่าเธอจะไม่พูดเรื่องนี้กับพ่อของเธอหรอก
‘ท่าทางน่าจะสนุก’
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต